Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

ΟΝΕΙΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ


Του Γεωργίου Καλού από το Μεγάλο Πείραμα (Εν CERN).

Νύχτα στον ύπνο μου, ήρθαν οι δάσκαλοι
των παιδικών μου χρόνων ντυμένοι μάγοι.
Και με κοιτούσαν απορημένοι, καθώς
δεν είχα πλαγιάσει σε φάτνη.

Αναπεσών δεν ήμουν, ντυμένος μεγαλοπρέπεια βυζαντινή,
όπως στων αγιογράφων τη μεγάλη φαντασία.
Δεν ήμουν βρέφος καν, κι εκείνοι έφταναν από παντού,
ποιός ξέρει, πόσα διανύοντας χιλιόμετρα.

Δεν είχα παρά να τους καλοδεχτώ, τιμώντας τους,
καθώς του πρέπει. Δεν μου ταιριάζουν, είπα,
χρυσός και λίβανος, ούτε της σμύρνας τα αρώματα
που προορίζονται για βασιλιάδες.

Μην ξοδευτείτε, αρκετά δαπανήσατε κουράγια,
να μου μάθετε γράμματα. Κι αν αστέρας ολόφωτος
σας οδήγησε εδώ, ήταν λάθος. Νεοφανής δεν είναι,
όπως στη Γραφή, γιγάντιος λαμπτήρας νέον είναι, διαφήμισης.



Κοίταξαν έξω τότε, στην αυλή μου.
Δεν είδαν άλογα ζώα γύρω μου,
μόνο τα έλλογα, μυριάδες να περνούν αδιάφορα.
Για συντροφιά δεν ήξεραν, δεν είχαν χνώτο ζεστό
για βρέφη μικρά ή μεγάλα.

Στις νέες φάτνες των ελλόγων, διευκρίνισα,
δεν μπανοβγαίνουνε βοσκοί.
Οδηγοί αγέλης αγράμματοι, συνήθως προτιμώνται.
Γι' αυτό κι οι άγγελοι άλλαξαν δρόμο, δεν έρχονται πια κατά δω.

Τους αντικατέστησαν στις οθόνες μας με άλλους,
ντυμένους ακριβά, για να πουλάνε.
Τους έδωσαν φτερούγες πλαστικές για να γυρνάνε
προς κάθε κατεύθυνση.

Μ' ένα χαμόγελο διαρκές και τη λάμψη που απαιτούν τα ΜΜΕ.
Προς τι, λοιπόν τα Ωσαννά και τα Δοξαστικά; Οι Άγγελοί μου
δεν μιλούν και δεν ψάλλουν. Απαγορεύεται η διατύπωση ιδεών.
Εικόνες μόνον επιτρέπονται, κι αυτές αν είναι της ευτυχίας.


Τη δυστυχία δεν θέλει κανείς να γνωρίζει. Κεφάλαιο άλλο είναι,
σε βιβλίο άλλο, για νόες άλλους, για Βρέφος Θείο. Συσκέφτηκαν.
Αντίγραφο υπερτιμημένο με κοστολόγησαν.
Ο Ηρώδης δεν ζήτησε καν να μάθει, δεν τηλεφώνησε,
αφού είναι σε όλους γνωστό:

Οι τύραννοι δεν ψάχνουν για αντίγραφα, πρωτότυπα μόνο.
Σφαγή ασκόπως δεν γίνεται για ημιθέους.
Ο ένας θεός επικίνδυνος. Οι πολλοί, εσμός φωνών άσχετων,
ομολογουμένως ακίνδυνος. Και Χριστός ήταν ένας!

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Τα άκουσε ο Σημίτης στη Γερμανία από μέλος της ομάδας "Real Democracy Now" !!



Αυτό που δεν αντέχεται σ' αυτή τη χώρα είναι οι υπεύθυνοι της καταστροφής της να ρυθμίζουν ακόμη την τύχη της είτε από το προσκήνιο είτε από το παρασκήνιο, να ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα για τον χειμαζόμενο Ελληνικό λαό και να μας κουνούν το δάχτυλο ενώ οι ίδιοι δεν έχουν κάνει καμία έκπτωση στα δικά τους κεκτημένα. Αντίθετα ασφαλισμένοι πίσω από τα εκατομμύρια που απέκτησαν με αδιαφανείς τρόπους κυρίως, μιλούν για θυσίες των μόνιμα εξαθλιωμένων και μόνιμα αχθοφόρων των βαρών του διεφθαρμένου Κράτους τους.
Ένας από αυτούς και ο Κώστας Σημίτης, που πέρισυ τέτοιο καιρό, τολμά να  εμφανίζεται σε φόρουμ στο Βερολίνο και έχει το θράσος να δίνει μαθήματα στον Ελληνικό λαό και στην Ευρώπη και να λέει τη γνώμη του, για το τι πρέπει να γίνει για να βγει η Ευρώπη και η ανθρωπότητα από την κρίση. 
Όμως η εκπρόσωπος του “REAL DEMOCRACY NOW” του Βερολίνου, τον επαναφέρει σε τάξη λέγοντας τις παρακάτω αυτονόητες αλήθειες!!:

"Eίμαι μέλος της "Real Democracy Now" του Βερολίνου και θα κάνω μια σύντομη παρέμβαση στο όνομα της ομάδας. Eίναι ιδιαιτέρως προβληματικό να καλείτε εδώ τον Κώστα Σημίτη για να μας δείξετε προς τα πού πρέπει να πάει η Ελλάδα. Έχει μακρύ παρελθόν στην Ελληνική πολιτική σκηνή και είναι συνυπεύθυνος για τη σημερινή κατάσταση. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως πρωθυπουργός η διαφθορά έφθασε σε πρωτοφανή επίπεδα. Ο στενότερος συνεργάτης του, Θ. Τσουκάτος  και ο υπουργός Τ. Μαντέλης  παραδέχθηκαν ότι πήραν χρήματα από τη Siemens. Η Γερμανική δικαιοσύνη φωτογραφίζει τον υπουργό Εθνικής Άμυνας  ως αποδέκτη μαύρου πολιτικού χρήματος από την Ferrostahl. O Σημίτης ταυτίστηκε με το όραμα της ισχυρής Ελλάδας. Γι’ αυτήν την ισχυρή Ελλάδα θυσιάστηκε ο Ελληνικός λαός. Ο ίδιος λαός καλείται σήμερα να πληρώσει για την κατάρρευση αυτού του οράματος. Ο Κώστας Σημίτης ταυτίστηκε με την είσοδο της Ελλάδας  στην Ευρωζώνη, την ίδια Ευρωζώνη την οποία σήμερα αμφισβητεί τόσο έντονα – την Ευρωζώνη της κρίσης. Ο Κώστας Σημίτης πρέπει επιτέλους να αναλάβει  την ευθύνη των πράξεών του και να αποσυρθεί από την πολιτική σκηνή".

ΑΠΛΩΣ ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ που μπορεί να αφορά περιστατικό παλιό, όμως είναι τόσο επίκαιρο και σήμερα ακόμη που οι ίδιοι άνθρωποι μας κουνούν το δάχτυλο!

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Υπάρχει ελπίδα! Μην τα παρατάτε!



Watch live streaming video from stoxasmospolitikh at livestream.com



Η Ελλάδα έχει τον πιο διεφθαρμένο δημόσιο τομέα 
ανάμεσα στις 27 χώρες της ΕΕ, σύμφωνα με την 
ετήσια έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας 
(Transparency International), που δόθηκε στη 
δημοσιότητα 5 Δεκ. '12.
ΞΥΠΝΗΣΤΕ!! ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ! 
ΠΙΑΣΑΜΕ ΠΑΤΟ!
 

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

17 Νοέμβρη 2012... ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ...




Πάμε κι εμείς στην αυλή του φθινόπωρου
πίσω απ' τα πετρωμένα στάχια του καλοκαιριού
πάμε κι εμείς στα παιδιά που κοιμήθηκαν
κάτω απ' τα ματωμένα νύχια του περιστεριού...


Μόνον αυτό το τραγούδι σήμερα μου έρχεται στο νου, κυρίως για τον τίτλο του. 
Σήμερα όλη αυτή η ιστορία του Πολυτεχνείου, όπου άδικα σκοτώθηκαν άνθρωποι και βασανίστηκαν παιδιά, στο όραμα μιας ελεύθερης δημοκρατικής πατρίδας, δεν ήταν παρά ένα μεγάλο στημένο παιχνίδι για να ξεπλυθούν με τη μεταπολίτευση και να επιστρέψουν από τα "εξωτερικά" όπου "δούλευαν" οι γόνοι των πάλαι ποτέ δοσίλογων προκειμένου σήμερα να παριστάνουν τους "σωτήρες" μας, μέσα στα ερείπια της καταστροφής που αυτοί επέφεραν! 
Ναι σήμερα βιώνουμα πραγματικά "ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ" ...
Και όταν κάποτε δάκρυζα ακούγοντας τη φωνή της Μαρίας Δαμανάκη "Εδώ Πολυτεχνείο... εδώ πολυτεχνείο... λαέ της Ελλάδας...", σήμερα κλείνω τ' αυτιά μου και ριγώ μπροστά στην τόση υποκρισία και συμφεροντολογία!!

Ξεπουληθήκαμε πλέον ολοσχερώς! Και λυπάμαι για τα παιδιά μας που τους στερήσαμε το "όραμα" που πρέπει να έχει ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του...

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Πατρίδες νυχτωμένες...


 

Μάκρυνε η θύμηση,
και θόλωσε η σκέψη.
Αφανίστηκαν οι μορφές
στο πέρασμα της λησμοσύνης
και πνίγηκαν οι απαντοχές
στο χείμαρο της ατέλειωτης οργής.

Αγάπες μακρινές
Ψεύτικα φτιασιδωμένες υποσχέσεις.
Ξεθώριασαν πια…
Και σαν κατακάθι στον καφέ
πίκραναν τα χείλη

Η γεύση στυφή
κι η ματιά υγρή.
Άρνηση και εγκατάλειψη.
Μάταια παλεύεις
ελπίδα να βρεις.
Να γατζωθείς δεν έχει χαρακιά
στου πόνου τον απόκρημνο βράχο…

Ζωή δυσβάσταχτη
σε πόλεις ρημαγμένες
Σκοτεινιά τα βλέμματα
σε πατρίδες νυχτωμένες
Βαριά η μυρωδιά της προδοσίας
Και του προδότη η θωριά
Θάνατος…
 

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Ο ΚΑΤΑ ΣΩΚΡΑΤΗ ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ...



Όταν ρωτήσανε τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου, δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων. 

«Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς...  Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;

1. Πρώτα απ' όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις, αντί να ελέγχονται από αυτές...

2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα και λογική...

3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές...

4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς, καλοπροαίρετα.

5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους...

6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες και τις αποτυχίες τους...

7. Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους...» 

ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Μου το έστειλαν σε email. Απλά ας τα έχουμε υπόψη μας... όσα ο Σωκράτης μας λέει από τα βάθη της αρχαιότητας και μοιάζουν τόσο επίκαιρα. Ίσως απ' αυτά πάρουμε δύναμη και ξαναβρούμε το χαμένο δρόμο μας μέσα σε τόση διαφθορά, ψευτιά και παρανομία απ' αυτούς που τάχθηκαν να φυλάττουν το νόμο και να κυβερνούν τη Χώρα ...

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

Τελευταίες εικόνες από το ακριτικό μας νησί...


Ξεψάρισμα στα Βατερά Λέσβου...


Το ρολόι του χρόνου στην Αγιάσο λες κι έχει σταματήσει σε άλλες εποχές, δύσκολες μα νοσταλγικές με ουσία και ομορφιά....


Και ενώ ο αφελληνισμός καλά κρατεί σε τούτη τη χώρα, στη Λέσβο ακόμη οι προσκυνητές πεζοπόροι ή καβάλα στ' άλογα, ανηφορίζουν στον Άγιο Φανούριο, στα 900 μ. υψόμετρο για να τιμήσουν τον Άγιο, κι αυτή τη χρονιά...


Η αντικρινή βουνοκορφή του Όλυμπου, όπου δεσπόζει στην κορυφή στα 960 μ. υψόμετρο, το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, βαμμένη με το μαβί του δειλινού γεμίζει τη ματιά μας με υπερκόσμιο δέος...


Το εκκλησάκι του Αγίου κατάφωτο και πάλι από τη γεννήτρια που έχει στηθεί έξω από τον περίβολό του... ο κόσμος φέτος περισσότερος παρά ποτέ... Τελικά όσο κι αν προσπαθούν να μας κάνουν ν' απαρνηθούμε την πίστη και τη θρησκεία μας, τόσο ο κόσμος στρέφεται στο θείο ελπίζοντας εκεί να βρει τη λύτρωση... Μέσα από τις θρησκευτικές αυτές γιορτές και λατρείες κακά τα ψέμματα, κατάφερε ο ελληνισμός να διατηρήσει την παράδοσή του.


Φως... κατανυκτικό φως...κεριά που λιώνουν σαν τις ευχές μας κι η προσευχή στο εξωκόσμιο... μοναδική πηγή ελπίδας... για τη γερόντισσα... που σταυροκοπιέται...


Το πέτρινο εκκλησάκι χάρμα οφθαλμών...


Ακόμη ένα κεράκι στη χάρη του Αγίου...


Και αφού μοιράστηκαν οι φανουρόπιτες άρχισαν να στήνονται  μικροφωνικές και τραπέζια για γλέντι με ζωντανή μουσική από οργανοπαίχτες του νησιού, λες κι η κρίση δεν άγγιξε τούτο το μέρος.... λες κι οι άνθρωποί του επιμένουν να ζουν παρά το ότι οι μαφιόζοι του κόσμου βάλθηκαν να τους εξοντώσουν!!
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΖΩΝΤΑΝΗ ΣΤΙΣ ΑΚΡΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΓΩΝΙΕΣ!..


Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Η ζωή δεν είναι σκέψη στο όνειρό μας... είναι ταξίδι με διαδρομή απρόβλεπτη...


Ουφφ αράχνιασε @εδώ μέσα...
Πάει καιρός που έχω ν' ανοίξω τούτο το @σπιτάκι μου... δεν έμεινε χρόνος για να ξαποστάσω στον @κήπο του και να ανοίξω τα @παράθυρά του... όμως εδώ είμαι... εδώ γύρω βολοδέρνω... και πέρασα ν' ανοίξω λίγο να μπει αέρας και να @ξαραχνιάσω...
Σήμερα επιτέλους φεύγω για τον αγαπημένο μου προορισμό.... όπως κάθε χρόνο... πάω να πάρω τις ανάσες μου και τις δυνάμεις μου... κοντά σε αγαπημένους φίλους και συντοπίτες...
Η δουλειά πολλή... τα λεφτά λίγα έως ελάχιστα... η απογοήτευση πλημμύρα... η αγωνία για το αύριο αγχόνη στο λαιμό.... και η οργή καζάνι που βράζει και σφυρίζει με ατμό!!
Κι έξω στα μέσα Αυγούστου βροχή.... όλα ανάποδα σε τούτη τη χώρα.... βροχούλα φθινοπωρινή που σούρχεται να χυθείς στους άδειους δρόμους και να γίνεις ένα μαζί της... να μουσκέψεις μέχρι το κόκκαλο μπας και δροσιστεί λίγο κι η καμμένη ψυχή σου από τις τόσες πυρακτωμένες αδικίες που πέρασε και άκαφτη ακόμη μένει...  
Ναι σήμερα θέλεις να ελπίζεις... σήμερα θέλεις να ζήσεις... σαν το κορίτσι με το κόκκινο φόρεμα και τα ξυπόλυτα πόδια θέλεις να νοιώσεις την καυτή άσφαλτο να υγραίνεται και να σβήνει την κάψα της στις ουράνιες σταγόνες που ευεργετικά ήρθαν σαν θείο δώρο μετά το πύρωμα των τελευταίων ημερών...
Η ώρα έφθασε ... σε λίγο πετάω... με φτερά ολάνοιχτα και με τη θέληση να ζήσω όσα περισσότερα μου προσφερθούν... γιατί η ζωή είναι πολύ σύντομη... κι οι μέρες που φεύγουν είναι ποτάμι που κυλά και πίσω δεν γυρίζει....
Ναι η  ζωή δεν είναι σκέψη στο όνειρό μας... Η ζωή είναι ταξίδι με διαδρομή απρόβλεπτη γεμάτη κακοτοπιές μα και ομορφιές αληθινές που θέλει μαγκιά για να τις ζήσεις στον ξύπνιο σου κι όχι στον ...ύπνο σου..
Εμπρός λοιπόν!!
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους... θα τα λέμε από το νησί της Σαπφούς, ελπίζω... καιρού θέλοντος και ιντερνετ επιτρέποντος.... :))

Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012

ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟΥ ΑΓΙΑΣΟΥ ΛΕΣΒΟΥ




Όταν η παράδοση φυλάσσεται βαθειά στην ψυχή μας και τα σημάδια της στολίζουν τον τόπο μας, τότε η Ελλάδα είναι ζωντανή απ' άκρη σ' άκρη μέχρι τις εσχατιές της, που αγγίζουν την ανατολή και τη δύση...

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Ο γέροντας και το άσπρο άλογο...


Μου το έστειλαν στο email και πολύ μου άρεσε:


Ένας γέροντας ζούσε σ' ένα χωριό πολύ φτωχός, αλλά ακόμα και βασιλιάδες τον ζήλευαν, γιατί είχε στην κατοχή του ένα πανέμορφο άσπρο άλογο. Οι βασιλιάδες του πρόσφεραν αμύθητα ποσά για το άλογο αλλά αυτός δεν το πουλούσε ποτέ.

Ένα πρωί δεν βρήκε το άλογο στο στάβλο. Όλο το χωριό μαζεύτηκε και οι άνθρωποι είπαν: «Ανόητε γέροντα, το ξέραμε ότι θα σου το έκλεβαν μια μέρα το άλογο. Καλύτερα να το είχες πουλήσει. Τι δυστυχία!» Ο γέροντας είπε: «Μην πηγαίνετε τόσο μακριά, να λέτε κάτι τέτοιο. Αυτό που συμβαίνει είναι, ότι το άλογο δεν είναι στο στάβλο. Αυτό είναι το γεγονός. Όλα τα άλλα είναι κρίση. Αν είναι δυστυχία ή ευλογία, δεν το γνωρίζω, επειδή δεν γνωρίζω τι θα ακολουθήσει.»
Οι άνθρωποι κορόιδευαν τον γέροντα. Το ήξεραν ανέκαθεν, ότι ήταν λίγο «ελαφρύς». Αλλά μετά από δεκαπέντε μέρες το άλογο γύρισε. Δεν το είχαν κλέψει παρά είχε φύγει μόνο του στην άγρια φύση. Και όχι μόνο γύρισε, αλλά είχε φέρει μαζί του και δώδεκα ακόμα άγρια άλογα. Πάλι μαζεύτηκαν οι άνθρωποι και είπαν: «Γέροντα είχες δίκιο. Τελικά, όντως αποδείχτηκε ευλογία». Ο γέροντας απάντησε: «Πάλι πηγαίνετε μακριά. Αυτό που συμβαίνει είναι, ότι το άλογο γύρισε. Διαβάζετε μία μονάχα λέξη από μια πρόταση - Πώς μπορείτε να κρίνετε ολόκληρο το βιβλίο;»
Ο γέροντας είχε έναν μοναχογιό, ο οποίος άρχισε να προπονεί τα άγρια άλογα. Μία μόλις εβδομάδα μετά, έπεσε από το άλογο και έσπασε τα πόδια του. Πάλι μαζεύτηκαν οι άνθρωποι και πάλι έκριναν : «Είχες δίκιο. Τελικά αποδείχτηκε δυστυχία. Ο μοναχογιός σου δεν μπορεί πια να χρησιμοποιήσει τα πόδια του· και ήταν το στήριγμα των γηρατειών του. Τώρα είσαι φτωχότερος από ποτέ.» Ο γέροντας απάντησε: « Έχετε μανία να κρίνετε. Αυτό που συμβαίνει είναι, ότι ο γιος μου έσπασε τα πόδια του. Κανείς δεν γνωρίζει, αν αυτό είναι  δυστυχία η ευλογία. Η ζωή έρχεται σε στιγμές μόνο και περισσότερο από αυτό  δεν θα μπορέσετε ποτέ να δείτε.
Ξέσπασε πόλεμος στη χώρα. Όλοι οι νέοι άντρες του χωριού αναγκάστηκαν να πάνε στο στρατό. Μόνο ο γιος του γέροντα έμεινε πίσω, επειδή είχε σπασμένα πόδια. Όλο το χωριό γέμισε από θρήνους, καθώς ο πόλεμος δεν μπορούσε να κερδηθεί και όλοι ήξεραν ότι οι περισσότεροι νέοι άντρες δεν θα γυρνούσαν σπίτι τους. Οι άνθρωποι ήρθαν στον γέροντα και είπαν: «Είχες δίκιο. Αποδείχτηκε ευλογία». Ο γέροντας απάντησε: «Δεν σταματάτε να κρίνετε. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι πήραν τους γιούς σας στο στρατό και τον δικό μου γιό δεν τον πήρανε. Μόνο το Όλο γνωρίζει αν αυτό είναι μια ευλογία ή μια δυστυχία.»
ΛΑΟ ΤΣΕ

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Όταν τα ζώα μας διδάσκουν ανθρωπιά...





Αηδιασμένη απ' όσα συμβαίνουν σήμερα γύρω μου,
μπουχτισμένη από τα βρωμερά ημερολόγια και τα καυτά χαρτιά του Τζοχατζόπουλου και της ... συμβίας του,
τρελλαμένη από τη διαπίστωση ότι σήμερα έπρεπε να πληρώσω το γιατρό μου, τις εξετάσεις μου και τα φάρμακά μου παρά το ότι ο ασφαλιστικός μου φορέας εξακολουθεί να μου κάνει κανονικά κρατήσεις από τον κουτσουρεμένο μισθό μου για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψή μου...
οργισμένη μέχρι θανάτου απ' όλους αυτούς τους τρομοκράτες που νύχτα μέρα, μέσα από τα τηλεοπτικά παράθυρα των πουλημένων παπαγάλων τους ουρλιάζουν μεσ' τα μούτρα μου ότι ήρθε η συντέλεια του κόσμου και πρέπει να θυσιαστώ κι εγώ και όλοι οι άλλοι που μαζί τους δεν τα φάγαμε,
ενώ αυτοί ακόμα τρώνε και μπαζώνουν τα χρηματοκιβώτιά τους με δισεκατομμύρια και δεν κάνουν ούτε για το θεαθήναι μια κίνηση καλής θέλησης να περικόψουν τις μάσες τους...
όταν βλέπω νεοσωτήρες νεαρούς να υπόσχονται "λαγούς με πετραχήλια" ανατρέποντας τα μέχρι τώρα πεπραγμένα τους...
όταν βλέπω όλα αυτά τα "ποντίκια" που πήδηξαν από τα βουλιαγμένα καράβια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και χώθηκαν στο νεότευκτο καράβι της ευρύτερης αριστεράς, που καθελκύεται με τιμές και δόξες από το ντόπιο και διεθνές κατεστημένο και τους παραπάνω παπαγάλους του, να προσπαθούν να μας πείσουν ότι θέλουν και μπορούν δήθεν να μας σώσουν... ενώ πίσω τους ξέρω ότι κρύβονται συμφέροντα μεγαλοεργολάβων και μεγαλοεπιχειρηματιών και βλέπω μπρος στα μάτια μου τη νέα κοροϊδία που είναι προ των πυλών...

Δεν έχω πια τι να γράψω... δεν θέλω πια να γράψω... να πυροβολήσω θέλω!! ... την τύχη μου τη μαύρη που μ' έκανε να ζω σ' αυτή την άμοιρη χώρα!
Γι' αυτό σταμάτησα σ' αυτές τις όμορφες εικόνες αγάπης που μου ήρθαν στο email μου απόψε... και ζήλεψα την ανθρωπιά των ζώων... βλέποντας αυτή τη σκύλα να υιοθετεί ένα πιθηκάκι...

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Αμάρτησα για το παιδί μου...



Πάνε μέρες που όλο κάτι θέλω να γράψω, μα ο καταιγισμός των γεγονότων δεν μ' αφήνει...
Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, τα γεγονότα ευτράπελα και μη, εναλλάσσονται σαν κινηματογραφική ταινία και εκεί που σκέφτομαι το Α΄ θέμα, έρχεται το Β΄ να σκεπάσει την επικαιρότητα και πριν καν συνειδητοποιήσουμε το Β΄ νάσου το Γ΄  κ.ο.κ.
Μα σήμερα επιτέλους χαλαρώσαμε λιγάκι μετά το σχηματισμό της "Πικραμένης" μας κυβέρνησης κάπου έκατσε η αντάρα... φάνηκε λίγο νηνεμία για ανασύνταξη των δυνάμεων και του μυαλού μας... και έτσι μπορώ να πω ότι "πάγωσαν" οι τελευταίες εικόνες και σκέψεις  και μπορούμε πλέον να τις απαρριθμήσουμε  και να τις εκτιμήσουμε με ψυχραιμία...
Λοιπόν εκεί που νομίζαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μοναδική αντιμνημονιακή λύση με αριστερό προφίλ τώρα άρχισε να μας τα χαλάει... σαν να μη ξέρει κι αυτός τι πρεσβεύει και τι θέλει τέλος πάντων... 
Τρόμαξα από τη διγλωσσία του να μη πω τριγλωσσία του: Πριν τις εκλογές φώναζε για "καταγγελία" του μνημονίου. Μετά τις εκλογές την ίδια μέρα το βράδυ σε τηλεοπτικό πάνελ εκλεγέν μεγαλοστέλεχός του μίλησε για "απονομιμοποίηση" του μνημονίου (πολύ θολή λέξη... σαν την "απαγκίστρωση" του Κουβέλη ένα πράγμα) και ήδη ο Τσίπρας μιλάει πλέον για "επαναδιαπραγμάτευση" του μνημονίου, σαν το Σαμαρά. Άσε που κι ο Γλέζος άρχισε να λέει κάτι περίεργα δικά του, ότι δήθεν δεν μας νοιάζει αν θα είμαστε με το ευρώ ή με τη δραχμή κι ότι θα φορολογήσουν τα πλούσια εισοδήματα από 20.000 ευρώ ετησίως και άνω υπό μορφή δανείου προς το κράτος...
Ο Τσίπρας άλλωστε ομολόγησε ότι τα στελέχη του βγαίνουν και λένε άλλα αντ' άλλων ο καθένας και τόνισε την ανάγκη να καθίσουν να συνεννοηθούν τι θα λένε για να μη πέφτουν σε αντιφάσεις... Όλα αυτά μου θυμίζουν παλιές ξεπερασμένες και χρεωκοπημένες τακτικές της πολιτικής απατεωνιάς... και μακάρι να διαψευστώ...  
Ο Καμμένος μπερδεύτηκε ή τον "μπέρδεψαν" με τα non papers...της Προεδρίας της Δημοκρατίας... που ναι μεν είναι θεσμός και δεν λέει ...ψέμματα κατά τεκμήριο, αλλά ο Πρόεδρος της, καμία εμπιστοσύνη δεν μας παρέχει πλέον για το τι λέει, το τι σκέφτεται και το τι κάνει... Ειδικά όταν σκέφτομαι αυτά που η Μπενάκη του είπε όταν ανέλαβε την Προεδρία της Δημοκρατίας τότε πολλές αμφιβολίες μου δημιουργούνται για την αξιοπιστία και τον πατριωτισμό του...
Κι ο Σαμαράς ερωτοτροπεί πάλι με τη διαγραφείσα Ντόρα, για το ειδύλλιό τους δε αυτό νομίζω ότι μιλάει η παρακάτω φωτογραφία που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο και τα λέει όλα!
Για το ΠΑΣΟΚ τι να πω... δεν λέω τίποτε... το ΣΟΚ του έμεινε και η εξουσία ΠΑ-ΕΙ!! Και ο εραστής της εξουσίας αυτής, ο Μέγας Βενιζέλος ωρύεται και κλαίει που δεν τον αφήνουμε επιτέλους να μας... "σώσει" κι άλλο!!!
Και σαν να μη μας έφτανε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου που έχει κάνει τα νεύρα μας τσατάλια, στο "πλατώ" έπεσε καινούρια ταινία με τη Μάρθα Βούρτση ... εεεε τη Βίκυ Σταμάτη-Τζοχατζόπουλου ήθελα να πω... που με δακρύβρεκτη επιστολή της  που στέλνει στην Πρόεδρο του Αρείου Πάγου παρακαλάει "γονυπετής" να τη λυπηθεί για το παιδί της...
Κατ' αρχάς δεν της είπαν οι νομικοί της παραστάτες ότι η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου δεν έχει καμία μα καμία αρμοδιότητα να παρέμβει στον ανακριτή για να την απελευθερώσει; Δεν της είπαν ότι η Δικαιοσύνη είναι θεσμός και ότι οι δικαστές της είναι ...ανεξάρτητοι; δεν της είπαν ότι ο δικαστής αποφασίζει μόνο με γνώμονα τη συνείδησή του και το νόμο; ότι δεν έχει ιεραρχική εξάρτηση... επομένως μάταια κτυπά την πόρτα της Πρόεδρου του Αρείου Πάγου θέλοντας να ευαισθητοποιήσει τη γυναικεία της φύση..  Οι Πρόεδροι και οι Εισαγγελείς του Αρείου Πάγου έχουν θεσμική θέση και δεν τους επιτρέπεται να παρεμβαίνουν στους νεότερους συναδέλφους τους και να επηρρεάζουν την κρίση τους! αυτό πρέπει να το γνωρίζει πολύ καλά και ο πολιτικός σύζυγός της. Η συγκεκριμένη άλλωστε Πρόεδρος λένε ότι έχει δώσει δείγματα γραφής σαφή, ως προς το σεβασμό της στο θεσμό που υπηρετεί.  Επομένως προς τι η επιστολή αυτή; καλύτερα να την έστελνε ανοικτή στον ίδιο τον ανακριτή... Τώρα εγώ θα είμαι καχύποπτη αν θεωρήσω ότι με την επιστολή της αυτή θέλει να πετύχει την παρέμβαση της ηγεσίας της Δικαιοσύνης στο έργο των δικαστών και ανακριτών ανάλογα κάθε φορά με το ποιός κρίνεται και πόσο επώνυμος είναι;

Βέβαια η κυρία Σταμάτη Τζοχατζόπουλου, που ερωτεύτηκε τον "μεγάλο" από κάθε πλευρά πολιτικό παράγοντα, δεν μας είπε γιατί πρέπει να λυπηθούμε τη δική της οικογένεια και το δικό της παιδί που του έχει εξασφαλίσει η νεαρή μαμά και ο γηραιός πολιτικός μπαμπάς μια ζωή μέσα στη χλιδή και τον άκοπο πλούτο από τα δικά μας κλεμμένα...
Γιατί να μη λυπηθούμε τα παιδιά που οι μανάδες τους για να τα ζήσουν υποκρίνονται ότι τους μαγειρεύουν το φαγητό που παίρνουν από τα σισσίτια,  τα παιδιά που οι πατεράδες τους αυτοκτόνησαν από απόγνωση και τα άφησαν πεντάφτωχα και πεντάρφανα, τα παιδιά που λυποθυμάνε στα σχολεία από την ασιτία, τα παιδιά που δεν μένουν σε νεοκλασσικά αμύθητης αξίας αλλά σε φτωχοκάλυβα που το χειμώνα μπάζει από παντού το κρύο κι η παγωνιά και κατακυριεύει την αθώα ψυχούλα τους;
Ήρθε ο καιρός κα Σταμάτη να καταλάβετε κι εσείς ότι όταν οι θεσμοί καταλύονται, όταν η δημοκρατία κουτσαίνει από το ένα της πόδι που είναι η δικαιοσύνη, όταν οι εκάστοτε πολιτικοί πράσινοι, κόκκινοι, πορτοκαλί και γαλάζιοι μεγαλοπαράγοντες της πολιτικής, όπως ο άνδρας σας δεν έκαναν τίποτε για να θωρακίσουν τους θεσμούς και να διδάξουν αξίες και ήθος... τότε οι  μηχανισμοί που καταλύουν τους θεσμούς γίνονται μπούμερανγκ πολλές φορές και χτυπούν κι αυτούς που τους επέβαλαν και τους εξέθρεψαν... Μη παραπονιέστε λοιπόν... 
Όταν σπέρνεις ανέμους τότε θερίζεις θύελλες που δεν επιλέγουν ποιους θα καταπιούν αλλά καταπίνουν ανελέητα ακόμη και τους σπορείς τους!!

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!