Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Kαλλιτέχνες σε δράση!! Πρόσκληση!

πατήστε στη φωτο για να διαβάσετε

Ναι άλλη χαρά δεν έχει πιο μεγάλη από τη χαρά της προσφοράς...
Από τη χαρά να νοιώθεις ένα κομμάτι του όλου, ένα αναπόσπαστο πετραδάκι πολύτιμο στης αγάπης και στης αλληλεγγύης  το πολύτιμο δαχτυλίδι...
Και τούτο το απλό, το τόσο αληθινό και μοναδικό συναίσθημα του εθελοντισμού και της αγάπης το βιώνουν και το εφαρμόζουν οι "Καλλιτέχνες σε Δράση" και ανάμεσα σ' αυτούς πρωτοπόρα η Ειρήνη που ανέλαβε να το υλοποιήσει και να του δώσει σάρκα και οστά, ακόμη και με το αίμα της, αν χρειαστεί!!
Ναι όλοι όσοι θέλουν να κοινωνήσουν το νέκταρ του εθελοντισμού και της υπέρτατης ευτυχίας να προσφέρουν στα παιδάκια που έχουν ανάγκη, που βογγάνε στα δωμάτια του πόνου και παλεύουν με τα τέρατα της αρρώστιας τους, θα σπεύσουν να ζωγραφίσουν τους τοίχους τους, να δώσουν χρώμα, πνοή και εικόνα στη μουντή και άχαρη ζωή τους, να τα δουν να χαμογελούν και να ζουν στο όνειρο και στο παραμύθι που θα ξετυλίγεται στους άχρωμους και ψυχρούς τοίχους των νοσοκομείων.
Η σελίδα τους εδώ: 

http://www.facebook.com/?tid=1395069473526&sk=messages#!/group.php?gid=109365189085607

Σας προσκαλούν για να μάθετε περισσότερα:

"ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ...ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!"
ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΑ ΜΕΛΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ ΤΗΝ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΜΑΣ ΚΙΝΗΣΗ,
ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΚΑΙ ΩΡΑ 6 ΤΟ ΑΠΟΓΕΜΑ, ΣΤΗΝ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΤΟΥ IMPERIAL CLASSICAL HOTEL,
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ, ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ (ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΘΕΙΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ-ΜΕΤΡΟ ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ.
ΣΚΟΠΟΣ ΜΑΣ Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ, ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΙΔΕΩΝ, Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΜΑΣ.

Στηρίξτε τους, προωθήστε τους, αξίζει τον κόπο!!

Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

21 Απριλίου 1967 - 21 Απριλίου 2010... Μπορούμε άραγε?



Τα λόγια σήμερα μοιάζουν λίγα για να εκφράσουν την πίκρα, την απογοήτευση, την απελπισία...
Σήμερα η Αμερική είναι ξανά εδώ παρούσα, με τα δόντια του ΔΝΤ έτοιμα να μας κατασπαράξουν!
Τι άλλαξε από τότε?
Που φθάσαμε και από που ξεκινήσαμε?
Που πήγαν οι αγώνες μας?
Σήμερα που τα μέτρα της Κυβέρνησης και της Ε.Ε. με την αγαστή συνεργασία της Αμερικής, κατεδαφίζουν τα στοιχειώδη δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας και ισοπεδώνουν την κοινωνία μας, σήμερα η επέτειος αυτή μοιάζει τόσο θλιβερή και τόσο μάταιη!!
Τι να γιορτάσουμε σήμερα? Την απελευθέρωσή μας από τη Χούντα των Συνταγματαρχών?
Μα η χούντα του παγκόσμιου καπιταλισμού είναι πλέον προ των θυρών και φοβάμαι ότι από αυτήν δεν θα έχουμε ποτέ ελπίδα να ελευθερωθούμε!!!
Το τραγουδάκι επάνω λέει τόσα πολλά....
Μπορούμε να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο? να διώξουμε τους λογάδες και τους υποκριτές που διατηρούν αυτήν την κατάσταση? να πούμε όχι στις καραμέλες που μας δίνουν για να μας ηρεμούν και να μας κοιμίζουν? να βρούμε τρόπο να αντισταθούμε και να επιτεθούμε?... να υπερασπιστούμε το παιδί που έχει ο καθένας μας μέσα του?
Μπορούμε άραγε???

Σάββατο 3 Απριλίου 2010

Μαθήματα ζωής...

Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου Καλή Ανάσταση και μια Λαμπρή Πασχαλιά, ευωδιαστή, γεμάτη αγάπη και χαρά... για όλους!!



Μη κυνηγάς την εμφάνιση, είναι απατηλή.
Όταν κλείνει μία πόρτα ευτυχίας ανοίγει μία άλλη,
αλλά εμείς κοιτάμε μόνον την κλειστή πόρτα
και δεν βλέπουμε την άλλη που μας περιμένει ορθάνοιχτη.
Ο καλύτερος φίλος είναι αυτός που θα κάτσει χωρίς να πείτε τίποτε
κι όταν φύγεις αισθάνεσαι πως μόλις έκανες την καλύτερη συζήτηση μαζί του.
Μη λες ποτέ αντίο αν θες ακόμη να προσπαθήσεις.
Βρες κάποιον που να σε κάνει να χαμογελάς!
Η ευτυχία δίνεται σ' αυτούς που δακρύζουν, που πονάνε, που ψάχνουν και σε αυτούς που προσπαθούν, γιατί μόνον αυτοί μπορούν να εκτιμήσουν τους ανθρώπους που άγγιξαν τις ζωές τους.
Η αγάπη ξεκινά μ' ένα χαμόγελο, αναπτύσσεται μ' ένα φιλί
και τελειώνει μ' ένα δάκρυ.
Το ότι δίνεις όλη σου την αγάπη σε έναν άνθρωπο δεν σημαίνει ότι θα στην προσφέρει κι αυτός. Μην περιμένεις αγάπη σαν αντάλλαγμα. Περίμενε να ωριμάσει στην καρδιά του. Αλλά και να μη γίνει έτσι να χαίρεσαι που αγάπησες.
Αγάπη είναι ν' αφήνεις τον άλλο να είναι ακριβώς όπως είναι κι όχι να προσπαθείς να τον αλλάξεις.
Παίρνει μόνο ένα λεπτό να συμπαθήσεις, μία ώρα να ερωτευτείς και μία μέρα ν' αγαπήσεις κάποιον, αλλά παίρνει μια ζωή να ξεχάσεις κάποιον...
Υπάρχουν πράγματα που θα πέθαινες ν' ακούσεις αλλά που δεν θ' ακούσεις από εκεί που θέλεις. Μην κλείσεις όμως τ' αυτιά σου σε αυτόν που θα στα πει, από την καρδιά του.
Όταν γεννήθηκες έκλαιγες και όλοι γύρω σου γελούσαν.
Ζήσε τη ζωή σου στο έπακρο έτσι ώστε όταν πεθάνεις εσύ να χαμογελάς και όλοι γύρω σου να κλαίνε!

Αφιερωμένο στους Ενωμένους bloggers και σ' όλους τους bloggers της μπλογκόσφαιρας...

Και εξαιρετικά αφιερωμένο στον penthilo και στη Denise που μου το έστειλαν...

Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Ποιός είναι ο θύτης και ποιός το θύμα??

Στο κελί ο 14χρονος που σκότωσε τον πατριό του
Τον δρόμο για τις φυλακές του Αυλώνα πήρε χθες, μετά την απολογία του στον ανακριτή, ο 14χρονος από τη Σητεία, που πυροβόλησε και σκότωσε τον 39χρονο πατριό του. Φανερά καταβεβλημένος, ο ανήλικος, συνοδευόμενος από ισχυρή αστυνομική δύναμη για την αποφυγή επεισοδίων, οδηγήθηκε χθες το πρωί ενώπιον του δικαστικού λειτουργού, όπου με δάκρυα στα μάτια άνοιξε την καρδιά του και μίλησε για το μίσος που έτρεφε για τον άνθρωπο που τον είχε «υιοθετήσει» και ταυτόχρονα κακοποιούσε τον ίδιο αλλά και τα υπόλοιπα αδέρφια του.

Η είδηση δεν ξαφνιάζει, δεν εκπλήσσει, μόνο πονάει, μαχαιρώνει βαθιά την ανθρωπιά μας, κομματιάζει τις ευαισθησίες μας, πληγώνει την υποτιθέμενη αξιοπρέπειά μας και τελικά ανατρέπει το νόμο που προστάζει ο γονιός, ακόμη και ο θετός, να προστατεύει και να αγαπά το παιδί του!
Ανατρέπει την ίδια τη φύση, φέρνει το ανάποδο στη ζωή μας, και οργιζόμαστε για μοναδική φορά ίσως, όχι με τον πατροκτόνο αλλά με το δολοφονημένο!!

Ένα παιδί ακόμη, σήμερα δεν προσδοκά την ανάσταση της ψυχής του, δεν προσδοκά τη Λαμπρή με τα τσουρέκια και τα κόκκινα αυγά, δεν προσδοκά τη χαρά, μόνο βυθισμένο στην ανείπωτη δυστυχία του, απλά φυλακίζεται γιατί δεν άντεξε τον τόσο άδικο πόνο της ζωής του, δεν άντεξε που ήταν παιδί ενός ανάλγητου και διεστραμμένου θετού πατέρα, ένα παιδί που σήμερα ξανασταυρώνεται...
Και είναι πολλά αυτά τα σταυρωμένα παιδιά στον κόσμο!
Καθημερινά και νέα κρούσματα βίας κατά ανηλίκων όχι μόνον από ξένους αλλά από τους ίδιους τους γονείς τους, τους παππούδες τους και τους συγγενείς τους, κατακλύζουν τις ειδήσεις...
Ποτέ δεν θα ξεχάσω στην αρχή της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας, σε μία επαρχιακή πόλη ένα ανήλικο πάλι, αγόρι 15χρονο τότε, παραφύλαξε και σκότωσε με καραμπίνα τον σατράπη και γεμάτο κακότητα φυσικό, αλλοίμονο, και όχι θετό πατέρα του, τον πυροβόλησε και του διέλυσε το κεφάλι, ενώ κοιμόταν σε μία αγροικία τους.
Δεν άντεξε κι αυτό να τον βλέπει μέθυσο να ξεσπά στη μάννα, να τη χτυπά αλύπητα, να ξερνά πάνω της το μεθύσι του και να κοιμάται στη συνέχεια σαν ένα κτήνος, ανίκανο να νοιώσει τον παραμικρό οίκτο ακόμη και για το ίδιο του το σπλάχνο!!

Μαχαίρι στην ψυχή μου, αυτά τα ανήλικα ορφανεμένα από αληθινούς πατέρες, παιδιά... που την ψυχή τους πλημμύρισε το απύθμενο μίσος για τον άνθρωπο που θάπρεπε να λατρεύουν!

Και δεν υπάρχει πιο μεγάλη πίκρα να νοιώθεις "ορφανός", παρότι οι γεννήτορες σου, φυσικοί ή και θετοί, ζουν και βασιλεύουν...

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!