Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Στον κόκκινο παράδεισο της αγάπης...


Αγάπη... αέναη, αέρινη, παντοτινή στους αιώνες σαν τη γαλαξιακή σκόνη που ενώνει τ' άστρα και γαλατώνει τον ουρανό...
Σαν το μέλι που μελώνει το ζυμάρι, σαν το νερό που γλυκαίνει τη δίψα, σαν τον αέρα που λεφτερώνει τα πουλιά, σαν το κύμα που αγκαλιάζει την ακρογιαλιά, σαν το τραγούδι που συντροφεύει το δάκρυ, σαν την πορφύρα που λαμπραίνει τη φορεσιά... σαν τη φωτιά που καταπίνει το κούτσουρο...
Τούτο το βιβλίο της Ρίκη Ματαλλιωτάκη σε ταξιδεύει στον αδιερεύνητο λαβύρινθο της αγάπης, αγγίζει την ουσία της, εξερευνά τη γέννησή της και μάταια ψάχνει να βρει το θάνατό της.
Λες κι η αγάπη είναι ουσία ανεξάρτητη από τις υπάρξεις, παίζει μαζί τους, άλλοτε τις αγκαλιάζει με αέρινο σύνεφο κι άλλοτε τις πνίγει στον καημό, στον καημό που δεν λυτρώνεται ούτε πέρα από το θάνατο μα στοιχειώνει και πάντα ψάχνει τη ξαναγεννημένη ύπαρξη για να ενσαρκωθεί και να εκπληρώσει το στόχο της , να  εισχωρήσει και να χαθεί στα πυρακτωμένα μονοπάτια  του κόκκινου παράδεισου της...

..."Αγάπη μου
Κάποτε σου είχα υποσχεθεί ότι θα σε σώσω κι έγινα επίορκος. Δεν τα κατάφερα, ίσως επειδή κι εγώ φοβήθηκα, κι ο φόβος μου αυτός σε έστειλε στο θάνατο. Όπως βλέπεις όμως, κατάφερα να κρατήσω τη δεύτερη μου υπόσχεση, εκείνη που σου έδωσα την ημέρα που δεν άντεξες την αναμονή κι αποφάσισες να φύγεις μέσα από τα κύματα. Δεν κατάφερα δυστυχώς να μικρύνω την απόσταση του μίσους και να μείνω μαζί σου σε τούτη τη ζωή... Φεύγω για να λειάνω το δρόμο της λύτρωσης, φεύγω για να καθαρίσω τα σκοτάδια μιας καινούριας ευκαιρίας. Στον επόμενο κύκλο κάθαρσης το ξέρω, το νοιώθω, θα είμαστε σίγουρα μαζί... μέχρι τότε θα βρίσκομαι πάντα δίπλα σου. Κάθε στιγμή και κάθε ώρα της τωρινής ζωής σου... Σ' αγαπώ...Μ".

Αυτό είναι το γράμμα του Μουσταφά στη Μαριάνα του, μα λες και τόγραψε η αύρα του Μιχάλη στην αδικοπνιγμένη  Αλεξία του, μέσα από τον κόκκινο παράδεισο της αγάπης τους...
Είναι όλα τόσο ξεκάθαρα, οι αγαπημένοι πεθαίνουν, μα η αγάπη τους ανταμώνει ξανά και ξανά στον ατέλειωτο κύκλο της ζωής και του θανάτου...

Ρίκη μου το βιβλίο σου αυτό δεν παρουσιάζεται, μόνο διαβάζεται και βιώνεται...
Μοιάζει καράβι που σε ταξιδεύει σε αφρισμένο πέλαγος συναισθημάτων και που καταπονημένο από τις φουρτούνες και τα σκαμπανεβάσματα φθάνει στον προορισμό του για να σε μπαρκάρει σε ένα λιμάνι κάπου μακριά στο υπερπέραν, αγγίζοντας μια άλλη διάσταση, που δίνει το νόημα της αγάπης στη ζωή και στο θάνατο....

10 σχόλια:

Μαριάνθη είπε...

Όποιο κι αν είναι το χρώμα της αγάπης επί της ουσίας υπερέχει και ομορφαίνει με τη λάμψη του τον κόσμο. Καλοτάξιδο το βιβλίο!!!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

..........
Δεν έχω λόγια...

tzonakos είπε...

Διαβάζετε βρε παιδιά ;
Εχω ξεχάσει να διαβάσω κάτι, μήνες τώρα. Πρέπει να νιώθω άνετα για να διαβάσω κάτι και ειδικά μιά ιστορία που ισως παραπέμπει (ο τίτλος) σε μια αισθηματική ιστορία.
Αν διαβάζω 8 βιβλία το χρόνο, μόνο ενα ειναι σε αυτη την κατηγορία αλλα αυτο δε σημαίνει καθόλου οτι δεν υπάρχουν καλά βιβλία σε αυτη τη θεματολογία. Θέμα γούστου.
Τη Ρίκη Ματαλλιωτάκη την εχω πετύχει στο διαδίκτυο και απο τα δείγματα γραφής της πιστεύω οτι ειναι προγειωμένος άνθρωπος που αρνείται να παραδοθεί εύκολα και σκέπτεται και διαβάζει τον άλλον προσεκτικά.
Αυτά μου αρκούν για να διαβάσω κατι που εχει γράψει.
Αντε να δω πότε θα τελειώσουνε κάτι που γράφω :)
Καλή επιτυχία στο βιβλίο αυτο εύχομαι και καλές συγγραφές νέων βιβλίων.

marianaonice είπε...

@Μαριάνθη μου
Έτσι ακριβώς:Όποιο κι αν είναι το χρώμα της αγάπης επί της ουσίας υπερέχει και ομορφαίνει με τη λάμψη του τον κόσμο!
Το βιβλίο αυτό για μένα είναι η αποκαλυπτική καταγραφή του σχεδίου της ζωής μας....

@Ρίκη μου
.............. αν εσύ δεν έχεις λόγια εγώ τι να πω;; :))

@Τζονάκο μου
Ούτε κι εγώ διαβάζω πολύ αυτό τον καιρό εκτός διαδικτύου.. όμως μαργαριτάρια όπως αυτό της Ρίκης δεν μπορείς να αντισταθείς να μη τα διαβάσεις... όταν ειδικά τα ξεκινήσεις τότε ήδη έχεις μπαρκάρει στο καράβι των ανείπωτων συναισθημάτων και έχεις ξεκινήσει το ονειρικό ταξίδι στους τόπους της αποκαλυπτικής γραφής της.

irizaar είπε...

Μαριάννα μου, τί να πω για την υποστήριξή σου στους φίλους μπλόγκερς; δεν χρειάζεται, την ξέρουν. έχουμε χαθεί βρε Μαριάννα μου. ναι, αλληλοδιαβαζόμαστε αλλά και κανένα καφεδάκι θα ήταν εξαιρετικά ευχάριστο

marianaonice είπε...

@irizaar μου!!
Η Ρίκη μας εκτός από μπλόγκερ είναι και αγαπημένη φίλη! Και πάνω απ' όλα για μένα είναι μια εξαιρετική δημοσιογράφος και συγγραφέας!
Όσο για την υποστήριξή μου στους μπλόγκερ σε κάθε περίπτωση είναι δεδομένη. Πώς αλλιώς θα μπορούσα να ξεπληρώσω τη στήριξη που μου έδωσαν όταν τον περσινό Δεκέμβρη το μπλογκάκι μου αυτό χτυπήθηκε ανελέητα από μια "ελευθεροτυπία"?
Μη το ξεχνάς.

Φυσικά και θα ήταν εξαιρετικά ευχάριστο να τα πούμε από κοντά πίνοντας το καφεδάκι μας. Ανοίγει πια κι ο καιρός και θα το κανονίσουμε!
Φιλιά πολλά αγωνίστριά μας!
:))

Paraskevi Lamprini M. είπε...

Ωραία να παρουσιάζεις της φίλης το βιβλίο.. Μπράβο Μαριάννα!!! και Ρίκη... καλή του επιτυχία... στον δύσκολο δρόμο!!!

marianaonice είπε...

@Παρασκευή
Η παρουσίαση αυτού του βιβλίου για μένα ήταν τόσο αυτονόητη και τόσο αυθόρμητη... είναι το βιβλίο και η καταλυτική γραφή του πρώτα που ενέπνευσαν την πένα μου και μετά η φιλία μου με τη Ρίκη!
Σ' ευχαριστούμε πολύ!!
:))

Ostria Vivlio είπε...

Ήταν μια όμορφη εμπειρία η γνωριμία (από κοντά)με την αγαπημένη Ρίκη στην παρουσίαση του βιβλίου της. Φοβερό μπρίο, θετική ενέργεια, αγάπητή στον κόσμο. Προχώρα Ρίκη. Σε αγαπάμε!

marianaonice είπε...

@Ostria Vivlio
Χαίρομαι που σας βλέπω στα δικά μου @μέρη!
Πράγματι ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία η γνωριμία μας με τη Ρίκη και τα βιβλία της!
Νάστε καλά και πάντα επιτυχίες στις εκδόσεις σας εύχομαι.

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!