Τρίτη 29 Απριλίου 2008

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΟΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΡΟΥΝΤΑΙ....

ΠΡΟΣΟΧΗ! Η πραγματική ημερομηνία της ανάρτησης αυτής είναι 1η Μαϊου 2008, ώρα 23.00'. Απλά καταχωρήθηκε η ημερομηνία που είχα αρχίσει να τη δουλεύω.

Η καλή μου spitogata έστειλε πρόσκληση σε παιχνιδάκι ερωτήσεων, και επειδή ως παιδί που είμαι μου αρέσουν τα παιχνίδια, ας παίξουμε λιγάκι.

Λυπημένη Παναγιά


1) Γιατί κλαις?
Κλαίω για όλα τα ανυπεράσπιστα πλάσματα του κόσμου και για να αδειάσω τη θάλασσα της θλίψης και της οργής που κατακλύζει το είναι μου!!

2) Γιατί δεν κλαις?
Για τα λάθη μου!!
Μ΄ αρέσει να κρατώ τα θετικά από αυτά!

3) Που είναι ο βάλτος?
Στους συμβιβασμένους ανθρώπους!!

4) Ποιός και που είναι ο δεσμοφύλακας?
Τα πρέπει και τα μη στη ζωή μου!

5) Που συναντάς μια εντελώς δική σου άβυσσο?
Όταν μου καρφώνεται η ιδέα να φύγω από όλους και από όλα, να χαθώ από το πρόσωπο της γης και ας είναι και στην άβυσσο του ωκεανού ή του ουρανού!


6) Περιφρονείς κάτι?
Τα αξιώματα και τα χρήματα… Ζω πολύ καλά και χωρίς αυτά!

7) Θα ερωτευόσουν για πάντα?
Προσπάθησα αλλά δεν τα κατάφερα!!...Φταίω εγώ;;

8) Γιατί πουλιούνται τα "έργα τέχνης"?
Για να τα αγοράζουν οι ματαιόδοξοι!

9) Μήπως να αφαιρεθούν τα εισαγωγικά στην παραπάνω ερώτηση?
Ναι γιατί όχι! Αφού υπάρχουν έργα τέχνης και «έργα τέχνης»!! Σαν να λέμε αληθινά και δήθεν έργα τέχνης.

10) Do you remember revolution?
Δεν τη θυμάμαι, απλά τη ζω καθημερινά στη ζωή μου!


11) Θα ανέβαινες σ' ένα βουνό, αν το επέβαλε το ωροσκόπιο σου?
Ανεβαίνω ήδη το βουνό που μου επέβαλε η μοίρα μου!


12) Θα σκότωνες τον παππού σου, αν το τζάμι δεν έσπαγε απ΄ τον πάγο?
Δεν θα σκότωνα ποτέ κανένα, πόσο μάλλον τον παππού μου! Ασχέτως του ότι δεν γνώρισα παππούδες! Ο ένας πέθανε πριν παντρεφτεί ο πατέρας μου και ο άλλος όταν ήμουν μόλις τεσσάρων μηνών!!

13) Θα μπορούσες να κλείσεις τα μάτια σου, αν η ζωή σου έστηνε καρτέρι ?
Φοβάμαι ότι τα είχα ήδη κλειστά όταν μου έστησαν το καρτέρι!


14) Θα κυλούσε η πέτρα του θανάτου το πρωί, εάν δεν κινδυνεύατε να τιμωρηθείτε από το νόμο?
Ποτέ δεν θα ήθελα να κυλήσει η πέτρα του θανάτου και για κανένα λόγο, όσο για το νόμο, ποιος τον φοβάται σήμερα;;….


15) Κι όταν ο Μίκυ-Μάους έφυγε στα ξένα, εσύ πού ήσουν;
Μεγάλωσα ήδη…


16) Θα εξετάζατε το ενδεχόμενο να διανύσετε μετά τα μεσάνυχτα απ'την αρχή μέχρι το τέλος την οδό Αχαρνών,αν γνωρίζατε οτι ποτέ δεν θα σας συλλάβουν?
Δυστυχώς όταν θα θελήσουν να με συλλάβουν δεν θα περιμένουν να διασχίσω την οδό Αχαρνών!


17) Θα σκότωνες τον Μπους, αν σου χάριζαν 10 λαχταριστά εκλέρ?
Δεν τρελλαίνομαι για τα γλυκά, αλλά και να τον σκότωνα μήπως δεν θα έβρισκαν άλλον;;

ηλιοβασίλεμα στην Πέτρα Λέσβου

18) Θα μου έδειχνες τα σαπισμένα σου δόντια,αν έβλεπες μέσα τους τα αστέρια?
Πώς είναι δυνατόν να δεις τ΄ αστέρια σε σαπισμένα δόντια;; Εγώ πάντως δεν έχω ούτε ένα!!! Αλλά τ΄ αστέρια τα βλέπω στα μάτια των αγαπημένων μου…

19) Θα έπεφτες στο πηγάδι αν ήσουν θλιμμένη?
Στον ωκεανό θα ήθελα να πέσω, τι να μου κάνει ένα πηγάδι, δεν φτάνει για να χωρέσει τη θλίψη μου!!

20) Με τι θα ήθελες να σε μετράνε?
Με την αγάπη!!!

Ο δρόμος προς την ελευθερία!!....

Δευτέρα 28 Απριλίου 2008

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!


Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ (παραλία Αίγινας).





Ο ΣΑΡΩΝΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ



ΟΤΑΝ ΚΟΙΤΑΣ ΑΠΟ ΨΗΛΑ



ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΓΗ



ΜΕ ΖΩΓΡΑΦΙΑ



ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ



ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!
ΥΓΕΙΑ, ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟ
ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!!

Τετάρτη 23 Απριλίου 2008

Ακόμη μια φορά...

Μια και το ίδιο πρόβλημα της έλλειψης χρόνου, επιμένει ας συνεχίσουμε πάλι με στίχους, λίγο μελαγχολικούς, αλλά Μεγάλη Εβδομάδα έχουμε...

Ακόμη μια φορά
η ζωή μου άδειασε,
ζωή πικρή, χωρίς χαρά
σαν μέρα ξαφνικά που βράδυασε...

Ακόμη μια φορά
μουντό φθινόπωρο προβαίνει
μεσ΄ την καρδιά θλίψη μόνο χωρά
και πόνος άγριος στο στήθος μένει!

Σέρνω το βήμα σιωπηλή
στο μονοπάτι του βορρά
κι είναι η ματιά θολή
ακόμη μια φορά...




ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ:


ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ

ΜΙΑ ΛΑΜΠΡΗ ΠΑΣΧΑΛΙΑ

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!!! 


Το κλαδί το έκλεψα από τον κήπο του side21

Κυριακή 20 Απριλίου 2008

Υπάρχει ακόμη ελπίδα στη Δικαιοσύνη!...



Επειδή θεωρώ ότι είναι σωστό τα ελπιδοφόρα μηνύματα να διαδίδονται γρήγορα και παντού, γιατί αφορούν όλους μας, αναδημοσιεύω το παρακάτω σχόλιο ενός πρωτοβάθμιου δικαστή σε σχετική για τη δικαιοσύνη ανάρτηση του δημολόγου, με τον τίτλο Η ΜΑΦΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ. Το σχόλιο αυτό αποτέλεσε στη συνέχεια ειδική ανάρτηση του ίδιου ιστολογίου, με τον τίτλο Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΕΝΟΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΗ!

Το θέμα στο οποίο έγινε το σχετικό σχόλιο αναφερόταν στις ομοιότητες της σημερινής κατάστασης στην ελληνική δικαιοσύνη με αυτές της ιταλικής μαφίας, τονίζοντας τις υπερεξουσίες των δικαστών και τη διαπλοκή της δικαιοσύνης με την πολιτική.

Ιδού λοιπόν τι έγραψε ο δικαστής αυτός:

"Για ποια "υπερεξουσία" μιλάμε; Όταν ο καθένας μπορεί να λέει οτιδήποτε για έναν δικαστή, χωρίς αυτός να μπορεί να αντιδράσει ασκώντας τα όποια δικαιώματά του (δεν είναι νοητό δικαστής να μηνύσει ή να κάνει αγωγή σε πολίτη)!


Για ποια "έλλειψη ελέγχου" όταν ο καθένας μπορεί να κάνει μία αναφορά σε βάρος δικαστή και αμέσως κινητοποιείται ένας (εσωτερικός) μηχανισμός του δικαστικού σώματος προκειμένου ο δικαστής να δώσει εξηγήσεις ακόμη και για την πιο παράλογη και αβάσιμη καταγγελία;


Τι σημαίνει μυστικοπάθεια και εσωστρέφεια" του Σώματος μιλάμε; Πρέπει κάθε πειθαρχική απόφαση, κάθε θέμα που αφορά την ιεραρχία να γνωστοποιείται στην κοινή γνώμη; Τι θα εξυπηρετούσε κάτι τέτοιο;

Για ποιον υψηλό μισθό μιλάμε όταν εγώ, Πρωτοδίκης με 8 χρόνια υπηρεσία παίρνω τα ίδια λεφτά που παίρνει ένας απόφοιτος Λυκείου στον ΟΤΕ με 15 χρόνια υπηρεσία. Το ότι εγώ δουλεύω καθημερινά, σαββατοκύριακα και αργίες από το πρωί μέχρι το βράδυ το ξέρει κανένας; Την ευθύνη που με βαραίνει λόγω των αποφάσεων που πρέπει να πάρω, λόγω των συμφερόντων που θίγονται από μια απόφασή μου, τη σκέφτεται κανένας;


Δεν θα διαφωνήσω ότι πιθανότατα υπάρχει ένα νοσηρό κλίμα μέσα στο ίδιο το Σώμα μας, που δημιουργεί εντελώς απαράδεκτες καταστάσεις, εκφοβίζει και τρομοκρατεί κάποιους και, πίστεψτέ με, απογοητεύει πολλούς περισσότερους. Αυτό όμως οφείλεται στα πρόσωπα και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη θέση και την αποστολή τους.


Η αρχή της διάκρισης των εξουσιών σημαίνει την ύπαρξη, μεταξύ άλλων, ενός δικαστικού σώματος με συγκεκριμένες εξουσίες και αποστολή. Αυτό δεν είναι μαφία, αλλά αναγκαίο στοιχείο της δημοκρατίας. Αρκεί να αφεθεί ελεύθερο (όχι ασύδοτο) το δικαστικό σώμα να ασκήσει το ρόλο του. Η ύπαρξη ορισμένων δικαστών πρόθυμων (για λόγους δικούς τους, που έχουν να κάνουν κυρίως με την εξέλιξή τους) να προσφέρουν τις «υπηρεσίες» τους στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία δεν σημαίνει ότι ολόκληρο το δικαστικό σώμα έχει αυτή τη νοοτροπία.

Το ότι οι κυβερνήσεις (ασχέτως πολιτικού χώρου από τον οποίο προέρχονται) χρησιμοποιούν το δικαστικό σώμα για να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους σκοπούς είναι λάθος τους και γίνεται για να καλύψουν τους ίδιους τους εαυτούς τους.
Η φράση «όποιος έχει στοιχεία ας τα πάει στον εισαγγελέα», όταν ακούγεται από πολιτικούς και άπτεται ζητημάτων της πολιτικής ζωής, είναι για μένα συνώνυμη της συγκάλυψης. Η δικαιοσύνη δεν υπάρχει για να δίνει συγχωροχάρτια στις κυβερνήσεις. Σπάνια προκύπτουν στοιχεία σε τέτοιες περιπτώσεις και αυτό διότι η δικαιοσύνη δεν αρκείται σε φήμες, τη γενικότερη αίσθηση ή σε αόριστες καταγγελίες. Χρειάζεται πλήρης απόδειξη, πολύ συγκεκριμένα στοιχεία για να αποδοθούν ευθύνες, τα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις (και όσο πιο ψηλά στην πολιτική ηγεσία ανεβαίνουμε) δεν βρίσκονται. Και δεν βρίσκονται γιατί κανένας δεν είναι διατεθειμένος να τα δώσει.
Σε τελική ανάλυση είναι θέμα των πολιτών να απαιτήσουμε από τις κυβερνήσεις μας να φερθούν με τον σωστό τρόπο στο θέμα «Δικαιοσύνη»...

υ.γ. Συγνώμη για την έκταση του κειμένου. Απλά ήθελα να καταγράψω τις παραπάνω σκέψεις μου. Πιθανότατα δεν πρόκειται να πείσω κανέναν, δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Ξέρω, επίσης, ότι αυτά θα μπορούσαν (πάρα πολύ εύκολα, είναι η αλήθεια) να χρησιμοποιηθούν για να μου αποδοθεί και εμένα «ότι δεν έχω συναίσθηση της ιδιότητάς μου ως εν ενεργεία δικαστικού λειτουργού, ότι οι δηλώσεις μου έγιναν υπό περιστάσεις ασυμβίβαστες με το αξίωμα του δικαστικού λειτουργού και ότι θίγουν βάναυσα το κύρος της Δικαιοσύνης» (αντιγράφω από τις κατηγορίες που αποδίδονται στον κ. Μπάγια). Αλλά το τελευταίο διάστημα έχω απογοητευτεί πάρα πολύ από τη νοοτροπία που επικρατεί τόσο στο δικαστικό σώμα (τουλάχιστον τους ανθρώπους που πρέπει να δίνουν το παράδειγμα) όσο και τον τρόπο που μας αντιμετωπίζει η πολιτεία και η κοινωνία, με αποτέλεσμα να χάσω εντελώς τον ενθουσιασμό που είχα όταν μπήκα στο Σώμα".

Για μένα το παραπάνω σχόλιο είναι πολύ ελπιδοφόρο και παρήγορο!

Δεν είναι λοιπόν όλοι οι δικαστές ίδιοι!
Υπάρχουν δικαστικοί λειτουργοί που συνθλίβονται και αυτοί στις ίδιες τις αδυναμίες του συστήματος απονομής της δικαιοσύνης που ο κόσμος έχει πια αρχίσει να βλέπει καθαρά και να υφίσταται τις συνέπειες για τις οποίες την καίρια ευθύνη φέρει η πολιτεία! Τέτοιοι δικαστές, μάλλον είναι από την ίδια πλευρά με εμάς και αγωνίζονται για να μη χρησιμοποιούνται και για να τιμήσουν το ρόλο που τους έχουμε αναθέσει!!

Αυτούς τους δικαστές οφείλει η κοινωνία μας να τους ξεχωρίσει, να μη τους βάζει στο ίδιο σακί με όσους προδίδουν το ρόλο τους και να τους στηρίξει!!

Είναι άξιοι της εκτίμησής μας αφού τιμούν το λειτούργημά τους και με προσωπικό και οικογενειακό κόστος προσπαθούν κάτω από αντίξοες συνθήκες με ελλείψεις κτιριακής υποδομής και ηλεκτρονικής υποστήριξης, αλλά και με έλλειψη έμψυχου υλικού, (υπαλλήλων και δικαστών) να ανταπεξέλθουν στο δύσκολο και καίριο ρόλο που τους έχουμε αναθέσει, και μάλιστα έναντι όχι και τόσο σημαντικών αποδοχών.

Όσο για τα αναδρομικά, που κατά καιρούς ακούστηκαν απ΄ ό,τι έχω μάθει δεν είναι δα και το τεράστιο ποσό! Απ΄ ό,τι μου έλεγε γνωστός μου δικαστής αναλογούν περίπου 80.000 έως 100.000 Ευρώ στον καθένα και θα δοθούν σε πέντε ετήσιες δόσεις. Δεν νομίζω ότι είναι αρκετά για να τα συζητάμε, όταν στους δικαστές έχουμε αναθέσει την ευθύνη της ίδιας της λειτουργίας της δημοκρατίας μας!!


Και να λάβουμε υπόψη μας ότι ένας δικαστής πληρώνει από δικά του χρήματα τη βιβλιοθήκη του, την ηλεκτρονική του ενημέρωση, τα έξοδα μεταβάσεως και διαμονής των μεταθέσεών του!! Οι περισσότεροι, αν δεν εργάζεται η /ο σύζυγος μάλλον με δυσκολία τα βγάζουν πέρα!! Και δεν μιλάμε βέβαια γι΄ αυτούς που και ο πρωτοδίκης αυτός στηλιτεύει, οι οποίοι μπορεί να δίνουν γη και ύδωρ για την ανέλιξή τους και τον τυχόν διορισμό τους σε θέσεις περίοπτες ακόμη και μετά τη συνταξιοδότησή τους!

Νομίζω ότι το σχόλιο αυτό του θαρραλέου για μένα πρωτοδίκη είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για μας που είμαστε από την απέναντι πλευρά της όχθης!
Φαίνεται υπάρχουν και δικαστές που είναι στην ίδια πλευρά με εμάς!!!

Τρίτη 15 Απριλίου 2008

ΚΑΛΕΣΜΑ!!



Πενία τέχνας κατεργάζεται...

Ας κυριολεκτήσουμε λοιπόν αφού λόγω πενίας χρόνου για κάτι πιο ενδιαφέρον, σκέφτηκα να αναρτήσω πάλι μερικούς στίχους μου...


Βέβαια εγώ δεν τολμώ να τους ονομάσω τέχνη!

Μόνο έκφραση συναισθημάτων που κάποιες στιγμές ξεχύθηκαν στο χαρτί για να μη με πνίξουν!!!



ΚΑΛΕΣΜΑ



Γύρισες πάλι φίλε μου.

Απάντησες στο κάλεσμα μου.

Κάλεσμα κρυφό, πνιγμένο,

που μόνο η ψυχή τόνοιωθε.

Παντού και πάντα σε φώναζα.

Στη σκέψη μου, στα όνειρά μου

στους εφιάλτες μου,

στο τραγούδι και στο θρήνο.

Σ΄ έψαχνα στο δρόμο,

στο μικρό σταθμό,

στο λιμάνι,

στα τραίνα που φεύγουν κι έρχονται.

Σ΄ έψαχνα στα μάτια των συνοδοιπόρων μου

στη ζεστή συντροφική συζήτηση.

Ήξερα πως ήσουν μακριά

μα σ΄ ένοιωθα δίπλα μου.

Φορές-φορές ήθελα να φωνάξω τ΄ όνομά σου

δυνατά, πολύ δυνατά να μ΄ ακούσεις.


Μα έντρομη έπνιγα την κραυγή,

γιατί φοβόμουν πως...θα μ΄ ακούσεις!!

Δεν ήμουν εγώ που σε φώναξα.

Η ψυχή μου σου μίλησε

αυτή σε κάλεσε

κι εσύ την άκουσες!

Γι΄ άλλη μια φορά οι καρδιές μας

μίλησαν

χωρίς να κινήσουν τα χείλη.

Γι΄ άλλη μια φορά οι ματιές μας

έσμιξαν

χωρίς να ειδωθούμε...

Γι΄ άλλη μια φορά τα χέρια

δώσαμε

από μίλια μακριά....




Πέμπτη 10 Απριλίου 2008

ΑΓΓΙΓΜΑ ΨΥΧΗΣ!!!.....



Όταν ήμουν παιδί οι διακοπές μου στο χωριό των γονιών μου ήταν για μένα η προσδοκία και το όνειρο όλου του χρόνου!

Η μέρα, ή μάλλον νύχτα που μπαίναμε στο καράβι και το πρωί βγαίναμε στο λιμάνι του πιο όμορφου νησιού του παιδικού μου κόσμου, φάνταζε για μένα μαγική!

Αργότερα μεγάλη πια συνέχισα να πηγαίνω διακοπές εκεί που νόμιζα ότι ανήκω πάντα, έστω και αν είχα γεννηθεί και είχα μεγαλώσει δυστυχώς στην Αθήνα!!!
Πάντα ένοιωθα ξένη στην πόλη αυτή και ποτέ δεν μπόρεσα να τη συνηθίσω…
Θυμάμαι κάποια φορά πριν αρκετά χρόνια, μη με ρωτάτε πόσα, που αποφάσισα να πάω στο νησί χειμώνα. Δραπέτευσα για δύο εβδομάδες, στις γιορτές των Χριστουγέννων και παρά τις αντιρρήσεις των γονιών μου (δεν είχα σύζυγο και παιδί τότε) ότι ο χειμώνας δεν είναι καλός στο χωριό εγώ έφυγα με το αεροπλάνο και προσγειώθηκα καταχείμωνο σ΄ ένα παραμεθόριο νησί στην άκρη της ανατολής. Έμενα πάντα φιλοξενούμενη στο σπίτι του θείου μου (αδελφού της μαμάς μου) που με θεωρούσαν και με θεωρούν ακόμη, αυτός και η γυναίκα του σαν κόρη τους. Βλέπετε έχουν τρεις γιούς, τα αγαπημένα μου ξαδέλφια, και η κόρη γι΄ αυτούς ήταν ευπρόσδεκτη!



Ήταν μία αγροτική καθαρά οικογένεια, με τα ελαιοκτήματά τους και με τα ζώα τους! Το γαϊδουράκο το Μάρκο, που είχε ένα βλέμμα γεμάτο κατανόηση και γαϊδουρινή υπομονή όταν με σήκωνε στην πλάτη του. Τα ξαδέλφια μου πάντα μου παραχωρούσαν τη θέση, σαν πιο καλομαθημένη και άμαθη στα δύσβατα μονοπάτια του βουνού. Το σκύλο τους τη Λίζα, και πέντε κατσικούλες!! Λάτρευα και λατρεύω το κατσικίσιο γάλα και εκείνες είχαν την ευχαρίστηση να μου το φιλεύουν χωρίς βαρυγκωμιά! Αρχηγός τους ήταν η γηραιότερη, την έλεγαν Σάμπα και αυτή τις οδηγούσε παντού. Της άρεσε να κάνει διαολιές όπως να περνάει στα ξένα κτήματα, κάτι που ήξερε πολύ καλά ότι απαγορευόταν! Όταν της έμπαινε στο νου να πηδήξει το φράκτη γύριζε με προσοχή να δει αν τη βλέπει ο θείος μου! Εκείνος μόλις την έβλεπε δεν μίλαγε αλλά της έκανε νόημα με το χέρι να γυρίσει πίσω και εκείνη…. χωρίς δεύτερη κουβέντα ΓΥΡΙΖΕ ΑΠΡΑΓΗ!!! Μιλάμε για εκπληκτική νοημοσύνη. Ήξερε το όνομά της και καταλάβαινε αμέσως τι ήθελες από αυτήν!
Εκείνο το χειμώνα λοιπόν τον ξεχωριστό για μένα, με έπαιρναν μαζί τους στο βουνό, στο λιομάζωμα που για μένα φυσικά δεν ήταν δουλειά, αλλά πανηγύρι… Όλο το πρωί μαζεύαμε ελιές οι γυναίκες και οι άνδρες πάνω στα δένδρα με ψηλές βέργες (τέμπλες τις λένε) ράβδιζαν (δηλαδή έριχναν) τις ελιές στα δίχτυα. Το μεσημέρι κουρασμένοι καθόμασταν γύρω στη φωτιά για φαγητό, μ΄ ένα τσουκάλι να βράζει από το πρωί με κουκιά ή φασόλια, ελιές, τυρί, αυγά , χωριάτικο ψωμί και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς για πρόχειρο αγροτικό κολατσιό. Κουβέντα, αστεία, γέλια, τραγούδι… Υπέροχες στιγμές, όλοι μαζί, άνθρωποι και ζωντανά μέσα στον ελαιώνα…
Μία τέτοια μέρα λοιπόν σκάρωσα το παρακάτω ποίημα που βγήκε μέσα από την ψυχή μου!
Σας το αφιερώνω μετά την προηγούμενη ομολογώ σκληρή ανάρτησή μου, για να απαλύνω τη φρίκη που όλοι νοιώσαμε και να τονίσω για άλλη μια φορά ότι η ζωή μας αποκτά νόημα όταν αντιληφθούμε ότι είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης και μόνο όταν συμβιώνουμε αρμονικά μαζί της νοιώθουμε πληρότητα, γαλήνη και ευτυχία!!!



ΑΓΓΙΓΜΑ ΨΥΧΗΣ!

Σαν το παιδί
μ’ ανέμελη ψυχή
ξεχύθηκα στου κάμπου
την απεραντοσύνη,
Γαλήνια, απέραντη ερημιά,
μεσ’ τη ματιά μου έκλεισα
μια θάλασσα ευλογημένη ελιά
και το κεφάλι έγειρα
στου ίσκιου της την κλίνη.

Σιγά το σώμα έκλινα
στο χώμα να λυγίσει
και μ’ αγωνία γονάτισα
εκεί στα ζώα σιμά τους,
δειλά το χέρι άφησα
σε χάδι να κυλήσει
απαλό απά στο τρίχωμά τους.

Ω πόση ημεράδα στην καρδιά
Και τι γλυκιά αλήθεια, ευτυχία
Το βλέμμα στρέψανε σε με
και είδα
πως τούτα δω τα ζώα στη ματιά
κρύβουν συμπόνοια
για την ανθρώπινη τη μοναξιά
κι απελπισία
κι ένοιωσα τότε μέσα μου
βαθειά κρυφή ελπίδα !!

Γέμισ’ η ανάσα
αγέρα του βουνού,
χαμένη μέσα στην καρδιά
του ατέλειωτου ελαιώνα
το τέλος ψάχνω νάβρω τ’ ουρανού
και νοιώθω σαν μι’ ασήμαντη στιγμή
στο χάος του αιώνα!!!

Κυριακή 6 Απριλίου 2008

ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΚΤΗΝΗ...ΚΑΙ ΖΩΑ!!


Χθες βράδυ ή μάλλον ξημερώματα ξεκίνησα για μια βόλτα στις μπλογκογειτονιές μας να δω αγαπημένους φίλους και να μοιραστώ σκέψεις και συναισθήματα.
Πέρασα και από την Καλλιτέχνιδα του δρόμου τη roadartist να ενημερωθώ καλλιτεχνικά όπως συνήθως και τότε …κοκάλωσα όταν διάβασα την τελευταία ανάρτησή της και είδα το
video που είχε ποστάρει!

Ένα κτήνος που εκτός από τον τίτλο του ανθρώπου διεκδικεί και τον τίτλο του καλλιτέχνη!!!... ο Guillermo Vargas "Habacuc" πήρε ένα αδέσποτο σκυλί, το μετέφερε στην κοσταρικανή γκαλερί "Centro Nacional de la Cultura", το έδεσε και το άφησε χωρίς νερό και φαγητό. Το σκυλί πέθανε μετά από μερικές μέρες!!
Οι απαθέστατοι καλεσμένοι του στην γκαλερί έγιναν μάρτυρες του εγκλήματος χωρίς να αντιδράσει κανένας. Σκοπός του ήταν να διαμαρτυρηθεί λέει με αυτόν τον τρόπο για την κακοποίηση των ζώων!!! Αυτό που έκανε δηλαδή ήταν διαμαρτυρία για την κακοποίηση των ζώων και όχι κακοποίηση των ζώων!! Έτριψα τα μάτια μου και ξαναδιάβασα το κείμενο! Τι να πω:
οι λέξεις εδώ χάνουν την πραγματική τους έννοια!!!
Στην αρχή νόμιζα ότι έχω παραίσθηση και ότι μάλλον είχα ίσως αποκοιμηθεί με ανοιχτά τα μάτια μπροστά στο p.c. και έβλεπα εφιάλτες…. Κούνησα το κεφάλι μου και ένοιωσα τα δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια μου…. Κατάλαβα
ότι ήμουν ξύπνια και ότι αυτό που έβλεπα είχε συμβεί στην πραγματικότητα….


Άνθρωποι της τέχνης λέει, που κατέκλυζαν τη γκαλερί για να δουν τα «καλλιτεχνήματα» περνούσαν απαθείς μπροστά στο βασανιστήριο του άτυχου και λιμοκτονούντος ζώου που το απορρημένο και λυπημένο μέχρι θανάτου βλέμμα του διαπέρασε το είναι μου, ξέσκισε τα σωθικά μου και ξεσήκωσε μια θύελλα οργής μέσα μου που δεν μπορούσαν να την αναχαιτίσουν τα δάκρυα που έτρεχαν ασταμάτητα...

Πήγα για ύπνο ξημερώματα σχεδόν, και τα μάτια μου δεν ήθελαν να κλείσουν! Λες και η εικόνα που είδα είχε καρφωθεί μέσα τους χωρίς ελπίδα να ξεθωριάσει…
Σηκώθηκα με κεφάλι βαρύ και βαρειά διάθεση. Μια αδιόρατη θλίψη είχε καλύψει κάθε σκέψη μου… Και αυτή η συνεχής βροχή βάρυνε ακόμα πιο πολύ το τοπίο … Σήμερα όλη μέρα το μυαλό μου γύριζε στο χθεσινό video της roadartist!
Αγκάλιασα τη μικρή γατούλα μου με τα τέσσερα μωρά της και αδιόρατα ένοιωθα ότι πρέπει να την προστατέψω από τους … «ανθρώπους» όλης της γης!!!

Μέσα μου σκέψεις ανάκατες και πολλή οργή προσπαθούσαν να γίνουν κείμενο για μια ανάρτηση αφιερωμένη στην κακοποίηση των ζώων! Το μεσημέρι κάνοντας πάλι μια περιήγηση έπεσα στο
blog της Vassia και εκεί συνάντησα πάλι εικόνες ανθρώπινων κτηνών στην Κίνα, (που της στείλαμε και τη Φλόγα ντε, για να κάνει τους Ολυμπιακούς Αγώνες), να βασανίζουν ανυπεράσπιστα ζώα!

Θα μου πείτε που ζω;; Δεν ήξερα ότι κακοποιούνται ζώα σ΄ αυτόν τον κόσμο;; Και βέβαια το ήξερα και βέβαια το έχω αντιληφθεί και η ίδια να συμβαίνει κάποιες φορές μπροστά στα μάτια μου. Όμως παρότι ήξερα ότι συμβαίνουν απέφευγα να τα δω γιατί ήξερα ότι δεν θα τ’ αντέξω!
Σαν τη στρουθοκάμηλο που κρύβει το κεφάλι της και επειδή δεν βλέπει το κακό νομίζει ότι δεν υπάρχει!!! Ντροπή μου!!!

Τα πλάσματα αυτά αντέχουν να τα υφίστανται και εσύ δεν αντέχεις να τα βλέπεις, τα έβαλα με τον εαυτό μου!!

Αυτό ήταν!! Μπήκα στο Google χτύπησα τη φράση
κακοποίηση ζώων και τότε τα είδα όλα!!!!
Είχα ακούσει ότι ανθρωποειδή γδέρνουν ζωντανά τα θηράματά τους για να τους πάρουν τη γούνα, αλλά δεν ήθελα ούτε να φανταστώ το μέγεθος της φρίκης!!

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΦΡΙΚΤΟΙ,
που η κόλαση του Δάντη,
ωχριά μπροστά στην κόλαση της ψυχής σας,
όσα ζώα και αν σκοτώσετε ή βασανίσετε,
δεν θα λυτρωθείτε από τη δυστυχία και τη μιζέρια
της απύθμενης κακίας σας!!!
Αυτή θα σας ακολουθεί μέχρι να …ψοφήσετε
και ακόμη παραπέρα….
Αυτή θα καθορίσει και τον τρόπο του τέλους σας!!
Από την ίδια σας την κακία θα πεθάνετε κτήνη!!!
Και έλεος δεν θα υπάρξει για σας….


Γι’ άλλη μια φορά ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΠΟΥ ΛΕΓΟΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!

Υ.Γ. Στο ισόγειο του σπιτιού μας μένει ένας 80χρονος πρώην σφαγέας ζώων! Ζει σχεδόν μόνος του, (κάποιες φορές περνάει ο γυιός του και τον βλέπει) είναι τόσο αδύνατος, σαν ζωντανός σκελετός και το βλέμμα του είναι σκοτεινό και μονίμως ανήσυχο!!
Κάποια φορά που η γάτα μου βρέθηκε στη βεράντα του, τρόμαξε σαν να είδε τίγρη, έτρεξε να ασφαλιστεί μέσα στο σπίτι και με ικέτευε να την πάρω γρήγορα από εκεί, γιατί τη φοβόταν!!!
Αυτό τα λέει όλα νομίζω!!!.....
Στη γάτα μου έβλεπε όλα τα σφαγμένα ζώα που πέρασαν από τα χέρια του!!.....

ΤΟΝ ΛΥΠΗΘΗΚΑ και ένοιωσα τόσο τυχερή που μπορώ να επικοινωνώ με όλα τα ζωντανά που βρίσκονται στο δρόμο μου, μέσα από ένα μυστικό κώδικα που μόνον αυτά ξέρουν να διαβάζουν και με πλησιάζουν χωρίς να με φοβούνται, και χωρίς να τα φοβάμαι, σαν παλιά τους γνώριμη….

Είναι φοβερό συναίσθημα, πιστέψτε με!!!

Είναι σαν να έχω βρει ένα κανάλι μέσα από το οποίο επικοινωνώ με το σύμπαν και με το Θεό μου, το δικό μου Θεό βέβαια και όχι το Θεό των υποκριτών θρησκευόμενων, που στο επίκεντρο του κόσμου τους έχουν τοποθετήσει τον άνθρωπο και τα υπόλοιπα πλάσματα τα μεταχειρίζονται μόνον για τη δική τους εξυπηρέτηση ...

Πέμπτη 3 Απριλίου 2008

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΣΤΑΛΗ!!....

Τον πειθαρχικό έλεγχο διέταξε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου σε βάρος του προέδρου της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος Σωτήρη Μπάγια για τη συνέντευξή του στα "ΝΕΑ".

Θα είναι ψέματα αν πω ότι ένοιωσα έκπληξη!
Μάλλον ήταν αναμενόμενο!!
Και πιστεύω ότι και ο κ. Μπάγιας το περίμενε…

Σύμφωνα με το άρθ. 91 παρ. 5 του ν. 1756/1988 του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και κατάστασης δικαστικών λειτουργών, όπως αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 14 παρ. 3 περ. 2 του Ν. 1868/1989, (ΦΕΚ Α 230):

«Δεν αποτελούν πειθαρχικά παραπτώματα για το δικαστικό λειτουργό:
α) η άρνηση του να εφαρμόσει διατάξεις που τίθενται κατά κατάλυση του συντάγματος ή είναι αντίθετες σ` αυτό.
β) η έκφραση γνώμης δημοσίως, εκτός αν γίνεται με σκοπό τη μείωση του κύρους της δικαιοσύνης ή υπέρ ορισμένου κόμματος ή άλλης ορισμένης πολιτικής οργάνωσης.
γ) η συμμετοχή και η ανάπτυξη δραστηριότητας σε ήδη αναγνωρισμένες ενώσεις δικαστών ή άλλα σωματεία και η έκφραση γνώμης και κριτικής άποψης που γίνεται στα πλαίσια της συνδικαλιστικής δραστηριότητας».

Τα συμπεράσματα δικά σας !!

.

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!