Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

Η ευτυχία στη ζωή: δυό φυλλαράκια δυόσμος....


Ο Άγιος Αυγουστίνος θεωρούσε ότι η ευτυχία δεν βρίσκεται κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής του ανθρώπου.

Σε κάθε εποχή θεωρήθηκε είτε ως αυταπάτη, δέλεαρ, ψευδαίσθηση, άπιαστο όνειρο, ακόμα και σύμπτωμα τρέλλας.


Σύμφωνα με το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη, η ευτυχία ορίζεται ως



"η πλήρης ευχαρίστηση και ικανοποίηση που αισθάνεται κάποιος από τη ζωή του".


Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Μάρτιν Σέλιγκμαν η ευτυχία βρίσκεται στην επίγεια ζωή, μαθαίνεται και καλλιεργείται. Όλοι μπορούν να την αποκτήσουν.


Η "συνταγή" της απαιτεί ορισμένα βασικά συστατικά, κοινά σε όλους, συν κάποια άλλα της δικής μας επιλογής.


Όπως είπε και ο Εντ Ντίνερ, ψυχολόγος από το πανεπιστήμιο του Ιλινόις, στο Ουρμπάνα-Σαμπέιν,

"ο καθένας από μας είναι υπεύθυνος για την ευτυχία του".
Είναι άραγε;;;

Ο δρόμος προς την ευτυχία

Στο τραγουδάκι που ποστάρω σήμερα εγώ νομίζω ότι βρήκα ακριβώς αυτό που για μένα αντηχεί την έννοια της ευτυχίας, και κυρίως αυτό το ελάχιστο που μετέχει στη ζωή μας, σαν το χειμωνιάτικο ήλιο που ανατέλλει αργά και δύει νωρίς!

Η ευτυχία στη ζωή,
δυό φυλλαράκια δυόσμος
ένα ποτάμι είν' ο καημός,
μια θάλασσα ο πόνος!!

Αφιερωμένο στη γλυκειά @φίλη patsiouri που της αρέσει ο Βαγγέλης Κορακάκης (είναι δικό του το τραγουδάκι και το λέει ο Γαλανός) και
στον καλό μου @φίλο Αντώνη, που με βοήθησε να το ανεβάσω.






Get your own playlist at snapdrive.net!


.

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2008

Oι 7 αλήθειες της ζωής μου...

Έχει ψύχρα απόψε…
Είναι η ώρα της …φυγής σου.
Αυτής της φυγής που φεύγεις και δεν πας πουθενά…που το μυαλό δραπετεύει και την ώρα που οι ρόδες γυρνούν αυτό κάνει τη διαδρομή της ζωής σου από την αρχή… Και εσύ τρέχεις! Τρέχεις να ξεφύγεις από τα ταξίδια του μυαλού σου… Δεν τα αντέχεις…
Δεν θέλεις να ξαναβρεθείς στα ίδια μέρη που σε πόνεσαν. Μάταια!
Ξανά και ξανά γυρνάς εκεί όπου ξεκίνησες…

Κούμπωσες το μπουφάν μέχρι επάνω…άναψες το μικρό περιβραχιόνιο με τα λαμπιόνια του στο μπράτσο, πάτησες το πεντάλ με πείσμα και το «ταξίδι» αρχίζει …
Περιπλανιέσαι στους ήσυχους και σκοτεινούς δρόμους… τι όμορφη που είναι η πόλη σου, τη νύχτα…
Φωτισμένα παράθυρα, έρημοι δρόμοι, κάπου- κάπου κανένας περαστικός που με ταχύ βήμα βιάζεται να ασφαλιστεί στο καταφύγιο του σπιτιού του… και μόνο τα ζώα, γάτες και σκύλοι, νυχτερινοί παρατηρητές των διαδρομών σου…

Τα ακουστικά στα αυτιά και το τραγούδι λες και ανακατεύεται με το αίμα σου και ρέει στις φλέβες σου : «…σου το ‘χα πει πως αν τύχει και εσύ να με προδώσεις καλύτερα να με σκοτώσεις…».
Μα οι προδότες και οι κιοτήδες αμέτρητοι!! Και η υποκρισία και το ψέμα η αλήθεια τους!!
Και οι δικές σου αλήθειες ένα ψέμα!! Το ψέμα της ζωής σου!!

Πρώτη αλήθεια: Όχι δεν έζησες ευτυχισμένα παιδικά χρόνια…
Ταραγμένα ήταν και δύσκολα… ωρίμασες απότομα και σήκωσες βάρη που δεν άντεχαν οι παιδικοί σου ώμοι….κι ακόμη τα ίδια βάρη σηκώνεις…

Δεύτερη αλήθεια: Πάντα ένοιωθες ότι σου λείπει η αγάπη.
Ποτέ σου δεν τη χόρταινες!! Ούτε στην αγάπη της μάνας δεν είχες αποκλειστικότητα… γι’ αυτό σ’ όλη σου τη ζωή με μανία ζητούσες την αποκλειστικότητα στην αγάπη… Τη βρήκες …μα ίσως όχι εκεί που εσύ θα ήθελες…

Τρίτη αλήθεια: Η αδικία σε πονούσε από παιδί...
Ίσως γιατί πάντα ένοιωθες αδικημένη ακόμη και στο χάδι και στην αγάπη της μάνας… αλήθεια δεν θυμάσαι αν ένοιωσες ποτέ το χάδι της μάνας… είχε και εκείνη τα …δικά της βάσανα, που χρόνος και όρεξη για χάδια…
Λες αυτό να ήταν η αιτία που εσύ πάντα έπαιρνες θέση σε όποια αδικία συνέβαινε μπροστά σου και απαιτούσες δικαιοσύνη;;
Ναι δικαιοσύνη όχι μόνο για σένα αλλά για όλους που έβλεπες να αδικούνται, τον αδελφό σου, το συμμαθητή σου, το συνάδελφο, το γείτονα…
Ποτέ δεν έκανες στην άκρη, ποτέ δεν σιώπησες, γλωσσού σε λέγανε, το θυμάσαι;
Άγνωστη σε σένα η αδιαφορία στις αδικίες του κόσμου....
Και δες πώς ήρθαν τα πράγματα!! Όλη η αδικία του κόσμου σήμερα, έπεσε επάνω σου!!!
Και οι άλλοι αδιάφοροι στην αδικία τη δική σου!!


Τέταρτη αλήθεια: Όλα σε πονάνε…. Και περισσότερο όταν σε ξεχνάνε!!
Το δάκρυ έτοιμο να χυθεί στο άκουσμα της θλίψης του άλλου, στην όψη ενός μοναχικού γέροντα, στη θέα μιας πυρκαγιάς, στον όλεθρο των ζώων και των φυτών…
Επιτέλους είναι ανοησία τόση ευαισθησία…. Κατάλαβέ το!!!!!
Δύσκολοι καιροί για ευαίσθητους... και για ανόητους ανθρώπους… που δεν έμαθαν να κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά τους σε όσα γίνονται γύρω τους, για ανθρώπους που δεν ξέρουν να εκτιμήσουν τους κινδύνους και ορμάνε … σαν ταύροι σε υαλοπωλείο για να ισιώσουν τα στραβά του κόσμου!!
Δύσκολοι καιροί για ανθρώπους που τους ξεχνάνε...

Πέμπτη αλήθεια: Φοβάσαι τη μοναξιά!!
Πάντα τη φοβόσουν… παιδί ακόμη φοβόσουν να κοιμηθείς στο δωμάτιό σου… ζητούσες κάποιος να είναι δίπλα σου στο σκοτάδι… μα τις περισσότερες φορές ήσουν μόνη… και σκεπαζόσουν με το πάπλωμα μέχρι σκασμού για να γλυτώσεις από τους …εφιάλτες σου!
Γι’ αυτό το σπίτι σου πάντα γεμάτο από παρέες.
Όχι δεν σου έλειψαν ο παρέες. Η μάνα δεν σε άντεχε πια από τα μουσαφιριά που της κουβαλούσες! Παιδί ακόμη μέχρι ποδόσφαιρο σε ομάδα αγοριών έπαιζες στη γειτονιά … σε είχανε τερματοφύλακα, το θυμάσαι;; τα κορίτσια τότε δεν τα άφηναν να γυρίζουν στις αλάνες και έτσι μοναδική σου επιλογή η παρέα των αγοριών… ποδόσφαιρο, ατελείωτες βόλτες με τα αγωνιστικά σας ποδήλατα, ρακέτες… Δεν μαζευόσουν!!
Αργότερα όταν πια ανεξάρτητη εργαζόμενη, άνοιξες το δικό σου σπιτικό, και μάλιστα στην επαρχία, έβγαλες το άχτι σου!! Τραπεζώματα και γλέντια με κόσμο πολύ και ξεφαντώματα ανεπανάληπτα, που γέμισαν την ψυχή σου και ξόρκισαν τα φαντάσματα της εσωτερικής σου μοναξιάς!

Έκτη αλήθεια: Πάλι παραπονιέσαι;; Πάντα παραπονιόσουν!
Το τραγούδι ηχεί στ’ αυτιά σου:…«έκλαψα χθες σαν μέτρησα τους πόνους της ψυχής μου….και εσύ δεν ήσουν πλάι μου αστέρι της ζωής μου».
Αναρωτιέσαι γιατί πάντα στις δύσκολες στιγμές της ζωής σου δεν ήταν ποτέ δίπλα σου αυτοί που εσύ ήθελες; Γιατί νοιώθεις ακόμη πιο μόνη;;
Μήπως οι απαιτήσεις σου, για αποκλειστικότητα τρομάζουν τους άλλους;;
Μήπως κουράστηκαν πια να σε στηρίζουν;; Μα τι λες τώρα;;
Γιατί παραπονιέσαι;; Τόσοι φίλοι δεν νοιάζονται για σένα;;
Όχι! Μη ρωτάς και ξαναρωτάς: Νοιάζονται;;
Πάψε πια να δυσπιστείς, πάψε πια να απορρίπτεις, πάψε να απαιτείς!!
Η φιλία και η αγάπη δεν απαιτούνται! Προσφέρονται!!! Εσύ το λες αυτό!!
Πάρε λοιπόν ό,τι σου προφέρεται…έστω και τα ψίχουλα και προχώρα!
Τη μάχη θα τη δώσεις πάλι μόνη σου! Εσύ θ’ αντιμετωπίσεις τον εχθρό!!
Κατάλαβέ το επιτέλους… πάψε να παραπονιέσαι και μάθε να συγχωράς… όσους δεν σ’ αγάπησαν και δεν σε πόνεσαν όσο εσύ θα ήθελες…

Έβδομη αλήθεια: Η δουλειά σου σκληρή, ψυχοφθόρα, άδικη με σένα αλλά απαιτεί δικαιοσύνη για τους άλλους, και εσύ πονάς για τη δικαιοσύνη του κόσμου!!
Η φύση της δουλειάς σου είναι τέτοια που πλέον δεν επέτρεπε περιττά ξεφαντώματα, δεν επέτρεπε ανοιχτές παρέες, δεν σου άφηνε δηλαδή και το χρόνο, για ένα καφέ να απολαύσεις με μία αγαπημένη φίλη, όλα στην τρεχάλα, στην αγωνία, στο πνίξιμο, μέχρι τελικής πτώσεως!!
Ήρθε και η οικογένεια, οι υποχρεώσεις και η μοναξιά επανήλθε δριμύτερη στον ορίζοντα!! Ατελείωτες ώρες δουλειάς στο γραφείο σου, με τον υπολογιστή μοναδική σου πλέον παρέα… Όμως εσύ τη μοναξιά δεν την αντέχεις! Γι’ αυτό βρήκες άλλους δρόμους ν’ αναζητήσεις φίλους…και έτσι το blogging μπήκε στη ζωή σου…και σε συντροφεύει πια στα μοναχικά σου βράδια, που πρέπει να τα περάσεις δουλεύοντας για το δίκιο των ανθρώπων που καταφεύγουν σε σένα…και εναποθέτουν τη μοίρα τους στα χέρια σου… και εσύ πρέπει να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς, γιατί δεν πρέπει να αδικηθούν…
Εσύ καταλαβαίνεις από αδικία… πάντα καταλάβαινες …και τώρα ακόμη περισσότερο!
Και ξέρεις ότι δεν αντέχεται!!!

Πέρασε η ώρα… η διαδρομή έφτασε στο τέλος της… έσβησες τα λαμπιόνια από το περιβραχιόνιό σου, το κινητό χτύπησε, ο άνδρας σου ανησύχησε… άργησες περισσότερο σήμερα… το ταξίδι ήταν μακρύτερο… και οι επτά αλήθειες της ψυχής σου βρήκαν την ευκαιρία και ξεδιπλώθηκαν για να τις αφιερώσεις με την @αγάπη σου στις φίλες σου faraona και παλμό που στο ζήτησαν.
.

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

ΤΙ ΒΟΥΛΗ ΤΙ ΣΚΥΛΑΔΙΚΟ!! Οι "καλύτεροι " στίχοι!

Ο Ρουσσόπουλος αφού έδωσε ένα ρεσιτάλ μελλοδραματικής υποκριτικής τέχνης, είπε αυτά που είπε, και παραιτήθηκε.
Στη συνέχεια ή πριν (δεν συγκράτησα, άλλωστε δεν έχει και τόση σημασία) παραιτήθηκε και η Ν.Δ. σύσσωμη από την ψηφοφορία για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής.
Και τι απέμεινε;;;
Ένα μεγάλο ΤΙΠΟΤΕ!!!
Που πήγαν οι κορώνες της αντιπολίτευσης για σύσταση προανακριτικής επιτροπής;;
Θα επιτρέψουν να κλειδώσει η Ν.Δ. με μία τέτοια κίνηση ματ, τις διαδικασίες προς την αποκάλυψη;;
Τι κάθονται εκεί;; Τι παριστάνουν;;
Να ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ όλοι τους, οι βουλευτές της αντιπολίτευσης που πρότειναν τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής και να φύγουν ΤΩΡΑ από τη Βουλή!!
Φθάνει πια η κοροϊδία!!!

Επειδή λοιπόν μετά τα χθεσινοβραδυνά της Βουλής μας, αδυνατώ πλέον ν' ασχοληθώ μαζί τους και το ελληνικό Κοινοβούλιο φαντάζει στο μυαλό μου σαν ένα ...σκυλάδικο που ο καθένας παίζει και τραγουδάει ό,τι του κατεβαίνει και εμείς όλοι χορεύουμε στο ρυθμό τους, σκέφτηκα για εκτόνωση να σας παραθέσω μερικούς ..."ποιοτικούς" στίχους που μόλις έλαβα με ένα email!

Ελάτε λοιπόν να γελάσουμε λίγο, γιατί μου φαίνεται το έχουμε μεγάλη ανάγκη!!
Έτσι για να εκτονωθούμε, γιατί εγώ νοιώθω ότι σε λίγο θα ...εκραγώ!!!


ΕΙΣΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΓΟΥΡΙ
ΜΕΣ' ΤΟΝ ΚΑΥΣΩΝΑ, ΠΑΓΟΥΡΙ
KΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΚΟΒΩ ΦΛΕΒΕΣ
ΞΕΝΥΧΤΑΩ ΜΕ ΦΡΑΠΕΔΕΣ
ΚΑΙ ΞΗΛΩΝΩ ΚΑΝΑΠΕΔΕΣ...
ΣΤΟ ΡΕΤΙΡΕ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ
ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΣ ΑΝΩΜΑΛΙΑΣ
ΘΑ 'ΧΟΥΜΕ 11 ΚΟΠΕΛΕΣ
ΘΑ 'ΡΘΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΤΡΕΣ ΜΕ ΟΜΠΡΕΛΕΣ
ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ
ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ
ΘΑ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟ
ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΡΤΥ
OH YEEEEEEESSSSSSSSSSS
ΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΕΞ
ΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΕΞ...
ΝΑ ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ
ΜΕ ΓΥΑΛΙΝΟ ΠΥΡΕΞ...
ΑΜΑ ΕΧΕΙΣ ΠΑΛΑΜΑΡΙ
ΤΙ ΤΗ ΘΕΛΕΙΣ ΤΗ FERRARI ; (Σωστόοοοος!)
ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ ΜΕ ΚΑΙΝΕ
ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΜΑΝΕΚΕΝΕ



Και συνεχίζουμε τη διασκέδαση...

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΗ
'Από κορμί είμαι η best
Κι από προσόντα είμαι first
Μ' αυτό στους άντρες κάνω test
Για να διαλέξω.
Μπες όπως όλοι στη γραμμή
Ασε τα μα, τα μου, τα μη
Πέρνα λοιπόν τη δοκιμή
Και ίσως σε επιλέξω'

ΠΕΠΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
'Σκανδαλίζομαι, μονάχη μου αγγίζομαι
με μια γραβάτα σου ερεθίζομαι'
'Αν θέλεις να ανοίξουν της καρδούλας μου οι πόρτες,
βγάλε όλα τα ρούχα σου κι έλα με τις μπότες'


ΛΑΚΗΣ ΣΚΟΥΤΑΡΗΣ
'Είμαι ένας άνθρωπος τρελλός,
σχιζοφρενής και μανιακός,
που μες την τρέλλα μου ο φτωχός,
ψάχνω για να' βρω λίγο φως'
'Σκοτάδι, πισσοσκόταδο, μαύρο σκοτάδι πίσσα,
σκοτάδι είσαι σκοτεινό, σκοτοσκοτεινιασμένο,
σκοτάδι κατασκότεινο, και βράδυ βραδιασμένο.'
(Αυτό δεν πάει γάντι στη σημερινή πολιτική μας κατάσταση;;)


ΑΝΤΖΕΛΑ ΡΕΜΠΗ
'Αν είχανε φωνή οι γκαρσονιέρες,
θα πέφταν σαν ξερόφυλλα οι βέρες'

ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1970 !!
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΦΑΣΗΣ
'Το βράδυ θα 'ρθω να σε πάρω,
γι' αυτό μη φας, θα φάμε γλάρο.'

ΝΙΚΟΣ ΔΟΥΛΑΜΗΣ
Έρωτά μου τοκογλύφε
γλύφε το κορμί μου γλύφε'

Και τέλος μια συλλογή από τα καλύτερα των δύο Εθνικών Οδών και του συνολικού επαρχιακού και αγροτικού Οδικού Δικτύου:

Απόψε έχω περίοδο, μα έχω κι άλλη δίοδο.'
'Θέλω στο σώμα σου σαν μπω, να με χτυπάς με το σαμπώ.'
'Μείνε μαζί μου έγκυος, είμαι πολύ φερέγγυος.'
'Σε βρίσκω πολύ κύριο, αλλά περνάω κλιμακτήριο.'
'Μωρό μου είσαι όργιο, σαν τον Αγιο Γεώργιο'
'Σε είδα στο ποδήλατο και ήσουν όλο τρέλα,
μα ξαφνικά κατάλαβα πως έλειπε η σέλλα.'

Ακολουθεί το καλύτερο!!!
(η ιστορία γενικά περιγράφει έναν απατημένο σύζυγο):

«θα φέρω τη βενζίνη
κι αναλαμβάνω την ευθύνη.»
«την είχα άχτι, την είχα άχτι,
τώρα την έχω μόνο σε στάχτη,
μέσα στο τσίγκινο κουτί,
που φύλαγε τα μπικουτί..»

.

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

Συγκίνηση...από το "ΑΝ" του Κίπλινγκ...

Ο @φίλος lockheart πριν κάμποσο καιρό με κάλεσε σε ένα παιχνίδι συγκίνησης από οποιοδήποτε λόγο.
Στο συγκεκριμένο παιχνίδι καλούμαι να παραθέσω ένα video, κείμενο, στίχο, τίτλο από ταινία ή απόσπασμα αυτής ή ό,τι άλλο με έκανε να συγκινηθώ και φυσικά να αναφέρω και το λόγο που μου συνέβη αυτό.

Στη ζωή μου, όπως όλων φαντάζομαι, υπήρξαν αμέτρητες στιγμές που συγκινήθηκα από χαρά ή λύπη! Τι να πρωτοθυμηθώ αλήθεια;;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια φτωχή οικογένεια, με πατέρα βιοπαλαιστή και μητέρα νοικοκυρά.
Όταν έδωσα εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο, η δήλωση του πατέρα ρητή:
"Αν περάσεις επαρχία δεν θα πας. Δεν έχουμε τα μέσα να διατηρήσουμε δεύτερο σπίτι".
Η αγωνία μεγάλη και ο αγώνας ακόμη μεγαλύτερος!

Έτσι ένα γεγονός που με σημάδεψε στη ζωή μου και η συγκίνηση που ένοιωσα τότε χαράχτηκε για πάντα στο μυαλό μου, ήταν κατ' αρχάς η επιτυχία μου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών που μου επέτρεψε να σπουδάσω χωρίς να βάλω την οικογένειά μου σε επιπλέον έξοδα, στα οποία θα αδυνατούσαν να ανταπεξέλθουν!
Από τη συγκίνηση τότε θυμάμαι ότι όταν το άκουσα, λυποθύμησα!

Μετά εμπειρία φοβερής συγκίνησης ένοιωσα, όπως κάθε γυναίκα πιστεύω, με τη γέννηση της κόρης μου!

Τέλος θέλω να σας παραθέσω και κάποιους στίχους που, όταν παιδί ακόμη, είχα διαβάσει με συγκίνησαν αφάνταστα, γιατί ένοιωσα ότι ταυτίζομαι μαζί τους!
Πάντα στα δύσκολά μου οι στίχοι αυτοί με συντρόφευαν και από εκεί αντλούσα δύναμη ν' αντέχω και να συνεχίζω!!
Πάντα με συγκινούσαν και με συγκινούν!!

Όμως τα τελευταία χρόνια, δεν μπορώ να τους διαβάσω, χωρίς να δακρύζω... ίσως γιατί με όσα βιώνουμε στην ελληνική κοινωνία και προπαντός στην ελληνική δικαιοσύνη, οι στίχοι αυτοί έρχονται να βυθιστούν μαχαίρι σε ανοικτές πληγές μου που ακόμα πονάνε!!

Σήμερα πλέον όταν τους διαβάζω δεν συγκινούμαι απλά, κλαίω φανερά, και στο νου μου φέρνω τους δύο εισαγγελείς μας, Ηλία Κολιούση και Ελένη Σωτηροπούλου, που τώρα πληρώνουν το τίμημα για να τηρήσουν κι αυτοί ό,τι οι στίχοι του Κίπλινγκ προστάζουν!!

Τους αφιερώνω λοιπόν σ' αυτούς τους δύο ανθρώπους με έναν κόμπο στο λαιμό και μία θάλασσα οργής στην ψυχή μου!!


"ΑΝ"

Αν μπορείς να κρατάς την ψυχραιμία σου
όταν οι άλλοι χάνουν τη δική τους
και ρίχνουν σε σένα την ευθύνη
και την αιτία της αδυναμίας τους.

Αν έχεις πίστη στον εαυτό σου
όταν οι άλλοι αμφιβάλλουν για σένα
και δε σε πειράζει αυτή η δυσπιστία τους

Αν μπορείς καρτερικά να περιμένεις
χωρίς να σε κουράζει η αναμονή,
ή όταν διαδίδουν ψέματα για σένα
να μην ξεπέφτεις και συ στο ψέμα,
ή όταν φανερά σου δείχνουν μίσος
να μην αφήσεις το μίσος να σε καταλάβει,
κι όμως να μη φαίνεσαι πολύ αγαθός
μήτε πολύ στοχαστικός στα λόγια.

Αν να ονειρεύεσαι είσαι ικανός
δίχως να γίνεσαι σκλάβος των ονείρων

Αν να δέχεσαι μπορείς θρίαμβο και όλεθρο το ίδιο
και να αντιμετωπίζεις παρόμοια και τα δύο

Αν είσαι σε θέση να υπομένεις
ακούοντας την αλήθεια που συ είπες,
να επαναλαμβάνεται αλλοιωμένη από πονηρούς
που επιδιώκουν έτσι να παγιδέψουν αφελείς,
ή να παρατηρείς αυτά που συ τους έδωσες ζωή,
σπασμένα να κείτονται και παραπεταμένα
και να φτιάχνεις εξαρχής με εργαλεία φθαρμένα.

Αν τολμάς όλα σου τα πλούτη μαζεμένα
να τα παίζεις κορώνα-γράμματα μεμιάς,
να χάνεις κι απ' την αρχή να ξεκινάς
χωρίς να μέμφεσαι για τη μοίρα σου κανέναν

Αν μπορείς να κάνεις καρδιά, νεύρα και μυς
να σε υπηρετούν ακόμα κι όταν έχουν καταρρεύσει,
και γερά να κρατάς, ενώ δεν υπάρχει εντός σου
τίποτε πέρα από τη θέληση που τους λέει <βαστάτε!>

Αν μπορείς να μιλάς με χιλιάδες
κι όμως να κρατάς την αρετή σου,
ή να περπατάς με κυβερνήτες
κι όμως να μην αλλάζεις την απλή ζωή σου.

Αν ούτε εχθροί να σε βλάψουν μπορούν,
μα ούτε και κοντινότεροι φίλοι,

Αν όλοι έχουν την ίδια αξία για σένα
και κανείς πιο πολύ από τους άλλους

Αν μπορείς να γεμίζεις τη μέρα σου
με εικοσιτέσσερις ώρες αξίας ζωής,
τότε δική σου θα είναι όλη η Γη
με όλα της τα αγαθά κι ακόμη:
Αληθινά θα είσαι Άνθρωπος παιδί μου.
.

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008

ΑΞΙΟΝ ΑΓΑΠΗΣ!!!


Έλαβα το παρακάτω email - πρόσκληση από το Χαμομηλάκι:

"Η φωτογραφία στο προφίλ σου, Μαριάνα των πάγων, είναι Άξια Αγάπης. Έλα μ' αυτή"

Είχα σκοπό να κάνω μία ανάρτηση για τη συλλογή "Αξιον Αγάπης" μα δεν ήξερα πως μέχρι που έλαβα το παραπάνω email. Ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου έγινε να με προσκαλέσουν!

Έτσι νάμαι κι εγώ να συμπληρώνω τη συλλογή αυτή, πραγματικά με την ψυχή μου, που καθρεφτίζεται σε μία παιδική, μάλλον μωρουδιακή μου φωτογραφία που ξετρύπωσα από ένα παλιό βιβλιάριο υγείας!!
Είναι λίγο παλαιότερη από τη φωτογραφία που έχω στο προφίλ μου.


Για τα ανυπεράσπιστα παιδάκια λοιπόν όλου του κόσμου αυτή μου η ανάρτηση


Με μία προσευχή να έρθει γρήγορα η μέρα που θα μπορούν όλα να ζήσουν τη ζωή που τους αξίζει!!!

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΝΙΚΗ!!


Είπες κάποτε,
όσα δεν μπορείς ν' αλλάξεις
κοίτα να τα συνηθίσεις...
μα την τιμιότητα,
στα μέτρα των κακών
πώς να τη ρυθμίσεις;

Στάθηκες στον ήλιο αντίκρυ
κρύσταλλο λαμπερό,
άστραψες και βρόντηξες
σαν κεραυνός
και τιμωρό θαρρείς
πως όρισες τον εαυτό σου!

Φθόνος περισσός
τα βέλη των κακών
στόχευσαν την καρδιά σου!
Συννεφιά σκοτείνιασε τον ουρανό
κι η λάσπη τη διαύγειά σου!

Όμως πώς να κρυφτεί
το φως μεσ' στο σκοτάδι;
Στο τζάμι λάσπη δεν κολλά!
Πώς η λάμψη του μεσημεριού
να γίνει βράδυ;
Αφού το ψέμα,
να σκεπάσει την αλήθεια
ποτέ του δεν τολμά!!


Υ.Γ. Είμαι χαρούμενη σήμερα.
Μία σημαντική νίκη ήρθε να δείξει το δρόμο προς τη λύτρωσή μου επιτέλους!!

UPDATE 19-10-2008:
Ευχαριστώ όλους σας που χαρήκατε με τη χαρά μου.
Όπως είπα και στο @Λωτοφάγο, όσοι άφησαν το αποτύπωμά τους σ'αυτή μου την ανάρτηση, χάραξαν ανεξίτηλα τα ίχνη της @αγάπης τους στην καρδιά μου!!
.

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Ιερωμένοι ή ...δαίμονες;;;

Διάβασα εδώ ότι σύμφωνα με τη μαρτυρία ενός άλλου γέροντα μοναχού, ο μοναχός και "Άγιος" Εφραίμ -στις αρχές της καριέρας του στο Άγιο Όρος- έδωσε εντολή να περιμαζέψουν τα γέρικα μουλάρια, που συνήθως τα αφήνουν στα βουνά γύρω απ’ το μοναστήρι για να τελειώσουν την ζωή τους (μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς) και τα πούλησε σ’ ένα τσίρκο που τότε ήταν στην Θεσσαλονίκη, για να γίνουν τροφή στα λιοντάρια.

Ξέρετε όλοι ότι έχω μια γατούλα τη Σίσσυ, (θα τη δείτε με την οικογένειά της και στα δεξιά του ιστολογίου μου). Αυτή η γατούλα προχθές μας έκανε ένα χουνέρι που χάσαμε τη γη κάτω από τα πόδια μας. Παρότι την έχουμε στειρώσει και δεν κυκλοφορεί στο δρόμο, παρά μόνο μέσα στον ακάλυπτο χώρο της οικοδομής που είναι το σπίτι μας και στην ταράτσα και μπαλκόνια (είναι ιδιόκτητο οικογενειακό το κτίριο), προχθές το βράδυ διαπίστωσα ότι είχα να τη δω από το προηγούμενο βράδυ και δεν κατέβηκε στο σπίτι όπως συνήθως κάνει όταν είμαστε εκεί και τριγυρίζει όλη μέρα μέσα στα πόδια μας.
Ψάξαμε παντού, πάνω, κάτω, πίσω και εμπρός στο κτίριο. Στο τέλος σκεφτήκαμε ότι θα μας έφυγε έξω στο δρόμο και δεν την πήραμε είδηση. Βγήκαμε λοιπόν και ψάχναμε στο δρόμο και στις γειτονικές αυλές και πυλωτές αλλά ΠΟΥΘΕΝΑ!!
Μας βρήκαν τα χαράματα με τα μάτια ανοικτά και με ένα πλάκωμα στην ψυχή!!
Υπέθεσα ότι βγήκε έξω και ή την πάτησε κανένα αυτοκίνητο και την πέταξαν σε κάδο, ή την έκλεψαν ή εγκλωβίστηκε σε κανένα γειτονικό υπόγειο, χωρίς νερό και φαϊ!!
Και εκεί που κοντεύαμε όλοι να τρελλαθούμε το πρωί νάσου τη και εμφανίστηκε στην πόρτα της σκάλας της ταράτσας!!
Ακόμη είναι μυστήριο, που είχε εγκλωβιστεί, αλλά τέλος καλό όλα καλά!!

Η Σίσσυ στην Αγιάσο

Διαβάζοντας λοιπόν για το μοναχό Εφραίμ και για την παραπάνω εμπορική του ικανότητα και ανείπωτη σκληρότητα αναρωτήθηκα είναι δυνατόν τέτοια υποκρισία;;
Πώς συμβιβάζεται η αγάπη που πρέπει να πλημμυρίζει την ψυχή ενός ιερωμένου με την εντολή να ρίχνονται τα γέρικα ζώα βορρά στα θηρία;;
Ποιός είναι το θηρίο εδώ;;

Ήξερα ότι η θρησκεία είναι ένα κατά συνθήκη ψεύδος, που εφευρέθηκε για να ποδηγετεί τους λαούς, όμως πάντα θαύμαζα αυτούς που είχαν τη δύναμη να απαρνηθούν τα εγκόσμια για να αναζητήσουν τη γνώση του θεού, όπως αυτοί τον εννοούσαν, μέσα από το δρόμο της στέρησης και της αγάπης!!
Υπήρξε άλλωστε και ο πατέρας Παϊσιος, που λένε ότι τα τσακάλια έπαιρναν τροφή μέσα από τη χούφτα του!!

Μου φαίνεται όμως πλέον ότι οι δαίμονες πλήθυναν τόσο πολύ που κατακυρίευσαν τη ζωή μας παντού.
Μέχρι που φόρεσαν και τα ράσα και μεταμφιέστηκαν σε καλόγερους!!!

Δεν εξηγείται αλλοιώς τέτοια ψευτιά και υποκρισία στους κόλπους των μοναστηριών και της εκκλησίας!!
.

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008

Και μετά νικάς...

Παναγιά η Γοργόνα, Σκάλα Συκαμιάς Μυτιλήνης


Πριν μερικές μέρες, στις 2 Οκτωβρίου συμπληρώθηκαν 139 χρόνια από το γέννηση του Μαχάτμα Γκάντι!
Ο ντροπαλός, πειθαρχημένος και άπειρος δικηγοράκος, ο "ξυπόλυτος φακίρης" όπως τον αποκαλούσε ο Ουϊνστον Τσόρτσιλ, απέδειξε ότι ο ρους της ιστορίας μπορεί ν' αλλάξει από έναν μόνον άνθρωπο!!
Με δώδεκα λέξεις κατάφερε να περιγράψει ολόκληρη την πολιτική του πορεία:

"Πρώτα σε αγνοούν!

μετά σε κοροϊδεύουν!!

μετά σε πολεμούν!!!

και μετά νικάς"!!!!

Σκεφτόμουν αλήθεια υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που καταφέρνουν να φτάσουν στο τελευταίο στάδιο, αυτό της νίκης;;
Έζησα τα δύο πρώτα στάδια σε όλο τους το μεγαλείο!!
Πρώτα με αγνόησαν!!
Μετά με κορόϊδεψαν!!
Τώρα με πολεμούν!!

Αύριο δίνω ακόμη μία μάχη!
Δεν ξέρω που πρέπει να προσευχηθώ και από που να αντλήσω πάλι δύναμη!
Δεν ξέρω αν πρέπει να τα παρατήσω και να αφήσω ...να με νικήσουν!

Να ελπίζω άραγε ότι κάποτε θα τους νικήσω;;
.

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

Κάποιος να τους μαζέψει...

Τις τελευταίες ημέρες, κάποια μεσημέρια όπου συνήθως τα τηλέφωνα χτυπάνε για να σου ταράξουν τη λιγοστή σου έως σπάνια ηρεμία και γαλήνη, είτε είσαι στο τραπέζι, είτε στον καναπέ για λίγη χαλάρωση, κάποιες τυχερές μέρες, μέχρι να αρχίσεις πάλι να τρέχεις ως τα μαύρα μεσάνυχτα, διαπίστωσα ότι κάποια κυρία ή κυρίες, δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω αν ήταν πάντα η ίδια ή διαφορετικές, ζητούσαν να επικοινωνήσουν με τον κάτοχο του τηλεφώνου και νοικοκύρη του σπιτιού για να του ανακοινώσουν το επικερδές πρόγραμμα της CITIBANK!!

Επειδή τα νεύρα μου δεν αντέχουν τέτοιου είδους παρεμβάσεις στην "επιτυχή και νοικοκυρεμένη" διαχείριση των λιγοστών έως ανύπαρκτων πλέον οικονομιών μου, τολμώ να πω πολλές φορές με αγένεια έκλεινα το τηλέφωνο, απαιτώντας να μη μας ξαναενοχλήσουν και ότι αν εγώ ήθελα επικερδείς επενδύσεις θα έσπευδα να τους αναζητήσω!!!
Παρ΄όλα αυτά σχεδόν σε καθημερινή βάση, οι αρμόδιοι της ως άνω τράπεζας συνέχιζαν να μας τα .... σπάνε με τα "ευγενικά" τους τηλεφωνήματα!!!

Δεν μπορούσα να σκεφτώ τι τους έπιασε ντε και καλά στα ξαφνικά να μας την πέφτουν τόσο επίμονα και να τους ...έχω κάνει σχεδόν κολλητούς μου, από τα πολλά τηλεφωνήματα που πήρα;;
Και εκεί που αναρωτιόμουν λοιπόν, πέφτει στα χέρια μου μία τοπική εφημερίδα όπου ο Γιώργος Μασσαβέτας, μου έλυσε το μυστήριο.

Λέει λοιπόν ότι "δεκάδες άνθρωποι στο νομό Λαρίσης, έχοντας πεισθεί από τα εκεί στελέχη του υποκαταστήματος της CITIBANK επένδυσαν τις οικονομίες τους σε «εγγυημένα προϊόντα» της LEHMAN BROTHER. Και τώρα τους εμπαίζουν καθώς τους δηλώνουν ότι οι επενδύσεις τους ήταν «πράγματι εγγυημένες» αλλά ότι εγγυητής δεν ήταν η CITIBANK στην οποία εμπιστεύθηκαν τα χρήματα τους, η οποία τους παρότρυνε να κάνουν την συγκεκριμένη τοποθέτηση, αλλά αμερικάνικη τράπεζα που πτώχευσε.
Αν τελικά τα σχέδια του υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης Μπους για τη διάσωση της μεγαλύτερης ασφαλιστικής εταιρίας του κόσμου, της AIG, δεν αποδώσουν τα αναμενόμενα, τότε χιλιάδες συμπατριώτες μας, που έχουν πληρώσει πολλά σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, με πολύφερνους ιδιοκτήτες, θα ξυπνήσουν κάποιο πρωί ακάλυπτοι. Ανακαλύπτοντας ότι 'εγγυητής' της ασφάλειας τους ήταν ένας υπερατλαντικός οικονομικός κολοσσός που θα έχει καταρρεύσει.
Τα σοβαρά οργανωμένα κράτη, κάτι κάνουν για την προστασία των πολιτών τους όταν πέφτουν θύματα τέτοιων καταστάσεων.
Ακόμη και στη Μέκκα της «απόλυτης ελευθερίας και αυτορύθμισης της αγοράς» βλέπετε τι γίνεται τούτες τις μέρες. Εδώ ποιος και πότε θα ασχοληθεί με αυτά τα προβλήματα; Ποιος βγαίνει να προειδοποιήσει τους πολίτες εκείνους πού κάνουν επενδύσεις σε πολυδιαφημισμένα «παράγωγα» και «σύνθετα προϊόντα»; Ποιος θα τσιμπήσει αυτά τα «γκόλντεν μπόις» της δικής μας CITIBANK που ασφαλώς δεν έδρασαν μόνο στη Λάρισα, όπως θα αρχίσει να αποδεικνύεται σε λίγο;

Δεν υπάρχει αλήθεια προσωπική και εταιρική ευθύνη για την παραπλάνηση των Ελλήνων επενδυτών από τέτοια «έξυπνα» στελέχη τραπεζών;
Θα περιμένετε να ζήσουμε τίποτα ακραίες αντιδράσεις από κανέναν απελπισμένο που είδε την ...προίκα της κόρης του, ή το όνειρο για τις σπουδές του γιου του να γίνεται καπνός και τα «τζίνια» να τον προκαλούν με την δήλωση «καταλαβαίνουμε το πρόβλημα σας αλλά τι μπορούμε να κάνουμε γι' αυτό";

Ακούει κανείς;;
Ρωτώ εγώ, γιατί πλέον είμαι βέβαιη ότι αυτά τα "γκόλντεν μπόις" ή μάλλον "γκέρλς" στη δική μου περίπτωση, δρουν ακόμη ανενόχλητα και μάλιστα φαίνεται πανελληνίως!!

Και όλο και κάποιον άτυχο θα τσιμπάνε...
Κανείς να τους μαζέψει θα υπάρξει;;;
.

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008

Και τ' όνειρο ξεψύχισε...

Ας ανοίξουμε πάλι μία κονσέρβα από τα παλιά μου ποιήματα, μια και καμία όρεξη δεν έχω σήμερα για πολιτικολογίες, άλλωστε όλα είναι τόσο ρευστά και θολά στον πολιτικό ορίζοντα, που μόνο να περιμένω μπορώ για να ξεκαθαρίσει λίγο το τοπίο...

Ποιός να στο 'λεγε αλήθεια,
όσα άρχισαν σαν όνειρο
τέλειωσαν σαν εφιάλτης!
Πίστεψες στα παραμύθια
και γλυκοκοιμήθηκες
γερμένη στον ίσκιο της ελπίδας!
Κι αρμένισες σε κόσμο όμορφο
κι αγγελικά πλασμένο,
με βάρκα την προσδοκία της αγάπης του
και κουπιά τα χέρια του!
Μα η βάρκα βούλιαξε
και τα κουπιά χάθηκαν.
Έσβησε ο κόσμος στη ματιά του...
Το χρυσοκόκκινο δειλινό
έγινε μαύρο σκοτάδι
και τ' όνειρο ξεψύχισε
στ' αγκάλιασμα του κεραυνού!!

.

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!