Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Γιώργος Σαρρής... ο δικός μας blogger και τραγουδοποιός...

Μη μου θυμώνεις μάτια μου, που φεύγω για τα ξένα, πουλί θα γίνω και θαρθώ πάλι κοντά σε σένα...
Πόσους δεν έχει πονέσει αυτό το τραγουδάκι, πόσοι δεν δάκρυσαν ψυθιρίζοντάς το, φέρνοντας στο νου τους μια δική τους μικρή, πικρή ιστορία χωρισμού αθέλητου, από εκείνους που δεν τους αντέχει η καρδιά και η ψυχή τους κουβαλά μαζί της, μέχρι το θάνατο...



Τα Σμυρνέϊκα τραγούδια ποιός σου τάμαθε... Αχ αυτή η παλιά Ελλάδα... άλλη μια ιστορία που πονάει κάθε αληθινό Έλληνα, πέρα από τις κομματικές ταμπέλες και τα χρώματα, που μας φόρεσαν για να μας ξεχωρίζουν και να μας αποδεκατίζουν πολύ πιο εύκολα.



Ήταν από εκείνες τις βραδιές που λες να μη τελειώσουν...
Ποτάκι, παρεούλα και γλέντι και τραγούδι από τον φίλο και συμblogger Γιώργο Σαρρή και την μπάντα του, στο ΟΞΥΓΟΝΟ LIVE,  με υπέροχα πραγματικά συλλεκτικά τραγούδια!
Το ρεπερτόριο άφθαστο!!
Κι όποιος γουστάριζε έριχνε και τις στροφές του, ανάμεσα στα τραπεζάκια...
Όλο το μαγαζί λες και ήταν μια παρέα... μια ζεστή, όμορφη παρεούλα που τραγουδούσε και παλλόταν σύσσωμη στους ρυθμούς των τραγουδιών,  με αρχηγό το Γιώργο και τους συνεργάτες του!

'Ηταν εκεί και οι φίλοι του, από τη μπλογκόσφαιρα, ο Νάσος, το Λημέρι, η αφεντιά μου και άλλοι που εγώ δεν γνώριζα. Αυτό έκανε ακόμη πιο συντροφική τη βραδιά, με τους @συνοδοιπόρους μας στην ορθή, ακομμάτιστη, με ήθος και ελευθερία, πολιτική σκέψη!
Μια ματιά στα δύο μπλογκ του Γιώργου (θα τα βρείτε στο προφίλ του) θα σας πείσει πως ο άνθρωπος αυτός δεν είναι απλά ένας τραγουδιστής, είναι όντως ένας τραγουδοποιός με ήθος και  σεμνότητα, πολιτικοποιημένος και ελεύθερος άνθρωπος!
Είμαστε περήφανοι για σένα φίλε μας, σ' ευχαριστούμε για την όμορφη βραδιά που μας χάρισες, σου υποσχόμαστε ότι δεν θα χάσουμε και την επόμενη, το άλλο Σάββατο, στις 2 Οκτωβρίου.
Όμως θα έχω έτοιμη και παραγγελιά, οκ?
:)))

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Ένας αγιασμός... για τα σχολεία μας, διαφορετικός από τους άλλους...


Μου το έστειλαν στο email. 
Με άγγιξε στα κατάβαθα της ψυχής μου και μέσα μου ευχήθηκα μακάρι όλοι οι ιερωμένοι μας να ήταν φωτισμένοι και να είχαν αληθινό λόγο, σαν αυτόν, να πουν στα ποίμνια τους, σήμερα.
Δεν είμαι θρησκευόμενη, το έχω ξαναπεί και το επαναλαμβάνω, παντρέφτηκα με πολιτικό γάμο, και για να μη πω ότι είμαι άθεη, λέω ότι έχω το δικό μου θεό, βαθειά στη συνείδησή μου φυλαγμένο!
Όμως αυτό το κείμενο, αυτού του ιερωμένου, μίλησε όπως ο δικός μου θεός.... αυτός που εγώ πιστεύω και υπακούω...
Διαβάστε το, δεν είναι αιρετικό, είναι ο αληθινός και αυθεντικός λόγος της αληθινής εκκλησίας, κάθε θεού της ανθρωπότητας! :


Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Κυβέρνηση με κυτταρίτιδα ...


 Από το ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ (ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ)

Ομολογώ κ. Πρόεδρε ότι για τους δημοσιογράφους και τους γελοιογράφους ο ανασχηματισμός που ανακοινώθηκε αφού είχαν πια βγει τα φαντάσματα, είναι πράγματι εξαιρετικός. Βγάζει και θα βγάζει από δω και πέρα πολλά θέματα. Να έχουμε να βγάζουμε και εμείς το ψωμάκι μας.
Από το «μικρό και ευέλικτο σχήμα» που μας τάζατε προεκλογικά φτάσαμε σε με μια παχύσαρκη κυβέρνηση με έκδηλη κυτταρίτιδα άφθονων «αναπληρωτών» και περισσευούμενων υφυπουργών. Και αν υπήρχε πρόβλημα συντονισμού και αλληλοκαλύψεων με την κυβέρνηση των 36 μελών, σκεφθείτε τι θα γίνει με τους 48, ζωή να έχουνε και φτου μη βασκαθούνε.
Εκείνο που εκτιμώ, πάντως, ιδιαιτέρως και ασφαλώς θα το εκτιμήσουν ακόμη περισσότερο οι επιγραφοποιοί, σφραγιδοποιοί, τυπογράφοι, εταιρίες χαρτικών και διάφοροι άλλοι προμηθευτές της κυβέρνησης είναι αυτή η ανεξάντλητη φαντασία με την οποία μετονομάζετε κάθε τόσο τα υπουργεία. Δεν ξέρω αν το κάνετε για να τονώσετε την αγορά, καθώς τόνοι επιστολόχαρτων, φακέλων, σφραγίδων, επιγραφών κάθε είδους, θα πάνε στα άχρηστα. Και φτου κι απ την αρχή.
Ενδεχομένως να είχατε μεγάλη επιτυχία αν ανοίγατε κανένα από εκείνα τα «γκλαμ» εστιατόρια που σερβίρουν τα πολύ «δήθεν» πιάτα τους γαρνιρισμένα με πολυποίκιλες ονομασίες. Όπου αντί για παϊδάκια πουλάνε «κοτολέτες αρνιού μαριναρισμένες σε μίγμα βοτάνων, ψημένες πάνω σε ορεινές κληματόβεργες και μαριναρισμένες με σος προβενσάλ».
Να ελπίσουμε τουλάχιστον ότι θα τελειώσει εδώ το ράβε ξήλωνε και θα σταθεροποιηθεί η κατάσταση μήπως και φάμε ψάρι; Γιατί περισσεύουν οι πειραματισμοί. Το πάλαι ποτέ υπουργείο Συντονισμού, που ξέραμε τι δουλειά κάνει, αφού έγινε κάποτε «Εθνικής Οικονομίας» το μετονομάσατε δις. Μια που αναλάβατε και μια που το ανασχηματίσατε. Το Ναυτιλίας, μια το καταργείτε ανοήτως- και το μεταφέρετε ως ...ντουλάπια το μισό στην Κατσέλη και το υπόλοιπο στον Χρυσοχοΐδη και μια το στήνετε φτου κι από την αρχή.
Το πώς τα καταφέρατε, μέσα σε δέκα μήνες, να κάνετε την κυβέρνηση σας τόσο παχύσαρκη, χωρίς ουσιαστικές αλλαγές, είναι ένα θαύμα. Θαύμα που δεν βρέθηκε ούτε ένας που να κρίνετε ότι απέτυχε για να πάει σπίτι του και η Μπατζελή έφυγε για άλλο λόγο. Ακόμη και η Μπιρμπίλη έμεινε ακλόνητη. Απλώς ακολουθήσατε πρακτική εσωτερικών ισορροπιών. Αλλά με το «ντράπου τη μια, ντράπου τον άλλο», κάνατε μια κυβέρνηση που μόνο ένα λόγο ύπαρξης έχει:  
"Αφού δεν μπορούμε να δώσουμε τίποτε καλύτερο στο λαό, ας τους δώσουμε να χορτάσει αναπληρωτές και υφυπουργούς".
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
Από το www.massavetas.gr

Kαι ας "ταϊσουμε" και "ευαρεστήσουμε" όσους περισσότερους μπορούμε από τους κολλητούς μας κοινοβουλευτικούς και εξωκοινωβουλευτικούς, συμπληρώνω εγώ, (πχ τον κ. Δρούτσα που εκεί που δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του, τον αναβιβάσαμε από υφυπουργό εξωτερικών σε υπουργό Εξωτερικών παρακαλώ  και το βασιλικοαναθρεμμένο,  κ. Γερουλάνο τον βολέψαμε στο χρυσοφόρο Υπουργείο Πολιτισμού  με τα κρυφά του κονδύλια -βλέπε Ζαχόπουλο - αλήθεια τι γίνεται αυτή η ψυχή? μαθαίνει κανείς?-).  Κανένα ένσημο έχει κολλήσει κανείς από αυτούς άραγε?
Είναι αλήθεια άραγε ότι οι 20!! σύμβουλοι εκ Βοστώνης του Πρωθυπουργού αμείβονται συνολικά με 700.000 Ευρώ, περίπου,  το χρόνο, δηλαδή 2.675 ευρώ μηνιαίο μισθό έκαστος χώρια τα έξτρα?? Και τι έργο προσφέρουν άραγε? Τόσο απαραίτητοι είναι?? Και δεν είχαμε δικούς μας εδώ να απασχολήσουμε, να δώσουμε και καμιά θέση εργασίας?
ΠΟΛΛΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΕΠΕΣΕ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ...ΚΑΗΜΕΝΟΙ!!
.

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Κόντρα σε κάθε "ανασχηματισμό" της δυστυχίας μας... εγώ ελπίζω ακόμη στους ανθρώπους που μιλάνε με την ψυχή τους...

Εν μέσω ανασχηματισμού με τυμπανουκρουσίες και αλλαλαγμούς θριάμβου και γελοίων υποσχέσεων ότι όλα βαίνουν καλώς και εμείς θα βγούμε από την ...κρίση τους, αλώβητοι, ενώ αυτοί θα κορδώνονται μέσα στη χλιδή τους και την υποκρισία τους, ότι όλοι είμαστε στο ίδιο καράβι και ότι όλοι πρέπει να κάνουμε την ίδια υπομονή και να δείξουμε αλληλεγγύη...
Δεν τους μπορώ πια... μ' αυτό το περίλυπο ύφος τους για υπομονή και κουράγιο λες κι αυτοί θα βγουν στην ανεργία, αυτοί δεν θα έχουν να πληρώσουν το πετρέλαιο στο βαρύ χειμώνα που έρχεται, αυτοί δεν θα έχουν να πληρώσουν τη ΔΕΗ και θα μένουν στα σκοτεινά και στην τύφλα τους χειμώνα ή καλοκαίρι...
Τι σχέση έχει το παιδαρέλι του Χάρβαρντ και της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, κ. Παπακωνσταντίνου με μας? Αμετακίνητος αυτός, εκεί λες και όσο πιο σκληρά μέτρα μας παίρνει τόσο πιο πετυχημένος είναι! 
Επιτυχία είναι να εκτελείς συμβόλαια των εντολοδόχων της Νέας Τάξης Πραγμάτων και να βυθίζεις έναν λαό στην αδικία και στη στέρηση??
Και γιατί λυπάται ο καημένος? που θα δυσκολευτούμε εμείς? που θα πεινάσουν τα παιδιά απολυμένων? που θα κλείσουν μαγαζιά? που θα πεθάνουν γέροντες χωρίς σύνταξη από την παγωνιά? που θα πεθάνουν άρρωστοι χωρίς περίθαλψη? που θα απελπιστούν παιδιά χωρίς παιδεία?
Αααα και μη ξεχάσουμε, μετά τον ανασχηματισμό είχαμε κι άλλα ...καλά νέα!
Ελεύθερος με εγγύηση ο Μαντέλης, γιατί λέει ήταν καλό παιδί και δεν έκανε προετοιμασίες για τη διαφυγή του!! Θα μας τρελλάνουν εντελώς!!
Και μετά μου λες @φίλε Θανάση, ότι αυτή τη φορά θα νικήσει η λύπη...
Έχει δύναμη άραγε η λύπη να νικήσει την κόλαση που μας υπόσχονται?
Έχει δύναμη να δαμάσει το ...τέρας?
Τα λόγια σου παρήγορα, ελπιδοφόρα, μέσα από το σκοτάδι αντανακλούν φως...
Γι' αυτό το email σου αυτό θα το παραθέσω αυτούσιο εδώ να το διαβάσουν όλοι και να δουν ότι έχω δίκιο να πιστεύω ακόμη στους ανθρώπους που μιλάνε με την ψυχή τους...
Και υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι... είναι ανάμεσά μας... είναι από εμάς... και περιμένουν όλοι μαζί να ενώσουμε το χείμαρο της λύπης μας και να πνίξουμε το τέρας!!
"""""
Αγαπητή Μαριάννα,
Για να μην κάνω κατάχρηση του πεδίου διαλόγου των φίλων-επισκεπτών, τολμώ μέσω του mail να σε ευχαριστήσω για την απόκρισή σου και να σου απαντήσω στην ερώτηση " Θα δαμάσουμε το τέρας. Εγώ γιατί είμαι τόσο απαισιόδοξη αυτό τον καιρό??".

 Αυτή τη φορά, αυτόν τον καιρό, που η λύπη κυριεύει τις ψυχές μας, που η αλήθεια κτυπά ξανά τις πόρτες του μυαλού, που τα πράγματα αποκτούν ξανά το χρώμα τους, η ελπίδα ανασταίνεται και ζητά να ξαναφυτρώσει, ρίχοντας μέσα στο χώμα και τη χειμωνιά τις ρίζες της. Είναι η λύπη, η αληθινή χαρά, η ανημπόρια, η απελπισία οι δυνάμεις μας. Η λύπη και η απόγνωση, οι ψεύτικες χαρές, η επιδοτούμενη ευτυχία που μας σέρβιραν για να μας αποχαυνώσουν θα γίνουν τα όπλα μας.

Μην περιμένεις παρά μια παθητική αντίσταση, μια βουβή επανάσταση. Οι ανήμποροι-βουβοί οδοιπόροι, οι απελπισμένοι, οι παροπλισμένοι θα βγαίνουν κάθε μέρα πια με πρόσωπα βουβά στους δρόμους της αναζήτησης της αξιοπρέπειας και της επιβίωσης. Και όταν το ρόπαλο του δυνάστη τους τους αγγίξει, έ, τότε θάναι η αρχή.

Και πληθαίνουν οι στρατιές της απόγνωσης, πληθαίνουν και οι στράτες της αναζήτησης, φουντώνει η δίψα για την αληθινή ευτυχία, την ελευθερία, την αλήθεια. Και αν το μίσος για τη δυναστεία είναι βουβό, τόσο χειρότερα για τους δυνάστες.

Γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι να αφομοιωθούν αυτές οι σκέψεις από πολλούς, τους πλείστους θα έλεγα. Ομως γιατί είμαστε εδώ ? Γιατί κάποια δύναμη μας δώρισε κάποια περίσσεια ευαισθησία, κάποια αποθέματα αγάπης ??
Δεν θάπρεπε να έχουμε το δικαίωμα να τα απεμπολούμε, επιβάλλεται να τους δίνουμε διέξοδο προς την αλήθεια, την ελευθερία της ψυχής μας.

Αγαπητή Μαριάννα,
Αυτή τη φορά η λύπη, η αγάπη, η αλληλεγγύη, η μελαγχολία μας θα δαμάσουν το τέρας. Ακριβώς για αυτό: Γιατί -νομίζω- εμπεριέχουν και εκτείνονται ως τις ανθρώπινες διαστάσεις τους. Κανένας θόρυβος -ψίθυροι μοναχά-, κανένας θούριος, κανένα σλόγκαν, καμμία έφοδος στον ουρανό... Και μην ξεχνάς τη φράση του Μίλαν Κούντερα: Το καλύτερο καθεστώς είναι μια δικτατορία σε αποσύνθεση.

Σε ευχαριστούμε η σύντροφός μου και εγώ γιατί μας όπλισες την ψυχή, μας ακονίζεις το μυαλό, μας συντροφεύεις στο ταξίδι.

Με αγάπη
Θανάσης

Να με συγχωρείς Μαριάννα,

Θυμήθηκα και το ποίημα του Μπρέχτ που σου το στέλνω:

Εσείς πού θα βγείτε από τον κατακλυσμό που έπνιξεν εμάς,
θυμηθείτε, σαν θα μιλάτε για τις δικές μας αδυναμίες
και τα σκοτεινά χρόνια που εσείς γλιτώσατε.

Αλλάζοντας πιο συχνά χώρες από παπούτσια
διαβαίναμε μέσα στην πάλη των τάξεων απελπισμένοι
σαν βλέπαμε αδικία μονάχα και αντίσταση καμιά.

Κι όμως ξέραμε ότι και το μίσος για την ταπείνωση
αλλοιώνει το πρόσωπο
και η οργή για την αδικία φέρνει βραχνάδα στην φωνή.

Αχ ,εμείς, που θέλαμε να ετοιμάσουμε το έδαφος για την φιλία
εμείς, μεταξύ μας δεν φιλιώσαμε.

Εσείς όμως σαν έρθει η μέρα
που ο άνθρωπος συμπαραστάτης θα είναι του ανθρώπου
να μας θυμάστε με επιείκεια.
 
""""""
Σ' ευχαριστώ @φίλε που βρέθηκες στο @δρόμο μου για να μου δώσεις δύναμη να συνεχίσω να αναζητώ την ελπίδα...
.

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!