Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2007

ΕΥΧΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΙΝΕΣ



Παρ΄ ότι φέτος η ψυχολογία μου δεν είναι καθόλου εορταστική για πολλά και διάφορα που συμβαίνουν γύρω μας, αλλά και για όσα βιώνω προσωπικά η ίδια σ΄ αυτήν την θλιβερή πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας μας, θέλω να σας ευχηθώ και εγώ με μία εορταστική ανάρτηση, με δύο παλιές ευχές, διαφορετικές από τις κοινές που εντόπισα σε μία τοπική εφημερίδα του τόπου καταγωγής μου, και πολύ μου άρεσαν.
Τις αντιγράφω στη γλώσσα που είναι γραμμένες και σας τις αφιερώνω λοιπόν με την αγάπη μου:

"ΕΥΧΟΜΑΙ ΕΙΣ ΥΜΑΣ, ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΑΣ ΚΡΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΜΙΛΟΥΝ ΔΙΑ ΤΟ ΑΤΟΜΟΝ ΣΑΣ ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟΝ ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΣΤΕ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟΝ ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΣΤΕ ΑΠΟΝΤΕΣ".

"ΜΗ ΛΕΓΕΤΕ <ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ>. ΤΟ ΡΗΜΑ <ΑΓΑΠΩ> ΔΕΝ ΣΥΝΕΚΦΕΡΕΤΑΙ ΜΕ ΠΟΣΟΤΙΚΟΝ ΕΠΙΡΡΗΜΑ. ΔΕΝ ΑΓΑΠΑ ΤΙΣ ΟΛΙΓΟΝ Η ΠΟΛΥ. ΔΕΝ ΖΥΓΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ! ΜΟΝΟΝ ΑΓΑΠΑ!"

Υ.Γ. Θα ήθελα να βάλω και μία εορταστική εικόνα αλλά με αυτό το p.c. δεν έχω τη δυνατότητα.
Υ.Γ. Τελικά την έβαλα την εορταστική εικόνα.

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2007

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΓΙ΄ ΑΥΤΟ.

Στη spitogata είδα την παρακάτω δημοσίευση:


Αναζήτηση δοτών Αιμοπεταλίων για 6χρονο αγοράκι με οξεία Λευχαιμία
ANΑΖΗΤΗΣΗ ΑΙΜΑΤΟΣ ΑΒ+

ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΧΕΠΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΝΟΣΗΛΕΥΕΤΑΙ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ 6 ΕΤΩΝ
ΜΕ ΟΞΕΙΑ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ.

ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ ΓΙΑ ΔΟΤΕΣ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΩΝ. Η ΟΜΑΔΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ
ΠΑΙΔΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΒ+ (ΡΕΖΟΥΣ ΘΕΤΙΚΟ).

ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΕ
ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΑΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΤΣΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΤΟΥ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΧΕΠΑ (παιδο-ογκολογικό)

(2310 993506 & 2310 993944)

Αναδημοσιεύστε το όσοι μπορείτε

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2007

Ω! ΤΙ ΚΟΣΜΟΣ ΜΠΑΜΠΑ!!


 Ακόμη δεν προλάβαμε να ηρεμήσουμε από τις μαγκιές του Μαγγίνα και νέο σκάνδαλο με οσμή ερωτική και μίζας έπεσε από τον πέμπτο όροφο της πολυκατοικίας της οδού Καρνεάδου!! Θεέ μου τι άλλο θα ακούσουμε και θα δούμε σ΄ αυτή τη χώρα με αυτούς που μας κυβερνούν;; Στενές σχέσεις είχε λένε ο αυτόχειρας με το πρωθυπουργικό ζεύγος και ήταν φιλαράκι της Νατάσσας με κοινές δραστηριότητες μάλιστα σε μη κυβερνητικές οργανώσεις όπως την "Ανέμη" που έχει λένε "το παιδί στο κέντρο του ενδιαφέροντός της, όχι ως παθητικό δέκτη, αλλά ως ενεργητικό συμμέτοχο στην πλούσια πολιτισμική, παιδαγωγική και κοινωνική της δραστηριότητα, έξω από τα κέντρα των μεγαλουπόλεων».
Τι μεγάλα λόγια Θεέ μου!! Τι υποκρισία!!
Τι σχέση μπορεί να έχουν τέτοιοι άνθρωποι, βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στη σαπίλα της εφήμερης δόξας και της αρπαχτής με τα παιδιά;;


Και όλα αυτά συμβαίνουν στον απόηχο ακόμη της τελευταίας φρικαλεότητας της μάννας που κακοποιούσε και εξέδιδε τα ανήλικα παιδιά της, στη διπλανή μας πόρτα, κάτω από τη μύτη της ευυπόληπτης κοινωνίας μας, χωρίς να επιχειρεί κανείς μας να δώσει τη λύτρωση, καλυμμένοι πίσω από το βολικό παλτό της αδιαφορίας και της ανευθυνότητας που μας επιτρέπει να λέμε ότι υπάρχουν αρμόδιοι για να ενδιαφερθούν!!
Υπάρχουν αλήθεια;;
Ποιοί αρμόδιοι;;
Ποιό Κράτος;;
Φοβάμαι ότι μάταια ζητείται ελπίδα πια!!

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2007

ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΑΙΝΟΜΑΣΤΕ;


Διαβάζοντας το σημερινό ποστ του Γεράσιμου μου ήρθαν πάλι στο μυαλό μου πολλές σκέψεις για το τι είμαστε, που πηγαίνουμε, αν υπάρχουμε μετά το θάνατο και όλα όσα βασανίζουν την ανθρωπότητα αιώνες τώρα και φυσικά βασανίζουν και την αφεντιά μου.

Τότε που ο χρόνος περίσσευε για να φιλοσοφώ και να σκέφτομαι διάβαζα ανάμεσα σε άλλα και το βιβλίο "Θρησκειολογία και Ψυχολογία" του Κάρλ Γιούνκ.
Εκεί ο συγγραφέας προσπαθεί ν΄ αποδείξει ότι η τάση του ανθρώπου να στρέφεται προς το θείο είναι αρχέτυπη, (καλούπι) πάνω στο οποίο έχουμε φτιαχτεί.
Θα πίστευα ακόμη ότι ίσως όλα αυτά είναι μόνο δημιουργήματα του εγκεφάλου μας και τίποτε περισσότερο αν πριν δυόμισυ περίπου χρόνια δεν είχα μία φοβερή ονειρική εμπειρία που με συγκλόνισε και ανέτρεψε τις μέχρι τότε πεποιθήσεις μου: Θέλω να σας τη διηγηθώ, ίσως και κάποιος άλλος να είχε παρόμοια, ή ίσως κάποιος να ξέρει να μου την εξηγήσει.

Λοιπόν μόλις είχε χαθεί ο 19χρονος γυιός του αδελφού του άνδρα μου σε τροχαίο δυστύχημα και μετά την κηδεία είχα τόσο πολύ συγκλονιστεί που νόμιζα ότι εκεί σταματούσε ο χρόνος και η ζωή για την οικογένειά μας. Έπεσα να κοιμηθώ σε έναν ύπνο βαθύ, άρρωστο θα έλεγα, χωρίς ξεκούραση. Ξαφνικά βλέπω τον εαυτό μου να ψάχνω να βρω την κόρη μου που την είχα χάσει. Τη βλέπω σε ένα περιφραγμένο με συρματόπλεγμα γήπεδο, να φορά γαλάζια μπλούζα και να παίζει με ένα αγόρι. Προσπάθησα να πάω κοντά τους αλλά το συρματόπλεγμα με εμπόδιζε. Κάπου βρέθηκε μία σκάλα που την κατέβηκα ελπίζοντας να βρω δίοδο για να περάσω μέσα στο γήπεδο. Βρέθηκα σε ένα υπόγειο όπως των εμπορικών κέντρων, με καταστήματα που μόλις είχαν κλείσει, με χαμηλωμένα φώτα και άνθρωποι, πολλοί με αχνά σκούρα κουστούμια ανέβαιναν μία ξύλινη σκάλα σαν κυλιόμενη. Έτρεξα και εγώ εκεί για να προλάβω να ανέβω μαζί τους πριν κλείσει το υπόγειο. Κάποια στιγμή βρέθηκα ν΄ ανεβαίνω μόνη μου, ψηλά μέσα στον ουρανό και σαν να βρέθηκα σε ένα καλάθι γερανού και με προσπάθεια προσπαθούσα να στηριχθώ για να μην πέσω σε έναν ωκεανό που έχασκε από κάτω. Ο γερανός με ακούμπησε πάνω σε ένα περβάζι παραθύρου με παντζούρια γαλλικά και κουρτίνες άσπρες. Πήδηξα μέσα σε ένα δωμάτιο με δύο κρεββάτια δεξιά και αριστερά στον τοίχο, στρωμμένα μέχρι κάτω με κατάλευκα σεντόνια, ατσαλάκωτα.
Ένας ξερακιανός τύπος, με κουστούμι υπηρέτη σε πύργο, (γιλέκο και παπιγιόν) σφουγγάριζε το πάτωμα που ήταν μαύρο - άσπρο πλακάκι, (τύπου σκάκι). Ένας ήλιος χρυσαφένιος έμπαινε από το παράθυρο και το πάτωμα στέγνωνε σχεδόν αμέσως. Κάθησα με προσοχή στο προσκέφαλο του ενός κρεββατιού και τότε παρατήρησα ότι στα πόδια του κρεββατιού μόλις είχε έρθει και είχε καθίσει ένας άγνωστος σε μένα άνδρας, εύσωμος με σγουρά καστανά μαλλιά, γκρί κουστούμι και άσπρο πουκάμισσο.
Γυρίζει προς το μέρος μου και μου λέει "...εμένα που με βλέπεις είμαι μόνον 48 ετών...".
Τη στιγμή εκείνη με ξύπνησε ο άνδρας μου. Είχε ξημερώσει.
Διηγήθηκα το όνειρο στον κουνιάδο μου, το ίδιο βράδυ στις ατέλειωτες συζητήσεις που τότε κάναμε για παρηγοριά πρώτα των γονιών του παιδιού και ύστερα δική μας. Τότε ο κουνιάδος μου μου είπε ότι 48 ετών ήταν ένας πολύ αγαπημένος φίλος τους που είχε χαθεί πρόσφατα και δέκα μέρες πριν το δυστύχημα του παιδιού ήταν τα "σαράντα" του.
Η περιγραφή που μου κάνεις ταιριάζει με αυτόν, μου είπε.
Αν σου δείξω φωτογραφία θα τον γνωρίσεις;
Και βέβαια του λέω. Ήταν τόσο καθαρά τα χαρακτηριστικά του, όταν τον είδα, πράγμα σπάνιο στα όνειρα όταν βλέπουμε αγνώστους, που και στο δρόμο να τον έβλεπα θα τον γνώριζα.
Ήρθε στο σπίτι του κουνιάδου μου ο αδελφός του θανόντος και μας έφερε φωτογραφία του. Τότε τα 'παιξα!!
Ήταν αυτός που είχε έρθει στο όνειρό μου!! Δεν τον ήξερα, δεν γνώριζα την ύπαρξή του ούτε το θάνατό του. Και όμως τον είδα στον ύπνο μου το βράδυ της κηδείας του ανηψιού μας.
Εδώ σταματά κάθε λογική εξήγηση του τύπου ότι όλα είναι στον εγκέφαλό μας, γιατί αυτός ποτέ δεν ήταν στο δικό μου εγκέφαλο!
Το αστείο είναι ότι η σύζυγος του αδελφού του θανόντος μου είπε όταν τη ρώτησα ότι όταν τον κήδεψαν φορούσε γκρι κουστούμι αλλά σιέλ πουκάμισσο. Την άλλη μέρα όμως μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι η μάννα του, που θυμόταν καλλίτερα τι ρούχα φόρεσε στον άτυχο γυιό της για το τελευταίο του ταξίδι, της είπε ότι του φόρεσε άσπρο πουκάμισο. Δηλαδή αυτό με το οποίο τον είδα εγώ!!!
Που πάμε άραγε όταν πεθάνουμε; Τι ήταν αυτό το δωμάτιο, ψηλά μέσα στον ουρανό; Πως βρέθηκα εγώ εκεί; Μήπως είχα αυτό που λένε εξωσωματική εμπειρία; Και τι είναι αυτό;

Ακόμη περιμένω εξήγηση!!

Φιλοξενίας...συνέχεια!



Το ανακάλυψα στα ΝΕΑ της περασμένης Τρίτης και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας!΄
Μετά τις νέες αποκαλύψεις για το αναψυκτήριο και την πισίνα χωρίς άδεια, νομίζω ότι η γελιογραφία αυτή του πάει γάντι, γιατί τώρα πράγματι τη χρειάζεται τη...χαλάρωση!
Όταν άκουσα ότι παραιτείται ο Μαγγίνας γιατί επίκεινται και νέες αποκαλύψεις για κάποιο αναψυκτήριο, στην αρχή δεν κατάλαβα περί τινος επρόκειτο. Σκέφτηκα μήπως διέθετε στους φιλοξενούμενους Ινδούς του και αναψυκτήριο;;
Που να ήξερα ότι ..ο υπουργός φιλοξενείται σε ...αναψυκτήριο που εμείς το βγάλαμε βίλλα!!

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2007

ΔΑΣΚΑΛΕ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΣ....



Εγώ θα έλεγα Ελλάς το μεγαλείο σου!!
Υπουργός απασχόλησης απασχολεί ανασφάλιστους Πακιστανούς!
Αν είναι δυνατόν! Τη στιγμή μάλιστα που ορίστηκε για την εξυγείανση των ασφαλιστικών ταμείων! Μόνο στην Ελλάδα γίνονται αυτά. Θα μου πείτε και ποιος δεν έχει απασχολήσει σήμερα, ανασφάλιστο αλλοδαπό; Σχεδόν όλοι μας! Έστω και ευκαιριακά. Όμως όχι και ο Υπουργός που υποτίθεται είναι αρμόδιος για την τήρηση του νόμου!
Πόσο απέχουμε ακόμη από την Ευρώπη!!
Θα μου πείτε βέβαια μπορεί να τους παραχώρησε απλώς τον οικίσκο της αυλής του εξοχικού του για να μένουν, από φιλανθρωπία και με το ...αζημίωτο φυσικά!!

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2007

ΜΙΑ ΑΠΕΙΛΗ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΕΙΛΗ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΠΑΝΤΟΥ. Μάρτιν Λούθηρ Κίνγκ


Στην Καθημερινή της Κυριακής διάβασα τα παρακάτω:

του Γιωργου Π. Τερζη

"Την εμπλοκή πολιτικών, αστυνομικών, δικηγόρων αλλά και δικαστικών στο κύκλωμα των Ζωνιανών εκτιμά ως άκρως πιθανή η πλειοψηφία της κοινής γνώμης στην Κρήτη, ένα σχεδόν μήνα μετά την «αποκάλυψη» του προβλήματος. Η κοινή αίσθηση περί πολυεπίπεδης προστασίας των παρανομούντων στα Ζωνιανά, επιβεβαιώνεται και από τη δημοσκόπηση που πραγματοποίησε η εταιρεία Public Issue για λογαριασμό της «Καθημερινής» στην Κρήτη.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων κρίνουν ότι, γενικώς, μπλεγμένοι είναι πολιτικοί και αστυνομικοί (78%), δικηγόροι (76%) και δικαστές (75%), ενώ υπέρ της μη εμπλοκής τάσσονται ελάχιστοι, μόλις 3-4% του δείγματος". ΄
Ακόμη και αν τα παραπάνω είναι ανακριβή ή και ψευδή ακόμη, το κακό έχει συντελεστεί. Η κοινή αίσθηση είναι αυτό που μετράει και όταν η κοινή αίσθηση του 75% λέει ότι στους εμπλεκόμενους είναι και δικαστές τότε καταλύεται ο θεσμός της δικαιοσύνης και αναπόφευκτα καταλύεται και το κράτος και η δημοκρατία! Για τους παρανομούντες: Χαράς Ευαγγέλια! Για τους παθόντες: Σε λίγο ο καθένας θα παίρνει το νόμο στα χέρια του. Ανασφάλεια και "Φαρ Ουέστ". Σας λέει τίποτε αυτό;
Αλήθεια ποιος φταίει για την κοινή αυτή αίσθηση του κόσμου; Αναρωτήθηκε κανείς;

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2007

"ΕΒΡΑΙΟΙ, ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ" Κ. Πλεύρης

Έχει αλήθεια το βιβλίο αυτό τη δύναμη να εξεγείρει τα πλήθη εναντίον του λαού των Εβραίων; Αυτός είναι ο στόχος του; Τι επεδίωξε ο συγγραφέας όταν το έγραψε; Να προκαλέσει βία και να προσβάλει; Ή απλά έγραψε την ιστορία από την πλευρά του και όπως αυτός τη βλέπει; Δεν έχει άραγε το δικαίωμα αυτό; Μήπως ήρθε η ώρα του Μεσαίωνα όταν τα βιβλία που ενοχλούσαν έπεφταν στην πυρά!! Τι μας εμποδίζει να μη το διαβάσουμε ή και αν το διαβάσουμε από περιέργεια, να το προσπεράσουμε εφόσον δεν μας εκφράζει...
Αύριο είναι η δίκη κατά του Πλεύρη και των εγκαλουμένων δημοσιογράφων. Ποιος δικάζεται αλήθεια; Οι κατηγορούμενοι ή το δικαίωμα να εκφράζει κανείς τις όποιες απόψεις του!
Ο Βολταίρος είπε: Δεν συμφωνώ με τις ιδέες σου. Είμαι όμως έτοιμος να πεθάνω για να μπορείς εσύ να τις υποστηρίζεις.
Εμείς όλοι οι δημοκράτες είμαστε άραγε έτοιμοι γι΄ αυτό;;

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!