Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

Τελευταίες εικόνες από το ακριτικό μας νησί...


Ξεψάρισμα στα Βατερά Λέσβου...


Το ρολόι του χρόνου στην Αγιάσο λες κι έχει σταματήσει σε άλλες εποχές, δύσκολες μα νοσταλγικές με ουσία και ομορφιά....


Και ενώ ο αφελληνισμός καλά κρατεί σε τούτη τη χώρα, στη Λέσβο ακόμη οι προσκυνητές πεζοπόροι ή καβάλα στ' άλογα, ανηφορίζουν στον Άγιο Φανούριο, στα 900 μ. υψόμετρο για να τιμήσουν τον Άγιο, κι αυτή τη χρονιά...


Η αντικρινή βουνοκορφή του Όλυμπου, όπου δεσπόζει στην κορυφή στα 960 μ. υψόμετρο, το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, βαμμένη με το μαβί του δειλινού γεμίζει τη ματιά μας με υπερκόσμιο δέος...


Το εκκλησάκι του Αγίου κατάφωτο και πάλι από τη γεννήτρια που έχει στηθεί έξω από τον περίβολό του... ο κόσμος φέτος περισσότερος παρά ποτέ... Τελικά όσο κι αν προσπαθούν να μας κάνουν ν' απαρνηθούμε την πίστη και τη θρησκεία μας, τόσο ο κόσμος στρέφεται στο θείο ελπίζοντας εκεί να βρει τη λύτρωση... Μέσα από τις θρησκευτικές αυτές γιορτές και λατρείες κακά τα ψέμματα, κατάφερε ο ελληνισμός να διατηρήσει την παράδοσή του.


Φως... κατανυκτικό φως...κεριά που λιώνουν σαν τις ευχές μας κι η προσευχή στο εξωκόσμιο... μοναδική πηγή ελπίδας... για τη γερόντισσα... που σταυροκοπιέται...


Το πέτρινο εκκλησάκι χάρμα οφθαλμών...


Ακόμη ένα κεράκι στη χάρη του Αγίου...


Και αφού μοιράστηκαν οι φανουρόπιτες άρχισαν να στήνονται  μικροφωνικές και τραπέζια για γλέντι με ζωντανή μουσική από οργανοπαίχτες του νησιού, λες κι η κρίση δεν άγγιξε τούτο το μέρος.... λες κι οι άνθρωποί του επιμένουν να ζουν παρά το ότι οι μαφιόζοι του κόσμου βάλθηκαν να τους εξοντώσουν!!
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΖΩΝΤΑΝΗ ΣΤΙΣ ΑΚΡΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΓΩΝΙΕΣ!..


Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Η ζωή δεν είναι σκέψη στο όνειρό μας... είναι ταξίδι με διαδρομή απρόβλεπτη...


Ουφφ αράχνιασε @εδώ μέσα...
Πάει καιρός που έχω ν' ανοίξω τούτο το @σπιτάκι μου... δεν έμεινε χρόνος για να ξαποστάσω στον @κήπο του και να ανοίξω τα @παράθυρά του... όμως εδώ είμαι... εδώ γύρω βολοδέρνω... και πέρασα ν' ανοίξω λίγο να μπει αέρας και να @ξαραχνιάσω...
Σήμερα επιτέλους φεύγω για τον αγαπημένο μου προορισμό.... όπως κάθε χρόνο... πάω να πάρω τις ανάσες μου και τις δυνάμεις μου... κοντά σε αγαπημένους φίλους και συντοπίτες...
Η δουλειά πολλή... τα λεφτά λίγα έως ελάχιστα... η απογοήτευση πλημμύρα... η αγωνία για το αύριο αγχόνη στο λαιμό.... και η οργή καζάνι που βράζει και σφυρίζει με ατμό!!
Κι έξω στα μέσα Αυγούστου βροχή.... όλα ανάποδα σε τούτη τη χώρα.... βροχούλα φθινοπωρινή που σούρχεται να χυθείς στους άδειους δρόμους και να γίνεις ένα μαζί της... να μουσκέψεις μέχρι το κόκκαλο μπας και δροσιστεί λίγο κι η καμμένη ψυχή σου από τις τόσες πυρακτωμένες αδικίες που πέρασε και άκαφτη ακόμη μένει...  
Ναι σήμερα θέλεις να ελπίζεις... σήμερα θέλεις να ζήσεις... σαν το κορίτσι με το κόκκινο φόρεμα και τα ξυπόλυτα πόδια θέλεις να νοιώσεις την καυτή άσφαλτο να υγραίνεται και να σβήνει την κάψα της στις ουράνιες σταγόνες που ευεργετικά ήρθαν σαν θείο δώρο μετά το πύρωμα των τελευταίων ημερών...
Η ώρα έφθασε ... σε λίγο πετάω... με φτερά ολάνοιχτα και με τη θέληση να ζήσω όσα περισσότερα μου προσφερθούν... γιατί η ζωή είναι πολύ σύντομη... κι οι μέρες που φεύγουν είναι ποτάμι που κυλά και πίσω δεν γυρίζει....
Ναι η  ζωή δεν είναι σκέψη στο όνειρό μας... Η ζωή είναι ταξίδι με διαδρομή απρόβλεπτη γεμάτη κακοτοπιές μα και ομορφιές αληθινές που θέλει μαγκιά για να τις ζήσεις στον ξύπνιο σου κι όχι στον ...ύπνο σου..
Εμπρός λοιπόν!!
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους... θα τα λέμε από το νησί της Σαπφούς, ελπίζω... καιρού θέλοντος και ιντερνετ επιτρέποντος.... :))

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!