Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

Τί να ευχηθούμε;; Χρόνια Πολλά ή και του Χρόνου;;



Μακελειό στη Λωρίδα της Γάζας!!
Δεν με νοιάζει ποιος φταίει!
Δεν με νοιάζει αν φταίει η Χαμάς ή το Ισραήλ!
Εγώ μετρώ νεκρούς!!
Μετρώ χαμένες ζωές και χαμένα όνειρα όταν στο ξεψύχισμα του χρόνου έχω ανάγκη μόνο να μετρώ ελπίδες και να κάνω όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο!!
Δεν ζητώ ν’ αποδοθούν ευθύνες πια!
Δεν πρόκειται έτσι κι αλλιώς ποτέ ν’ αποδοθούν ευθύνες για όλα αυτά τα εγκλήματα, γι’ αυτές τις ανήκουστες δολοφονίες αμάχων και αθώων παιδιών!!
Ποτέ δεν αποδόθηκαν ευθύνες στους μακελλάρηδες όλου του κόσμου!!
Δεν περιμένω λοιπόν και τώρα τίποτε!!
Όμως έφθασε Πρωτοχρονιά !!
Ναι ξεψυχάει ο γέρος χρόνος και ο νέος έρχεται παγωμένος, χωρίς ελπίδες και χωρίς όνειρα!
Θέλω να ευχηθώ μα η ευχή έγινε κόμπος στο λαιμό μου και πνίγει την ανάσα μου!
Πόλεμος,
Φτώχεια,
Ανεργία,

Διαφθορά,
Ταραχές,
Οικονομική Κρίση,
Δολοφονίες παιδιών,
Κουκουλοφόροι,
Καταστροφές!
Πώς να πεις Χρόνια Πολλά;;
Πώς να ευχηθείς ένα καλύτερο νέο έτος;;
Αφού το ξέρεις ότι θα είναι χειρότερο από αυτό που έφυγε!
Ας μη κοροϊδευόμαστε πλέον!
Ξέφτισαν όλα στην εποχή μας.
Έδυσε η αγάπη και χάθηκε η ανθρωπιά!
Ανέτειλε το μίσος και το συμφέρον και έδυσε ο άνθρωπος!
Αντί για πρωτοχρονιάτικες ευχές θέλω να γράψω μόνο δυο λόγια για την αγάπη έτσι όπως την ένοιωσε ο Στρατής Μυριβήλης:

Ίσως έτσι νοιώσω ότι ανοίγω ένα παράθυρο στην ελπίδα του αύριο, για την αλλαγή του τρόπου σκέψης της ανθρωπότητας!

Να ευχηθώ οι άνθρωποι όλου του κόσμου, εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι να κάνουμε οδηγό μας την αγάπη για το συνάνθρωπό μας, και τότε ίσως μάθουμε να αγαπούμε και τον εαυτό μας!

«Όταν αγαπάς να μη λες στον άλλο λόγια πολλά. Να είναι ο λόγος σου γεμάτος παύσεις και κενά για να μπορεί να τα καλύψει με ό,τι θα ήθελε να του πεις. Γι’ αυτό και η μεγάλη αγάπη είναι μια κραυγαλέα σιωπή. Επειδή η αγάπη είναι σαν τη φωτιά, που ζεσταίνει ακόμη και αυτούς που της γυρίζουν τις πλάτες και επειδή μεταμορφώνει τη θυσία σε χαρά, κερδισμένος πιο πολύ είναι όχι εκείνος που αγαπιέται αλλά εκείνος που αγαπά. Γι’ αυτό ξεκινούμε να αγαπούμε κάποιον επειδή τον χρειαζόμαστε και καταλήγουμε να τον χρειαζόμαστε επειδή τον αγαπούμε».

«Την ημέρα που θα πάψεις να καίγεσαι από αγάπη, κάποιος θα πεθάνει από το κρύο» γράφει κάποιος στοχαστής.

Φοβάμαι ότι πάψαμε να καιγόμαστε από αγάπη, γι’ αυτό πέθανε ο κόσμος μας από την παγερότητα της φρίκης, της δυστυχίας και της μοναξιάς!!

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

Και προχωράμε...

Πάνε και αυτά τα Χριστούγεννα!!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!

Άντε τώρα και

ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ!!!!


Και ας μη ξεχνάμε ότι:

"Μπορεί τα προβλήματα της ζωής να είναι μεγάλα και σοβαρά,
η ζωή μας όμως είναι μικρή και αστεία"!!!

Και για να γυρίσουμε τη σελίδα των αναμνήσεων ας ακούσουμε ακόμη
ένα αγαπημένο τραγούδι "el codor passa"
.
Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

5 λέξεις μία ιστορία...



Είχε καιρό να βρεθεί στο Κέντρο τέτοιες μέρες…Περπατούσε αφηρημένη, χαμένη στις σκέψεις της …Μέσα στους καπνούς και στα δάκρυα των καπνογόνων διέκρινε αμυδρά τον εορταστικό στολισμό της καμένης πόλης της…Λαμπιόνια πολύχρωμα που αναβόσβηναν και έκαναν να φαντάζει ακόμη πιο θλιβερό το τοπίο με τα καταστραμμένα κτίρια, τα σπασμένα τζάμια, τα καρβουνιασμένα καταστήματα… τις ρημαγμένες ζωές και τα βουρκωμένα μάτια των αναίτιων θυμάτων…Λες κι οι δαίμονες είχαν στήσει λαμπρό χορό και πανηγύρι πάνω στο πτώμα της δολοφονημένης χαράς των ανθρώπων τούτης της χώρας…Μια μάνα παράμερα, σε ένα δένδρο Χριστουγεννιάτικο που μόλις είχαν στήσει στ’ αποκαΐδια του προηγούμενου και το φύλαγαν με όπλα για να μην ξανακαεί, θρηνούσε το 15χρονο μοναχογυιό της…
Καμία όρεξη, κανένα κέφι για γιορτές!...Κάτι καυτό κύλησε στα μάγουλα, μάλλον από τον καπνό θα είναι σκέφτηκε, και σκούπισε με την άκρη των δαχτύλων την αρμύρα που της έτσουζε τα μάτια…Ο πόνος όπως πάντα βαθύς ξεκινούσε από τα βάθη του είναι της και κατέκλυζε κάθε μόριο της ύπαρξής της κάνοντας το κορμί της να πονά λες και την είχαν αδυσώπητα δείρει με αγκαθωτή βίτσα!
Πάντα τούτες οι γιορτές της έφερναν πιότερο θλίψη παρά χαρά…Στα βάθη του χρόνου και της ηλικίας της, σκάλιζε τις στάχτες της ζωής της ψάχνοντας να βρει την αιτία που τα Χριστούγεννα γι’ αυτήν δεν ήταν γιορτή, αλλά πένθος βαρύ της ψυχής της! Σήμερα το πένθος της αυτό τη βάραινε περισσότερο, λες και μέσα στο γενικό πένθος των ανθρώπων που είδαν τις ελπίδες τους να καίγονται στο βωμό των καπνογόνων και των μολότοφ, το δικό της φάνταζε ακόμη πιο επώδυνο…
Γύρω της χαλασμός… μα ο δικός της νους πάλι σε άλλα τυρβάζει… Τον θυμήθηκε ξανά! Πάντα τέτοιες μέρες τον θυμόταν κι η μορφή του αναλλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων στοίχειωνε το μυαλό και το κορμί της!Είναι η γιορτή του, η δική του γιορτή ανήμερα των Χριστουγέννων, και ποτέ δεν θα μπορέσει να ξεχάσει τη χαρά που δοκίμαζε όταν τότε, μέρες πριν ονειρευόταν τη μέρα, την ώρα και τη στιγμή που θα γινόταν η ξεχωριστή προσκεκλημένη στη γιορτή του αυτή!Μια αγάπη από αυτές που όσο δεν στεριώνουν, όσο δεν καταλαγιάζουν, τόσο θεριεύουν και λαμπαδιάζουν σαν πυρκαγιά που καίει το σύμπαν!


Μια αγάπη χωρίς προορισμό, χωρίς ολοκλήρωση, μια αγάπη που σκορπίστηκε άσκοπα σε επιδιώξεις συμφέροντος και στο κυνήγι ενός πλούσιου γάμου…Βλέπεις το παραμύθι της φτωχής, εργαζόμενης φοιτήτριας που δεν είχε τίποτε να προσφέρει δεν είναι και τόσο παραμύθι…
Είναι η ίδια η ζωή ζωντανό παραμύθι…Την αγαπούσε αλλά η φτώχια τον είχε τρομάξει… Παιδί πολύτεκνης προσφυγικής, από Μικρά Ασία, οικογένειας… Θάμπωσε από την προσφορά που του έγινε και έτσι …την αρνήθηκε για πάντα παρότι την αγαπούσε… Χριστούγεννα ήταν και τότε! Η τελευταία γιορτή του, που πέρναγαν μαζί, αλλά δεν ήταν πια αυτή η ξεχωριστή προσκεκλημένη του…
Και τι σύμπτωση, Χριστούγεννα ήταν όταν μετά ένα χρόνο σχεδόν, ξαναγύρισε, με σύζυγο που ετοιμαζόταν να φέρει στον κόσμο το παιδί του! Κι αυτός έκλαιγε μπρος στα πόδια της και την παρακαλούσε να τον συγχωρέσει και να τον δεχθεί ξανά… Το μαχαίρι αυτή τη φορά το έμπηξε σε ανοιχτή ακόμη πληγή, που έσταζε φαρμάκι και αίμα! Το είναι της όλο φώναζε να τον δεχθεί γιατί της ανήκε, πάντα ανήκε σ’ αυτήν κι ας ήταν παντρεμένος και ας είχε μόλις γεννήσει η γυναίκα του το παιδί του, αλλά τότε αυτή είπε το ΟΧΙ κι ας γκρέμισε τη ζωή της ολάκερη!
Μια αγάπη που δυνάστευσε τα καλύτερα χρόνια της και χάθηκε πριν στεριώσει, σαν άστρο που έσβησε στο στερέωμα, σαν γιαούρτι που ποτέ του δεν έπηξε, σαν ένα λάστιχο που έσκασε στη μέση του πουθενά και ο γρύλλος δεν βρέθηκε στη θέση του… Δεν θα ήταν αυτή που θα χάλαγε μία οικογένεια!Ήξερε καλά από χαλασμένες οικογένειες!!
Από τότε παρόλο που πέρασαν χρόνια, παρόλο που έφτιαξε τη ζωή της δίπλα σε έναν άνδρα που την αγάπησε αληθινά και ολοκληρωτικά, ποτέ της δεν μπόρεσε να νοιώσει τη χαρά των Χριστουγέννων, με το ζόρι στόλιζε το σπίτι της για χάρη του δικού της παιδιού πια… Και φέτος τούτα τα Χριστούγεννα βάλθηκαν να της επιβεβαιώσουν τη θλίψη της! Βάλθηκαν να την κάνουν να νοιώσει ότι δεν είχε άδικο που αυτή τέτοιο καιρό ποτέ της δεν γιόρταζε… Και σήμερα η ψυχή της πονά, με έναν πόνο βαθύ και βουβό! Αλλη μια φορά νοιώθει ξεχασμένη, και απέραντα προδομένη… Γι΄ άλλη μια φορά νοιώθει να νυχτώνει έτσι απλά, βουβά, αναγκαία…
Σε προδίδουν κι οι φίλοι καμιά φορά, όχι μόνον οι αγαπημένοι! Και μάλιστα όταν τους έχεις περισσότερο, παρά ποτέ, ανάγκη!! Και τότε το γιατί είναι εξίσου αδυσώπητο και παγερό σαν το βοριά που σου κόβει την ανάσα!
Είναι σαν να έχεις καταφέρει με χίλιους κόπους και αγωνίες να ξαναστήσεις τα ερείπια της ζωής σου, σαν να έχεις πετύχει μέσα στο γενικό χαλασμό να καλουπώσεις ξανά τα όνειρά σου και την εμπιστοσύνη σου στους ανθρώπους και να δώσεις χρώμα και όραμα στους φόβους σου και στις ελπίδες σου, ατενίζοντας ένα βλέμμα καθάριο, ζεστό και πονετικό, χωρίς κρυφές σκοπιμότητες και σκοτεινές επιδιώξεις και τότε ξαφνικά διαπιστώνεις ότι τίποτε από όλα αυτά δεν ήταν αληθινό… Όλα ήταν μέσα στη φαντασία σου, και αυτό που έβλεπες ήταν μία μάσκα σαν όλες τις άλλες που σήμερα όμως φαντάζει πιο σκληρή από ποτέ!!
Είναι η μάσκα της σημερινής, μοναχικής μας πραγματικότητας…
Οι λέξεις με κόκκινο είναι αυτές που ο @Σπίθας με προσκάλεσε να παίξω το παιχνίδι με τις 5 λέξεις! Την ιστορία εμπνεύστηκα από το τραγούδι του Δημήτρη Μητροπάνου "Εγώ γιορτάζω πάντα όταν πονάω" που επειδή δεν ξέρω πώς να το κρεμάσω εδώ θα κάνετε τον κόπο να το ακούσετε αν θέλετε πατώντας πάνω στο λίνκ.
update 31-12-2008 ώρα 16.55΄
O καλός μου φίλος @κούκος  μόλις μου έστειλε τον κώδικα για να αναρτήσω εδώ μέσα το παραπάνω τραγουδάκι. Σ' ευχαριστώ από την καρδιά μου καλέ μου φίλε και πατριώτη!! Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που η ζωή μοιάζει όμορφη, αληθινή, με υπέροχους φίλους και αληθινούς ανθρώπους! Σ' ευχαριστώ που μου χάρισες μια από αυτές τις στιγμές τώρα που την είχα μεγάλη ανάγκη!


>

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Χωρίς τίτλο...

"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία".

Ισοκράτης (436 π.χ. – 338 π.χ.)

Προς αποφυγή κάθε παρανόησης παραθέτω και το αυτούσιο κείμενο, σε μετάφραση, από τον Ισοκράτη, απ' όπου προφανώς εξάχθηκε το παραπάνω ρητό:
"Διότι εκείνοι που διοικούσαν την πόλη τότε (ενν. στην εποχή του Σόλωνα και του Κλεισθένη), δεν δημιούργησαν ένα πολίτευμα το οποίο μόνο κατ’ όνομα να θεωρείται το πιο φιλελεύθερο και το πιο πράο από όλα, ενώ στην πράξη να εμφανίζεται διαφορετικό σε όσους το ζουν· ούτε ένα πολίτευμα που να εκπαιδεύει τους πολίτες έτσι ώστε να θεωρούν δημοκρατία την ασυδοσία, ελευθερία την παρανομία, ισονομία την αναίδεια και ευδαιμονία την εξουσία του καθενός να κάνει ό,τι θέλει, αλλά ένα πολίτευμα το οποίο, δείχνοντας την απέχθειά του για όσους τα έκαναν αυτά και τιμωρώντας τους, έκανε όλους τους πολίτες καλύτερους και πιο μυαλωμένους"




Και εγώ θέλω να ρωτήσω:

Αν κάποιος από εμάς είχε καταγγελθεί από έναν απλό ιδιώτη για αδίκημα και μάλιστα για κατάχρηση δημοσίου χρήματος, θα έκλεινε η υπόθεση με ένα πόρισμα που κατά πλειοψηφία θα μας απάλλασσαν οι κομματικοί μας φίλοι και ομοϊδεάτες μας;; Αντίθετα θα απαιτούσαν να δικαστούμε από ανεξάρτητους και άγνωστους σε μας δικαστές!!

Πώς λοιπόν η Δημοκρατία μας επιτρέπει να αποφαίνονται για καταγγελλόμενα αδικήματα, και μάλιστα όχι από έναν απλό ιδιώτη αλλά από πάνω από 100 βουλευτές της αντιπολίτευσης και από εισαγγελικούς λειτουργούς, οι κομματικοί φίλοι των καταγγελθέντων και υπόπτων για τα αδικήματα αυτά;;

Αυτό δεν συμβαίνει με το πόρισμα για το Βατοπαίδι;;

Θα αποφανθεί η Βουλή στην οποία η κοινοβουλευτική έστω και ισχνή πλειοψηφία της ΝΔ έχει την πίτα έχει και το μαχαίρι!!!! Θα "δικαστούν" δηλαδή οι καταγγελλόμενοι από τους κολλητούς τους!!!!! Και φυσικά θα απαλλαγούν από κάθε ποινική και αστική ευθύνη!!!!

Αλήθεια πως τα επιτρέπουμε αυτά τα φοβερά να συμβαίνουν στην Ελλάδα της Ενωμένης Ευρώπης του 2008;;
Συμβαίνουν αλλού πουθενά στον κόσμο;;
Περίεργη είμαι...
.

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

H επιστολή που μοίρασαν στην κηδεία του Αλέξη, οι φίλοι του...





Επειδή νομίζω ότι πρέπει όλοι να τη διαβάσουμε και να καταλάβουμε πώς μας βλέπουν σήμερα τα παιδιά μας, γι' αυτό την αναδημοσιεύω από το habilis!


"ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Δεν είμαστε τρομοκράτες, "κουκουλοφόροι", "γνωστοί-άγνωστοι"
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι....
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας! Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε,
ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε, περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.
ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι, έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε, δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ - ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;

ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Υ.Γ.
Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα

ΕΜΕΙΣ
κλαίμε κι από μόνοι μας"

Βέβαια δεν πιστεύω ότι όλοι οι γονείς ανήκουμε σ' αυτή την κατηγορία που περιγράφουν τα παιδιά!
Όμως η πλειοψηφία δυστυχώς είμαστε αυτοί!!
Ας κοιτάξουμε γύρω μας, στους φίλους μας, στους συγγενείς μας, στους γείτονες, στους συναδέλφους μας.
Ύστερα ας κοιτάξουμε στα ανώτατα κλιμάκια των πολιτικών μας, των δικαστών μας, των ιερέων μας!
Τέλος ας κοιτάξουμε μέσα μας και ας αναρωτηθούμε σε ποια κατηγορία ανήκουμε εμείς;;
Ίσως έτσι προλάβουμε να βγάλουμε το πέπλο που σκεπάζει τα μάτια μας και να δούμε την αλήθεια!
Και τότε μπορεί κάτι να περισώσουμε...
.

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

ΚΑΜΠΑΝΕΣ ...



Και επειδή έρχονται γιορτές και ο νους μου εγκλωβίζεται στη θλίψη της μάνας που έχασε το 15χρονο γυιό της...

Επειδή δεν μπορώ πια να ψελλίσω τίποτε περισσότερο και αντί για ευχές το μόνο που καθρεφτίζει την αγωνία της ψυχής μου είναι κάποιες παλιές μου σκέψεις που γράφτηκαν σε κάποιες γιορτές που εγώ δεν ένοιωθα το γιορτινό κλίμα και μέσα μου υπήρχε απέραντη θλίψη και μοναξιά, όπως ακριβώς και σήμερα...

Γι' αυτό και τις σκέψεις μου αυτές θα αναρτήσω σήμερα αντί για χριστουγεννιάτικες ευχές και στολίσματα μάταια και ανεπίκαιρα πλέον!



Σήμαναν και πάλι οι καμπάνες!
Το αίμα κύλησε γοργά
μέσα στις φλέβες
κι η καρδιά φτερούγισε ξανά,
ποθώντας να λευτερωθεί
απ' το κλουβί της δυστυχίας!

Τέτοιες μέρες, τέτοιες ώρες
η λαχτάρα για κάτι άλλο,
αγγίζει κατάβαθα την ψυχή μας,
κι ο πόνος της μοναξιάς
γίνεται αβάσταχτος
μέσ' στη χαρά της γιορτής!!
.
UPDATE 12 Δεκεμβρίου 2008, ώρα 1.23΄μ.μ.
Χθες βράδυ όπως κάθε βράδυ, πριν κοιμηθώ μπήκα στο δωμάτιο της κόρης μου να τη σκεπάσω και να κάνω μία κίνηση, μηχανική έτσι όπως την έκανε η μάνα μου σε μένα και συνεχίζω και εγώ να την κάνω στο προσκέφαλο του παιδιού μου, στραυρώνοντάς το και ψυθιρίζοντας μια προσευχή στο "σύμπαν" που διαφεντεύει τη ζωή μας, για να έχει μία προστασία!
Δεν πιστεύω σε θεούς και δαίμονες, δεν είμαι θρησκόληπτη, για όσους δεν το ξέρουν έχω παντρευτεί με πολιτικό γάμο!
Όμως είναι στιγμές που νοιώθω την ανάγκη να ξορκίσω το όποιο κακό μας περιτριγυρίζει και αντιδρώ όπως η μητέρα μου πριν χρόνια!
Είναι βιώματα αυτά και δεν αλλάζουν ούτε βλάπτουν...
Την ώρα εκείνη λοιπόν σκέφτηκα τη μάνα του Αλέξη, που ίσως βουβή την ίδια στιγμή έβλεπε το άδειο προσκεφάλι του παιδιού της, το μπουφάν του πεταγμένο στην καρέκλα δίπλα στο κρεββάτι, τις παντόφλες του παρατημένες στη γωνία κοντά στην ντουλάπα, και σκεφτόταν το παιδί της χωμένο μέσα στο παγερό και βρεγμένο χώμα από τη βροχή, που χθες
τη νύχτα έκλαιγε και αυτή, γοερά !!!
ΤΟ ΧΩΡΑΕΙ Ο ΝΟΥΣ ΣΑΣ???
Εμένα όχι!!!!!!!!!!!

.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

ΕΡΩΤΗΜΑ:

Σκοτώσανε ένα 15χρονο παιδί που όπως ακούσαμε του άρεσε να μετρά τα άστρα!
Φαίνεται ήξερε ότι η μοίρα του ήταν να γίνει κι αυτό ένα ακόμη άστρο στο ουράνιο στερέωμα για να φωτίσει λίγο τα σκοτάδια μας!
Για το φρικτό αυτό γεγονός που δεν το αντέχει καμία λογική ακούσαμε από τον Πρωθυπουργό της Χώρας κ. Καραμανλή να λέει:


"Οι υπαίτιοι θα έχουν την τιμωρία που τους αρμόζει"!

Από την άλλη μεριά ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Γιώργος Σανιδάς, στην Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδας, ανέφερε σχετικά με την υπόθεση του Βατοπαιδίου και την παραίτηση των δυο εισαγγελέων Κολιούση και Σωτηροπούλου (οι οποίοι είχαν την άποψη ότι η σχετική δικογραφία πρέπει να διαβιβαστεί στη Βουλή, σύμφωνα με το νόμο περί ευθύνης υπουργών) ότι για να αποσταλεί η δικογραφία στη Βουλή θα έπρεπε να υπάρξουν συγκεκριμένα στοιχεία ικανά να θεμελιώσουν ευθύνη υπουργών.

«Δεν είχαμε στοιχεία για υπουργούς και υφυπουργούς» είπε ο κ. Σανιδάς και συνέχισε: «Δεν κάναμε εμείς παρέμβαση, παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης έκαναν εκείνοι που ζητούσαν να σταματήσει η έρευνα και να διαβιβαστεί η δικογραφία στη Βουλή».

Αυτά μας είπε ο Ανώτατος Εισαγγελικός Λειτουργός για την υπόθεση Βαταπαιδίου τη στιγμή που στο τραπέζι της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής έπεσαν ονόματα υπουργών και κυβερνητικών στελεχών τρανταχτά!!


Αυτά μας είπε την ώρα που το αίμα του παλληκαριού ήταν ζεστό ακόμη και άχνιζε ζητώντας τη λύτρωση!


Επιτέλους κύριοι Καραμανλή, Χατζηγάκη και Σανιδά, λυπηθείτε μας!!

Την ώρα που ο κόσμος είναι έτοιμος να πάρει τα όπλα και να κατέβει στους δρόμους για να βρει το δίκιο του, την ώρα που καίγονται οι πόλεις της Ελλάδας, αφού το περασμένο καλοκαίρι κάψατε την ύπαιθρό της, την ώρα που μια μάνα ζητά δικαίωση για το αίμα του παιδιού της και περιμένει από τη Δικαιοσύνη να κάνει το έργο της...

Μη καταρρακώνετε και την ελάχιστη ελπίδα που απέμεινε σ’ αυτόν τον τόπο για την απόδοση δικαιοσύνης και την τιμωρία αυτών που έχυσαν το αίμα του παιδιού που του άρεσε να μετρά τα άστρα!!....
Πώς θα με πείσετε;; Δεν σας πιστεύω πια!!

Με τη δικαιοσύνη αυτή του κ. Σανιδά θα έχουν οι υπαίτιοι την τιμωρία που τους αρμόζει κύριε Καραμανλή??

Σταματήστε επιτέλους, σε λίγο εξ αιτίας σας θα καταντήσουμε ζούγκλα και ο ένας θα σκοτώνει τον άλλο για να βρει το δίκιο του!!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑΑΑ!!!!!
.

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Ένας νεκρός, πολλά γιατί....


Ένα παιδί απόψε βγήκε
στων ονείρων του
τη στράτα να βαδίσει
Του ‘παν πως τα θηρία
που στη Χώρα αυτή
τη ζωή μας δυναστεύουν
αυτό μπορούσε να νικήσει!!
Ένα παιδί στρατεύσανε
στο κέντρο της Αθήνας
με ορμή να καταφθάσει.
και του ‘παν σπίτια, καταστήματα
δημόσια και ιδιωτική περιουσία
ολοκληρωτικά να κάψει!
Λες κι η καταστροφή του βιοπαλαιστή
που τη μοίρα του στην κρίση αυτή
παλεύει, ελπίζοντας ν’ αντέξει,
την αλλαγή θα φέρει!
Την αλλαγή που στο μυαλό του
τύπωσαν σε κατάμαυρο χαρτί!
Ένα παιδί νεκρό!
Γιατί αλήθεια;;
Ποιοι ως δόλωμα το έστειλαν
στων αιμοβόρων λύκων τα νύχια;
Τι έφταιξε;
Ποιοι έφταιξαν;;
Τα παιδιά δεν φταίνε πάντως!!
Έκλεισες τα μάτια Αλέξανδρε-Ανδρέα
σαν να πήγαινες για ύπνο!
Ύπνο σύντομο, γλυκό
με την προσμονή της μέρας
που ονειρεύτηκες πως έφθανε!
Στην προσδοκία σου απάντησε
με τρόπο τραγικό
ο ξερός των όπλων κρότος!!
Άραγε στο ζοφερό
που γύρω σου απλώθηκε σκότος
εσύ ξεχώρισες την ευχή
κι ελπίδα του λαού
για ένα ξημέρωμα φωτεινό;;
ή της θυσίας σου
είδες να χάνεται άδικα ο πόνος;;;
.
Ο προβληματισμός του ποιήματος είναι όμοιος με αυτόν εδώ!




UPDATE:

Οι υποψίες μου για το ότι είχαν πάρει εντολή να μη συλλαμβάνουν τους κουκουλοφόρους και τους γνωστούς-άγνωστους και για το κατευθυνόμενο παιχνίδι που έβαλαν στο τραπέζι των Εξαρχείων, δυστυχώς επιβεβαιώνονται!!
Η επόμενη μέρα ξημερώνει... τι θα φέρει άραγε;;;
Φοβάμαι... :(
.

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

Κλείσαμε ένα χρόνο εδώ μέσα...



Κλείσαμε σήμερα 1 χρόνο ακριβώς στο μπλογκάκι αυτό...

Συμπτωματικά το πρώτο μου ποστ εδώ μέσα αφορούσε τη δίκη Πλεύρη για το βιβλίο του "Eβραίοι όλη η αλήθεια", για το οποίο παραπέμφθηκε να δικαστεί για ρατσισμό με το ν. 927/1979.
Σήμερα η δίκη αυτή είναι πάλι στο προσκήνιο, ενόψει της εκδίκασης της έφεσης του Κωνσταντίνου Πλεύρη κατά της πρωτόδικης απόφασης με την οποία καταδικάστηκε κατά πλειοψηφία, σε ποινή φυλάκισης 14 μηνών.

Δεν θα αναρτήσω κάτι άλλο, σήμερα, αλλά θα ξανακρεμάσω την περσινή μου ανάρτηση που με προβλημάτισε τότε, όταν διεξαγόταν η πρωτοβάθμια δίκη.
Μία δικαστής μειοψήφισε υπέρ της αθώωσης του Πλεύρη, κρίνοντας ότι στις δημοκρατίες έχουν δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης του λόγου όλοι, ακόμη και αυτοί που ευχαρίστως θα καταπατούσαν αυτό το δικαίωμα.
Για να δούμε τι θα πει το Πενταμελές Εφετείο φέτος, για τη δίκη αυτή, λοιπόν!


"ΕΒΡΑΙΟΙ ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ"


"Έχει αλήθεια το βιβλίο αυτό τη δύναμη να εξεγείρει τα πλήθη εναντίον του λαού των Εβραίων; Αυτός είναι ο στόχος του; Τι επεδίωξε ο συγγραφέας όταν το έγραψε; Να προκαλέσει βία και να προσβάλει; Ή απλά έγραψε την ιστορία από την πλευρά του και όπως αυτός τη βλέπει; Δεν έχει άραγε το δικαίωμα αυτό; Μήπως ήρθε η ώρα του Μεσαίωνα όταν τα βιβλία που ενοχλούσαν έπεφταν στην πυρά!! Τι μας εμποδίζει να μη το διαβάσουμε ή και αν το διαβάσουμε από περιέργεια, να το προσπεράσουμε εφόσον δεν μας εκφράζει... Αύριο είναι η δίκη κατά του Πλεύρη και των εγκαλουμένων δημοσιογράφων. Ποιος δικάζεται αλήθεια; Οι κατηγορούμενοι ή το δικαίωμα να εκφράζει κανείς τις όποιες απόψεις του! Ο Βολταίρος είπε: Δεν συμφωνώ με τις ιδέες σου. Είμαι όμως έτοιμος να πεθάνω για να μπορείς εσύ να τις υποστηρίζεις. Εμείς όλοι οι δημοκράτες είμαστε άραγε έτοιμοι γι΄ αυτό;;"

Αυτά είχα γράψει πέρισι τέτοια μέρα και έκανα 13 σχόλια, όχι άσχημα για πρώτη ανάρτηση...
Από τους πρώτους μου σχολιαστές η Μερόπη, η Roadartist, ο Αggelos Spyrou, ο Ναπολέων αλλά και μετέπειτα ο Τζονάκος, συνεχίζουμε μέχρι σήμερα να πορευόμαστε με αμοιβαία @φιλία και εκτίμηση μαζί με όλους τους άλλους @φίλους μου που σας βρήκα στη συνέχεια και σας ευχαριστώ που σταθήκατε συνοδοιπόροι μου στα @ταξίδια αυτά της σκέψης και της καρδιάς...
.

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

Αν έχεις χρήμα βάδιζε...

Ας μιλήσουμε πάλι με μία γελιογραφία του Πετρουλάκη




Για όσους πιστεύουν ότι στη χώρα του παρά- (βλ. παραοικονομία, παρακράτος, παραθρησκευτικά κυκλώματα, παραδικαστικά κυκλώματα ) και γενικά του παραλογισμού, θα επέλθει τελικά κάθαρση και οι παπάδες που σφετερίστηκαν δημόσια περιουσία σε αγαστή συνεργασία με υπουργούς και κυβερνητικούς ταγούς, θα καθίσουν στο σκαμνί και θα τιμωρηθούν, η παραπάνω γελιογραφία μάλλον προδιαγράφει το μέλλον του κάθε μεγαλοαπατεώνα είτε λέγεται Ευφραίμ, είτε Δούκας, είτε Βουλγαράκης, είτε Πελέκη, είτε Ρουσσόπουλος!!
Μην ελπίζετε σε κάθαρση!!
Απλά θ' αλλάξουν θέσεις και ρόλους και θα ρυθμίζουν την τύχη μας από άλλο πόστο!!
Τόχουμε ξαναπεί: Μεγαλόσχημοι και με λεφτά δεν τιμωρούνται!!
Το σύστημα φτιάχτηκε από αυτούς για να δουλεύει γι' αυτούς!!

Με το πρόσχημα της αποσυμφόρησης των φυλακών άλλωστε κατεβαίνει νομοσχέδιο για μετατροπή πλημμεληματικών παραβάσεων που τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι 5 ετών σε χρηματικές ποινές!!
Δηλαδή πλέον οι πλούσιοι και οι έχοντες δεν θα φοβούνται να εγκληματίσουν τουλάχιστον σε βαθμό πλημμελήματος, αφού θα πληρώνουν και θα καθαρίζουν!!
Και ξέρετε πόσο εύκολο είναι σήμερα ακόμη και κακουργηματικές πράξεις να χαρακτηρίζονται ως πλημμελήματα;;;
Αλλοίμονο στους φτωχούς και μικροπαραβάτες! Θα τους τρώει το κάτεργο!!
Αν έχεις χρήμα βάδιζε και ...ριζικό περπάτα...

Στη χώρα του "παρά-" λοιπόν ο παράς παραμερίζει κάθε εμπόδιο!!
.

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!