Των φονιάδων το αίμα με φως ας ξεπληρώσουμε!!

Οι ειδήσεις πλέον στάζουν αίμα...
Δεν αντέχονται! Δεν σχολιάζονται!
Δεν υπάρχουν λέξεις για να εξηγήσεις, να δικαιολογήσεις, να ελπίσεις...
Δεν υπάρχουν πια απαντήσεις γιατί:

Βόμβα σκότωσε 15χρονο πρόσφυγα στα Πατήσια??
Συνταξιούχος 55χρονος έπεσε νεκρός από ληστές στα Πατήσια??
Λουτρό αίματος στη Μόσχα από γυναίκες καμικάζι??
Τρόμος και θάνατος χωρίς τέλος?

Το αίμα φέρνει αίμα... και μια κοινωνία βουτηγμένη στο αίμα, παύει να είναι κοινωνία ανθρώπων αλλά γίνεται ζούγκλα θηρίων ανήμερων και εξαγριωμένων!!
...Των φονιάδων το αίμα με φως ας ξεπληρώσουμε, κι ας φέρουμε στη ζωή μας της αγάπης τα αίματα...
Ίσως μόνον αυτό να είναι η σωτηρία μας.

Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Στ' ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
αμαρτία μου να 'χα κι εγώ μιαν αγάπη
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο.

Κι από τότε γύρισαν καταπάνω μου
των αιώνων όρνυγες ξεφωνίζοντας
όπου σύρε στο αίμα να ζει και στην πέτρα
μακρινή μητέρα, ρόδο μου αμάραντο.

της πατρίδας πάλι ομοιώθηκα
μες στις πέτρες άνθισα και μεγάλωσα
των φονιάδων το αίμα με φως ξεπληρώνω
μακρινή μητέρα, ρόδο μου αμάραντο.

Διψάσαμε από συναίσθημα...

Πλησιάζει Πάσχα... που σημαίνει μέρες γιορτινές, κατανυκτικές, με αγάπη, ζεστασιά, οικογενειακή θαλπωρή και ευωδιά πασχαλιάς και τσουρεκιού...
Μα δεν ξέρω, φέτος τίποτε δεν μοιάζει σαν άλλοτε...
Μια βουβαμάρα, παγωμένα πρόσωπα, μετρημένα λόγια, συγκρατημένα χαμόγελα και ευχές, σαν να μη τις πιστεύουμε πια, και καμία διάθεση για να φθάσουμε στην ανάσταση της ψυχής μας και στην ανάταση των ελπίδων μας!

Μνήμες περασμένων εποχών, σήμερα μόνο θλίψη φέρνουν...
Λες και στέρεψε πια κάθε συναίσθημα μέσα μας...
Εκείνο το συναίσθημα της αληθινής φιλίας, εκείνη η ζεστασιά της παρέας, εκείνη η πραγματική έγνοια για τον φίλο ή την φίλη, εκείνο το ανυπόκριτα ερωτικό, το δειλό αυθεντικό συναίσθημα του έρωτα, που πατούσε πάνω σε μια σχέση τρυφερή του λίμπιντο κι έβγαινε με μια πράξη συμπαράστασης, με μια ματιά θαυμασμού, μ' ένα άγγιγμα, μ' ένα φιλί, εκείνος ο σεβασμός του άλλου, εκείνη η ζεστή ατμόσφαιρα σ' ένα σπίτι φιλικό, σε μια ταβέρνα, σ' ένα χορό, εκείνος ο αέρας του αληθινού φιλότιμου που απλωνόταν σε μια συγκέντρωση ανθρώπων φτωχών στα λεφτά μα πλούσιων στα αισθήματα, εκείνη η μερακλίδικη εκτόνωση με μια κιθάρα, μ' ένα μπουζούκι, με τραγούδια, με ένα χορό, με μια αθώα πλάκα, πάνε χάθηκαν, εδώ και καιρό, έγιναν πια γλυκόπικρες αναμνήσεις...

Ίσως κάποιοι νομίζουμε ότι ζούμε πιο ποιοτική ζωή σήμερα... όμως εγώ αναπολώ την εποχή που ο πατέρας ερχόταν στο σπίτι και κουβαλούσε απροειδοποίητα και ένα φίλο του ή τον κουμπάρο ή τον αδελφό του, έτσι στα ξαφνικά, με την παρέα τους και στη στιγμή στηνόταν φαγοπότι από αυτά που βρίσκονταν στο σπίτι, αρκεί να υπήρχε ένα χαρτί μακαρόνια, λίγο τυρί, ντομάτα, αγγουράκι και ούζο... απλά χωρίς έγνοια, χωρίς επιτήδευση και χωρίς την πρόσθετη φιοριτούρα των δεξιώσεων που δίνονται σήμερα στα σαλέ των πολυτελών ξενοδοχείων!
Ποιός μπορεί να αρνηθεί ότι πριν κάποιες δεκαετίες τα πάντα έπαιρναν φως και ομόρφαιναν μόνο με την καλή καρδιά, ζέσταινε η κάμαρη με το αγνό συναίσθημα μιας άδολης αγάπης, με την κουβεντούλα, με το κουτσομπολιό, ακόμη, της πλάκας, όλα καλοπροαίρετα για να ξεκουράζονται οι ψυχές των ανθρώπων??...

Δεν λέω και τότε υπήρχαν οι αντιθέσεις και οι τσακωμοί για τα πολιτικά και στο κάτω κάτω τι ενδιαφέρον θα είχε η ζωή αν ήταν όλοι αριστεροί ή όλοι δεξιοί? Ο διαχωρισμός ήταν τόσο φυσικός όσο και ο άλλος ο ποδοσφαιρικός, που άλλοι ήταν Παναθηναϊκοί κι άλλοι Ολυμπιακοί.
Σκέφτομαι ότι χωρίς αντιθέσεις κοινωνία δεν γίνεται, όμως σήμερα οι αντιθέσεις δεν είναι οι ίδιες, παροδικές που να μη σπάνε τη συναισθηματική σχέση...
Θυμάμαι ο νονός του αδελφού μου πρώην χωροφύλακας, δεξιός μέχρι το κόκκαλο, ήταν ο φύλακας άγγελός μας και παντού πρώτος να προστρέξει σε βοήθεια κάθε γείτονα, κι ο πατέρας μου αν και αριστερός ήταν ο καλός του ο κουμπάρος!
Η αγάπη, η αλληλεγγύη και το μπόλικο συναίσθημα εκδηλωνόταν με πράξεις κι όχι με υποκριτικές φράσεις του στυλ: "αγάπη μου", "φίλε μου", "αδελφέ μου", "ψυχή μου" και τέτοια άνευ σημασίας και επιφανειακής καθαρά έκφρασης!
Ένα ατύχημα, μια αρρώστια, ακόμη κι ένας χωρισμός ζευγαριού, μια φωτιά στο μαγαζί ή στο σπίτι του γείτονα, χωρίς να καλέσει κανείς προσκλητήριο έβλεπες να προστρέχουν οι φίλοι όλοι κοντά σ' αυτόν που είχε ανάγκη για να προσφέρει ο καθένας ό,τι βοήθεια μπορούσε...
Ήταν μία κοινωνία δεμένη με περισσή αλληλεγγύη κι αγάπη...

Σήμερα όμως οι άνθρωποι ζουν ή στην απομόνωση ή μέσα στις σχέσεις φυτρώνει το μίσος και η απόρριψη, ενώ η αλληλεγγύη και η αγάπη έγιναν λέξεις κενές, δίχως νόημα που τις προσπερνάμε όλοι μας, πνιγμένοι στο άγχος της καθημερινότητάς μας και παραδομένοι μέχρι θανάτου στη με κάθε τρόπο διάσωση του εαυτούλη μας και μόνον!!.
Γι' αυτό η ζωή κατάντησε ανυπόφορη και μάταιη...

Ας γράψουμε το μίσος και την έχθρα μας στο χιόνι κι ας τα βάλουμε στον ήλιο...
Αλλιώς πάμε χαμένοι!!

Γι αυτό υπάρχουνε οι φίλοι...

Τι παγωνιά που είχε αυτές τις μέρες...
Πυκνά τα σύννεφα κι ο ήλιος μάταια πάσχιζε να ρίξει μια αχτίδα εδώ κάτω... λίγο να φωτίσει και να ζεστάνει την καρδιά μας...
Βαρύς ο χειμώνας φέτος, βαριά τα μέτρα που μας πήραν, λες και ετοίμασαν τη νεκροκάσα μας... και εσύ να βολοδέρνεις μια εδώ και μια εκεί, να θες να πεις τόσα πολλά, να θες να βγάλεις κραυγή και να φωνάξεις ΑΔΙΚΑ, όλα ΑΔΙΚΑ, και έλεος κανένα γι' αυτούς που δεν έφταιξαν, γι' αυτούς που πάντα υπέφεραν και σήμερα θα υποφέρουν μέχρι θανάτου!!

Έλειψα από το @σπιτάκι μου αυτό, το άφησα έρημο και αραχνιασμένο, το ξέρω και τους @καλεσμένους μου δεν πρόλαβα να τους τρατάρω ένα νεράκι...
Οι εξελίξεις τρέχουν, η δουλειά τρέχει, τα οικογενειακά βαραίνουν και τα προσωπικά κάποιες στιγμές μαχαίρια κοφτερά ματώνουν την καρδιά μας...

Κι η μανούλα άρρωστη, νοσοκομείο, κάναμε μεταγγίσεις, αγωνία.... μα τώρα ξαστέρωσε πάλι λιγάκι κι ο ήλιος σήμερα τρεμόπαιξε, ανάμεσα στα σύννεφα και εγώ ζέστανα την αγωνία μου...

Μη μου κακιώσετε, @φίλοι μου, δεν σας ξέχασα, μα έτυχαν μαζεμένες οι έγνοιες, μαζεμένα τα θέλω μου και μαζεμένα τα πρέπει μου. Τι να πρωτοπρολάβω, τι να πρωτοδιαλέξω?
Και μου λείψατε τόσο πολύ...
Το ξέρουμε θα πείτε μα εσύ γράφεις κι αλλού...
Κι αυτό το ...αλλού όταν ξεκίνησε έγινε η αιτία να ξεσηκωθεί θύελλα και @φίλοι παλιοί και αγαπημένοι, που κάποτε μου στάθηκαν στα πολύ δύσκολα, το ομολογώ, μου γύρισαν την πλάτη, θυμωμένοι, άλλοι με μια διαγραφή άμεση και άλλοι αραιώνοντας σιγά σιγά...
Και ένα γιατί αναπάντητο έμεινε από τότε στην καρδιά μου...

Εκεί που γράφω... είναι απλά μία @εξέδρα πιο δημόσια όπου νοιώθω ότι φωνάζω πιο προστατευμένη και κάνω έναν δικό μου αγώνα, έτσι όπως θα ήθελα, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι κάτι μπορεί να προσφέρω, κάποιων τα μάτια ν' ανοίξουν, κάτι να κατανοήσουν και κάποια στιγμή να δράσουν όταν θα έρθει η ώρα να πουν στη ζωή τους το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ!

Εδώ μέσα, όμως, είναι ο δικός μου ο χώρος, είναι το δικό μου, κατάδικό μου @κονάκι, που στις δύσκολες στιγμές μου, βρήκα καταφύγιο, που μέσα εδώ μαζεύτηκαν όλοι οι αγαπημένοι @φίλοι και μου κράτησαν συντροφιά, τότε που η ψυχή μου ποθούσε ένα χέρι να κρατηθεί...

Σας αγαπώ όλους και δεν σας αποχωρίζομαι...
Λίγο χρόνο μόνο θέλω να βάλω πάλι τα πράγματα στη θέση τους...
Το τραγουδάκι αφιερωμένο σε εσάς όλους που ακόμη είστε εδώ, ακόμη θέλετε να μαθαίνετε νέα μου και που μου κάνετε την τιμή να χτυπάτε την @πόρτα μου έστω κι αν τον τελευταίο καιρό τη βρίσκατε σχεδόν @κλειστή....
:)))

Πάρτυ στην υγεία των κορόιδων!!

Να τα δώσουμε κι αυτά. Να το δώσουμε και το ένα τρίτο του δώρου Πάσχα και το ένα τρίτο του επιδόματος αδείας και το ένα τρίτο του δώρου Χριστουγέννων ' αν ώσπου να έλθει ο καιρός της άδειας και τα Χριστούγεννα δεν έχετε αποφασίσει ότι πρέπει να πάρετε και το εκατό τοις εκατό, γιατί αλλιώς οι «αγορές» δεν εξευμενίζονται.
Μαθημένοι είμαστε στις θυσίες. Από τον καιρό ακόμη που στέλνονταν καραβιές οι παρθένες των Αθηνών στον Μινώταυρο. Αλλά για εκείνον το μυθικό και καταχθόνιο Μινώταυρο υπήρξε Θησέας.
Για τον τωρινό, τις «αγορές» με τις ακόμη πιο δαιδαλώδεις διαδρομές και διαπλοκές, που απλώνονται ως μέσα στο «ευρωπαϊκό μας σπίτι», πού να αναζητήσουμε τον γενναιόψυχο Θησέα; Στον άχρωμο Βαν Ρομπάϊ ή στον πολυτελή υπάλληλο Μπαρόζο; Στον Μπράουν που αγωνιά για το αύριο του; Στο Σαρκοζί των ωραίων λόγων, αλλά ως εκεί; Στη Μέρκελ που το μυαλό της δουλεύει με εξαρτήματα γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, πράγμα εν μέρει κατανοητό, όταν δεν υπάρχει πολιτική μεγαλοσύνη;
Ψευδαισθήσεις ότι κάποιος θα μας σώσει από τις θυσίες, ξένος ή δικός μας, δεν έχουμε, όσοι δεν βαυκαλιζόμαστε, όσοι δεν αιθεροβατούμε.
Αλλά τουλάχιστον ας δούμε κάποιο φως επιτέλους. Ότι δεν θα πάνε χαμένες και τούτες οι θυσίες. Ότι θα πιάσουν τόπο.
Φτωχότεροι να γίνουμε. Αλλά τουλάχιστον αυτά που μας κόβετε, και για τα οποία όλοι όσοι ζουν μόνο από τη δουλειά τους έκαναν τόσα όνειρα, «με το δώρο θα σου πάρω ετούτο», με την άδεια το άλλο, ας μην πέσουν άλλη μια φορά στον άπατο Πύθο των Δαναΐδων.
Η περικοπή του 13ου και 14ου μισθού κατά 30% δεν είναι κανένα κατόρθωμα φοβερών κυνηγών επί αγρίων και αδαμάστων.
Τις δεμένες γίδες, τα μαντρωμένα πρόβατα και τα καπιστρωμένα υποζύγια συλλαμβάνετε εκ του ασφαλούς. Και απλώς αυτοδιαφημίζεστε, για την ώρα, ως δεινοί κυνηγοί που θα κτυπήσετε τα ζουλάπια που μονίμως ξεφεύγουν από τις υποχρεώσεις τους.
Εμείς οι «δεμένοι», οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, είμαστε δεδομένοι και εύκολος στόχος για όλες τις κυβερνήσεις. Ακόμη και για εκείνους που μάθανε σημάδι στα λούνα-παρκ.
Από δω και πέρα να δούμε τι ικανότητες έχετε να κάνετε πράξη τα ωραία λόγια ότι θα τελειώσει το πάρτυ στην υγειά των κορόιδων.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
giorgis@massavetas.gr
ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΠΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 10 ΜΑΡΤΙΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΜΠΛΟΓΚ ΜΑΣ!

Διαβάστε περισσότερα στους Ενωμένους Μπλόγκερ

ΚΑΤΩ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΕΕΕΕΕΣ!!!!!!!

Εντάξει τα νέα μέτρα αλλά φοβάμαι ότι πάλι όπως πάντα μας έριξαν χωρίς όρους:

1) Έστησαν τη φάκα στους φτωχούς και στους απόρους και έλιωσαν τους μικρεμπόρους.
Γδέρνουν τον εργάτη, τον αγρότη, τον κλητήρα και από τον απλό υπάλληλο θέλουν να βγάλουν φύρα και κουβέντα για τη λίμνη Βιστωνίδα.

2) Δεν μας εξασφάλισαν ότι στα πρώτα πόστα δεν θα μπαίνουν οι απάτες κι οι μαφίες, σε λαμόγια και σε κλέφτες ότι δεν θα δώσουν εξουσίες και δεν θα πάρουν ρεμπεσκέδες, πρόεδρους διοικητάδες να τους κάνουν αρχοντάδες...

3) Από τούτες τις απάτες από τούτα τα κλεφτρόνια πήξαμε και μπουχτίσαμε τα τελευταία χρόνια, κατάκλεψαν τη Χώρα μας της βγάλανε λουρίδες και ύστερα μη ...τους είδες!!

4) Και Υπουργοί κι Υφυπουργοί κομψοί και λουστρινάτοι, φάγανε χρήμα μπόλικο και τώρα είναι φευγάτοι. Ε, φτάνει πια! Δεν γίνεται οι βρώμικοι να άρχουν ....και φυλακές υπάρχουν!!

5) Μίκρυνε αυτό το Κράτος! Οι οκνηροί κι οι άπραγοι το φάγαν ...κατά κράτος!
Μίζα εδώ! Φάκελλο κει λάδι και φρέσκο γράσο, μας ...βίδωσαν το πάσο!

6) Πόσο θα πάει τούτο το βιολί, ακόμα? Πόσο οι κλέφτες θα μασούν κι εμείς θα τρώμε χώμα?

Κλέβει ο έμπορος τον οικοδόμο
Κλέβει ο εργολάβος που κάνει δρόμο
Κλέβει ο σύμβουλος, κλέβει ο πρόεδρος
Κλέβει ο κλητήρας, κλέβει ο μνηστήρας
Κλέβει ο τμηματάρχης κι ο Κοινοτάρχης
Κλέβει ο διαιτητής
Κλέβει κι ο Διοικητής
Κλέβει η συμπολίτευση
Κλέβει κι η αντιπολίτευση
Κλέβουν την καθημερινή
Κλέβουν τη σκόλη
Και οι Κυβερνήτες μας
Κλέβουν ΟΛΟΙ!
Κλέβουν στο βίρα
Κλέβουν στο μόλα
Κι όλοι μαζί τα κλέβουν ΟΛΑ!!
Κλέβει ο Γούμενος και προηγούμενος
Κι ένας μας λείπει
ο αείμνηστος εκείνος
ο ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ο ΝΤΙΝΟΣ
που για να βγάλει πικρά μεράκια
καθώς κατέβαζε δυο ποτηράκια
φώναζε σ' όλους τους πολιτικούς τους ψεύτες
ΚΑΤΩ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ! ΚΑΤΩ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΕΕΕΕΕΣ!!!"

Πηγή έμπνευσης: ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ, στήλη ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ

Έλληνες ενωθείτε!! Είναι ανάγκη να εμποδίσουμε να επικρατήσουν οι υπηρέτες του παγκόσμιου καπιταλισμού!

ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: 30 ΜΑΡΤΗ 1952 -

Μάρτης 2010...
Κλοιός οργισμένων πολιτών στο κέντρο της Αθήνας...
Οι εφημερίδες κατέγραψαν άλλη μια φορά τη μάταιη, αλλοίμονο, αντίσταση ενός λαού, που πήρε αλληλοδιαδόχως υποσχέσεις με διαφορετικό λεκτικό, αλλά με το ίδιο περιεχόμενο ουσίας, για "καλύτερες μέρες" από γαλάζιους και πράσινους εξώστες, μέχρι να φθάσουμε σήμερα στη μη τυπικά αναγγελλόμενη, μα ουσιαστικά ισχύουσα χρεοκοπία.

Η αλήθεια είναι ότι καλύτερες μέρες υπήρξαν!
Αλλά δεν ήταν για μας, τους τίμιους δούλους τους...
Ήταν για τους ημεδαπούς εργολάβους και ημεδαπούς και αλλοδαπούς προμηθευτές, για το σύστημα των μιζαδόρων ντόπιων και ξένων, για το πλέγμα των πουλημένων κρατικών αιρετών και διορισμένων υπαλλήλων, που ενέκριναν αυτές τις προμήθειες με τις μίζες τους, ήταν για όλους αυτούς που ήξεραν να "κλείνουν τα μάτια" και ν' ανοίγουν τις τσέπες τους! Για τους σπεκουλαδόρους του χρηματιστηρίου που δούλεψαν με πλήρη κρατική τότε υποστήριξη και ...διαφήμιση. Για τους αεριτζήδες της παραοικονομίας. Για τα τρωκτικά των εθνικών και κοινοτικών επιδοτήσεων που τα έκαναν σκάφη και βίλες με πισίνες και πόρσε Καγιέν και Μερσεντές. Για όλα τα πολυτελή και γκλαμουράτα σαπρόφυτα της κοινωνίας. Για τους πουλημένους πρωθυπουργούς που μας παρέδωσαν "λάφυρα" στους Αγγλικούς Οικονομικούς Οίκους!
Και τώρα τα μέτρα λήφθηκαν! Και καλούνται να πληρώσουν το λογαριασμό εκείνοι που δεν τις είδαν αυτές τις καλύτερες μέρες. Οι τίμιοι οικογενειάρχες που ζουν από το μεροκάματο ή το μισθό ή αλλοίμονο από τη σύνταξή τους. Και οι οποίοι ίσως πίστεψαν ακόμη μια φορά τις προεκλογικές δεσμεύσεις ότι δεν θα υπάρξουν μειώσεις εισοδήματος, δεν θα μπουν νέοι φόροι, ότι θα πάνε οι κλέφτες στη φυλακή!!
Μας γυρίζουν πίσω σε εποχές δουλείας όλοι αυτοί οι ξενόφερτοι ψευτοαριστεροί, ψευτοσοσιαλιστές, δεξιοί και ακροδεξιοί που πλέον έβγαλαν τις μάσκες και αποκάλυψαν το κοινό αποτρόπαιο προσωπείο τους , της Νέας Τάξης Πραγμάτων του παγκόσμιου καπιταλισμού.
Σήμερα η Διαμαντοπούλου άκουσα ότι περνά νέες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και τελευταία στιγμή αντέδρασαν κάποιοι και δεν πέρασαν το λατινικό αλφάβητο στα σχολικά βιβλία.

Παγωμένη και γεμάτη θλίψη, με το στόμα στεγνό και την ανάσα κομμένη παρακολουθώ την υποδούλωσή μας και ψάχνω μάταια να βρω ένα κόμμα από αυτά που σήμερα λένε ότι μας υπηρετούν, που θα μπορούσε κάτι να κάνει να μας γλυτώσει.
Η παραδοσιακή αριστερά παρά τους λεονταρισμούς της αρκείται στην παράσταση ενός κακοπαιγμένου θεάτρου με πρωταγωνίστρια εκείνη την καρικατούρα της Παπαρήγα, λες και τόσα χρόνια δεν υπήρξε ένας χαρισματικός και επικοινωνιακός άνθρωπος να αναλάβει τα ηνία και να ξεκολλήσει το κόμμα αυτό από τα φαντάσματα του παρελθόντος!
Η ανανεωτική αριστερά παραπαίει και πελαγοδρομεί με τα αιώνια ξεκαθαρίσματά της και τις δικές της συγχίσεις καταλήγοντας τις περισσότερες φορές και με το αζημίωτο των στελεχών της, πιόνι του συστήματος που δήθεν πολεμά!
Η δεξιά αποδεικνύεται η καλύτερη συνεργάτις και συνεταίρος των σοσιαλιστών της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και έρχεται καπάκι και η ακροδεξιά του "πατριώτη" Καρατζαφέρη για να πει ότι στηρίζει τα μέτρα κατά του λαού και ότι ο Σημίτης είναι κεφάλαιο για τη Χώρα που πρέπει να το αξιοποιήσουμε!!

Πλήρης απογοήτευση!!
Προδότες!! Όλοι τους!! Ανίκανοι και πουλημένοι!! Που δεν με νοιάζει αν από δόλο ή αμέλεια, μας χρέωσαν μέχρι το λαιμό, χωρίς κανείς να λογοδοτήσει. Το αποτέλεσμα μετράει!
Και ο νους μου τρέχει στα παληκάρια που εκτελέστηκαν ως προδότες, προδομένα και από τους συντρόφους τους ακόμη, για μια καλύτερη Ελλάδα, γι' αυτές τις καλύτερες μέρες!
Για την ειρήνευση, το ψωμί και τις ελευθερίες.

Η μορφή του Μπελογιάννη που έναν άλλο Μάρτη του 1952 τον δίκασαν και τον καταδίκασαν σε θάνατο, στοίχειωσε σήμερα το μυαλό μου!
Ο άνθρωπος με το κόκκινο γαρύφαλλο πίστεψε σ' αυτό που κι εμείς επιμένουμε να πιστεύουμε, στην Ελλάδα, και στις καλύτερες μέρες που της αξίζουν και έδωσε τη ζωή του με περηφάνεια και αυτοθυσία, φωνάζοντας:

"Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα, με την καρδιά μας και με το αίμα μας!! Οι κομμουνιστές θυσιάζονται για ένα καλύτερο αύριο που δεν θα χαρούν οι ίδιοι!!"
(Προφήτεψε για τους σημερινούς αριστερούς των υπουργικών θώκων και των υπουργικών καναπέδων).
"Ο εμφύλιος πόλεμος είναι μια μεγάλη, ίσως, η πιο μεγάλη συμφορά που μπορεί να πλήξει έναν λαό. Οποιοσδήποτε παίρνει μέρος σ' αυτόν, απ' οποιαδήποτε πλευρά, είναι αναγκασμένος να κάνει πράξεις για τις οποίες δεν μπορεί να καυχηθεί.
Το λαϊκό κίνημα είναι το μόνο που μπορεί να φράξει το δρόμο στους παλιούς και νέους αποικιοκράτες!"

Δανείζομαι κι εγώ τα λόγια του και φωνάζω μαζί του:
Απευθύνομαι ... σε όλους τους τιμημένους Έλληνες, σε όλους τους ελεύθερους ανθρώπους και τους καλώ να ενωθούμε. Είναι ανάγκη να εμποδίσουμε να επικρατήσουν οι υπηρέτες των Γερμανών που σήμερα έγιναν υπηρέτες των Αμερικάνων, είναι ανάγκη να εμποδίσουμε να υποδουλωθεί η χώρα στους ιμπεριαλιστές της Ουάσινγκτων... και σήμερα στους παγκόσμιους καπιταλιστές της Νέας Τάξης Πραγμάτων θα έλεγα εγώ.!!

Μήπως τα παιδιά μας ξέχασαν να σκέφτονται ελληνικά?

Το άκουσα και στην αρχή γέλασα...
Όμως στη συνέχεια αναρωτήθηκα, μήπως με τα greeklish και την αποσπασματική τεχνοκρατική γνώση που τους προσφέρεται στα σχολεία, με τα εντελώς ακατάλληλα για μένα βιβλία, τα παιδιά μας έπαψαν πια όχι μόνο να διαβάζουν και να γράφουν ελληνικά, αλλά μήπως έπαψαν και να σκέπτονται ...ελληνικά?
Συνέβη σε σχολείο, και αφορά διάλογο μιας μαθήτριας της τρίτης τάξης Γυμνασίου, με τον πατέρα της.

Ο πατέρας ρωτά την κόρη του:
-Που θα πάτε?
-Στην Ιρις, λέει η κόρη (αναφέρεται σε καφετέρια της περιοχής της).
-Τι σημαίνει Ίρις, ξέρεις? τη ρωτά ο πατέρας της.
Κοιτά με απορία η μαθήτρια και σκέφτεται...
-Η κόρη του ματιού, πώς λέγεται? την ξαναρωτά ο πατέρας της, για να τη βοηθήσει.
-Του Ματιού? Ποιός είναι αυτός??
-Ποιός?? ρωτά έκπληκτος ο πατέρας!
-Ο Ματιός, ξαναρωτά η κόρη του!!
Κόκκαλο ο πατέρας!!

Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω...