Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΕΜΠΝΕΕΤΑΙ!! ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ!!

Οταν οι  επίσημοι καθιστοί μιλάνε στα κινητά τους τη στιγμή που περνά η ελληνική σημαία μπροστά τους, τότε το μόνο που τους αρμόζει είναι η μούτζα που πήραν από το γενναίο, αριστούχο, Λαρισαίο μαθητή! 
Τόλμησαν να κατηγορήσουν το παιδί για έλλειψη σεβασμού και μάλιστα υπάρχει η πληροφορία ότι θέλουν να το αποβάλλουν και από τα σχολεία. Το έσχατο σημείο της υποκρισίας και της "σοβαροφάνειάς" τους!
‟Από όλους τους ανθρώπους, οι πιο κακοί και άξιοι της μεγαλύτερης τιμωρίας είναι εκείνοι που ενώ είναι οι ίδιοι ένοχοι, τολμούν και κατηγορούν γι' αυτά τους άλλους”
Ισοκράτης
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ ΑΧΡΕΙΟΙ!!

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

ΑΓΑΠΗ! Τούτο το φως σβήνει πληγές και μίση παλιά...



Και ενώ όλα γύρω μου καταρρέουν...
Ενώ η μανία της απληστίας και της αλλαζονίας σκοτώνει ανθρώπους, κοινωνίες, κράτη και καταντάει τον άνθρωπο ένα μηδενικό στο τίποτα της μιζέριας και της απανθρωπιάς... εγώ ψάχνω μέσα μου τη λύση...
Ζητώ ν' αγγίξω την ουσία του ανθρώπου, να θυμηθώ το σχέδιο της ζωής που εγώ επέλεξα για μένα, ίσως πριν ακόμη γεννηθώ, με μόνο σκοπό να τελειωθώ και να απογειωθώ από το βούρκο και τη σαπίλα που μ' ανάγκασαν να ζω...
Φαντάζομαι έναν κόσμο ενωμένο, χωρίς πολέμους, μ' ανθρώπους ευτυχισμένους, κι η αγάπη νάναι ο μόνος βέβαιος οδηγός του...
ask.... don olumden, αγάπη, φως!! Δύο γυναίκες τραγουδούν! Μία Τουρκάλα και μία Ελληνίδα: Sertap Erener και η Μαντώ...
Ενώνουν τις φωνές τους και η γλώσσα πια δεν ξεχωρίζει... Τουρκική και Ελληνική... οι καρδιές γνωρίζουν και δεν λαθεύουν... η αγάπη σ' όποια γλώσσα κι αν εκφραστεί αυτό που αντανακλά είναι φως και μόνο φως! Αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους... αγάπη ανάμεσα στους λαούς!
Ενώστε τα χέρια, φορέστε την πανοπλία της αγάπης και τραγουδείστε:  
Φως τούτο το φως
Σβήνει πληγές και μίση παλιά!

Αψηφίστε τους δυνάστες και προχωρείστε! φαντάζουν τόσο γελοίοι μέσα στη δυστυχία της ανέραστης μοναξιάς τους και της κενότητας της "στερημένης" γυαλιστερής χλιδής τους..  .
Η ανθρωπότητα θα προχωρήσει χωρίς αυτούς... η αγάπη θα γίνει μοχλός για να ανασηκωθούμε από το βάραθρο που μας πέταξαν... 
Θα φτιάξουμε κοινωνίες για τον άνθρωπο κι όχι ο άνθρωπος για τους καρεκλοκένταυρους πονηρούς που λες και νομίζουν ότι ανακάλυψαν το Θεό.  
Η Αγάπη  είναι το φως για να ζήσουν τα ανθρώπινα όντα τη ζωή που τους αξίζει με  ανθρωπιά, όπως αρμόζει στην ουσία των ανθρώπων και όχι των σκλάβων!! Εμείς για εμάς μπορούμε να κάνουμε πράξη την ανθρώπινη κοινωνία ακυρώνοντας όλα αυτά τα παχύδερμα που θεωρούν τους εαυτούς τους άξιους να μας κυβερνούν ενώ είναι απλά ξεγάνωτοι τενεκέδες!
 
Ask, kac buyumden
Ask, don olumden
Ask, bir sebepten
Gel, gir dunyama
(Αγάπη, δραπέτευσε από τη μαγεία μου
Αγάπη, επέστρεψε από το θάνατο
Αγάπη, με κάποια αιτία
Έλα, μπές στον κόσμο μου)

Ask, don olumden
Bir sebepten, gir dunyama
Ask, don olumden
Gec tenimden, gel gir dunyama
(Αγάπη, επέστρεψε από το θάνατο
Με κάποια αιτία
Μπες στον κόσμο μου
Αγάπη, επέστρεψε από το θάνατο
Πέρνα το δέρμα μου
Έλα, μπες στον κόσμο μου)

Φως αν μου γελάς
Φως σαν μου μιλάς
Αχ! Μη με φοβάσαι
Μη μου το χαλάς

Φως σε δυο καρδιές
Πες ότι θες με τα φιλιά
Φως τούτο το φως
Σβήνει πληγές και μίση παλιά

Gel artik, sozum sabrim kalmadi
Beni duysana,
duysana duysana duysana
(Έλα τώρα, δεν έχω άλλη υπομονή
άκουσέ με, άκου άκου άκου)


Ακούω το τραγουδάκι αυτό και ονειρεύομαι μια Ελλάδα αναστημένη που θ' ανήκει στους Έλληνες και θ' αγκαλιάζει πανανθρώπινα τον πόνο καθενός πολίτη του κόσμου, που έτυχε να βρεθεί στην αγκαλιά της...

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Διαχρονικές εικόνες - κειμήλια του Κώστα Μπαλάφα που έφυγε σήμερα...




Βλέποντας το παραπάνω αρχείο του Κώστα Μπαλάφα, που ο @συνεργάτης  μου Άνεμος είχε την έμπνευση να μετατρέψει από τα σπάνια αρχεία της ΕΡΤ και να το μοιραστεί μαζί μας, η ψυχή μου σφίχτηκε... Ένοιωσα μια  ανείπωτη θλίψη βλέποντας τις εικόνες αυτές ... που ο μεγάλος ηπειρώτης φωτογράφος διέσωσε στο μοναδικό του αρχείο... 
Εικόνες που εμείς οι νεώτεροι μόνο σε κινηματογραφικές ταινίες ίσως έχουμε δει ή σε παλιές φωτογραφίες των παππούδων ή των γονιών μας. 
Κι όμως διαισθάνομαι ότι τούτες οι εικόνες ξανάρχονται σιγά σιγά στην Ελλάδα... 
Στην Ελλάδα που τη γύρισαν πίσω από εκεί που είχε ξεκινήσει και είχε ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της, με τιτάνιες προσπάθειες...  Τώρα πάλι η ζωή στον άγιο αυτό τόπο,  ξανάγινε ρημάδια και αποκαϊδια...
Κάποιοι που έλεγαν ότι θα μας σώσουν, εδώ και χρόνια, έγιναν κροίσσοι, ξεπουλώντας και  εξαθλιώνοντας μια χώρα περήφανη που σήμερα αρχίζει πάλι να θρηνεί τις πεθαμένες πόλεις και τα χωριά της...
Μια χώρα που θάβει τα όνειρα των παιδιών της, άλλη μια φορά και κανείς δεν κατάλαβε το πώς και γιατί έγινε αυτό... 
Δεν είχαμε πόλεμο, δεν ήρθαν στην πόλη οι εχθροί με τα όπλα και τα κανόνια τους, κι όμως την κατέλαβαν ύπουλα, καταχθόνια και με σατανική στρατηγική των Εφιαλτών της μεταπολίτευσης ... που άνοιξαν τις κερκόπορτές της, στους κατακτητές.
Που είσαι Λεωνίδα με τους τριακόσιους πολεμιστές σου; Κοίτα τη χώρα που εσύ και οι συμπολεμιστές σου, κάποτε προστατέψατε με τη ζωή σας, πως την ξεπουλήσανε οι σύγχρονοι Εφιάλτες μας!
Η καταχνιά απλώνεται παντού από το βορρά ως το νότο της, κι η Ελλάδα βαλκανοποιείται πλέον ραγδαία και αναπόφευκτα...
Μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας ή άλλων πόλεων αρκεί για να μπορέσει κανείς να δει ότι τίποτε δεν θυμίζει πια το παρελθόν.. Ερημιά και σκοτεινιά, μαγαζιά κλειστά, άνθρωποι ελάχιστοι σκυθρωποί και αγριεμένοι, άνεργοι οργισμένοι και πλατείες παραδομένες σε εκατοντάδες μετανάστες και τοξικομανείς, που τις έχουν μετατρέψει σε υπαίθρια «ξενοδοχεία». 
Η εγκληματικότητα φόβητρο και του πιο θαρραλέου πλέον περιπατητή...
Έρημοι δρόμοι, έρημες πλατείες, έρημα μαγαζιά, έρημοι άνθρωποι... 
Εικόνες κατοχής και πείνας σαν αυτής που αποτυπώθηκε στο φακό του Κώστα Μπαλάφα...
Μιας κατοχής, όμως πιο άγριας και πιο τρομερής, αφού σήμερα, μπορεί να μην έχει λάσπες και χωματόδρομους ή βομβαρδισμένα κτίρια, όμως έχει τσιμέντο, αποξένωση και διχασμό.
Μια κατοχή χωρίς εκείνη την ανθρώπινη αλληλεγγύη της κατοχής των προγόνων μας... με την οποία και κατάφεραν αυτοί να επιβιώσουν... 
Έφθασε η εποχή που ανθρώπινες σκιές γατζωμένες στους μεγάλους κάδους σκουπιδιών ψάχνουν τα ψίχουλα των πιο τυχερών για να γλυκάνουν τον πόνο της πείνας τους...
Έφθασε ο καιρός που τα χωριά  και η ύπαιθρος, η ελληνική μεθόριος, αφανίστηκαν! Έκλεισαν υπηρεσίες, απαραίτητες στη διαβίωσή των ανθρώπων εκεί στις εσχατιές της Ελλάδας, όπως Εφορίες, Κέντρα Υγείας, Αγροτικά Ιατρεία, Στρατιωτικές Μονάδες, Αστυνομικά Τμήματα, Τελωνεία, απαραίτητα για την ασφάλειά τους. Οι κάτοικοι πήραν τα μάτια τους, μετανάστευσαν, εγκατέλειψαν τις πατρικές τους εστίες, έβαλαν λουκέτα στα σπίτια και τα νοικοκυριά τους που με κόπους μιας ζωής είχαν στήσει. Πώς να ζήσουν σε έναν τόπο όπου ούτε σχολείο δεν άφησαν για να μάθουν τα παιδιά τους γράμματα. Το κράτος τους άφαντο για κοινωνική πρόνοια και φροντίδα. Μόνο για είσπραξη χαρατσιών και κεφαλικών φόρων εμφανίζεται με το βούρδουλα ακόμη και στο πιο απόμακρο χωριό... που μέχρι τώρα δεν ήξερε ούτε καν αν υπάρχει...
Καφενεία κλειστά, χωράφια εγκαταλειμένα και λιγοστοί γέροντες απόμαχοι της ζωής  περιμένουν το τέλος αναπολώντας τους μάταιους αγώνες τους, τους χαμένους κόπους τους και τις χαμένες ελπίδες τους, που κατέστρεψαν όλοι οι πολιτικοί απατεώνες που διαχρονικά κυβέρνησαν τούτο τον τόπο...
Καλό ταξίδι, Κώστα Μπαλάφα... εσύ έφυγες πριν προλάβεις να αποτυπώσεις γι' άλλη μια φορά την ΚΑΤΟΧΗ στην Ελλάδα...
Ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει... κι εμείς την ανθρώπινη συγκίνηση και πόνο, που εσύ έψαξες να νοιώσεις και να μαρμαρώσεις στα φίλμ σου, κρατάμε βαθειά στην καρδιά μας και υποσχόμαστε να τη ζωντανέψουμε ξανά, να την κάνουμε φλόγα στα μάτια και θέρμη στην ψυχή μας και  να δώσουμε τα χέρια αγκαλιασμένοι για να βγούμε από αυτό το μαύρο τούνελ που μας φυλάκισαν... οι διαχρονικοί "σωτήρες" μας....

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!