Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Λάμψεις ελπίδας;;...


Είναι παράξενο…
Πώς η ζωή μας κάποιες φορές φωτίζεται άξαφνα από εφήμερες λάμψεις που ξανοίγουν το γκρίζο και δίνουν χρώμα στον ασπρόμαυρο καμβά της!!
Είναι λάμψεις που εμφανίζονται από το πουθενά, έτσι αναίτια χωρίς εξήγηση, και κάνουν την καθημερινότητά μας να μοιάζει γιορτή!!
Τότε οι μέρες παίρνουν χρώμα και οι νύχτες γεμίζουν θαλπωρή σαν τη ζεστή, συντροφική κουβεντούλα με αγαπημένο φίλο, που διαλύει τα σύννεφα της μοναξιάς κι ο μόχθος και το ξενύχτι της δουλειάς μοιάζουν σαν ένα σεργιάνι σε δροσερό σοκάκι με ευωδιές γιασεμιού και χρώματα περικοκλάδας από αγιόκλημα…
Λάμψεις, το ξέρουμε, καταδικασμένες να σβήσουν γρήγορα, σαν τα βεγγαλικά που χάνονται στο μαύρο στερέωμα, σαν την αστραπή που βουτάει στη θάλασσα, λες κι ήρθαν για να φωτίσουν μια στιγμή το δρόμο μας, ίσα για να μη λοξοδρομήσουμε, ίσα για να αντέξουμε να συνεχίσουμε και ύστερα χάνονται και βυθίζουν πάλι την ύπαρξή μας σε πιο βαθύ σκοτάδι…
Και τότε τα μάτια πονάνε όπως όταν κοιτάς μια στιγμή το λαμπρό ήλιο και η αλμύρα καίει τα βλέφαρα…
Το παράπονο πνίγει τις λέξεις και το γιατί σφραγίζει σφιχτά το στόμα σε μια αναίτια σιωπή βαθειά σαν το βυθό του ωκεανού και παγερή σαν το χιονιά που πρόβαλε στα μέσα του χειμώνα…
Και συνεχίζουμε να βαδίζουμε, ψηλαφώντας στη νύχτα τους φόβους μας και περιμένοντας την επόμενη λάμψη που θα δώσει πάλι νόημα στο μάταιο τούτο ταξίδι που λέγεται ζωή…
Είναι παράξενο….
Ενώ ξέρουμε ότι κάθε φορά η λάμψη θα σβήσει και το φως θα χαθεί, και το μαύρο αναπόφευκτα θα σκεπάσει το χαμόγελό μας, γιατί να πονάμε;;
.

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

Μη φοβάσαι τους δηλωμένους εχθρούς σου. Τους ύπουλους να φοβάσαι!!


Είναι μέρες που κάποια πράγματα σε πονάνε περισσότερο…

Θες ο χειμώνας που δεν θέλει να έρθει και κρύβεται πίσω από έναν ήλιο που όσο λαμπερός κι αν δείχνει έχει εκείνη τη ολοφάνερα παροδική λάμψη, που χάνεται ξαφνικά μέσα στη γκρίζα συννεφιά, σαν τον ετοιμοθάνατο που η χλωμάδα στην όψη του έχτισε το κέρινο πρόσωπό του, πριν η ανάσα του παραδοθεί στο σύμπαν...

Θες που η ψύχρα μαχαιρώνει τις νύχτες την πλάση και νοιώθεις ότι ο χειμώνας είναι κάπου εκεί κοντά , και παραμονεύει έτοιμος να τρυπώσει στη ζωή μας και να μετατρέψει σε κρυστάλλινες χάντρες τα δάκρυα στις άκρες των ματιών !!

Τέτοιες μέρες, τέτοιες νύχτες νοιώθεις το κακό να έρχεται και εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτε! Προσμένεις… προσμένεις χωρίς να ξέρεις τι!

Η απειλή είναι γύρω σου και σε τυλίγει σαν την ομίχλη που κάνει τα πάντα να φαίνονται πουπουλένια μα ξέρεις ότι κάπου παρακάτω χάσκει ο γκρεμός… και παραμονεύει ο όλεθρος!

Το χτύπημα του τηλεφώνου τάραξε τη βουβαμάρα της ύπαρξής σου...

Μια φίλη αγαπημένη και συνάδελφος μετά από καιρό ακούστηκε…

Και το νέο έπεσε σαν βόμβα που σκάει και θρυμματίζει τα πάντα γύρω της!!

Που εξαϋλώνει κάθε ίχνος ελπίδας!

Προδοσία!!
Άνθρωποι γύρω σου που δήλωναν φίλοι και συμπαραστάτες αποδεικνύονται επίλεκτοι στρατιώτες του εχθρού! !

Μια αραβική παροιμία λέει ότι ένα σκυλί που γαυγίζει είναι προτιμότερο από μια τίγρη που κοιμάται….
Αλήθεια είναι!

Γι’ άλλη μια φορά τα πρόσωπα γύρω μεταμορφώθηκαν σε ανέκφραστες μάσκες και η υποκρισία πήρε σάρκα και οστά!
Γι’ άλλη μια φορά μόνη στο πεδίο της μάχης!!

Μια ατελείωτη μάχη η ζωή!
Πολλοί νεκροί
Και διπλάσιοι τραυματίες
Σώοι μόνον οι λιποτάκτες!
Ρουτίνα ο πόλεμος!!
.

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Πορεία...χωρίς προορισμό ;;;

Τελευταία νέα:

Νεαροί που μετείχαν στην πορεία για την 35η επέτειο του Πολυτεχνείου πέταξαν πέτρες και μολότοφ εναντίον αστυνομικών δυνάμεων, οι οποίοι απάντησαν με χρήση δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου – λάμψης.

Και τώρα που πέρασε κι αυτή η επέτειος τι θα κάνουμε;;
Θα περιμένουμε την επόμενη;;
Για να ξαναρίξουμε βεγγαλικά;;

Δεν έχω να πω κάτι περισσότερο, λες και τα λόγια στέρεψαν!!
Όλα μοιάζουν φθηνά και πανηγυριώτικα!!
Ένα πανηγύρι όπου ο καθένας (πράσινος, γαλάζιος, κόκκινος, πορτοκαλί) εκθέτει την "πραμάτεια" του!
Γι΄ αυτό θα μιλήσω με μια γελιογραφία που όπως πάντα, λένε πολλά χωρίς λόγια!!






Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Ένα δώρο από ένα @φίλο που μόλις παντρεύτηκε!


Ο αγαπημένος φίλος και @γείτονας Takiz μόλις παντρεύτηκε!
Και πήγε ταξίδι με την αγαπημένη του!!
Και έφερε δώρα για μας!!
Ναι αντί να του πάμε δώρα έφερε εκείνος σε μας!!
Το δικό μου δώρο είναι αυτό που βλέπετε!!!
Ένα ανθισμένο μπαλκόνι!!!!
Το πήρα και το στόλισα εδώ στο @σπιτικό μου!
Θέλω να σας το δείξω!!
Μ' άρεσε τόσο μα τόσο πολύ!!

Τυχεροί όσοι σε γνωρίζουν φίλε μου Τάκη και εμείς που είμαστε @εδώ και πολύ περισσότερο οι άνθρωποι που χαίρονται την ανθρωπιά σου εκεί έξω!!
Βλέπεις εσύ ξέρεις ότι:

"Η αληθινή ευτυχία έγκειται όχι σ' εκείνο που παίρνουμε αλλά σ' αυτό που έχουμε την ευτυχία να μπορούμε να δώσουμε"!!!!!

Να είσαι καλά Τάκη μου και να ζήσεις μια ζωή όπως την ονειρεύτηκες κοντά στον άνθρωπο που επέλεξες για σύντροφο σου!!! Το αξίζεις!!!
.

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

Τι σας έλεγα;; ότι πάμε κατά διαόλου;;...

Η είδηση της ημέρας::
Αστυφύλακας πορτοφολάς!!

Ναι το είδαμε κι αυτό!!
Ο 22 χρονος αστυφύλακας, ως μέλος πληρώματος περιπολικού στο οποίο επέβαιναν δύο ακόμη νεαροί αστυνομικοί, σταμάτησε έναν αλλοδαπό που επέβαινε σε μοτοσυκλέττα για έλεγχο. Με το πρόσχημα του ελέγχου άνοιξε το σακίδιο και του αφαίρεσε ταχυδακτυλουργικά 600 ευρώ.
Μετά από καταγγελία του αλλοδαπού σε έρευνα που έγινε στον αστυφύλακα βρέθηκαν πάνω του 450 Ευρώ ενώ άλλα 200 βρέθηκαν στην τουαλέτα της υπηρεσίας όπου ομολόγησε ότι τα έρριξε ο ίδιος για να μην ...ενοχοποιηθεί!!!! Εκτός της ποινικής διαδικασίας κινήθηκε και η διαδικασία για την πειθαρχική του δίωξη!!
Είμαι περίεργη ποια θα είναι η πειθαρχική του τιμωρία;;
Πρόστιμο κάποιων δεκάδων ή εκατοντάδων Ευρώ, προσωρινή αργία ή οριστική παύση;;
Εσείς τι πιστεύετε;;
Προσωπικά θεωρώ ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν θέση στο σώμα της Αστυνομίας!!!
Πώς είναι δυνατόν σ' αυτόν να εμπιστευτεί η πολιτεία τη φύλαξη των πολιτών της;;;;
Η απόδοση δικαιοσύνης επιτάσσει την οριστική του απόταξη!
Και ας ακούγομαι αυστηρή!


Θυμήθηκα το μύθο του Πρωταγόρα που νομίζω ότι πραγματικά και σήμερα αποδίδει την αιτία για την κατάσταση που βιώνουμε σε μία πολιτεία χωρίς Δικαιοσύνη και χωρίς Ντροπή, που είναι η ατιμωρησία!!

Όταν έπλασαν οι Θεοί τα ζωντανά όντα, ανέθεσαν στον Προμηθέα και τον Επιμηθέα να τα στολίσουν και να τους μοιράσουν τις πρέπουσες στον καθένα ιδιότητες. Ο Επιμηθέας όμως, κατάφερε τον Προμηθέα να τον αφήσει να κάνει αυτός τη διανομή κι άρχισε να εφοδιάζει το κάθε γένος με τις δυνάμεις και τα όργανα που θα εξασφάλιζαν την επιβίωσή τους. Επειδή όμως δεν ήταν πολύ σοφός καταξόδεψε χωρίς να το πάρει είδηση τις ιδιότητες στα άλογα ζώα. Του έμεινε ακόμα ανεφοδίαστο το γένος των ανθρώπων και δεν ήξερε τι να κάνει. Απάνω σ' αυτό το αδιέξοδο, λοιπόν έρχεται ο Προμηθέας να επιθεωρήσει την κατανομή και βλέπει τα ζώα να τα έχουν όλα ταιριαστά και τον άνθρωπο τον βλέπει γυμνό και ανυπόδητο, χωρίς στρωσίδι και όπλο. Τον λυπήθηκε και τρέχει μπαίνει στα κρυφά στο κοινό εργαστήρι της Αθηνάς και του Ήφαιστου, κλέβει τις τέχνες με φωτιά του Ηφαίστου και τις άλλες της Αθηνάς και τις δίνει στον άνθρωπο. Γι' αυτό κατηγορήθηκε ύστερα για κλοπή. Κι επειδή ο άνθρωπος κρατεί από θεϊκή μοίρα πρώτα -πρώτα ένεκα της συγγέννειας προς το θεό μόνος από τα ζώα πίστεψε σε θεούς και προσπαθούσε να ιδρύσει βωμούς και αγάλματα θεών. Έπειτα κατόρθωσε να διαρθρώσει με τη γνωστή τέχνη, φωνή και λέξεις και βρήκε κατοικίες και ενδύματα και υποδήματα και στρωσίδια και τροφές από τη γη. Έτσι εφοδιασμένοι οι άνθρωποι στην αρχή, κατοικούσαν διασκορπισμένοι κι όπως δεν υπήρχαν πόλεις καταστρέφονταν από τα θηρία γιατί παντού και πάντα ήταν ασθενέστεροι από αυτά ...και γιατί δεν είχαν ακόμα την πολιτική τέχνη που μέρος της ήταν η πολεμική. Επιδίωκαν λοιπόν να συγκεντρωθούν πολλοί μαζί και να εξασφαλίσουν τη σωτηρία τους, χτίζοντας πόλεις. Όταν όμως μαζεύονταν, αδικούσαν ο ένας τον άλλο γιατί δεν είχαν την πολιτική τέχνη, ώστε πίσω πάλι σκορπίζονταν εδώ κι εκεί και καταστρέφονταν.
Τη δύσκολη εκείνη ώρα τους έσωσε ο πατέρας των θεών και ανθρώπων, ο ΖΕΥΣ. Έτσι καθώς πάνε αυτοί -στοχάστηκε- το γένος τους θα εξαφανιστεί και για να τους σώσει από τη βέβαιη καταστροφή στέλνει τον Ερμή να φέρει στους ανθρώπους την ΑΙΔΩ και τη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.



Ρωτά λοιπόν ο Ερμής το Δία με τι τρόπο να δώσει την ΑΙΔΩ και τη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ στους ανθρώπους, να τις μοιράσει και αυτές όπως έχουν μοιραστεί οι ΤΕΧΝΕΣ;
-Τούτες έτσι έχουν μοιραστεί, ένας που ξέρει την ιατρική είναι αρκετός για πολλούς που δεν την ξέρουν, έτσι και οι άλλοι τεχνίτες. Και τη δικαιοσύνη λοιπόν και τη ντροπή έτσι να τις βάλω μέσα στους ανθρώπους ή να τις μοιράσω σε όλους;

-Σε όλους είπε ο Ζεύς και όλοι να έχουν το μερδικό τους, γιατί δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν πόλεις, αν λίγοι μόνο μετείχαν σ' αυτά (στη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και στη ΝΤΡΟΠΗ), όπως στις άλλες τέχνες.


-Και να βάλεις ΝΟΜΟ από μέρους μου, όποιον δεν είναι ικανός να μετέχει στη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και στη ΝΤΡΟΠΗ να τον σκοτώνουν ως αρρώστια για την πόλη!



Δεν θα πω ότι πρέπει να εφαρμόζουμε και σήμερα το νόμο του ΔΙΑ και να σκοτώνουμε ως πάσχοντες από αρρώστια πόλης εκείνους που δεν μετέχουν στη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και στη ΝΤΡΟΠΗ!!
Αλλά τουλάχιστον βρε αδελφέ όχι και να τους διορίζουμε αστυνομικούς και δικαστές!!
Και αν τους διορίσουμε κατά λάθος, τότε να τους παύουμε αμέσως!!
.

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

Υπάρχει κάτι από το οποίο δεν έχουμε ξεμείνει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια;;

Διάβασα σήμερα εδώ


«Στον αέρα» δρομολόγια ιδιωτικών λεωφορείων που μεταφέρουν μαθητές

Ανεκτέλεστα κινδυνεύουν να μείνουν τα δρομολόγια των ιδιωτικών πούλμαν, που καθημερινά τόσο στον Πειραιά και τους όμορους δήμους, όσο και στα νησιά του Αργοσαρωνικού, μεταφέρουν 2.600 μαθητές.
Σύμφωνα με τη Νομαρχία Πειραιά, «αιτία είναι η έλλειψη κονδυλίων από τα υπουργεία Οικονομικών, Εσωτερικών και Παιδείας, τα οποία χρωστούν συνολικά στους ιδιώτες μεταφορείς 2.800.000 ευρώ, με αποτέλεσμα οι μεταφορείς να απαιτούν για την τρέχουσα σχολική χρονιά υπέρογκα ποσά, τα οποία όμως δεν διαθέτει η Νομαρχία».
Έμψυχο και άψυχο υλικό λείπει από τα σχολεία μας και τα εκπαιδευτικά ιδρύματά μας γενικά, σε σημείο που αυτά αναστέλλουν τη λειτουργία τους,
από τη Δικαιοσύνη, από τα δημόσια έργα, από τα νοσοκομεία μας,.. από... από...
Οι φαρμακοποιοί απειλούν με καταγγελία των συμβάσεών τους με τα Ταμεία του Δημοσίου γιατί δεν εξοφλούνται...

Θα μου πεις ότι εδώ και οι Τράπεζες ξέμειναν από ρευστότητα!!
Όμως γι' αυτές βρέθηκε άμεσα η λύση σε 28 δισ ευρώ!!
Για τους μαθητές όμως;;;
Ούτε δεκάρα τσακιστή!!

Το παρακάτω σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη, νομίζω τα λέει όλα για τις ελλείψεις στα νοσοκομεία μας!!


Τελικά υπάρχει κάτι από το οποίο δεν έχουμε ξεμείνει σ' αυτή τη Χώρα;;;
Γιατί φοβάμαι ότι ξεμείναμε από όλα, και κυρίως από φιλότιμο!!!
.

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

Πόσο αδύναμοι είμαστε άραγε, μπροστά στην ανθρώπινη θηριωδία;;


Ανατριχίλα με διαπέρασε για άλλη μια φορά...

Αδυνατώ πλέον και να σκεφτώ...

Είναι παιχνίδι η φρίκη για να περάσεις διασκεδαστικά ένα απόγευμα;;



Ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι;;
Μεγαλώνουν παιδιά;;

Μου φαίνεται πλέον απαράδεκτα ειρωνικό να εκτυλίσσονται τέτοιες σκηνές και να διαπράττονται τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις και εμείς, πίνοντας το καφεδάκι μας, να κουβεντιάζουμε για τις αιτίες και τις συνέπειες!

Δεν με παρηγορεί που η ευθύνη φαίνεται ότι δεν είναι συλλογική.
Δεν είναι άραγε;;

Μόνο η σιωπή ταιριάζει εδώ.
Γι' αυτό κι εγώ λοιπόν, δεν μιλάω πλέον.


Θα μιλήσω για άλλα πράγματα, για τα οποία ίσως να έχει μία ελάχιστη αξία αυτό που θα πω.
Για ένα απόσπασμα από το "Ταξιδεύοντας" του Καζαντζάκη:

Ο Χριστός παραγγέλνει: "Καταφρονάτε της γης και τ' αγαθά της. Πέρα από τα φαινόμενα είναι η ουσία, πέρα από την εφήμερη τούτη ζωή λάμπει η αθανασία". Ο Απόλλωνας στέκεται στερεά απάνω στο μάρμαρο και παραγγέλνει: "Αρμόνισε την καρδιά σου με τη γης, χαίρου γαλήνια τις εφήμερες στέρεες γραμμές, έξω από την αρμονία του νου σου είναι το χάος!!" Κι ο Βούδας με το βαθύ μαυλιστικό φιδίσιο μάτι μας κοιτάζει χαμογελώντας με το δάκτυλο στο στόμα και μας σούρνει στο χάος. Σήμερα μέσα στο τζαμί του Ομάρ, θέλοντας να πειθαρχήσω τις ανησυχίες της καρδιάς μου, μάχομαι να αρμονίσω ό,τι βαθύτατα στον κόσμο τούτον αγαπώ.


Χάσαμε την αρμονία του νου μας. Αποτύχαμε να ζούμε και τώρα απλά επιβιώνουμε!!!

.

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

Και μετά λέμε γιατί πάμε κατά διαόλου...


Δεν ξέρω αν εγώ είμαι η παράξενη, μήπως δηλαδή έχω παραξενέψει και δεν καταλαβαίνω τα καημένα τα βλαστάρια μας, τα σημερινά παιδιά μας καλέ, που βγαίνουν στη βιοπάλη και που νομίζουν ότι εκεί έξω είναι σαν την αγκαλιά της μανούλας τους και έχουν απαιτήσεις όλοι να τους ...υπηρετούν!!
Τι θέλω να πω;; ήξερα έναν γείτονα που όταν ο γυιός του, ο καλομαθημένος Νικολάκης, που μέχρι σήμερα στα 40 και βάλε παρέμεινε Νικολάκης, υπηρετούσε στο στρατό, σε μια μονάδα στη Θήβα, ο πατέρας κάθε πρωί πήγαινε το γυιό στη μονάδα και κάθε μεσημέρι τον έφερνε πίσω στο σπίτι τους στην Αθήνα.... Μιλάμε για παραφροσύνη... Δηλαδή πατέρας και γυιός υπηρετούσαν μαζί στο στρατό και ο πατέρας ήταν βέβαια, σαν να υπηρέτησε δύο φορές ο φουκαράς!!
Γιατί τα λέω τώρα αυτά;;
Ακούστε τι μου διηγήθηκε ένας γνωστός μου αξιωματικός της ΕΛΑΣ, ανώτερος που υπηρετεί στο επιτελείο για πολλά χρόνια.
Όπως ίσως, έχετε πληροφορηθεί πριν λίγες μέρες έγιναν οι τοποθετήσεις των νέων αστυφυλάκων που μετά διετή φοίτηση, με μισθό βεβαίως, αποφοίτησαν από τη Σχολή των Αστυφυλάκων.
Πάει λοιπόν ο πατέρας ενός απόφοιτου και βρίσκει το γνωστό μου τον αξιωματικό και τον παρακαλεί αν είναι δυνατόν και αν μπορεί να κάνει κάτι, κατά την τοποθέτηση του γυιού του να μην τον πάνε στα ΜΑΤ που τη θεωρεί επικίνδυνη υπηρεσία και εάν είναι δυνατόν να τον τοποθετήσουν σε κανένα τμήμα κοντά στον τόπο κατοικίας του, στο Πέραμα.
Πράγματι ο αξιωματικός κατάφερε ο γυιός του παραπάνω πατέρα να μην καταταγεί στα ΜΑΤ, όμως δεν κατάφερε να τον πάει και σε τμήμα της περιοχής του, αλλά σε ένα άλλο τμήμα στον Ασπρόπυργο.
Προχθές λοιπόν τον επισκέφτηκε ο πατέρας και τι του λέει;;

"Συγνώμη αλλά καλύτερα ήταν να τον πήγαιναν στα ΜΑΤ, εκεί που τον τοποθέτησαν είναι δύσκολο πώς θα μετακινείται να πηγαίνει στην Υπηρεσία του;;
Σήμερα ξύπνησε τον παππού τα χαράματα για να τον πάει!!!!!!!
Έτσι μας έρχεται να παραιτηθεί και να τα βροντήξει!!
(Σημειωτέον αν παραιτηθεί ένας νέος αστυφύλακας είναι υποχρεωμένος να πληρώσει αποζημίωση στο Δημόσιο, για τη διετή εκπαίδευση που του παρείχε και μάλιστα έναντι μισθού)!!!
Και συνέχισε με οργή: Άσε εκεί που τον πήγαν είναι όλο συμμορίες και κακοποιοί!!
Πώς θα τα βγάλει πέρα το παιδί;;;"

Κόκκαλο ο φίλος αξιωματικός!!!!!

Καλά ρε να μη σε πω μαλακοπατέρα!!! Το πρόβλημα της μετακίνησης του γυιού σου θα το επωμισθεί ο κάθε τρίτος;;; Αν έχεις πρόβλημα κάνε εσύ το μεταφορέα!!
Ή νοίκιασέ του σχολικό να τον μεταφέρει!!
Σε δουλειά θα πάει ο άνθρωπος!! Όχι στο νηπιαγωγείο!!!
Εμάς δηλαδή μας πάει στη δουλειά ο πατέρας μας ή η Υπηρεσία έστησε τα γραφεία της έξω από την πόρτα του σπιτιού μας, για να μην μπαίνουμε στον κόπο να ξυπνάμε το χάραμα και να παίρνουμε τα ΜΜΜ (ο Θεός να τα κάνει) για να τρέχουμε στα τρία σημεία του ορίζοντα για το μεροκάματο;;;!!!
Έλεος πια!!!
Αστυνομικός είναι ο γυιόκας σου φίλε, με κακοποιούς θα νταραβερίζεται αυτούς θα κυνηγά αφού αυτή είναι η δουλειά του!! Με τους καλοποιούς θα ασχολιόταν;;;
Τα έχω "παίξει" λέμε...
Ρεε που πάμε ρεεεε!!! που έλεγε και ο μεγάλος Αυλωνίτης!!!

.

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!