Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Κάγκελα, κάγκελα, κάγκελα παντού...


Η μεγάλη παρέλαση στο δρόμο και οι επίσημοι στη μεγάλη εξέδρα που στήθηκε πάνω από το μεγάλο βόθρο της πόλης...
Ο κόσμος απών, πέρα μακριά, πίσω από κάγκελα και χιλιάδες οπλισμένους σαν αστακούς αστυνομικούς...
Και έτσι πέρασε κι αυτή η παρέλαση της εθνικής μας γιορτής...
Και οι μεγάλοι επίσημοι δήλωσαν περήφανοι και ευχαριστημένοι που η παρέλαση έγινε με επιτυχία και δεν τους χάλασαν τα κουστουμάκια τα ακριβά από τα γιαούρτια και τους καφέδες...
Η δήλωση του Λουκά Παπαδήμου που παριστάνει τον πρωθυπουργό του παρανοϊκού θίασου που παίζει την παράσταση της "σωτηρίας" μας, σπάει κόκκαλα:
«Ήταν μια θαυμάσια, εντυπωσιακή παρέλαση με την οποία τιμήσαμε τους ήρωες του 1821, οι οποίοι με γενναιότητα, αυτοθυσία και πίστη μας έδωσαν την ελευθερία μας. Οι αξίες, τα ιδανικά και οι πράξεις τους δίνουν το παράδειγμα, δείχνουν το δρόμο με τον οποίο μπορούμε να κερδίσουμε τη σημερινή εθνική μάχη για την ανόρθωση της οικονομίας μας. Και πιστεύω, ότι με αποφασιστικότητα, ενότητα και αλληλεγγύη θα το κατορθώσουμε»


Τι να του πεις του τύπου; ποιοι να κερδίσουμε δηλαδή; εμείς μαζί μ' αυτούς;
Γιατί αυτοί τι έπαθαν αλήθεια; δεν κατάλαβα; έχασαν τους παχυλούς μισθούς τους, τα προνόμιά τους, τις ασυλίες τους, την πλήρη ατιμωρησία τους; Έχασαν τις βίλες τους και τις πισίνες τους, το εκλεκτό φαγητό τους, τα ταξιδάκια τους, τα ακριβά ρουχαλάκια τους, τις ακριβοπληρωμένες σπουδές των παιδιών τους; 
Σκέφτηκαν άραγε κάποια νύχτα που θα βρουν γάλα να δώσουν το πρωί στο παιδί τους; 
Τι μας λες ρε Παπα ...τέτοιε... τι σχέση έχετε εσείς με εμάς; ποια εθνική μάχη και ποια ανόρθωση της οικονομίας μας ; Για ποιά αλληλεγγύη μας λες; που δείξατε εσείς αλληλεγγύη; Ξανάγινε ο δολοφόνος να δείχνει αλληλεγγύη στο θύμα του; και ποιός μωρέ φταίει για το "γκρέμισμα" στα τάρταρα της οικονομίας μας; βρήκες κανέναν; Άντε κοιταχτείτε στον καθρέφτη σας μπας και σκιαχτείτε λιγάκι κι εσείς!
Χαθείτε από μπροστά μας δολοφόνοι των ψυχών μας και μεσίτες της πατρίδας μας! 
Η εθνική γιορτή είναι δική μας όχι δική σας! αυτό που εσείς σήμερα παρακολουθήσατε ήταν "μια στημένη παράσταση μιας παρέλασης prive που έγινε κεκλεισμένων των ...κάγκελων μπροστά μόνον στα αντιπαθή και γλοιώδη μούτρα σας"!
Ο κόσμος απών... και καλά έκανε... δεν έπρεπε να σας δώσει την ευκαιρία  να αιματοκυλήσετε τη σημερινή γιορτή για την εθνική παλλιγγενεσία του 1821...

Ο κόσμος την εθνική του μάχη θα τη δώσει στις εκλογές... εκεί θα βγάλει την οργή του και εκεί θα αποδώσει την ετυμηγορία του...
Αν και φοβάμαι ότι μάλλον τις εκλογές θα βρείτε τρόπο να τις αποφύγετε... 

Και του χρόνου εύχομαι χωρίς  κάγκελα παντού και τα μυαλά στα κάγκελα του αόρατου εχθρού που λέει κι ο Τζίμης Πανούσης. 

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Μόνοι τους κερνάνε μόνοι τους ...πίνουνε!!!

«Γύρω από την υποψηφιότητά μου συσπειρώνεται όλη η παράταξη»

«Γύρω από την υποψηφιότητά μου συσπειρώνεται όλη η προοδευτική και δημοκρατική παράταξη»  μας λέει ο Βενιζέλος!!
Μετά την απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, ο μοναδικός υποψήφιος πρόεδρος, ο Ευ. Βενιζέλος έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Έχω πλήρη συνείδηση της ευθύνης που επωμίζομαι. Είναι μεγάλη τιμή η ανακήρυξή μου ως υποψηφίου προέδρου του ΠΑΣΟΚ από τη μεγάλη πλειοψηφία του Εθνικού Συμβουλίου.
Γύρω από την υποψηφιότητά μου συσπειρώνεται όλη η προοδευτική και δημοκρατική παράταξη».

Αν όλη η προοδευτική και δημοκρατική παράταξη συσπειρώνεται γύρω από αυτό το "χοντρούλη" με την κακιά φάτσα και την τσιριχτή φωνή, που συνεχώς μας κουνάει το δάχτυλο και μας φωνάζει ότι "τελείωσε η πλάκα", λες και κάνει κανείς, εκτός από αυτόν, πλάκα, με τη δυστυχία του ελληνικού λαού, εεε τότε  συγνώμη, εγώ ξαναπροσδιορίζομαι ως πολιτικό ον και δηλώνω ότι είμαι φασίστρια μέχρι θανάτου!!
Τώρα βέβαια δεν ξέρουμε και τι γνώμη έχει περί δημοκρατίας και δημοκρατικής παράταξης και ο Παπουτσής που τον πέταξαν έξω από τον κάδο με ...τις υποψηφιότητες σαν στημένη λεμονόκουπα!

Ο δε άλλος "σωτήρας" μας από τα δεξιά ανακάλυψε πάλι τον κίνδυνο της αριστεράς και με το δίλημμα αυτοδυναμία ή ακυβερνησία, συστρατεύεται σε ένα αντιαριστερό μέτωπο φωνάζοντας "με τη βοήθεια της Παναγίας θα σώσουμε την Ελλάδα, θα πετάξουμε τους μετανάστες μαζί με τους αλληλέγγυούς τους, στο πυρ το εξώτερον  (ποιός τα λέει;; αυτός που το 1990 άνοιξε τις πύλες και έβαλε μέσα κάθε καρυδιάς ...καρύδι) και θα εξαλείψουμε την εγκληματικότητα ενισχύοντας και επανακαθορίζοντας τη σωστή αστυνόμευση"!!!
Εδώ θ' αναφωνήσω κι εγώ "βοήθα Παναγιά".. γιατί αν υποψιαστώ τι μας ετοιμάζουν.... θα πεθάνωωω...
Ναι ετοιμάζονται ν' αλλάξουν και το Σύνταγμα προς όφελός τους οι δύο σωτήρες μας ΠΑΣΟΚ και ΝΔούλα, μετά τη συγκρότηση της νέας Βουλής  και μάλιστα εκτός από το ότι θα επαναφέρουν την ενισχυμένη αναλογική για τις εκλογές, θα προτείνουν όχι το ολιγομελές και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα, όπως υποσχέθηκε σήμερα, ο αρχιψεύταρος της κωλοτούμπας Σαμαράς, αλλά ένα κυβερνητικό σχήμα με περισσότερους από 300 βουλευτές - βολευτές για να βολέψουν προφανώς όλους τους ημέτερους και των δύο "αποκομμάτων" τους, που θα ενωθούν για να κάνουν ένα "κόμμα συνεργασίας", όπως έχουν πλέον καλά καταλάβει!

Στο χέρι μας είναι να τους πετάξουμε εντελώς από το εκλογικό σκηνικό και να μη μπουν καν στη Βουλή!! Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα! αν αυτοί εκλεγούν ξανά με τη μάρα, τη σάρα και το κακό συναπάντημά τους, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας! 

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Στον κόκκινο παράδεισο της αγάπης...


Αγάπη... αέναη, αέρινη, παντοτινή στους αιώνες σαν τη γαλαξιακή σκόνη που ενώνει τ' άστρα και γαλατώνει τον ουρανό...
Σαν το μέλι που μελώνει το ζυμάρι, σαν το νερό που γλυκαίνει τη δίψα, σαν τον αέρα που λεφτερώνει τα πουλιά, σαν το κύμα που αγκαλιάζει την ακρογιαλιά, σαν το τραγούδι που συντροφεύει το δάκρυ, σαν την πορφύρα που λαμπραίνει τη φορεσιά... σαν τη φωτιά που καταπίνει το κούτσουρο...
Τούτο το βιβλίο της Ρίκη Ματαλλιωτάκη σε ταξιδεύει στον αδιερεύνητο λαβύρινθο της αγάπης, αγγίζει την ουσία της, εξερευνά τη γέννησή της και μάταια ψάχνει να βρει το θάνατό της.
Λες κι η αγάπη είναι ουσία ανεξάρτητη από τις υπάρξεις, παίζει μαζί τους, άλλοτε τις αγκαλιάζει με αέρινο σύνεφο κι άλλοτε τις πνίγει στον καημό, στον καημό που δεν λυτρώνεται ούτε πέρα από το θάνατο μα στοιχειώνει και πάντα ψάχνει τη ξαναγεννημένη ύπαρξη για να ενσαρκωθεί και να εκπληρώσει το στόχο της , να  εισχωρήσει και να χαθεί στα πυρακτωμένα μονοπάτια  του κόκκινου παράδεισου της...

..."Αγάπη μου
Κάποτε σου είχα υποσχεθεί ότι θα σε σώσω κι έγινα επίορκος. Δεν τα κατάφερα, ίσως επειδή κι εγώ φοβήθηκα, κι ο φόβος μου αυτός σε έστειλε στο θάνατο. Όπως βλέπεις όμως, κατάφερα να κρατήσω τη δεύτερη μου υπόσχεση, εκείνη που σου έδωσα την ημέρα που δεν άντεξες την αναμονή κι αποφάσισες να φύγεις μέσα από τα κύματα. Δεν κατάφερα δυστυχώς να μικρύνω την απόσταση του μίσους και να μείνω μαζί σου σε τούτη τη ζωή... Φεύγω για να λειάνω το δρόμο της λύτρωσης, φεύγω για να καθαρίσω τα σκοτάδια μιας καινούριας ευκαιρίας. Στον επόμενο κύκλο κάθαρσης το ξέρω, το νοιώθω, θα είμαστε σίγουρα μαζί... μέχρι τότε θα βρίσκομαι πάντα δίπλα σου. Κάθε στιγμή και κάθε ώρα της τωρινής ζωής σου... Σ' αγαπώ...Μ".

Αυτό είναι το γράμμα του Μουσταφά στη Μαριάνα του, μα λες και τόγραψε η αύρα του Μιχάλη στην αδικοπνιγμένη  Αλεξία του, μέσα από τον κόκκινο παράδεισο της αγάπης τους...
Είναι όλα τόσο ξεκάθαρα, οι αγαπημένοι πεθαίνουν, μα η αγάπη τους ανταμώνει ξανά και ξανά στον ατέλειωτο κύκλο της ζωής και του θανάτου...

Ρίκη μου το βιβλίο σου αυτό δεν παρουσιάζεται, μόνο διαβάζεται και βιώνεται...
Μοιάζει καράβι που σε ταξιδεύει σε αφρισμένο πέλαγος συναισθημάτων και που καταπονημένο από τις φουρτούνες και τα σκαμπανεβάσματα φθάνει στον προορισμό του για να σε μπαρκάρει σε ένα λιμάνι κάπου μακριά στο υπερπέραν, αγγίζοντας μια άλλη διάσταση, που δίνει το νόημα της αγάπης στη ζωή και στο θάνατο....

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!