Eίναι η ζωή μας μέρα που περνά...

Η φωτογραφία είναι του @φίλου μου του ηλιογράφου

Χθες γιόρτασα τα γενέθλια ενός καλού @φίλου...
Σήμερα η θλίψη για δύο απρόσμενους θανάτους ήρθε και φώλιασε στην ψυχή μου...
Δεν είναι οι άνθρωποι που "έφυγαν"... αυτό που με πικραίνει μόνο...
Είναι αυτό το ρίγος της απέραντης μοναξιάς που νοιώθεις όταν ο θάνατος ... φτερουγίζει στη ... γειτονιά σου... ανάμεσα στους φίλους σου, στους συναδέλφους σου, στους πιο δικούς σου ανθρώπους κάποτε...
Είναι το ρίγος που νοιώθεις όταν σ' αγγίζει με την παγερή φτερούγα του...
Ο Δημήτρης "έφυγε" χθες βράδυ... ήταν ένας καλός συνάδελφος, κι η είδηση του χαμού του ήταν μαχαιριά για όλους μας...
Ο Κώστας, σήμερα έμαθα ότι "έφυγε" πριν λίγες μέρες, νομικός κι αυτός, παλιός αγαπημένος φίλος, που μου στάθηκε με πολλή αγάπη και υπομονή στα πρώτα μου βήματα στη δουλειά μου... Γι αυτόν πόνεσα πιο πολύ... Ήταν ένα κομμάτι αγαπημένο της ζωής μου... και φεύγοντας το πήρε μαζί του...
Είχαμε χαθεί τα τελευταία χρόνια... δεν επικοινωνούσαμε... όμως μάθαινε για μένα και εγώ μάθαινα για κείνον, από κοινή μας φίλη, ήξερα ότι είχε προβλήματα υγείας, που όμως έλεγαν ότι τα είχε ξεπεράσει...
Η είδηση του θανάτου του, ήρθε να μου θυμίσει ότι οι άνθρωποι δεν είμαστε παρά μόνον κομπάρσοι του θεάτρου της ζωής... ο καθένας πρέπει να παίξει το ρόλο του... και μετά να αποχωρήσει, από τη σκηνή, μόλις ο ρόλος αυτός τελειώσει...
Οι ρόλοι του Δημήτρη και του Κώστα μάλλον ήταν σύντομοι και τέλειωσαν γρήγορα...
Ως εδώ ήταν... έφυγαν αθόρυβα βυθίζοντας στο πένθος τους αγαπημένους τους ανθρώπους...

Το δειλινό γι' αυτούς έφθασε και η δύση τους αγκάλιασε γλυκά για να τους αναπαύσει...
Σαν τα Δειλινά της Μαρίας Πολυδούρη

Περνάει εμπρός μας η μέρα
σημάδι φωτεινό.
Και πάντα έτσι μας βρίσκει
απάντεχο από πέρα
βαρύ το δειλινό.

Το φως σου θα στερέψεις
ελπίδα μας χρυσή
θα σε σιμώσουν οι ήσκιοι
κι έτσι μοιραία θα γνέψεις
στο δειλινό και σύ...

Δυό δάκρυα και αυτό το αφιέρωμα σε δύο νέους ανθρώπους που η ελπίδα τους, έγνεψε στο δειλινό τόσο αναπάντεχα...
.

Η Αίγυπτος "μανδρόσκυλο" του Ισραήλ?

Οι φίλοι Angus και Kirstie που ζουν μόνιμα στη Σκωτία και ασχολούνται εθελοντικά με τη σκωτσέζικη προ-παλαιστινιακή οργάνωση διατηρούν ένα πολύ όμορφο blog το οποίο ενημερώνουν καθημερινώς με λεπτομέρειες για το τί ακριβώς συμβαίνει στη Γάζα!
Σήμερα λάβαμε ένα email από τη φίλη τους Eleni S <lnesidi@hotmail.com> η οποία μας πληροφορεί ότι αυτή τη στιγμή οι δύο φίλοι βρίσκονται στο Κάιρο μαζί με άλλα γκρουπ από τη Γαλλία, Ισπανία και Ελλάδα και διαδηλώνουν κατά του πολέμου, υπέρ των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων και κατά των εγκλημάτων κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως συμβαίνουν αυτή τη στιγμή εκεί! Σχεδίαζαν να περάσουν στη Γάζα και να συμμετέχουν σε ειρηνική διαμαρτυρία εκεί, όπως και να μιλήσουν με τους Παλαιστίνιους και κατόπιν να ενημερώσουν και να αφυπνίσουν και να κινητοποιήσουν όσο περισσότερο γίνεται.

Ωστόσο, βρίσκονται ακόμα καθηλωμένοι στο Κάιρο, παρακρατούμενοι από την αιγυπτιακή αστυνομία καθώς τους εμποδίζουν να συνεχίσουν τις διαδηλώσεις.

Η φίλη τους Ελένη, που ζει στο Εδιμβούργο της Σκωτίας μας παρακαλεί να αναδημοσιεύσουμε το θέμα, για να μάθει ο κόσμος τι γίνεται εκεί κάτω και πόσο δύσκολο είναι να βοηθήσει κανείς τον Παλαιστινιακό λαό, αφού οι Ισραηλινοί έχουν τα πιστά μαντρόσκυλά τους που δεν επιτρέπουν την προσέγγιση στη Γάζα κανενός ανεπιθύμητου εθελοντή και ακτιβιστή!!
Επιβεβαίωσα την είδηση και την αναδημοσιεύω.

Αξίζει να προσέξουμε το παρακάτω:
Η απόφαση της 85χρονης Αμερικανοεβραίας επιζώσας του Ολοκαυτώματος Χέντι Επστάιν να ξεκινήσει από χθες απεργία πείνας μπροστά στο κτίριο της αποστολής των Ηνωμένων Εθνών στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα διαμαρτυρόμενη γι' αυτό το «Μαμνούα» ανακοινώθηκε το βράδυ από τους διοργανωτές του «Gaza Freedom March». Η ίδια αμέσως μετά δήλωσε: «Δεν το έχω ξανακάνει και δεν ξέρω πώς θα αντιδράσει το σώμα μου, αλλά θα κάνω ό,τι χρειάζεται».

Τα λόγια περιττεύουν! Μπράβο της!!

Nα τα εκατοστήσεις Άλκη!!

Ο φίλος μου ο @Ανεμος χθες είχε γενέθλια...
Την ανάρτηση αυτή του τη χρώσταγα...
Όμως χθες λόγω του σημαντικού θέματος της Παλαιστίνης, τα γενέθλια του αγαπημένου μου Άλκη θα φάνταζαν ασήμαντα...
Έτσι σήμερα, που κι ο ίδιος το θυμήθηκε να κάνει αναφορά στο δικό του μπλογκ, για να ευχαριστήσει τους πολυάριθμους διαδικτυακούς του φίλους που του ευχήθηκαν από την καρδιά τους, του αφιερώνω και εγώ μερικά τριαντάφυλλα από την ανθοδέσμη που έλαβα στα δικά μου γενέθλια, την Άνοιξη και του εύχομαι:
Πάντα η ζωή του να είναι μία διαρκής άνοιξη, όπου θ' ανθίζουν τα όνειρα και οι προσδοκίες του και οι συνεχείς αγώνες του, για ό,τι καλύτερο μας αξίζει, θα παίρνουν σάρκα και οστά...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΛΚΗ!
ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ!
ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΧΗΤΙΚΑ!!
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙΣ!!

ΚΑΙ ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ:
"Μπορεί τα προβλήματα της ζωής να είναι μεγάλα και σοβαρά, η ζωή μας όμως είναι μικρή και αστεία"!!!
:))

Σύμπτωση: Την ίδια μέρα έχει γενέθλια και ένα άλλο αγαπημένο μου πρόσωπο, ο αδελφός μου, στον οποίο φυσικά ευχήθηκα live!

Και ένα κομμάτι αγαπημένο μου, που πάντα έπαιζε στα δικά μου πάρτυ των γενεθλίων...
αφιερωμένο σε σένα φίλε μου!
"el condor passa"
.

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Kαι εδώ η αυθεντική του εκτέλεση.

Εκεί που μας χρώσταγαν μας πήραν και το βόδι!!

Μετά από επανειλημμένες αναρτήσεις των blogs, απάντησε η ΓΣΕΕ για τα χρήματα του Τηλεμαραθώνιου για τα παιδιά της Γάζας

Διαβάστε την απάντηση του sibilla-σίβυλλα στο "μάγκα" συνδικαλιστή της ΓΣΕΕ!

Τι ήθελε δηλαδή?
Να μη ρωτάμε που πήγαν τα χρήματα του τηλεμαραθώνιου?
Ο τρόπος της απάντησής του χαρακτηρίζει το ήθος και το ύφος του ανθρώπου που ηγείται μάλιστα της ΓΣΕΕ!!
Εγώ μόνο λυπάμαι μπορώ να πω...
.
UPDATE:
Τρίτη 29/12, 6.00 μμ: Διαδήλωση έξω από την ισραηλινή Πρεσβεία!

Σβήνουμε τα φώτα σήμερα 8-9 το βράδυ...

Πέρισυ η Παλαιστίνη βίωνε τη φρίκη του άνισου πολέμου...
Φέτος βιώνει τον αποκλεισμό και το εμπάργκο όλων των πολιτισμένων "δημοκρατών" δορυφόρων της Αμερικής και του κράτους του Ισραήλ....

Για τα δολοφονημένα, μα και για τα ορφανεμένα παιδιά του λαού αυτού, που δεν είναι παρά μόνο παιδιά, αθώα και άκακα, που έτυχε να γεννηθούν στη χώρα του αιώνιου πολέμου και της φρίκης...
Ας αφήσουμε για λίγο την καταναλωτική μας μανία.. και ας σβήσουμε τα πολύχρωμα λαμπιόνια μας, για μία μόνο ώρα, σήμερα το βράδυ, 27 Δεκεμβρίου και ώρα 8 με 9 ...
Έτσι απλά για τη θύμησή τους, μα και για να ζητήσουμε από το σπλαχνικό πνεύμα των Χριστουγέννων να αγκαλιάσει με την αγάπη του και τα παιδιά αυτά... που ακόμη κι αν θέλουν να τα λένε παιδιά ενός άλλου θεού, για μένα είναι κι αυτά άγγελοι του ενός και μοναδικού συμπαντικού θεού!
Τους το χρωστάμε... αφού δεν τους δώσαμε τη βοήθεια που τους υποσχεθήκαμε, υπακούοντας στους ...σκληρούς αφέντες μας!

Ας μείνουμε για λίγο στο σκοτάδι και ας σκύψουμε με περίσκεψη, στον πόνο ενός λαού, που δοκιμάζεται με γενοκτονία, γιατί επιμένει να ζητάει ...πατρίδα!!

«Οδοιπορικό» μέσα στη Γάζα, στη διάρκεια των βομβαρδισμών (13-19 Γενάρη 2009), μαζί με τους απροσκύνητους «Ελεύθερους Πολιορκημένους»

UPDATE:

Θυμήθηκαν σήμερα τη μεγαλύτερη ναζιστική σφαγή του πλανήτη, το Ολοκαύτωμα της Γάζας (12:00)

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ... ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!

Το έχω ξαναγράψει... Τα Χριστούγεννα δεν είναι και η καλύτερη μου γιορτή...
Ίσως δεν είναι καν γιορτή για μένα...
Μόνο άγχος... κούραση και μελαγχολία!
Και κάθε χρονιά και χειρότερα...
Φέτος ούτε καν στα μαγαζιά δεν πήγα... Μόλις σήμερα το απόγευμα έκανα τα άκρως απαραίτητα ψώνια... για ένα φαγητό της προκοπής αύριο... μια και δεν θα δουλεύουμε... και κάποια μικροδωράκια στους πολύ αγαπημένους... της ζωής μου.
Ούτε φέτος στόλισα δένδρο! Απλά μερικά φωτάκια πάνω σε μια γλάστρα στο σαλόνι...
Έχω την αίσθηση ότι γενικά υπάρχει μια διάχυτη ακεφιά γύρω μας... Μπροστά μας:
Τα ελλείμματα και οι μαύρες τρύπες στα δημόσια ταμεία...
Τα μέτρα που λήφθηκαν και τα μέτρα που θα ληφθούν τις επόμενες μέρες σε βάρος μας για το κλείσιμο αυτών των ελλειμμάτων...
Τα άδεια μαγαζιά στην αγορά...
Τα σκουπίδια στο κέντρο που ακόμη η μπόχα τους είναι εκεί...
Πέρισυ τέτοιο καιρό το Ισραήλ τουφέκιζε τη ζωή στην Παλαιστίνη.
Φέτος η Παλαιστίνη αργοπεθαίνει από το ασφυκτικό εμπάργκο που όλοι μας υπό την αιγίδα της Αμερικής και του Ισραήλ της κάνουμε! Η βοήθεια που συγκεντρώσαμε από το Φεβρουάριο του 2009 δεν έφθασε ακόμη στον προορισμό της!!!
Η αξιοκρατία και η διαφάνεια που μας υποσχέθηκαν και η αξιοκρατία και η διαφάνεια που μας έδωσαν...

Η ιθαγένεια που θα δοθεί στους μετανάστες δεύτερης γεννιάς και η κατώτατη σύνταξη των 700 Ευρώ που θα δοθεί στους Βούλγαρους και Ρουμάνους μετανάστες, με ένα έτος εργασίας, στη χώρα μας, όχι δεν με παρηγορεί! Έμαθα να ζω στην καχυποψία και κάθε μέτρο δήθεν ανθρωπιστικό που παίρνουν, μου φαίνεται ύποπτο και πονηρό...

Βλέπετε σκέφτομαι και τον πατέρα μου, που έλιωσε στα πόδια του, να δουλεύει 35 χρόνια για να πάρει μία σύνταξη μόλις 850 Ευρώ!!
Και τη μάνα μου, που έστειλε και γιό στον ελληνικό στρατό και μια ζωή νοικοκυρά να μεγαλώνει τα παιδιά της για τη μάνα Ελλάδα, χωρίς μία δραχμή από τη "μάνα" αυτή, στα γεράματά της, που αν δεν ήταν τα παιδιά της, ούτε τους γιατρούς της δεν θα είχε να πληρώσει... γιατί το ΙΚΑ που είναι ασφαλισμένη... καταλαβαίνετε τι σημαίνει...
Η ελπίδα της καλύτερης ζωής με τη νέα κυβέρνηση, που πριν γεννηθεί άρχισε να ξεψυχάει...

Σας μαύρισα Χριστουγεννιάτικα το ξέρω... μα πως να γιορτάσεις με όλες αυτές τις σκέψεις??

Παρόλα αυτά ξέρω είναι σημαντικό να γιορτάζει κανείς τα Χριστούγεννα.
Είναι γιορτή αρχαία, προχριστιανική, που συνδέεται με το φως και το σκοτάδι, με το θάνατο και την αναγέννηση. Το αειθαλές έλατο που κρατιέται πράσινο δεν έχει σχέση με το Χριστό ούτε και η ημερομηνία που ήταν τα γενέθλια του Μίθρα, του θεού του φωτός και της σοφίας.
Είναι λοιπόν τα Χριστούγεννα μια γιορτή συμπαντική και οικολογική που ξαναθυμίζει στους ανθρώπους, και κυρίως σε μας τους κατοίκους των απάνθρωπων πόλεων, ότι η Γη είναι ζωνταντή, έχει κανόνες και κύκλους που πρέπει να τους σεβόμαστε, που οφείλουμε να συμμετέχουμε σεμνά με τις προσφορές μας και τις προσπάθειές μας στην υπέρβαση της ρουτίνας και της σκληρής καθημερινότητας μας, στις τελετές ευγνωμοσύνης προς τη μάννα Γη που μας κρατά ακόμη στην αγκαλιά της... παρά τα όσα της έχουμε κάνει!!

Γι' αυτό παρ' όλες τις αντιξοότητες, παρόλη την ακεφιά και τους φόβους για τα δύσκολα που έρχονται... θα ευχηθώ σε όλους εσάς τους αγαπημένους @φίλους που επί δύο συνεχή χρόνια (ναι στις 4 Δεκεμβρίου τούτο το μπλογκάκι έκλεισε τα δύο του χρόνια, άσχετο αν ξέχασα να του κάνω γενέθλια), @ταξιδεύετε μαζί μου, σ' αυτό το @ταξίδι των σκέψεων και των συναισθημάτων μου:

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, με υγεία, χαρά, αγάπη και δημιουργικότητα!!
Και πάνω απ' όλα με ΕΙΡΗΝΗ για όλο τον κόσμο!
Και ψωμί για τους πεινασμένους όλης της γης!
Και ευσπλαχνία για τα αδύναμα πλάσματα του κόσμου όλου!!
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ @ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ!!
.

Αχ μη κλαις...

Από το παράθυρο έμπαινε ο ήχος μιας αόριστης θλίψης...
Κοιτάγαμε τότε το μεγάλο φεγγάρι. Σωπαίναμε. Οι σκιές μας χάνονταν στα βάθη του χρόνου, ως τα βάθη της ηλικίας μας. Δεν φεύγω είπες, δεν ήμουν, δεν είμαι. Πάντα βρισκόμουν ανυπολόγιστα μακριά...
Το σφύριγμα του τραίνου, μαχαιριά που σκίζει τα σωθικά... για μια στιγμή τη ματιά σου σκοτεινιάζει η θύμηση... τότε που εκείνος έπρεπε να φύγει... τότε που εκείνος έπρεπε να μοιράσει τη λύπη στα δυο και να σ' αφήσει παίρνοντας μαζί του, για πάντα το μερίδιο που του αναλογούσε...
Εσύ έμεινες... για να θυμάσαι, να πονάς, να ονειρεύεσαι πως κάποτε θα πας να τον βρεις... για να πετάξετε ενωμένοι... σε έναν ουρανό μιας κοινής πατρίδας... που θα χωρά μόνο την αγάπη και δεν θα έχει περίσσευμα χώρου για τα μίση των ανθρώπων...
Τα χρόνια πέρασαν... τα όνειρα μαράζωσαν... η ζωή σε παρέσυρε στο ρεύμα της και σήμερα ζευγαρωμένη με έναν άνδρα που δεν ξέρεις αν αγαπάς, δεν ξέρεις αν θέλεις να σ' αγαπά... δεν ξέρεις αν θα συνεχίσεις το ταξίδι μαζί του...

Κρατάς σφιχτά το χεράκι της μικρής σου κόρης... και ελπίζεις... χωρίς να ξέρεις τι... Το βλέμμα του παιδιού πικρό, θλιμμένο και τα χειλάκια του σφιγμένα για να μη κλάψουν... Λυπάται γιατί λυπάσαι, κλαίει γιατί κλαις και συμπονά τον άνδρα που αφήνεις... λες και ξέρει ότι αυτός είναι η ζωή σου... κάνει προσπάθεια να του χαμογελάσει... νοιώθει ότι πρέπει να τον παρηγορήσει... τα μωρά έχουν ένστικτο... νοιώθουν τη μάνα...
Τώρα ξέρεις καλά πως άλλοι ορίζουν τις τύχες των ανθρώπων, άλλοι ορίζουν την ευτυχία των αγαπημένων... κι η ζωή είναι μια ετεροχρονισμένη διαδρομή... Μια διαδρομή που ποτέ δεν βρίσκεις το σωστό timing και πάντα τρέχεις να προλάβεις εκείνο που δεν έζησες... Ένας διαρκής χωρισμός από όσα αγάπησες, από όσα πόθησες και μ' όλη τη δύναμη της ψυχής σου λαχτάρισες, από όσα έλπισες, από όσα με μανία αναζήτησες... Ένας αδυσώπητος χωρισμός, με καρδιές κομμένες στα δυο...



Ο ένας μένει πίσω στους σταθμούς και στα λιμάνια να αποχαιρετά και ο άλλος μετανάστης ή πρόσφυγας, ή απλά γιατί ανήκει αλλού, παίρνει την ελπίδα μαζί του και φεύγει... φεύγει χωρίς τη θέλησή του, για μια χώρα άγνωστη σ' αυτόν, που τώρα θα είναι ο ακούσιος και αφιλόξενος προορισμός του ή για μια ζωή, που ο ίδιος δεν θα ζει...
Σφίγγεις τα χείλη... θέλεις να κλάψεις... προσπαθείς να χαμογελάσεις... μα το μόνο που καταφέρνεις είναι να γεύεσαι την αλμύρα της βροχής που πλημμύρισε το βλέμμα σου...
Πάντα τα πρέπει σου έπνιγαν τα θέλω σου, η καρδιά σου υποχωρούσε στα προστάγματα της λογικής και τώρα στα μέσα της διαδρομής σου αναμετράς τις χαμένες ευκαιρίες σου, αναμετράς τις απώλειές σου, νοιώθεις σαν ένα πλοίο που δεν έφθασε ποτέ στο λιμάνι του προορισμού του, σαν ένα πλοίο που μόνο θαλασσοδάρθηκε στους ωκεανούς και πάντα έβγαινε σε λάθος μπάρκα!
Και σε λίγο θα σκουριάζει σε ένα ξεχασμένο καρνάγιο...
Τον κοιτάς για τελευταία φορά, δεν αντέχεις τον πόνο που σφράγισε το πρόσωπό του...
Η απελπισία, η απόγνωση, το απόλυτο μηδέν της ζωής του... είναι εκεί, μπροστά του, έτοιμο να τον καταπιεί... μόλις εσύ του γυρίσεις την πλάτη και να τον ρίξει στο σκοτάδι που μόνον οι νεκροί γνωρίζουν...
...Αν χαθείς ξανά στης καρδιάς το μαχαλά...
Το τραγούδι ξεχύνεται και κατακλύζει την ακοή, το μυαλό, την ψυχή... βάλσαμο γλυκό... θα 'μαι δίπλα σου εγώ... χάρτης που διψώ το μελάνι της πορείας σου να πιω...
Στίχοι μάταιοι, αχ μη κλαις... τα ντουμάνια στου τραίνου τις γραμμές σου δείχνουνε το χθες, θες δεν θες... Στα λιμάνια των φάρων οι ριπές, ανάψανε φωτιές...
Αχ μη κλαις...

Υ.Γ. Το ποστάκι αυτό εμπνεύστηκα από την ανάρτηση του @Άνεμου, πριν κάμποσο καιρό

"Στους σταθμούς των τραίνων ποτέ μην κοιτάς πίσω. Είναι σαν να αφήνεις μια υπόσχεση"

Και το αφιερώνω σε όλους όσους έζησαν τον αθέλητο χωρισμό και βίωσαν την ανείπωτη θλίψη του.
.

Μία δικαστική απόφαση με οικολογικές ευαισθησίες...

Στην προσωρινή απαγόρευση του κυνηγιού, του οποίου η περίοδος λήγει κανονικά στις 28 Φεβρουαρίου 2010, προχώρησε το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Το Ε΄Τμήμα του ΣτΕ έκανε δεκτή την αίτηση της Ζωοφιλικής Οικολογικής Ένωσης Ελλάδος και ανέστειλε την από 4.8.2009 απόφαση του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης με την οποία καθορίζεται η κυνηγητική περίοδος, από 20.8.2009 έως 28.2.2010. Έτσι η απαγόρευση του κυνηγιού θα ισχύσει τουλάχιστον έως την έκδοση της οριστικής απόφασης επί της κυρίας αίτησης της Ένωσης που ζητεί την ακύρωση της υπουργικής απόφασης.

Η αναστολή στηρίζεται στο άρθρο 24 του Συντάγματος που προβλέπει την υποχρέωση προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, στο οποίο περιλαμβάνεται και η υποχρέωση προστασίας της άγριας πανίδας. Δεδομένου ότι, όπως έκριναν οι σύμβουλοι Επικρατείας, η υπουργική απόφαση δεν εκδόθηκε βάσει έγκυρης και επίκαιρης συνολικής επιστημονικής μελέτης ως προς το κίνδυνο αφανισμού ή μείωσης του πληθυσμού των θηρευσίμων ειδών, πιθανολογείται ότι θα επέλθει βλάβη στην άγρια πανίδα, λόγω σημαντικής μείωσης των πληθυσμών της, η οποία δεν θα μπορεί να επανορθωθεί αν τελικά γίνει δεκτή η κύρια προσφυγή της Ζωοφιλικής Οικολογικής Ένωσης Ελλάδος και ακυρωθεί.

Στην απόφαση του ΣτΕ τονίζεται ιδιαίτερα το γεγονός ότι με την υπουργική απόφαση δεν επιβάλλεται απαγόρευση κυνηγιού στο σύνολο των εκτάσεων που καταστραφήκαν από τις πυρκαγιές, ούτε λαμβάνονται μέριμνα για την προστασία των ειδών που διαβιούσαν σε καμένες εκτάσεις.

Ναι είναι μία απόφαση που συμπλέει με την κοινή λογική και με την υποχρέωση διάσωσης των υπό αφανισμό ζωϊκών ειδών της χώρας μας, αφού στη σημερινή εποχή φαντάζει τραγικό να επιδίδεται κάποιος στη δολοφονία άγριων ζώων, μόνο και μόνο από χόμπυ και όχι από την ανάγκη επιβίωσης, που κάποτε επέβαλε το κυνήγι τους, από τον άνθρωπο!!

Ο Γιούνκερ είπε: ΥΠΟΜΟΝΗ και ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!

Ναι έτσι είπε:
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟΥ!
Μίλησε γενικά και αόριστα για όλους μας!
Δηλαδή όλοι οι Έλληνες στο ίδιο τσουβάλι, οι κλέφτες με τους κλεμμένους, οι ληστές με τους καταληστευμένους και οι απατεώνες με τους εξαπατημένους, το ίδιο κουράγιο και την ίδια υπομονή να κάνουν!
Δεν μας ξεκαθάρισε, αφού έχει λόγο στα οικονομικά μας και απειλεί με την τήρηση της Συνθήκης, σε ποιούς ακριβώς απευθύνεται?
Πριν μας κάνει υποδείξεις, ας μας πει ποιοί από μας έχουν εξαντλήσει κάθε όριο υπομονής και ποιοί μπορούν ακόμη να κάνουν υπομονή!
Όσο για τα αποθέματα κουράγιου, μιλά λες και δεν καταλαβαίνει ότι εκείνοι που έχουν αποθέματα πλούτου μπορούν να έχουν και αποθέματα κουράγιου...
Αλληλένδετα είναι αυτά! Το να χάσουν ένα μέρος από τα πλούτη τους, σταγόνα στον ωκεανό!
Όσοι όμως έχουν μόνον ...αποθέματα φτώχιας, που θα βρουν τα αποθέματα κουράγιου?

Και ο πρωθυπουργός μας, κάνει το σκληρό και δήλωσε ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει να πτωχεύσει! Ξέρει καλά φαίνεται ότι θα αρμέξει πάλι τις ισχνές πια, όπως τις κατάντησαν αγελάδες!!
Γιατί οι παχυλές βόσκουν σε offshore λιβάδια καταπράσινα και ηλιόλουστα και κανείς δεν τις αγγίζει ποτέ!!

ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ?
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΣΧΕΘΟΥΝ ΤΑ ΑΝΟΜΑ ΠΛΟΥΤΗ ΟΣΩΝ ΕΓΙΝΑΝ ΚΡΟΙΣΣΟΙ ΣΕ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ Ή ΣΕ ΜΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ??

Ας απαιτήσουμε την ΚΡΙΣΗ να την πληρώσουν οι υπεύθυνοι γι' αυτήν, ΚΡΟΙΣΣΟΙ και όχι εμείς!!

Τόση αδικία πια?

Κατάλυση του πανεπιστημιακού ασύλου?? ...Κάτι βρωμάει εδώ...

Μετά τα προχθεσινά επεισόδια, τα ΜΜΕ μας λένε ότι:

Στο προσκήνιο επανέρχεται το θέμα του ασύλου μετά την επίθεση κατά Κίττα

Μας έχουν μπερδέψει με το θέμα αυτό! Συνεχώς συζητούν την κατάλυση του πανεπιστημιακού ασύλου, λες κι αυτό τους εμποδίζει να πιάσουν όσους κάνουν εγκλήματα μέσα στο χώρο των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων!
Ανέτρεξα λοιπόν στο νόμο να δω τι σημαίνει πανεπιστημιακό άσυλο. Να τι βρήκα:Με βάση το νόμο 1268/1982, όπως αυτός τροποποιήθηκε και αντικαταστάθηκε με το νόμο 3549/2007, ορίζονται οι Ακαδημαϊκές ελευθερίες και το Πανεπιστημιακό Άσυλο, ως εξής:

"1. Η ακαδημαϊκή ελευθερία στη διδασκαλία και την έρευνα ,καθώς και η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών κατοχυρώνεται στα Α.Ε.Ι.

2. Δεν επιτρέπεται η επιβολή ορισμένων μόνον επιστημονικών απόψεων και ιδεών και η διεξαγωγή απόρρητης ερευνας.

3. Το ακαδημαϊκό άσυλο αναγνωρίζεται για την κατοχύρωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών και για την προστασία του δικαιώματος στη γνώση, τη μάθηση και την εργασία όλων ανεξαιρέτως των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας των Α.Ε.Ι., και των εργαζομένων σε αυτά, έναντι οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει.

4. Το ακαδημαϊκό άσυλο καλύπτει όλους τους χώρους του Α.Ε.Ι. στους οποίους γίνεται εκπαίδευση και έρευνα. Οι χώροι αυτοί καθορίζονται με απόφαση και ευθύνη της Συγκλήτου για τα Πανεπιστήμια και της Συνέλευσης για τα Τ.Ε.Ι.. Δεν επιτρέπεται η επέμβαση δημόσιας δύναμης στους παραπάνω χώρους, παρά μόνο κατόπιν πρόσκλησης ή άδειας του αρμόδιου οργάνου του Ιδρύματος και με τηνπαρουσία εκπροσώπου της δικαστικής αρχής.

5. Αρμόδιο όργανο για την πρόσκληση ή άδεια της προηγούμενης παραγράφου είναι το Πρυτανικό Συμβούλιο για τα Πανεπιστήμια και το Συμβούλιο για τα Τ.Ε.Ι., με δικαίωμα ψήφου όλων των μελών τους. Τα όργανα αυτά συνέρχονται αμέσως, αυτεπαγγέλτως ή μετά από καταγγελία. Το αρμόδιο όργανο αποφασίζει κατά πλειοψηφία, τηρουμένων των διατάξεων του Εσωτερικού Κανονισμού του οικείου ιδρύματος και του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας.

6. Επέμβαση δημόσιας δύναμης, χωρίς την άδεια του αρμόδιου οργάνου του Α.Ε.Ι., επιτρέπεται μόνον εφ` όσον διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής.

7. Οι παραβάτες των διατάξεων της παρ. 5 για το Ακαδημαϊκό Ασυλο τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών μετά από έγκληση του αρμόδιου οργάνου της παρ. 5 ή της Συγκλήτου, για τα Πανεπιστήμια και της Συνέλευσης για τα ΤΕΙ".

Από τις παραπάνω διατάξεις του νόμου, προσωπικά δεν βλέπω σε τι εμποδίζει αυτός ο νόμος, τα αρμόδια όργανα, πανεπιστημιακά και αστυνομικά να προβούν στη σύλληψη όσων μπαχαλάκηδων μπαίνουν στο πανεπιστημιακό χώρο και τα κάνουν γης Μαδιάμ, καταστρέφοντας δημόσια περιουσία και απειλώντας ζωές είτε φοιτητών, είτε καθηγητών!!
Γιατί φαγώθηκαν δηλαδή να αλλάξουν το νόμο?
Εγώ μια χαρά τον βλέπω το νόμο!
Αυτό που γίνεται λάθος είναι ότι τα εντεταλμένα όργανα δεν λειτουργούν κατά το νόμο! Και κανείς τους δεν πήγε μια φορά κατηγορούμενος για παράβαση καθήκοντος, παρά τους τόσους βανδαλισμούς και καταστροφές που έχουν γίνει στα δημόσια ιδρύματα, κάτω από τη μύτη τους, εδώ και 10ετίες!! Αν λειτουργούσαν σωστά, όλοι αυτοί οι αρμόδιοι, ανεύθυνουπεύθυνοι, πολλά θα είχαμε αποφύγει!!

Μήπως λοιπόν οι γνωστοί άγνωστοι μπαχαλάκηδες εξυπηρετούν κάποιο σχέδιο αυτών που ονειρεύονται να καταλύσουν κάθε έννοια ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, που πάντα φυτρώνει και εξαπλώνεται μέσα στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, με πρωτοπόρους τους φοιτητές μας??

Μήπως και το αρμόδιο παραπάνω όργανο ή η Σύγκλητος εξυπηρετούν και αυτοί το σχέδιο αυτό? Γιατί πως αλλιώς να ερμηνεύσω την αδράνεια τους και την άρνησή τους να καλέσουν τα αστυνομικά όργανα όταν βλέπουν μέσα στο χώρο του εκπαιδευτικού ιδρύματός τους, να γίνονται σημεία και τέρατα και αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου που δεν έχουν καμία σχέση με την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών?

Ας αφήσουν λοιπόν κάτω το πανεπιστημιακό άσυλο! Δεν τους φταίει για την ανικανότητά τους να εφαρμόσουν σωστά το νόμο!!
Και ας επαγρυπνούμε γιατί πάλι μάλλον, επικαλούμενοι τους "δήθεν επαναστατικούς" καταστροφείς, θα επιχειρήσουν την κατάλυση ενός ακόμη αυτονόητου δικαιώματος των πολιτών, μιας δημοκρατίας!
.

Αδάμ και Εύα, οι ρίζες της γης...

Και η έκθεση των δημιουργημάτων της Εύας μας συνεχίζεται...
Μέχρι τις 12 Δεκεμβρίου, προλαβαίνετε αν θέλετε να θαυμάσετε τα έργα της...










Χρώματα λαμπερά, τέλεια συνταιριασμένα, σε ένα ουράνιο τόξο ομορφιάς που αντανακλά την ψυχή της καλλιτέχνιδας μας ...
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ Εύα μας!!
.

Και τώρα ας σιωπήσουμε...

Είναι τα λόγια μας πολύ φτωχά...
Σ' ενός παιδιού, το θάνατο...
Κι είναι οι κραυγές μας, μαχαιριά
στης άμοιρης της μάννας του, τον πόνο!

Ας μη μιλήσουμε, λοιπόν...
γιατί η μιλιά, δεν φθάνει μόνο...
θέλει καρδιά και λεβεντιά,
για να τιμήσουμε τον αδικοχαμένο, κλώνο!!

Και ας έχουμε το νου μας!!
Γιατί ...

Σαν θα' ρθει η ώρα της πορείας
Πολλοί δεν ξέρουν
Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους!!
Μπέρτολ Μπρέχτ
.

Τα Γκουαντάναμο των Ελληνικών φυλακών !!

Το Σωματείο των Σωφρονιστικών Υπαλλήλων των φυλακών Ναυπλίου καταγγέλλει και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου:

Το κατάστημά των παραπάνω φυλακών, έχει ξεπεράσει εδώ και αρκετό καιρό τα όριά του. Κατασκευάστηκε για να φιλοξενεί 320-340 άτομα και αυτή τη στιγμή έχει 525!!!
Ο αριθμός είναι σχεδόν εξωπραγματικός!
Στα κελιά αντί για 3 άτομα συνωστίζονται 6 άτομα, εκ των οποίων 3 κοιμούνται στο πάτωμα.
Στους θαλάμους της παλαιάς πτέρυγας φιλοξενούνται αντί για 24, 28 άτομα εκ των οποίων 4 κοιμούνται στο σαθρό από υγρασία πάτωμα.
Ο θάλαμος γυναικών έγινε θάλαμος ανδρών.
Τα 2 πειθαρχεία έγιναν κανονικά κελιά με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ειδικός χώρος για την κράτηση απείθαρχων κρατούμενων.
Αποτέλεσμα:
200 και πλέον κρατούμενοι κοιμούνται στο πάτωμα.
Αν είναι δυνατόν???!!!!

Στο κατάστημα παραλαμβάνονται 110 περίπου κρατούμενοι, εβδομαδιαίως, και διακινούνται γύρω στους 160.
Ύστερα απ’ ‘όλα αυτά καταλαβαίνει κανείς τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης και τις άθλιες και επικινδυνες εργασιακές συνθήκες που καθημερινά εξαναγκάζονται να βιώνουν οι εργαζόμενοι εκεί σωφρονιστικοί υπάλληλοι!!.
Αυτονόητοι είναι οι τεράστιοι κίνδυνοι που εγκυμονούνται από πλευράς ασφάλειας, αλλά και υγείας όλων, φυλακισμένων και δεσμοφυλάκων!!!

Οι εργαζόμενοι στις φυλακές Ναυπλίου, απαιτούν την άμεση μεταγωγή 100 και πλέον κρατουμένων την προσεχή εβδομάδα.
Εάν δεν συμβεί αυτό και μη έχοντας άλλο μέσο προστασίας της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας των κρατουμένων και της διασφάλισης της ζωής και ψυχικής υγείας των εργαζομένων θα προβούν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις.

Σωφρονιστικά ιδρύματα Γκουαντάναμο στην Ελλάδα!!
Κύριε Υπουργέ της Δικαιοσύνης, ακούτε??
Φθάνουν πια οι "αοριστολογίες σε ...βάθος χρόνου"!

Αλήθεια ποιοι απειλούν να φιμώσουν τη φωνή όσων απαιτούν τα αυτονόητα??

Μοιραστείτε

Μάθημα ζωής από τη Γκιζέλα Ντάλι!!

"Περιμένω το τέλος"
Πάνε κάμποσες μέρες, που διάβασα την προσωπική περιπέτεια της υγείας της Γκιζέλα Ντάλι...



Βλέπει κατάματα το θάνατο, του χαμογελάει, του κλείνει πονηρά το μάτι και τραγουδάει Δημήτρη Μητροπάνο και «Οσοι με το χάρο γίναν φίλοι»!
Αυτή είναι η Γκιζέλα Ντάλι. Παλικάρι μέχρι την τελευταία στιγμή.
«Μοναξιά μου όλα», αλλά με υπερηφάνεια και ψηλά το κεφάλι. Οι αφηγήσεις της σοκάρουν. «Αρχισα να πετάω πράγματα. Γιατί να περιμένω άλλοι να μαζεύουν το σπίτι μου; Δεν το θέλω. Θα τα φτιάξω όλα μόνη μου!» εξομολογείται στην «Espresso».
Και ενώ επιδεινώνεται η κατάσταση της υγείας της, ο καρκίνος έχει κάνει μετάσταση στα οστά- χαμογελάει και δίνει μαθήματα ζωής.

"Νόμιζα ότι θα ζούσα αιώνια" λέει. "Στενοχωριόμουν που μου πήρε το σπίτι ο ποταμός ή γιατί μου έσπασε ένα φλιτζάνι. Είναι πολύ ωραία η ζωή αν σταματήσουμε να την παίρνουμε στα σοβαρά, όταν καταλάβουμε ότι δεν είναι τίποτα. Πρέπει να περνάμε καλά, να γελάμε. Είναι αυτό που έχει πει ο Επίκουρος: “Η ανάγκη είναι κακό, αλλά δεν είναι ανάγκη να έχεις ανάγκη”. Αν δεν έχεις ανάγκη τίποτα, είσαι ελεύθερος και όταν είσαι ελεύθερος είσαι ευτυχής».

Με άγγιξε ιδιαίτερα, ο τρόπος που αντιμετωπίζει τη ζωή της κάτω από τη σκιά του θανάτου... το νόημα στα μικρά και απλά πράγματα που δίνει... και σκέφτηκα πόσοι από εμάς, μπορούμε να δώσουμε νόημα στην ανιαρή καθημερινότητά μας?

Αλήθεια γιατί να περιμένουμε να μας αγγίξει η ανάσα του θανάτου, για να αναλογιστούμε ότι η ζωή είναι ωραία??
.