Γιώργος Σαρρής... ο δικός μας blogger και τραγουδοποιός...

Μη μου θυμώνεις μάτια μου, που φεύγω για τα ξένα, πουλί θα γίνω και θαρθώ πάλι κοντά σε σένα...
Πόσους δεν έχει πονέσει αυτό το τραγουδάκι, πόσοι δεν δάκρυσαν ψυθιρίζοντάς το, φέρνοντας στο νου τους μια δική τους μικρή, πικρή ιστορία χωρισμού αθέλητου, από εκείνους που δεν τους αντέχει η καρδιά και η ψυχή τους κουβαλά μαζί της, μέχρι το θάνατο...



Τα Σμυρνέϊκα τραγούδια ποιός σου τάμαθε... Αχ αυτή η παλιά Ελλάδα... άλλη μια ιστορία που πονάει κάθε αληθινό Έλληνα, πέρα από τις κομματικές ταμπέλες και τα χρώματα, που μας φόρεσαν για να μας ξεχωρίζουν και να μας αποδεκατίζουν πολύ πιο εύκολα.



Ήταν από εκείνες τις βραδιές που λες να μη τελειώσουν...
Ποτάκι, παρεούλα και γλέντι και τραγούδι από τον φίλο και συμblogger Γιώργο Σαρρή και την μπάντα του, στο ΟΞΥΓΟΝΟ LIVE,  με υπέροχα πραγματικά συλλεκτικά τραγούδια!
Το ρεπερτόριο άφθαστο!!
Κι όποιος γουστάριζε έριχνε και τις στροφές του, ανάμεσα στα τραπεζάκια...
Όλο το μαγαζί λες και ήταν μια παρέα... μια ζεστή, όμορφη παρεούλα που τραγουδούσε και παλλόταν σύσσωμη στους ρυθμούς των τραγουδιών,  με αρχηγό το Γιώργο και τους συνεργάτες του!

'Ηταν εκεί και οι φίλοι του, από τη μπλογκόσφαιρα, ο Νάσος, το Λημέρι, η αφεντιά μου και άλλοι που εγώ δεν γνώριζα. Αυτό έκανε ακόμη πιο συντροφική τη βραδιά, με τους @συνοδοιπόρους μας στην ορθή, ακομμάτιστη, με ήθος και ελευθερία, πολιτική σκέψη!
Μια ματιά στα δύο μπλογκ του Γιώργου (θα τα βρείτε στο προφίλ του) θα σας πείσει πως ο άνθρωπος αυτός δεν είναι απλά ένας τραγουδιστής, είναι όντως ένας τραγουδοποιός με ήθος και  σεμνότητα, πολιτικοποιημένος και ελεύθερος άνθρωπος!
Είμαστε περήφανοι για σένα φίλε μας, σ' ευχαριστούμε για την όμορφη βραδιά που μας χάρισες, σου υποσχόμαστε ότι δεν θα χάσουμε και την επόμενη, το άλλο Σάββατο, στις 2 Οκτωβρίου.
Όμως θα έχω έτοιμη και παραγγελιά, οκ?
:)))

Ένας αγιασμός... για τα σχολεία μας, διαφορετικός από τους άλλους...

Μου το έστειλαν στο email. 

Με άγγιξε στα κατάβαθα της ψυχής μου και μέσα μου ευχήθηκα μακάρι όλοι οι ιερωμένοι μας να ήταν φωτισμένοι και να είχαν αληθινό λόγο, σαν αυτόν, να πουν στα ποίμνια τους, σήμερα.

Δεν είμαι θρησκευόμενη, το έχω ξαναπεί και το επαναλαμβάνω, παντρέφτηκα με πολιτικό γάμο, και για να μη πω ότι είμαι άθεη, λέω ότι έχω το δικό μου θεό, βαθειά στη συνείδησή μου φυλαγμένο!

Όμως αυτό το κείμενο, αυτού του ιερωμένου, μίλησε όπως ο δικός μου θεός.... αυτός που εγώ πιστεύω και υπακούω...

Διαβάστε το, δεν είναι αιρετικό, είναι ο αληθινός και αυθεντικός λόγος της αληθινής εκκλησίας, κάθε θεού της ανθρωπότητας! :

Κυβέρνηση με κυτταρίτιδα ...

 Από το ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ (ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ)

Ομολογώ κ. Πρόεδρε ότι για τους δημοσιογράφους και τους γελοιογράφους ο ανασχηματισμός που ανακοινώθηκε αφού είχαν πια βγει τα φαντάσματα, είναι πράγματι εξαιρετικός. Βγάζει και θα βγάζει από δω και πέρα πολλά θέματα. Να έχουμε να βγάζουμε και εμείς το ψωμάκι μας.
Από το «μικρό και ευέλικτο σχήμα» που μας τάζατε προεκλογικά φτάσαμε σε με μια παχύσαρκη κυβέρνηση με έκδηλη κυτταρίτιδα άφθονων «αναπληρωτών» και περισσευούμενων υφυπουργών. Και αν υπήρχε πρόβλημα συντονισμού και αλληλοκαλύψεων με την κυβέρνηση των 36 μελών, σκεφθείτε τι θα γίνει με τους 48, ζωή να έχουνε και φτου μη βασκαθούνε.
Εκείνο που εκτιμώ, πάντως, ιδιαιτέρως και ασφαλώς θα το εκτιμήσουν ακόμη περισσότερο οι επιγραφοποιοί, σφραγιδοποιοί, τυπογράφοι, εταιρίες χαρτικών και διάφοροι άλλοι προμηθευτές της κυβέρνησης είναι αυτή η ανεξάντλητη φαντασία με την οποία μετονομάζετε κάθε τόσο τα υπουργεία. Δεν ξέρω αν το κάνετε για να τονώσετε την αγορά, καθώς τόνοι επιστολόχαρτων, φακέλων, σφραγίδων, επιγραφών κάθε είδους, θα πάνε στα άχρηστα. Και φτου κι απ την αρχή.
Ενδεχομένως να είχατε μεγάλη επιτυχία αν ανοίγατε κανένα από εκείνα τα «γκλαμ» εστιατόρια που σερβίρουν τα πολύ «δήθεν» πιάτα τους γαρνιρισμένα με πολυποίκιλες ονομασίες. Όπου αντί για παϊδάκια πουλάνε «κοτολέτες αρνιού μαριναρισμένες σε μίγμα βοτάνων, ψημένες πάνω σε ορεινές κληματόβεργες και μαριναρισμένες με σος προβενσάλ».
Να ελπίσουμε τουλάχιστον ότι θα τελειώσει εδώ το ράβε ξήλωνε και θα σταθεροποιηθεί η κατάσταση μήπως και φάμε ψάρι; Γιατί περισσεύουν οι πειραματισμοί. Το πάλαι ποτέ υπουργείο Συντονισμού, που ξέραμε τι δουλειά κάνει, αφού έγινε κάποτε «Εθνικής Οικονομίας» το μετονομάσατε δις. Μια που αναλάβατε και μια που το ανασχηματίσατε. Το Ναυτιλίας, μια το καταργείτε ανοήτως- και το μεταφέρετε ως ...ντουλάπια το μισό στην Κατσέλη και το υπόλοιπο στον Χρυσοχοΐδη και μια το στήνετε φτου κι από την αρχή.
Το πώς τα καταφέρατε, μέσα σε δέκα μήνες, να κάνετε την κυβέρνηση σας τόσο παχύσαρκη, χωρίς ουσιαστικές αλλαγές, είναι ένα θαύμα. Θαύμα που δεν βρέθηκε ούτε ένας που να κρίνετε ότι απέτυχε για να πάει σπίτι του και η Μπατζελή έφυγε για άλλο λόγο. Ακόμη και η Μπιρμπίλη έμεινε ακλόνητη. Απλώς ακολουθήσατε πρακτική εσωτερικών ισορροπιών. Αλλά με το «ντράπου τη μια, ντράπου τον άλλο», κάνατε μια κυβέρνηση που μόνο ένα λόγο ύπαρξης έχει:  

"Αφού δεν μπορούμε να δώσουμε τίποτε καλύτερο στο λαό, ας τους δώσουμε να χορτάσει αναπληρωτές και υφυπουργούς".

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
Από το www.massavetas.gr

Kαι ας "ταϊσουμε" και "ευαρεστήσουμε" όσους περισσότερους μπορούμε από τους κολλητούς μας κοινοβουλευτικούς και εξωκοινωβουλευτικούς, συμπληρώνω εγώ, (πχ τον κ. Δρούτσα που εκεί που δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του, τον αναβιβάσαμε από υφυπουργό εξωτερικών σε υπουργό Εξωτερικών παρακαλώ  και το βασιλικοαναθρεμμένο,  κ. Γερουλάνο τον βολέψαμε στο χρυσοφόρο Υπουργείο Πολιτισμού  με τα κρυφά του κονδύλια -βλέπε Ζαχόπουλο - αλήθεια τι γίνεται αυτή η ψυχή? μαθαίνει κανείς?-).  Κανένα ένσημο έχει κολλήσει κανείς από αυτούς άραγε?

Είναι αλήθεια άραγε ότι οι 20!! σύμβουλοι εκ Βοστώνης του Πρωθυπουργού αμείβονται συνολικά με 700.000 Ευρώ, περίπου,  το χρόνο, δηλαδή 2.675 ευρώ μηνιαίο μισθό έκαστος χώρια τα έξτρα?? Και τι έργο προσφέρουν άραγε? Τόσο απαραίτητοι είναι?? Και δεν είχαμε δικούς μας εδώ να απασχολήσουμε, να δώσουμε και καμιά θέση εργασίας?

ΠΟΛΛΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΕΠΕΣΕ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ...ΚΑΗΜΕΝΟΙ!!

.

Κόντρα σε κάθε "ανασχηματισμό" της δυστυχίας μας... εγώ ελπίζω ακόμη στους ανθρώπους που μιλάνε με την ψυχή τους...

Εν μέσω ανασχηματισμού με τυμπανουκρουσίες και αλλαλαγμούς θριάμβου και γελοίων υποσχέσεων ότι όλα βαίνουν καλώς και εμείς θα βγούμε από την ...κρίση τους, αλώβητοι, ενώ αυτοί θα κορδώνονται μέσα στη χλιδή τους και την υποκρισία τους, ότι όλοι είμαστε στο ίδιο καράβι και ότι όλοι πρέπει να κάνουμε την ίδια υπομονή και να δείξουμε αλληλεγγύη...
Δεν τους μπορώ πια... μ' αυτό το περίλυπο ύφος τους για υπομονή και κουράγιο λες κι αυτοί θα βγουν στην ανεργία, αυτοί δεν θα έχουν να πληρώσουν το πετρέλαιο στο βαρύ χειμώνα που έρχεται, αυτοί δεν θα έχουν να πληρώσουν τη ΔΕΗ και θα μένουν στα σκοτεινά και στην τύφλα τους χειμώνα ή καλοκαίρι...
Τι σχέση έχει το παιδαρέλι του Χάρβαρντ και της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, κ. Παπακωνσταντίνου με μας? Αμετακίνητος αυτός, εκεί λες και όσο πιο σκληρά μέτρα μας παίρνει τόσο πιο πετυχημένος είναι! 
Επιτυχία είναι να εκτελείς συμβόλαια των εντολοδόχων της Νέας Τάξης Πραγμάτων και να βυθίζεις έναν λαό στην αδικία και στη στέρηση??
Και γιατί λυπάται ο καημένος? που θα δυσκολευτούμε εμείς? που θα πεινάσουν τα παιδιά απολυμένων? που θα κλείσουν μαγαζιά? που θα πεθάνουν γέροντες χωρίς σύνταξη από την παγωνιά? που θα πεθάνουν άρρωστοι χωρίς περίθαλψη? που θα απελπιστούν παιδιά χωρίς παιδεία?
Αααα και μη ξεχάσουμε, μετά τον ανασχηματισμό είχαμε κι άλλα ...καλά νέα!
Ελεύθερος με εγγύηση ο Μαντέλης, γιατί λέει ήταν καλό παιδί και δεν έκανε προετοιμασίες για τη διαφυγή του!! Θα μας τρελλάνουν εντελώς!!
Και μετά μου λες @φίλε Θανάση, ότι αυτή τη φορά θα νικήσει η λύπη...
Έχει δύναμη άραγε η λύπη να νικήσει την κόλαση που μας υπόσχονται?
Έχει δύναμη να δαμάσει το ...τέρας?
Τα λόγια σου παρήγορα, ελπιδοφόρα, μέσα από το σκοτάδι αντανακλούν φως...
Γι' αυτό το email σου αυτό θα το παραθέσω αυτούσιο εδώ να το διαβάσουν όλοι και να δουν ότι έχω δίκιο να πιστεύω ακόμη στους ανθρώπους που μιλάνε με την ψυχή τους...
Και υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι... είναι ανάμεσά μας... είναι από εμάς... και περιμένουν όλοι μαζί να ενώσουμε το χείμαρο της λύπης μας και να πνίξουμε το τέρας!!
"""""

Αγαπητή Μαριάννα,

Για να μην κάνω κατάχρηση του πεδίου διαλόγου των φίλων-επισκεπτών, τολμώ μέσω του mail να σε ευχαριστήσω για την απόκρισή σου και να σου απαντήσω στην ερώτηση " Θα δαμάσουμε το τέρας. Εγώ γιατί είμαι τόσο απαισιόδοξη αυτό τον καιρό??".

 Αυτή τη φορά, αυτόν τον καιρό, που η λύπη κυριεύει τις ψυχές μας, που η αλήθεια κτυπά ξανά τις πόρτες του μυαλού, που τα πράγματα αποκτούν ξανά το χρώμα τους, η ελπίδα ανασταίνεται και ζητά να ξαναφυτρώσει, ρίχοντας μέσα στο χώμα και τη χειμωνιά τις ρίζες της. Είναι η λύπη, η αληθινή χαρά, η ανημπόρια, η απελπισία οι δυνάμεις μας. Η λύπη και η απόγνωση, οι ψεύτικες χαρές, η επιδοτούμενη ευτυχία που μας σέρβιραν για να μας αποχαυνώσουν θα γίνουν τα όπλα μας.

Μην περιμένεις παρά μια παθητική αντίσταση, μια βουβή επανάσταση. Οι ανήμποροι-βουβοί οδοιπόροι, οι απελπισμένοι, οι παροπλισμένοι θα βγαίνουν κάθε μέρα πια με πρόσωπα βουβά στους δρόμους της αναζήτησης της αξιοπρέπειας και της επιβίωσης. Και όταν το ρόπαλο του δυνάστη τους τους αγγίξει, έ, τότε θάναι η αρχή.

Και πληθαίνουν οι στρατιές της απόγνωσης, πληθαίνουν και οι στράτες της αναζήτησης, φουντώνει η δίψα για την αληθινή ευτυχία, την ελευθερία, την αλήθεια. Και αν το μίσος για τη δυναστεία είναι βουβό, τόσο χειρότερα για τους δυνάστες.

Γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι να αφομοιωθούν αυτές οι σκέψεις από πολλούς, τους πλείστους θα έλεγα. Ομως γιατί είμαστε εδώ ? Γιατί κάποια δύναμη μας δώρισε κάποια περίσσεια ευαισθησία, κάποια αποθέματα αγάπης ??

Δεν θάπρεπε να έχουμε το δικαίωμα να τα απεμπολούμε, επιβάλλεται να τους δίνουμε διέξοδο προς την αλήθεια, την ελευθερία της ψυχής μας.

Αγαπητή Μαριάννα,

Αυτή τη φορά η λύπη, η αγάπη, η αλληλεγγύη, η μελαγχολία μας θα δαμάσουν το τέρας. Ακριβώς για αυτό: Γιατί -νομίζω- εμπεριέχουν και εκτείνονται ως τις ανθρώπινες διαστάσεις τους. Κανένας θόρυβος -ψίθυροι μοναχά-, κανένας θούριος, κανένα σλόγκαν, καμμία έφοδος στον ουρανό... Και μην ξεχνάς τη φράση του Μίλαν Κούντερα: Το καλύτερο καθεστώς είναι μια δικτατορία σε αποσύνθεση.

Σε ευχαριστούμε η σύντροφός μου και εγώ γιατί μας όπλισες την ψυχή, μας ακονίζεις το μυαλό, μας συντροφεύεις στο ταξίδι.

Με αγάπη

Θανάσης

Να με συγχωρείς Μαριάννα,

Θυμήθηκα και το ποίημα του Μπρέχτ που σου το στέλνω:

Εσείς πού θα βγείτε από τον κατακλυσμό που έπνιξεν εμάς,

θυμηθείτε, σαν θα μιλάτε για τις δικές μας αδυναμίες

και τα σκοτεινά χρόνια που εσείς γλιτώσατε.

Αλλάζοντας πιο συχνά χώρες από παπούτσια

διαβαίναμε μέσα στην πάλη των τάξεων απελπισμένοι

σαν βλέπαμε αδικία μονάχα και αντίσταση καμιά.

Κι όμως ξέραμε ότι και το μίσος για την ταπείνωση

αλλοιώνει το πρόσωπο

και η οργή για την αδικία φέρνει βραχνάδα στην φωνή.

Αχ ,εμείς, που θέλαμε να ετοιμάσουμε το έδαφος για την φιλία

εμείς, μεταξύ μας δεν φιλιώσαμε.

Εσείς όμως σαν έρθει η μέρα

που ο άνθρωπος συμπαραστάτης θα είναι του ανθρώπου

να μας θυμάστε με επιείκεια.

 

""""""

Σ' ευχαριστώ @φίλε που βρέθηκες στο @δρόμο μου για να μου δώσεις δύναμη να συνεχίσω να αναζητώ την ελπίδα...

.

Εικόνες και σκέψεις... επιστροφής στο φθινόπωρο ...της ζωής μας...

Οι μέρες τέλειωσαν... η επιστροφή πάλι προ των θυρών...

Πάντα στα μέσα Αυγούστου σε τούτο το νησί το φθινόπωρο προαναγγέλλει τον ερχομό του...

Έτσι και φέτος, παρά τον αφόρητο καύσωνα, το φθινοπωρινό κυκλάμινο, πιστό στο ραντεβού του, ξεπρόβαλε ανάμεσα από τα πεσμένα λιόφυλλα, αποδεικνύοντας ότι η φύση ξέρει πάντα να βρίσκει το ...δρόμο της...

Η δροσιά επιβάλλει το πανωφόρι, την εσάλπα, τη ζακέτα... Οι ευωδιές κατακλύζουν τον αγέρα που σιγοτραγουδά τις ιστορίες της παράδοσης, που εδώ μένει ζωντανή όσο πουθενά αλλού...

Και φέτος έζησα ανεπανάληπτες στιγμές χαράς και ξεγνοιασιάς...

Ανηφόρισα την "πατωμένη" ανάμεσα στα ελαιοκτήματα... αγνάντεψα το ασημί των λιόφυλλων, μέχρι πέρα στον ορίζοντα, όπου το ασήμι ανακατεύεται με το γαλάζιο ζαφείρι της θάλασσας και τ’ ουρανού και δένει με το πυροκόκκινο χρυσάφι της ανατολής και του δειλινού...

Ανάμεσα στα λιόδενδρα με το Στρατή συναντήσαμε τις μοναχικές αχλαδιές και γευτήκαμε τα λαχταριστά τους αυθεντικά αχλάδια..

Η σοδειά καλή... θα φθάσει και κάτι από αυτήν στην Αθήνα για να γλυκάνει τις πρώτες πικρές μέρες της προσαρμογής στη θανατερή, σκληρή πραγματικότητα της αμείλικτης καθημερινότητάς μας...

Όταν φθάσω Αθήνα με καλύτερο ιντερνετ, σας υπόσχομαι και κάποια βιντεάκια με το σαντούρι και τα τραγούδια του Στρατή... που με το δικό του τρόπο ξέρει να με οδηγεί για να γνωρίζω και να αγαπώ ακόμη περισσότερο αυτό τον τόπο με την ύπαιθρο, τα πέτρινα σπίτια του, τους ανθρώπους του και τις παραδόσεις του...

Άλλη μια φορά γεύτηκα τη φιλία και την αγάπη ανθρώπων αγνών, φίλων πιστών και συγγενών αγαπημένων... ξαναβρήκα παιδικές αγάπες και μνήμες και είχα τόσα πολλά να σας πω, μα το ιντερνετ φέτος μου έκανε κόλπα... ίσως για το καλό μου... ίσως για να μη χάσω δευτερόλεπτο από τις μοναδικές στιγμές του πρωινού καφέ και της απογευματινής βόλτας, με αγαπημένους φίλους... Της μπυρίτσας το βράδυ ή του ούζου στον καφενέ, με κουβεντούλα, πειράγματα σκωπτικά και γέλια πηγαία, που μπερδεύονταν με τους ήχους της μοναδικής μουσικής που είναι συνυφασμένη και απόλυτα συνταιριασμένη με το χωριό αυτό... και δεν λείπει από κανέναν καφενέ είτε ζωντανή με ερασιτέχνες μουσικούς είτε σε στερεοφωνική έκδοση...

Δεν έχω άλλα να πω... αφήνω τις εικόνες, που με κόπο κατάφερα επιτέλους να ανεβάσω για να μιλήσουν αντί για μένα... Μονο ένα θα πω:

Τα πάντα φαντάζουν δυνατά και κατορθωτά όταν είμαστε νέοι. Όμως ο μύθος και η πραγματικότητα συνθέτουν την ίδια τη ζωή που γράφει το δικό της σενάριο, έχει τους δικούς της κανόνες και αποφασίζει χωρίς να ρωτά κανέναν....

Έτσι και η δική μου ζωή έγραψε το δικό της σενάριο, χωρίς να με ρωτήσει... και αποφάσισε για μένα... χωρίς εμένα...

Κι όσο περνούν τα χρόνια τόσο αυτό το συνειδητοποιώ και απλά τα καλοκαίρια στο χωριό αυτό αφήνομαι να ζω ένα flash back και να βιώνω την ψευδαίσθηση ότι ακόμη τα πάντα είναι δυνατά για μένα... γιατί ακόμη δεν θέλω να μεγαλώσω και γιατί ακόμη θέλω πάντα να έχω τη δύναμη και τα όνειρα των νέων ανθρώπων!

Και ναι ο τόπος αυτός με βοηθά πάντα να ονειρεύομαι... πως υπάρχει αγάπη, υπάρχουν ιδανικά... υπάρχουν άνθρωποι...

Το ...χάος της Μπλογκόσφαιρας τους έβλαψε??

Σε όλο αυτό το μπάχαλο και το χάος που βασιλεύει στην Ελληνική Επικράτεια, με κατάλυση προαιώνιων συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων μας, μέσα στη γενική ανασφάλεια, τη διαφθορά και την ατιμωρησία, το χάος της μπλογκόσφαιρας τους ...μάρανε και σκέφτηκαν οι νυν σοσια...ληστές εθνοσωτήρες μας, κατ' εφαρμογή της αντισυνταγματικής και παράνομης γνωμοδότησης του, κατά τα άλλα, "εχθρού" τους, πρώην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, να θεσπίσουν κανόνες για μας τους ανώνυμους μπλόγκερ.
Λοιπόν δεν με εκπλήσσει!
Το περίμενα! Μετά το θόρυβο με το τρωκτικό και τον τραγικό θάνατο του Γκιόλια, ήμουν σίγουρη ότι κάτι ετοιμάζουν!
Όλα ηταν κατευθυνόμενα και η δολοφονία απλά τους έλυνε τα χέρια!
Έτοιμος λοιπόν ο νόμος για τη φίμωση της Μπλογκόσφαιρας!

Τώρα εξηγείται και η αγάπη της ΣΕΧΤΑ για τους ανώνυμους μπλόγκερς!!
Σχέδιο απλό αλλά και πανούργο! Ήθελαν απλά να μας ταυτίσουν μαζί τους και να περάσουν στον κόσμο την καραμέλλα ότι είμαστε επικίνδυνοι. Τα υπόλοιπα θα έρχονταν από μόνα τους και ο νόμος της άρσης του απορρήτου του διαδικτύου θα φάνταζε λυτρωτικός από τους αόρατους και ...επικίνδυνους μπλόγκερ, σαν και όλοι να είμαστε ...τρωκτικοί!
Είναι φανερό έχουμε χούντα! Οι γνωμοδοτήσεις Σανιδά και των ομοίων του είναι παράνομες και κάθετα αντισυνταγματικές! Το διαδίκτυο δεν υπάγεται στο νόμο περί τύπου. Υπάρχει πλέον και νομολογία του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Οι μπλόγκερς δεν είναι επιχειρηματίες των ΜΜΕ, δεν έχουν να διαθέσουν δικηγόρους και διευθυντάδες αυτοφωράκηδες, όταν θα τους τρέχουν στα δικαστήρια με την πρόφαση δήθεν και ενός απλού πλημμελήματος της συκοφαντικής δυσφήμησης ή εξύβρισης που ο καθένας θα μπορεί να τους προσάψει ακόμη και άδικα!
Ούτε ένα έτος διακυβέρνησης και κατέλυσαν προαιώνια συνταγματικά δικαιώματά μας.
Αν άρουν και την ανωνυμία στο διαδίκτυο τότε καταλύουν και το άρθρο 19 του Συντάγματος που επιβάλλει το απόρρητο των επικοινωνιών (αλληλογραφίας και τηλεπικοινωνιών στις οποίες υπάγεται και το διαδίκτυο). Τότε θα φιμωθούν οι απλοί ιδιώτες μπλόγκερ και θα καταργηθεί η ελευθερία της έκφρασης του λόγου και η διάδοση των ιδεών.
Και τότε θα διαδίδονται μόνον οι δικές τους κατευθυνόμενες ιδέες και η πλύση εγκεφάλου θα είναι παιχνιδάκι γι' αυτούς.
Όμως ας μην αυταπατώνται!! Το διαδίκτυο δεν τιθασσεύεται!
To διαδίκτυο είναι θάλασσα και το φοβούνται γιατί στο τέλος θα τους πνίξει!
Είναι η μόνη ελπίδα του κόσμου για μη κατευθυνόμενη πληροφόρηση, για αποκάλυψη των ανομιών τους και της διαφθοράς τους καθώς και των προδοτικών τους σχεδίων.

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ.
ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ.
ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 128 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!!

Μόνη ελπίδα: Η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη.

Πέρασε ένας χρόνος κιόλας...
Στο καράβι για Μυτιλήνη, άλλη μια φορά.
Φέτος δεν ξέρω γιατί, αλλά με βαριά καρδιά ξεκίνησα... είναι η κούραση της χρονιάς που πέρασε, είναι η απογοήτευση και η θλίψη για όσα συμβαίνουν τελευταία στη χώρα μας, πάντως η διάθεση δεν είναι όπως παλιά....
Νοιώθω ότι όλα έχουν αλλάξει, η ελπίδα για καλύτερες μέρες έσβησε εντελώς, και η δυστυχία έκανε την εμφάνισή της και χτύπησε τη διπλανή πόρτα...
Φίλοι έχασαν τη δουλειά τους, έκλεισαν τα μαγαζιά τους και απελπισμένοι γυρεύουν διέξοδο και ψάχνουν μια αχτίδα φωτός να φωτίσει τα σκοτάδια τους...  Μάταια!
Όλα μοιάζουν αβάσταχτα προσχεδιασμένα, σε ένα σχέδιο που εκτελείται αμείλικτα, με ξεπούλημα κάθε αξίας του Ελληνικού κράτους! Διαφθορά και εγκληματικότητα σε όλο τους το μεγαλείο!!
Εφοριακοί που φοροδιαφεύγουν, δικαστές που μεροληπτούν, αστυνομικοί που "τα παίρνουν", βουλευτές που ψηφίζουν για την παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας στην Τρόϊκα, για την καταπάτηση προαιώνιων εργασιακών δικαιωμάτων μας και την κατάλυση κάθε ανθρώπινου δικαιώματός μας για αξιοπρεπή και υποφερτή διαβίωση. Το μέλλον των παιδιών μας ήδη χρεωκοπημένο και ξεπουλημένο!
Σε ένα κράτος μπαταχτσή, που αυτή την ώρα ζητά από τους πολίτες του να είναι συνεπείς απέναντί του και να μη εισφοροδιαφεύγουν, ενώ αυτό την ίδια ώρα είναι ασυνεπές σε κάθε του υποχρέωση απέναντι στον πολίτη, με τη μορφή κάθε κοινωφελούς κρατικής υπηρεσίας του, είτε στον τομέα της παιδείας, είτε της υγείας ή  της εργασιακής ασφάλειας και της εξασφάλισης αξιοπρεπούς σύνταξης για τα γηρατειά μας. 
Μόνο, με τη μορφή του ΙΚΑ, το κράτος παρακρατά παράνομα από το 2001 έως σήμερα, με πράσινες ή γαλάζιες διοικήσεις, πάνω από δύο δις ευρώ, που έχουν πληρώσει για τις ασφαλιστικές τους εισφορές, εργαζόμενοι και εργοδότες, για τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας. Και το αποτέλεσμα:
Δεν καταλογίζεται σε κανέναν προσωπική ευθύνη, όπως θα καταλογιζόταν σε οποιοδήποτε απλό πολίτη που θα παρακρατούσε χωρίς  να τις αποδίδει, υπεξαιρώντας στην ουσία, εισφορές υπαλλήλου του ή θα καταργούσε κάποιο εργασιακό του δικαίωμα. Για το κράτος δεν τρέχει τίποτε!
Απλώς παγώνουν π.χ. τα προγράμματα του ΟΕΚ και κάποιοι εργαζόμενοι που πλήρωναν επί χρόνια θα μείνουν με την προσδοκία να πάρουν κάποτε σπίτι ή να μην πάρουν ποτέ, όπως θα μείνουμε ίσως όλοι εμείς που σήμερα εργαζόμαστε, με την προσδοκία να πάρουμε κάποτε σύνταξη που δεν θα ξεπερνά τα 380 ευρώ, το ελάχιστο που εγγυήθηκε το δημόσιο, σε περίπτωση που τα ασφαλιστικά μας ταμεία κλείσουν οριστικά και αμετάκλητα!
Βλέπετε στο μεταξύ γαλάζιοι και πράσινοι έκαναν και κάνουν τους κουβαρντάδες, χρηματοδοτώντας τραπεζίτες και κόμματα ή δίνοντας  δάνεια  με επιδοτούμενο επιτόκιο ακόμη και σε μετανάστες με ελάχιστο χρόνο ασφάλισης στην Ελλάδα, ή θέλοντας να εμφανίσουν "κοινωνικό πρόσωπο" προχωρούσαν σε επιδοτήσεις ενοικίων με πολύ θολά κριτήρια και διαδικασίες.
Το κράτος  ΙΚΑ -που δεν βρήκαν ακόμη χρόνο να επιλέξουν έναν ικανό άνθρωπο να το διοικήσει- την ώρα που γιγαντώνεται καθώς του φορτώνουν κι άλλες ομάδες ασφαλισμένων, χρωστά στο κράτος ως ΟΕΚ, αλλά και στο κράτος ως ΙΚΑ  στο κράτος ως ΔΕΚΟ, ως ΟΤΑ και δεν συμμαζεύεται, τεράστια ποσά!
Πώς είναι δυνατόν ένα τέτοιο κράτος να απαιτήσει και να  πετύχει συνέπεια από τους πολίτες του, όταν το ίδιο αποδεικνύεται καθημερινά ασυνεπές και ανίκανο να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του, όταν μικροεργολάβοι που έχουν παραδώσει έργα κινδυνεύουν να πτωχεύσουν γιατί δεν έχουν εισπράξει ούτε ευρώ από την εργολαβική αμοιβή τους, όταν ακόμη και εφημερίδες δεν έχουν εισπράξει για τις κρατικές καταχωρήσεις, ή ωρομίσθιοι καθηγητές και πολλοί άλλοι, παραμένουν απλήρωτοι επί μήνες?
Ή όταν ένστολοι υπάλληλοι δεν πληρώνονται τις υπερωρίες και τα νυχτέρια τους, ενώ διοικούνται από τους διαχρονικά ανεπαρκείς και αγράμματους ακόμη, δοτούς προϊσταμένους τους?
Και όταν οι αποδειγμένα κλέφτες, που πλούτισαν σε βάρος μας, πολιτικοί και κυβερνητικοί δεν τιμωρούνται, αλλά αντίθετα κυκλοφορούν ανάμεσά μας ελεύθεροι κι ωραίοι μα και ακόμη ...πλουσιότεροι και γίνονται μάλιστα και τιμητές με άποψη για την "κάθαρση" της πολιτικής μπόχας και  βρωμιάς, που οι ίδιοι δημιούργησαν?
Γενικό απόφθεγμα πλέον όλων, μεγάλων μα και μικρών "άρπαξε για να φας και κλέψε νάχεις" ή "άμα βλέπεις και τρώνε το βιός σου, τρώγε και συ με τα δυό σου" που λένε και στο χωριό μου....

Και σε όλο αυτό το μπάχαλο και την ακυβερνησία να μας φταίνε τα blogs ακόμη και για τη στυγνή δολοφονία του άτυχου Σωκράτη Γκιόλια που ξέφυγε από τη μοίρα του μικρού και άσημου, ίσως, δημοσιογράφου και άρχισε να διαγράφει την τροχιά του επώνυμου δημοσιογράφου αλλά και του ανώνυμου μπλόγκερ, χωρίς να προλάβει όμως να γίνει τόσο μεγάλος και ισχυρός, ώστε να ενσωματωθεί και να μη κινδυνεύει από τους "τρομοκράτες" του διεφθαρμένου πολιτικοοικονομικού συστήματος, το οποίο αποφάσισε να τον ξεφορτωθεί με διασταυρούμενα πυρά, που θα σκότωναν λόχο,όχι μόνο γιατί είχε αρχίσει να αποβαίνει επικίνδυνος γι' αυτό, αλλά και για παραδειγματισμό όλων των υπολοίπων που θα ζηλέψουν πιθανόν, τη μπλογκική ιδιότητά του και θα ξαμολύουν καρφιά και αλήθειες δεξιά και αριστερά!
Το μήνυμα είναι σαφές: Όποιος σηκώνει κεφάλι, αυτό κόβεται!!

Τέλος πάντων, σκέψεις και απόψεις που έκαναν χορό στο κεφάλι μου όλες αυτές τις  μέρες και σήμερα βρήκαν την ευκαιρία, ανάμεσα στα γαλάζια κύματα του αφρισμένου Αιγαίου, να ξεχυθούν και να κολυμπήσουν στη θάλασσα του διαδικτύου.... και να συναντήσουν τις δικές σας σκέψεις και απόψεις... ίσως  και να ανακαλύψουν έτσι το κοχύλι της ανθρωπιάς μας και της αλληλεγγύης, που κι αν ακόμη έχασε το περιεχόμενό του, το αρχέτυπο σμιλεμένο καλούπι του, έμεινε αναλοίωτο στο χρόνο για να μας θυμίζει ότι κάποτε υπήρχε μέσα του ζωή και ότι τίποτε δεν χάνεται ολοκληρωτικά, αρκεί να μπορούμε να το ανακαλύψουμε και ενωμένοι και αλληλέγγυοι  μεταξύ μας,  να το ξανακατακτήσουμε!
.