Πέμπτη 10 Απριλίου 2008

ΑΓΓΙΓΜΑ ΨΥΧΗΣ!!!.....



Όταν ήμουν παιδί οι διακοπές μου στο χωριό των γονιών μου ήταν για μένα η προσδοκία και το όνειρο όλου του χρόνου!

Η μέρα, ή μάλλον νύχτα που μπαίναμε στο καράβι και το πρωί βγαίναμε στο λιμάνι του πιο όμορφου νησιού του παιδικού μου κόσμου, φάνταζε για μένα μαγική!

Αργότερα μεγάλη πια συνέχισα να πηγαίνω διακοπές εκεί που νόμιζα ότι ανήκω πάντα, έστω και αν είχα γεννηθεί και είχα μεγαλώσει δυστυχώς στην Αθήνα!!!
Πάντα ένοιωθα ξένη στην πόλη αυτή και ποτέ δεν μπόρεσα να τη συνηθίσω…
Θυμάμαι κάποια φορά πριν αρκετά χρόνια, μη με ρωτάτε πόσα, που αποφάσισα να πάω στο νησί χειμώνα. Δραπέτευσα για δύο εβδομάδες, στις γιορτές των Χριστουγέννων και παρά τις αντιρρήσεις των γονιών μου (δεν είχα σύζυγο και παιδί τότε) ότι ο χειμώνας δεν είναι καλός στο χωριό εγώ έφυγα με το αεροπλάνο και προσγειώθηκα καταχείμωνο σ΄ ένα παραμεθόριο νησί στην άκρη της ανατολής. Έμενα πάντα φιλοξενούμενη στο σπίτι του θείου μου (αδελφού της μαμάς μου) που με θεωρούσαν και με θεωρούν ακόμη, αυτός και η γυναίκα του σαν κόρη τους. Βλέπετε έχουν τρεις γιούς, τα αγαπημένα μου ξαδέλφια, και η κόρη γι΄ αυτούς ήταν ευπρόσδεκτη!



Ήταν μία αγροτική καθαρά οικογένεια, με τα ελαιοκτήματά τους και με τα ζώα τους! Το γαϊδουράκο το Μάρκο, που είχε ένα βλέμμα γεμάτο κατανόηση και γαϊδουρινή υπομονή όταν με σήκωνε στην πλάτη του. Τα ξαδέλφια μου πάντα μου παραχωρούσαν τη θέση, σαν πιο καλομαθημένη και άμαθη στα δύσβατα μονοπάτια του βουνού. Το σκύλο τους τη Λίζα, και πέντε κατσικούλες!! Λάτρευα και λατρεύω το κατσικίσιο γάλα και εκείνες είχαν την ευχαρίστηση να μου το φιλεύουν χωρίς βαρυγκωμιά! Αρχηγός τους ήταν η γηραιότερη, την έλεγαν Σάμπα και αυτή τις οδηγούσε παντού. Της άρεσε να κάνει διαολιές όπως να περνάει στα ξένα κτήματα, κάτι που ήξερε πολύ καλά ότι απαγορευόταν! Όταν της έμπαινε στο νου να πηδήξει το φράκτη γύριζε με προσοχή να δει αν τη βλέπει ο θείος μου! Εκείνος μόλις την έβλεπε δεν μίλαγε αλλά της έκανε νόημα με το χέρι να γυρίσει πίσω και εκείνη…. χωρίς δεύτερη κουβέντα ΓΥΡΙΖΕ ΑΠΡΑΓΗ!!! Μιλάμε για εκπληκτική νοημοσύνη. Ήξερε το όνομά της και καταλάβαινε αμέσως τι ήθελες από αυτήν!
Εκείνο το χειμώνα λοιπόν τον ξεχωριστό για μένα, με έπαιρναν μαζί τους στο βουνό, στο λιομάζωμα που για μένα φυσικά δεν ήταν δουλειά, αλλά πανηγύρι… Όλο το πρωί μαζεύαμε ελιές οι γυναίκες και οι άνδρες πάνω στα δένδρα με ψηλές βέργες (τέμπλες τις λένε) ράβδιζαν (δηλαδή έριχναν) τις ελιές στα δίχτυα. Το μεσημέρι κουρασμένοι καθόμασταν γύρω στη φωτιά για φαγητό, μ΄ ένα τσουκάλι να βράζει από το πρωί με κουκιά ή φασόλια, ελιές, τυρί, αυγά , χωριάτικο ψωμί και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς για πρόχειρο αγροτικό κολατσιό. Κουβέντα, αστεία, γέλια, τραγούδι… Υπέροχες στιγμές, όλοι μαζί, άνθρωποι και ζωντανά μέσα στον ελαιώνα…
Μία τέτοια μέρα λοιπόν σκάρωσα το παρακάτω ποίημα που βγήκε μέσα από την ψυχή μου!
Σας το αφιερώνω μετά την προηγούμενη ομολογώ σκληρή ανάρτησή μου, για να απαλύνω τη φρίκη που όλοι νοιώσαμε και να τονίσω για άλλη μια φορά ότι η ζωή μας αποκτά νόημα όταν αντιληφθούμε ότι είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης και μόνο όταν συμβιώνουμε αρμονικά μαζί της νοιώθουμε πληρότητα, γαλήνη και ευτυχία!!!



ΑΓΓΙΓΜΑ ΨΥΧΗΣ!

Σαν το παιδί
μ’ ανέμελη ψυχή
ξεχύθηκα στου κάμπου
την απεραντοσύνη,
Γαλήνια, απέραντη ερημιά,
μεσ’ τη ματιά μου έκλεισα
μια θάλασσα ευλογημένη ελιά
και το κεφάλι έγειρα
στου ίσκιου της την κλίνη.

Σιγά το σώμα έκλινα
στο χώμα να λυγίσει
και μ’ αγωνία γονάτισα
εκεί στα ζώα σιμά τους,
δειλά το χέρι άφησα
σε χάδι να κυλήσει
απαλό απά στο τρίχωμά τους.

Ω πόση ημεράδα στην καρδιά
Και τι γλυκιά αλήθεια, ευτυχία
Το βλέμμα στρέψανε σε με
και είδα
πως τούτα δω τα ζώα στη ματιά
κρύβουν συμπόνοια
για την ανθρώπινη τη μοναξιά
κι απελπισία
κι ένοιωσα τότε μέσα μου
βαθειά κρυφή ελπίδα !!

Γέμισ’ η ανάσα
αγέρα του βουνού,
χαμένη μέσα στην καρδιά
του ατέλειωτου ελαιώνα
το τέλος ψάχνω νάβρω τ’ ουρανού
και νοιώθω σαν μι’ ασήμαντη στιγμή
στο χάος του αιώνα!!!

50 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Με άγγιξε απίστευτα το ποστ σου. Μεγάλωσε σε αγροτικό καθαρά χωριό και έχω μαζέψει πολλές φορές ελιές. Κάποτε κοροιδευτηκα είπα στον μπαμπά μου -μικρή ήμουν- που και καλά φιλονικούσαμε οτι θα τις πουλήσουμε "καλά, σιγά μην κάθομαι εγώ ποτέ να μαζεύω ελιές" και τον είδα με την άκρη του ματιού μου να δακρίζει. δεν το ξέχασα ποτέ, αλλά τότε δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί. Δεν μπορούσα να νιώσω αυτή την χαρά που περιγράφεις και που μόνο η φύση μπορεί να μας δώσει τέτοια ελευθερία. Ανεκτίμητες εμπειρίες!

politis-gr είπε...

Στιγμές που σε στιγματίζουν για μια ζωή!
Αν κρίνω από τα "ραβδιά" και αφού δεν "βλέπω" χτένια ,κατάλαβα ...
Να σου θυμίσω τον Δημόκριτο "Η τύχη είναι γενναιόδωρη αλλά αβέβαιη , ενώ η φύση είναι αυτάρκης. Γι΄ αυτό , με τις μικρότερες αλλά σίγουρες δυνάμεις της νικά τις μεγαλύτερες , που υπόσχεται η ελπίδα "
Δυστυχώς σήμερα οι άνθρωποι έμαθαν να κυνηγάνε την ...τύχη .
Καλή σου ημέρα !

Meropi είπε...

Μαριάνα μου καλημέρα.
πριν προχωρήσω θέλω να σε προειδοποιήσω κι εσένα και τους φίλους σχολιαστές.
------------------
SOS ΜΗΝ ΑΝΟΙΞΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΕΝΑ. ΕΊΝΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΣΠΕΙΡΟΥΝ ΙΟΥΣ. ΣΒΗΣΕ ΤΟ
-----------------------
Μαριάνα μου βάλε λεκτική επαλήθευση. Αυτή (η επαλήθευση) μπορεί να είναι λίγο ενοχλητική, αλλά εμποδίζει αυτά τα σχόλια.
Και τώρα στο θέμα μας. Μου θύμισες τα παιδικά μου χρόνια. Είχε ο πατέρας μου ελαιόδεντρα και πού και πού μας πήγαινε κι εμάς για μάζεμα. Τι πανηγύρι ήταν αυτό, όπως λες κι εσύ!! Όχι ότι εμείς (τα παιδιά) κάναμε και σπουδαία δουλειά, αλλά το απολαμβάναμε. Η φύση δίνει μια άλλη αίσθηση. Επίσης πανηγύρι για μας ήταν και το μάζεμα των λεμονιών. Τι τραγούδια, τι χαρές κάναμε και τότε.
Αχ πάνε αυτά τα χρόνια. Τα παιδιά μας δεν ένιωσαν αυτά τα μαγικά αισθήματα.

αντωνης είπε...

Μαριαννα καλημερα!!!
Πολυ ομορφο ποστακι αυτο. Δεν εχω μαζεψει ποτε μου ελιες, αλλά στο χωριο της μητερας μου ειχαμε παει αρκετες φορες με το θειο μου για αλλες αγροτικες δουλειες.
Πολυ τη χαρηκα αυτη την αναρτηση.
Φιλια.

faraona είπε...

Μαριανα περιγραφεις πολυ ομορφα την εμπειρια σου στην εξοχη,στο χωριο των θειων σου.
Ειναι οντως τελειως διαφορετικα ολα σε τετοιους τοπους.Οι μυρωδιες,οι αισθησεις ,τα ερεθισματα...
Καποιοι τα βλεπουν ξερεις απλα "γραφικα" ολα αυτα,δεν εχουν φθσικα υπ οψιν τους ποσο κακο κανει στον ψυχισμο του ανθρωπου και μονο το οτι αντικρυζει καθε πρωι,τσιμεντο και πολυκατοικιες κι ανασαινει καυσαερια.
Θα περασες υπεροχα απ οτι καταλαβα κι απο το ποιημα που εγραψες.
φιλια πολλα κοπελα μου.

marianaonice είπε...

@freedula μου,
Αφού μεγάλωσες σε αγροτικό χωριό και έχεις μαζέψει πολλές φορές ελιές, τότε σίγουρα κατάλαβες πλήρως τι θέλω να πω με αυτό το ποστ μου. Ανεκτίμητες εμπειρίες όντως φίλη μου!!

@politis-gr
Σ΄ ευχαριστώ φίλε μου για όσα ωραία μου έγραψες. Κάθε φορά που περνάς μου αφήνεις και ένα ...διαμαντάκι! Το εκτιμώ ιδιαίτερα αυτό.

@Μερόπη μου
Δεν το ήξερα φιλενάδα ότι είχες παρόμοιες εμπειρίες και μάλιστα εσύ τις έζησες πραγματικά και όχι ως τουρίστρια, όπως εγώ, Χα,Χα!!
Έπρεπε ν΄ ανεβάσω αυτό το ποστ για να το μάθω. Όπως κατάλαβες μέσα από το blogging γνωριζόμαστε ακόμη καλλίτερα!
Λοιπόν αυτό με τους ιούς το έχω διαπιστώσει. Χθες βράδυ μόλις έκανα την ανάρτησή μου, που τελείωσε στις 03.00΄ τα ξημερώματα μπήκε ένα παρόμοιο με τίτλο "dumuro" αν θυμάμαι καλά και το έσβησα. Θα ξαναβάλω την επαλήθευση, που την έσβησα για λιγότερη ταλαιπωρία των φίλων μου αλλά φαίνεται ότι χρειάζεται.

Καλό μεσημέρι @φίλοι μου.

marianaonice είπε...

@Αντώνη μου,
νομίζω ότι όποιος έχει εμπειρίες από αγροτικές δουλειές, και δεν χρειάζεται να είναι μόνο το λιομάζωμα, καταλαβαίνει πολύ καλά τι θέλω να πω μ΄ αυτό μου το ποστ!

@faraona μου
Όπως το λες είναι: Οι μυρωδιές,οι αισθήσεις ,τα ερεθίσματα... είναι μοναδικές εμπειρίες που παίρνει κανείς από την επαφή του με τη φύση!!!

Καλό μεσημέρι @φίλοι μου.

Unknown είπε...

Πολύ ωραία αφήγηση Μαριάνα.
Δεν έχω ζήσει ποτέ σε χωριό και πιστεύω ότι θα ήταν μιά καλή εμπειρία.

Μαριάνα, επειδή κυκλοφορούν πολλά Trojans καλό θα είναι να βάλεις την επαλίθευση. Καλό απόγευμα.

Εδώ μπορείτε να κατεβάσετε το ελεύθερο πρόγραμα SpyHunter που αφαιρεί Trojans.
http://www.wiki-security.com/wiki/ov_Parasite_Category/Trojans/

TzinaVarotsi είπε...

Κι εγώ λατρεύω το κατσικίσιο γάλα και σε όσους το έχω πει κάνουν μορφασμό αηδίας..:))

Βάσσια είπε...

Marianonice πολύ ανθρώπινο και νοσταλγικό.
:-)

Ήθελα πάντα να ήταν οι γονείς μου από κάποιο χωριό, να πηγαίναμε για διακοπές.

Η φύση και η συντροφιά της είναι απίστευτη.
Μετά η πόλη φαντάζει ξένη, μέχρι να συνηθίσει κάποιος ξανά το ρυθμό της.
:-)

marianaonice είπε...

@Mariana Faithful
Νομίζω ότι εσείς εκεί στην Αυστραλία τη φύση την έχετε πολύ πιο κοντά σας!! Δεν σας λείπει το πράσινο και η εξοχή σας είναι υπέροχη, όπως διαπίστωσα! Σέβεστε τα ποτάμια και τις λίμνες σας και τα πάρκα σας είναι χάρμα!! Αχ πόσο μου λείπει η πατρίδα σου!! πολύ την αγάπησα, ίσως γιατί είναι και πατρίδα των αγαπημένων ξαδερφιών.
Σ' ευχαριστώ για τη συμβουλή για τους υιούς. Θα βάλω επαλήθευση τελικά.

@νιόβη μου
Έχεις δίκιο. Και σε μένα σ΄ όσους το πω κάνουν μορφασμό που δεν τον καταλαβαίνω!! :))) Να και ένας άνθρωπος που έχει τα ίδια γούστα με μένα!!!

@vassia μου
Αχ αυτή η πόλη, πόσο με πληγώνει με την ασχήμια της που όσο πάει και χειροτερεύει!! Εμείς παρότι οι γονείς μου ήταν από χωριό δεν είχαμε σπίτι εκεί, αλλά ευτυχώς είχα το θείο μου και έτσι δεν μου έλειψε το χωριό!!!

Καλό σας βράδυ @φίλες μου.

Ο άλλος είπε...

Τέμπλες,πανιά, κρύο. Δίπλα μια αναμμένη φωτιά. Ο μικρότερος έριχνε δίπλα στη φωτιά πέτρες να ζεσταθούν , και τις έδινε στις μαζώχτρες να ζεστάνουν τα δάχτυλα. Να μπορέσουν να λυγίσουν. Κι ύστερα στο λιτρίβι. Το πρώτο λαδί τρέχει απ τη μηχανή, και βάζουμε από κάτω φρυγανισμένο ψωμί σταρένιο. Το κρασί μπρούσκο, σκληρό. Το τυρί πιπεράτο. Οι μνήμες γλυκές σήμερα. Θα πάω κάποια χρονία, το έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου, να το ξαναζήσω

marianaonice είπε...

@άλλε μου
Αυτό το φριγανισμένο ψωμί με το ζεστό λάδι από τη μηχανή το έχω ακούσει αλλά δεν έτυχε να το δοκιμάσω. Φαντάζομαι όμως τη γλύκα του! Το πιπεράτο όμως τυρί άλλο πράμα!! Κατσικίσιο νομίζω ότι είναι; Και εγώ το έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου, στη σύνταξη πια αν με κρατάνε τα πόδια μου να το ξαναζήσω!!!
Να είσαι καλά φίλε μου, είμαι σίγουρη ότι εσύ κατάλαβες πολύ καλά τις μνήμες μου αυτές....
Καλό σου βράδυ.

mmexer είπε...

Στιγμές που μένουν πάντα χαραγμένες μέσα σου.... Κι εγώ μεγάλωσα σε χωριό και έχω μαζέψει ελιές. Πάντα βαριόμουνα αυτή τη διαδικασία!!!!
Θυμάμαι όμως πάντα νοσταλγικά τη γιαγιά μου που ήταν 80 χρονών κι ανέβαινε στην κορφή της ελιάς να μαζέψει και το τελευταίο κλαδί για τον άρτον τον επιούσιον....
Ανεκτίμητο πράγμα οι εμπειρίες απ' το χωριό!!!

phlou...flis είπε...

Τελικά ζούμε στις πόλεις για να αναπολούμε τη φυσική ζωή της "επαρχίας" και να την απολαμβάνουμε ...στιγμιαία. Κάτι σαν ...καφές! Αυτά μου λέι κι ο αθηναίος ο γιος μου όταν επισκέφεται, για επαγγελματικούς λόγους, τη Χίο. Είμαστε καλά;

marianaonice είπε...

@mmexer μου
είσαι πολύ τυχερός που έχεις τέτοιες μνήμες. Σε λίγα χρόνια τα παιδιά μας δεν θα ξέρουν τι είναι δένδρο και τι αγροτική ζωή... Άσε που ήδη τα περισσότερα πιστεύουν ότι το γάλα βγαίνει από το ψυγείο!... Χα,Χα!!

@phlou flis μου
Έτσι είναι για μας τους Αθηναίους η επαρχία σαν ένα παροδικό δώρο, ένας καφές και γλυκές μικρές στιγμές που μας φορτώνουν τις μπαταρίες για ν΄ αντέχουμε τις φρικτές πόλεις μας...

Καλό ξημέρωμα @φίλοι μου.

sealike2 είπε...

Μαριάννα,καλή σου ημέρα. Όμορφες περιγραφές. Δυνατές εικόνες ζωής.

jf είπε...

Γέμισ’ η ανάσα αγέρα του βουνού,
χαμένη μέσα στην καρδιά του ατέλειωτου ελαιώνα
το τέλος ψάχνω νάβρω τ’ ουρανού
και νοιώθω σαν μι’ ασήμαντη στιγμή στο χάος του αιώνα!!!


Πολύ ωραίο!!

Η ζωή είναι ένα συνεχές κυνήγι αναζωογονητικών στιγμών, σαν κι αυτές που τόσο όμορφα περιγράφεις. Κι η φύση είναι μοναδική πηγή...

Roadartist είπε...

Πολύ ωραία τα έγραψες όλα Μαριαννα!
Η τελευταία φωτο σου απο το μάζεμα των ελιών μου θύμισε τις δικές μου οικογενειακές αναμνήσεις..
Εχουμε οικογενειακή παράδοση να φτιάχνουμε δικό μας λάδι..και απο μικρά οι γονείς μας έπερναν να δούμε το όλο ..μάζεμα της ελιάς!!
Υπέροχες αναμνήσεις μου ξύπνησες..
Φιλάκια..

M-meggie είπε...

Αυτό μάλιστα. Αυτό είναι μέλωμα μετά την προηγούμενη ανάρτηση. Όχι μόνο το "λιομάζωμα" που εγώ προσωπικά το ξέρω αλλά το ποίημα κυρίως.
"Ασήμαντη στιγμή
στο χάος του αιώνα".
Ρεαλιστικότατο.
Καλό σου απόγευμα γλυκιά μου.

Τάκης είπε...

ξεχωρίζεις εσύ..
και είναι αληθινά όμορφο, στη δοκιμασμένη "γνώση", να έχεις και τη θέληση και τη δύναμη να κρατάς μέσα σου, αυτό το απλό, το παραδοσιακό..
και ξέρεις?
όσα και αν χάρισες, με το πέρασμα των καιρών, στους ανθρώπους που αγάπησες και αγαπάς..
το χάρισμα που μέσα σου κράτησες.. αυτό το χάρισμα να σε γυρίζει εκεί πίσω..
κράτησέ το.. μόνο για σένα..

marianaonice είπε...

@sealike2 μου
Σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Πράγματι έτσι ένοιωσα, δυνατές στιγμές, αξέχαστες...

@jf μου χαίρομαι που σου άρεσε! Η στροφή αυτή μ΄ αρέσει και μένα. Βγήκε μέσα από την ψυχή μου! Η φύση είναι μοναδική...ισορροπείς μέσα σ΄ αυτήν!

@roadartist μου
είσαι πολύ τυχερή αφού έζησες αυθεντικές τέτοιες στιγμές. Και εμείς έχουμε δικό μας λάδι, αλλά δεν το μαζεύουμε οι ίδιοι, τα δίνουμε τα κτήματα σε τρίτους και μας στέλνουν το λάδι της χρονιάς. Νομίζω ότι είμαστε από τους τυχερούς...

Καλό βράδυ @φίλοι μου.

marianaonice είπε...

@νότα μου
χαίρομαι που σου άρεσε. Σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

@Τάκη μου
καλωσόρισες από εδώ. Σε συναντώ στο σπίτι της Καλυνάμα! Σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια φίλε μου. Αυτό το αγνό, το παραδοσιακό όπως λες έχει τεράστια δύναμη και πάντα με γυρίζει πίσω..

Καλό βράδυ και καλό Σ/Κ @φίλοι μου.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Δεν φαντάζεσαι πόσο οικείες είναι οι εικόνες, παρ' ότι κι΄' εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα.
Οι πρώτες μου εικόνες με τις κατσικούλες, πολύ μικρή, στο χωριό το πατέρα, όπου γινόταν μάχη για να ...κατεβάσω στο στομάχι το κατσικίσιο γάλα.

Η επαφή με το λιομάζωμα ήρθε πολύ αργότερα όπου με το Γλάρο μου και τα παιδιά μαζί, κυνηγούσαμε τέτοιες ευκαιρίες.
Ωωωω...πόσες μνήμες μου έφερες πρωί-πρωί.
Μέχρι για γάλα κατσικίσιο κάναμε χιλιόμετρα, γιατί εν τω μεταξύ το είχα λατρέψει, αλλά δε βρίσκαμε εύκολα.
Αααα...τρελαίνομαι και για πηγμένο τυρί με τέτοιο γάλα, αλλά ανάλατο (φρέσκο) να το τρώω. ΄Εχω πήξει τυρί με επιτυχία, ναι... σου λέω.

Καλή και όμορφη μέρα να έχεις!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Παράλειψή μου μεγάλη (με συνεπήραν οι θύμησες..)
Το ποίημά σου εκπληκτικό!
Και μη μου πεις πως δεν ξανασχολήθηκες με την ποίηση... περιγράφεις με γλαφυρότητα και λυρισμό την εμπειρία εκείνη.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Διαύγεια

Είχε μια διαύγεια το πρόσωπό σου όχι τη διαύγεια του κρύσταλλου ή ενός γυαλιού στην αντανάκλαση της ώριμης σελήνης παρά μόνο τη διαύγεια από κρουστό χαλάζι.
Βγήκες στο δρόμο μέσα στο κρύο παγωμένο έρεβος σιωπηλά σε κοίταξα πίσω από τη κουρτίνα γράφοντας απεγνωσμένα το όνομά σου πάνω στο πάγο και ξάφνου μεγάλοι κρύσταλλοι
όμοια γλυπτά ξεφύτρωσαν από το πάτωμα
Μετέωρη βρέθηκα μέσα σε μια πελώρια σπηλιά με μάτια αίλουρου να ατενίζω τη σκληρή λευκότητα.
Θέλησα να ξεφωνίσω κι ένα αλλόκοτο ουρλιαχτό αντιλάλησε
στο βάθος.
Έκλεισα βίαια το στόμα μασώντας ακατάπαυστα πάγο και
ασήμι.
Με φτερά από κρύσταλλα μουσικά κροταλίζοντας
βρέθηκες κοντά μου, στη χούφτα ευλαβικά κάτι κρατούσες:
«Σου έφερα τα δάκρυά μου χαλάζι της νύχτας για να λουστείς»
είπες…
Ξύπνησα κι ένα καταρράκτη από χαλάζι είχα στα μαλλιά μου.
Έγειρα πάνω στο σώμα σου και γοργά αντήχησαν του ελαφιού
οι δρόμοι

marianaonice είπε...

@Γλαρένια μου, πόσο χαίρομαι που ένοιωσες το άγγιγμα αυτό της ψυχής μου! Βλέπεις το έχεις αισθανθεί και εσύ το ίδιο σαν και μένα. Αχ και αυτό το κατσικίσιο γάλα!! Μεγαλείο....και άσε τους άλλους να λένε... :)) σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...

@Ανώνυμε
Σ΄ ευχαριστώ για τους όμορφους στίχους που μου άφησες... Πολύ θα ήθελα να ήξερα το όνομά σου. Μήπως είσαι η Ισμήνη που ξέχασε να μου αφήσει την υπογραφή της; Τέλος πάντων όποιος/α και να είσαι καλωσόρισες....

Καλό Σ/Κ @φίλοι μου.

Aristodimos είπε...

Μνήμες γλυκές βαθειά χαραγμένες στην ψυχή ειναι αυτες που μας συντροφεύουν ευχάριστα οσα χρόνια κι αν περάσουν...
Αριστα δοσμένη ολη αυτη η εικόνα μεσα απο τους τοσο μεστούς στίχους σου
Την καλησπέρα μου
Αρης

marianaonice είπε...

@Άρη μου
Σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Έχουν ιδιαίτερη σημασία όταν είναι από εσένα ως ειδικού στο αντικείμενο...
Καλό απόγευμα.

kalynama είπε...

πανέμορφη η περιγραφή σου Μαριάνα μου...
τα παιδικά και ανέμελά μας χρόνια.. πόσες αναμνήσεις μας έχουν αφήσει...

εύχομαι να υπάρχουν πάντα στη ψυχή σου χαραγμένες αυτές οι στιγμές

Καλό σαββατόβραδο να έχεις :-)))

rain είπε...

Τι όμορφες μνήμες, πόσο πολύτιμες..
Κι ας μην έχω παρόμοιες έχω μόνο αυτή με το κατσικίσιο γάλα το οποιο σα να το βλέπω ν'αχνίζει στο τσίγκινο κατσαρολάκι και να μοσχοβολά..Να'σαι καλά καλή μου..

marianaonice είπε...

@Kalynama μου
σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για την ευχή σου! Αχ κάποιες αναμνήσεις σημαδεύουν ανεξίτηλα την ψυχή μας.

@Βροχούλα μου
Πόσο χαίρομαι που βρήκα κι άλλον που του αρέσει το κατσικίσιο γάλα. Είμαστε μειοψηφία ξέρεις μαζί με τη Νιόβη.

Καλό ξημέρωμα Κυριακής καλές μου @φίλες. Και ξημερώνει καλοκαίρι αύριο!!....*****

patsiouri είπε...

Κι'εγώ έχω μαζέψει ελιές. Και μεγάλωσα σε χωριό. Και γαμωτο, ξέρω πως τώρα πιά το ποτάμι δε γυρίζει πίσω και πως όσο και να θέλω καμιά φορά να τα βροντήξω όλα και να φύγω τελικά δε γυρίζω εκεί...δε μπορώ.

marianaonice είπε...

@patsiouri μου
πραγματικά έχω φίλες από το χωριό, αγαπημένες, που πάντα ήθελαν να φύγουν από εκεί σε αντίθεση με τους άνδρες που μετά από σπουδές ή το στρατιωτικό τους ξαναγύρισαν οι περισσότεροι (όπως και τα ξαδέρφια μου) πίσω! Πιστεύω ότι οι κλειστές κοινωνίες στην ελληνική επαρχία είναι καταπιεστικές για τις γυναίκες, ακόμη! Το είχα λίγο νοιώσει και εγώ, παρότι ήμουν εκεί ως τουρίστρια, εντούτοις κάποιες φορές μ΄ ενοχλούσε η αναχρονιστική τους νοοτροπία και συμπεριφορά!!

Ερση Μοναχού ....... Υπάρχει και δεύτερο Ιστολόγιο στον ΠΑΘ http://erssi.pblogs.gr/ είπε...

Η επιστροφή στη φύση δεν μπορεί να γίνει, ούτε με το να πάμε στην περιφέρεια, γιατί απλούστατα δεν υπάρχει ούτε φύση, ούτε περιφέρεια πουθενά στον ελληνικό χάρτη, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς....

marianaonice είπε...

@Έρση μου πόσο δίκιο έχεις...Πλήρης απογοήτευση και έρχονται ακόμη πιο άσχημες μέρες...
Καλό ξημέρωμα καλή μου και καλή εβδομάδα.

faraona είπε...

Υπαρχει και φυση και περιφερεια και χωρια και νερα και τα παντα...
Αρκει να ξερει να θυσιαζει κανεις τις απαιτησεις και τις ψευδαισθησεις του.
Κι αυτο θελει κοτσια η αλλιως κορασόν οπως λεει και καποιος φιλος.
φιλια

marianaonice είπε...

@Faraona μου
καλώς την μες το ξενύχτι και εσύ;;;
Για να το λες εσύ ότι υπάρχει περιφέρεια και φύση κάτι θα ξέρεις...και τη χρειαζόμαστε τόσο πολύ την αισιοδοξία σου!!
Καλό ξημέρωμα και καλή εβδομάδα, φιλενάδα!!

Κούκος είπε...

Μαριάννα,
αυτό ήταν πράγματι "άγγιγμα ψυχής". Η περιγραφή μεστή, γεμάτη αναμνήσεις και σκηνές ολοζώντανες, όλα δοσμένα με αγάπη και τρυφερότητα. Να το κάνεις πιο τακτικά αυτό.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

marianaonice είπε...

@Κούκε μου
Καλημέρα και σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια... Εσύ καταλαβαίνεις από τέτοιες μνήμες...που πάντα με γυρίζουν πίσω...
Καλή εβδομάδα.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Όμορφες μνήμες! :))
Καλή εβδομάδα να έχεις! :))

marianaonice είπε...

@ανεμοσκορπίσματα
Καλημέρα Νικόλα, καλή εβδομάδα και σε σένα εύχομαι... και μη ξεχνάς είναι άνοιξη και έρχεται καλοκαίρι...:)))

ποιώ - ελένη είπε...

Τιμωρός

Στη βάση του κάδου δίπλα στα στοιβαγμένα τελάρα
του οπωροπωλείου βρήκε μια παιδική κούκλα.
Την πήρε στα χέρια της, την περιεργάστηκε, το ένα
μάτι της θεόρατο, καταγάλανο να διυλίζει το ύψος
των ορφανεμένων κορφών.
Το άλλο - κυκλώπειο άλγος – χάσκων πιθάρι εύηχο.
Φοβήθηκε το κενό, βιάστηκε όπως – όπως να το καλύψει
με το σάλι της.
Αίφνης με το παλμό της αφουγκράστηκε
πως στο αριστερό μέρος του κρανίου της κούκλας
ένας ζωντανός εγκέφαλος καραδοκούσε με τους νευρώνες
εν εκτινάξει να πλήξει τους ενόχους των σπηλαίων
Έκανε να φύγει τρομαγμένη δεν πρόλαβε, ένας υπόκωφος
κρότος την έριξε στην άσφαλτο
Τα κατακρεουργημένα της δάχτυλα είχαν καλύψει πλήρως
τον άδειο βολβό!
Αποκαμωμένη γρυλίζοντας σαν το κυνηγημένο ζώο
πήρε να γλύφει τις πληγές της
«Σε τιμώρησα , είστε ένοχοι, εσείς αποσπάσατε τον
βολβό μου και τώρα δικαιώθηκα.
Απ` τα δάχτυλά σου θα φυτρώσουν κόκκινες και μαύρες
τουλίπες, ξέρεις άλλωστε πόσο πολύ λατρεύουν οι κούκλες τα
χρώματα.
Με δέκα πάλλοντα στημόνια θα υφάνω το θαύμα του νέου κόσμου
Ευχαριστώ»

marianaonice είπε...

@ελένη
Καλώς όρισες από τα μέρη μου. Σ΄ ευχαριστώ για τους στίχους που μου άφησες...

mortal είπε...

Κορίτσι μου, έχεις δίκιο. 'Ολα ήταν υπέροχα! Μακάρι να γυρίζαμε πίσω...

Ανώνυμος είπε...

τον μικρο τον εριξαν στα βαθεια. Ξερετε τι γινεται στον Ασπροπυργο;
Μεχρι και δικηγορικα γραφεια μετεγκατασταθηκαν για να παιρνουν μεριδιο στον πληστηριασμο των υποθεσεων του κρατητηριου. Του μικρου του εχει γινει σαφες: η θα γινει μελος η θα γινει αποβλητο του συστηματος. Και ο μικρος φοβαται

Ανώνυμος είπε...

just dropping by to say hey

Ανώνυμος είπε...

Θα συστήσω σίγουρα αυτό στους φίλους μου δωρεάν iPhone 5 Δωρεάν Iphone

Ανώνυμος είπε...

|
|

Ανώνυμος είπε...

Hello! I know this іs kіnd of off toρіс but I
was wondeгing if you knew where I could get a cаptcha
plugin fоr mу cοmment form?
I'm using the same blog platform as yours and I'm having problems finԁing
оnе? Thаnks a lot!

my blog post :: quick weight loss dіets (www.fitnessvictory.com)

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!