Ναι πάει πέρασε κι αυτό...Ζόρικο να είσαι άρρωστος στο κρεββάτι, για μέρες και να πονάς...
Η απραξία και η αδυναμία φέρνουν στο μυαλό σκέψεις, πολλές σκέψεις και φόβους...
Δεν είναι το σκοτάδι που σε τυλίγει, δεν είναι η μοναξιά, μα είναι η ανημποριά που σαν ένας βρώμικος βάλτος απειλεί να σε καταπιεί. Τότε μετράς τις δυνάμεις σου, τότε ψάχνεις τους φίλους σου και ζητάς ένα λόγο παρηγοριάς, λίγη συντροφιά κι ας μην είναι αγάπη...
Αρκεί να βρεθείς παροπλισμένος για λίγο ή πολύ και τότε θα διακρίνεις ξεκάθαρα ποιός νοιάζεται για σένα, ποιός νοιώθει την ανημποριά σου και πόσο είναι διατεθειμένος να χαλάσει την ησυχία του για ένα τηλέφωνο έστω, για μία κουβέντα, μία ψευδαίσθηση έστω ευγένειας και συμπαράστασης.
Φίλοι, φίλοι, πολλοί φίλοι πάντα στη ζωή σου περίσσευαν... Μα ελάχιστοι σου χάρισαν απλόχερα τη φιλία τους, ελάχιστοι σε δέχθηκαν όπως είσαι, δεν θέλησαν να σ' αλλάξουν και παρά τις αντιθέσεις τους εξακολουθούν να σε εκτιμούν και να σ' αγαπούν γι' αυτό που εσύ είσαι και γι' αυτό που, καλώς ή κακώς, δεν έτυχε να είσαι!
Τα δύο τελευταία χρόνια, μέσα και από εδώ, απέκτησες καινούριους φίλους, ανοίχθηκες καλοπροαίρετα μαζί τους και πρόσφερες την αγάπη σου, απλά, χωρίς επιτηδεύσεις, χωρίς σκοπιμότητες, μόνο και μόνο γιατί, στην αγάπη των φίλων, βρίσκεις το νόημα της ανθρωπιάς σου...
Όμως ναι φταις, φταις γιατί αφήνεις τους άλλους να νομίσουν ότι έχουν δικαίωμα να λεηλατήσουν τα αισθήματά σου, να τα μονοπωλήσουν, ίσως και να απαιτούν από εσένα να μην είσαι εσύ, αλλά αυτό που αυτοί θέλησαν να πιστεύουν πως είσαι...
Με ποιό δικαίωμα μπορεί κάποιος να σε επικρίνει, να σε μαλώνει, κοινώς να στα "χώνει" για κάτι που εκείνου δεν αρέσει, για κάτι που εσύ το βλέπεις με άλλη ματιά... και απαιτεί να γίνεις αυτό που αυτός θέλει να είσαι?
Εε όχι φίλε μου! Η ευγένεια είναι ένα όμορφο προτέρημα μα σε καμία περίπτωση δεν είναι δουλοπρέπεια, ή υποδούλωση...
Όταν δεν τα "χώνω" κι εγώ... δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ... σημαίνει απλώς ότι η καλή μου ανατροφή δεν μ' αφήνει να βυθιστώ στην απύθμενη αγένεια και στη μανιακή απαρρίθμηση των δικών σου ελαττωμάτων!!
Προτιμώ τη σιωπή... και αν χρειαστεί, απλά, αλλάζω ρότα, γιατί αρνούμαι να πνιγώ στο βούρκο της αναίτιας κατακραυγής σου!!
