ΑΠΩΛΕΙΕΣ…

Το σπίτι άλλη μια φορά δεν σε χωράει…

Φυλακή θαρρείς της σκέψης σου κατάντησε το μικρό δωμάτιο, αλυσίδα του κορμιού σου τα άψυχα γύρω ρημάδια της ψυχής σου, κλειστός ορίζοντας των θέλω σου τα πορτοπαράθυρά του…

Έχει νυχτώσει πια… η γιορτή της γυναίκας πέρασε και φέτος… και εσύ αναρωτιέσαι πάλι γιατί γιορτάζει άραγε η γυναίκα;

Έξω βρέχει… εκείνο το ψιλόβροχο που σταλάζει παγωνιά στο μεδούλι σου και υγραίνει το σβησμένο βλέμμα σου, μοιάζει αδύναμο να ξεπλύνει τη βρώμα που κατακλύζει τούτο τον κόσμο…

Αναμετράς τις απώλειες που τελευταία έγιναν ωκεανός και έπνιξαν κάθε ελπίδα να ανασηκωθεί η ψυχή και να ξανάβρει ο άνθρωπος την αλήθεια του και την αξιοπρέπειά του…

Αναζητάς ανθρώπινα βλέμματα μα γύρω σου ανδρείκελα άψυχα διαφεντεύουν τη ζωή σου…

Απώλεσες το λόγο  ύπαρξής σου άνθρωπε… γι’ αυτό δαίμονας πια φρικτός ξορκίζεις τη φλόγα της αγάπης και σκορπίζεις το σκοτάδι του μίσους και το θάνατο…

Απώλειες… πόσες να θυμηθείς και πόσες να μετρήσεις; Αμέτρητες οι απώλειες της ζωής μας… κι ο πόνος μαχαίρι στα σπλάχνα σου για ό,τι φεύγει και πίσω δεν ξαναγυρνά…

Η γλυκιά και γελαστή μορφή του ταπεινού Ούγκο Τσάβες της Βενεζουέλας που μόλις έσβησε μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο… πλημμυρίζει το βουρκωμένο βλέμμα… Ο αληθινός αυτός Άνθρωπος και Ηγέτης μιας βασανισμένης χώρας, έφυγε πριν προλάβει να δει το όραμά του να ανασταίνεται… και οι υποψίες για τους συνήθεις ύποπτους τέτοιου είδους «θανάτων» από καρκίνο γίνονται θηλιά στο λαιμό και κόμπος στο στήθος…

Αναρωτιέσαι πόσες απώλειες ακόμη θα βιώσει τούτη η ανθρωπότητα… πόσες απώλειες θα βιώσουν όσοι επιμένουν να μένουν άνθρωποι, πόσες μάταιες ελπίδες θα γίνουν πυροτέχνημα στην κόλαση που μας ετοίμασαν…

Από παιδί μόνον απώλειες θυμάσαι…

Απώλειες που συμβαίνουν πρώτα απ’ όλα μέσα στην ίδια σου την ψυχή…

Σκέφτεσαι πώς θα ήταν ο κόσμος που θα ‘θελες να ζήσεις; Ο νους δεν συλλογιέται πια… μοιάζει μουτζουρωμένο χαρτί από όσα τόλμησες πάνω του να σχεδιάσεις και πριν την πορεία σου να χαράξεις, με πυξίδα τις γραφές σου, αναγκάστηκες να τα σβήσεις για να ξαναγράψεις άλλα που πάλι έσβησες γιατί δεν χώραγαν στη λογική αυτού του κόσμου… Και έτσι γράψε – σβήσε, χρόνια τώρα, μαύρισε από μουτζούρα το χαρτί και σκοτείνιασε ο νους…  Ούτε να ονειρευτείς δεν μπορείς πια… δεν έμεινε χώρος λευκός για να χωρέσει τα φωτεινά σου όνειρα…

Στο μέσον σχεδόν και πλέον της εφήμερης τούτης ύπαρξής σου αναρωτιέσαι γιατί το φθαρτό πάντα νικά το άφθαρτο, γιατί την αλήθεια και το αέναο «είναι» μας δεν τα αγγίζουμε ποτέ και φεύγουμε απ’ αυτό τον κόσμο χωρίς ποτέ να τα συναντήσουμε;

 

Ο κόσμος δεν αλλάζει από ανθρώπους μίζερους, ανθρώπους εγωιστές, άδικους και αδιάφορους στη θλίψη και τον πόνο του συνανθρώπου…

Ο κόσμος δεν αλλάζει από ανθρώπους ψεύτες που δεν διστάζουν να προδώσουν τις υποσχέσεις τους και να «σκοτώσουν» όσους τους «αγάπησαν» και τους εμπιστεύτηκαν…

Ο κόσμος δεν αλλάζει από ανθρώπους που έχασαν το στόχο και το σκοπό του αγώνα τους και της επ-ανάστασής τους…

Ο κόσμος δεν αλλάζει όταν ο άνθρωπος δέχεται να γίνει κομπάρσος σε στημένους πολέμους και επαναστάσεις… δεν αλλάζει όταν ο αδελφός πολεμά τον αδελφό…

Ο κόσμος δεν αλλάζει όταν αποθεώνονται οι δοσίλογοι δυνάστες και οι προδότες και «ξεπλυμένοι» γίνονται οι «σωτήρες» ενός προδομένου λαού…

Όχι ο κόσμος δεν αλλάζει όταν δεν το πάρεις απόφαση να ζήσεις το ξεβόλεμά σου, το ρίσκο σου, να αναμετρήσεις τις δικές σου απώλειες…

Δεν αλλάζει αν δεν αποφασίσεις να πετάξεις το μουτζουρωμένο χαρτί του νου σου και να χαράξεις νέα πορεία στο ολόλευκο του χιονιού και στο καταγάλανο του ουρανού!

Χάσαμε την ουσία μας, ξεχάσαμε την ανθρωπιά μας, προδώσαμε την αγάπη και το δίκιο και χωρίς πυξίδα χαθήκαμε στο χάος της αδικίας, της παρανομίας και της απελπισίας…

Και αυτό είναι η μεγαλύτερη απώλειά μας…

ΚΙ ΟΜΩΣ ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!

Μην απελπίζεσαι... Κάνε λιγάκι υπομονή...

Μην απελπίζεσαι και δε θ' αργήσει
κοντά σου θα 'ρθει μια χαραυγή
καινούργια αγάπη να σου ζητήσει
κάνε λιγάκι υπομονή

Διώξε τα σύννεφα απ' την καρδιά σου
και μες το κλάμα μην ξαγρυπνάς
τι κι αν δε βρίσκεται στην αγκαλιά σου
θα 'ρθει μια μέρα μην το ξεχνάς

Γλυκοχαράματα θα σε ξυπνήσει
και ο έρωτας σας θ' αναστηθεί
καινούργια αγάπη θα ξαν' αρχίσει
κάνε λιγάκι υπομονή

Όταν τα σύννεφα πυκνώνουν, όταν η καταιγίδα προμηνύεται βαριά, όταν το σκοτάδι βαραίνει την ψυχή μας...
Τούτο το τραγούδι, μοιάζει σαν πνιγμένη προσμονή, σαν χαμένη ελπίδα που αρνιέσαι να αποδεχθείς, μοιάζει σαν να παρακαλά για το χάραμα από τη σκοτεινιά της απελπισίας, της εγκατάλειψης, του φόβου, της ερημιάς, της μοναξιάς, του πολέμου.
Μοιάζει σαν απελπισμένη έκκληση να ξαστερώσει επιτέλους και να λάμψει ο ήλιος της λεφτεριάς, της ανθρωπιάς και της δικαιοσύνης για λαούς σκλαβωμένους, για ανθρώπους βασανισμένους, αδικημένους, εγκαταλειμένους, για ανθρώπους μόνους, προδομένους, χωρίς αγάπη και χωρίς ένα χέρι να κρατηθούν...
Μοιάζει σαν ένας ύμνος σε μια γλυκειά ελπίδα για ένα χάραμα γεμάτο ανθρωπιά, αγάπη και δικαιοσύνη...

Απαγορευμένο ακόμα και μετά τη λήξη του εμφυλίου. 

Ο Β. Τσιτσάνης, στην προσπάθειά του να περάσει κοινωνικοπολιτικά θέματα στη δύσκολη εμφυλιακή περίοδο και να ξεγελάσει τη λογοκρισία, χρησιμοποιούσε --όπως και οι περισσότεροι συνθέτες-- το θέμα της γυναίκας και του έρωτα. 

Το ότι το τραγούδι έχει πολιτική σημασία φαίνεται και από την απαγόρευσή του, με επαναλαμβανόμενες αστυνομικές διαταγές, όχι μόνο μετά την κυκλοφορία του, αλλά ακόμα και μετά τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου! 

Το 1950 μπήκε στη λίστα των απαγορευμένων τραγουδιών, από την Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών, με τον τίτλο "Ο Υπομονετικός". Να σημειωθεί πως οι τότε χωροφύλακες και αστυφύλακες έσπασαν, με ιδιαίτερη μανία, πολλές εκατοντάδες πλάκες γραμμοφώνου με το τραγούδι αυτό. Ο ίδιος ο Τσιτσάνης στην αυτοβιογραφία του λέει: "Τότε, με τα τραγικά γεγονότα του εμφυλίου πολέμου ήταν πολύ δύσκολο να γράψεις εκείνο που ήθελες. Υπήρχε η λογοκρισία που δεν έδινε εύκολα άδεια για να γραμμοφωνήσεις τραγούδι. Εννοώ εκείνα που είχαν κατά τη γνώμη τους ύποπτους στίχους και έβλεπαν κάποια πολιτική σκοπιμότητα. Δεν μπορώ να ξέρω με τι σκεπτικό αποφάσιζαν, πάντως τραγούδι που θα είχε και μια λέξη γύρω από την πολιτική ή τα γεγονότα της εποχής, έπρεπε στα σίγουρα να το απορρίψουν. Τότε, το 1949, ή λίγους μήνες νωρίτερα, έγραψα μέσα στα άλλα, και ένα που του έβαλα αλληγορικά λόγια, ακριβώς από το φόβο της λογοκρισίας, αλλά η σημασία του φαίνεται καθαρά: 

«Μην απελπίζεσαι και δεν θ' αργήσει, κοντά σου θα 'ρθει μια χαραυγή, καινούργια αγάπη να σου ζητήσει, κάνε λιγάκι υπομονή...». Η πρώτη στροφή του τραγουδιού παραπέμπει στην «αναμονή» του αγωνιστή, που μπορεί να βρίσκεται στο βουνό, στη φυλακή ή στην εξορία, αλλά και στην αλληγορική του εκδοχή, στην «αναμενόμενη ειρήνη». Η δεύτερη στροφή, με το «διώξε τα σύννεφα» προτείνει τη «λύση», ενώ με την τρίτη δίνει την «ελπίδα για ειρηνική ζωή».

Στερέψαμε...

Νάμαστε πάλι εδώ, με ένα βουβό παράπονο, με μια πνιγμένη οργή και ένα απέραντο γιατί ζωγραφισμένο στο άδειο μας βλέμμα...

Η ψυχή μας στερεμένη βρύση, το μυαλό μας άνυδρη γη και η ζωή μπροστά μας μια απέραντη έρημος χωρίς ορίζοντα, μια ατέλειωτη νυχτιά χωρίς ξημέρωμα, μια άνιση μάχη χωρίς ελπίδα...

Γύρω μας συντρίμια ανθρώπινα, παγωμένα βλέμματα, παραιτημένες συνειδήσεις, βουλιάζουμε σιγά σιγά στο βάλτο που μας έστησαν όλοι αυτοί που νομίσαμε φίλους μας, όλοι αυτοί που νομίσαμε ότι αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματά μας, για  ψωμί, παιδεία, ελευθερία, δικαιοσύνη...

Ψέμματα τα συνθήματά τους, ψεύτικες οι υποσχέσεις τους, ψεύτικη η ανθρωπιά που μας τάξανε...

Βομβαρδισμός από μέτρα χωρίς μέτρο, μέτρα φτιαγμένα για σκλάβους, μέτρα μετρημένα στο μέτρο του ραγιά μέσα στην ίδια του την πατρίδα... επ' ονόματι της δημοκρατίας... της δημοκρατίας τους που τρομάζει, που απειλεί, που αφανίζει ανθρώπινες υπάρξεις και ακυρώνει κάθε ελπίδα στη ζωή μας.

Γεμίσαμε προδότες... 

Μέσα σε λίγους μήνες κατάργησαν όσα επί αιώνες νομίζαμε ότι κατακτήσαμε με αγώνες... Τι ειρωνεία αλήθεια... Όλα στημένα σε σχέδιο σατανικό, έδωσαν για να ναρκώσουν, έδωσαν για να διαφθείρουν, έδωσαν για να αδιαφορήσουμε και να εμπιστευτούμε τους άρπαγες όχι πλέον του βιού μας αλλά της ίδιας μας της ψυχής.

Κόβονται οι μισθοί, κόβονται οι συντάξεις, τα χιλιοπληρωμένα εφάπαξ, οι επικουρικές, η ιατρική περίθαλψη, τα φάρμακα, η παιδεία, όλα καταργούνται μα οι εισπράξεις αυξάνονται, οι εισφορές θηλειά στο λαιμό μας και οι φόροι και τα χαράτσια αλύπητα πέφτουν στους μη έχοντες ενώ οι κατέχοντες μας περιγελούν με λίστες και προανακριτικές επιτροπές.

Επιτροπές όπου στήνεται το θέατρο της παράνοιας, εκεί όπου οι ελεγχόμενοι και οι ελεγκτές είναι το ίδιο σινάφι που εδώ και χρόνια μας ρούφηξαν το αίμα και τώρα τους κοιτάμε διεφθαρμένους πρωταγωνιστές σε παράσταση με τίτλο "Η πάταξη της διαφθοράς" κι εμείς κομπάρσοι θλιβεροί ανίκανοι να σαλέψουμε, ανίκανοι ν' αντιδράσουμε, ανίκανοι να ανατρέψουμε την κοροϊδία τους!

Αριστεροί και δεξιοί, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί, γίναν ένας ταμπουρωμένος, πίσω από τα έδρανα της Βουλής, θίασος και εμείς απορημένοι αναρωτιόμαστε γιατί αλήθεια εξακολουθούν οι αντιμνημονιακοί να παίζουν το θέατρο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας;

Μοιάζει με δημοκρατία τούτο το πράγμα που βιώνουμε; Αν αυτό είναι δημοκρατία τότε ο φασισμός πώς είναι; Όλες οι εξουσίες (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική και ΜΜΕ) γίναν ένα αδιαίρετο και ομοούσιο τέρας που με δαιμονική κακεντρέχεια μας περιπαίζει και μας κάνει μπάλα στο δικό τους περιφραγμένο γήπεδο, χωρίς καμία διέξοδο...

Αριστεροί 65χρονοι καθηγητές, με αλογοουρά και επαναστατικό λουκ κουνάνε το δάχτυλο σ' όσους δηλώνουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι και απαιτούν να μπουν έξτρα χαράτσια κατ' εξαίρεση σ' αυτούς για να πληρώνονται οι ιερείς τους! Οποία υποκρισία!! 

Οι αριστεροί γλύφτες του Ομπάμα και του Ινστιτούτου Brookings και υποστηρικτές των Ισλαμοφασιστών επαναστατών της Συρίας, απαιτούν τώρα φόρους από τους Χριστιανούς πολίτες τούτης της έρημης Χώρας... λες και οι Χριστιανοί, που αποτελούν την πλειοψηφία της δεν είναι άνθρωποι, δεν έχουν δικαίωμα στην ανεξιθρησκεία τους και για να λατρεύουν το Θεό τους που επί αιώνες λάτρεψαν οι πρόγονοί τους,  πρέπει να πληρώσουν χαράτσι! 

Ναι για να κρατήσουν τα ιερά και τα όσιά τους μέσα στην ίδια τους την πατρίδα πρέπει να πληρώσουν παραπάνω φόρους! οι εξαθλιωμένοι, οι άνεργοι, οι απολυμένοι, οι απελπισμένοι και χιλιοχαρατσωμένοι!!

Σε τί διαφέρουμε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία; Τότε οι Οθωμανοί στους ραγιάδες έδιναν το δικαίωμα της επιλογής: αν ήθελαν να κρατήσουν τη γλώσσα τους έπρεπε να εξισλαμιστούν κι αν ήθελαν να κρατήσουν τη θρησκεία τους έπρεπε να εκτουρκίσουν τη γλώσσα τους.

Δεν ξέρω αν ήταν θέλημα Θεού ή απλή σύμπτωση όμως το γεγονός είναι ότι όσοι κράτησαν τη γλώσσα και εξισλαμίστηκαν, με την πάροδο των χρόνων σιγά σιγά έχασαν και τη γλώσσα, ενώ όσοι αποδέχθηκαν την Τουρκική γλώσσα αλλά κράτησαν τη Χριστιανική θρησκεία, στο τέλος δεν έχασαν ούτε την Ελληνική γλώσσα, ούτε τη λαϊκή και μουσική τους παράδοση. Γι' αυτό βλέπουμε το θαυμαστό γεγονός  Έλληνες μουσικοσυνθέτες που κράτησαν τη θρησκεία τους αλλά άλλαξαν τη γλώσσα τους, να γράφουν ελληνική και βυζαντινή μουσική με τούρκικους στίχους.
Και έτσι η Ελλάδα διασώθηκε από τη λαίλαπα της Τούρκικης κυριαρχίας...  Είναι τυχαίο άραγε που σήμερα όλοι αυτοί οι Ανθέλληνες χτυπούν πρωτίστως τα ιερά και τα όσια της πατρίδας μας;

Κέντρο σπουδών ανατολικής μουσικής σε εκδήλωση στο Αναγνωστήριο Αγιάσου, το καλοκαίρι 2012 (τραγούδι Ελλήνων μουσικοσυνθετών επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με τούρκικους στίχους).

Και σήμερα μέσα στην Ελλάδα, οι αριστεροί πολιτικοί της, οι δήθεν αντιμνημονιακοί αλλά κρυφοί ή και φανεροί υπερασπιστές της Νέας Τάξης Πραγμάτων, τη στιγμή που διαδηλώνουν και αλλαλάζουν "Είμαστε όλοι Πακιστανοί" απαιτούν από τους Έλληνες, που είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι κατ' εξοχήν Χριστιανοί Ορθόδοξοι να αφελληνιστούν! Πλήρης αποχρωματισμός πεποιθήσεων και θρησκευτικών παραδόσεων των κοινωνιών από τους επονομαζόμενους αριστερούς...

Στερημένοι από συναισθήματα, στερημένοι από λογική, άδειοι από ανθρωπιά και ευσπλαχνία, κούφια πια ανδρείκελα οι κομματικοί δήθεν "αριστεροί" κατάντησαν φερέφωνα και υπηρέτες των Νεοταξιτών. Φόρεσαν το πλέον τρομακτικό φασιστικό προσωπείο και απειλούν με όλεθρο το λαό της Ελλάδας!

Απογοήτευση πλήρης! 

Πώς να παλέψεις το σκοτάδι όταν οι σύντροφοι αποδεικνύονται προδότες και πράκτορες του προαιώνιου εχθρού σου; 

Πώς να αντισταθείς όταν οι σύντροφοι έγιναν υπερασπιστές του άκρατου καπιταλισμού, του Αμερικάνικου δολοφονικού ιμπεριαλισμού, του άκρατου ρατσισμού σε βάρος σου γιατί έτυχε να είσαι Έλληνας κι όχι Πακιστανός ή Αφγανός, της άκρατης αδικίας που φτιασιδώνεται με δήθεν ειδικούς εισαγγελείς διαφθοράς, ελεγχόμενους και καθοδηγούμενους από τα ίδια κέντρα που μεθοδικά, χρόνια τώρα δουλεύουν για τη συσσώρευση του πλούτου στα ίδια εγκληματικά χέρια;

Σκοτεινό το τοπίο γύρω, μαυρίλα ο ουρανός μας και τα σύννεφα προμηνύονται δισοίωνα και επικίνδυνα... 

Κανείς δεν ξέρει πόσο θα κρατήσει τούτος ο μεσαίωνας που μας πλάκωσε... κανείς δεν ξέρει αν και πότε θα χαράξει η αναγέννηση... 

Όμως μέχρι τότε ας κρατηθούμε με την αλυσίδα της αγάπης όσοι απομείναμε άνθρωποι κι όσοι ακόμη δεν στερέψαμε από ελπίδα...

ΟΝΕΙΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ

Του Γεωργίου Καλού από το Μεγάλο Πείραμα (Εν CERN).

Νύχτα στον ύπνο μου, ήρθαν οι δάσκαλοι
των παιδικών μου χρόνων ντυμένοι μάγοι.
Και με κοιτούσαν απορημένοι, καθώς
δεν είχα πλαγιάσει σε φάτνη.

Αναπεσών δεν ήμουν, ντυμένος μεγαλοπρέπεια βυζαντινή,
όπως στων αγιογράφων τη μεγάλη φαντασία.
Δεν ήμουν βρέφος καν, κι εκείνοι έφταναν από παντού,
ποιός ξέρει, πόσα διανύοντας χιλιόμετρα.

Δεν είχα παρά να τους καλοδεχτώ, τιμώντας τους,
καθώς του πρέπει. Δεν μου ταιριάζουν, είπα,
χρυσός και λίβανος, ούτε της σμύρνας τα αρώματα
που προορίζονται για βασιλιάδες.

Μην ξοδευτείτε, αρκετά δαπανήσατε κουράγια,
να μου μάθετε γράμματα. Κι αν αστέρας ολόφωτος
σας οδήγησε εδώ, ήταν λάθος. Νεοφανής δεν είναι,
όπως στη Γραφή, γιγάντιος λαμπτήρας νέον είναι, διαφήμισης.

Κοίταξαν έξω τότε, στην αυλή μου.
Δεν είδαν άλογα ζώα γύρω μου,
μόνο τα έλλογα, μυριάδες να περνούν αδιάφορα.
Για συντροφιά δεν ήξεραν, δεν είχαν χνώτο ζεστό
για βρέφη μικρά ή μεγάλα.

Στις νέες φάτνες των ελλόγων, διευκρίνισα,
δεν μπανοβγαίνουνε βοσκοί.
Οδηγοί αγέλης αγράμματοι, συνήθως προτιμώνται.
Γι' αυτό κι οι άγγελοι άλλαξαν δρόμο, δεν έρχονται πια κατά δω.

Τους αντικατέστησαν στις οθόνες μας με άλλους,
ντυμένους ακριβά, για να πουλάνε.
Τους έδωσαν φτερούγες πλαστικές για να γυρνάνε
προς κάθε κατεύθυνση.

Μ' ένα χαμόγελο διαρκές και τη λάμψη που απαιτούν τα ΜΜΕ.
Προς τι, λοιπόν τα Ωσαννά και τα Δοξαστικά; Οι Άγγελοί μου
δεν μιλούν και δεν ψάλλουν. Απαγορεύεται η διατύπωση ιδεών.
Εικόνες μόνον επιτρέπονται, κι αυτές αν είναι της ευτυχίας.

Τη δυστυχία δεν θέλει κανείς να γνωρίζει. Κεφάλαιο άλλο είναι,
σε βιβλίο άλλο, για νόες άλλους, για Βρέφος Θείο. Συσκέφτηκαν.
Αντίγραφο υπερτιμημένο με κοστολόγησαν.
Ο Ηρώδης δεν ζήτησε καν να μάθει, δεν τηλεφώνησε,
αφού είναι σε όλους γνωστό:

Οι τύραννοι δεν ψάχνουν για αντίγραφα, πρωτότυπα μόνο.
Σφαγή ασκόπως δεν γίνεται για ημιθέους.
Ο ένας θεός επικίνδυνος. Οι πολλοί, εσμός φωνών άσχετων,
ομολογουμένως ακίνδυνος. Και Χριστός ήταν ένας!

Τα άκουσε ο Σημίτης στη Γερμανία από μέλος της ομάδας "Real Democracy Now" !!

Αυτό που δεν αντέχεται σ' αυτή τη χώρα είναι οι υπεύθυνοι της καταστροφής της να ρυθμίζουν ακόμη την τύχη της είτε από το προσκήνιο είτε από το παρασκήνιο, να ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα για τον χειμαζόμενο Ελληνικό λαό και να μας κουνούν το δάχτυλο ενώ οι ίδιοι δεν έχουν κάνει καμία έκπτωση στα δικά τους κεκτημένα. Αντίθετα ασφαλισμένοι πίσω από τα εκατομμύρια που απέκτησαν με αδιαφανείς τρόπους κυρίως, μιλούν για θυσίες των μόνιμα εξαθλιωμένων και μόνιμα αχθοφόρων των βαρών του διεφθαρμένου Κράτους τους.
Ένας από αυτούς και ο Κώστας Σημίτης, που πέρισυ τέτοιο καιρό, τολμά να  εμφανίζεται σε φόρουμ στο Βερολίνο και έχει το θράσος να δίνει μαθήματα στον Ελληνικό λαό και στην Ευρώπη και να λέει τη γνώμη του, για το τι πρέπει να γίνει για να βγει η Ευρώπη και η ανθρωπότητα από την κρίση. 
Όμως η εκπρόσωπος του “REAL DEMOCRACY NOW” του Βερολίνου, τον επαναφέρει σε τάξη λέγοντας τις παρακάτω αυτονόητες αλήθειες!!:

"Eίμαι μέλος της "Real Democracy Now" του Βερολίνου και θα κάνω μια σύντομη παρέμβαση στο όνομα της ομάδας. Eίναι ιδιαιτέρως προβληματικό να καλείτε εδώ τον Κώστα Σημίτη για να μας δείξετε προς τα πού πρέπει να πάει η Ελλάδα. Έχει μακρύ παρελθόν στην Ελληνική πολιτική σκηνή και είναι συνυπεύθυνος για τη σημερινή κατάσταση. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως πρωθυπουργός η διαφθορά έφθασε σε πρωτοφανή επίπεδα. Ο στενότερος συνεργάτης του, Θ. Τσουκάτος  και ο υπουργός Τ. Μαντέλης  παραδέχθηκαν ότι πήραν χρήματα από τη Siemens. Η Γερμανική δικαιοσύνη φωτογραφίζει τον υπουργό Εθνικής Άμυνας  ως αποδέκτη μαύρου πολιτικού χρήματος από την Ferrostahl. O Σημίτης ταυτίστηκε με το όραμα της ισχυρής Ελλάδας. Γι’ αυτήν την ισχυρή Ελλάδα θυσιάστηκε ο Ελληνικός λαός. Ο ίδιος λαός καλείται σήμερα να πληρώσει για την κατάρρευση αυτού του οράματος. Ο Κώστας Σημίτης ταυτίστηκε με την είσοδο της Ελλάδας  στην Ευρωζώνη, την ίδια Ευρωζώνη την οποία σήμερα αμφισβητεί τόσο έντονα – την Ευρωζώνη της κρίσης. Ο Κώστας Σημίτης πρέπει επιτέλους να αναλάβει  την ευθύνη των πράξεών του και να αποσυρθεί από την πολιτική σκηνή".

ΑΠΛΩΣ ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ που μπορεί να αφορά περιστατικό παλιό, όμως είναι τόσο επίκαιρο και σήμερα ακόμη που οι ίδιοι άνθρωποι μας κουνούν το δάχτυλο!

Υπάρχει ελπίδα! Μην τα παρατάτε!

Watch live streaming video from stoxasmospolitikh at livestream.com

Από το Στοχασμός Πολιτική

Η Ελλάδα έχει τον πιο διεφθαρμένο δημόσιο τομέα 
ανάμεσα στις 27 χώρες της ΕΕ, σύμφωνα με την 
ετήσια έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας 
(Transparency International), που δόθηκε στη 
δημοσιότητα 5 Δεκ. '12.

ΞΥΠΝΗΣΤΕ!! ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ! 
ΠΙΑΣΑΜΕ ΠΑΤΟ!