Ας γελάσουμε λίγο έστω και με τα ...χάλια μας...

Και επειδή ο φίλος μου ο Τζονάκος μας λέει ότι στην Ελλάς δεν γελάς λέω και εγώ να γελάσουμε λιγάκι, κι ας είναι και με τα ...χάλια μας. Το έχουμε ανάγκη!!

"Ένας νέος τελειώνει το Λύκειο και δεν έχει καθόλου όρεξη για Πανεπιστήμιο. 

Ο πατέρας του νέου, πλούσιος πολιτικός με μεγάλη δύναμη στην κυβέρνηση, απειλεί τον γιο του:
Δεν θέλεις να σπουδάσεις ρε τεμπελόσκυλο; Λοιπόν εγώ δεν συντηρώ κοπρίτες, 

γι` αυτό και θα δουλέψεις, κατάλαβες;.
Έχοντας την ισχυρή οικονομική και πολιτική θέση ο πατέρας κινεί τα νήματα για 

να βρει μία θέση στον γιο του.
Παίρνει στο τηλέφωνο τον Παπακωνσταντίνου (Υπουργό Οικονομίας):
- Γιώργο, θυμάσαι τον γιο μου; Λοιπόν, τέλειωσε το λύκειο και ο τεμπέλης δεν θέλει να σπουδάσει. Θα μπορούσες να του βρεις μια θέση να αρχίσει να δουλεύει, μήπως εν τω μεταξύ βρει το δρόμο του και αποφασίσει να σπουδάσει; Το θέμα 

είναι να βρεθεί κάτι που θα τον κάνει να δουλέψει σκληρά, να μην κάθεται και τα ξύνει. κατάλαβες;
Μερικές μέρες αργότερα ο Παπακωσταντίνου λέει:
- Έτοιμη η δουλειά για τον γιο σου. Δεξί χέρι του Προέδρου της Δημοκρατίας και 20.000 ευρώ το μήνα, τέλεια έτσι;
-Τι λε ρε Παπακωνσταντίνου, αυτό είναι υπερβολικό. Πρέπει να τον αρχίσουμε πιο χαμηλά, και με τέτοια τρελλά λεφτά αυτός ο τεμπέλης θα γίνει χειρότερος.
Περνάει λίγη ώρα. Τηλέφωνο ο Παπακωνσταντίνου:
- Φίλε του βρήκα κάτι πιο σεμνό. Ιδιαίτερος Γραμματέας Υπουργού. Ο μισθός είναι πιο σεμνός, μόνο 10.000 ευρώ το μήνα.- Οοοοοχι ρε Παπακωνσταντίνου. Μόλις που έβγαλε το Λύκειο. Δεν θέλω η ζωή του να είναι τόσο εύκολη με την πρώτη ευκαιρία. Θέλω να αισθανθεί την ανάγκη να σπουδάσει, κατάλαβες;
Την επόμενη μέρα:
- Φίλε, του βρήκα δουλειά ως Διευθυντής του Τμήματος Προμηθειών στο Υπουργείο Οικονομικών και ο μισθός θα είναι μόνο 6.000 το μήνα.
- Μα ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ρε Γιώργο, βρες μου κάτι πιο σεμνό, κάτι στα 600 με 700 ευρώ το μήνα.
-Μα τι λες τώρα, αυτό είναι αδύνατο.
- Γιατί;;;;;;;

- Γιατί αυτές οι θέσεις δίνονται μόνο με διαγωνισμό και χρειάζεται να έχει βιογραφικό κάποιου επιπέδου, με τέλειες γνώσεις Αγγλικών, Πανεπιστημιακό δίπλωμα, τουλάχιστον ένα Masters ή PHD στο εξωτερικό, θέληση να δουλεύει υπερωρίες άνευ αποδοχών, και φυσικά προϋπηρεσία.
Φίλε μου αυτές οι θέσεις των 600 ευρώ δεν βρίσκονται εύκολα..."

Το Μεγάλο "Ναι" και το Μεγάλο "Όχι"...

Che fece... il gran rifiuto- Κ.Π.Καβάφης

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τό'χει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του...

Τούτες τις μέρες το ποιήμα αυτό τριγυρίζει συνέχεια στο μυαλό μου...
Δεν ξέρω γιατί αλλά σκέφτηκα ότι σήμερα έμειναν ελάχιστοι πια αρνηθέντες...
Οι πιο πολλοί έτοιμο τόχουν μέσα τους το Ναι και λέγοντάς το, μια χαρά στη ζωή τους πορεύονται...
Γι' αυτό γεμίσαμε ξύλινους ανθρώπους,  με πρόσωπα σαν μάσκες, ψυχρά και αγέλαστα, χωρίς ίχνος ανθρωπιάς και έγνοιας για τους συνανθρώπους τους...
Γεμίσαμε ανδρείκελα άψυχα που λέγοντας συνεχώς Ναι στους ισχυρούς, ανέβηκαν σε βάθρα υψηλά και τις τύχες μας πήραν στα χέρια τους, νομίζοντας πως μπορούν να τις ορίζουν!


Αλλοίμονο σ' όσους αν ρωτιούνταν πάλι όχι θα ξανάλεγαν!
Το τίμημα βαρύ για κείνο το Όχι, το σωστό, στη ζωή τους!
 

Ο υπέροχος και αληθινά "ανθρώπινος" κόσμος των ζώων.

Δείτε το βίντεο. Αξίζει τον κόπο.

Το σκυλί και το δελφίνι... η "ανθρωπιά" των ζώων σε όλο της το μεγαλείο! Άνθρωποι διδαχθείτε!!

Μου έφτιαξε τη μέρα ή μάλλον μου έφτιαξε όλες τις τελευταίες μέρες που η σιχασιά για όσα γίνονται στον τόπο μας, αλλά και παγκοσμίως, έχει μαυρίσει την ψυχή μου και η υποκρισία των πάντων γύρω μας, έχει ανεβάσει το κοντέρ του θυμού μου στο έσχατο σημείο!

Διαβάζω παντού για την κατάληψη της Νομικής Σχολής Αθηνών από τους 250 αλλοδαπούς που ήρθαν στη χώρα χωρίς νόμιμες διατυπώσεις (όπως την τελευταία δεκαετία έρχονται κατά μιλλιούνια) και αδυνατώ να απαντήσω στα ερωτήματα που σφυρίζουν στο μυαλό μου και στο μυαλό πολλών άλλων.

Αναρωτιέμαι λοιπόν και εγώ η άσχετη αν πληροφορίες εντόπιζαν ένα ΙΧ, ή ταξί, ή φορτηγό να μεταφέρει έστω και 5 ή 10 λαθρομετανάστες (όχι 250) δεν θα είχε κατασχεθεί το όχημα και ο οδηγός και διακινητής θα είχε συλληφθεί για το κακούργημα της προώθησης παράνομων αλλοδαπών στο εσωτερικό της Χώρας??

Όσο για το πανεπιστημιακό άσυλο όλοι ξέρουμε ότι δεν καλύπτει τα τελούμενα κακουργήματα. Και η εγκατάσταση εκεί αυτών των δύστυχων λαθρομεταναστών έχει γίνει με την τέλεση του παραπάνω κακουργήματος της παράνομης διακίνησης και εγκατάστασής τους στη Χώρα.

Τώρα τι ζητάνε η Κυβέρνηση από την αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και τους πρυτάνεις, τι ζητάει η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ από την κυβέρνηση, η αξιωματική αντιπολίτευση και από τους δύο και οι εισαγγελείς από τους πρυτάνεις και την κυβέρνηση, εγώ ακόμη δεν έχω καταλάβει...

Μήπως κατάλαβε κανείς από εσάς??

Ποιος δουλεύει ποιόν σ' αυτή τη Χώρα? Μάλλον όλοι οι παραπάνω δουλεύουν εμάς με εργαλείο τους την αθλιότητα και τη δυστυχία κάποιων αλλοδαπών προσφύγων που κανείς δεν ξέρει ποιοί και για ποιό σκοπό τους έφεραν στην Ελλάδα... φαντάζομαι όχι για να βρουν τον ...παράδεισο, αφού εδώ πια όλα οδηγούν στην κόλαση...

Λυπόμαστε όλοι γι' αυτούς τους δύστυχους ανθρώπους, αλλά όταν σήμερα η πλειοψηφία των ημεδαπών δεν έχουν εργασία, ασφάλεια, υγεία, φάρμακα, λόγω της κρίσης, τι μπορεί να προσφέρει το κράτος αυτό, πια σ' αυτούς τους ανθρώπους εκτός από εξαθλίωση και παρανομία?

Γι' αυτό δείτε το βιντεάκι, θα νοιώσετε επιτέλους γαλήνια και ανθρώπινα, θα νοιώσετε ότι σ' αυτό τον κόσμο υπάρχει "ανθρώπινη" αλληλεγγύη και λογική, όχι όμως στους ανθρώπους, αλλά στα ζώα τούτου του πλανήτη, κι ίσως λυπηθείτε που γεννηθήκατε άνθρωποι...

Ας ευθυμήσουμε λίγο με Αρκά.

Το ξέρω ότι η κατάθλιψη και η απαισιοδοξία, με όσα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα, έχουν κυριεύσει πλέον όλους μας.
Πάντα όμως οι γελοιογράφοι και οι ευθυμογράφοι με έξυπνο και μοναδικό τρόπο κατάφερναν ακόμη και το πιο μαύρο και απαισιόδοξο γεγονός να το παρουσιάζουν με μία νότα παρηγοριάς και αισιοδοξίας.
Γι' αυτό, ας το φιλοσοφήσουμε λίγο κι ας ευθυμήσουμε με κάποιες μοναδικές ατάκες του Αρκά που βρήκα και που πολύ μου άρεσαν.
1. ΠΡΟΣΠΑΘΩ να βγω από το ψυχολογικό αδιέξοδο, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ από που μπήκα!
2. ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ είναι η τέχνη να κουράζεσαι τις ώρες ανάπαυσης.
3. Η ΠΕΙΡΑ είναι μια χτένα που την αποκτάς όταν είσαι πια φαλακρός.
4. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι 4 λύκοι και 1 πρόβατο να ψηφίζουν για φαγητό.
5. ΑΥΤΟΙ που κάνουν πως ξέρουν τα πάντα εκνευρίζουν εμάς που τα ξέρουμε.
6. ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΦΑΡΜΑΚΟ για το βήχα είναι η φασολάδα. Μετά θα φοβάσαι να βήξεις.
7. Η ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ δεν μπορεί να κερδίσει τη φυσική ηλιθιότητα.
8. Η ΖΩΗ ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ σε τρεις φάσεις: Επανάσταση, περισυλλογή, τηλεόραση. Ξεκινάς να αλλάξεις τον κόσμο και καταλήγεις να αλλάζεις κανάλια.
9. ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ πάνω απ' όλα. Όλες τις άλλες από κάτω.
10. ΜΕΓΑΛΟΦΥΪΑ είναι κάποιος που σε μια παραλία γυμνιστών μπορεί να θυμάται φάτσες.
11. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ κοινωνία ηλιθίων είναι ταξική. Έτσι ένας  ηλίθιος πλούσιος είναι απλά πλούσιος ενώ ένας ηλίθιος φτωχός είναι απλά ηλίθιος.
12. Η ΤΥΧΗ χτυπάει την πόρτα σου μόνο μια φορά. Αλλά η ατυχία έχει πολύ μεγαλύτερη υπομονή.
13. ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ τόσα πολλά γύρω από το κάπνισμα και το ποτό που αποφάσισα να κόψω το διάβασμα.
14. Η ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ είναι το τελευταίο καταφύγιο της αποτυχίας.
15. ΚΑΝΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ στο νερό: Πλυθείτε μαζί με ένα φίλο.

ΚΑΛΗ  ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ!
:))

Το γράμμα...

Είναι κάποιες στιγμές που έτσι στα ξαφνικά γίνεται κάτι και το ρολόι του χρόνου γυρίζει πίσω...
Σαν σε όνειρο, μια συνάντηση, μια λέξη, ένα τραγούδι και εσύ λες και βρίσκεσαι... σε άλλες εποχές, τότε που όλα μοιάζαν πιο ανθρώπινα με αληθινές αγκαλιές, με ζεστές κουβέντες και με αληθινό σφίξιμο του χεριού...  τότε που τα συναισθήματα έσκαβαν βαθειά και ρίζωναν στα σπλάχνα των ανθρώπων μια για πάντα!
Και ήξερες πως όποιος μια φορά αγαπά, για πάντα αγαπά!

Τότε που την απόσταση του χωρισμού γεφύρωνε ένα γράμμα αληθινό με χαρτί και μελάνι... τότε που έσταζε νοσταλγία ο φάκελλος και τις σελίδες του μάτωνε η μοναξιά, μα και η βαθειά αγάπη γι' αυτόν που η μορφή του, όσο μακριά κι αν ήταν στοίχειωνε την ύπαρξη και η θύμησή του θόλωνε το βλέμμα...

Δεν το περίμενες απόψε... η κόρη σου να θυμηθεί το τραγούδι σου... αυτό που της τραγούδαγες μωρό, αυτό που τώρα τελευταία προσπαθούσες να θυμηθείς τη μελωδία του και πάντα σου ξέφευγε...  και να που απόψε η μικρή το άκουσε εκεί που διασκέδαζε με τους φίλους της και αμέσως θυμήθηκε εσένα ...τη μάνα της, και το κινητό σου χτύπησε για να σου πει με θρίαμβο: Μαμά άκου: το τραγούδι σου!!
"..Γεια και χαρά σας, αγάπες μου, γεια χαρά σας... ας ήταν όνειρο που είμαι μακριά σας...
η μοναξιά την καρδιά μου λιώνει, τη ματώνει, τη ματώνει..."

Πάντα σε πόναγαν τα τραγούδια που είχαν μέσα χωρισμό, τα τραγούδια που μίλαγαν για γράμματα γαλάζια, για μοναχούς ανθρώπους που απέμειναν να περιμένουν και για άλλους που ξεκίνησαν γι' αλλού, να  φυλάξουν φαντάροι το χρέος τους ή  να βρουν μετανάστες το όνειρό τους...
Ο στίχος γλυκός μα και πονεμένος...
"...να δώσεις δυό φιλάκια στη Μυριοκαλή κι αυτό το λουλουδάκι για σένα κι αύριο μη ξεχάσεις που 'ναι Κυριακή να βάλεις τα καλά σου για μένα, σ' αγαπώ πολύ....σ' αγαπώ πολύ... "
Σου θυμίζει εκείνες τις  Κυριακές που οι άνθρωποι φόραγαν τα καλά τους το πρωί για την εκκλησιά, τα σπίτια μοσχοβολούσαν το κυριακάτικο κοκκινιστό, που το μεσημέρι τιμούσαν στο οικογενειακό τραπέζι όλα τα μέλη της οικογένειας και τα παιδιά ανυπόμονα λαχταρούσαμε την απογευματινή μας Κυριακάτικη έξοδο...
Όλα λιγοστά, στερημένα, μα με περισσή χαρά κατακτημένα...
"Είχε μια γλύκα ο φετεινός χειμώνας, εβγαλε ανθάκια ακόμα κι ο στρατώνας, χθες βγήκα και πήγα στο Βαγγέλη, χαιρετίσματα σου στέλνει..."

Στίχοι που επεκτείνουν αστραπιαία τις όμορφες αναμνήσεις σου και σε κάνουν να βλέπεις στο μάταιο χθες,  μεγαλύτερα όσα πίστεψες πως χάθηκαν και τ' αποζητάς χρόνια τώρα...
Σε κάνουν να πλάθεις όνειρα μακρύτερα, να θέλεις να ανοίξεις πανιά πλατύτερα και να ζωγραφίσεις τα σχέδιά σου τώρα πια καλύτερα, με χρώματα αλήθειας και καμβάδες ποτισμένους με το στερεωτικό της αγάπης και της ανθρωπιάς που τόσο έλειψαν στις μέρες μας...

"...Γράψε μου θέλω να μάθω το πως περνάτε και η Αννούλα μας αν με θυμάται, γιατί η γαρδένια μου στο μπαλκόνι μαραζώνει... μαραζώνει..."
Θλίψη γεννούν οι γαρδένιες που  μαραζώνουν... πάντα πάσχιζες να τις κρατήσεις ζωντανές στα μπαλκόνια ή στις αυλές... τις θυμάσαι να ξοδεύουν περίσσιο το άρωμά τους και ύστερα να κιτρινίζουν και αναίτια πάντα στο τέλος να μαραζώνουν...
Αναπόφευκτη η μοίρα τους... λες κι ήταν... όπως των ανθρώπων...

Η χρονιά της φυλακής.

O Μασσαβέτας στο ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ, έχει ένα δικό του, μοναδικό τρόπο να λέει αλήθειες.
Ας τον απολαύσουμε:

Νομίζω πως ήλθε ο καιρός να πάψουμε να προσδιορίζουμε με έναν ψυχρό αριθμό, κάθε καινούργιο χρόνο. Αλλά να κάνουμε κάτι πιο πλούσιο. Προσδίδοντας σε κάθε έτος ένα δικό του όνομα. Όπως έχουν ας πούμε οι Κινέζοι τη χρονιά του δράκου, του χοίρου, ή της γάτας.
Αν υιοθετούσαμε αυτή την πρακτική, το 2011, με βάση όσα ακούμε τις πρώτες ώρες του από χείλη υπουργών, ή κομματικών στελεχών με υψηλές ευθύνες, όπως ο επικεφαλής του ΣΔΟΕ, που είναι και πολύ δημοφιλής σε όσους έχουν τηλεοπτικές εκπομπές, μια και τους τιμά δεόντως με την παρουσία του, θα μπορούσαμε να το βαφτίσουμε «η χρονιά της φυλακής», του κάγκελου ή της «στενής».
Διότι αυτό μας υπόσχονται κατά κόρον με τις εξαγγελίες για νέα «αυστηροποίηση» των ποινών κατά των φοροφυγάδων, αλλά και της διαδικασίας απονομής δικαιοσύνης στις περιπτώσεις της φοροδιαφυγής, ιδίως δε για εκείνους που κλέβουν τον ΦΠΑ, είτε μη αποδίδοντάς τον, είτε μη κόβοντας καν αποδείξεις.
Δεν το ήξερα ότι ως τώρα δεν μπήκε κανένας φυλακή επειδή χρειαζόταν μια ακόμη «αυστηροποίηση» της νομοθεσίας. Νόμιζα, όπως κάθε απλός άνθρωπος, ότι το πρόβλημα δεν είναι στην «αυστηρότητα» των νόμων, αλλά στην αστειότητα εκείνων που τους ψηφίζουν, αλλά δεν τους εφαρμόζουν. Διότι εκτός από τους «κοπρίτες» που διορίζουν, έχουν και τους «λεχρίτες» να κανακεύουν, για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Για τα περιούσια «κουκιά» τους.
Και συνεχίζουν να τους κανακεύουν. Διό και φτάνουμε στο κωμικό σημείο οι διοχετευόμενες πληροφορίες για διαπρεπείς λεχρίτες και λαμόγια, να μοιάζουν με σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες:
«Η πιο κραυγαλέα είναι η περίπτωση της τηλεπαρουσιάστριας, η οποία έδωσε αφορμή για ελέγχους εξαιτίας του πανάκριβου σπιτιού με πισίνα, για το οποίο είχε δημοσιευτεί αγγελία πώλησης στην τιμή των 5 εκατ. ευρώ, ενώ πρόσφατα απασχόλησε τη δημοσιότητα όταν έγινε στόχος διαρρηκτών».
Άμα τη δείτε αυτή να πάει φυλακή να μου γράψετε.. Αν πάρει ο αέρας καμιά απόδειξη, με την οποία συνοδεύει ανελλιπώς τους καφέδες που σερβίρει η κυρά-Λίτσα, σε όσους κάθονται εκτός καφενείου, λόγω τσιγάρου, αυτήν μπορεί να τη δείτε να σέρνεται στο αυτόφωρο.
Ευτυχές το «έτος της φυλακής», χωρίς φυλακισμένους πολυτελείας.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
giorgis@massavetas.gr

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ! Κι ας γίνουμε εμείς η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο!

Άργησα,  να ανάψω τα φώτα της υποδοχής του καινούριου χρόνου μέσα στο μπλογκόσπιτό μου αυτό και να ευχηθώ σε όλους μια ειρηνική, γαλήνια, με υγεία και δύναμη χρονιά!
Πέρασε ήδη η πρώτη μέρα του 2011...
Βλέπετε όσο κι αν φέτος οι γιορτές έχασαν σχεδόν το νόημά τους, όσο κι αν η κατήφεια και η απαισιοδοξία ήταν διάχυτη στους ελάχιστα φωτισμένους δρόμους, στα άδεια μαγαζιά, όσα απ' αυτά ακόμη έμειναν ανοιχτά, και πάνω απ' όλα στα πρόσωπα όλων μας, που με αγριεμένη ματιά προσπαθούσαμε να ψελλίσουμε μια ευχή, ν' ανταλλάξουμε δυό λόγια ελπίδας, πάντα οι μέρες αυτές έχουν τη φούρια τους...
Τουλάχιστον είναι οι μέρες που μας δίνεται η ευκαιρία να ανταμώσουν οι γονείς με τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους και οι αγαπημένοι φίλοι και  συγγενείς μεταξύ τους, να φάνε μαζί, να πιούν ένα ποτήρι κρασί και να ανταλλάξουν μια ζεστή αγκαλιά κι ένα φιλί...
Τελικά τη χαρά νομίζω ότι τώρα πια θα μάθουμε να την αναζητάμε στα μικρά και απλά πράγματα, στην ουσία της ζωής που βρίσκεται στις ζεστές φιλικές παρεούλες, στη μάζωξη των συγγενών, γύρω από το γιορτινό τραπέζι, θα αναζητήσουμε το νόημα τούτου του εφήμερου ταξιδιού μας, σ' αυτό που λέγεται αγάπη των ανθρώπων και αλληλεγγύη ...
Τέρμα τα ψεύτικα και λαμπερά τραπεζώματα, τα χλιδάτα ρεβεγιόν και η υποκρισία της ψευτοδιασκέδασης σε χώρους τενεκεδένιους, όπου στοιβάζονται οι άνθρωποι σαν τα πρόβατα στο μαντρί.  Καιρός για ουσία!
Γιατί η δυστυχία παραμονεύει στην πόρτα όλων μας, όσο κι αν ελπίζουμε ότι θα την προσπεράσει και θα πάει στου διπλανού την πόρτα...

Διάβασα σε μια εφημερίδα τοπική, επαρχιακής πόλης, το παρακάτω που με έκανε να σκεφτώ πόσοι ανάμεσά μας, δίπλα μας, σήμερα δυστυχούν ήδη? και πόσα παιδιά κλαίνε για τις αμαρτίες άλλων, ακόμη και των ίδιων των γονιών τους?
Ναι διάβασα ότι όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, περισσότερα από 300 γράμματα με περίεργες διευθύνσεις έλαβαν τα ταχυδρομεία της πόλης αυτής.
Προορισμός τους η Οδός Ονείρων, η Καισάρεια, ο Βόρειος Πόλος, η Ονειρούπολη, η Ελκήθρου και Ταράνδου γωνία. Όλα με μοναδικό παραλήπτη τον Άγιο Βασίλη και αποστολείς παιδάκια από ηλικίας 4 ετών και πάνω...
Ένα γράμμα που ξεχώρισε μεταξύ άλλων είναι το παρακάτω:
"Αγαπημένε μου άγιε Βασίλη... σε παρακαλώ πολύ κανε ένα θαύμα, ο πατέρας μου με πέταξε σαν να ήμουν σκουπίδι. Κάνε τον να δει το λάθος του και μαλάκωσε την καρδιά του που είναι σκληρή σαν πέτρα.  Στενοχωριέμαι πολύ, νοιώθω ορφανή, η μαμά μου έχει καρκίνο κι ο αδελφός μου λείπει μακριά στα ξένα, ο πατέρας μου μας άφησε και δεν νοιάζεται για μένα".

Πόσα τέτοια παιδιά εγκατελειμένα υπάρχουν που  ο "Άγιος Βασίλης" δεν πρόκειται να φθάσει στο φτωχικό τους?

Ας ανοίξουμε τα μάτια μας να δούμε το δάκρυ κάποιων δυστυχισμένων ανθρώπων, κάποιων παραπονεμένων παιδιών, ας τείνουμε τ' αυτιά μας ν' ακούσουμε το κλάμα τους κι ας απλώσουμε τα χέρια μας να σφίξουμε το δικό τους και να τους δώσουμε ένα μικρό στήριγμα να σταθούν όρθιοι...
Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΞΟΔΕΥΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΟΣΤΙΖΕΙ!
Ας ευχηθούμε το 2011 να φέρει αγάπη περισσή στις καρδιές μας κι ας αλλάξουμε τον εαυτό μας για ν' αλλάξουμε τον κόσμο!!
Όπως είπε και ο Μαχάτμα Γκάντι : "Γίνε εσύ η αλλαγή που επιθυμείς..."!