Του Αγίου Φανουρίου σήμερα...

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα γίνεται μεγάλο πανηγύρι στην Αγιάσο!

Από την παραμονή ο κόσμος ανηφορίζει στην απέναντι βουνοκορφή του Αγίου Φανουρίου, λίγο χαμηλότερη από τον Όλυμπο, σε απόσταση 7-8 χιλιομέτρων από το χωριό, με τα πόδια οι περισσότεροι, ανάμεσα σε πυκνά δασωμένες πλαγιές!!

Αφού περάσουμε τον πευκώνα, αρχίζει να απλώνεται ο απέραντος καστανιώνας από αιώνιες καστανιές, φορτωμένες πια με τους "αχινούς" τους, που όπως λένε εδώ οι κάτοικοι είναι η ελπίδα τους, σε περίπτωση πυρκαγιάς, επειδή δεν είναι εύφλεκτες οι καστανιές και εκεί ελπίζουν να σταματήσει η φωτιά, αν ό μη γένοιτο, έρθει από τα δάση που ενώνουν την Αγιάσο με το Πλωμάρι!

Η Αγιάσος όπως φαίνεται από το δρόμο

Από το απόγευμα της παραμονής οι πιστοί προσέρχονται με τις, μοναδικής νοστιμιάς και τέχνης, φανουρόπιττες τους, και εναποθέτουν τις ελπίδες τους στον Άγιο για να τους φανερώσει ό,τι επιθυμεί ο καθένας!
Οι ελεύθερες γαμπρό, οι παντρεμένες παιδί και όσοι έχασαν ζώα ή αντικείμενα να βρουν τα χαμένα!!

Δεν σας κρύβω ότι προσευχήθηκα και εγώ να φανερώσει το δίκιο μου και να με λυτρώσει από την αδικία που υφίσταμαι!!

Το εξωκλήσσι μικρό και περίτεχνο σαν ζωγραφιά, πάνω στην κορφή! Ο περιβάλλον χώρος γαλήνιος και σχεδόν θεϊκός!!

Η θέα μοναδική!!! Γύρω βουνοκορφές και πλαγιές με πεύκα, καστανιές και καρυδιές. Στο βάθος δεξιά ο κόλπος της Γέρας

και στο βάθος αριστερά ο κόλπος της Καλλονής!! Σαν να είσαι σε αεροπλάνο!!

Και απέναντι το αδελφό βουνό, ο Όλυμπος με τις κεραίες του!!

Στη διαδρομή κόψαμε λαχταριστά βατόμουρα...

Νομίζω ότι πραγματικά εδώ χάνεσαι στον ουρανό και συναντάς το Θεό!!

Εδώ οι στίχοι του τραγουδιού παίρνουν σάρκα και οστά!

"όταν κοιτάς από ψηλά
μοιάζει η γη με ζωγραφιά
και συ την πήρες σοβαρά
και συ την πήρες σοβαρά

μοιάζουν οι πύργοι
με σπιρτόκουτα
μοιάζουν μυρμήγκια
οι ανθρώποι
το μεγαλύτερο ανάκτορο
μοιάζει μ' ένα μικρούλι τόπι!

Κι όλοι αυτοί που σε πικράνανε
από ψηλά αν τους κοιτάξεις
θα σου φανούν τόσο ασήμαντοι
που στη στιγμή θα τους ξεχάσεις..."

Αυτό έκανα @φίλοι μου!!
Τους ξέχασα, σήμερα, όλους αυτούς που βάλθηκαν να πνίξουν την κραυγή μου ενάντια στις παρανομίες τους!! Τους είδα από "ψηλά" και προς στιγμή λυτρώθηκα!!

Get your own playlist at snapdrive.net!
Για να ακουστεί το τραγουδάκι πατήστε το play μετά το pause μέχρι να γεμίσει στο 100% και μετά το play και είναι έτοιμο.

Τραγούδι: Θέλω να γίνεις φθυσικιά... (ανανεωμένο)

Με τη βοήθεια του καλού μου @φίλου Αντώνη που ειλικρινά τον ευχαριστώ πάρα πολύ, μπόρεσα να ανεβάσω το τραγουδάκι που σας έλεγα στο προηγούμενο ποστ μου: "Θέλω να γίνεις φθυσικιά".
Είναι πραγματικά μία πολύ παλιά εκτέλεση και μάλιστα είναι και στην τοπική εδώ διάλεκτο της Μυτιλήνης κάποιοι στίχοι του!!
Εμένα πολύ μου άρεσε! Είναι τραγούδι παλιό, ρεμπέτικο που γράφτηκε με πόνο ψυχής και βγάζει μία θλίψη, ανεξάρτητα αν τα βιώματα που περιγράφει έχουν πλέον ξεπεραστεί και δεν ανταποκρίνονται στη σημερινή πραγματικότητα...

UPDATE!!
Το τραγούδι το λέει ο Σόλων Λέκκας, Μυτιληνιός, αμανετζής! Μάλιστα όπως μόλις τώρα μου είπε ο Στρατής Καζαντζής χθες έθαψε τη γυναίκα του 51 ετών και μάλιστα ήταν ο ίδιος εκεί με την κομπανία τους και έπαιξαν μουσική στην εκφορά της!
Το αυθεντικό τραγούδι το λέει ο Γιάγκος ο Ψαμαθιανός από τα Ψωμαθιά της Πόλης!!
Απ' ό,τι δε μας είπε ο Μοναχικός Λύκος, έχει γραφεί το 1908!

O Στρατής μάλιστα μου είπε και την τελευταία στροφή που δεν ακούγεται στο δίσκο αυτό:

Από την πόρτα σου περνώ
και βρίσκω κλειδωμένα
Σκύβω φιλώ την κλειδαριά
σαν να φιλώ εσένα!!




Get your own playlist at snapdrive.net!

Σήμερα πήγαμε μία εκδρομή στο περιβόλι (εξοχικό) της πεθεράς στο Ντιπ της Γέρας.
Κολυμπήσαμε και βγάλαμε και θαλασσινά (καλόγνωμες, μύδια και κυδώνια, δηλαδή αχιβάδες) για το αυριανό πιλάφι, φάγαμε σύκα, αχλάδια και ήπιαμε δροσερό νερό από το πηγάδι! Δροσιά, ησυχία, ομορφιά φυσική και γενικά ευλογία!!

Θάλασσα άγρια με βότσαλα πολλά, όστρακα, καβούρια και αχινούς αλλά πλούσια και γεμάτη ζωή!

Επιστροφή το σούρουπο για Αγιάσο με ηλιοβασίλεμα στον κόλπο της Γέρας και τον χρυσοκόκκινο ήλιο να παίζει κρυφτό πίσω από τις ελιές!

.

Μια γάτα γλεντάει!!

Οι μέρες περνούν γοργά εδώ στο νησί...
Γοργά αλλά ονειρεμένα...
Σαν να γύρισα το ρολόϊ του κόσμου πίσω και βρέθηκα σε μία κοινωνία πραγματικών ανθρώπων, με αισθήματα αγάπης, φιλίας, συντροφικότητας και με πηγαία διάθεση για ζωή, γλέντι, χορό και γέλιο!! Πολύ γέλιο!!


Εδώ οι άνθρωποι και στα δύσκολά τους γελούν! Όλα τα αντιμετωπίζουν με εκείνο το καυστικό τους χιούμορ που σπάει κόκκαλα!!!
Μετά την ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΙΔΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ το τι έγινε στα καφενεία δεν περιγράφεται!!

"Αθώους ου Παυλίδς ρε παιδιά!! Τσάμπα τουν κατηγορήσαν τουν άνθρωπου!! Του είπι ου Εισαγγιλέας τ' Α(γ)ρείου Πάγου"!! Χαχαχα!!!

Ουφ!! καμία όρεξη δεν έχω να ασχοληθώ με όλους αυτούς τους ανεκδιήγητους που πολύ σημασία τους έδωσα τα τελευταία χρόνια και που μου έκαναν τη ζωή δύσκολη!!
Μόνο αυτό θα πω με μεγάλη πίκρα: Το 2003, επί υπουργίας Απόστολου Κακλαμάνη έγινε αυτή η σοβαρή εκτροπή, κάθε φορά που ένας Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών έβλεπε να προκύπτουν ευθύνες για πολιτικά πρόσωπα σε μία υπόθεση, να μην μπορεί ο ίδιος να τη στείλει στη Βουλή αλλά να πρέπει να τη διαβιβάσει στον Άρειο Πάγο για να έχει την τελική κουβέντα! Σας το έχω ξαναπεί! Ετοίμαζαν το έδαφος για να μπορούν να καλύψουν τα δικά τους επερχόμενα σκάνδαλα και έτσι μας πέταξαν βορρά στο στόμα των σημερινών λύκων!!

Και το ποτάμι φοβάμαι πια ότι δεν γυρίζει πίσω...

Τέλος πάντων!! Εγώ σήμερα θέλω να σας μεταφέρω όσο μπορώ την αίσθηση ενός λαϊκού γλεντιού στην πλατεία του χωριού, που διοργάνωσε ο Δήμαρχος για τους ντόπιους και τους επισκέπτες του! Είναι το χωριό Ασώματος, 10΄ λεπτά απόσταση από την Αγιάσο. Στην ουσία είναι σαν ένα χωριό!

Τη βραδιά της Πανσέληνου, έξω από την εκκλησία του Ταξιάρχη, στην κεντρική πλατεία, στήθηκαν τα όργανα! Σαντούρι και μπαγλαμά ο αγαπημένος μου όπως πάντα Στρατής Καζαντζής, βιολί η Γιάννα Μαϊστρέλλη, μπουζούκι ο Γιώργος Σκομβούλης και κιθάρα ο Δημήτρης, που δεν θυμάμαι το επώνυμό του, παρά μόνο το παρατσούκλι που του έχουν δώσει "Ινδός"!! Καμία σχέση με Ινδό ο άνθρωπος βέβαια!!!
Απλή ομοιότης!!! Χαχαχα!!

Ο κόσμος απλωμένος σε τραπεζάκια κατά μήκος της πλατείας, και στην παρέα ο Δήμαρχος, ο παπάς, ο Αστυνόμος, μαζί με τους τεχνίτες του ξύλου, τους αγρότες και τους απλούς μεροκαματιάρηδες αγωνιστές της ζωής!
Και ο χορός δεν σταματά:
Καρσιλαμάδες, μπάλλοι, ζεϊμπεκάκια της ανατολής, ρούμπες, συρτά και ζεϊμπέκικα...μέσα στο πλακόστρωτο καλντερίμι!
Το κάτι άλλο!!

Μεζέδες ντόπιοι γιαπράκια (ντολμάδες) και πτάρια (κεφτέδες) και σαρδέλλες Καλλονής, παστές!! Ούζο άφθονο και κέφι!! πολύ κέφι!!
Πραγματική πανδαισία αισθήσεων και αισθημάτων, τόση που και τα ζώα δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στη συμπαντική γλώσσα της μουσικής!

Καμαρώστε λοιπόν τη γάτα που μόλις έφθασε και πήρε τη θέση της μπροστά στην ορχήστρα, έτοιμη να τραγουδήσει ή να χορέψει;; Κανείς δεν ξέρει!!! Η ουσία είναι ότι και αυτή ένοιωσε ένα με εμάς τους υπόλοιπους και χωρίς φόβο ή συστολή στολίστηκε μπροστά στα όργανα!!

Και το φοβερό, κανείς δεν την ενόχλησε και κανείς δεν ενοχλήθηκε! Σαν κάτι που ήταν απλό και φυσικό να συμβεί!!

Και ο επίλογος χαράματα πια ένα παραδοσιακό, Σμυρνέϊκο παλιό τραγούδι:

Θέλω να γίνεις φθυσικιά
μα όχι να πεθάνεις
για να περνώ κάθε πρωί
να σε ρωτώ τι κάνεις...

Ααχ ααχ μάγια μούκανες
Ααχ ααχ που με παράτησες

Και τις πληγές που μ' άνοιξες
θέλω να τις μετρήσεις
και αν δεις πως δεν γιατρεύονται
ίσως αποφασίσεις

Ααχ ααχ μάγια μούκανες
Ααχ ααχ που με βαλάντωσες!

Δεν ξέρω να το βρω και να το ανεβάσω! Αν κάποιος ξέρει και μπορεί ας βοηθήσει!!
.

Παναγιά Αγιασώτισα!!! Χρόνια μας πολλά στους εορτάζοντες!! (ανανεωμένο )

Της Παναγίας σήμερα!!! Γιορτάζει ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας!
Μαζί με αυτούς και η ...ταπεινότητά μου!!
Και η κόρη μου, επίσης!!
Αλλά και η μαμά μου, ο μπαμπάς μου και η πεθερά μου μαζί!!
Δεν μπορείτε να πείτε!! Τόσοι εορτάζοντες στην ίδια οικογένεια δεν θα έχετε ξανασυναντήσει!!
Όμως εδώ στο νησί λόγω της εκκλησίας της Παναγιάς της Αγιασώτισας, που υπάρχει στην Αγιάσο, το όνομα της Παναγίας σε όλες του τις εκδοχές (Παναγιώτα, Μαρία, Μαριάνθη, Μαριάνα, Δέσποινα, Μαριγώ και τα αντίστοιχα ανδρικά) το έχουν σχεδόν οι μισοί κάτοικοι, και οι άλλοι μισοί είναι Στράτηδες (από το Στρατηγός που βγαίνει από τον Ταξιάρχη στο Μανταμάδο)!!

Περάστε λοιπόν, έστω και λίγο καθυστερημένα, λόγω εξοντωτικής "διασκέδασης" από χθες, να κεραστείτε ένα ουζάκι ή μάλλον "ουζέλι" στην όμορφη Αγιάσο!...
Σας το προσφέρω με όλη μου την αγάπη!!
.

Ταξιδεύω για Μυτιλήνη... Επιτέλους!!!!

Χθες το απόγευμα στις 7.00΄ αφήσαμε το λιμάνι του Πειραιά...
Επιτέλους ήρθε η ώρα για να ξεκινήσω και εγώ για το νησί της ...μεγάλης φυγής μου!
Με το καράβι "ΜΥΤΙΛΗΝΗ" ταξιδέψαμε μεσοπέλαγα... περάσαμε το Κάβο Ντόρο και πριν λίγο πιάσαμε το λιμάνι της Χίου.

Με το laptop μου και το ασύρματο ιντερνέτ μου, προσπαθώ από χθες να κάνω μία ανάρτηση για να σας αποχαιρετίσω, μια και από τους ταχύτατους ρυθμούς των τελευταίων ημερών δεν κατάφερα να σας πω γεια πριν φύγω από το σπίτι... Όμως το σήμα μου χανόταν και η ανάρτηση μέχρι αυτή τη στιγμή δεν κατάφερε να κρεμαστεί... Προσπαθώ πάλι μια και το σήμα τώρα είναι καλό.

Βέβαια δεν θα χαθούμε... Θα κρατώ μία "χαλαρή" επαφή μαζί σας από εκεί που θα είμαι, μέχρι τέλος Αυγούστου, οπότε θα επιστρέψω δριμύτερη!!!

Όποιος θελήσει να με βρει θα είμαι στο πιο όμορφο χωριό του κόσμου, (για μένα) εδώ!!
Και αν κάποιος βρεθεί κάπου εκεί κοντά θα χαρώ να τον κεράσω ούζο και ντόπιο μεζέ!!

Σας αφήνω και μερικούς στίχους μου πάλι, αφιερωμένους στους ξενητεμένους μου @φίλους!!

ΜΙΣΕΜΟΣ

Μακάρι να μπορούσα
ένα κομμάτι ήλιου να σου στείλω εκεί
για να στεγνώσεις τα νερά της βροχής.
Μακάρι να μπορούσα
μια αγκαλιά τριαντάφυλλα
του Μάη να σου στείλω
για να γεμίσει η κάμαρη σου Άνοιξη!
Μακάρι να μπορούσα
μια χούφτα θάλασσα
να σου στείλω
για να γεμίσει η καρδιά σου
καλοκαίρι!
Τι κρίμα όμως!
Τούτος ο φάκελλος
μόνο την καρδιά μου χωρά
και την έγνοια μου για σένα.
Τα μόνα δώρα που μπορώ
να σου στείλω
για να περνάς τις πικρές ώρες του μισεμού σου!
.

Γέμισε ο κόσμος μας φρικιά!!!

Πώς άλλαξε ο κόσμος μας αλήθεια;;
Τα νησιά μας κάποτε ήταν απάγγεια όπου ο ταξιδιώτης έβρισκε τη γαλήνη, την ομορφιά και την ανθρώπινη επαφή με τους φιλόξενους νησιώτες μας!!

Και σήμερα έντρομοι παρακολουθούμε στα άλλοτε ονειρεμένα γαλανά καταφύγια όπου βίωνε κανείς το μεγαλείο της νησιώτικης φιλοξενίας και την απόλαυση της ψυχικής ανάτασης και ηρεμίας, να εκτυλίσσονται σκηνές φρίκης και αλλοφροσύνης από "τρελλαμένα" φρικιά με ανθρώπινη μορφή!!


Στον Πόρο ένα κτηνώδες φρικιό έκαψε με χημικά ένα αδέσποτο σκυλάκι το Λήο!!

Στη Μύκονο "τρελλαμένα" φουσκωτά φρικιά σκότωσαν έναν νεαρό Αυστραλό!!

Στη Σαντορίνη ένα επίσης "τρελλαμένο" φρικιό αποκεφάλισε τη γυναίκα του!!
αφού προηγουμένως είχε αποκεφαλίσει το σκύλο του!!

Τι συμβαίνει τελικά;; Που βαδίζουμε;; Σε τι κόσμο ζούμε;;
Γεμίσαμε φρικιά και δεν το πήραμε χαμπάρι!!

Και όσο τα φοβόμαστε υπάρχει ακόμη ελπίδα να τα πολεμήσουμε!!
Όταν πάψουν να μας τρομάζουν όμως, τότε θα επαληθευτεί η ρήση του μεγάλου Μάνου Χατζηδάκη:

Όταν πάψει να μας τρομάζει το τέρας τότε έχουμε γίνει και εμείς τέρατα!!!
Και τότε αλλοίμονό μας!!!

.

Πώς να μην πονώ....

Ο Αύγουστος άρχισε να διαγράφει τη διαδρομή του και φέτος, στο στερέωμα των προσδοκιών μας για λίγη ξεκούραση της ψυχής μας και του κορμιού μας, σε μια ακροθαλασσιά ή σε ένα δροσερό καταπράσινο βουνό (αν έχει ακόμη απομείνει κανένα)!
Η επικαιρότητα με πληγώνει όσο τίποτε άλλο...
Η προσωπική μου περιπέτεια και ο προσωπικός μου Γολγοθάς, ακόμη περισσότερο...

Αλήθεια όλοι αυτοί οι ισχυροί διεφθαρμένοι δεν πάνε διακοπές;;
Γιατί βάλθηκαν άραγε να με οδηγήσουν στη σταύρωσή μου, κατακαλόκαιρα;;
Βιάζονται λέει να κλείσει η υπόθεση μέσα σε ένα 20ήμερο...
Είναι τόσο σίγουροι για την εξόντωσή μου!!
Στην Ελλάδα του 2008 και της Ενωμένης Ευρώπης, εγώ βιώνω ακόμη έναν δικαστικό μεσαίωνα και μία Βαστίλλη!
Οι Ιεροεξεταστές μου αμείλικτοι, κραδαίνουν το σπαθί της Δικαιοσύνης πάνω από το κεφάλι μου και γελούν σατανικά!
Αν ήξερε ο κόσμος...

"Παιδί μου δεν το ξέρεις ότι η δικαιοσύνη είναι κολοβή;
Εσύ είσαι παράπλευρη απώλεια!"
Ναι έτσι μου είπαν!!!!
Και πρέπει να το καταπιώ και να σκύψω το κεφάλι, γιατί ο αντίδικος είναι τέως βουλευτής και πολιτικός παράγοντας, σήμερα...

Αισθάνομαι μία παραίτηση από όλα και μία απογοήτευση, που πιο μεγάλη δεν ένοιωσα σε όλη τη ζωή μου!!

Καταφύγιό μου ξανά οι στίχοι μου...
Συγχωρέστε με που είναι πάλι θλιμμένοι...
Η θλίψη φώλιασε για τα καλά μέσα μου πια..

Πώς να μην πονώ
σαν τα κίτρινα φύλλα κοιτώ.
Πώς να μην πονώ
σαν μαύρο σύννεφο
τον ήλιο σκεπάζει.
Πες μου πώς να μην πονώ
σαν βλέπω πως σ' έχασα.
Πώς να μη νοιώθω
την ψυχή μου να βγαίνει
σαν βλέπω πως παντοτεινά,
είμαι χαμένη!
.

ΣΚΙΤΣΑ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΝΕ ΟΛΑ !!!!

Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω...

.