Το ...μοντέρνο των καιρών μας είναι η κυριαρχία της ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΕΙΑΣ επί της ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ!
Το αγαθό της ελευθερίας της επιλογής δεν μπορεί κανείς να το στερήσει από κανένα, αλλά αντίστοιχα και κατά της επιλογής μου, δεν έχει κανένας δικαίωμα να βάλει!
Πριν λίγες μέρες διάβασα ότι :
με προσφυγή του κ. Τριαρίδη και κάποιων άλλων Ελλήνων και αλλοδαπών γονέων, στο Συνήγορο του Πολίτη, προκειμένου να αποκαθηλωθούν οι εικόνες και ο Σταυρός από τις σχολικές αίθουσες των σχολείων των παιδιών τους.
Ο κ. Δημητράς, γιός πρώην χουντικού υπουργού, που σήμερα εκπροσωπεί το ελληνικό παράρτημα του "σκοτεινού" Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι, απειλεί ότι η προσφυγή στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων θα είναι το επόμενο βήμα του Παρατηρητηρίου αυτού, εάν τελικά η ελληνική δικαιοσύνη δεν αποφανθεί υπέρ της απομάκρυνσης των θρησκευτικών συμβόλων από τα σχολεία, καθώς και της κατάργησης της προσευχής και του εκκλησιασμού.
Στην «Καθημερινή» ο δρ Θεολογίας και σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, κ. Σταύρος Γιαγκάζογλου, λέει, πολύ σωστά, κατά τη γνώμη μου:
«Αρχικά, πρέπει να διαχωρίσουμε το μάθημα των θρησκευτικών από τα θρησκευτικά σύμβολα. Για το πρώτο ισχύουν διατάξεις που δίνουν στους μαθητές το δικαίωμα απαλλαγής. Οι εικόνες, ωστόσο, που υπάρχουν στις σχολικές αίθουσες δεν σχετίζονται μόνο με τη θρησκευτική πίστη, αλλά και με την ελληνορθόδοξη παράδοση. Τα θρησκευτικά σύμβολα ανήκουν στην πολιτισμική παράδοση της χώρας μας, η οποία δεν διαμορφώνεται από νομοθεσίες. Σε μια δημοκρατική χώρα πρέπει να σεβόμαστε τα δικαιώματα των μειονοτήτων, αλλά και της πλειονότητας. Θεωρώ ότι θα ισορροπούσε η κατάσταση, αν το μάθημα των θρησκευτικών από ομολογιακό γινόταν θρησκειολογικό με επίκεντρο τη χριστιανική ορθόδοξη θρησκεία, που είναι η επικρατούσα. Τα παιδιά χρειάζονται έγκυρη ενημέρωση για θρησκευτικά ζητήματα, εφόσον ζουν σε μια πολυπολιτισμική χώρα».
Από την άλλη, όμως, ο κ. Τριαρίδης μας επιβάλλει την ανεξιθρησκεία λέγοντας ότι:
"Η προσευχή, οι εικόνες και ο Σταυρός, στις σχολικές αίθουσες, συνιστούν βαθιά προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και παραβιάζουν ευθέως, βάναυσα το στοιχειώδες και θεμελιακό ανθρώπινο δικαίωμα για ελευθερία της συνείδησης! (ανεξιθρησκεία)".Στην παραπάνω πρόταση ενυπάρχει η μεγαλύτερη αντίφαση που θα μπορούσε να δει κανείς.
Είναι πράγματι άξιο απορίας πώς ο κ. Τριαρίδης (νομικός) από τη μία διακηρύσσει την ανεξιθρησκεία και από την άλλη καταφέρεται με τον πιο προσβλητικό τρόπο, για σύμβολα που συντροφεύουν αιώνες, τώρα, γενιές και γενιές ελληνόπουλων. Και κατά συνέπεια, αξιώνει την απαγόρευσή τους -επί της ουσίας- από χώρους οι οποίοι μέχρι τώρα είναι ταυτισμένοι μ' αυτά.
Και για μένα τα σύμβολα αυτά, στις σχολικές αίθουσες, έχουν εκτός από θρησκευτικό ή παραδοσιακό χαρακτήρα, και κατ΄εξοχήν παιδευτικό, αφού τα παιδιά χρειάζονται έστω και "παραμυθένια" ερείσματα, όπως θα μπορούσε να υποστηρίξει, κάποιος για τη θρησκεία, για να τα κάνουν πρότυπά τους και οδηγούς τους, μέχρι να μεγαλώσουν και να αποκτήσουν δική τους συνείδηση και δυνατότητα έρευνας, για το τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο, για το τι θέλουν να πιστεύουν και τι όχι. Όλα τα παιδιά του κόσμου θέλουν να ακουμπούν στις ρίζες τους και στις παραδόσεις τους για να ανδρωθούν και να βλαστώσουν αυθύπαρκτα!
Και έρχονται σήμερα να ζητούν αλλοδαποί γονείς με έναν εκπρόσωπο ενός ξενόφερτου σκοτεινού οργάνου να απαγορευθούν τα σύμβολα της χώρας μας, που η πλειοψηφία των γονέων των ημεδαπών μαθητών, θεωρεί, καλώς ή κακώς, αναπόσπαστα με την εκπαίδευση των παιδιών τους, μέσα στην ελληνική επικράτεια.
Αν υπάρχει ένα στοιχείο που είναι διαμετρικά αντίθετο με οποιασδήποτε μορφής ελευθερίας συνείδησης, είναι η απαγόρευση. Και το ερώτημα εδώ είναι ποιος εμποδίζει ένα παιδί που δεν θέλει ή δεν εκφράζεται έτσι, να μην θρησκεύεται? Απάντηση υπάρχει. Κανείς! Αντίθετα, στο ερώτημα ποιος θα εμποδίζει ένα παιδί που συναισθηματικά συνδέεται με το πρόσωπο των εικόνων, ακόμα και γιατί έτσι του κληροδοτήθηκε, να θρησκεύεται αν αυτές εκλείψουν, υπάρχουν αυτοί που θα το έχουν ήδη εμποδίσει. Άλλωστε, με την ίδια λογική γιατί σε μια γειτονιά με έντονο το πολυπολιτισμικό στοιχείο ή αυτό της αθεϊας (αν υπάρχει τέτοιο), να μην ενοχλεί και να μην "προσβάλλει βάναυσα" την ελευθερία συνείδησης, μια εκκλησία ή ο χτύπος της καμπάνας την Κυριακή; Γιατί να μην καταργηθεί κι αυτός, ή να μην τεθεί εκτός Θρησκευτικής Λατρείας και λειτουργίας του ο Ναός;
Γονατίζει ο Χριστιανός μπροστά στον Εσταυρωμένο και στην εικόνα της Παναγίας. Δεν θα γονατίσει ούτε θα προσευχηθεί προσανατολιζόμενος στη ΜΕΚΚΑ, όμως ούτε θα γελάσει ή θα προσβληθεί από το κάλεσμα για προσευχή, όπως ακούγεται από το Μιναρέ. Θα σεβαστεί την πίστη του αλλόθρησκου και το πως αυτός λατρεύει το Θεό του! Αυτή είναι μια ανοχή ειρήνης και μια καταξίωση ελευθερίας.
Ποια παιδιά ενόχλησε η εικόνα του Εσταυρωμένου Ιησού στα σχολεία της Ιταλίας? Και ποια παιδιά πιστά στην Καθολική Εκκλησία θα ενοχλούσε το Κοράνι αν κάποια άλλα πιστά στο Ισλάμ θα το είχαν στη σάκκα τους ή στο θρανίο τους?
Γιατί το Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε να βγει ο Εσταυρωμένος από τις σχολικές αίθουσες της Ιταλίας? Μήπως αυτό επιβάλλει το παζλ της άθεης Παγκοσμιοποίησης? Η αθεϊα ή η πίστη επιβάλλεται άραγε με νόμους και απαγορεύσεις ή είναι ζήτημα τρόπου σκέψης, φιλοσοφίας και στάσης ζωής του κάθε ανθρώπου?
Η άρνηση της θρησκείας για τους Έλληνες και τα παιδιά τους, που επιβάλλεται μάλιστα με αιτήματα αλλοδαπών γονέων είναι εξωφρενική για μένα! Που δεν είμαι και θρησκευόμενο άτομο!
Και ο λόγος δεν είναι γιατί δεν θα μάθουν τα παιδιά μας Θρησκευτικά αλλά γιατί η Θρησκεία και η Ιστορία η Ελληνική για μένα είναι συνυφασμένες, "φάδι" η Θρησκεία, "στιμόνι" η Ιστορία. Και γιατί στην Ελλάδα μια ζωή αυτά τα σύμβολα συνήθισα να σέβομαι και να δέχομαι, έστω κι αν δεν τα πιστεύω, απόλυτα.
Εξ άλλου νομίζω ότι κάποιοι πιστοί μπορούν να πούν ότι "υπάρχει θεός" και οι υπόλοιποι μπορούμε απλά να πούμε ότι "δεν ξέρουμε αν υπάρχει". Τίποτε άλλο δεν μπορούμε να πούμε. Ας μας αφήσουν λοιπόν όσους θέλουμε στην πατρίδα μας να πιστεύουμε και να σεβόμαστε τα δικά μας θρησκευτικά και εθνικά σύμβολα!!
Ο Άνθρωπος χωρίς πίστη στο ΥΠΕΡ αυτού και χωρίς να "γεφυρώνεται" νοητικά και συναισθηματικά με το ΥΠΕΡΤΑΤΟ, δεν γίνεται, δεν υπάρχει.
Ακόμη και ο μηδενισμός και η αθεϊα είναι θρησκείες, αφού ανάγονται στη σφαίρα του μεταφυσικού.
Το να μάχεται κανείς με φανατισμό κατά της θρησκείας προδίδει ότι είναι ένας θρησκόληπτος άθρησκος!
Μετά την προηγούμενή μου ανάρτηση ας ελαφρύνουμε λιγάκι το κλίμα δίνοντας τον ...ακριβέστερο ορισμό της Παγκοσμιοποίησης :)))
