ΤΟ ΧΘΕΣ ΕΦΥΓΕ....

Βράδυασε… Πέρασε και αυτή η Κυριακή!

Θλιμμένη Κυριακή…
Η νοσταλγία πλημμύρισε την ψυχή μου σήμερα...

Βλέπεις ήταν αυτό το μνημόσυνο, της αγαπημένης θείας, της τελευταίας αδελφής του πατέρα μου, που έφυγε πριν ένα χρόνο…αθόρυβα, αναίτια, βουβά, αναγκαία…
Ο πατέρας μου έμεινε τελευταίος από τα πέντε αδέλφια, στα 80 του χρόνια με τη θλίψη και την αγωνία στη ματιά του για το …αναπόφευκτο τέλος …που περιμένει όλους μας!
Συναντηθήκαμε όλα τα ξαδέλφια πάλι, σχεδόν μεσήλικοι άνδρες τα αγόρια και μεσήλικες γυναίκες τα κορίτσια! Θυμηθήκαμε τα παλιά, το παιχνίδι, τα οικογενειακά γλέντια, τις γέννες των παιδιών μας, βαφτίσια, γάμους, κηδείες…
Θυμηθήκαμε αγαπημένους συγγενείς που δεν υπήρχαν πια ανάμεσά μας…
Θυμηθήκαμε όλα όσα συνθέτουν τη μοίρα των ανθρώπων όλου του κόσμου…
Κλάψαμε, γελάσαμε , φιλοσοφήσαμε, ευχηθήκαμε για τα παιδιά μας…

Κάτι τέτοιες στιγμές αναλογίζομαι ότι η ζωή μας θα είχε ίσως άλλο νόημα αν μπορούσαμε να πούμε:

«Το χθες έφυγε.
Συνόδευσέ το με ευχαριστίες.
Το αύριο δεν ήρθε ακόμη.
Περίμενέ το με ελπίδες.
Το σήμερα είναι μπροστά σου.
Ζήσε το σαν στιγμή της αιωνιότητας»

Όμως σήμερα δεν μπορώ να δω διαφορετικά τα πράγματα.
Αισθάνομαι σαν να βούλιαξα σε βάλτο και όλα γύρω φαίνονται μάταια…
Σκάλισα πάλι τα παλιά μου ποιήματα και βρήκα το παρακάτω που ταιριάζει στο γκρίζο της σημερινής μέρας...

Το αφιερώνω στη μνήμη της αγαπημένης μου θείας.

ΤΑΞΙΔΙ

Μακρύ ταξίδι η ζωή μου.
Ατέλειωτο τούνελ ο δρόμος μου.
Και ‘γω τραίνο μοναχό
Κυλώ βαριά στις σκοτεινές ράγιες.
Νέοι σταθμοί,
Νέοι τόποι,
Άγνωστοι άνθρωποι,
Άγνωστος ξένος κόσμος
Κι οι αγαπημένοι,

άγνωστοι πια συνεπιβάτες,
Πιο ξένοι απ΄ τους ξένους!
Οι ματιές συναντιώνται πάλι
Και τα χείλη ανοίγουν σε μια καλημέρα
Για να κλείσουν αλλοίμονο,

αμέσως μ΄ ένα ΑΝΤΙΟ
Και το τραίνο συνεχίζει
Κυλά όλο και πιο γρήγορα
Να φτάσει στο τέλος!!!....

ΑΦΗ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΦΛΟΓΑΣ... ΜΗΝΥΜΑ ΕΙΡΗΝΗΣ;;

Το μήνυμα της πανανθρώπινης ειρήνης, αγάπης και συναδέλφωσης των λαών αλλά και της διεθνούς ευγενούς άμιλλας, ξεκίνησε στις 24 Μαρτίου για το ταξίδι του σε ολόκληρο τον κόσμο με τη Φλόγα που άναψε στην Αρχαία Ολυμπία με κάθε επισημότητα.
Η Ολυμπιακή Φλόγα στο δρόμο για το Πεκίνο όπου θα γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2008, τον ερχόμενο Αύγουστο.

Η ιδέα της Ολυμπιακής Εκεχειρίας προέρχεται από τη βαθιά πεποίθηση ότι ο αθλητισμός και τα Ολυμπιακά ιδεώδη μπορούν να συνεισφέρουν στη δημιουργία ενός ειρηνικού και καλλίτερου κόσμου. Πρωτοβουλίες που προωθούν το διάλογο, τη συμφιλίωση, την αμοιβαία κατανόηση, την αλληλεγγύη και την ειρήνη είναι o βασικός στόχος αυτής της προσπάθειας. Η Ολυμπιακή Εκεχειρία ακριβώς ως πανανθρώπινη προσπάθεια στοχεύει να τονίσει τη σημασία του σεβασμού προς την ειρηνική συνύπαρξη.

Όμως μήπως βιώνουμε το θέατρο του παραλόγου;

Την ίδια μέρα της αφής της Ολυμπιακής Φλόγας, στις ειδήσεις κυριαρχούν δύο γεγονότα:

1) Φόρος αίματος με 130 νεκρούς _

Τουλάχιστον 130 νεκρούς έχουν αφήσει πίσω τους οι ταραχές των δύο τελευταίων εβδομάδων μεταξύ κινεζικών αρχών και Θιβετιανών διαδηλωτών, σύμφωνα με νεώτερο απολογισμό της εξόριστης κυβέρνησης του Θιβέτ, που είδε το φως της δημοσιότητας
χθες, εν μέσω έντονων ανησυχιών για την εξέλιξη της κρίσης, καθώς αυτή ήδη ρίχνει βαριά τη σκιά της στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Την ίδια ώρα, κι ενώ η Κίνα υπόσχεται αυστηρότατα μέτρα ασφαλείας στη διάρκεια του ταξιδιού της ολυμπιακής φλόγας -του μεγαλύτερου στην ιστορία, διάρκειας 130 ημερών- ομάδα επιφανών Κινέζων αξιωματούχων επιχειρεί να κατευνάσει τα πνεύματα, καλώντας το Πεκίνο να τερματίσει «τη μονόπλευρη προπαγάνδα» και να αρχίσει απευθείας διάλογο με το Δαλάϊ Λάμα...

2) . Τις 4.000 νεκρούς έφθασαν οι Αμερικανοί στρατιώτες στο Ιράκ /

Βομβιστική επίθεση στα νότια προάστια της Βαγδάτης την Κυριακή στοίχισε τη ζωή σε 4 Αμερικανούς στρατιώτες, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των θυμάτων στις τάξεις των αμερικανικών δυνάμεων στους 4.000 νεκρούς. Σύμφωνα με έρευνα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Associated Press, το 97% εξ αυτών σκοτώθηκαν μετά την 1η Μαΐου του 2003, όταν ο Τζορτζ Μπους ανακοίνωσε ότι ο πόλεμος τελείωσε και «η αποστολή στο Ιράκ εξετελέσθη». Τον τελευταίο μήνα παρατηρείται έντονη αναζωπύρωση της βίας στο Ιράκ, για πρώτη φορά μετά το περασμένο καλοκαίρι ...

Μας έμαθαν ότι η έννοια της Ολυμπιακής Εκεχειρίας είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην αρχαία Ελλάδα. Από την έβδομη μέρα πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, μέχρι την έβδομη μέρα μετά το πέρας τους, οι συγκρούσεις σταματούσαν για να επιτρέψουν στους αθλητές, τους καλλιτέχνες και τους θεατές να μπορούν να ταξιδέψουν στην Ολυμπία, να συμμετάσχουν στους Αγώνες και να επιστρέψουν στις πατρίδες τους με ασφάλεια.

 Τι σχέση έχουν όλα αυτά σήμερα αλήθεια με τους Ολυμπιακούς Αγώνες;

Ούτε η Χώρα που επιλέχθηκε για να τους διεξάγει το έτος αυτό δεν σεβάστηκε την Ιδέα της Παγκόσμιας Εκεχειρίας, τουλάχιστον λίγες μέρες πριν την ημέρα της Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας!!

Έτσι σαν ένδειξη καλής θέλησης για την προώθηση του πνεύματος της ειρήνης και της συμφιλίωσης των λαών...

Και εμείς σαν Κράτος δεν μπορέσαμε να αναδείξουμε τη διαμαρτυρία των Θιβετιανών κατά την Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας και να στείλουμε ένα μήνυμα στην Κίνα για τα ιδεώδη της αρχαίας Ιδέας των Ολυμπιακών Αγώνων....
Αναλωθήκαμε και ταμπουρωθήκαμε πίσω από την ευθύνη της σωστής και αψεγάδιαστης τελετής!!
Πάντα ο τύπος τρώει την ουσία!!....

Όμως τι λέω τώρα... Όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα μπροστά στο πνεύμα της εμπορευματοποίησης των πάντων και μπροστά στο φρόνημα των μειωμένων ατομικών ελευθεριών και των καταπατημένων ανθρώπινων δικαιωμάτων στο βωμό του απόλυτου συμφέροντος των ισχυρών όλου του κόσμου!!!

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ Η ΚΑΠΗΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ!!!

Προσθήκη: Αξίζει να δείτε και εδώ :
http://alexandros-akestor.blogspot.com/2008/03/blog-post_25.html

ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ....

Σκληρή κριτική στη Δικαιοσύνη, με ευθείες βολές εναντίον των εισαγγελέων που χειρίστηκαν εν κρυπτώ την υπόθεση των υποκλοπών στο αρχικό της στάδιο και σφοδρές καταγγελίες για αναξιοκρατικές κρίσεις δικαστικών λειτουργών ασκεί για πρώτη φορά εν ενεργεία λειτουργός της Θέμιδας, αμφισβητώντας απερίφραστα την ανεξαρτησία της.
O αντεισαγγελέας Εφετών Αθηνών Σωτήρης Μπάγιας επανεξελέγη πρόσφατα πρόεδρος της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος και, παρά το γεγονός ότι είχε απέναντί του μια πολύ καλά οργανωμένη ομάδα εισαγγελέων με ισχυρή στήριξη, το 70% του εκλογικού σώματος τον τίμησε με την ψήφο του. Σε συνέντευξή του που έδωσε στη Σίλα Αλεξίου
http://www.tanea.gr/printarticle.aspx?d=20080318&nid=7873413 δήλωσε ότι:

"Όραμά του είναι να δει κάποια μέρα τη Δικαιοσύνη της χώρας του να απονέμεται σε ένα πολιτισμένο περιβάλλον, έγκαιρα και αποτελεσματικά, και τους συναδέλφους του να ασκούν τα καθήκοντά τους με ηρεμία, ασφάλεια και αξιοπρέπεια". Επίσης δίνει το στίγμα του σκοπού της προκαταρκτικής εξέτασης, που τελευταία έχει καταντήσει παρωδία και πρόφαση για συγκάλυψη και όχι για αποκάλυψη των άδικων πράξεων! Ξεκάθαρα δηλώνει ότι:
"Σκοπός της προκαταρκτικής εξέτασης είναι η βάσιμη διαπίστωση τέλεσης αξιόποινης πράξης, ανεξάρτητα από τον εντοπισμό ή μη των προσώπων των δραστών. Εφόσον αυτό συμβεί, τότε ο εισαγγελέας είναι υποχρεωμένος να κινήσει αμέσως την ποινική δίωξη κατά του οποιουδήποτε υπαιτίου".
Στην περίπτωση των υποκλοπών λ.χ. η τέλεση των αξιόποινων πράξεων ήταν βέβαιη ήδη από την έναρξη της προκαταρκτικής εξετάσεως. Έτσι επισημαίνει το γεγονός ότι για πρώτη φορά στα δικαστικά χρονικά του τόπου η διεξαγωγή μιας τόσο σημαντικής έρευνας κρατήθηκε απολύτως μυστική και μάλιστα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.

Προτείνει την επιλογή του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και των προέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων από τη Βουλή, και μάλιστα με ευρεία πλειοψηφία, προκειμένου να απαγκιστρωθεί η Δικαιοσύνη από την εκάστοτε κυβέρνηση. Ο πρόεδρος της Ένωσης Εισαγγελέων δεν κρύβει τον προβληματισμό του για πολλές αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου σε θέματα προαγωγών, μεταθέσεων, αποσπάσεων κ.λπ., γεγονός που, όπως λέει, προκαλεί ανασφάλεια στους δικαστικούς.

Θεωρεί ότι το γεγονός ότι ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, καθώς και οι πρόεδροι των Ανωτάτων Δικαστηρίων, επιλέγονται από την εκάστοτε κυβέρνηση, δεν αφήνει ανεπηρέαστη την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Λέει επί λέξει:
"Η κυβέρνηση- η κάθε κυβέρνηση- είναι κατ΄ εξοχήν πολιτικό όργανο και οι όποιες αποφάσεις και επιλογές της έχουν κατ΄ ανάγκη πολιτικό χαρακτήρα που διαπνέεται και από τα κριτήρια του κόμματος που κυβερνά. Αυτά τα κριτήρια προδήλως ισχύουν και στην απόφαση για την επιλογή του προσώπου του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Για το λόγο αυτό θεωρεί ότι η επιλογή τόσο του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου όσο και των προέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων- αν δεν μπορεί να γίνεται από τους ίδιους τους δικαστικούς λειτουργούς- πρέπει να γίνεται από τη Βουλή με ευρεία και κατά συνέπεια διακομματική πλειοψηφία".

Μετά από αυτές τις δηλώσεις του Προέδρου της Ένωσης των Εισαγγελέων Ελλάδος, παρά το ότι είναι κάπως γενικόλογες και ιδιαίτερα "κομψές" έως άτολμες θα έλεγα, εγώ εντούτοις τολμώ ίσως, να ελπίζω ότι σιγά-σιγά θα αρχίσουν να ξεθαρρεύουν οι φωνές των έντιμων και θαρραλέων λειτουργών της ισταμένης και καθημένης Δικαιοσύνης (δηλαδή Εισαγγελέων και Δικαστών αντίστοιχα) και θ΄ αρχίσει να αναζητείται εκ των έσω η ελπίδα για ανόρθωση του ανώτατου αυτού θεσμού της Χώρας μας, που έχει φέρει σε απόγνωση πολλούς από τους πολίτες της και του οποίου η καταρράκωση ευθύνεται για την έξαρση της διαφθοράς σε όλους τους τομείς της κοινωνίας μας!!

Η ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!... Lyall Watson

"Το μαζικό ασυνείδητο βρίσκεται παντού. Αποτελεί το θεμελίωμα αυτού που οι αρχαίοι ονόμαζαν: συμ-πάθεια όλων των πραγμάτων". CARL GUSTAV JUNG

Ήρθε επιτέλους η ώρα ν΄ ανταποκριθώ στην πρόσκληση των αγαπημένων @φίλων μου roadartist και lockheart για να παρουσιάσω και εγώ αποσπάσματα από ένα βιβλίο που κάποτε διάβασα.
Πήρα λοιπόν αυτό που ακόμη μένει παρατημένο στην άκρη του κομοδίνου μου, παρ΄ ότι πάει καιρός που το τελείωσα. Όμως, δεν ξέρω γιατί, όταν νοιώθω να με πλημμυρίζουν οι μεταφυσικές αναζητήσεις μου και η ανάγκη να αφουγκραστώ τον κόσμο γύρω μου, το ξεφυλλίζω πάλι και ψάχνω τις απαντήσεις μου, μήπως και βρω την ψυχική μου ηρεμία...
Πριν παραθέσω τις τρεις παραγράφους από τη σελίδα 123, σύμφωνα με την πρόσκληση, θεωρώ σωστό να σας πω λίγα λόγια για το περιεχόμενο του βιβλίου αυτού:

"Στην ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ο συγγραφέας, ο οποίος είναι Ιρλανδός, καθηγητής Βιολογίας, εξετάζει απ΄ την επιστημονική άποψη όλες τις πρόσφατες εξελίξεις στην αστρονομία, στη βιολογία και στην ψυχολογία. Συνδυάζει τις νέες αυτές γνώσεις με το συνηθισμένο ποιητικό του τρόπο και με τις προσωπικές εμπειρίες δέκα χρόνων έρευνας στις περιοχές του μυστηρίου. "Φαίνεται" λέει, "πως σήμερα είμαστε καλύτερα εξοπλισμένοι από άλλοτε στην προσπάθειά μας ν΄ανασηκώσουμε κάποιες πτυχές απ΄ το πέπλο του μυστηρίου που μας περιβάλλει και να ρίξουμε μια ματιά πέρα απ΄ την άκρη του αγνώστου". Η ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ εξετάζει τη νέα συνειδητοποίηση από την εξελικτική άποψη και καταλήγει στο συμπέρασμα πως είμαστε υπεύθυνοι για πολλά απ΄ τα πράγματα που εξακολουθούν να μας προβληματίζουν, όπως τα φαντάσματα, τα τέρατα, τα UFO, φαινόμενα που ανάγουμε συνήθως σε υπερφυσικό εξωγήινο επίπεδο. Κι ακόμα ο Dr Lyall Watson υποστηρίζει την ύπαρξη παραγόντων που ξεφεύγουν απ΄ το αυστηρό επιστημονικό μάτι...Μέσα στο βυθό του ασυνειδήτου, μέσα στην αέναη κίνηση της ζωϊκής παλίρροιας, υπάρχουν απαντήσεις για τα μυστήρια της μνήμης, της ομιλίας, του ονείρου, της οπτασίας, του θεού, του διαβόλου, της ύπνωσης, της υστερίας, της προφητείας, της μετενσάρκωσης, της δημιουργικότητας και της συνείδησης. Η ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ είναι ένας ύμνος στη βιολογία, που όπως λέει ο συγγραφέας "με γεμίζει με το υπέροχο συναίσθημα του θαυμασμού και της αδιάκοπης συμμετοχής στους βαθύτερους ρυθμούς της ζωής".

Αντιγράφω από τη σελίδα 123:
"Η φυσιολογική αμυντική αντίδραση του οργανισμού μοιάζει μ΄ αυτό που συμβαίνει σε μια κυψέλη μόλις μπει μέσα μια σφήκα. Οι εργάτριες μέλισσες, που έχουν αναλάβει την άμυνα της κυψέλης, μόλις δουν τη σφήκα, ορμάνε πάνω της κι αρχίζουν να την τσιμπούν μέχρι να τη σκοτώσουν. Κατά τη διάρκεια της πάλης συμβαίνει μια από τις εργάτριες να πληγωθεί ή και να σκοτωθεί. Το μελίσσι μπορεί να πληρώσει το τίμημα του θανάτου μιας εργάτριας, για τη σωτηρία του συνόλου. Αντίθετα η παράλογη αντίδραση του οργανισμού μοιάζει με μιά εργάτρια που θυσιάζεται για να τσιμπήσει ένα φυλλαράκι ή ένα πέταλο από λουλούδι, που ο αέρας το παρέσυρε μέσα στην κυψέλη. Τέλος τα συμπτώματα των ασθενειών αυτοκτονίας μοιάζουν μ΄ έναν πραγματικό εμφύλιο πόλεμο, που ξεσπά ανάμεσα στις μέλισσες, όπου η μία σκοτώνει την άλλη μέχρι να εξοντωθούν όλες.
Δεν υπάρχει καμία εξήγηση και κανένα φανερό πλεονέκτημα από την εκδήλωση των παράλογων αντιδράσεων του αμυντικού οργανισμού που οδηγούν στην αυτοκτονία. Κανείς δεν κερδίζει από μια τέτοια κατάσταση, ούτε στο επίπεδο των κυττάρων ούτε στο επίπεδο των γονιδίων ούτε στο επίπεδο των ειδών. Από βιολογική άποψη μπορεί να δοθεί μόνο μία εξήγηση, κι αυτή υποθετική. Μ΄ άλλα λόγια ένα πολύπλοκο οργανικό σύνολο, από τη στιγμή που αποφασίζει την αυτοκτονία του, σημαίνει πως έχει παραδεχτεί την αποτυχία του να επιζήσει. Αυτοκαταστρέφεται γιατί σαν συνασπισμός ενός τεράστιου πλήθους απλών βιολογικών μονάδων, δεν εξυπηρετεί πλέον τα συμφέροντά τους.
Είναι, οπωσδήποτε, μια μελαγχολική άποψη. Ίσως μέσα της να κρύβεται κάποια αλήθεια, έστω και ηθική, αλλά αυτό που μ΄ ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή είναι να ερευνήσω την καταγωγή της και να σας εμπιστευτώ ό,τι πιστεύω για το νόημα του μεγάλου διαχωρισμού που υπάρχει μέσα στο πνεύμα της φύσης. Για το σκοπό αυτόν μόνο μία άποψη του αμυντικού συστήματος μας ενδιαφέρει. Αυτή που σχετίζεται με τις πρόσφατες μορφές ανάπτυξης της εξελικτικής μας πορείας, προπαντός με την εκλέπτυνση της κοινωνικής συμπεριφοράς και που κατάγεται από την αρχέγονη ευαισθησία, από την πρώτη εκείνη αναγνώριση κυττάρου από κύτταρο".

Και για να έχετε πιο ολοκληρωμένη άποψη αυτού που προσπάθησα να σας παρουσιάσω παραθέτω και μερικές σειρές από τον επίλογο του βιβλίου αυτού: Ο συγγραφέας καταλήγοντας, αναφέρεται σε ένα εξάχρονο κοριτσάκι που γνώρισε στο Παράρτημα Παιδιατρικών Ερευνών στο Πανεπιστήμιο του Νότινγκαμ, με νοητική υστέρηση, το οποίο από την πρώτη στιγμή που απέκτησε μπογιές και κραγιόνια από τριών χρόνων "το καθυστερημένο και βουβό" παιδί μεταμορφώθηκε σ΄ ένα επιδέξιο καλλιτέχνη με θαυμάσια αίσθηση της προοπτικής και ζωγράφιζε τα πάντα εκ του φυσικού. Τα άλογα με τους καβαλλάρηδες θαρρείς πως πηδούσαν έξω από το χαρτί, η ζωντάνια τους μπορούσε εύκολα να συναγωνιστεί τα αριστουργήματα οποιουδήποτε ενήλικου ζωγράφου. Όταν όμως η μητέρα του πέθανε και κλείστηκε σε ένα ίδρυμα για αυτιστικά παιδιά, όπου προσπάθησαν να το μάθουν να μιλάει και να το εντάξουν και προσαρμόσουν σε ένα λογικό τρόπο ζωής, το παιδί αυτό έχασε την ικανότητά του να ζωγραφίζει και ό,τι απέμεινε από το καταπλητικό ταλέντο της για να συμβολίζει το αδιέξοδο της κοινωνίας και της λογικής μας, είναι ένα σχέδιο που παρουσιάζει ολοζώντανο ένα άλογο και ένα καβαλλάρη να κοιτούν να ξεφύγουν από το τζάμι, που άχνισε η ανάσα του φοβισμένου παιδιού και χάραξε το δάχτυλό του, τη στιγμή που κανένας δάσκαλος ή επιτηρητής δεν το κοιτούσε.
Και τελειώνει "...Θα είναι θλιβερό και μοιραίο αν συνεχίσουμε να συννεφιάζουμε τον πεντακάθαρο ουρανό της αντίληψης των παιδιών. Μερικές φορές, πριν μάθουν ακόμα τους κανόνες του δικού μας συμβατικού κόσμου, μοιάζουν σαν να βλέπουν, πέρα μακριά στο σύμπαν, ανάμεσα στις χαραμάδες του κοσμικού αυγού, το πραγματικό πρόσωπο της αλήθειας. Έτσι αφιερώνω αυτό το βιβλίο σε όλους εκείνους που νοιώθουν ακόμα τη ζωντανή ροή της παλίρροιας και έχουν το θάρρος να την αφήσουν να τους παρασύρει, όπου κι αν πάει!!...".

Η Υπόθεση τέθηκε στο αρχείο λόγω μη υπάρξεως επαρκών ενδείξεων ενοχής….

Μπορεί να έρχονται Απόκριες, όμως εμένα φίλοι μου, άλλα με απασχολούν!
Το χάλι της Δικαιοσύνης και γιατί η εικόνα της όσο πάει και μαυρίζει;;…
Πιστεύω ότι η διόγκωση της διαφθοράς στη σημερινή κοινωνία μας σε όλους τους τομείς από τη δράση του πλέον ανώνυμου απατεώνα μέχρι του επώνυμου πολιτικού και κυβερνητικού στελέχους οφείλεται κατά κύριο λόγο στο γεγονός ότι έπαψε να λειτουργεί ουσιαστικά ο θεσμός της Δικαιοσύνης στη Χώρα μας, που χαμένη μέσα στις αδυναμίες της και στις ελλείψεις της σε έμψυχο και άψυχο υλικό, φαντάζει πλέον σαν ξεπεσμένη αρχόντισσα που όλοι τη λοιδωρούν και την οικτίρουν!! Οι δε λειτουργοί της έχασαν πια την έξωθεν καλή μαρτυρία και δεν χαίρουν κανένα σεβασμό από τους πολίτες!!

Οι απατεώνες και οι εγκληματίες γενικά, γνωρίζοντας τις αδυναμίες του συστήματος και τα τρωτά του σημεία δεν διστάζουν να εγκληματούν αφού ξέρουν ότι δεν θα τιμωρηθούν, οι δε παθόντες προτιμούν να σωπάσουν παρά να καταγγείλουν τα σε βάρος τους αδικήματα, αφού ξέρουν ότι θα …μπλέξουν σε απρόβλεπτες καταστάσεις!!.

Όλοι έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια, συχνά-πυκνά τη γνωστή φράση:

«Δεν προέκυψαν ενδείξεις, η υπόθεση τέθηκε στο αρχείο με διάταξη του Εισαγγελέα».

Ο κόσμος μιλάει για κουκούλωμα υποθέσεων που απασχόλησαν την κοινή γνώμη για πολιτικά, δικαστικά, και πάσης φύσεως σκάνδαλα, όπως η αρχειοθέτηση της υπόθεσης VODAFON των υποκλοπών, των Πακιστανών, των πορισμάτων Ζορμπά για τα ομόλογα του Ταμείου των Δημοσίων Υπαλλήλων και του ΤΣΠΕΑΘ, της υπόθεσης Κλαδά – Κουκοδήμου και άλλα που δεν μου έρχονται στο νου αυτή τη στιγμή.

Κάθησα λοιπόν και σκέφτηκα και εγώ ως νομικός, τι είναι αυτό που φταίει σήμερα και η Δικαιοσύνη πάει κατά διαόλου. Και δεν ξέρω «αν είναι τιμία αλλά σίγουρα δεν φαίνεται τιμία»!!.

Τι είναι τέλος πάντων αυτή η εισαγγελική διάταξη; Μέχρι που πρέπει να φθάνει η εξουσία του Εισαγγελέα για την άσκηση ή μη ποινικής δίωξης και σε ποιες περιπτώσεις αυτός είναι δυνατόν να διαπράξει κατάχρηση εξουσίας είτε αρχειοθετώντας μία βάσιμη μήνυση ή ασκώντας ποινική δίωξη σε μία αβάσιμη; 

Πώς είναι δυνατόν ας πούμε μία υπόθεση για την οποία υπάρχουν επώνυμες καταγγελίες, με εμφανή ίχνη αλήθειας μετά από μία απλή προκαταρκτική έρευνα, που συνήθως την κάνει ένας πταισματοδίκης και στα περιφερειακά ειρηνοδικεία πολλές φορές την κάνει δυστυχώς, …ο γραμματέας του ειρηνοδίκη, να τίθεται μία υπόθεση στο αρχείο ή να ασκείται δίωξη κατά τη δικαιοδοτική (αποφασιστική) κρίση ενός μόνον εισαγγελέα που κανονικά πρέπει να έχει το ρόλο της κατηγορούσας αρχής και όχι του δικαιοδοτικού οργάνου, δηλαδή του οργάνου που έχει την εξουσία να αποφασίζει και που είναι οι δικαστές.

Ανέτρεξα λοιπόν στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και κατέληξα στα παρακάτω συμπεράσματα που νομίζω μου έλυσαν την απορία για την αιτία του κακού:

Προσέξτε:
Πριν το έτος 2003 σύμφωνα με το άρθ. 43 παρ. 1 εδ. β΄ του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (όπως αυτό ίσχυε πριν την αντικατάστασή του με το άρθ. 5 του ν. 3160/2003) ο Εισαγγελέας σε περίπτωση που λάμβανε μία μήνυση ή αναφορά ήταν υποχρεωμένος χωρίς τίποτε άλλο να κινήσει ποινική δίωξη, παραγγέλλοντας κυρία ανάκριση ή προανάκριση ή εισάγοντας την υπόθεση με απευθείας κλήση του κατηγορουμένου στο ακροατήριο. Στη μοναδική περίπτωση που είχε τη δυνατότητα και εξουσία να θέσει τη μήνυση ή την αναφορά στο αρχείο, υποβάλλοντας αντίγραφο και σχετική αναφορά στον εισαγγελέα Εφετών, ήταν όταν η μήνυση αυτή ήταν προφανώς μη νόμιμη ή αβάσιμη. Δηλαδή για την άσκηση της ποινικής δίωξης τότε αρκούσαν απλές υπόνοιες και αμυδρές έστω ενδείξεις για την τέλεση μίας παράνομης πράξης και έπρεπε να ασκηθεί ποινική δίωξη, χωρίς να υπάρχει έδαφος να αρχειοθετηθεί μία επώνυμη καταγγελία για την οποία διατάσσοταν προανάκριση μετά το πέρας της οποίας η τυχόν απαλλαγή του υπαιτίου μπορούσε να γίνει μόνο από το Δικαστικό Συμβούλιο, μετά από απαλλακτική πρόταση του Εισαγγελέα (άρθ. 245 παρ. 2 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας)!!

 
Μετά το 2003 όμως και την αντικατάσταση του ως άνω άρθ. 43 παρ. 2 με τον παραπάνω νόμο, τα πράγματα άλλαξαν:
Στις περιπτώσεις των κακουργημάτων ή πλημμελημάτων η ποινική δίωξη ασκείται πλέον μόνον μετά τη διενέργεια προκαταρκτικής έρευνας από τους αρμόδιους ανακριτικούς υπαλλήλους (αστυνομικούς ή πταισματοδίκες) και εφόσον ο Εισαγγελέας κρίνει ότι υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις (προσοχή όχι απλές ή έστω αμυδρές όπως παλιά). Δηλαδή δόθηκε στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών η εξουσία να αποφαίνεται ως δικαιοδοτικό όργανο και να αποφασίζει μόνος του, με διάταξή του, αν θα ασκήσει ποινική δίωξη και θα παραπέμψει τον μέχρι τότε ύποπτο για να δικαστεί, ή θα αποφανθεί για την αρχειοθέτηση της υπόθεσης, που σημαίνει την απαλλαγή του υπαιτίου, λόγω ελλείψεως επαρκών ενδείξεων! Ο αδικηθείς έχει το δικαίωμα να ασκήσει προσφυγή κατά της εισαγγελικής αυτής διάταξης επί της οποίας αποφαίνεται σε δεύτερο βαθμό, οριστικά και αμετάκλητα με διάταξή του ο Εισαγγελέας Εφετών.

Με το προηγούμενο νομοθετικό πλαίσιο η απαλλαγή του καταγγελλόμενου υπαιτίου μπορούσε να γίνει όπως παραπάνω ανέφερα μόνο από τριμελές Δικαστικό Συμβούλιο, μετά από απαλλακτική πρόταση του Εισαγγελέα και εφόσον είχε διενεργηθεί προανάκριση!!

Η αιτιολογία της τροποποίησης του προηγούμενου νομικού καθεστώτος ήταν η δήθεν επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης και η αποφυγή άσκησης ποινικής δίωξης για ουσιαστικά ή νομικά αβάσιμες μηνύσεις και αναφορές και η αποφυγή της ταλαιπωρίας όλων των παραγόντων.
Δηλαδή για να αποσυμφορηθεί δήθεν το ποινικό σύστημα, νομοθέτησαν:
1) Σε μία αναφορά ή μήνυση, αντί της προανάκρισης να διενεργείται μία πρόχειρη έρευνα στην αρχή, που την ονόμασαν προκαταρκτική έρευνα.
2) Τον κατηγορούμενο, τον αποκάλεσαν απλά ύποπτο, και την απολογία του την ονόμασαν έγγραφες εξηγήσεις.
3) Εφόσον μετά την προκαταρκτική έρευνα προκύψουν επαρκείς ενδείξεις ενοχής κατά του καταγγελλόμενου, τότε να ασκείται από τον εισαγγελέα και κατά τη δική του μόνο κρίση η ποινική δίωξη. 

 Και μέχρι εδώ θα πει κανείς καλά έκαναν! Εισαγγελέας είναι αυτός, υποτίθεται αμερόληπτος και υπεράνω υποψίας και γιατί να μην έχει δικαιοδοτική (αποφασιστική) κρίση, για το αν προέκυψαν ή όχι επαρκείς ενδείξεις ενοχής προκειμένου ν΄ ασκήσει ή να μην ασκήσει ποινική δίωξη, χάριν της αποσυμφόρησης του ποινικού συστήματος;;

Και όμως φίλοι μου έχω πλέον πεισθεί ότι η ως άνω έξυπνη τροποποίση μάλλον δεν είχε στόχο την αποσυμφόρηση των δικών, αλλά τη χειραγώγηση της Δικαιοσύνης από τους έχοντες και κατέχοντες!! Αυτό αποδεικνύεται καθημερινά!!

Οι δίκες αντί να μειώνονται γίνονται όλο και περισσότερες, απλά τώρα αντί για προανακρίσεις διενεργούνται από τα ίδια ανακριτικά όργανα, προκαταρκτικές έρευνες, αντί για κατηγορούμενους έχουμε απλά ύποπτους και αντί για απολογίες έχουμε έγγραφες εξηγήσεις! Ποιο το όφελος όμως; Το σύστημα τρέχει όπως και πριν, αφού οι ίδιοι μηχανισμοί και υπάλληλοι απασχολούνται και σήμερα και σε τίποτε δεν ωφελείται ο καταγγελλόμενος, έστω και αν δεν έχει ακόμη καταστεί κατηγορούμενος!! Αφού καλείται σαν ύποπτος είναι υποχρεωμένος και έγγραφες εξηγήσεις να δώσει και δικηγόρο να βάλει!! Άλλαξε η ορολογία όχι όμως η ουσία!!

 Αυτό που όμως άλλαξε πραγματικά είναι το όργανο που αποφασίζει για το αν θα κινηθεί η ποινική διαδικασία σε βάρος του καταγγελλόμενου ή όχι. Αντί για το Τριμελές Δικαστικό Συμβούλιο, η κρίση αυτή ανατέθηκε κυριαρχικά σε ένα μονομελές πλέον όργανο, τον εισαγγελέα, που αποφασίζει εντελώς μόνος του!! (Σημειωτέον ότι ακόμη και ένα Μονομελές Δικαστήριο δεν ενεργεί μόνο του αλλά μετά από πρόταση ενός εισαγγελέα).
Πριν την τροποποίηση της ως άνω διάταξης αν γινόταν μία καταγγελία με ελάχιστες ενδείξεις αλήθειας έπρεπε κατά το νόμο να ασκηθεί από τον Εισαγγελέα, υποχρεωτικά ποινική δίωξη, να διενεργηθεί προανάκριση και ειδικά για την απαλλαγή έπρεπε να αποφανθεί ένα δικαστικό συμβούλιο, αποτελούμενο από τρεις δικαστές, μετά από πρόταση του εισαγγελέα!! Ήταν επομένως πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο να γίνουν παρεμβάσεις σε τέσσερεις στην ουσία δικαστικούς λειτουργούς: τον εισαγγελέα και το τριμελές δικαστικό συμβούλιο! Επομένως ο καθένας που έσπευδε στη δικαιοσύνη για να βρει το δίκιο του είχε πολύ λιγότερες πιθανότητες να το δει να πνίγεται και να αθωώνεται αυτός που τυχόν τον αδίκησε αλλά και το αντίστροφο!!

Μετά την ως άνω διάταξη άνοιξαν οι κερκόπορτες στην εκτελεστική εξουσία που πάντα έψαχνε τρόπους παρέμβασης στη δικαστική. Έτσι σήμερα είναι πολύ πιο εύκολη η χειραγώγηση της δικαιοσύνης και η δρομολόγηση της ποινικής διαδικασίας κατά βούληση, αφού πλέον οι «άνωθεν» παρεμβάσεις σε ένα μόνο εισαγγελικό λειτουργό, σε πρώτο βαθμό και σε έναν σε δεύτερο βαθμό, δεν είναι δύσκολες. Σημειωτέον ότι στους Εισαγγελείς, ισχύει το σύστημα της ιεραρχίας σε αντίθεση με τους δικαστές που δεν υπάγονται ιεραρχικώς στους ανωτέρους τους (άρθ. 24 ν. 1756/1988 περί οργανισμού δικαστηρίων και κατάστασης δικαστικών λειτουργών). Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας, ορίζει τους εισαγγελείς που χρεώνονται κάθε υπόθεση, κατά την ανέλεγκτη βούλησή του και χωρίς κλήρωση.

Έτσι σήμερα το «σύστημα» ή το «κατεστημένο» (όπως θέλετε πείτε το) κατάφερε η Δικαιοσύνη να είναι υπόθεση, κυρίως, ενός εισαγγελέα πρωτοδικών σε πρώτο βαθμό και ενός εισαγγελέα Εφετών σε δεύτερο βαθμό, που ενεργούν μεμονωμένα ως δικαιοδοτικά όργανα και οι διατάξεις τους δεν υπόκεινται στην κρίση του Δικαστηρίου ή έστω ενός Δικαστικού Συμβουλίου.

Γι’ αυτό πλέον έγινε της μόδας η τακτική της αρχειοθέτησης των υποθέσεων που «καίνε» πολιτικά πρόσωπα, μεγαλοεπιχειρηματίες, ή και απλούς επώνυμους και μεγαλόσχημους πολίτες, που έχουν τις άκρες τους, ενώ το δίκαιο των κοινών θνητών κατάντησε παρωδία…
Τώρα αν κάποιος που αδικήθηκε με αυτόν τον τρόπο σκεφτεί να μηνύσει τον εισαγγελέα για κατάχρηση εξουσίας, πάλι θα διενεργηθεί προκαταρκτική έρευνα μετά την οποία ένας εισαγγελέας πρωτοδικών σε πρώτο βαθμό και ένας εισαγγελέας εφετών σε δεύτερο βαθμό, θα αποφανθεί αν θα ασκηθεί ποινική δίωξη ή θα αρχειοθετηθεί η υπόθεση λόγω ελλείψεως επαρκών ενδείξεων ….

Όπως καταλαβαίνετε φαύλος κύκλος αφού μπορούν σε κάθε περίπτωση με αυτήν την «έξυπνη τροποποίηση» του ως άνω άρθ. 43 να σε παίζουν μπάλα οι εισαγγελείς και να σε πετάνε εκτός γηπέδου και άντε εσύ να τρέχεις να αποδείξεις ότι έγιναν παράνομες πράξεις… Το σίγουρο είναι ότι θα βρεθείς και κατηγορούμενος….

Εδώ μπορείτε να δείτε μία περίπτωση εφαρμογής του πραγματικά σατανικά τροποποιημένου άρθ. 43 του Κ.Π.Δ. http://www.tanea.gr/ColumnCategory.aspx?d=20080211&nid=7438361&sn=&spid=876