Πενία τέχνας κατεργάζεται...
Ας κυριολεκτήσουμε λοιπόν αφού λόγω πενίας χρόνου για κάτι πιο ενδιαφέρον, σκέφτηκα να αναρτήσω πάλι μερικούς στίχους μου...
Βέβαια εγώ δεν τολμώ να τους ονομάσω τέχνη!
Μόνο έκφραση συναισθημάτων που κάποιες στιγμές ξεχύθηκαν στο χαρτί για να μη με πνίξουν!!!
ΚΑΛΕΣΜΑ
Γύρισες πάλι φίλε μου.
Απάντησες στο κάλεσμα μου.
Κάλεσμα κρυφό, πνιγμένο,
που μόνο η ψυχή τόνοιωθε.
Παντού και πάντα σε φώναζα.
Στη σκέψη μου, στα όνειρά μου
στους εφιάλτες μου,
στο τραγούδι και στο θρήνο.
Σ΄ έψαχνα στο δρόμο,
στο μικρό σταθμό,
στο λιμάνι,
στα τραίνα που φεύγουν κι έρχονται.
Σ΄ έψαχνα στα μάτια των συνοδοιπόρων μου
στη ζεστή συντροφική συζήτηση.
Ήξερα πως ήσουν μακριά
μα σ΄ ένοιωθα δίπλα μου.
Φορές-φορές ήθελα να φωνάξω τ΄ όνομά σου
δυνατά, πολύ δυνατά να μ΄ ακούσεις.
Μα έντρομη έπνιγα την κραυγή,
γιατί φοβόμουν πως...θα μ΄ ακούσεις!!
Δεν ήμουν εγώ που σε φώναξα.
Η ψυχή μου σου μίλησε
αυτή σε κάλεσε
κι εσύ την άκουσες!
Γι΄ άλλη μια φορά οι καρδιές μας
μίλησαν
χωρίς να κινήσουν τα χείλη.
Γι΄ άλλη μια φορά οι ματιές μας
έσμιξαν
χωρίς να ειδωθούμε...
Γι΄ άλλη μια φορά τα χέρια
δώσαμε
από μίλια μακριά....
49 σχόλια:
Μαριανα μου οταν οι ανθρωποι ειναι ενωμενοι τα χιλιομετρα κι αποστασεις δεν εχουν καμμια σημασια.
Τυχεροι οσοι ανταμωθηκαν με ανθρωπους και σπασαν τους φραγμους του χρονου και της αποστασης.
καλο βραδυ
Σε αυτό το αντάμωμα που τα χείλη κλειστά μιλούν και φιλούν, που τα χερια αγκαλιάζουν και χαιδεύουν, που η ψυχή αποζητά και λατρεύει, κλείνουμε όλες τις στιγμούλες που παίρνουμε δύναμη κι ελπίζουμε σε έναν ήλιο και σε ένα φεγγάρι να μας συντροφεύει στα δύσκολα σκοτάδια.
Πόσες φορές...να ξερες φωνάξαμε όλοι με μια ψυχή που ο ήχος έσχισε τα πέρατα του κόσμου και ήρθε και μας κοίταξε ξανά κατάματα...
@faraona μου και
@freedula μου
όπως πάντα στο ξενύχτι και εσείς όπως και εγώ, γεύεστε το βάλσαμο της νυχτερινής ηρεμίας...
Αυτό θέλω να πω με το ποιήμα μου:
Ότι όταν η ψυχή καλεί με όλη της τη δύναμη δεν μπορεί, όση απόσταση και αν γεφυρώνει το χωρισμό, η φωνή της θ΄ ακουστεί μέχρι τα πέρατα του κόσμου και τότε οι αγαπημένοι νοερά θ΄ ανταμώσουν...
και θα το ξέρουν και οι δύο χωρίς να μιλήσουν... Τυχεροί όσοι ένοιωσαν αυτό το θαύμα!!
Πόσο ποιητικά είναι και τα δικά σας λόγια καλές μου φίλες. Καλό ξημέρωμα γλυκειές μου και εύχομαι πάντα ν΄ ακούγονται τα καλέσματα της ψυχής σας!!
καλημερα Μαριαννα
Μπορει τα αισθηματα να ειναι δυνατα μεταξυ των ανθρωπων, αλλά και η ρημαδα η αποσταση ειναι μεγαλο εμποδιο.
Πολυ ομορφο, για αλλη μια φορα, το ποιημα.
Αγαπητή μου Μαριάννα
Δεν με ενδιαφέρει αν αυτό που έγραψες θα το θεωρήσουν κάποιοι τέχνη ή όχι.
Με ενδιαφέρει που με ταξίδεψες.
Σε ευχαριστώ για της λέξης καρδιάς, που μου πρόσφερες απλόχερα.
Συνέχισε να κάνεις την «τέχνη» σου, πιο όμορφη.
@Αντώνη μου,καλησπέρα!
Συμφωνώ μ΄ αυτό που λες, αλλά καμιά φορά η απόσταση των χιλιομέτρων νικιέται, ενώ υπάρχει και η άλλη απόσταση των καταστάσεων, που χωρίζουν δυό ανθρώπους... που συνήθως δεν νικιέται...
@Τakiz μου,
Σ΄ ευχαριστώ καλέ μου @γείτονα για τα καλά σου λόγια... Θα περάσω για καφέ το απόγευμα :)))
Καλό απόγευμα @φίλοι μου.
Η απόσταση Μαριάνα μετριέται με ότι χωρίζει τις καρδιές και όχι με χιλιόμετρα.
:-)
Γλυκιά και πικρή η "έκφρασή" σου, και μου αρέσει.
Δεν ξέρω αν είναι τέχνη,εμένα αυτοί σου οι στίχοι -αλλά και οι προηγούμενοι που κατά καιρούς έχεις αναρτήσει- μου αρέσουν πολύ. Το τι είναι τέχνη άλλωστε εξαρτάται από κείνους στους οποίους απευθύνεται κανείς.
Αν δηλαδή εμένα μου ζωγράφιζες κάτι που έφερνε σε Πικάσο θα με άφηνες αδιάφορο αφού και ο αυθεντικός Πικάσο μου είναι ακατανόητος!
Συνέχισε να αναρτάς τους στίχους σου γιατί εμείς που δεν κατανοούμε την υψηλή τέχνη είμαστε περισσότεροι!
(Ελπίζω βέβαια να λιγοστέψουμε στο πέρασμα των χρόνων…).
Την καλησπέρα μου.
@vassia μου,
πόσο δίκιο έχεις! Αυτή την απόσταση φοβάμαι στη ζωή μου!..
@syneas μου
Σ΄ ευχαριστώ πολύ φίλε μου για τα καλά σου λόγια. Σύμπτωση και εμένα ο Πικάσο δεν θα μου έλεγε πολλά! Είμαι λάτρης της νατουραλιστικής και ρεαλιστικής απεικόνισης της πραγματικότητας και μ΄ αφήνουν αδιάφορη οι βαθύτεροι στοχασμοί του κάθε καλλιτέχνη, που θεωρώ ότι αφορούν τον ίδιο!
Καλό βράδυ @φίλοι μου.
Μαριάννα πολύ ..ζεστό!
Πράγματι όποιος έχει ζήσει μακριά από αυτούς που αγαπάει..το έχει βιώσει αυτό το θαύμα !
@politis.gr
χαίρομαι που σου άρεσε φίλε μου... Νόμιζα ότι εσύ ασχολείσαι με πολύ σοβαρότερα θέματα από τη δική μου ποίηση! Σ΄ ευχαριστώ που δεν ξεχνάς να μ΄ επισκέπτεσαι, ακόμη και σε θέματα εκτός του δικού σου ενδιαφέροντος...
Καλό σου βράδυ.
Τι να πω και γω τώρα με τα mmexerάκια μου! Εδώ με αποτελείωσες πραγματικά!!!!!
Πραγματικά υπέροχο. Όλοι το 'χουμε βιώσει λίγο-πολύ....
Βρε Μαριάνα μου,
πολύ ωραίο το ποίημα σου. Έχεις κρυφά ταλέντα εσύ φιλενάδα. Και βέβαια εγώ το βρήκα Τέχνη!
Απο τότε που έφυγες η αγάπη μου για σένα αναδημιουργήθηκε ωσάν να έριξες στα σπλάχνα μου διαλεκτούς σπόρους
Είσαι ικανοποιημένος?
Σε ευχαριστώ Μαριανα για την έμμετρη συντροφιά σου καθώς και για την επίσκεψη σου στο ερασιτεχνικό μου blog
Κι εγώ Μαριάνα.
:-)
Κάλεσμα ελήφθη! βλέπεις πόσοι το κατάλαβαν. Πόσοι το ένοιωσαν. Και εγω μαζί τους
Υπάρχει λένε μια απόσταση , που δεν γεφυρώνεται και δεν ελαχιστοποιείται με τίποτα .... Η απόσταση από τον ένα κόσμο στον άλλο (τον πάνω και τον κάτω εννοώ) ...
Και όμως , υπήρξαν στη ζωή μου κάποιες στιγμές , μεγάλης επιθυμίας που κατάφερα και έφερα πιο κοντά μου ... πολύ κοντά μου αγαπημένους φίλους , που είχαν ταξιδέψει εκεί μακριά .... Καμμιά απόσταση δεν είναι αγεφύρωτη όταν υπάρχει η αγάπη ....
Έτσι λέω εγώ .
@mmexer μου,
τι να πω! Σ΄ ευχαριστώ, φίλε μου για τα καλά σου λόγια!! Και εγώ το έχω βιώσει και ακόμη το βιώνω... Είναι ένα θαύμα, αληθινό η επικοινωνία των ψυχών, όταν υπάρχει αγάπη!
@Μερόπη μου
Χαίρομαι που σου άρεσε! Τα καλά σου λόγια, επειδή ξέρω πόσο ειλικρινής και σωστή κριτής είσαι, για μένα έχουν ιδιαίτερη σημασία!!
@ελένη
εγώ σ΄ ευχαριστώ που με τιμάς με τις επισκέψεις σου και τους στίχους σου, που μου αφήνεις...
Καλό βράδυ @φίλοι μου.
@vassia μου
Καλό βράδυ :))
@ελένη μου,
χαίρομαι τελικά που το συναίσθημα αυτό αγγίζει πολλούς από εμάς! Φαίνεται ότι έχουμε καταφέρει να διατηρούμε το συναίσθημά μας, μέσα σε τόση πεζότητα που χαρακτηρίζει την εποχή μας!! Όχι μόνο νομικά λοιπόν!! Στεγνώνουν τον άνθρωπο!!...
@silia
καλώς ήρθες από τα μέρη μου. Θα περάσω και εγώ από τα δικά σου. Έχεις δίκιο. Και αυτή την απόσταση κατάφερα κάποιες φορές να τη γεφυρώσω. Και δεν είμαι μάγισσα!! Μπες εδώ:
http://marianaonice.blogspot.com/2007/12/blog-post_16.html
Καλό βράδυ @φίλες μου.
Οταν τα ματια κι οι ψυχές μιλουν δεν χρειαζεται να μιλάμε πολύ , μα ουτε και να κρυφοκοιτάμε στιγμή πισω απ τις λέξεις...
Αυτό εκανες κι εσυ με τους στίχους σου... Αφησες καρδιά και συναίσθημα να μιλησει και περίσσεψαν οι λέξεις...
Καλό σου βραδυ Μαριάννα
Άρη μου,
έτσι είναι, καρδιά και συναίσθημα κυβερνούν τη ζωή μου!! Και νομίζω ότι δεν θάθελα να ήταν διαφορετικά...
Καλό σου βράδυ.
Η ψυχή μου σου μίλησε ... Μαριάννα μου.
Καλό σου ξημέρωμα
@Νότα μου,
Πάντα οι ψυχές μιλάνε όταν έχουν κάτι κοινό να πουν!!
Καλό ξημέρωμα καλή μου.
Δεν ξέρω αν θα ήταν υπερβολή να πω ότι το ποίημά σου με συκλόνισε!
Σου γράφω και γω κάποιους δικούς μου στίχους που πριν λίγο καιρό αφιέρωσα σε φιλαράκι, στο blog μου.
"Tούτη η νύχτα δε λέει να ξημερώσει.
Tο όνειρο κρεμάστηκε στο σώμα του φεγγαριού.
Βαδίζω μόνη στον ίδιο σκοτεινό δρόμο,
ακολουθώντας τη λευκή διακεκομμένη γραμμή που χάραξαν οι στιγμές μας.
Ένα συνεχές πήγαινε έλα.
Ο δρόμος αρχίζει από την αγάπη,
τελειώνει στη σιωπή.
Ριγά ο καιρός στις ασάλευτες λεύκες καθώς αφουγκράζεται την πετρωμένη σιγαλιά.
Η απουσία σου γεύση πικραμύγδαλου.
Ρίχνω το ασάλευτο δάκρυ μου στο κενό.
Δροσίζεται η στεγνή σκέψη
και τότε ένα παραμύθι ξετυλίγει την ιστορία του,
για έναν ναυαγό μαχητή που στα τυφλά έψαχνε καινούργιους δρόμους.
Η νοσταλγία υπνωτίζεται.
Μια στρατιά ολάκερη αυταπάτες ορμούν και κουρσεύουν το μυαλό.
Κι είναι μονότονος ο χτύπος της καρδιάς,
για ένα όνειρο που ψυχορραγεί,
τα χρόνια που κύλησαν,
τις στιγμές που σώθηκαν.
Και μια υπόσχεση ...
που βυθίστηκε στην ωκεάνια σιωπή της.
Tην καλημέρα μου Μαριάνα!
Οσα τα μάτια μπορούν να πουν είναι περιττό να ειπωθούν!
Καλό Πάσχα μαριάννα μου και καλές γιορτές!
Όταν ενώνονται οι ψυχές οι αποστάσεις σβήνουν!
Υπέροχο.
Ένα κάλεσμα και από μένα σε νέο παιχνιδάκι Πρόσκληση - Πρόκληση σε περιμένει!
Φιλιά
@ανασαιμιά μου
Χαίρομαι που σου άρεσαν οι στίχοι μου. Και οι δικοί σου καλή μου, βγάζουν πολύ συναίσθημα και μεγάλη επιθυμία για ψυχική επικοινωνία! Σου εύχομαι ποτέ να μη τη στερηθείς!
@Βροχούλα μου,
Καλό Πάσχα και σε σένα, να περάσεις όμορφα με τους αγαπημένους σου... :))
@spitogata μου
έτσι είναι, οι αποστάσεις χάνονται μπροστά στην επιθυμία της ψυχής μας!!
Σ΄ ευχαριστώ για την πρόσκληση. Θα παίξω γιατί μ΄ αρέσει να παίζω...Φαίνεται ότι αρνούμαι να μεγαλώσω... :)))))
Καλό μεσημέρι @φίλες μου.
ήρθα μήπως είχε και άλλο... ξαναδιάβασα με νέα ματιά το κάλεσμα. Χάρηκα.... για το κάλεσμα...Τοοοοοσο.
@ελένη μου,
έπεσε πολλή δουλειά και κόλλησαν λίγο οι αναρτήσεις... Χα,Χα!! Πάντως θα ξαναβάλω ποιήμα, αφού το τραβάει ο οργανισμός σας! Χα,Χα!!!
Καλό σου ξημέρωμα.
καλημερα Μαριαννα
το απο πανω "σχολιο" του kijar το διαγραφεις ΧΩΡΙΣ να το ανοιξεις.
:)
"Ας ήταν να ερχόσουν ξανά
να μ' εύρισκες στο πουθενά
ας ήταν στο μηδέν
που μ' άφησες
για τελευταία φορά"
Ας ήταν η προσευχή μου να είχε την τύχη της δικής σου . Αλλά βλέπεις , ο ουρανός έχει πολά επίπεδα...
Την καλή μέρα μου
http://Isminy.pblogs.gr
Καλημέρα Αντώνη,
σ΄ ευχαριστώ, το κατάλαβα. Πρέπει να βάλω λεκτική επαλήθευση, μάλλον;
@Ισμήνη μου,
οι κρυφοί μας πόθοι και προσευχές όσο δυνατοί και να είναι δεν εκπληρώνονται πάντα...
Γι΄ αυτό μιλώ ότι αν ποτέ γίνει αυτό, μοιάζει με θαύμα! Εύχομαι καλή μου να συμβεί στη ζωή σου το θαύμα που λαχταράς!!
Την καλημέρα μου.
Αφήνω καλημέρα Παρασκευής.
@Καλημέρα freedula,
έρχομαι από εκεί!
"Η ψυχή μου σου μίλησε
αυτή σε κάλεσε
κι εσύ την άκουσες!"
Αν υπάρχει παγκόσμια ημέρα για τη διαδικτυακή επικοινωνία, ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΑΡΜΟΖΕΙ... γιατί την εκφράζει με κάθε λεπτομέρεια.
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
@Γλαρένια μου,
ναι έχεις δίκιο! Τώρα που το ξανακοιτάζω το ποίημα (έχει γραφεί πριν την ανακάλυψη της ...διαδικτυακής επικοινωνίας), ταιριάζει γάντι στο δικό μας μπλογκόκοσμο!!!
Τα φιλιά μου.
Καλησπέρα φίλη μου καλή.. Φυσικά και είναι τέχνη το ποίημα σου..
Γιατί να μην είναι? Οτι πηγάζει απο την αλήθεια ειναι η μεγαλύτερη τέχνη.. Σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας.. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το Τάκη. Να εισαι καλα..
Καμιά φορά τα συναισθήματα ξεπερνούν τις λέξεις.
Και τότε τα δάκτυλα 'ίπτανται' του πληκτρολογίου... δε ξέρουν πού να πατήσουν...
Να ξέρεις ότι πάντα σε επισκέπτομαι κι ας αργώ να σχολιάσω
Καλό Σ/Κ
@roadartist μου,
σ΄ ευχαριστώ καλή μου για τα καλά σου λόγια! Τι να πω, εσύ μια αληθινή καλλιτέχνιδα!!!
@jf μου,
τι όμορφα λόγια! Και εγώ περνώ πάντα από τη γειτονιά σου για να βρω την καινούρια σου πάντα εύστοχη ανάρτηση...
Καλό μεσημέρι καλές μου @φίλες και καλό Σ/Κ.
Εγώ λόγω έλλειψης χρόνου λέω ν'αρχίσω να ξανανεβάζω τα πόστς κονσέρβα!!! Τα κανάλια δηλαδή γιατί να παίζουν επαναλήψεις???
(!! Μπράβο!!)
@patsiouri μου,
ό,τι νάναι, ας είναι και κονσέρβα, αρκεί ν΄ ανεβάζεις!! Και μη συγκρίνεις τα ποστάκια σου με τις αηδίες της T.V. Καμία σχέση!!!
Τα φιλιά μου και καλό Σ/Κ.
Γι΄ άλλη μια φορά οι ματιές μας
έσμιξαν
χωρίς να ειδωθούμε...
Γι΄ άλλη μια φορά τα χέρια
δώσαμε
από μίλια μακριά....
μένω σε αυτά σου τα λόγια και στην κυριολεξία υποκλίνομαι....
Να είσαι καλά Μαριάνα μου.
Καλό σου σαββατοκύριακο εύχομαι :-)))
@Kalynama μου είμαι σίγουρη ότι εσύ αυτούς τους στίχους τους ένοιωσες περισσότερο από όλους μας!!
Τα φιλιά μου και καλό Σ/Κ.
Ζητείται φιλία.
Ή μήπως ζητείται τρυφερότητα;
Τέχνη, είναι καταρχάς, ότι νιώθεις. Αν αυτό που έγραψες σε εκφράζει απόλυτα, είναι τέχνη. Μόνο εσύ μπορείς να κρίνεις αν είναι τέχνη ή όχι. Εμένα πάντως μ' άρεσε:))
@Harris μου
Σ΄ ευχαριστώ μικρέ μου φίλε για τα καλά σου λόγια. Όταν το έγραφα σίγουρα με εξέφραζε, αλλά και τώρα που το βλέπω με άλλο μάτι εξακολουθεί να με εκφράζει...
Την τρυφερότητα και τη φιλία πάντα τη χρειαζόμαστε στη ζωή μας!!!
Καλό Σ/Κ :)))
Έχεις και συ κείνο το αίσθημα του σφίξιμου στον λαιμό όταν κάτι γεννηθεί μέσα σου;
Αναρωτιέμαι καμιά φορά, αν τα πράγματα θα ήταν καλύτερα αν δεν το είχα. Από την άλλη όμως, τι να κάνεις την ζωή αν δεν πνίγεσαι, αν δεν αναζητάς το μεθύσι αέναα;
Με το μπλογκάκι συνεχώς στην τσέπη, σε ονομάζουν ματαιόδοξο, αλλοπαρμένο, χαμένο, και άλλα τόσα, όμως εσύ ξέρεις, πως το μόνο που νιώθεις οταν πιάνεις το μολύβι, είναι ένα είδος σεβασμού, ένα είδος ανάγκης. Και κρύβεσαι να μην σε βλέπουν, όμως εσύ ξέρεις, πως γι' αυτό ζεις, μόνο με αυτό ζεις!
Με συγχωρείς για την φλυαρία μου. Με έπιασε πάλι εκείνο το αίσθημα της "εξομολόγησης".
@Haris μου
πολύ τη χάρηκα την εξομολόγησή σου!
Έτσι είναι όπως το λες! Ένα πνίξιμο στο λαιμό και ένας κόμπος στο στέρνο, μέχρι να ξεχυθούν οι λέξεις στο χαρτί, να πάρουν σχήμα και λάμψη και να εκπέμψουν το φως της ψυχής μας στο σύμπαν!!!
Έτσι το αισθάνομαι και εγώ και δεν με νοιάζει αν με λένε αλλοπαρμένη ή ανόητη ρομαντική!! Δεν ζω χωρίς αυτά! Μόνο μ΄ αυτά ζω και μ΄ αυτά αναπνέω... και μόνο τότε νοιώθω πλήρης!!
Τα φιλιά μου και καλό Σ/Κ φίλε μου.
Δημοσίευση σχολίου