ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΑΔΙΚΟΥΝΤΑΙ;;;.......(συμπληρωμένο)

Στο κεντρί διάβασα πριν κάμποσες μέρες την παρακάτω δημοσίευση:

"Στη συνέντευξή του στις 18 Μαρτίου στα Νέα, το περιεχόμενο της οποίας προκάλεσε την οργή του κ. Σανιδά με συνέπεια την πειθαρχική του δίωξη, ο κ. Σωτήρης Μπάγιας είχε πει μεταξύ των άλλων:

«Εξαιτίας των πολλών και σοβαρών αδικιών του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου σε θέματα προαγωγών, μεταθέσεων κ.λ.π. με τη λήψη αποφάσεων, απρόσμενα ευμενών ή δυσμενών , για τους υπό κρίση συναδέλφους τους, που δημιουργούν – εύλογα- αισθήματα πικρίας, απογοήτευσης και ανασφάλειας».

Αυτό τα λέει όλα!

Δηλαδή οι ημέτεροι, οι βολικοί τι και αν είναι ανεπαρκείς, τι και αν βαρύνονται με παραπτώματα προωθούνται. Αντίθετα οι μη αρεστοί, οι μη βολικοί τι και αν είναι ικανοί, επαρκείς και με άριστες εκθέσεις, παραλείπονται.

Η πρακτική είναι γνωστή. Όταν πρόκειται να κριθεί κάποιος μη αρεστός, μεθοδεύονται ανυπόστατες ή για ψύλλου πήδημα αναφορές σε βάρος του (οι καλοθελητές άλλωστε περισσεύουν) με χαλκευμένες κατηγορίες, προκειμένου να υπάρχει το πρόσχημα της εκκρεμότητας.

Ωχ βρε αδερφέ! τι να κάνουμε υπάρχει αυτή η εκκρεμότητα. Δεν χάθηκε ο κόσμος! Στο επόμενο Α.Δ.Σ. θα προαχθείς.

Αυτό το παιχνίδι όμως επαναλαμβάνεται, μέχρι που ο υπό προαγωγή δει και αποειδεί και πάει σπίτι του. Άλλωστε αυτό επιδιώκουν.

Αυτό που δεν λέει όμως ο κ. Μπάγιας, αν και προφανώς το γνωρίζει, είναι πως αυτό υλοποιείται και ποιοί είναι οι υποβολείς, που ουσιαστικά αποφασίζουν για την εξέλιξη των αρεστών και τη στασιμότητα των μη αρεστών.

Όλα αυτά παραπέμπουν στην ύπαρξη δικαστικής, ή πιο σωστά παραδικαστικής χούντας (ελεγχόμενης, σύμφωνα με εκ των έσω πληροφορίες, από πρώην ανώτατους δικαστικούς), που κηδευμονεύει, χειραγωγεί και εντέλλεται".

Και ερωτώ εγώ η απλή πολίτης :

Όταν οι δικαστές αδικούνται από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, τότε πως απονέμουν δικαιοσύνη σε εμάς;;

Σημείωση: Μετά το σχόλιο- ερώτημα που μου έθεσε ο @φίλος Αντώνης, νομίζω ότι πρέπει να συμπληρώσω και διευκρινίσω το ερώτημά μου αυτό:

Σαφώς και δεν εννοώ ότι επειδή οι δικαστές αδικούνται από το ΑΔΣ κατά τις προαγωγές τους και τις τοποθετήσεις τους, πρέπει με τη σειρά τους να αδικούν και εμάς τους πολίτες! Σίγουρα όχι, δεν νομίζω ότι αυτό επηρρεάζει ένα σωστό και έντιμο δικαστή.

Το ερώτημά μου είναι πως αυτοί οι δικαστές που σήμερα απαρτίζουν το ΑΔΣ και που για να φτάσουν εκεί πέρασαν όλες τις βαθμίδες της κατώτερης και ανώτερης δικαιοσύνης απένειμαν αλλά και σήμερα ακόμη απονέμουν δικαιοσύνη στους απλούς πολίτες, τη στιγμή που όταν κρίνουν τους ίδιους τους συναδέλφους τους, κατά τις προαγωγές τους και τις τοποθετήσεις τους δεν τους κρίνουν, όπως από το νόμο και τη συνείδησή τους οφείλουν, με δικαιοσύνη!! Αυτό θέλω να πω με το ερώτημά μου!

Σημειωτέον δε ότι αν αυτή η κατάσταση επικρατούσε πάντα, σημαίνει ότι όσοι έφθασαν να είναι μέλη του ΑΔΣ κάποτε ήταν μέλη κατώτερων Δικαστηρίων και αν το αίσθημα της δικαιοσύνης ήταν γι΄ αυτούς κριτήριο, δεν θα μπορούσαν σήμερα να αδικούν τους ίδιους τους Δικαστές!

ΜΟΝΑΞΙΑ...

Με προσκάλεσε πριν από κάμποσο καιρό ο φίλος lockheart
να παίξω το παιχνίδι με τα γράμματα και με τις λέξεις δηλαδή να γράψω στίχους κείμενο ή οτιδήποτε με εκφράζει με την προϋπόθεση να ξεκινούν οι λέξεις με το ίδιο γράμμα!

Πολύ δύσκολο μου φάνηκε αλλά τελικά κατάφερα να σκαρώσω δύο τρεις στίχους που με
εκφράζουν αυτή την περίοδο της ζωής μου! Διάλεξα το γράμμα Μ

ΜΟΝΑΞΙΑ

Μόνη Με τη Μοναξιά Μου,
Μακριά σου Μάχομαι!
Μάθημα Μέρας Μοναδικό!
Μόνοι Μας στη Μάχη Μένουμε!!

Έκανα κάτι μικρές ζαβολίτσες με άσχετες λεξούλες, αλλά μη μου τις καταλογίσετε!
Ήθελα να βγαίνει κάποιο νόημα!

Την ανάρτησή μου αυτή τη διανθίζω και με μουσική που με βοήθησε ο υπέροχος φίλος
outopios που για μένα έψαξε και βρήκε ένα μοναδικό τραγούδι της Λίτσας Διαμάντη, που δεν μπορούσα να το κατεβάσω εγώ, με τον τίτλο "απαντήστε μου" και με βοήθησε να το
αναρτήσω και στο blog μου.

Νομίζω ότι ταιριάζει και λίγο με τους στίχους μου...
Την ανάρτησή μου αυτή την αφιερώνω στον Kώστα (outopio) μαζί με ένα μεγάλο ευχαριστώ!!

Get your own playlist at snapdrive.net!

Τελικά επειδή είδα ότι στο παιχνίδι αυτό, πέρα από κάθε προσδοκία μου, παίξατε και εσείς όλοι φίλοι μου, θα αναρτήσω τους στίχους σας εδώ μπροστά στη φτωχή μου ανάρτηση που τα έμμετρα δώρα σας την έκαναν πλούσια!!

O outopios είπε:
Μοναξιά μη μου μιλάς....
Μόνο μακριά μου μείνε!!!

Ο politis.gr είπε
Μάχομαι με μια ματιά
μείνε μακριά μου μοναξιά.
Μαζί μου μύριοι μαχητές
μαλαματένιοι μαθητές.
Μπαλάντα μόνο μας μεθά
μαγεία, μύθους μας μετρά.

Ο άλλος είπε:
Μαριάννα...μοναδική...μαγείας...μοίρασμα

Η jf είπε:
Μη Με Μαλώνεις Μάτια Μου…
Μονάχη Μου Ματώνω
Μόνιμα Μονολογώ
Με Μένα Μαραζώνω.
Μη Με Μαλώνεις Μάτια Μου…
Μερώνεις, Μετανιώνεις
Μένεις […]
Μαζί […]
Μα Μένω Μόνη!
Μπις!!
Μεγάλη Μέρα Μαντάμ Μαριάννα!

Η Μερόπη είπε:
δεν είσαι Μόνη με τη Μοναξιά σου.
Μαζί σου Μάχεται και η Μερόπη.

Η γωγώ είπε
μόνη ματώνω μοναξιά,
μόνη με μαχαιρώνω...
μαντήλι μαύρο μια ματιά
μου μπίγει, με μαραζώνει...

Η ανασαιμιά είπε
Μαριάνα μη μασάς!

Ο mortal είπε
Μπλογκ Με Μαγνήτη, Μαγικό
Μυρίζει Μαντζουράνα
Μέλι, Μαστίχα, Μενεξές
Μοναδική Μαριάννα!

Η vassia είπε
Μες τη Μοναξιά
γεννιέται μια φορά
η μόνη μας ελπίδα
για μια μικρή "πατρίδα"

Η λυγερή είπε
Μια καλησπέρα , μια ευχή ,
πιάστην αν πέσει κάτω,
να σε φυλά ,
το χέρι σου να σου κρατά
να μη σε βρει η μοναξιά
μονάχο !!!!

Ο κούκος έστω και ετεροχρονισμένα σε επόμενη ανάρτησή μου είπε:
Μοναδική Μαριάννα Μου
Μόνιμα Μαζί Μαχόμαστε.

Δεν μπορώ όμως να μην αναρτήσω και το υπέροχο ποιήμα για τη μοναξιά του πλήθους,
που μου αφιέρωσε και η φίλη Ισμήνη, που παρ΄ ότι δεν αρχίζουν όλες οι λέξεις του από Μ έδωσε νόημα, βαρύτητα και ουσία στην παιχνιδιάρικη αυτή ανάρτησή μου!!

Tην "μοναξιά" συμπάθα την
μόνο καλό σου κάνει
βρίσκει τον χρόνο
ο πόνος σου,
να σου τα πεί
και ο καημός να γιάνει.

Την άλλη εκείνη την Κυρά
να την φοβάσαι
Αυτή, μωρέ, του πλήθους
Μοναξιά
την είπαν.
Έτσι σε πάρει απο κοντά
έτσι σε προτιμήσει
αλίμονο σου άνθρωπε
για πάντα Ξένο θα σ'αφήσει...
στου κόσμου σου την γειτονιά.

ΑΠΟΡΙΑ: Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΣΤΡΑΒΗ;;

Ο λόγος για την κα Μάρκου, την εφοριακό, στέλεχος της ΔΑΚΕ, που σύμφωνα με δημοσιεύματα, προσφέρθηκε αυθορμήτως να βοηθήσει τον Εισαγγελέα κ. Αθανασίου, προσκομίζοντας την αναλυτική κίνηση λογαριασμού της στην Ελβετία, και για την οποία έκτοτε δεν ακούσαμε τίποτε...

Τα ερωτήματα που αυτομάτως τίθενται και απαιτούν άμεση απάντηση είναι:

α) Πώς μια εφοριακός διατηρεί λογαριασμό εκτός Ελλάδος και μάλιστα στην Ελβετία;

β) Δήλωνε στη φορολογική της δήλωση και στη δήλωση του Πόθεν Έσχες (νομίζω ότι οι εφοριακοί κάνουν και τέτοια δήλωση) το περιεχόμενο του λογαριασμού;

γ) Αν ναι! Τι υπηρεσίες προσέφερε και σε ποιους και πως αιτιολογούσε την προέλευση των χρημάτων που εισέρρεαν σ’ αυτόν;

δ) Αλήθεια! Τι έγινε με τους αποδέκτες χρημάτων από λογαριασμούς εταιριών που διαχειριζόταν ο κ. Μαυρίδης, που επίσης διατηρούσαν λογαριασμούς στην Ελβετία; Τους κάλεσε ο κ. Αθανασίου; Τους ενόχλησε η ΥΠΕΕ;

Πιστεύετε ότι η κα Αντωνία Μάρκου προσήλθε αυθόρμητα στον Εισαγγελέα κ. Αθανασίου, προκειμένου να τον βοηθήσει στην εξιχνίαση του σκανδάλου της Siemens;

Νομίζω ότι είναι προφανές, ότι η κα Μάρκου θα εξακολουθούσε να κάνει την πάπια, αν δεν έβλεπε δημοσιευμένο στην Ελευθεροτυπία το λογαριασμό και το όνομά της.
Διαφορετικά, αν πραγματικά ήθελε να βοηθήσει το έργο της δικαιοσύνης, θα είχε σπεύσει από τον Ιανουάριο, αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση των πρώτων αποκαλυπτικών στοιχείων για τους Έλληνες μιζοαποδέκτες.

Επίσης πιστεύετε ότι δέχθηκε να ανοίξει λογαριασμό στην Ελβετία στο όνομά της με διαχειριστή κάποιον τρίτο, χωρίς δικό της οικονομικό όφελος, από έρωτα και μόνο για το Νέγρη;

Αχ αυτός ο έρωτας!!...

Στην κατάθεσή της, η Αντιγόνη Μάρκου, προκειμένου να πείσει, ότι τα κίνητρα δεν ήταν οικονομικά οφέλη, αλλά η συναισθηματική εξάρτηση, επικαλείται την ύπαρξη σεβαστής ατομικής και οικογενειακής περιουσίας.
Συγκεκριμένα λέει: «Είμαι δημόσιος υπάλληλος, είμαι μέτοχος σε οικογενειακές δραστηριότητες του πατέρα μου Μάρκου Ιωάννη του Γαρυφάλλου και του αδελφού μου Γαρυφάλλου Μάρκου του Ιωάννη, που συμπεριλαμβάνουν ακίνητα, ξενοδοχεία και έχω και προσωπική περιουσία από γονικές μεταβιβάσεις…»

ε) Άραγε ο Εισαγγελέας κ. Αθανασίου θα ερευνήσει πως αποκτήθηκε η οικογενειακή και ατομική περιουσία της κυρίας Μάρκου;

Μέρες τώρα με βασανίζουν τα παραπάνω ερωτήματα! Και σκέφτομαι αν στη θέση της κας Μάρκου ήταν κάποιος από εμάς (υπόθεση επιστημονικής φαντασίας κάνω βέβαια, γιατί που να βρεθούν τα λεφτά για την Ελβετία) θα τολμούσε να εμφανιστεί μία ωραία πρωϊα στον Εισαγγελέα και να δηλώσει ότι διατηρούσε λογαριασμό με μαύρο χρήμα στην Ελβετία χωρίς να το ξέρει ο ίδιος, για τα μάτια της ...αγάπης του;;

Εκτός και αν οι Εισαγγελείς αυτής της Χώρας έπαψαν να διαθέτουν κοινό νου!!

Καλά είπαμε να μας περνάνε για ηλίθιους, αλλά όχι και μέχρις αυτού του σημείου!!

Το σκάνδαλο είναι οικουμενικό, και επομένως θα τραβήξει σε χρόνο, θα απλωθεί πολύ και φοβάμαι ότι θα έχει την κατάληξη των άλλων σοβαρών υποθέσεων, οι οποίες, στο πνεύμα του συμψηφισμού, βρήκαν τη θέση τους στα αρχεία!!

Είμαι πολύ καχύποπτη άραγε;;

Μια χούφτα χιόνι...

Ας συνεχίσουμε πάλι με στίχους, αφού η φάση που περνάμε είναι ζόρικη, και δεν αντέχει βαθείς στοχασμούς και προβληματισμούς, μια και όλα φαντάζουν μάταια σε τούτη τη Χώρα!

Δες κει κάτω
στη λίμνη πεσμένο ένα ξερόφυλλο,
σημάδι βαρυχειμωνιάς που φθάνει.
Ο ουρανός βούρκωσε.
Δες καλέ μου, άρχισε να δακρύζει.
Σε λίγο κλάμα γοερό
θα σκεπάσει την πλάση, η βροχή!
Μα εσύ μην κλαις.
Άσε εμένα να κλάψω.
Έχω τόση ανάγκη να λιώσω
μεσ' το δάκρυ, να γίνω λάσπη,
χώμα φθινοπωρινό της λίμνης,
και να χαθώ μεσ' τον χειμώνα!
Βαρέθηκα πια να περιμένω την άνοιξη.
Ο χειμώνας της ζωής έγινε ένα μ' εμένα!
Με πόνεσε και τον πόνεσα σαν αδελφό!
Φύγε εσύ αγάπη.
Φύγε να σωθείς απ΄ την καταιγίδα.
Τρέξε να βρεις τ' ανθισμένα κλαδιά
και φύλαξε δυό ροδοπέταλλα για μένα...
κρυφά μεσ' την καρδιά σου.
Και σαν δεις μια χούφτα χιόνι,
μη σταθείς. Είναι η καρδιά μου!
'Ασε τα ροδοπέταλα και προχώρησε.
Τρέξε να βρεις τον ήλιο.
Τα χιόνια δεν είναι για σένα...
Κι εγώ τώρα πια είμαι μια χούφτα χιόνι.
Μια χούφτα χιόνι με δυό μαραμένα ροδοπέταλλα!!...

Ένας χαιρετισμός στη Γη από έναν άγριο!!

Πριν λίγες μέρες βρέθηκα για επαγγελματικούς λόγους εκτός Αθηνών. Όχι πολύ μακριά, μια ανάσα δρόμο σε μία παραλιακή πόλη, που κάποτε ήταν όμορφη και γραφική, μα σήμερα φαντάζει θλιβερή με τις ψηλές και πυκνές πολυκατοικίες της, τους στενούς δρόμους της, το φρικτό κυκλοφοριακό της και την άναρχη δόμησή!

Το μόνο που θύμιζε τους παλιούς καλούς καιρούς ήταν η γαλάζια θάλασσα και η παραλία της!...


Όσο για τη διαδρομή προς τα κει, τώρα την άνοιξη είναι πράγματι απόλαυση η εξοχή!
Έβλεπα γύρω μου το λιγοστό πράσινο που απέμεινε στην Αττική και την ομορφιά της φύσης που απεγνωσμένα προσπαθεί να διασώσει ό,τι μπορεί από την καταστροφική μανία μας και απερισκεψία μας και ένοιωσα μια απροσδιόριστη θλίψη…


Αναλογίστηκα το καλοκαίρι που σχεδόν έφθασε, και ένοιωσα σαν να πνίγηκα στους καπνούς της αναμενόμενης νέας λαίλαπας που φοβάμαι και φέτος ότι θα είναι αναπόφευκτη!!....
Στο νου μου ήρθε η σοφία ενός Ινδιάνου Αρχηγού και η άποψή του για τη γη μας και το περιβάλλον! Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας αν και εμείς οι «δυτικοπολιτισμένοι» του κόσμου τούτου μπορούσαμε να μετέχουμε αυτής της φιλοσοφίας!!
Οι περισσότεροι ίσως και να το έχετε δει αυτό το υπέροχο κείμενο που αποτελεί έναν ύμνο στη μητέρα φύση και στον πλανήτη που μας φιλοξενεί.
Όμως απόψε ένοιωσα την ανάγκη να το ξαναδώ και εγώ και να το αναρτήσω εδώ σαν μία ύστατη προσπάθεια να ξορκίσω το κακό που είναι προ των πυλών του καλοκαιριού αυτού και να στείλω την προσευχή μου μαζί με σας στ΄ αστέρια και στον ουρανό, μήπως μας λυπηθούν και προστατέψουν τις λιγοστές ανάσες μας!!
Γιατί στους κυβερνήτες αυτής της χώρας όσες ικεσίες και αιτήσεις και αν υποβάλλουμε είναι "φωνή βοώντος εν τη ερήμω" της ψυχής τους και της συνείδησής τους!!

Βρισκόμαστε λοιπόν στα 1855. ο Αρχηγός των Ινδιάνων Ντουγάμι Σηάτλ στέλνει την απάντηση του στον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών που ζητά να αγοράσει την γη της φυλής του…
Η συγκινητική αυτή ομιλία του Σηάτλ – που στο μεγαλύτερο μέρος της ακολουθεί παρακάτω – υπερασπίζεται τον Ινδιάνικο τρόπο ζωής αλλά και την ίδια τη ζωή. Είναι ένα μάθημα για όλους μας είτε ο προβληματισμός μας αφορά το περιβάλλον ή τις μειονότητες που τόσο πολύ δοκιμάζονται στις μέρες μας…


«Ο ουρανός που πάντα έχει ένα δάκρυ συμπόνιας για τον λαό μου που μας φαίνεται αμετάβλητος και αιώνιος μπορεί τώρα ν’ αλλάξει. Σήμερα είναι καθαρός ουρανός όμως ίσως σκεπαστεί με σύννεφα. Τα λόγια μου είναι σαν τα αστέρια, ποτέ δεν αλλάζουν. Σ’ ι ιά λοιπόν που θα πει Σηάτλ, μπορεί ο Μεγάλος Λευκός Αρχηγός της Ουάσιγκτον να βασιστεί με σιγουριά όπως βασίζεται στις εναλλαγές των εποχών. Ο Μεγάλος Άρχοντας της Ουάσιγκτον διατάζει να μας πουν ότι επιθυμεί να αγοράσει τη γη μας. O Μεγάλος Αρχηγός μας στέλνει επίσης λόγια φιλίας και καλής διάθεσης. Εκτιμούμε αυτή την ευγένεια γιατί ξέρουμε ότι χρειάζεται πολύ λίγο τη φιλία μας. Θα σκεφτούμε την προσφορά σας γιατί ξέρουμε ότι, αν δεν το κάνουμε, ο λευκός άνθρωπος θα έρθει με τα πύρινα όπλα του και θα πάρει τη γη μας.
Πώς μπορείτε ν' αγοράσετε ή να πουλήσετε τον ουρανό, τη ζεστασιά της γης; Αυτή η ιδέα μας φαίνεται παράξενη. Εμείς δεν είμαστε ιδιοκτήτες της δροσιάς του αέρα ούτε του φέγγους του νερού. Πως λοιπόν θα μπορούσατε να μας το αγοράσετε; Το λέμε εγκαίρως από την αρχή.

Πρέπει να ξέρετε ότι κάθε σωματίδιο της γης είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε λαμπερό φύλλο, κάθε αμμουδιά, κάθε ομίχλη στο σκοτεινό δάσος, κάθε ξέφωτο και κάθε έντομο με το βούισμα του είναι ιερό στη μνήμη και στην εμπειρία του λαού μου. Ο χυμός που τρέχει μέσα στα δένδρα περιέχει τις μνήμες του ανθρώπου με το ερυθρό δέρμα. Οι πεθαμένοι του λευκού ανθρώπου λησμονούν τη γενέτειρά τους όταν πάνε να περπατήσουν στ' άστρα. Οι δικοί μας πεθαμένοι ποτέ δεν ξεχνούν αυτήν την όμορφη γη, γιατί η μητέρα του ανθρώπου έχει ερυθρό δέρμα.

Είμαστε ένα τμήμα της γης και αυτή είναι τμήμα του εαυτού μας. Τα μυρωδάτα άνθη είναι αδέλφια μας. Το ελάφι, το άλογο και ο μεγαλοπρεπής αετός είναι αδέλφια μας. Οι βουνίσιες κορυφές, οι χυμοί των λιβαδιών, η ζεστασιά του σώματος του μικρού αλόγου και ο άνθρωπος - όλα αυτά - ανήκουν στην ίδια οικογένεια.

Καθετί πάνω σ’ αυτή τη γη είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε λαμπρή πευκοβελόνα, κάθε αμμουδερή ακρογιαλιά, κάθε κομματάκι ομίχλης στα σκοτεινά δάση, κάθε ξέφωτο, κάθε βούισμα εντόμου είναι ιερό στην μνήμη του λαού μου. Είμαστε κομμάτι της γης κι αυτή πάλι ένα κομμάτι από εμάς. Οι χυμοί που τρέχουν μέσα στα δέντρα μεταφέρουν τις μνήμες του ερυθρόδερμου ανθρώπου. Οι απότομες ψηλές κορυφές, τα καταπράσινα λιβάδια, η ζεστασιά του ανθρώπου που πονά, ο άνθρωπος, όλα ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Καταλαβαίνει λοιπόν τι μας ζητάει ο μεγάλος αρχηγός της Ουάσιγκτον όταν μας παραγγέλνει ότι θέλει ν’ αγοράσει τη γη μας.

Γρήγορα θα κατακλύσετε όλη τη χώρα. Ο Μεγάλος Αρχηγός μας παραγγέλνει ότι θα μας εξασφαλίσει ένα μέρος που να μπορούμε να ζούμε άνετα μεταξύ μας. Όπως ο πατέρας που αποφασίζει για τα παιδιά του. Ξέρουμε ότι ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας. Ένα κομμάτι γης μοιάζει σ’ αυτόν μ’ ένα οποιοδήποτε κομμάτι γιατί είναι ένας ξένος που έρχεται μέσα στη νύχτα και παίρνει ότι έχει ανάγκη. Η γη δεν είναι σύντροφός του αλλά εχθρός του.

Αφήνει πίσω του τους τάφους των γονιών του χωρίς να τον πειράζει. Αρπάζει τη γη από τα παιδιά της χωρίς να τον πειράζει. Ξεχνάει τον τάφο του πατέρα του και τα δικαιώματα των παιδιών του. Μεταχειρίζεται τη μητέρα του τη γη, τον αδελφό του τον ουρανό, σαν να είναι πράγματα που μπορεί κανείς ν' αγοράσει, να ληστέψει και να πουλήσει, σαν να είναι πρόβατα και γυάλινες χάντρες.

Η απληστία του θα καταβροχθίσει τη γη και θ' αφήσει πίσω του μόνο έρημο. Δεν το καταλαβαίνω. Ο δικός μας τρόπος του Είναι, είναι διαφορετικός από τον δικό σας. Δεν υπάρχει καμμιά ήρεμη περιοχή στις πόλεις του λευκού ανθρώπου, κανένα μέρος που να μπορεί ν' ακουστεί η ανάπτυξη των φύλλων της άνοιξης ή το τρίψιμο των φτερών ενός εντόμου. Αλλά ίσως να είναι έτσι επειδή εγώ είμαι ένας αγριάνθρωπος και δεν μπορώ να καταλάβω τα πράγματα.
Βρίσκουμε χαρά στα δάση… Ίσως να μην το καταλαβαίνετε γιατί οι συνήθειες μας είναι διαφορετικές απ’ τις δικές σας…

Το πεντακάθαρο νερό που κυλά στα ρυάκια και στα ποτάμια μεταφέρει στο διάβα του και το αίμα των προγόνων μας. Το μουρμουρητό του είναι η φωνή τους. Κάθε φευγαλέα αντανάκλαση του φωτός πάνω στο διάφανο νερό των λιμνών εξιστορεί γεγονότα και παραδόσεις απ’ τη ζωή του λαού μας. Τα ποτάμια είναι αδέλφια μας. Σβήνουν τη δίψα μας. Μεταφέρουν τα κανό μας και τρέφουν τα παιδιά μας. Αν σας πουλήσουμε τη γη μας μη ξεχάσετε να μάθετε και στα δικά σας παιδιά πως τα ποτάμια είναι αδέλφια όλων μας…

Δεν καταλαβαίνω.. οι τρόποι μας είναι διαφορετικοί απ’ τους δικούς σας. Η όψη των πόλεων σας κάνει κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου. Ο θόρυβος ταράζει τα αυτιά μας. Αλλά αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή είμαι ένας άγριος και δεν καταλαβαίνω… Την αδικαιολόγητη απαίτηση να αγοράσετε τη γη μας θα την σκεφτούμε προσεκτικά.

Ο θόρυβος της πόλης φαίνεται ότι βρίζει τ' αυτιά. Και τι ζωή είναι αυτή, όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί ν' ακούσει την μοναχική κραυγή του ερωδιού ή τη νυχτερινή συνομιλία των βατράχων γύρω από το πηγάδι;
Εμείς οι Ινδιάνοι προτιμάμε τον απαλό ήχο του ανέμου που χαϊδεύει την επιφάνεια της λίμνης και τη μυρουδιά του ανέμου που καθάρισε η βροχή του μεσημεριού ή αρωμάτισε το άρωμα των πεύκων.
Ο αέρας είναι κάτι το πολύτιμο για τον άνθρωπο με το ερυθρό δέρμα, γιατί όλα τα πράγματα μοιράζονται την ίδια πνοή: το ζώο, το δέντρο και ο άνθρωπος.

Ο λευκός άνθρωπος μπορεί να μην αισθάνεται τον αέρα που αναπνέει. Όπως ο άνθρωπος που αγωνιά πολλές μέρες, γίνεται αναίσθητος στη δυσωδία. Αλλά αν σας πουλήσουμε τη γη μας, θα πρέπει να θυμάστε ότι ο αέρας είναι πολύτιμος για μας. Ότι ο αέρας μοιράζεται το πνεύμα του μ' όλη τη ζωή που συντηρεί. Κι' αν σας πουλήσουμε τη γη μας, θα πρέπει να την διατηρείτε αμόλυντη και ιερή σαν τόπο όπου ακόμα και ο λευκός άνθρωπος μπορεί
να πάει για ν' απολαύσει τον γλυκαμένο από τα άνθη της πεδιάδας άνεμο.

Θα πρέπει να διδάσκετε στα παιδιά σας αυτά που εμείς έχουμε διδάξει στα δικά μας: ότι η γη είναι η μητέρα μας. Όλα όσα επηρεάζουν τη γη επηρεάζουν και τα παιδιά της γης. Όταν οι άνθρωποι φτύνουν στο χώμα, φτύνουν τον εαυτό τους. Δεν ύφανε ο άνθρωπος το δίχτυ της ζωής: είναι μόνο μία κλωστή του. Όλα όσα θα κάνει κανείς στο δίχτυ θα τα κάνει στον εαυτό του. Όλα τα πράγματα συνδέονται μεταξύ τους όπως το αίμα ενώνει μια οικογένεια. Ακόμα και ο λευκός άνθρωπος, που ο Θεός του περπατάει και συζητάει μαζί του - σαν φίλος με φίλο - δεν μπορεί να είναι έξω από την κοινή μοίρα. Ίσως να είμαστε, παρόλα αυτά, αδέλφια.

Ξέρουμε κάτι που ο λευκός άνθρωπος θα το ανακαλύψει κάποια μέρα: ότι ο Θεός μας είναι και Θεός του. Τώρα σκέπτεστε, ίσως, ότι είστε ιδιοκτήτες της γης μας, αλλά δεν μπορείτε να είστε. Αυτός είναι ο Θεός της ανθρωπότητας και το Έλεός του είναι ίδιο και για τον ερυθρόδερμο και για το λευκό. Αυτή η γη είναι πολύτιμη γι' Αυτόν και το να την βλάψει κανείς σημαίνει ότι υποτιμά πολύ το Δημιουργό της.
Οι λευκοί άνθρωποι θα περάσουν, ίσως και πριν από τις άλλες φυλές.
Αν μολύνετε το κρεβάτι σας, θα πεθάνετε κάποια νύχτα πνιγμένοι στα δικά σας απορρίμματα. Αλλά ακόμα και την τελευταία ώρα θα φωτιστείτε με την ιδέα ότι ο Θεός σας έφερε σ' αυτή τη γη και σας έδωσε την κυριαρχία πάνω της και πάνω στον άνθρωπο με το ερυθρό δέρμα για κάποιο ειδικό σκοπό.

Τέτοιο πεπρωμένο είναι για μας μυστήριο, γιατί δεν ξέρουμε τι θα γίνει όταν θα έχουν εξολοθρευτεί όλοι οι βούβαλοι, όταν θα έχουν δαμαστεί όλα τα άγρια άλογα, όταν οι πιο μυστικές γωνιές των δασών θα μυρίζουν άνθρωπο και όταν η θέα προς τους πράσινους λόφους θα εμποδίζεται από ένα πλήθος από σύρματα που μιλάνε. Πού είναι το πυκνό δάσος; Εξαφανίστηκε. Πού είναι ο αετός; Εξαφανίστηκε!
Έτσι τελειώνει η ζωή και αρχίζει η επιβίωση".

ΕΥΖΩΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ!...

Χθες στο ακροατήριο του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών, εξελίσσεται η παρακάτω δίκη:

Κατηγορούμενοι: Ένας δήμαρχος και ένας δημοτικός σύμβουλος.
Μηνυτές: τέσσερεις ιδιώτες.

Η δίκη αποτελούσε ένα σκέλος από σειρά δικών που είχαν εξελιχθεί μεταξύ τους, σχετικά με τη διεκδίκηση ενός εγκαταλειμμένου για πολλά έτη οικοπέδου, το οποίο ο μεν Δήμος επιχείρησε να το ιδιοποιηθεί και να το χρησιμοποιήσει ως χώρο πράσινου, για το κοινό όφελος, ενώ οι τρεις από τους τέσσερεις μηνυτές, Κρητικοί, και ιδιοκτήτες ακινήτων που συνόρευαν με το επίμαχο, επεδίωξαν να το καταλάβουν με κοινή συνεννόησή τους και κατά το 1/3 εξ αδιαιρέτου ο καθένας, για να το προσαρτήσουν στην παρακείμενη ιδιοκτησία τους, κατά το τμήμα που συνόρευε, και μετά την πάροδο 20ετίας να επικαλεστούν ότι το απέκτησαν λόγω χρησικτησίας. Ο τέταρτος μηνυτής ήταν γείτονας και μάρτυρας των ως άνω τριών Κρητικών, σε άλλες δίκες που είχαν γίνει για το εν λόγω ακίνητο.

Εξετάζεται λοιπόν ο ένας από τους τρεις Κρητικούς:

Ερώτηση του Προέδρου: Από πότε το κατέχετε εσείς το οικόπεδο αυτό;
Απάντηση: Από το 1966 που αγοράσαμε το δικό μας για να χτίσουμε, βάλαμε την ξυλεία μας, τον ασβέστη μας και άλλα οικοδομικά υλικά. Μετά που τελειώσαμε την οικοδομή μας, αφήσαμε εκεί την ξυλεία (είμαι εργολάβος οικοδομών), βάζαμε και οι τρεις (εννοεί και τους άλλους όμορους ιδιοκτήτες Κρητικούς) τα αυτοκίνητά μας, είχαμε κοτέτσι και άλλα αντικείμενα, με σκοπό να το κάνουμε δικό μας, αν δεν εμφανιστεί ο ιδιοκτήτης.

Ερώτηση του Προέδρου: Γιατί δεν το αγοράζατε αφού το θέλατε για δικό σας;
Απάντηση: Με τι λεφτά; Δεν υπήρχαν λεφτά! Τι να λέμε τώρα!!!

Ερώτηση του Προέδρου: Ποιανού είναι το οικόπεδο ξέρετε;
Απάντηση: Το ‘χε πάρει ένας στρατιωτικός μιανής γκόμενας το 1964. Από τότε χάθηκε και ο στρατιωτικός χάθηκε και η γκόμενα!!! Έτσι είπα: ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΩ ΕΓΩ!!!!

Ερώτηση του Προέδρου: Πως θα το πάρεις; Αφού δεν είναι δικό σου;
Απάντηση: Με το έτσι θέλω θα το πάρω!!!

Σείστηκε ο τόπος από τα γέλια!!

Ερώτηση του Προέδρου: Στην Κρήτη όμως δεν θα τα κάνατε αυτά!
Απάντηση: Ααα!!! Εκεί θα το ‘χα ήηηδη πάρει! Εδώ γίνεται ο χαμουράς!! Εγώ το δηλώνω και στο Ε9 για το 1/3. Το έχω πληρώσει χρυσό, τόσα δικαστήρια που έκανα! Δεν το αφήνω, θα το πάρω οοοπωσδήποτε! Έχω αλλάξει δέκα δικηγόρους. Είχαμε τον Γ….. μετά τον Δ………… ,τώρα πέσαμε σε τούτον εδώ (δείχνει το δικηγόρο του)!
Πάαει το οικόπεδο!! Το φάγανεεεεεε!!!!!!!!!!!!
Αλλά εγώ θα το πάρω!!!! Δεν κάνω πίσωωωω!!!

Ερώτηση του Προέδρου: Καλά μπήκατε με το έτσι θέλω, εν γνώσει σας σε ξένο οικόπεδο και το διεκδικείτε για δικό σας;;; Τι το κάναμε εδώ Ζωνιανά;
Απάντηση: Γιατί ο πρώτος είμαι ή ο τελευταίος;;;;;;;;!!!!!!!!!!!!

Πάλι γέλια από τους δικαστές και από το ακροατήριο.

Οπότε συνεχίζει: Εεε!! Εγώ σας λέω την πάσαν αλήθεια, τι ψέμματα να σας πω;;;;;

Ερώτηση Εισαγγελέα: Καλά είστε διατεθειμένος να πληρώσετε κι άλλα;
Απάντηση: Σας είπα χρυσό το πλήρωσα!!

Εισαγγελέας: Ναι αλλά ο χρυσός ανεβαίνει! Δεν το βλέπετε ότι μαλώνετε σε ξένο αχυρώνα;; Αν βρεθεί ο ιδιοκτήτης τι θα κάνετε;;;

Απάντηση: Και να βρεθεί εγώ θα το πάρωωωω!!!!!!!!!!!!!!

Αυτή είναι η νοοτροπία του Νεοέλληνα, καταπατά ό,τι βρίσκεται στο δρόμο του με το έτσι θέλω και έχει την πεποίθηση ότι το δικαιούται να καταλαμβάνει ξένα ακίνητα, σε όποιον και αν ανήκουν!!!
Αν δε ανήκουν και στο Δημόσιο, που κανένας δεν ενδιαφέρεται, τόσο το καλύτερο!!!

.