Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008

Και τ' όνειρο ξεψύχισε...

Ας ανοίξουμε πάλι μία κονσέρβα από τα παλιά μου ποιήματα, μια και καμία όρεξη δεν έχω σήμερα για πολιτικολογίες, άλλωστε όλα είναι τόσο ρευστά και θολά στον πολιτικό ορίζοντα, που μόνο να περιμένω μπορώ για να ξεκαθαρίσει λίγο το τοπίο...

Ποιός να στο 'λεγε αλήθεια,
όσα άρχισαν σαν όνειρο
τέλειωσαν σαν εφιάλτης!
Πίστεψες στα παραμύθια
και γλυκοκοιμήθηκες
γερμένη στον ίσκιο της ελπίδας!
Κι αρμένισες σε κόσμο όμορφο
κι αγγελικά πλασμένο,
με βάρκα την προσδοκία της αγάπης του
και κουπιά τα χέρια του!
Μα η βάρκα βούλιαξε
και τα κουπιά χάθηκαν.
Έσβησε ο κόσμος στη ματιά του...
Το χρυσοκόκκινο δειλινό
έγινε μαύρο σκοτάδι
και τ' όνειρο ξεψύχισε
στ' αγκάλιασμα του κεραυνού!!

.

40 σχόλια:

monahikoslikos είπε...

Καλημέρα Μαριάνα μου, γιατί τόση μαυρίλα σήμερα...
"όσα άρχισαν σαν όνειρο
τέλειωσαν σαν εφιάλτης!"
, αυτή είναι η μοίρα των ανυποψίαστων που αφήνουν ξεκλείδωτες πόρτες για να τρυπώνουν εφιάλτες.
Τη νύχτα ωστόσο πάντα διαδέχεται η μέρα και γι αυτό ...χαμογέλα Μαριάνα!

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Kράτα γλυκιά μου ότι ωραίο σ' έκανε να τον θυμάσαι ακόμη.Κράτα
το για προσάναμα σε μια καινούρια
πρόκληση ζωής υπό οιπαδήποτε μορφή σου χτυπήσει την πόρτα.
Καλό μας μήνα
Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ

akrat είπε...

καημέρα
εγώ δεν σχολιάζω ποιήματα....
επειδή γράφω...

marianaonice είπε...

@Moναχικέ μου Λύκε
Η μαυρίλα κατάντησε να είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ιδιοσυγκρασίας μου...
Όμως το ποιήμα είναι παλιό. Μην ανησυχείς!
Πάντως έχεις μεγάλο δίκιο: "αυτή είναι η μοίρα των ανυποψίαστων που αφήνουν ξεκλείδωτες πόρτες, προς πάσα κατεύθυνση...". Και εγώ πάντα ανήκα σ' αυτούς και δεν μπορώ ν' αλλάξω...δυστυχώς, παρά τα στραπάτσα που έχω φάει!
Πάντα θέλω να βλέπω την καλή πλευρά των ανθρώπων, κλείνω τα μάτια μου στα αρνητικά τους, τόσο που στο τέλος τους πλάθω εγώ στη φαντασία μου από την αρχή, όπως τους φαντάστηκα και στο τέλος όταν το όνειρο διαλυθεί... έκπληκτη βλέπω μπροστά μου την πραγματική τους μορφή και τρομάζω!!
Παρόλα αυτά μια ...βροχερή καλημέρα! :)

λυγερή μου
Δεν πρόσεξες ότι το ποιήμα μου είναι κονσέρβα. Δεν έχει να κάνει με χαμένες αγάπες, τώρα πια...
Ίσως έχει να κάνει με χαμένες ευκαιρίες στη ζωή, χαμένα όνειρα στη δουλειά μας, χαμένες φιλίες... γενικά και απροσδιόριστα,για όλα τα χαμένα θέλω μας, σ' αυτό τον κόσμο!!
Να έχεις μια όμορφη μέρα @φίλη μου, κι ας είναι και βροχερή! Η βροχή του ουρανού είναι ευλογία...

@akrat μου
Αλήθεια γράφεις ποιήματα ή το λες κοροϊδευτικά;;
Γιατί δεν ανεβάζεις κάποιο;;
Δεν δείχνουμε την τέχνη μας εδώ, την ψυχή μας καταθέτουμε κάποιες φορές, και ό,τι γράψει κανείς όταν βγαίνει από την ψυχή του, ο άλλος το καταλαβαίνει!
Καλημέρα @φίλε!

Κούκος είπε...

Και οι ανατροπές και οι λύπες και η μαυρίλα μέρος του ταξιδιού είναι. Απαραίτητο συστατικό του θα έλεγα. Είναι αυτές που κάνουν τα λιμάνια να φαίνονται ακόμα πιο όμορφα. Το χρυσοκόκκινο δειλινό μπορεί να έγινε μαύρο σκοτάδι, αλλά από αυτό θα ξεπροβάλει μια αισιόδοξη και χαμογελαστή ανατολή.

VAD είπε...

Μαριάνα μου,μ'άρεσε η γραφή,δεν το λέω για κοπλιμέντο,με μαύρισε όμως το ...περιεχόμενο.
Καλημέρα,καλό μήνα...

marianaonice είπε...

@κούκε μου
Έτσι λες;; Γιατί όχι!!
Αφού είναι νόμος της φύσης το ξεψύχισμα του σκοταδιού να
διαδέχεται η ροδαυγή και η ελπίδα
του αύριο!!
Καλημέρα λοιπόν, μια βροχερή μέρα ξημέρωσε... :))

@vad μου
Μη μου σκοτίζεσαι! Είναι απλά ένα ποιήμα και μάλιστα παλιό!
Καλή σου μέρα! :))
Βρέχει εκεί;;

Ανώνυμος είπε...

Το χειρότερο ειναι να συνεχίσεις το ταξίδι,και κάποιο πρωί ξυπνόντας να καταλάβεις πόσο μόνος/νη, ησουν ολα αυτά τα χρόνια στη σχεδία της ζωής,.Πόσοι πνίγηκαν αλλά και πόσοι μήδισαν,και τότε βρίσκεσαι σε δύσκολη θέση μιάς και η οργή για τους λιποτάκτες δεν σου επιτρέπει να μνημονεύεις τους πνιγμένους.

marianaonice είπε...

@taspa
Έτσι ακριβώς, στη ζωή υπάρχουν και οι λιποτάκτες... μα δεν τους αξίζει η οργή! Η διαγραφή μόνο, με ένα μεγάλο Χ από την καρδιά μας και ας πονάει αυτό σαν μαχαιριά!!
Έτσι για να μπορείς να μνημονεύεις τους "πνιγμένους" και να μην είσαι και εσύ μέσα σ' αυτούς!
Να είσαι καλά και καλό σου μεσημέρι.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μα και το ποιηματάκι αυτό, κάλιστα θα μπορούσε να αναφέρεται και την πολιτική επικαιρότητα! χαχαχα
Φιλάκια...

gregory είπε...

μαριαμα ...μπουκοσες....σκεψου λιγο το καλοκαιρι στην μυτηληνη...

VAD είπε...

Καμίνι!Η λύση,κλιματιστικό ή πισίνα!Διαλέγω και τα δυο!

marianaonice είπε...

@ασκαρδαμυκτί μου
Ακόμη δεν ξεψύχισαν αυτοί!! Είναι επτάψυχοι!! Πήραν παράταση, και θα μας κρατήσουν έτσι στην εντατική, ποιός ξέρει πόσο...
Εκτός αν εννοείς ότι ξεψύχισε το όνειρο όσων τους ψήφισαν!! Το αγκάλιασμα του κεραυνού ποιό να είναι άραγε;; ο Δαϊλάκης ή ο Ευφραίμ;; Α! μάλλον ο τελευταίος είναι ο εφιάλτης!! Χαχαχα!!
:)))

@gregory
Άσε @φίλε γιατί αν σκεφτώ τη Μυτιλήνη, τότε είναι που θα μπουκώσω περισσότερο!!...
Δεν έχεις ιδέα τι είναι για μένα εκείνος ο τόπος... και οι ντόμπροι και ευαίσθητοι άνθρωποί του!!...

@Vad
Δεν ξέρω αν πρέπει να ζηλέψω ή να σε ...λυπάμαι!! Χαχα!! Ακόμη δεν μας έλειψε πολύ το καλοκαίρι και τη βροχούλα τη ζητά η πλάση μας και η ύπαρξή μας!
Σου στέλνω τη δροσιά της με τη σκέψη μου :)))

Nikos Lioliopoulos είπε...

Τι καλύτερο τέλος για ένα όνειρο απο το να ξεψυχήσει;
Τι χειρότερο από το να γίνει εφιάλτης;
Τι;;; θα θέλατε να ζει ακόμη; Τι λέτε καλέ! Τα όνειρα ζουν πάντα λίγο , μην το ξεχνάμε αυτό!

marianaonice είπε...

@Νίκο
Καλώς τον!!
Έτσι είναι τα όνειρα είναι όνειρα και δεν πρέπει να τους δίνουμε σημασία...
Η μοίρα τους είναι να ξεψυχούν σε κάθε ξημέρωμα...
Καλό σου βραδάκι!
:))

Ανώνυμος είπε...

Μαριάνα προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί σου,με το μειλ σου ομως μου δίνει πληροφορία για λάθος.

Meropi είπε...

Ποιήτρια Μαριάνα μου,
μου φαίνεται ότι όταν πέσει πολλή επαγγελματική δουλειά, ανασύρεις ποιήματα από το στοκ σου και σώζεσαι. Εγώ που δεν έχω γράψει ούτε γραμμή από ποίημα, δεν έχω εναλλακτικές λύσεις, όταν μου πέφτει πολλή δουλειά. Χα χα χα!

marianaonice είπε...

@taspa
Tο mail μου είναι στο προφίλ μου. Πρόσεξε εκεί το marianna είναι με δύο nn.
Στο γράφω και εδώ:
marianna_on_ice@yahoo.gr

@Μερόπη μου
Τί σύμπτωση!! Μόλις έγραφα εγώ στο δικό σου, εσύ έγραφες στο δικό μου μπλογκ! Για άλλη μια φορά συναντηθήκαμε νοερώς φίλη μου!!!
Ναι τα ποιήματά μου είναι η καταφυγή μου! :)))
Καλό βραδάκι και από εδώ.

rain είπε...

Είναι υπέροχη η αίσθηση της γλύκας του παραμυθιού και δεν θα την άλλαζα ακόμα κι αν θα βούλιαζε..Κράτα τη να πορευτείς και κοίτα γύρω σου..θα βρεις το παραμύθι που σου ταιριάζει..

marianaonice είπε...

@rain
Βροχούλα μου, καλώς ήλθες!! Σ΄ έφερε πάλι το φθινόπωρο...:))
Ναι η ψευδαίσθηση της γλύκας του παραμυθιού πάντα αφήνει κάτι όμορφο στην ψυχή μας για να προχωρήσουμε παραπέρα, όπως αφήνει ένα τριαντάφυλλο το άρωμά του, στο χέρι που το προσφέρει...
Να είσαι καλά @φίλη μου και χάρηκα που σε @είδα!

Ανώνυμος είπε...

ενταξει αφού ρήξαμε τα μπινελίκια μας με τον γιό μου,ειμαι ετοι΄μη να σ'επισκεφθώ και από κοντά.

marianaonice είπε...

@taspa
....σε περιμένω :))

Ανώνυμος είπε...

Πολύ όμορφο. Και αληθινό.
Βρήκα κατι παλιά μου ποιήματα της εφηβείας. Δεν περίμενα να έχουν τόση αλήθεια μέσα τους.
Σαν και το δικό σου.

Για ανόητους λόγους, ανώνυμος.

marianaonice είπε...

@ανώνυμε
Μάλλον σε ψυχανεμίζομαι...
Δεν ξέρω πολλούς που βρίσκουν τα ποιήματά της εφηβείας τους αληθινά!
Μοιάζουμε! Και εγώ όταν τα ξαναδιαβάζω, λες και τα έγραψα σήμερα... Είναι διαχρονικά για όσους κράτησαν την ψυχή τους αλώβητη και φύλαξαν το παιδί μέσα τους χωρίς να το αλλοτριώσουν από τις κακουχίες της ζωής!!
Μόνον αυτοί ξέρουν να νοιώθουν όπως εσύ, που για ...ανόητους λόγους μένεις ανώνυμος...
Καλό βραδάκι :)))

Γωγώ Πακτίτη είπε...

όλα τελειώνουν,
εκεί που οι ξύλινες υποσχέσεις
σαπίζουν στην αρμύρα...

εκεί που οι πράξεις
δύσκολα τα βάζουν με τα λόγια...

καλημέρα Μαριάννα μου...:)

. είπε...

"και τ' όνειρο ξεψύχισε
στ' αγκάλιασμα του κεραυνού"

...για να ξαναγεννηθεί ένα καινούργιο
από την ένωση την ερωτική,
του ορίζοντα με το ουράνιο τόξο.

Καλή σου μέρα γλυκιά Μαριάννα!

Ανώνυμος είπε...

Γειάσου Μαριανάκι..και καλό μήνα!.. έυχομαι όσο πιό ανώδυνος γίνεται..και με όσο λιγότερες πληγές..και αμιχές..ξέρεις εσύ τί εννοώ...πόοοοσο δίκιο έχεις Μαριανάκι..μα πόσο δίκιο..απόλυτο 'οτι αρχίζει ωραία τελιώνει με πόνο'...(που λέει και το παλιό λαικό άσμα)!..το γνωστό.. ααααχ και μου θύμισες και μένα έναν έρωτα ξαφνικό (πρίν 10 μήνες 1 χρόνο κάπου εκεί για την ακρίβεια) που δυστυχώς δεν πρόλαβε ούτε καν να ανθίσει..πέθανε πρίν καν αρχίσει...αλλά μου άφησε μιά πολύυυυυ βαθιά πλυγή μέσα μου..και αυτό το διαβολεμένο αίσθημα του ανικανοποίητου που δε σβήνει με τίποτε..και με βασανίζει..και μερικές φορές απίστευτα..τι να κάνεις..αυτά έχει η ρημάδα η ζωή.. φιλάκια,Αθανασία.

marianaonice είπε...

@γωγώ μου
Τι να πω εγώ περισσότερο;;
Έτσι ακριβώς η ξύλινη υποκρισία
δεν αντέχει και σαπίζει στην
αρμύρα της αλήθειας, κάποια στιγμή!...
Και τότε ναι, και τα λόγια δύσκολα
...τα βάζουν με τις ξύλινες πράξεις!
Καλή σου μέρα!

@ανασαιμιά μου
άλλοτε τα όνειρα ξαναγεννιώνται με την ελπίδα του αύριο, και άλλοτε ξεψυχούν στο.. ξημέρωμα...
Καλημέρα!

αθανασία μου
Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης γι' αυτό το ανικανοποίητο είπε:

Ένα φεγγάρι ολόχρυσο
Που λάμπει μέσα στη νυχτιά
Τίποτε άλλο!

Μια φωνή που γροικιέται
Μέσα στο σάλο
Τίποτε άλλο!

Πέρα μακριά
Ένα σινιάλο βαποριού
που φεύγει
Τίποτε άλλο!

Και μέσα στην ψυχή μου
ΕΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΜΕΓΑΛΟ...
Τίποτε άλλο!!

leondokardos είπε...

Μαριάνα μου συμμερίζομαι απόλυτα τις έννοιες του ποιήματος.
"οσα άρχισαν σαν όνειρο
τέλειωσαν σαν εφιάλτες".
Τούτη τη στιγμή και για μένα έτσι...
Καλό Σαβ/ακο.

marianaonice είπε...

@leondokardos
Στιγμές είναι @φίλε μου και περνάνε...
και τα όνειρα ξανάρχονται,
αλλοίμονο για να γεννήσουν
ίσως νέους εφιάλτες!!
Νόμος της ζωής είναι αυτός!!
Καλό σου βράδυ!
:))

politis-gr είπε...

Καλησπέρα @φίλη μου !
Πάλι μαυρίλες;
Άντε ξανά Ηράκλειτο λοιπόν: "ἐὰν μὴ ἔλπηται ἀνέλπιστον οὐκ ἐξευρήσει, ἀνεξερεύνητον ἐὸν καὶ ἄπορον."(Αν δεν ελπίζεις, δε θα βρείς το ανέλπιστο, που είναι ανεξερεύνητο και απλησίαστο.)
Καλό Βράδυ!

marianaonice είπε...

@politis.gr
Έρχονται δύσκολες μέρες @φίλε μου
γι' αυτό ίσως μ' έπιασαν μαυρίλες.
Μη δίνεις σημασία, άσχημες στιγμές είναι και περνάνε...
Όσο για το ανέλπιστο συμφωνώ ότι όταν το αναζητάς σε ...βρίσκει.
Καλό σου βράδυ.

faraona είπε...

Γιατι το λες κονσερβα...βρε Μαριαννουλα μου?
Τοσο ομορφο ποιημα !!!

Επειδη ειναι παλιο?
Τι σημασια εχει?
Να τα πονας τα παλια σου τα κομματια και να τα αγαπας
Εσυ δεν εισαι σ αυτα καποια αλλη εποχη?
πολλα φιλακια

marianaonice είπε...

@faraona μου
Δεν έχει κάτι το απαξιωτικό η εκφρασή μου κονσέρβα για τους στίχους μου αυτούς.
Απλά ήθελα να πω ότι είναι παλιό και γράφτηκε σε μια άλλη εποχή τότε που τα συναισθήματα και οι ευαισθησίες περίσσευαν στην ψυχή μας...
Έχεις απόλυτο δίκιο! Εγώ είμαι μέσα σ' αυτό, ακόμη και σήμερα...
Βλέπεις οι δικές μου ευαισθησίες εξακολουθούν να περισσεύουν, παρά το ότι μεγάλωσα πια...
Φιλιά και καλό Σ/Κ @φίλη μου!
:))

Παλμος είπε...

Γεια σου Μαριάννα μου.

Δυστυχώς το τοπίο δεν θα ξεκαθαρισει, όσο και να περιμενεις!!
Το θελουν θολό.
Τα όνειρα μας όμως και ελπίδες μας εχουν τοσο φως, που τους τυφλώνει και τους τρομάζει.

Ο πόνος είναι δύναμη και η αποκοτιά φόβος.

Καλημέρα:))

marianaonice είπε...

@παλμέ μου
Καλημέρα!
Έχεις δίκιο, μόνο που καμιά φορά και τα όνειρά μας σκοτεινιάζουν και οι ελπίδες μας βουλιάζουν στο θολό τους τοπίο...
Καλό Σ/Κ!!
:))

Unknown είπε...

Το είχα διαβάσει το ποίημα όταν το έγραψες στο Blog, αλλά τι να σου έλεγα; Θα περιμένεις πολύ να ξεκαθαρίσει όλο αυτό.
Καλό Σ/Κ Μαριάνα.

marianaonice είπε...

@mariana μου
Το ξέρω...
Καλό Σ/Κ @φίλη μου!

Roadartist είπε...

Ψυχογραφικό......
ευχομαι τα ονειρα να μη ξεψυχούν..
:)
Αυτά να τα κρατούμε ζωντανά πάσει θυσία!!
ΦΙΛΙΑ!!!

marianaonice είπε...

@roadartist μου
Καμιά φορά είναι τόσο δύσκολο να κρατήσουμε τα όνειρά μας ζωντανά...
Όμως ναι πρέπει να σηκώνουμε τα χέρια ψηλά!
Φιλιά και μια καλή Κυριακή να έχεις μικρή μου!

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!