Εικόνες και σκέψεις.... στην Ανατολή και στο σούρουπο...

O φίλος μου ο @ηλιογράφος έκανε ένα ταξίδι στην καρδιά του ήλιου και μου έφερε δώρο τις παρακάτω φωτογραφίες,  που γέμισαν το νου μου σκέψεις και την καρδιά μου συναισθήματα...

Περνά γρήγορα η βραδιά με το μάτι ορθάνοιχτο στων στοχασμών την κλίνη...
Κι ο ουρανός ροδίζει σιγά σιγά..
Tο μικρό λιμανάκι της επαρχιακής πόλης μοιάζει έτοιμο να αποτινάξει τη νάρκη της νύχτας και να παραδοθεί στον οργασμό της ζωής που τραβά το δρόμο της, με πίκρες και χαρές, μα πιότερο με πίκρες...
Ο καπνός στο βάθος... σαν το πρώτο τσιγάρο του βασανισμένου νοικοκύρη, που ετοιμάζεται για τη δουλειά.
Η πόλη ανοίγει τα μάτια της, λαμπιόνια αναμμένα, έτοιμα να θαμπώσουν στο ανελέητο φως του αφέντη ήλιου!

Ναι χαράζει, η αυγή ροδίζει κι η ελπίδα δίνει σημάδι ψυχικής ανάτασης, που τόση ανάγκη την έχουμε...
Δεν ξέρω γιατί αυτή η χυμένη λάβα στο απέραντο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας, την ώρα που ο ήλιος αναγγέλλει τον ερχομό του, με πονά όταν σκεφτώ ότι η διαδρομή είναι πάντα η ίδια και το αναπόφευκτο βράδυ δεν θ' αργήσει...
Μια πύρινη τροχιά είναι η ζωή μας, ξεκινά με μία σπίθα, γίνεται λαμπάδα, πυρκαγιά και στο τέλος σβήνει αναγκαία... και πνίγεται στα κατραμένια πέπλα της νύχτας...

Η λευκή και ολόλαμπρη μπάλα στον ορίζοντα στεφανώνει το στερέωμα αφήνοντας τη χρυσοπύρινη ουρά του πέπλου της να κυλιέται στα βαμμένα κόκκινα νερά...
Τα λόγια της Πολυδούρη, έρχονται στο μυαλό μου:

"Άνοιξη! Ο ήλιος χρυσαφιού πλημμύρα. Μάγια μύρα,
παντού και σ' αγαπώ, σε καρτερώ.
Βραδύνεις κι υποψιάζομαι, ζηλεύω, δεν σου πήρα
όλης σου της ψυχής το θησαυρό!"

Αχ μικρό μου πουλάκι, χάραξε η αυγή... είσαι έτοιμο να ανοίξεις τα φτερά σου...
μα ξέμεινες εκεί, παραδομένο στην ασφάλεια του ψηλού μανδρότοιχου, μακριά από τη γωνιά σου, να καρτεράς το φανάρι να σβήσει και το σκοτάδι να πνιγεί στο φως που θα πλημμυρίσει σε λίγο την πλάση... Δεν φοβάσαι πια το σκοτάδι...
Σε ζηλεύω, δεν έχω φτερά να πετάξω ψηλά στην ασφάλεια τ' ουρανού και του ήλιου και οι αδύναμες λάμπες δεν αρκούν πια για να διαλύσουν την ομίχλη που σκεπάζει τη ζωή μου...

Ένα τσιγάρο κι ένας καφές... στη γαλήνη του σούρουπου, μπροστά στη φτιασιδωμένη λίμνη που φόρεσε τα καλά της και άστραψε σαν ευτυχισμένη παιδούλα, έτοιμη να πάει σε λαμπρή γιορτή...
Σκέψεις και συναισθήματα πρέπει να μπουν σε τάξη, να ορθοποδήσει ο νους και να γλυκάνει η καρδιά, πριν ο κάματος της μέρας κλειδώσει την πόρτα της φυλακής μου και με αφήσει μόνη, με παρέα τη μοναξιά και το μόχθο μου...
.




Get your own playlist at snapdrive.net!

ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ ΑΠΟΨΕ ΣΤΙΣ 8.30΄ μ.μ.

Δεν έμειναν πολλοί που επιμένουν να φυλάττουν Θερμοπύλες!!

UPDATE:29 Μαρτίου 2009, ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ, 30-3-2009, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ ΠΑΛΙ ΕΚΕΙ.
.

Πήγα στην παρέλαση κι εγώ...

Ο καιρός ήταν καλός και έτσι κι εγώ σήμερα, μετά από χρόνια πήγα στην παρέλαση με την κόρη μου (δεν έκανε παρέλαση η ίδια) και προβληματίστηκα:
Πώς θα θέλατε να κάνουν ντυμένα τα κοριτσάκια σας, σήμερα παρέλαση;;

Έτσι;;

ή έτσι;;

Και κυρίως προβληματίστηκα γιατί κάνουμε παρέλαση;;
Τι θέλουμε να επιδείξουμε;;
Το τέλειο κράτος μας ή τους τέλειους παρελαύνοντες πολίτες μας;;
.

Κρίση;;; Ποιός θα την πληρώσει;;

Μας το είπαν ξανά και ξανά!! Υπάρχει οικονομική κρίση!! Γενική!!
Και πρέπει να την αντιμετωπίσουμε!
Δεν μας είπαν όμως ποιοί ευθύνονται για την κρίση! Και τι θα κάνουν αυτοί για την αντιμετώπισή της;;
Μας έφεραν στα πρόθυρα της κατάθλιψης!
Την κρίση αυτή εμείς τη βλέπουμε στην αναντιστοιχία των αγαθών και υπηρεσιών με τις τιμές τους. Στα απαραίτητα για να ζήσεις οι τιμές είναι υψηλές, στα είδη πολυτελείας απλησίαστες και κάπου εκεί κινείται μια οικονομία μεταξύ των λίγων που τα έχουν, κάποιων άλλων που τεζάρουν το σχοινί για να δέσει με την άλλη άκρη και τέλος κάποιων που το ταμείο τους είναι κάτω του μηδενός!!
Τον πρώτο ρόλο στην κρίση αυτή παίζουν οι λεγόμενοι αεριτζήδες! Δηλαδή εκείνοι που βγάζουν λεφτά χωρίς να παράγουν ούτε να μεταποιούν πρώτες ύλες σε αγαθά, ούτε να προσφέρουν βασικές υπηρεσίες! Αεριτζήδες δεν είναι οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, ο τεχνίτες, ο βιοτέχνης, ο έμπορος, πρώτο χέρι μετά την παραγωγή, οι επιστήμονες, γιατροί, δικηγόροι, καθηγητές!
Όμως ο χρηματιστής, ο τοκογλύφος, ο διακινητής ουσιών, ο τεμπέλης και πονηρός δημόσιος υπάλληλος που έχει στο νου του τα ...μαύρα χρήματα, ο πολιτικός του μπαξισιού, ο έμπορος που σε κοροϊδεύει και σου πουλάει πράγμα αξίας 10 για 20, και άλλοι όμοιοί τους, είναι αεριτζήδες...
Κάποτε οι άνθρωποι αντάλλασσαν αγαθά που παρήγαγαν οι ίδιοι, κρασί με στάρι, αλεύρι με λάδι και έτσι απλά βολεύονταν όλοι. Με τον τρόπο αυτό, με τη συγκριτική μέθοδο κάθε προϊόν αποτιμήθηκε ανάλογα με την προσφορά και τη ζήτηση και έτσι π.χ. ορίστηκε ότι δέκα στατήρες στάρι έδινες και έπαιρνες 5 λαγήνια λάδι. Μετά ήρθαν οι αριθμοί. Το ένα έκανε 10 το άλλο 10 άρα ήταν ίσα. Έτσι βγήκε το νόμισμα ως εργαλείο της ανταλλαγής.
10 γρόσια, 10 σελίνια, 10 δραχμές. Και τότε όμως η συναλλαγή δεν ξέφυγε από το βασικό κανόνα τα αγαθά να είναι ίσα, και για την ισότητα αυτή έπαιζε ρόλο η αξία των πρώτων υλών, το μέγεθος της ανθρώπινης εργασίας, το κόστος της μεταφοράς, της συσκευασίας, το εμπορικό κέρδος κλπ. και πάντα με τη ζήτηση έβγαινε κι η τιμή.

Σήμερα κάπου διάβασα το εξής παράδειγμα: Πάει ένας πελάτης ζαχαροπλαστείου και ζητά να αγοράσει 1 κιλό λουκουμάδες, τους ζυγίζει ο ζαχαροπλάστης, τους βάζει σε ωραίο κουτί, χτυπά την ταμειακή και η τιμή 12 Ευρώ!! Για δώρο;; τον ρωτά ένας τύπος ντυμένος αγροτικά, που ήταν μέσα στο ζαχαροπλαστείο. Ναι του λέει για δώρο, σε ένα φίλο!
Θα προτιμούσε ο φίλος σου να του πας ένα μπιτόνι με 6 κιλά λάδι;;
Και βέβαια λέει ο άλλος!
Τότε γιατί δεν του πας το λάδι;;
Μα δεν έχω να δώσω τόσα πολλά λεφτά!!
Τι πολλά λεφτά;; Τα ίδια με τους λουκουμάδες θα δώσεις!
Τί 12 Ευρώ;;
Ναι 12 Ευρώ!!
Ή θα μπορούσες να του πας 15 κιλά φρέσκο πρόβιο γάλα!
Πάλι με 12 Ευρώ;
Ναι με 12 Ευρώ!!
Πώς λοιπόν θα ζήσουν οι άνθρωποι αυτού του τόπου;;
Όταν ένα μπουκάλι παρθένο λάδι κοστίζει όσο ένα μπουκάλι νερό;; ή ένα μπουκάλι κρασί σε μια ταβέρνα κοστίζει όσο 13 κιλά λάδι;;
Μας μιλάνε για αντιμετώπιση της κρίσης!
Δεν μας λένε όμως τι θα κάνουν για να επαναφέρουν την αντιστοιχία των αγαθών και των υπηρεσιών με την τιμή τους;;
Δεν μας λένε ούτε τι έγιναν εκείνα τα κλεμμένα των κόπων μας από τους αεριτζήδες!

Ξεχάσανε:
1) που για να πουν το "ναι" στη SIEMENS να βάλει στους Ολυμπιακούς το ΣΙ ΦΟΡ ΑΪ έπιασαν ένα φάκελλο παχύ με Μάρκα Merkel! Τα έφεραν πίσω;;
2) που για να γίνει το "παλαιστήριο" στους Ολυμπιακούς, έβαλε ο εργολάβος γυψοσανίδες που τρέχανε όταν έβρεχε κι έβγαλαν ...μισό εκατομμύριο αέρα. Το έφεραν πίσω;;
3) που για να εγκρίνουν κάποια επιχορηγούμενα προγράμματα ρήμαζαν τους αιτούντες στο πήγαινε - έλα, φέρε τούτο, φέρε τ' άλλο και ως που να φέρει το τελευταίο χαρτί έληγε το πρώτο κι άντε πάλι από την αρχή και που μόλις έδωσε ο επιχορηγούμενος ένα κατοστάρι ανάμεσα στα χαρτιά, έβαλαν υπογραφή στην έγκριση! Έφεραν πίσω το κατοστάρι;;
4) που έστελναν σε ένα νοσοκομείο 5 φιάλες οξυγόνου και χρέωναν 25;; Εκείνα τα 2,5 εκατομμύρια τα έφεραν πίσω;;
5) που σ' ένα διαγωνισμό για βαπόρια που θα έκαναν άγονη γραμμή, ένα άσπρο βαπόρι δέχθηκε με επιχορήγηση ενάμισι εκατομμύριο και ένα μπλε τριάμισι εκατομμύρια και έδωσαν τη γραμμή στο ακριβό το μπλε! Το ρεγάλο που πήραν το έφεραν πίσω;;
6) που έδωσαν κάτι "ψιλά" στους Προέδρους των Ταμείων και πήραν τα λεφτά τους και τα έκαναν ... γαμ***να ομόλογα κι απ' τη μαμμή ως τη λεχώνα χάθηκαν τα ευρω...παιδάκια;; Τα έφεραν πίσω;;
7) που ως ταμίες και αρχηγοί σε δημόσια εταιρεία κάθε βράδυ τσέπωναν τις εισπράξεις του μαγαζιού και δεν έγραφαν τίποτε στα βιβλία! Τα έφεραν πίσω;;
8) που έκαναν ένα έργο που η μελέτη προέβλεπε 500 κ.μ. εκσκαφές που τελικά γινόταν 650 και ο επιβλέπων πιστοποιούσε 1.650;; Τα λεφτά για τα 1.000 τα έφεραν πίσω;;
9) που έκαναν ένα κλειστό Στάδιο για τους Ολυμπιακούς με προϋπολογισμό 100 που τα έκαναν 200 κι όταν είπαν πολλά είναι απάντησαν "Καλά ...Τράβα". Τα έφεραν πίσω, έστω τα 50;;
10) που έλαβαν μέρος σε διαγωνισμό προμήθειας φαρμάκων και υγειονομικού υλικού κι είπαν στον Πρόεδρο της Επιτροπής "αν πληρωθούμε αυτό το φίλτρο προς 12 ευρώ είμαστε καλά!". Και είπαν: "Βάλτο 32!". Και κατακύρωσαν το διαγωνισμό, αγόρασαν 20.000 φίλτρα και πήραν "μίζα" 20 ευρώ το φίλτρο προς Χ 20.000 = 400.000 Ευρώ!! Τα έφεραν πίσω;;
11) που έκαναν κάτι υπηρεσιακά ταξίδια για σεμινάρια, εκθέσεις, συνέδρια και ενώ κόστιζαν το άτομο 860 Ευρώ αυτοί ως Τίμιοι Δημόσιοι Διαχειριστές πλήρωναν για κάθε άτομο 2.280 Ευρώ!! Και αν ταξίδεψαν ας πούμε 200 άτομα Χ 1.420 Ευρώ η διαφορά = 284.000 Ευρώ. Τα έφεραν πίσω;;
12) που ένας καλόγερος τους πούλησε φύκια και ...ύδατα και πήρε Ολυμπιακά Μέγαρα και οικόπεδα φιλέτα και κονόμησε κάποια, δεν έχει ξεκαθαριστεί πόσα, δισεκατομμύρια Ευρώ. Τα έφεραν πίσω;;
Και τόσα άλλα που δεν τα θυμάμαι τώρα!! Τι αντιμετώπιση της κρίσης μας λένε;;

Ποιά κρίση;; την οικονομική;; Για την κρίση των αξιών και ιδεών δεν μας λένε τι θα κάνουν;;
Αυτή είναι η σημαντικότερη! Από αυτή προήλθε η άλλη, η οικονομική!
Αν δεν μας πουν ότι γύρισαν πίσω τα κλεμμένα και ότι φρόντισαν να φτιάξουν σύστημα ελέγχου για να μη δώσουν άλλους αέρες στους αεριτζήδες και απατεώνες του κρατικού κορβανά, τι ζητούν να συναινέσουμε στην αντιμετώπιση της κρίσης;;
Δική μας είναι η κρίση;; Εμείς τη φτιάξαμε;; Δική τους είναι!!! Αυτοί να την αντιμετωπίσουν!!
Να φέρουν πίσω κατ΄αρχήν τα κλεμμένα και μετά να εξουδετερώσουν τους κλέφτες!!!

Μιλάμε για Δημοκρατικό Πολίτευμα στο οποίο Θεσμός είναι τα Κόμματα!!
Όμως σήμερα τα κόμματα αποδείχθηκαν ανίκανα να σταθούν πυλώνες του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος!
Τη Χώρα μας κυβέρνησαν δύο κόμματα Εξουσίας, αλλά η εξουσία τους ήταν εξαρτημένη, ήταν υπηρετική εξουσία στο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΡΙΟ της ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ!! Μπορούμε να λέμε Κυβέρνηση αυτή που στο Οικονομικό θέμα έχει δευτερεύοντα ρόλο;;
Τα κόμματα αυτά δεν έχουν καμία διαφορά επί της ουσίας. Λειτουργούν υποκειμενικά με ενδιαφέρον στη διαχείριση της κρατικής μηχανής με κρύφια σκέψη από την παραλαβή της διαχείρισης ή τη συμμετοχή τους σ' αυτήν, ν΄ ...αφήσουν κάτι στα παιδιά τους!
Υπάρχει βέβαια μια διαφορά στα μικρά κόμματα που όμως καταντούν να είναι διαιτητές με σφυρίχτρα στα φάουλ των κομμάτων εξουσίας!

Το συμπέρασμα: Για την αντιμετώπιση της κρίσης δεν χρειαζόμαστε πια τα κόμματα και τα ψεύτικα προγράμματά τους!! Αν δεν μας δώσουν λύση στα παραπάνω, αν δεν φροντίσουν να γυρίσουν τα κλεμμένα και να προστατέψουν τη διαχείριση του δημοσίου χρήματος από τα λαμόγια, μη τους πιστεύετε!!
Κοροϊδεύουν!!
Ας ψάξουμε πλέον όχι για κόμματα, αλλά για πρόσωπα με εντιμότητα, που να είναι δίκαια και να είναι κήρυκες της αλήθειας και όχι της στρέβλωσης και της πλάνης!
Χρειαζόμαστε καθαρά πρόσωπα και όχι νεφελώδη κόμματα, που δεν ξέρουν τι ... μας λένε!!
Χρειαζόμαστε πρόσωπα που θα επαναφέρουν την ηθική και τις αξίες στη ζωή μας!!


Στοιχεία για αυτή την ανάρτηση πήρα από την εφημερίδα της Λέσβου Δημοκράτης.
.

Ο δικός μου ο δρόμος...

Τον συνάντησα προχθές στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας...
Είναι Ελβετός και κάνει το γύρο του κόσμου με το ποδήλατο του.
Ταξιδεύει οδηγώντας, σχεδόν, ξαπλωμένος!

Αφού διέσχισε την Ευρώπη τώρα βρίσκεται στην Αθήνα...
Προς στιγμή τον ζήλεψα...
Άφησε πίσω του έγνοιες και ό,τι τον βάραινε και πήρε το δισάκι του στον ώμο και το ποδηλατάκι του και έφυγε σ' άγνωστους τόπους, σ' άγνωστους προορισμούς...
Φαντάζει ανέφικτο, όμως εγώ ναι τον ζήλεψα!
Μακάρι να μπορούσα να τον μιμηθώ και να φύγω, να εξαφανιστώ, από εδώ που όλα με πληγώνουν και με σκοτώνουν!! Να φύγω μακριά από τον πόλεμο που μου έλαχε να πολεμήσω!


Όταν τα βράδυα ξεχύνομαι και εγώ στους δρόμους με το ποδήλατό μου, φαντάζομαι ότι δραπετεύω από την καθημερινότητά μου και από τους πόνους μου...
Πατάω το πεντάλ και λες και θα χαθώ μακριά από όλους και από όλα...
Εκείνη την ώρα το μόνο που θέλω είναι να φύγω, να φύγω όσο πιο μακριά μπορώ!!
Μα το ταξίδι μου είναι μόνο νοερό και σε λίγο η επιστροφή με γυρίζει πίσω στη φυλακή μου και στ' αγκάθια που πληγώνουν όλη μου την ύπαρξη!

Δείτε τον!! Χαμογελάει ευτυχισμένος!!....

Ναι τον ζήλεψα!!
Το ομολογώ!!
Ξαπλωμένη σίγουρα δεν θα μπορούσα, αλλά με ορθοπενταλιά ναι, θα άνοιγα ...τα φτερά μου κι όπου με έβγαζε η άκρη!!
Κι ας με έλεγαν ...λιποτάκτη!!
:)))

Μου έδωσε και το site του για όσους θέλουν περισσότερες λεπτομέρειες!

Ευχαριστώ το @φίλο Αντώνη που μου βρήκε το τραγουδάκι και με βοήθησε να το ανεβάσω.



Get your own playlist at snapdrive.net!

.

Κι όμως υπάρχει ελπίδα...

Διάβασα ένα άρθρο του Μασσαβέτα το οποίο παραθέτω ολόκληρο γιατί νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να το δούμε όλοι μας:

"ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΒΡΑΖΟΥΣΑ...

Μέσα στη μαυρίλα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, καθώς έψαχνα στο διαδίκτυο, έπεσα ξώφαλτσα στην περίπτωση ενός ελληνικού χωριού. Μιας μικρής κοινότητας στο νομό Μαγνησίας. Και ξαφνικά ανακάλυψα τον παράδεισο της πολιτικής. Στην ορθή αποστολή της. Όπου ο πολιτικός, ήγουν ο πλέον του απλού πολίτη με τα κοινά ασχολούμενος, πρέπει να έχει και όραμα αλλά και ικανότητα να το κάνει πράξη.
Και τι πράξη:
Αιολικό πάρκο, που πουλάει ρεύμα στη ΔΕΗ εξασφαλίζοντας ένα καλό εισόδημα στο χωριό. Τρία οργανωμένα κτηνοτροφικά πάρκα.
Υπερσύγχρονο βιολογικό σφαγείο.
Περιβαλλοντικό και πολιτιστικό πάρκο 240 στρεμμάτων.
Καταφύγιο θηραμάτων.
Και τώρα, σε συνεργασία με το ΤΕΙ Κοζάνης, ετοιμάζουν και σύστημα τηλεθέρμανσης, για όλο το χωριό, με καύσιμο βιομάζας. Από τις κοπριές των ζωντανών και τα ξερά φύλλα.
Κι' όλα αυτά σε ένα ορεινό χωριό όπου οι άνθρωποι ήταν παραδοσιακά κτηνοτρόφοι. Και παραμένουν κτηνοτρόφοι. Αλλά με σύγχρονες μεθόδους.
Όσοι, όπως ελόγου μου καταγόμαστε από τσομπαναραίους, ξέρουμε πόσο δύσκολο εγχείρημα είναι να μάθεις «καινούργιες περπατησιές σε παλιά γαϊδούρια». Δύσκολο, ναι. Γιατί τσινάνε σαν τσαμούζες όταν πας να τους αλλάξεις τον τρόπο της ζωής τους. Αδύνατο, όχι. Γιατί αν τους πείσεις ότι είσαι καθάριος, ότι παλεύεις πράγματι για την προκοπή όλων και όχι για την πάρτη σου ή για τους «δικούς σου», γίνονται αγκωνάρια για να κτιστεί ένα καλύτερο αύριο.
Και το πέτυχαν, αυτό στην Ανάβρα. Το ζουν ήδη το καλύτερο αύριο. Με τα παιδιά τους να μένουν στο χωριό. Με τον πληθυσμό αντί να συρρικνώνεται να αβγατίζει.
Με ένα εισόδημα που κάνει τον εμπνευσμένο κοινοτάρχη τους Δημήτρη Τσουκαλά, να είναι από τους ...φτωχούς του χωριού, με τη σύνταξη των 2500 ευρώ από τη ΔΕΗ.
Γιατί όλα αυτά; Γιατί οι άνθρωποι είδαν τα πρώτα χειροπιαστά δείγματα και πίστεψαν στο όραμα. Όπως πίστεψαν και οι υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχοντας μπροστά τους σοβαρά συγκροτημένους φακέλους προτάσεων, από μια κοινότητα επτακοσίων ψυχών. Και άνοιξαν τα πουγκιά τους.
Όσο και να τον ελεεινολογούν οι εξυπνάκηδες, ετούτος ο λαός, όταν πιστεύει, είναι ικανός και για τα μεγάλα και για τα ωραία.
Σε τούτους τους δύσκολους καιρούς, χρειαζόμαστε περισσότερη ...Αναβράζουσα πολιτική. Περισσότερη ουσία. Περισσότερα «παρακατιανά» έργα, από μεγάλα λόγια.
Περισσότερους σύγχρονους κτηνοτρόφους από στρατιές ανεπάγγελτων πτυχιούχων «διοίκησης επιχειρήσεων».

Τα σχόλια δικά σας....

Θυμάσαι;;...

Κι επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι, για βαθιές σκέψεις, το μόνο που με γαληνεύει, όπως πλέον θα έχετε καταλάβει σε τέτοιους καιρούς, είναι τα ποιήματά μου...

Είν' η ζωή μια έρημος
κι οι άνθρωποι νομάδες
κι αν κάποιοι, κάπου απαντηθούν
της μοίρας λαχταρούν
να γίνουνε φυγάδες!
Μα είν' η μοίρα μας σκληρή
κι από πριν γραμμένη, λένε,
γι' αυτό τα πάντα είναι μάταια
και δεν ξεφεύγεις δυστυχώς,
όσο κι εάν τα μάτια κλαίνε...

Νομάδες της ζωής κι εμείς
στην έρημο χαμένοι,
μια μέρα απαντηθήκαμε
κι ήταν τα λόγια της καρδιάς
μια όαση κρυμμένη!
Κοντοσταθήκαμε μεμιάς,
κι ευθύς το βλέμμα σμίξαμε
κι η σπλαχνική φιλία μας,
την πύρινή μας, δρόσισε ημέρα.
Όμως εσύ γοργά προχώρησες
κι ούτε κατάλαβες γιατί,
με θολωμένη τη ματιά
εγώ έκανα πέρα...

Δεν σου ζητώ να μ' αγαπάς
ούτε κοντά μου νάσαι,
μόνο ζητώ να μου μιλάς,
όπως παλιά, φίλε,
...θυμάσαι;;

Καρναβάλι απ' έξω, αλλά από μέσα τι;;...

Πέρασε κι αυτό το καρναβάλι...
Χαρταετό δεν πετάξαμε, αλλά έναν καφέ τον ήπιαμε σε ένα από τα ωραιότερα άλση των Βαλκανίων.

Κατά το μεσημεράκι ανηφορίσαμε προς τη λίμνη του, που είναι τεχνητή και έγινε επί χούντας!
Πριν από χρόνια, η λίμνη αυτή έσφιζε από ζωή!! Είχε αυτοφυή βλάστηση, κισσούς, βρύα, και ένα σωρό φυτά από αυτά που φύονται όπου υπάρχει νερό και μέσα τους κρύβονται βατράχια, πουλιά, σκαθάρια κι ό,τι άλλο φανερώνει ζωή! Τα νούφαρα στην υγρή επιφάνειά της ήταν τα στολίδια της πάνω στο γαλαζοπράσινο καμβά της φορεσιάς της! και ανάμεσα σ' αυτά κολυμπούσαν ψάρια, πάπιες και κύκνοι!!

Την τελευταία δεκαετία, κάποιοι είχαν τη φαεινή ιδέα να "ξυρίσουν" τη λίμνη, να την "καθαρίσουν" από τις "πρασινίλες" της και να της φυτέψουν γκαζόν γύρω γύρω, σαν τις πισίνες των υπερπολυτελών ξενοδοχείων.
Από τότε χάθηκαν τα βατράχια, ξεβολεύτηκαν τα πουλιά κι η λίμνη αναπαύεται καθαρή και απαστράπτουσα στην κοίτη της, σιωπηλή και αφύσικα γαλάζια, σαν ψεύτικη, χωρίς θορύβους, χωρίς κοάσματα και χωρίς τα ανθισμένα νούφαρα της!
Σαν μια πολιτισμένη πια, αλλά ξεπεσμένη αρχόντισσα!

Παρ΄ότι θα έλεγε κανείς ότι κι έτσι όμορφη είναι, εγώ όποτε την επισκέπτομαι και θυμάμαι την αλλοτινή της αρχοντιά και ζωντάνια θλίβομαι... Σήμερα όμως η θλίψη μου ήταν πιο βαθειά.
Θυμήθηκα, άλλοτε, τέτοια μέρα γινόταν χαμός από κόσμο, από παιδιά που έτρεχαν, έπαιζαν, τραγουδούσαν, έκλαιγαν, φώναζαν και πέταγαν τους χαρταετούς τους! Μέχρι και πικ νικ με νηστίσιμα έκαναν οι περιπατητές μέσα στο δάσος...
Σήμερα διαπίστωσα ότι εκτός από τα πλάσματα του νερού και των βρύων που χάθηκαν από τις όχθες της, χάθηκαν και οι περιπατητές της.
Παρόλο που ήταν Καθαρή Δευτέρα, οι άνθρωποι λιγοστοί, οι χαρταετοί που πέταγαν μόνον τρεις και μερικά παιδάκια κρατούσαν από εκείνα τα μπαλόνια με το αέριο στα χέρια τους!
Φτώχια και κακομοιριά και ερημιά είχε σήμερα η λίμνη αυτή... μαραζωμένη και παντέρμη μου φάνηκε!! Ο κόσμος δεν χαίρεται πια όπως παλιά τέτοιες γιορτές, όλα μοιάζουν αγκαρία, που πρέπει να γίνουν αναγκαστικά!

Θυμήθηκα τη γιαγιά μου τη Μυτιληνιά που έλεγε: "Ωχ μουρέλιμ ... τσι του κλιάμα όριξ' θέλ(ι)"!
Δηλαδή "Ωχ μωρό μου και το κλάμα όρεξη θέλει". Σκέφτηκα αφού και το κλάμα θέλει όρεξη, φαντάσου πόση όρεξη θέλει το γέλιο και η διασκέδαση!!
Οι άνθρωποι σήμερα λες και δεν κλαίνε, μα ούτε και γελάνε, με την ψυχή τους! Δεν διασκεδάζουν!

Βλέπεις γύρω σου πρόσωπα παγωμένα, αμήχανα, ανέκφραστα, αφηρημένα, με μια έκφραση μοναξιάς και απογοήτευσης...
Άνθρωποι ανέκφραστοι, ανεκδήλωτοι, κλεισμένοι στον εαυτό τους! Κρύβουν τον ίδιο τους τον εαυτό από τους άλλους, αλλά και από τους ίδιους !!
Έτσι όπως μάθαμε να κινούμαστε μέσα σ' ένα αυτοκίνητο και να μιλάμε στο κινητό μας ή στις οθόνες του υπολογιστή μας, πάψαμε πια να βλεπόμαστε και να χαιρετιόμαστε και να λέμε δυό κουβέντες της πλάκας!!

Όλα γίνονται μόνο γιατί πρέπει να γίνουν κι όχι γιατί μας ευχαριστούν!
Πρέπει να πάμε στην εξοχή γιατί είναι Καθαρή Δευτέρα, πρέπει να πετάξουμε χαρταετό, να φάμε νηστίσιμα, πρέπει να πούμε και κανένα αποκριάτικο αστείο για το έθιμο κι αυτό είναι όλο! Ξέφτισε το πηγαίο, το αληθινό, το μέχρι εξοντώσεως γλέντι των γειτόνων, των φίλων, της ίδιας της οικογένειας! Το πολύ πολύ να στριμωχτούμε στις παρελάσεις που διοργανώνονται μαζικά σε πόλεις και χωριά και μέσα στο πλήθος να μεταγγισθούμε και εμείς με λίγη από την χαρά των καρναβαλιστών χορευτών και μασκαράδων, συνήθως ξένοι ανάμεσα σε ξένους κλέβουμε λίγη από την ψευδαίσθηση της χαράς και του γλεντιού, που καμία σχέση δεν έχει μ' αυτό που ζούσαν οι πατεράδες μας!

Ο κόσμος σήμερα τρέχει, τρώει και κοιμάται!
Παλιά η πολιτική ήταν δαδί που μπορούσε ν' ανάψει φωτιά!
Τώρα πάει κι αυτό το προσάναμμα! Μόνο ψάχνουμε κάπου κάπου στις στάχτες να βρούμε καμιά σπίθα λαμογιάς και λοβιτούρας, κοινώς σκάνδαλο και τότε τα ΜΜΕ παίζουν το ρόλο του αέρα για να κρατήσουν για λίγες μέρες αναμμένη τη φωτιά του κουτσομπολιού κυρίως και όχι της πολιτικής κι αυτό είναι όλο!
Καμιά φωτιά σήμερα δεν ζωηρεύει τις σχέσεις των ανθρώπων!

Κάποτε με πολύ απλά ρούχα, μπογιές αυτοσχέδιες, μουτζούρα από τα καζάνια, ένα σεντόνι, μια προβιά, οι άνθρωποι μασκαρεύονταν και ξεχύνονταν στους δρόμους και στα σπίτια με έναν μοναδικό αυθορμητισμό και αυτοσχεδιασμό!
Καρναβάλι σήμερα λέγεται αυτό που οργανώνεται και παίζεται από τρίτους... Οι μάσκες δεν χρειάζονται πια αυτοσχεδιασμό. Τα βρίσκεις όλα έτοιμα στις βιτρίνες, περούκες, στολές, μπογιές! Κι οι χαρταετοί του εμπορίου! κι όχι δικές μας κατασκευές, με κόλλες πολύχρωμες, αλευρόκολλα, ξυλάκια, ζύγια και σπάγγο!!

Τα συγκροτήματα οργανωμένα, οι σκοποί μαϊμουδίσματα Βραζιλιάνικα.
Η σάτιρα κονσερβαρισμένη σε τετράδια διαβάζεται τόσο μονότονα, τόσο ανέκφραστα!
Στεγνώσαμε από πνεύμα, φτωχέψαμε από αυθορμητισμό και από κέφι που αναβλύζει από μέσα μας. Οργανωμένα καρναβάλια και συγκροτήματα στις πλατείες μάταια προσπαθούν να ξυπνήσουν τη φλόγα της ψυχής μας.
Φωνάζουν με πολλά ντεσιμπέλ τα μεγάφωνα μουσικές κι ένας κόσμος όρθιος γύρω κάθεται βουβός και ανέκφραστος και βλέπει από απόσταση τόπου και ψυχής!!

Φθάσαμε πια στην εποχή της βιομηχανοποιημένης αποκριάς, συσκευασμένης σε πακέτο που καλούμαστε να το αγοράσουμε...

Τι να ευχηθώ;; Και του χρόνου μη χειρότερα!!


Η τελευταία φωτογραφία είναι δώρο που μου έστειλε σήμερα ο @φίλος μου ο ηλιογράφος από άλλη λίμνη, που όμως ταίριασε με την ανάρτησή μου αυτή. Τον ευχαριστώ κι από εδώ...


UPDATE: 3-3-2009, ώρα 4.06΄
Το σχόλιο του @Γρηγόρη μου θύμισε ότι:
Το άλσος έχει κι άλλες μικρές λιμνούλες που κάποτε είχαν ψάρια και πάπιες!
Μετά έμειναν χρόνια άδειες από νερό και τώρα διαπιστώνω ότι τις μπαζώνουν κιόλας!!!! Το πρόσθεσα στην ανάρτησή μου αυτό με μία φωτογραφία για του λόγου το αληθές!
Φαίνεται ότι δεν θέλουμε πια ούτε να θυμόμαστε την περασμένη ομορφιά και ζωντάνια και βαλθήκαμε να τη θάψουμε!!!!!

Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο θλιβερό θέαμα από αυτό...
.