O χρόνος πάλι με πνίγει, πολλά θέλω να πω, πολλά θέλω να γράψω... μα τελικά καταλήγω στην ποίηση...Και επειδή εύκολα οι άνθρωποι ξεχνούν, σήμερα, αυτά που έλεγαν χθες... ένα ποιηματάκι που απόψε ανέσυρα... θα σας μιλήσει για θύμησες...
Να με θυμάσαι κάθε Σεπτέμβρη.
Στους ανέμους να μιλάς για τα βράδια
που ικέτευα ένα φιλί κι ένα χαμόγελο.
Στους καθρέφτες να μιλάς για τα κλειστά δωμάτια
που φυλάκιζαν όνειρα και προσμονές.
Και στη βροχή να μιλάς,
εξηγώντας τις μυστικές διαδικασίες που σχηματοποιούσαν
σ’ ένα τεράστιο «Εσύ» τον κόσμο
και όλα γύρω έπαιρναν το δικό σου περίγραμμα...
Το « Εσύ» κρατάω στις χούφτες μου,
ιερή παρακαταθήκη για τα χρόνια που θα ’ρθουν.
Το « Εσύ» τραγουδάω
και ομολογώ πως
τότε που πια δε θα μπορώ
-όσο κι αν απλώνω τα χέρια μου-
να σ’ αγγίξω,
τότε που πια δε θα μπορείς
- όσο κι αν σου μιλώ-
να μ’ ακούς,
τότε που η απόσταση θα είναι χαοτική
και που οι θύμησες θα γίνονται
μαχαίρια πορφυρά,
θα παίρνω τους γνώριμους δρόμους
αναζητώντας τα ίχνη σου
ακόμα και στις ανάσες του δραπέτη ανέμου.
Του ΑΓΓΕΛΟΥ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗ - "Να με θυμάσαι..."
37 σχόλια:
Για αυτο ειναι η ποιηση για τετοιες στιγμες.Καλημερα!
Μοναδικός ο Άγγελος, τον έχω γνωρίσει προσωπικά. Να'σαι καλά Μαριάννα μου, πάντα σε θυμάμαι με αγάπη! Καλή βδομάδα!
Στην ποιηση ανατρεχουμε ολοι οταν τα δικα μας λογια ειναι πτωχα μπροστα στα συναισθηματα που θελουμε να αποδωσουμε...Μεγαλο το χαρισμα να μπορεις να εκφραστεις ετσι!
Ταιριαστή η φωτο με το ποιητικό κείμενο!
Καλή βδομάδα
Κι ύστερα λένε ...
πως ο πανδαμάτωρ ...
μπορεί όλα να τα σκεπάσει !!!
Είμαι κι εγώ απ' αυτούς που δεν
το πιστεύουν, κάποια πράγματα δεν
αλλοιώνονται με τίποτα !!!
Καλή βδομάδα ...
Ομορφο το ποίημα που μας παρέθεσες Μαριάννα μου.
Και για να σε κανω κι εγω να νιώσεις λίγο καλύτερα απο τον βρόγχο που σε πνίγει θα σου αναφέρω ενα πολυ αισιόδοξο και θετικό μετρο που μακάρι σύντομα να παρει σαρκα και οστα.
Τελος πλεον στις απελάσεις σε όσα παιδια μεταναστών γεννήθηκαν ή ενηλικιώθηκαν στην Ελλάδα βάζει με απόφασή του ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδης.
Αλλωστε ηταν μια υπόσχεση για την ανάγκη να χορηγείται ιθαγένεια στα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα ή ενηλικιώθηκαν στη χώρα μας.
Καλή μας εβδομάδα
Αρης
Nαι είναι τελικά καταφύγιο η ποίηση.. όπως το καταφύγιο που βρήκε ο μικρό σου κυκλάμινο στη σχισμη του βράχου..
Εσυ έγραψες παλι.
Σε παρακολυθω και βλεπω οτι εχεις καλη πενα και ταλεντο.
ΕΙΣΑΙ ΚΥΡΙΑ και το δειχνεις.
Βλεπω ομως οτι εχεις καποιες περιεργες παρεες, -δεν εννοω τον ΑΝΕΜΟ-, καποιους αλλους που μαλλον σε διαβλεπουν, και ζηλευουν αυτο που κανεις.Προσεξε τους.Τους ξερεις Δε θα σου τους πω εγω. Να ΞΕΡΟΥΝ οτι παρακολουθω αυτα που γραφουν, καιεχω και για τη γουνα τους.
Αν υποψιαστω κατι κακο θα τους δαγκωσω και τοτε θα τους ΦΑΕΙ η ΟΧΙΑ.-
Τι όμορφα λόγια!
"θα παίρνω τους γνώριμους δρόμους
αναζητώντας τα ίχνη σου"..
"αλωτό"
Πάλι της θάλασσας
και πάλι στην άκρη της ακρούλα της
ευτυχισμένο χαλικάκι κυλιστό
μεγάλη η χάρη της να με παιδεύει
μισό έξω μέσα μισό
θαρρείς και ξέρει προ πολλού του επίτηδες τη λύση
γράφε άμμος κι ας σβήνει το νερό
η όστρια φέρνει τον καιρό
ως τα χαράματα ολόκληρο θα μ' αγαπήσει
Σ Ξένος
Φιλιά καρδούλα μου
και καλή βδομάδα!
Τα συγκλονιστικά, είτε μας πόνεσαν είτε όχι, δεν ξεχνιούνται... ΔΕΝ ξεχνιούνται
Να είσαι καλά και να θυμάσαι.
Καλή σου εβδομάδα!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Όμορφοι στίχοι, ικανοί να τρυπήσουν και καρδιές από μάρμαρο όπως το κυκλάμινο το βράχο.
Εδώ είναι η Μαριάννα μου!!
Και τέτοια Μαριάννα δεν ξεχνιέται από κανένα. Και τα ίχνη σου θα τα ζητάνε πάντα, χωρίς να έχεις ανάγκη να μιλάς ούτε τα χέρια ν' απλώνεις!
Κι αυτά να τα θυμάσαι επίσης κάθε που "θυμάσαι"!
Σε φιλώ ευαίσθητη φίλη μου, Καληνύχτα :)
Στους ανέμους να μιλάς για τα βράδια
που ικέτευα ένα φιλί κι ένα χαμόγελο.
Στους καθρέφτες να μιλάς για τα κλειστά δωμάτια
που φυλάκιζαν όνειρα και προσμονές.
Και στη βροχή να μιλάς,
ΟΜΟΡΦΟΙ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ .ΜΙΛΟΥΝ ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ.ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ.
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΟΝΟ ΜΕΧΑΜΟΓΕΛΟ.
@Roadartist μου
Πράγματι η ποίηση γλυκαίνει το άγχος μου και τις πίκρες μου...
@Μαρία Τζιρίτα
Δεν έχω διαβάσει πολλά, μα αυτό μου άρεσε πολύ! Σ' ευχαριστώ Μαρία μου...
Καλή εβδομάδα και σε σένα.
@BUTTERFLY μου
Ούτε συζήτηση! Με τον ποιητικό λόγο λες πάρα πολλά, με ελάχιστες λέξεις!
Και εκφράζεσαι με την ψυχή σου...
@JamanFou μου
Το κυκλάμινο με γοητεύει...
Ακριβώς γιατί φυτρώνει στου βράχου τη σχισμάδα...
@Side21
Ο πανδαμάτωρ χρόνος απαλύνει τις οξείες και θαμπώνει τις μορφές, μα τις θύμησες δεν τις σκεπάζει...
αντίθετα τις κάνει πιο βαθειές...
@Άρη μου
Το άκουσα Άρη μου το νέο και πολύ το ευχαριστήθηκα. Δεν μπορεί να είσαι δεύτερη και τρίτη γενιά μεταναστών εδώ και να σου λένε να φύγεις γιατί δεν είναι από εδώ οι γονείς σου... Μα η πατρίδα των παιδιών αυτών είναι η Ελλάδα, αφού αυτή γνώρισαν σαν πατρίδα τους, μιλάνε τη γλώσσα της και σπουδάζουν την παιδεία της...
Πράγματι αισιόδοξο και ανθρώπινο μέτρο!
Καλό βραδάκι.
@σταγόνα μου
Έτσι ακριβώς όπως το λές!
Ένα απάνεμο λιμάνι, ένα ασφαλές καταφύγιο είναι η ποίηση για τη φουρτουνιασμένη μας ψυχή...
@οχιά μου
Δεν έγραψα εγώ.
Ο ποιητής Άγγελος Πετρουλάκης έγραψε αυτό το υπέροχο ποίημα.
Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Μιλάς σαν να με ξέρεις και κυρίως σαν να ξέρεις τον τρόπο που σκέφτομαι και αισθάνομαι...
Δεν φοβάμαι τους κακούς όταν βγάλουν τη μάσκα... τότε ξέρω με ποιούς έχω να κάνω.
Τους φοβάμαι μόνο όταν φοράνε το προσωπείο του φίλου του καλού, τότε ναι είναι επικίνδυνοι, γιατί δεν βλέπεις τη χολή και το δηλητήριο που φωλιάζει στην ψυχή τους για σένα... και μάλιστα χωρίς να τους έχεις βλάψει, αντίθετα να προσπάθησες να βοηθήσεις όπου μπορείς.
Όμως καλά λες, κάποιοι άνθρωποι σε ζηλεύουν γι' αυτό που είσαι, έστω κι αν δεν είσαι τίποτε, παρά μόνο ένας πονεμένος και ευαίσθητος άνθρωπος...
Υ.Γ. έχω μια απορία... γιατί με υποστηρίζεις αλήθεια? Με ξέρεις?
Περιμένω ένα mail σου.
@mareld μου
Ναι όμορφα λόγια, λόγια ψυχής...
Μα και οι δικοί σου στίχοι, τέλειο συμπλήρωμα στην ανάρτησή μου!
"γράφε άμμος κι ας σβήνει το νερό
η όστρια φέρνει τον καιρό
ως τα χαράματα ολόκληρο θα μ' αγαπήσει"
Απίστευτο!!
Σ' ευχαριστώ γλυκειά μου!!
Καλή εβδομάδα και σε σένα.
@ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ
Αυτό λέω κι εγώ Γλαρένια μου!
Τίποτε δεν ξεχνιέται!
Νάμαστε καλά να θυμόμαστε!!
Σωστά το λες!
Καλή εβδομάδα!
Πολλά φιλιά!!
:))
@syneas
Τι όμορφο αυτό που έγραψες...
Καρδιές από μάρμαρο, και είναι τόσες πολλές...
:))
@Άνεμε
"τότε που η απόσταση θα είναι χαοτική
και που οι θύμησες θα γίνονται
μαχαίρια πορφυρά,
θα παίρνω τους γνώριμους δρόμους
αναζητώντας τα ίχνη σου
ακόμα και στις ανάσες του δραπέτη ανέμου..."
:))
@JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟ
Καλώς τον!!
Χαίρομαι που σου άρεσαν οι στίχοι.
Σ' ευχαριστώ @φίλε μου, καλή εβδομάδα και σε σένα με πολλά χαμόγελααα!!
:)))
Γειάσου Μαριάννα μου...ααα,πολύ ωραίο το ποιηματάκι που έβαλες εδώ....μελαγχολικό αλλά ωραίο... να υποθέσω ότι θα'θελες να σε θυμάται κάποιος;;;-κάποιο συγκεκριμένο άτομο εννοώ....(ερώτηση κρίσεως)!χααααααχαχχαααχα!,αστειέυομαι φυσικά!..πάντα υπάρχουν θύμισες που μας κάνουν να γελάμε,κι άλλες που μας κάνουν να πονάμε,αφόρητα και άλλες που μας κάνουν να μελαγχολούμε,κι άλλες που μας κάνουν να θυμώνουμε,να λυπόμαστε... και πάει λέγοντας... έτσι είμαστε πλασμένοι βλέπεις να θυμόμαστε...δυστυχώς ή ευτυχώς... πολύ καλημέρα σας....
Μαριάννα καλως σε βρίσκω.
Το ιστολόγιοό σου μια ευχάριστη "βόλτα" για έναν παππού.
Για την ανάρτησή σου
αν τα σχόλια των νεώτερων
είναι τόσο κολακευτικά
καταλαβαίνεις , για έναν παπού
θύμησες τι σημαίνουν.
Να είσαι πάντα καλά.
Μαριάννα μου, ήμουν στα σχόλια πριν τον άνεμο και φαίνεται ότι με έχασες σε κάποιο ανεμοστρόβιλο(χαχαα):)))
@Aστριά μου
Γλυκειά μου, πώς το έπαθα αυτό!!
Είχα διαβάσει το υπέροχο σχόλιό σου και ειλικρινά δεν είχα λόγια να σου απαντήσω.
Είχα την εντύπωση ότι σε περιέλαβα στις απαντήσεις μου, μα σήμερα το μεσημέρι στη δουλειά δεν θα το πιστέψεις, ότι αναρωτήθηκα αν σου απάντησα, γιατί δεν θυμόμουν τι σου έγραψα!!
χαχαχα!!
Έτσι είναι, άλλους θυμόμαστε και άλλοι μας θυμούνται...
Και καμιά φορά οι θύμησες συναντιώνται...
Φιλιά καλή μου φίλη!!
Καλό ξημέρωμα και χίλια συγγνώμη!
Ξέρεις ότι είσαι ξεχωριστή για μένα, και καλά το κατάλαβες ότι κάπου σ' εχασα στον ...ανεμοστρόβιλλο της ζωής μου...
:)))
Πάει το έχασα το λιγοστό μυαλό μου!!
@Αθανασία μου
Καμιά φορά οι θύμησες μας πονούν μα κι άλλη φορά μας γαληνεύουν...
Αν και οι πονεμένες μνήμες κάποτε κι αυτές γίνονται αγαπημένες, γιατί είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας... και της ζωής μας!!
@Ζήση
Καλώς όρισες!!
Χαίρομαι που σου άρεσε το μπλογκ μου!
Οι θύμησες είναι θύμησες για όλους μας και όχι μόνο για έναν νεότατο παππού!!
Καλό ξημέρωμα!
Και'μενα με αγγιξε το ποίημα σου Μαριάννα γιατί και Σεπτέβρης και ο Οκτώβρης μας φαίρνει θύμισες.
Εμένα μελαγχολικές όπως το φθινόπωρο.
Να'σαι καλά να θυμάσαι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο
Φιλιά θαλασσινά γλυκιά μου!
Εγώ θα σας τη χαλάσω την ποιητική σας ατμόσφαιρα, και θα παραθέσω τους στίχους ενός λαϊκού τραγουδιού, ως λαϊκό παιδί που είμαι:
"Καπνίζω, πίνω, τρίτο μπουκάλι
αλλού κοιμάσαι με κάποια άλλη"
@zoyzoy μου
Πράγματι το φθινόπωρο φέρνει μια ποιητική διάθεση και μια μελαγχολία σε όλο τον κόσμο.
@Ασκαρδαμυκτί
Πρώτοοςς!!!
Ακριβώς αυτό λέει το ποιήμα με άλλα λόγια!!
χαχαχαχα!!
Πάντα οι λαϊκοί στίχοι είναι ακριβόλογοι!
Και μ' αρέσουν και μένα πολύ!
Αλλά είπα να ...ανεβάσω λίγο το επίπεδο... χαχαχα!!!
:)))
Αν ο χρόνος σε πνίγει, γιατί δε βγαίνεις έξω, να περπατήσεις, να δεις, να μυρίσεις, να γευθείς, να βρεις φίλους να μιλήσεις; Λέω εγώ, ένας άσχετος με την ποίηση μα καθόλα ρομαντικός
Θα έλεγα οτι όλο και περισσότερο θα πρέπει να καταφεύγουμε στη ποίηση, να ξεχνιόμαστε, να ταξιδεύουμε...
@phlou...flis μου
Μα ακριβώς γιατί ο χρόνος με πνίγει και δεν μου αφήνει περιθώρια να κάνω κάτι ουσιαστικό για τον εαυτό μου...
:))
@Λεοντόκαρδε
Ναι η ποίηση είναι ένα ασφαλές καταφύγιο για τις κυνηγημένες μας σκέψεις.
Καλό βράδυ @φίλοι μου.
Πολύ ωραίο ποιηματάκι, φθινοπωρινό.
Καλό βράδυ Μαριάνα.
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=71841&cid=4
Μπορείς να μάθεις για ποιόν εισαγγελέα πρόκειται???
Εμαθα ότι ασχολήθηκε, να πούμε και σ'αυτόν ένα ευχαριστώ!
Καληνύχτα Μαριάννα μου!!
πολύ όμορφο
Πάρα πολύ μου άρεσε μαριαννάκι μου και ειδικά:
"...τότε που η απόσταση θα είναι χαοτική
και που οι θύμησες θα γίνονται
μαχαίρια πορφυρά,
θα παίρνω τους γνώριμους δρόμους
αναζητώντας τα ίχνη σου
ακόμα και στις ανάσες του δραπέτη ανέμου."
Πάντα πίστευα πως υπάρχουν άγγελοι μαριάννα μου...............
@info press
Ναι το φθινόπωρο εμπνέει ποιητική διάθεση...
Καλό βράδυ.
@patsiouri μου
Δεν έμαθα ποιός εισαγγελέας ήταν. Όμως δεν χρειάζεται μπράβο για να κάνει κανείς τη δουλειά του. Ειδικά όταν υπάρχει επώνυμη καταγγελία κατά επώνυμου δράστη, ο εισαγγελέας δεν μπορεί να μην επιληφθεί, ακόμη κι αν το ήθελε!
Ας περιμένουμε το αποτέλεσμα...
Φιλιά!
@Μπλακσαντ
Καλώς ήλθες!!
Σ' ευχαριστώ!
@rain
Αυτοί οι στίχοι μου άρεσαν κι εμένα περισσότερο...
Δείχνουν την ανείπωτη νοσταλγία και το αβυσσαλέο χάος που νοιώθει κανείς όταν χάσει την αγάπη του...
Μακάρι να το πιστεύεις πάντα Βροχούλα μου, ότι υπάρχουν άγγελοι...και να μη διαψευστείς ποτέ!
Εγώ δυστυχώς διαψεύστηκα, πολλές φορές στη ζωή μου!
Γνώρισα διαβόλους με μορφή αγγέλων, κι αυτοί είναι οι χειρότεροι!!
Φιλάκια!
Καλό Σ/Κ σε @όλους!!
Ένα πρέπει να κάνουμε για τους άλλους, Μαριάνα μου:
Να τους δείχνουμε με τις πράξεις μας και να σιωπάμε! Τίποτ' άλλο! Μπορεί ν' αργήσουν, μα κάποτε θα μας καταλάβουν!
Μ' αρέσει αυτό το κόλπο στα σχόλια, αλλά ποτέ δεν πρόλαβα να το ψάξω.
Πάμε για το κυκλάμινο, Μαριάνα μου!
Ποιος δεν αγάπησε αυτό το λουλούδι και τις έννοιες του...
Άργησα να το σεβαστώ όσο έπρεπε, γι' αυτό και το έκλεισα σαν μπλογκ.
Το κυκλάμινο ανήκει σε όλον τον κόσμο και πρέπει να είναι ελεύθερο!
Το δικό μου, δεν ήταν!
βαρύ το φορτίο για τις πλάτες μου!
Φιλιά και όντως, συγκινημένη πολύ σήμερα!
Να είσαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου