Οι μέρες τέλειωσαν... η επιστροφή πάλι προ των θυρών...
Πάντα στα μέσα Αυγούστου σε τούτο το νησί το φθινόπωρο προαναγγέλλει τον ερχομό του...
Έτσι και φέτος, παρά τον αφόρητο καύσωνα, το φθινοπωρινό κυκλάμινο, πιστό στο ραντεβού του, ξεπρόβαλε ανάμεσα από τα πεσμένα λιόφυλλα, αποδεικνύοντας ότι η φύση ξέρει πάντα να βρίσκει το ...δρόμο της...
Η δροσιά επιβάλλει το πανωφόρι, την εσάλπα, τη ζακέτα... Οι ευωδιές κατακλύζουν τον αγέρα που σιγοτραγουδά τις ιστορίες της παράδοσης, που εδώ μένει ζωντανή όσο πουθενά αλλού...
Και φέτος έζησα ανεπανάληπτες στιγμές χαράς και ξεγνοιασιάς...
Ανάμεσα στα λιόδενδρα με το Στρατή συναντήσαμε τις μοναχικές αχλαδιές και γευτήκαμε τα λαχταριστά τους αυθεντικά αχλάδια..
Η σοδειά καλή... θα φθάσει και κάτι από αυτήν στην Αθήνα για να γλυκάνει τις πρώτες πικρές μέρες της προσαρμογής στη θανατερή, σκληρή πραγματικότητα της αμείλικτης καθημερινότητάς μας...
Όταν φθάσω Αθήνα με καλύτερο ιντερνετ, σας υπόσχομαι και κάποια βιντεάκια με το σαντούρι και τα τραγούδια του Στρατή... που με το δικό του τρόπο ξέρει να με οδηγεί για να γνωρίζω και να αγαπώ ακόμη περισσότερο αυτό τον τόπο με την ύπαιθρο, τα πέτρινα σπίτια του, τους ανθρώπους του και τις παραδόσεις του...
Δεν έχω άλλα να πω... αφήνω τις εικόνες, που με κόπο κατάφερα επιτέλους να ανεβάσω για να μιλήσουν αντί για μένα... Μονο ένα θα πω:
Τα πάντα φαντάζουν δυνατά και κατορθωτά όταν είμαστε νέοι. Όμως ο μύθος και η πραγματικότητα συνθέτουν την ίδια τη ζωή που γράφει το δικό της σενάριο, έχει τους δικούς της κανόνες και αποφασίζει χωρίς να ρωτά κανέναν....
Έτσι και η δική μου ζωή έγραψε το δικό της σενάριο, χωρίς να με ρωτήσει... και αποφάσισε για μένα... χωρίς εμένα...
Κι όσο περνούν τα χρόνια τόσο αυτό το συνειδητοποιώ και απλά τα καλοκαίρια στο χωριό αυτό αφήνομαι να ζω ένα flash back και να βιώνω την ψευδαίσθηση ότι ακόμη τα πάντα είναι δυνατά για μένα... γιατί ακόμη δεν θέλω να μεγαλώσω και γιατί ακόμη θέλω πάντα να έχω τη δύναμη και τα όνειρα των νέων ανθρώπων!
Και ναι ο τόπος αυτός με βοηθά πάντα να ονειρεύομαι... πως υπάρχει αγάπη, υπάρχουν ιδανικά... υπάρχουν άνθρωποι...
42 σχόλια:
τα παντα ειναι δυνατα, δεν ειναι ψευδαισθηση!
Καλη επιστροφη!
Άντε, καλώς να έλθεις πίσω, σε πεθυμήσαμε.
Χαιρομαι πολυ που πέρασες τοσο καλά Μαριάννα μου...αλλα εχω και μια περιέργεια η γυναικα...
Ποιο χωριό;
Ποιος Στρατής;
Καλή προσαρμογή.
Είναι σπουδαίο να υπάρχει τόπος με ανθρώπους και μνήμες που να δίνει τέτοια αίσθηση.
Να είσαι καλά και να πηγαίνεις.
Είσαι υπέροχη αρθρογράφος Μαριάνα. Δεν σου χρειάζεται εσένα λογο-τεχνικό ταλέντο για να εκφραστείς γλαφυρά.Αυτό το έχει αναλάβει η ψυχή σου που μετατρέπει το αίσθημα σε γραφή και τρέχει στο χαρτί όπως το γάργαρο ολοκάθαρο νερό απ' την πηγή του.
Ένα λαθάκι μόνο έκανε στη ροή του λόγου της η καρδιά σου .Είπε¨:
"Έτσι και η δική μου ζωή έγραψε το δικό της σενάριο κ,λ.π."
Λάθος χρόνο χρησιμοποίησε. Συνεχιζόμενο Ενεστώτα έπρεπε να βάλει...Γιατί το σενάριο της Ζωής σου, -της ζωής μας-γράφεται συνέχεια καλή μου ασταμάτητα. Κάθε ώρα και κάθε στιγμή.Και κανείς ποτέ δεν ξέρει το αύριο τι θα μας φέρει.Όσο για το Φθινόπωρο ,πες μου ποια εποχή του παραβγαίνει σε χρώματα ;;;;
Οι εικόνες όνειρο.Αλλά αλήθεια δεν μας είπες από ποια ευλογημένη γωνιά της Ελλάδος μας γράφεις.;
φιλιά και καλή επάνοδο.
Καλωσόρισες Μαριάννα!
Θα πρέπει να ήσουν στην Αγιάσο, εκεί ακούς το σαντούρι μέσα στα στενά. Δε θυμάμαι αν ήταν ο Στρατής που έπαιζε τότε που πέρασα από αυτό το υπέροχο γραφικό χωριό.
Αλήθεια έχεις νιώσει ποτέ την επιθυμία να μείνεις; Είναι παραδεισένιος τόπος..
Καλό φθινόπωρο!
Αναμνησεις,θυμισες,τοπια,παιδικες μνημες,εικονες,και η υπεροχή περιγραφή σου
Ένα νοσταλγικό τοπίο
Όπως είπες,μας συναρπάζει ,ότι μας κάνει να ονειρευόμαστε
Και να γυρνάμε πάλι πισω,όταν είμαστε παιδιά
Που παίζαμε ανέμελα όλη ήμερα στη θάλασσα
Και όταν γυρνάμε στο φθινόπωρο της ζωης,οι αναμνήσεις θα μας ζώνουν ,μέχρι τις επόμενες παραστάσεις
Μικρές περιπλανήσεις όλη μας η ζωή
Μικρές περιπλανήσεις μ' εκείνους που δεν ήρθαν
στις άδειες ώρες θ' ακουμπήσεις θα χαθείς
ψεύτικα σαν στολίδια τα λόγια σου λυγάνε
πώς να σωθείς
Της πρώτης μου αγάπης τις ωραίες τις στιγμές
πού να τις βρω
κοντά μου πάντα θα' ναι
στο δρόμο στο λιμάνι στο σταθμό
Στο παγωμένο χέρι στον αποχωρισμό
στα θλιμμένα τα βράδια στον καφέ τον πρωινό
Φθαρμένες παραστάσεις ένας αγέρας κλαίει
σχεδία η ζωή δε θα προφτάσεις αλλού να πας
στο κρύο άδειοι δρόμοι η πόλη κρυφά γελάει
να μ' αγαπάς
Να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι, γιατί υπάρχει αγάπη, υπάρχουν ιδανικά και υπάρχουν και άνθρωποι και πάντα θα υπάρχουν και ας είναι πιθανόν οι λιγότεροι!
Η φύση είναι γαλαντόμα. Οταν βρισκόμαστε σιμά της και την προκσλαούμε να μας γειάνει τις κρυφές πληγές τότε εκείνη είναι πάντα πρόθυμη να το πράξει...
Καλά να περνάς Μαριάννα μου
και καλή επάνοδο...
Ειχα γραψει πολλα, αλλα λογω της 'αυθεντιας μου' χαθηκαν.
Τελικα, δεν μας ενδιαφερει το ΛΗΞΙΑΡΧΕΙΟ!!!!
Παντα στις επαλξεις..!!!!
Καλή επιστροφή Μαριάννα. Πιστεύω ότι ακόμα κι αν η ζωή δεν μας ρωτήσει για μία πράξη του σεναρίου, πάντοτε έχουμε τη δυνατότητα να την αλλάξουμε.
Γλυκές γεύσεις και νοσταλγία μεταφέρουν τα λόγια σου...
Ας δείξουμε με ανατρεπτικές επιλογές πόσο αγαπάμε την ελληνική επαρχία όλοι μας.
Δεν επιθυμώ να επιστρέψω πίσω στο χρόνο-έχουμε μια τάση να εξιδανικεύουμε το παρελθόν.
Αλλωστε δες τους νέους σήμερα, δεν μοιάζουν να ονειρεύονται...
Και εγώ στο νησί είμαι ακόμη και δύσκολα σκέφτομαι την επιστροφή.
Σε φιλώ γλυκά.
Καλημερα Μαριανακι!
Ο χρονος κυλαει αμειλικτος ειναι η αληθεια...ομως η ζωη γραφει τα πιο δυνατα σεναρια κι επειδη μαλλον λιγα ειναι αυτα που εμεις επηρεαζουμε, οσο πιο συντομα συνειδητοποιησουμε την επιδραση του συπματος πανω μας τοσο πιο γρηγορα θα αφεθουμε να μας παει στο πεπρωμενο μας...χωρις αυτο να σημαινει οτι δεν εχουμε λογο εμεις να προσπαθουμε παντα για το καλυτερο...
Αν ησουν στην Αγιασο μπορει να βρεθηκες να πινεις καφε με την αδερφη μου...πιος ξερει; Ο απεραντος κοσμος ειναι τοσο μα τοσο μικρος...
Μαριάνα μου φαίνεται οτι πέρασες υπέροχα στις διακοπές σου στα δικά σου μέρη.Εύχομαι καλή επιστροφή και καλό χειμώνα με υγεία.
Όταν γράφεις για το νησί σου, νοιώθω μια αυθεντική ατόφια στόφα Μαριάννας. Σαν εκείνο το τρυφερό κυκλάμινο το πρώτο..
Μαριάννα μου καλώς σε ξαναβρίσκω:)
@Νίκο μου
Όχι δεν είναι τα πάντα δυνατά!
Στο λέω εγώ που πάντα παλεύω... μερικά πράγματα είναι το πεπρωμένο μας, και είτε το θέλουμε είτε όχι δεν αλλάζουν...
Ναι επιστρέψαμε στη ...φυλακή μας
Τέρμα η άδεια!
:))
@Μεροπίτσα μου
Κι εγώ σας πεθύμησα!
Γύρισα χθες βράδυ, οι δουλειές αμέτρητες σήμερα, από αύριο θα τηλεφωνηθούμε...
:))
@Ρίκη μου
Το χωριό είναι η Αγιάσος Λέσβου και όσο για το Στρατή έχω ξαναγράψει...
http://marianaonice.blogspot.com/2008/07/blog-post_09.html
:))
@Thalassenia
Σ' ευχαριστώ @φίλη μου...
Ναι είναι όμορφο να υπάρχουν ακόμη ευλογημένοι τόποι...
:))
@Λυγερή μου
Τα όμορφα λόγια σου άγγιξαν την ψυχή μου... Πόσο με καταλαβαίνεις... έτσι κατάθεση ψυχής είναι η γραφή μου όταν την επιβάλλει το συναίσθημα.
Συνεχίζει η ζωή να γράφει το σενάριο της, έχεις δίκιο, έτσι είναι, μα η αρχή καμιά φορά στο μυθιστόρημα της ζωής, προκαθορίζει και το τέλος της...
Και εμείς λίγα μπορούμε να αλλάξουμε σ' αυτό... απλά αναλαμβάνουμε να παίξουμε τους ρόλους που η ζωη μας επιφύλαξε...
Όσο για το φθινόπωρο παρότι με μελαγχολεί το λατρεύω!
Για το ποιό χωριό αναφέρομαι δες παραπάνω στο σχόλιό μου προς τη @Ρίκη Ματαλλιωτάκη.
Καλό φθινόπωρο!
:))
@Margo μου
Έχεις επισκεφτεί το χωριό μου?
Ένοιωσες κι εσύ την επιθυμία να μείνεις?
Για μένα είναι ένας από τους ανεκπλήρωτους πόθους μου, μέχρι στιγμής!
Καλό φθινόπωρο και σε σένα!
@Άνεμε
"...Της πρώτης μου αγάπης τις ωραίες τις στιγμές
πού να τις βρω
κοντά μου πάντα θα' ναι
στο δρόμο στο λιμάνι στο σταθμό
Στο παγωμένο χέρι στον αποχωρισμό
στα θλιμμένα τα βράδια στον καφέ τον πρωινό..."
Οι στίχοι σου αυτοί πάντα με κάνουν να βουρκώνω...
Είναι ίσως γιατί στο βάθος μου θυμίζουν τη ζωή που γλύστρισε μέσα από τα δάχτυλά μου σαν το νεράκι και χάθηκε για πάντα η ομορφιά που ήθελα αλλά δεν μπόρεσα να ζήσω...
Το αίσθημα του ανικανοποίητου και η πίκρα ότι η ζωή δεν μας έδωσε όσα μας χρωστούσε ειναι αδυσώπητα βασανιστικά!!
:(
@αθεόφοβε
Και όλο λιγοστεύουν και περισσότερο...
Συνεχίζω να ονειρεύομαι, δεν μπορώ να ζήσω αλλιώς...
:))
@dyosmaraki μου
Αχ η φύση είναι βάλσαμο στις ανοιχτές πληγές μας...
αληθινό βάλσαμο που κι αν δεν γειάνει την πληγή γαληνεύει σίγουρα τον πόνο της...
Καλό φθινόπωρο να έχουμε @φίλη μου!
:))
@NdN
Τα χρόνια που πέρασαν με δίδαξαν ότι δεν έχουμε και πολλές δυνατότητες ν' αλλάξουμε πολλά πράγματα στο σενάριο της ζωής μας, μόνο καμιά ατάκα μπορεί να προσθέσουμε δική μας... αν είμαστε ταλαντούχοι ...ηθοποιοί...
:))
@ANAZHTHΣH
Τα νησιά μας αυτή την εποχή είναι τα καταφύγιά μας και νομίζω ότι είμαστε τυχεροί όσοι έχουμε αυτή τη δυνατότητα της καταφυγής...
Το παρελθόν όσο απομακρύνεται τόσο πιο ...ιδανικό ίσως φαντάζει γιατί ατονούν και απωθούνται τα άσχημά του και τονίζονται οι ομορφιές του... μα και οι πίκρες του μετά από χρόνια, μοιάζουν γλυκές και αγαπημένες... γιατί είναι κομμάτια από εμάς...
Καλή επάνοδο και σε σένα!
@BUTTERFLY
Έτσι το πεπρωμένο γράφει το σενάριο κι εμείς απλά το στολίζουμε...
όπως θα είδες παραπάνω ναι στην Αγιάσο ήμουν... λες να είδα την αδελφή σου?
και πέρισυ είχατε έρθει μαζί αν θυμάμαι καλά... μάλλον θα της ...άρεσε κι εκείνης...
Αχ ο κόσμος είναι τόσο μα τόσο μικρός... και φέτος το διαπίστωσα ακόμη μια φορά!
:))
@taspa μου
δεν είναι που έχασες τα γραφόμενα σου, παρολίγο να σε ξεχάσω κι εγώ...
είμαι σίγουρη ότι όσα θα είχες γράψει θα ήταν καταλυτικά όπως πάντα είναι ο λόγος σου!!
Σαφώς και πάντα στις επάλξεις!!
Ποιο ληξιαρχείο?? ακόμη μωρά αδήλωτα είμαστε!!
χαχαχαχα!!!
@Λεοντόκαρδέ μου
ναι πέρασα όμορφα και τώρα με πονάει η γλυκειά ανάμνηση... όλα έγιναν ακόμη ένα παρελθόν και η ψυχή προσμένει το επόμενο καλοκαίρι...
Καλό χειμώνα? από τώρα? άσε @φίλε μου που αυτός ο χειμώνας προβλέπεται κακός ψυχρός και ανάποδος!
Ας ευχηθούμε όμως, τι άλλο μπορούμε να κάνουμε?
@Άστριά μου
Καλώς ξαναβρεθήκαμε!
Αχ ναι στο μέρος αυτό ξαναβρίσκω την ατόφια Μαριάνα που κι εγώ την έχω χάσει...
Φιλιάαα πολλά!
Ελα,βρε,κακώς γύρισες,παράταση δεν είχε;:)
Καλή προσαρμογή...
Καλημερα Μαριανακι!
Ναι και της αρεσε αλλα ειναι απο εκει και ο αντρας της, οποτε ερχονται καθε χρονο 1-2 φορες.
Εμενα απο περυσι θα θυμασαι οτι το χωριο σου μου αρεσε παρα πολυ!
Ανησυχω λιγο με οσα γραφεις, ελπιζω να εισαι καλα...αν θες κατι...
@VAD μου
Τώρα που το σκέφτομαι ναι ίσως θα μπορούσα να είχα μια παράταση, αλλά δεν τη διεκδίκησα...
Γι' άλλη μια φορά δεν διεκδίκησα αυτό που ίσως δικαιούμαι στη ζωή μου... και υπέταξα τα θέλω μου στα πρέπει μου.
Και απογοητεύομαι όταν σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να ζήσω ακόμη μερικές όμορφες στιγμές γιατί αυτό είναι η ζωή μας: όμορφες στιγμές και τίποτε άλλο!
:))
@πεταλουδίτσα μου
Αλήθεια πολιτογραφήθηκε Μυτιληνιά εξ αγχιστείας η αδελφή σου?
Ελπίζω να της αρέσει. Θα έχεις και εσύ την ευκαιρία να γνωρίσεις περισσότερο το νησί μας.
Μην ανησυχείς γλυκειά μου @φίλη, δεν συμβαίνει κάτι συνταρακτικό, απλά με μελαγχολεί η προσπάθεια προσαρμογής πάλι στην καθημερινότητά μου... και μάλιστα η διαπίστωση για άλλη μια φορά ότι αλλού κι αλλιώς θα ήθελα να ζω...
:))
"...Κι όσο περνούν τα χρόνια τόσο αυτό το συνειδητοποιώ και απλά τα καλοκαίρια στο χωριό αυτό αφήνομαι να ζω ένα flash back και να βιώνω την ψευδαίσθηση ότι ακόμη τα πάντα είναι δυνατά για μένα... γιατί ακόμη δεν θέλω να μεγαλώσω και γιατί ακόμη θέλω πάντα να έχω τη δύναμη και τα όνειρα των νέων ανθρώπων!
Και ναι ο τόπος αυτός με βοηθά πάντα να ονειρεύομαι... πως υπάρχει αγάπη, υπάρχουν ιδανικά... υπάρχουν άνθρωποι..."
Προσυπογράφω...
Μου τη δίνει τρελά αυτό το "καλό χειμώνα" μέσα στη ζέστη οπότε απλώς καλώς ήρθαμε όλοι στην γνωστή μας παρέα.
Φιλιά πολλά!!!!!
Χαίρομαι όταν οι φίλοι μου περνάνε καλά ...
Και μόνο καλά θα περνούσες στο Βόρειο Αιγαίο !!!
πέρασα κι εγώ απ' τη Μυτιλήνη στις αρχές του καλοκαιριού ...
Απ' ότι βλέπω φορτίσαμε τις μπαταρίες για ένα δύσκολο χειμώνα !!!
(μας περιμένει βλέπεις κι ο ΦΠΑ στη γωνία ...)
ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ εύχομαι ...
Συγγνώμη που το σχόλιο αφορά άλλο (;) θέμα:
NASA-ΝSF ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΤΩΡΑ ότι τρέμουν για παγωνιές!
Γι΄αυτό οι βορειοευρωπαίοι (και οι γενίτσαροί τους) χτυπάνε τον ευρωπαϊκό Νότο (ΚΑΙ επειδή ΤΡΕΜΟΥΝ την εξάντληση των καυσίμων), και μόνο με αποκέντρωση-αιγοτροφική ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ μπορούμε να επιβιώσουμε και να αμυνθούμε με βαλκανική συμμαχία:
August 26, 2010
Large changes in the sun's energy output may drive unexpectedly dramatic fluctuations in Earth's outer atmosphere.
The results showed the thermosphere cooling in 2008 by 41 kelvins.
The research, led by scientists at the National Center for Atmospheric Research (NCAR) in Boulder, Colo., and the University of Colorado at Boulder (CU), indicates that the sun's magnetic cycle, which produces differing numbers of sunspots over an approximately 11-year cycle, may vary more than previously thought.
"If it is indeed similar to certain patterns in the past, then we expect to have low solar cycles for the next 10 to 30 years," professor Woods says.
http://www.nsf.gov/news/news_summ.jsp?cntn_id=117580&org=NSF&from=news
Δυο σταγόνες στο τζάμι
η ψυχή μου ποτάμι
έναν ξέμπαρκο στίχο
σημαδεύω στον τοίχο, δεν μπορώ.
.
Ονειρεύομαι τάχα
ένα βλέμμα μονάχα
να σκεπάσω το σώμα
που κρυώνει ακόμα, δεν μπορώ.
Τώρα πια έχεις φύγει
τώρα μείναμε λίγοι
ο αιώνας αλλάζει
κι όμως ίδιος μου μοιάζει, δεν μπορώ.
Σαν αέρας γυρίζεις
μια ζωή χαραμίζεις
περπατάς στα χαμένα
δεν πιστεύεις κανένα, δε μιλάς.
Σε κερδίσαν οι φήμες
σου καήκαν οι μνήμες
έχεις χρόνια σωπάσει
μ' έχεις πλέον ξεχάσει, δε μιλάς.
Χαμένες αγάπες, χαμένες αγάπες, χαμένες αγάπες παλιές
χαμένες αγάπες στιγμές απουσίας χαμένες για πάντα στιγμές
"Τα πάντα φαντάζουν δυνατά και κατορθωτά όταν είμαστε νέοι. Όμως ο μύθος και η πραγματικότητα συνθέτουν την ίδια τη ζωή που γράφει το δικό της σενάριο, έχει τους δικούς της κανόνες και αποφασίζει χωρίς να ρωτά κανέναν....", ευτυχώς!
Το παρελθόν όσο απομακρύνεται τόσο πιο ...ιδανικό ίσως φαντάζει γιατί ατονούν και απωθούνται τα άσχημά του και τονίζονται οι ομορφιές του... μα και οι πίκρες του μετά από χρόνια, μοιάζουν γλυκές και αγαπημένες... γιατί είναι κομμάτια από εμάς...
Τώρα κατάλαβα γιατί εκείνο το αδυσωπητα βασανιστικά. Στην αρχή είπα "αχ ρε μαριανα πόσο μου λειψες"
και τώρα που ήρθα, σύμπευση πάλι...
και το ταξίδι απαρηγόρητα μοναχικό...
Αγαπητή Μαριάννα,
Σε ευχαριστώ για το κερί στην Παναγίτσα της Φανερωμένης. Πιο νέος και για δέκα χρόνια κατηφόριζα το δειλινό από τους ξενώνες του φιλόξενου και γενναιόδωρου κ. Δαμιανού Βασιλλέλη στην Παναγίτσα και άναβα το καντήλι της. Αντίκρυ, στο πέλαγος οι ταλαίπωροι εργάτες της θάλασσας έπαιρναν το φώς της και την παραμυθία της.
Αγαπητή Μαριάννα, "δεν" γνωριζόμαστε, όμως γνωριζόμαστε πιά, από τα πράγματα που μας ενώνουν, από τις συγκινήσεις τους που μας εκπέμπουν και που μας αγγίζουν -νομίζω- στον ίδιο βαθμό.
Το ΘΤ είναι τα αρχικά μου (Θανάσης Τ) και προφανώς δεν σου λένε τίποτα.
Από δώ και πέρα θα επικοινωνούμε συχνά, αν και σε γνωρίζω εδώ και κάμποσο καιρό.
Καλώς επέστρεψες, αφήνοντας πίσω τον παιδικό μας παράδεισο, τις μνήμες που μας αποσπούν από την αθλιότητα της εποχής.
Σού εύχομαι αυτές οι μνήμες να σε οπλίζουν όλο τούτο τον δύσκολο καιρό που έρχεται, να μας δίνεις την ποίηση της ζωής, να αντέξουμε. Και που ξέρεις, ίσως τούτη τη φορά να καταφέρουμε να δαμάσουμε το τέρας..
Με πολλή αγάπη,
Θανάσης
@mortal
Ετσι είναι! και χαίρομαι πολύ που κι εσύ προσυπογράφεις... πως θα μπορούσες άλλωστε να μη προσυπογράψεις αφού είσαι πατριωτάκι;;
@Μικρές ανάσες
Κι εμένααα!! Τι χειμώνα με 33 βαθμούς και βάλε?? Απλά κάτι να λέμε, άσε που ο φετινός χειμώνας προβλέπεται ...κακός, ψυχρός κι ανάποδος!
χαχαχα!!
@Side21
Άστα, άστα εμένα με συναντησε η εφορία στη γωνία και με τσάκισε!
Τέλος πάντων, ας είναι φορτίσαμε και συνεχίζουμε!
Καλό φθινόπωρο!
:))
@Ανώνυμε
27 Αυγούστου 2010 12:57 μ.μ.
Δεν πειράζει, ...κάνε δουλειά σου...
:)))
@Άνεμε
έχεις χρόνια σωπάσει
μ' έχεις πλέον ξεχάσει, δε μιλάς.
Χαμένες αγάπες, παλιές
χαμένες αγάπες, στιγμές απουσίας χαμένες για πάντα στιγμές...
@JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟ
Καλώς ήλθες! Καλό φθινόπωρο φίλε μου!
@skepsis4m
Καλώς όρισες απο τα @μέρη μου!
Χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που η ζωή τους έγραψε ένα σενάριο που τους αρέσει...
Πάντα έτσι εύχομαι...
:)))
@Freedula μου
η σύμπλευσή μας είναι πλέον γεγονός!
Κάθε φορά και περισσότερο επιβεβαιώνεται...
Και μένα μου έλειψες...
Φιλιά!
@skepsis4m
Καλώς όρισες απο τα @μέρη μου!
Χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που η ζωή τους έγραψε ένα σενάριο που τους αρέσει...
Πάντα έτσι εύχομαι...
:)))
@Freedula μου
η σύμπλευσή μας είναι πλέον γεγονός!
Κάθε φορά και περισσότερο επιβεβαιώνεται...
Και μένα μου έλειψες...
Φιλιά!
@Ανώνυμε Θανάση,
Κατ' αρχάς σ'ευχαριστώ για τη διευκρίνιση ως προς το αν γνωριζόμαστε ή όχι...
Όσο για το κεράκι, δεν πήγα στο Σίγρι φέτος, μα το θυμήθηκα και στο άναψα στην Παναγιά την Αγιασώτισσα, δεν νομίζω να βλάπτει... η Παναγιά άλλωστε είναι η ίδια, όπου κι αν στεγάζεται...
Το σχόλιό σου αποπνέει μια νοσταλγία και αγάπη για αυτές τις παιδικές μνήμες στο νησί αυτό... και σε νοιώθω... γιατί κι εγώ, παρότι δεν γεννήθηκα εκεί, το αγάπησα βαθειά και το κουβαλώ στην ψυχή μου...
Σ΄ευχαριστώ για τις όμορφες ευχές σου... λες να καταφέρουμε να δαμάσουμε το τέρας?
Εγώ γιατί είμαι τόσο απαισιόδοξη αυτό τον καιρό??
Και πάλι σ' ευχαριστώ για το ζεστό και ελπιδοφόρο @πέρασμα σου... Θα χαίρομαι να τα λέμε συχνά!
και με τη δική μου αγάπη...
:)))
πρώτη επίσκεψη στο νησί
στα 15 μου
Υψηλομέτωπο
το!!! χωριό
υπέροχες αναμνήσεις
στη συνέχεια πολλές επισκέψεις, άλλοτε για συναυλίες, άλλοτε για διακοπές
έχω τις καλύτερες εικόνες στο μυαλό μου
καλό φθινόπωρο
@logia μου
Πόσο χαίρομαι που έχεις γνωρίσει το νησί μου και σου άρεσε...
Έχει το δικό του τρόπο να μαγεύει τους επισκέπτες του...
Καλό φθινόπωρο!!
:))
Το κείμενό σου υπέροχο βγάζει απ'τα συναισθήματα τις υπέροχες στιγμές που έζησες και οι φωτό αποδεικνύουν αυτά που περιγράφεις!
Ας σου γεμίζουν αυτές οι στιγμές τις κενές της πρωτεύουσας και ας σου δίνουν δύναμη στους αγώνες σου.
Καλό φθινόπωρο με φιλιά θαλασσινά!!
Και του χρόνου Μαριάννα μου με τις ομορφιές της μνήμης μα περισσότερο και της ψυχής σου
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
@Γλαρένια μου
Νάσαι καλά!! Καλό μας φθινόπωρο!
Πέρασα από το @σπιτικό σου μα δεν βρήκα @ανοικτά για να σου αφήσω σχόλιο...
Όμως απόλαυσα άλλη μια φορά το γλαφυρό και τόσο νοσταλγικό και ανθρώπινο ύφος σου...
Φιλιά!
I'll be posting my own version of this as soon as I've
lоoked into it with more considеrаtion.
For now I'll just say I'm not persuadеd by it.
My websitе - bad credit personal loans
Δημοσίευση σχολίου