Κόντρα σε κάθε "ανασχηματισμό" της δυστυχίας μας... εγώ ελπίζω ακόμη στους ανθρώπους που μιλάνε με την ψυχή τους...

Εν μέσω ανασχηματισμού με τυμπανουκρουσίες και αλλαλαγμούς θριάμβου και γελοίων υποσχέσεων ότι όλα βαίνουν καλώς και εμείς θα βγούμε από την ...κρίση τους, αλώβητοι, ενώ αυτοί θα κορδώνονται μέσα στη χλιδή τους και την υποκρισία τους, ότι όλοι είμαστε στο ίδιο καράβι και ότι όλοι πρέπει να κάνουμε την ίδια υπομονή και να δείξουμε αλληλεγγύη...
Δεν τους μπορώ πια... μ' αυτό το περίλυπο ύφος τους για υπομονή και κουράγιο λες κι αυτοί θα βγουν στην ανεργία, αυτοί δεν θα έχουν να πληρώσουν το πετρέλαιο στο βαρύ χειμώνα που έρχεται, αυτοί δεν θα έχουν να πληρώσουν τη ΔΕΗ και θα μένουν στα σκοτεινά και στην τύφλα τους χειμώνα ή καλοκαίρι...
Τι σχέση έχει το παιδαρέλι του Χάρβαρντ και της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, κ. Παπακωνσταντίνου με μας? Αμετακίνητος αυτός, εκεί λες και όσο πιο σκληρά μέτρα μας παίρνει τόσο πιο πετυχημένος είναι! 
Επιτυχία είναι να εκτελείς συμβόλαια των εντολοδόχων της Νέας Τάξης Πραγμάτων και να βυθίζεις έναν λαό στην αδικία και στη στέρηση??
Και γιατί λυπάται ο καημένος? που θα δυσκολευτούμε εμείς? που θα πεινάσουν τα παιδιά απολυμένων? που θα κλείσουν μαγαζιά? που θα πεθάνουν γέροντες χωρίς σύνταξη από την παγωνιά? που θα πεθάνουν άρρωστοι χωρίς περίθαλψη? που θα απελπιστούν παιδιά χωρίς παιδεία?
Αααα και μη ξεχάσουμε, μετά τον ανασχηματισμό είχαμε κι άλλα ...καλά νέα!
Ελεύθερος με εγγύηση ο Μαντέλης, γιατί λέει ήταν καλό παιδί και δεν έκανε προετοιμασίες για τη διαφυγή του!! Θα μας τρελλάνουν εντελώς!!
Και μετά μου λες @φίλε Θανάση, ότι αυτή τη φορά θα νικήσει η λύπη...
Έχει δύναμη άραγε η λύπη να νικήσει την κόλαση που μας υπόσχονται?
Έχει δύναμη να δαμάσει το ...τέρας?
Τα λόγια σου παρήγορα, ελπιδοφόρα, μέσα από το σκοτάδι αντανακλούν φως...
Γι' αυτό το email σου αυτό θα το παραθέσω αυτούσιο εδώ να το διαβάσουν όλοι και να δουν ότι έχω δίκιο να πιστεύω ακόμη στους ανθρώπους που μιλάνε με την ψυχή τους...
Και υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι... είναι ανάμεσά μας... είναι από εμάς... και περιμένουν όλοι μαζί να ενώσουμε το χείμαρο της λύπης μας και να πνίξουμε το τέρας!!
"""""

Αγαπητή Μαριάννα,

Για να μην κάνω κατάχρηση του πεδίου διαλόγου των φίλων-επισκεπτών, τολμώ μέσω του mail να σε ευχαριστήσω για την απόκρισή σου και να σου απαντήσω στην ερώτηση " Θα δαμάσουμε το τέρας. Εγώ γιατί είμαι τόσο απαισιόδοξη αυτό τον καιρό??".

 Αυτή τη φορά, αυτόν τον καιρό, που η λύπη κυριεύει τις ψυχές μας, που η αλήθεια κτυπά ξανά τις πόρτες του μυαλού, που τα πράγματα αποκτούν ξανά το χρώμα τους, η ελπίδα ανασταίνεται και ζητά να ξαναφυτρώσει, ρίχοντας μέσα στο χώμα και τη χειμωνιά τις ρίζες της. Είναι η λύπη, η αληθινή χαρά, η ανημπόρια, η απελπισία οι δυνάμεις μας. Η λύπη και η απόγνωση, οι ψεύτικες χαρές, η επιδοτούμενη ευτυχία που μας σέρβιραν για να μας αποχαυνώσουν θα γίνουν τα όπλα μας.

Μην περιμένεις παρά μια παθητική αντίσταση, μια βουβή επανάσταση. Οι ανήμποροι-βουβοί οδοιπόροι, οι απελπισμένοι, οι παροπλισμένοι θα βγαίνουν κάθε μέρα πια με πρόσωπα βουβά στους δρόμους της αναζήτησης της αξιοπρέπειας και της επιβίωσης. Και όταν το ρόπαλο του δυνάστη τους τους αγγίξει, έ, τότε θάναι η αρχή.

Και πληθαίνουν οι στρατιές της απόγνωσης, πληθαίνουν και οι στράτες της αναζήτησης, φουντώνει η δίψα για την αληθινή ευτυχία, την ελευθερία, την αλήθεια. Και αν το μίσος για τη δυναστεία είναι βουβό, τόσο χειρότερα για τους δυνάστες.

Γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι να αφομοιωθούν αυτές οι σκέψεις από πολλούς, τους πλείστους θα έλεγα. Ομως γιατί είμαστε εδώ ? Γιατί κάποια δύναμη μας δώρισε κάποια περίσσεια ευαισθησία, κάποια αποθέματα αγάπης ??

Δεν θάπρεπε να έχουμε το δικαίωμα να τα απεμπολούμε, επιβάλλεται να τους δίνουμε διέξοδο προς την αλήθεια, την ελευθερία της ψυχής μας.

Αγαπητή Μαριάννα,

Αυτή τη φορά η λύπη, η αγάπη, η αλληλεγγύη, η μελαγχολία μας θα δαμάσουν το τέρας. Ακριβώς για αυτό: Γιατί -νομίζω- εμπεριέχουν και εκτείνονται ως τις ανθρώπινες διαστάσεις τους. Κανένας θόρυβος -ψίθυροι μοναχά-, κανένας θούριος, κανένα σλόγκαν, καμμία έφοδος στον ουρανό... Και μην ξεχνάς τη φράση του Μίλαν Κούντερα: Το καλύτερο καθεστώς είναι μια δικτατορία σε αποσύνθεση.

Σε ευχαριστούμε η σύντροφός μου και εγώ γιατί μας όπλισες την ψυχή, μας ακονίζεις το μυαλό, μας συντροφεύεις στο ταξίδι.

Με αγάπη

Θανάσης

Να με συγχωρείς Μαριάννα,

Θυμήθηκα και το ποίημα του Μπρέχτ που σου το στέλνω:

Εσείς πού θα βγείτε από τον κατακλυσμό που έπνιξεν εμάς,

θυμηθείτε, σαν θα μιλάτε για τις δικές μας αδυναμίες

και τα σκοτεινά χρόνια που εσείς γλιτώσατε.

Αλλάζοντας πιο συχνά χώρες από παπούτσια

διαβαίναμε μέσα στην πάλη των τάξεων απελπισμένοι

σαν βλέπαμε αδικία μονάχα και αντίσταση καμιά.

Κι όμως ξέραμε ότι και το μίσος για την ταπείνωση

αλλοιώνει το πρόσωπο

και η οργή για την αδικία φέρνει βραχνάδα στην φωνή.

Αχ ,εμείς, που θέλαμε να ετοιμάσουμε το έδαφος για την φιλία

εμείς, μεταξύ μας δεν φιλιώσαμε.

Εσείς όμως σαν έρθει η μέρα

που ο άνθρωπος συμπαραστάτης θα είναι του ανθρώπου

να μας θυμάστε με επιείκεια.

 

""""""

Σ' ευχαριστώ @φίλε που βρέθηκες στο @δρόμο μου για να μου δώσεις δύναμη να συνεχίσω να αναζητώ την ελπίδα...

.