Che fece... il gran rifiuto- Κ.Π.Καβάφης
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τό'χει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του...
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τό'χει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του...
Τούτες τις μέρες το ποιήμα αυτό τριγυρίζει συνέχεια στο μυαλό μου...
Δεν ξέρω γιατί αλλά σκέφτηκα ότι σήμερα έμειναν ελάχιστοι πια αρνηθέντες...
Οι πιο πολλοί έτοιμο τόχουν μέσα τους το Ναι και λέγοντάς το, μια χαρά στη ζωή τους πορεύονται...
Γι' αυτό γεμίσαμε ξύλινους ανθρώπους, με πρόσωπα σαν μάσκες, ψυχρά και αγέλαστα, χωρίς ίχνος ανθρωπιάς και έγνοιας για τους συνανθρώπους τους...
Γεμίσαμε ανδρείκελα άψυχα που λέγοντας συνεχώς Ναι στους ισχυρούς, ανέβηκαν σε βάθρα υψηλά και τις τύχες μας πήραν στα χέρια τους, νομίζοντας πως μπορούν να τις ορίζουν!
Αλλοίμονο σ' όσους αν ρωτιούνταν πάλι όχι θα ξανάλεγαν!
Το τίμημα βαρύ για κείνο το Όχι, το σωστό, στη ζωή τους!
24 σχόλια:
Εκτώς από το μεγάλο ναι ή όχι, υπάρχουν και τα μικρά καθημερινά ναι ή όχι που μας καθορίζουν.
@habilis
Συμφωνώ κι αυτά τα καθημερινά καμιά φορά είναι τα καθοριστικά της ζωής μας και της συμπεριφοράς μας...
Θεική φώτο, υπέροχες γραφές, τόσο ίδιες σκέψεις. Ετσι όπως το θέτεις, συγκλονιστικά αληθινά, τα όχι μου με τσαλάκωσαν και με πόνεσαν ανεπανόρθωτα, αλλά τα λίγα "ναι" μου με έκαναν να χάσω κομμάτια μου τελικά.
Ακόμα και το όχι που δεν εκφράζεται είναι σιωπηλο ναι. Γι΄αυτό να κάνουμε πρέπει, αλλά δε ξέρω ακριβώς τι, γι΄αυτό και σιωπώ, αλλά το οχι μου βράζει
Μαζί με τον Καβάφη, ας θυμηθούμε και τον Σοφοκλή:
Κρέων: Εσύ τώρα πες. Όχι πολλά. Σύντομα πες.
Ήξερες την απαγόρευση;
Αντιγόνη: Την ήξερα βέβαια. Τη διακήρυξες.
Κρέοντας: Και τόλμησες τότε; Παρανόμησες;
Αντιγόνη: Δεν ήταν του Δία το Μη
ούτε τέτοιους νόμους ορίζει η Δίκη του Άδη
ούτε οι διαταγές σου, νόμιζα, μπορούν
όντας θνητός να πατήσουν τους νόμους των θεών τους αιώνιους.
Δεν είναι τωρινοί αυτοί ούτε χθεσινοί.
Από πάντα ισχύουν
και από πότε κανένας δεν ξέρει.
Δεν είμαι εγώ να φοβηθώ τον άνθρωπο-Κρέοντα,
να παραβώ τους θείους νόμους από φόβο
και μετά να κριθώ σε δικαστήριο θεών. Όχι.
Ήξερα θα πεθάνω και χωρίς τους νόμους σου.
Κι αν τώρα πεθαίνω πριν απ’ το χρόνο μου
κέρδος το λέω.
Και όποιος ζει σε συμφορές όσες εγώ
κερδίζει πεθαίνοντας.
Σοφοκλέους, «Αντιγόνη»
Για την maranaonice
"Άγε, ω βασιλεύ Λακεδαιμονίων"
Δεν καταδέχονταν η Κρατησίκλεια
ο κόσμος να την δει να κλαίει και να θρηνεί·
και μεγαλοπρεπής εβάδιζε και σιωπηλή.
Τίποτε δεν απόδειχνε η ατάραχη μορφή της
απ’ τον καϋμό και τα τυράννια της.
Μα όσο και νάναι μια στιγμή δεν βάσταξε·
και πριν στο άθλιο πλοίο μπει να πάει στην Aλεξάνδρεια,
πήρε τον υιό της στον ναό του Ποσειδώνος,
και μόνοι σαν βρεθήκαν τον αγκάλιασε
και τον ασπάζονταν, «διαλγούντα», λέγει
ο Πλούταρχος, «και συντεταραγμένον».
Όμως ο δυνατός της χαρακτήρ επάσχισε·
και συνελθούσα η θαυμασία γυναίκα
είπε στον Κλεομένη «Άγε, ω βασιλεύ
Λακεδαιμονίων, όπως, επάν έξω
γενώμεθα, μηδείς ίδη δακρύοντας
ημάς μηδέ ανάξιόν τι της Σπάρτης
ποιούντας. Τούτο γαρ εφ’ ημίν μόνον·
αι τύχαι δε, όπως αν ο δαίμων διδώ, πάρεισι.»
Και μες στο πλοίο μπήκε, πηαίνοντας προς το «διδώ».
Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ
Κάθε μεγάλο ΟΧΙ ...
έχει & μεγάλο τίμημα !!!
Ταυτόχρονα όμως σαν ανταμοιβή
έχει την ήσυχη συνείδηση του ...
Μαζί με τα πολλά ναι, όχι και ίσως που καλούμαστε να πούμε, ας σκεφτούμαι πρώτα σε ποιά απο όλα αυτά έχει σημασία να ακούσουμε καν την ερώτηση...
Ο Δάντης σε ένα αντιστοιχο ποίημα λέει πως το μεγάλο ΟΧΙ το λέει κάποιος per vilta δηλ. απο δειλία.
Ο Καβάφης αντίθετα θαυμάζει αυτούς που έχουν στάση ζωής, ενάντια με εκείνη των πολλών. Τελικά έχει δίκιο.
Ειναι μεγάλη μαγκιά να πηγαίνεις αντίθετα με τα κοινώς κρατούντα...
Πρεσβύωψ
Για πρώτη φορά στην ζωή μου, αισθάνομαι τόσο έντονα οτι βρίσκομαι στο πιο επικίνδυνο σταυροδρόμι του πιο μεγάλου διλήμματος....
Αν δεν διαλέξω τώρα,αυτη ακριβώς την περίοδο, αναμεσα στο ναι και στο όχι, δεν θα το κάνω ποτέ......
Είναι βαρύς ο αγέρας σα μολύβι,
Φωνάζω, φωνάζω, φωνάζω
Ελάτε γρήγορα σας φωνάζω να λιώσουμε το μολύβι.
Κάποιος μου λέει :
Φωτιά θα πάρεις απ’ την ίδια σου φωνή. Θα γίνεις στάχτη,
στάχτη σαν τον Κερέμ που κάηκε απ’ τον έρωτά του.
Κι εγώ του λέω:
Ας καώ, ας γίνω στάχτη σαν τον Κερέμ.
Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε ’μεις,
πώς θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη;
Ναζίμ Χικμέτ
Μαριάννα μου νομίζω ότι και πολλοί από αυτούς που είπαν ναι, το έχουν μετανιώσει... Θα δούμε βέβαια αν έχω δίκιο στο μέλλον.
Πολλά φιλιά και καλό απόγευμα!
Καλησπέρα Μαριάννα,
Αυτό το "Όχι" -το σωστό- ευτυχώς ακούγεται ακόμα..
θ΄αντέξει απέναντι στα υπόδουλα αλλά κυρίαρχα "ναι"; θα μπορέσει να τα ανατρέψει;;;
Ελπίζουμε ακόμα, μακάρι!
Σε φιλώ
καλό βράδυ
υγ.Τώρα διεπίστωσα πόσες αναρτήσεις σου έχασα και τις περιδιάβηκα μία μία..
μου θύμισαν πολύ τη Μαριάννα:)
Βαρυ το τιμημα τιμημα της Ελευθεριας, μα και η αισθηση της ανεκτιμητη.
Ασε που η κληρονομια ειναι τεραστια περιουσια!!!!!!!!!!!!
Οσο κι αν ποναει εμεις παλι ΟΧΙ θα λεμε..........οσοι τουλαχιστον ειπαμε το πρωτο !!!!!!!!!!!!!
@Freedula μου
Ακόμη και το όχι που δεν εκφράζεται είναι σιωπηλό ναι! Ακριβώς!!
Τα όχι μας που βράζουν ας είναι η αρχή της ελπίδας όλου του κόσμου...
Φιλιά καλή μου
:))
@Ανώνυμε @φίλε!
Με την "Αντιγόνη" μίλησες μέσα στην ψυχή μου...
Σ' ευχαριστώ.
@Φυρί-φυρί
Το αφιέρωμά σου από τα αγαπημένα μου...
Ο Καβάφης πάντα με συντρόφευε από παιδί... βλέπεις πάντα ήμουν φύση ρομαντική και ίσως και λίγο θλιμμένη θα έλεγα...
"Δεν καταδέχονταν η Κρατησίκλεια
ο κόσμος να την δει να κλαίει και να θρηνεί·
και μεγαλοπρεπής εβάδιζε και σιωπηλή.
Τίποτε δεν απόδειχνε η ατάραχη μορφή της
απ’ τον καϋμό και τα τυράννια της."
Σαν να λέμε "Φροντίζω στη λύπη μου να μένω περήφανος"
;))
@Side21
Η ήσυχη συνείδηση, καλέ μου συνάδελφε είναι το μεγαλύτερο τίμημα στον κόσμο, για μένα!!
@Μικρές ανάσες
Σοφή η προτροπή σου!
Κάποια ερωτήματα δεν αξίζουν καν τον κόπο να τα ακούσει κανείς...
@Ανώνυμε
Μεγάλη μαγκιά δεν το συζητώ να κολυμπάς κόντρα στο ρεύμα!!
Και το ρίσκο μεγάλο, αλλά όταν φθάσεις στο τέρμα η ικανοποίηση ανείπωτη!!
:))
:)))
@Ρίκη μου
Εσένα δεν σε φοβάμαι!
Έχεις ήδη διαλέξει ένα μεγάλο ΟΧΙ!!
Και έχεις τη μαγκιά να το βροντοφωνάζεις!!!
@Ανώνυμε
Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε ’μεις, πώς θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη;
Απίστευτος ο Ναζίμ Χικμέτ! Αν μπορούσαμε να τον ακούσουμε δεν θα υπήρχε σκοτάδι πουθενά στη γη!!
@Hellenic Potion
Συμφωνώ! Όταν είσαι φτιαγμένος από την πάστα του ΟΧΙ τότε το ΝΑΙ αν το πεις το χιλιομετανοιώνεις!!
Καλό σου βράδυ @φίλε μου!
:))
@Αστριά μου
Το ΟΧΙ υπάρχει, το φωνάζουν ακόμη άνθρωποι που τάχθηκαν στη ζωή τους να φυλάνε Θερμοπύλες! Ας τους στηρίξουμε! Το αξίζουν!
Χαίρομαι που περιδιάβηκες στις αναρτήσεις μου...
Κι εγώ χάθηκα από τα @κονάκια σας, μα που χρόνος... θα έρθω όμως... σίγουρα, θέλω να δω τ' αστέρια στην αυλή σου...
Φιλιά!
@Τασσούλα μου
Είπαμε όταν είσαι φτιαγμένος από την πάστα του ΟΧΙ όσο κι αν πονάς πάντα το ΟΧΙ θα βγαίνει από την ύπαρξή σου!!
Καλό Σ/Κ σε @όλους!
Εσύ ΜΑΡΙΑΝΝΑ τι περίμενες από αυτή την παρέα;
Να πουν ποτέ όχι;
Εδώ ψηφίσαν ολόκληρο μνημόνιο κατόπιν εντολής σαν στρατιωτάκια και μετά δεν ήξεραν τίποτα
Μπράβο στην σοφία σακοράφα για την στάση της
@'Ανεμε
Η Σακοράφα είναι μία μόνο...
Κι αυτό είναι το δυστύχημα!
Και μην ξεχνιόμαστε φίλτατοι..
ΑΥΡΙΟ ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΑΡΓΩ ΛΙΓΑΚΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΕΡΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΕΑ ΣΟΥ.ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΘΕΛΕΙ ΨΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΑΡΥ ΦΟΡΤΙΟ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΕΙ ΤΟ ΟΧΙ.ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ;;;
@Ανώνυμε
Ο καθένας ας πράξει αυτά που πρέπει!
@JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟ
Μην αγχώνεσαι. Όλοι μας έχουμε λίγο ψιλοχαθεί πνιγμενοι στα άγχη της φρικτής μας καθημερινότητας, μα δεν ξεχνιόμαστε...
Σ' ευχαριστώ φίλε μου, και εύχομαι δύναμη σε όλους ν' αντέχουμε το βαρύ φορτίο που ο καθένας μας αναλαμβάνει!
Καλό σου βράδυ!
το οχι ρε παιδια συνεχως σε κανει να χανεις το μονο που σου μενει ειναι η ηθικη ικανοποιηση,που και για αυτην εχω αρχισει να αναρωτιεμε .απο την αλλη ομως η λογικη και η ηθικη δεν μου επιτρεπουν να πω ναι
@vasilisbil04
Tώρα είδα το σχόλιό σου αυτό.
Νομίζω ότι για το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ ευθύνεται η "πάστα" που είμαστε φτιαγμένοι ο καθένας μας.
Αν η "πάστα" σου δεν σου επιτρέπει να πεις ΝΑΙ ποτέ δεν θα το πεις όσο κι αν αυτό σε καταβάλλει. Η ηθική του καθενός είναι υποκειμενική κι ό,τι για μένα είναι ανήθικο για σένα μπορεί να είναι ηθικό...
Απλά το ΟΧΙ θέλει αναμφισβήτητα τόλμη και γενναιότητα!
Δημοσίευση σχολίου