Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Ο γέροντας και το άσπρο άλογο...


Μου το έστειλαν στο email και πολύ μου άρεσε:


Ένας γέροντας ζούσε σ' ένα χωριό πολύ φτωχός, αλλά ακόμα και βασιλιάδες τον ζήλευαν, γιατί είχε στην κατοχή του ένα πανέμορφο άσπρο άλογο. Οι βασιλιάδες του πρόσφεραν αμύθητα ποσά για το άλογο αλλά αυτός δεν το πουλούσε ποτέ.

Ένα πρωί δεν βρήκε το άλογο στο στάβλο. Όλο το χωριό μαζεύτηκε και οι άνθρωποι είπαν: «Ανόητε γέροντα, το ξέραμε ότι θα σου το έκλεβαν μια μέρα το άλογο. Καλύτερα να το είχες πουλήσει. Τι δυστυχία!» Ο γέροντας είπε: «Μην πηγαίνετε τόσο μακριά, να λέτε κάτι τέτοιο. Αυτό που συμβαίνει είναι, ότι το άλογο δεν είναι στο στάβλο. Αυτό είναι το γεγονός. Όλα τα άλλα είναι κρίση. Αν είναι δυστυχία ή ευλογία, δεν το γνωρίζω, επειδή δεν γνωρίζω τι θα ακολουθήσει.»
Οι άνθρωποι κορόιδευαν τον γέροντα. Το ήξεραν ανέκαθεν, ότι ήταν λίγο «ελαφρύς». Αλλά μετά από δεκαπέντε μέρες το άλογο γύρισε. Δεν το είχαν κλέψει παρά είχε φύγει μόνο του στην άγρια φύση. Και όχι μόνο γύρισε, αλλά είχε φέρει μαζί του και δώδεκα ακόμα άγρια άλογα. Πάλι μαζεύτηκαν οι άνθρωποι και είπαν: «Γέροντα είχες δίκιο. Τελικά, όντως αποδείχτηκε ευλογία». Ο γέροντας απάντησε: «Πάλι πηγαίνετε μακριά. Αυτό που συμβαίνει είναι, ότι το άλογο γύρισε. Διαβάζετε μία μονάχα λέξη από μια πρόταση - Πώς μπορείτε να κρίνετε ολόκληρο το βιβλίο;»
Ο γέροντας είχε έναν μοναχογιό, ο οποίος άρχισε να προπονεί τα άγρια άλογα. Μία μόλις εβδομάδα μετά, έπεσε από το άλογο και έσπασε τα πόδια του. Πάλι μαζεύτηκαν οι άνθρωποι και πάλι έκριναν : «Είχες δίκιο. Τελικά αποδείχτηκε δυστυχία. Ο μοναχογιός σου δεν μπορεί πια να χρησιμοποιήσει τα πόδια του· και ήταν το στήριγμα των γηρατειών του. Τώρα είσαι φτωχότερος από ποτέ.» Ο γέροντας απάντησε: « Έχετε μανία να κρίνετε. Αυτό που συμβαίνει είναι, ότι ο γιος μου έσπασε τα πόδια του. Κανείς δεν γνωρίζει, αν αυτό είναι  δυστυχία η ευλογία. Η ζωή έρχεται σε στιγμές μόνο και περισσότερο από αυτό  δεν θα μπορέσετε ποτέ να δείτε.
Ξέσπασε πόλεμος στη χώρα. Όλοι οι νέοι άντρες του χωριού αναγκάστηκαν να πάνε στο στρατό. Μόνο ο γιος του γέροντα έμεινε πίσω, επειδή είχε σπασμένα πόδια. Όλο το χωριό γέμισε από θρήνους, καθώς ο πόλεμος δεν μπορούσε να κερδηθεί και όλοι ήξεραν ότι οι περισσότεροι νέοι άντρες δεν θα γυρνούσαν σπίτι τους. Οι άνθρωποι ήρθαν στον γέροντα και είπαν: «Είχες δίκιο. Αποδείχτηκε ευλογία». Ο γέροντας απάντησε: «Δεν σταματάτε να κρίνετε. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι πήραν τους γιούς σας στο στρατό και τον δικό μου γιό δεν τον πήρανε. Μόνο το Όλο γνωρίζει αν αυτό είναι μια ευλογία ή μια δυστυχία.»
ΛΑΟ ΤΣΕ

13 σχόλια:

BUTTERFLY είπε...

Πραγματικα υπεροχο!!! Και ποσο ευκολα αληθεια εχουμε μαθει να κρινουμε...

Paraskevi Lamprini M. είπε...

Υπέροχο!!!!

Thalassenia είπε...

Διδακτική ιστορία!!!
Μακάρι να θυμόμασταν τα λόγια του γέροντα και να μη κρίνουμε τα πάντα ελαφρά τη καρδία.
Καλό καλοκαίρι.

marianaonice είπε...

@πεταλουδίτσα
πραγματικά και εμένα μου άρεσε πολύ... είναι αληθινό και σοφό το παραμύθι αυτό.

@Παρασκευή
Χαίρομαι που σου άρεσε!
:))

@Θαλασσένια μου
Αν θυμόμαστε αυτή την ιστορία τότε θα βλέπουμε το γεγονός και θα ζούμε το σήμερα χωρίς να λυπόμαστε για το χθες και χωρίς να κάνουμε κρίσεις και επικρίσεις για το αύριο...
Καλό καλοκαίρι @φίλη μου!
:))

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

είναι αυτό που με άλλα λόγια λέμε: μηδένα προ του τέλους μακάριζε...

καλημέρα Μαριάννα! όμορφη η ιστορία σου!

marianaonice είπε...

@ΛΥΧΝΕ ΜΟΥ ...ΚΑΙΟΜΕΝΕ...
Και εμένα μου άρεσε γι' αυτό ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας...
Καλησπέρεεςςς!!
:))

Side21 είπε...

Αγαπητή Μαριάννα ...
Το πιάσαμε το υπονοούμενο !!!
Κάτι καλό θα βγει μέσα απ' την κρίση ...
Ίσως σε πρώτη φάση να κοιτάξουμε
βαθιά μέσα μας κι η αυτοκριτική
πάντα φέρνει πλούσια διδάγματα !!!
Και πάνω απ' όλα θα έρθουμε κοντά
και θα αναγνωρίσουμε την ανθρωπιά ...
Ίσως γι' αυτό οι πρόγονοίμας έλεγαν,
"ΟΥΔΕΝ ΚΑΚΟΝ ΑΜΙΓΕΣ ΚΑΛΟΥ" !!!
Την καλησπέρα μου απ' τη Σάμο
κι ευχές για Καλό Καλοκαίρι ...

ακυβέρνητος είπε...

Μου θύμισε το άλλο με τον καθηγητή που γέμιζε το βαζάκι.
Καλό σου βράδυ.

marianaonice είπε...

@Side21
ΈΤσι είναι @φίλε μου... όντως ουδέν κακό αμιγές καλού ή και "τα στερνά τιμούν τα πρώτα"...
Κανείς δεν ξέρει τι θα βγει από την κάθε ...παλιοκατάσταση που μας συμβαίνει είτε σε ατομικό είτε σε κοινωνικό επίπεδο...
Καλό καλοκαίρι στην όμορφη Σάμο!!
:))

@Πέτρο μου
Αυτές οι ιστορίες είναι γεμάτες σοφία και μακάρι να μπορούσαμε πάντα να τις έχουμε μπούσουλα και οδηγό στη ζωή μας... ίσως θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε όσα μυστήρια μας συμβαίνουν και να απαλύνουμε την οργή και τον πόνο μας για όσα άδικα παθαίνουμε...
Καλό σου βράδυ...
:))

Woman in Blogs είπε...

Πολύ καλό! Δεν το ήξερα...
Για να μην τρέχει η σκέψη και να προλαβαίνει το όλον.

marianaonice είπε...

@Woman in Blogs
Καλώς την!!
Έτσι ακριβώς! να μη τρέχει η σκέψη πριν από το Όλον! Αυτό ξέρει αυτό κανονίζει... εμείς απλά πρέπει πάντα να περιμένουμε και κανέναν να μη μακαρίζουμε πριν το τέλος...
:))

Ανώνυμος είπε...

to istologio sas einai ekseretiko me plousio uliko synxaritiria se ayton opou to eftiaxe exei kanei thavmasia douleia ean epithymite deite ligo ki aytes tis selides nomizo mporei na sas aresoun


http://eikonokosmos.blogspot.gr/ http://odikosouxoros.blogspot.gr/ http://plakitsaxixixi.blogspot.gr/ http://elada-love-forever.blogspot.gr/ http://enasdikosmoukosmos.blogspot.gr/ http://todasostisagapis9.blogspot.gr/ http://foteinos-logos.blogspot.gr/

marianaonice είπε...

@Ανώνυμε
σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Πέρασα και από τα δικά σου ιστολόγια και είναι εξίσου όμορφα και προσεγμένα.
Νάσαι καλά! θα τα λέμε.

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!