Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2008

ΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ ΔΩΡΙΖΕ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΖΩΗΣ...

Αφιερωμένο σε οσους βρίσκουν το νόημα της ζωής στα μικρά και "ασήμαντα"… Σ'αυτούς που ονειρεύονται και αγαπούν, σ'αυτούς που κλαίνε μα προχωρούν χαμογελώντας…
Και σε όσους φοράνε προσωπεία, αναλώνοντας έτσι την ψυχή τους με απάτες, ψέματα και ζήλια!!



" Άν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι'αυτό που αξίζουν, αλλά γι'αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρεύομουν πιό πολύ, γιατί κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φώς. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα μου αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγεί ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα με ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι και ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο από τα αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους..



Θεέ μου, άν είχα ένα κομμάτι ζωή…Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πώ στους ανθρώπους που αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άντρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα…

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!

Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει.
Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.
Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί.
Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.



Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι.
Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι,
θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.
Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.
Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.
Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία.



Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.
Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.
Να έχεις πάντα τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.
Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα!!!!

37 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γιατί τα πιο απλά πράγματα είναι τόσο δύσκολο να εκφραστούν;

rain είπε...

Πόσο δίκιο έχεις. Τίποτα δεν πρέπει να παίρνουμε ως δεδομένο και τίποτα δεν εννοείται. Ολα πρέπει να ειπωθούν, όλα να εκφραστούν, πάρα πολύ όμορφο και αληθινό το κείμενό σου, καλό σου μήνα

Roadartist είπε...

Πως είχα την εντύπωση οτι αυτό το κείμενο ήταν του Μάρκες??.. Ενιγουει καταπληκτικά λόγια.. όλο το νόημα της ύπαρξης μέσα σε λίγες γραμμές..καταπληκτικό..όποτε και αν το διαβάζω, πάντα σαν να μη το εχω ξαναδει ποτέ..έτσι για να νιώθω την ίδια δίψα, να 'πάρω' απο αυτό.. Καλησπέρα και καλό μήνα!

Haris είπε...

Όμορφο όσο η ουτοπία. Όμορφο όσο ο Χριστός χωρίς τον Χριστιανισμό. Όμορφο όσο ο άνθρωπος.

(που μπορώ να βρω αυτό το ποίημα;)

Heliotypon είπε...

Εκπληκτικό όπως όλα τα απλά πράγματα! Θα ήθελα, όμως, να σχολιάσω τα λεγόμενα στην προβολή του προφίλ σου... Επειδή κι εγώ έχω παρόμοια βιώματα σε καταλαβαίνω πολύ. Μόνο που νομίζω ότι όλα αυτά συχνά τα βλέπουμε μέσα από την αχλύ των χρόνων που πέρασαν και που άφησε μόνο τα καλά να θυμόμαστε. Αυτή η μιζέρια των παιδικών μας χρόνων δεν ήταν και τόσο υποφερτή. Και ο συμβατικός τρόπος ζωής υπήρχε και τότε. Και η υποκρισία, και η υποταγή της γυναίκας στον άντρα, που δεν τολμούσε να πάρει στα χέρια της τη ζωή της. Και οι γάμοι χωρίς περιεχόμενο που συνέχιζαν να υπάρχουν. Και η ερωτική καταπίεση (της γυναίκας). Και η πολιτική καταπίεση (π.χ. με την διπλωμένη Αυγή και τα πιστοποιητικά κοιν. φρονημάτων) και πολλά άλλα που τώρα φαντάζουν μικρότερης σημασίας αλλά δεν είναι! Βέβαια δεν είχαμε ναρκωτικά, δεν είχαμε τόση κακοποίηση του περιβάλλοντος αλλά αν τα βάλεις σε πίνακα και συγκρίνεις τα θετικά και τα αρνητικά τότε και τώρα δεν είμαι σίγουρος για το που θα γέρνει η ζυγαριά...

Ανώνυμος είπε...

Μα και βέβαια το κείμενο είναι του Μάρκές όπως σωστά επισημαίνει η roadartist.
Ωστόσο δεν ξέρω πόσο καλύτερη θα ήταν η ζωή αν μπορούσαμε να γνωρίζουμε αυτο που θα γινει,πριν γίνει!
Συγκλονιστικά τρυφερός ο ποιητικός λόγος του,αλλά μόνο για να κάνει τις καρδιές μας να χτυπάνε ακανόνιστα κατά την ανάγνωση.
Καλησπέρα Μαριάννα.

sealike2 είπε...

...όμορφο,συμμετρικό, αφήνει ίχνη ανθρωπιάς μέσα στο μυαλό μου!!Καλή σου νύχτα Μαριάννα μου!

marianaonice είπε...

@Φίλοι μου γειά σας.
Κατ΄ αρχήν για να σας λύσω την απορία για το ποίημα αυτό και εγώ νόμιζα ότι ήταν του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Μάλιστα έτσι το είχα διαβάσει ως αποχαιρετηστήρια επιστολή του προς τους φίλους του τον καιρό που πάλευε με τον καρκίνο και η κατάστασή του είχε επιδεινωθεί. Δημοσιεύτηκε στις 29-5-2000 σε μία τοπική εφημερίδα του Μεξικού την "La Republica", αλλά στη συνέχεια όταν το διάβασε ένας Ινδιάνος σκηνοθέτης ο Mrinal Sen διαπίστωσε ότι αυτό δεν ήταν του Μάρκες αλλά κάποιου Μεξικάνου ποιητή επονόματι Johny Welch. Εκ παραδρομής γράφτηκε το όνομα του Νομπελίστα λογοτέχνη και συγγραφέα κλασσικών έργων όπως τα "Εκατό χρόνια μοναξιάς" κι ως εκ τούτου διαδόθηκε αστραπιαία παγκοσμίως ως δικό του.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην παρακάτω διεύθυνση:

http://www.museumofhoaxes.com/marquez.html

marianaonice είπε...

@Νιόβη μου πράγματι τα απλά πράγματα καμιά φορά θεωρούμε περιττό να τα εκφράσουμε...

@Βροχούλα μου τίποτε δεν είναι δεδομένου στη ζωή μας, δυστυχώς! αν το συνειδητοποιούσαμε αυτό ίσως ο κόσμος μας να ήταν διαφορετικός!

@roadartist μου και εγώ το έχω κρατήσει και το διαβάζω όταν αισθάνομαι ότι έχω φθάσει σε αδιέξοδο και ψάχνω να βρω το νόημα της ύπαρξης και της ζωής μου!! Σ΄αυτή τη φάση βρίσκομαι τώρα και γι΄ αυτό το ανέσυρα και το μοιράστηκα μαζί σας!!

marianaonice είπε...

@Haris μου πράγματι είναι πολύ όμορφο ποιήμα. Μου άρεσε η φράση σου "όμορφο όσο ο Χριστός χωρίς το Χριστιανισμό". Εκφράζει αυτό που πολλές φορές νοιώθουμε, ότι ο Χριστιανισμός διαστρέβλωσε τα μηνύματα του Χριστού!

@Syneas μου συμφωνώ. Πολύ όμορφος ποιητικός λόγος! Το θέμα δεν είναι να ξέρουμε τι θα γίνει στο μέλλον αλλά να ζούμε συνειδητοποιώντας ότι δεν είμαστε α θ ά ν α τ ο ι!!
Εκεί είναι η ουσία! Νομίζω ότι τότε ο κόσμος μας θα ήταν διαφορετικός.

@sealike2 μου αυτό είναι που λες! Αυτό το ποιήμα μας θυμίζει ότι είμαστε άνθρωποι και πρέπει να σκεφτόμαστε και να πράττουμε σαν άνθρωποι! Τότε θα δούμε όλοι τα ίχνη της ανθρωπιάς που στην εποχή μας τείνουν να χαθούν!...

marianaonice είπε...

@heliotypon καλώς ήλθες στη γειτονιά μου. Πέρασα και εγώ από τη δική σου για μία γνωριμία και μου άρεσε. Λες αλήθειες! Μου άρεσε και ο τίτλος του blog σου!! Γέλασα... Μου θύμισες λίγο "Τα κατά συνθήκη ψεύδη" του Μάρξ Νορντάουν, που είχα διαβάσει κάποτε! Αυτό λέει και αυτός. Γιατί πρέπει να λέμε ευχαριστώ όταν δεν έχουμε ευχαριστηθεί;; Καίριο ερώτημα αλλά σηκώνει πολλή κουβέντα.
Όσο για το προφίλ μου εκφράζει τα συναισθήματά μου την εποχή αυτή τα οποία θέλησα να εξωτερικεύσω μέσα από ένα blog, μια και δεν έχω άλλη δυνατότητα να φωνάξω δυνατά πόσο έχω απογοητευτεί από την υποκρισία και την ανηθικότητα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας!! Ίσως κάποτε οι εποχές να ήταν πιο δύσκολες για τις γυναίκες κυρίως, όμως νομίζω ότι υπήρχε περισσότερο ήθος στους ανθρώπους όπου και αν ανήκαν, όποιοι και αν ήταν!! Δεν μιλάμε βέβαια ότι δεν υπήρχαν και τα καθάρματα!! Όμως φαινόντουσαν και τους ξέραμε για να φυλαγόμαστε!! Σήμερα ο κάθε δήθεν αριστερός, προοδευτικός ή γενικά δημοκράτης πολιτικός έχει ενσωματωθεί στο σύστημα και κάθεται σε στρωμένα τραπέζια βρώμικου χρήματος!!
Ξέρεις φίλε μου έζησα μία δικαστική περιπέτεια τα τελευταία χρόνια και βρέθηκα αντιμέτωπη με έναν τέτοιο τύπο, γνωστό παράγοντα της πολιτικής ζωής της χώρας, πρώην βουλευτή, που ξεκίνησε από το ΚΚΕ, πήγε στο ΠΑΣΟΚ, στη συνέχεια στο Συνασπισμό και σήμερα τριγυρίζει τον ...όμιλο Βενιζέλου. Σε πληροφορώ ότι πιο σκοτεινός άνθρωπος από αυτόν δεν υπάρχει, μεγαλοδικηγόρος μεγαλοεκδοτών και μεγαλοεφοπλιστών, με διαπλοκή σε όλους τους τομείς και το χειρότερο και στη Δικαιοσύνη!! Έτσι κατέρρευσαν όλα μέσα μου, γιατί νόμιζα ότι ήξερα τους εχθρούς μου!!
Έπεσα έξω και το χειρότερο θεωρώ ότι δεν υπάρχει ελπίδα γι΄αυτόν τον τόπο γιατί δεν υπάρχει Δικαιοσύνη!! το βλέπουμε κάθε μέρα αλλά εγώ το είδα με τα μάτια μου και το βίωσα σε όλο του το μεγαλείο!!
Η τρίτη εξουσία κατά το σύνταγμά μας, που θα ήταν ο κυματοθραύστης στο τσουνάμι της βρώμας που ξεχειλίζει από τα υπουργικά και βουλευτικά γραφεία, δυστυχώς εξαφανίστηκε και απορροφήθηκε από την εκτελεστική!!
Γι΄ αυτό το προφίλ μου έχει αυτό το ύφος!! Γι΄ αυτό και ο τίτλος μου "Ζητείται ελπίδα...".
Αυτά για μια πρώτη γνωριμία. Θα τα λέμε.

Καλό ξημέρωμα φίλοι μου και καλή Κυριακή.

marianaonice είπε...

ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΛΑΘΟΥΣ:
Ο σκηνοθέτης που ανακάλυψε ότι ο ποιητής δεν ήταν ο Μάρκες δεν ήταν Ινδιάνος, όπως εκ παραδρομής μετέφρασα από τα αγγλικά το indian, αλλά Ινδός.

M-meggie είπε...

Όποιου και αν είναι το κείμενο δεν έχει σημασία νομίζω.
Σημασία έχει το ίδιο και το τι λέει και το τι καταλαβαίνουμε από όσα λέει και το τι κάνουμε αφού καταλάβουμε.
Εγώ Μαριάννα μου δεν το είχα διαβάσει πριν. Το διάβασα από σένα.
Να είσαι καλά.

faraona είπε...

Κραταω μονο αυτο:''συνειδητοποιώντας ότι δεν είμαστε α θ ά ν α τ ο ι!!''.Τοχω ευαγγελιο και το θυμαμαι καθε μερα μολις ξυπνησω.Καλησπερα!

Ανώνυμος είπε...

υπεροχο ποιημα....

αν....
μακαρι να μπορουσαμε να κανουμε ολα αυτα τα αν πραγματικοτητα...μακαρι να μπορουσαμε να ζησουμε σαν να ηταν ολα αυτα τα αν αληθεια....

αθανατοι δεν ειμαστε γιαυοτ,πανψ απο ολα,περισσοτερο απο καθε τι σημασια εχει να ΖΟΥΜΕ...

kalynama είπε...

Μαριάνα μου υπέροχα λόγια...
Με γέμισες χαμόγελα αισιοδοξίας...
Μπορούμε να κάνουμε τη ζωή μας ομορφότερη, αναζητώντας το μικρό και άνεπιτήδευτο...

Καλό βραδάκι να έχεις :-)))

Meropi είπε...

Μαριάνα μου καλησπέρα,
δεν σε επισκέφτηκα αυτές τις μέρες, γιατί όπως ξέρεις έλειπα στην Κύπρο. Ωραίο το ποίημα. Μακάρι να μπορούσαν όλοι να εκφράσουν την αγάπη τους, αλλά δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι που δεν αγαπούν, παρά μόνο τον εαυτό τους ή άντε και εκείνους πους εξυπηρετούν (αν αυτό μπορεί να ονομαστεί αγάπη).
Μαριάνα μου ξέρω ότι εσύ έχεις προσφέρει απλόχερα την αγάπη γύρω σου. Έχεις πάρει πίσω την ίδια αγάπη, αλλά δυστυχώς και αχαριστία.
Να είσαι πάντα καλά.

mania είπε...

Mariana του Πάγου,
Λοιπόν μου άρεσε το ποίημα σου και ιδιαίτερα εκεί που μας προτρέπει να λέμε "συγγνώμη". Όχι η συγγνώμη δεν είναι μισό χε....ο, όπως λέει ο λαός. Είναι μια ανθρώπινη ενέργεια. Θέλει μεγαλείο ψυχής η αναγνώριση σφάλματος.
Υ.Γ Άκουσα την προτροπή σου και ανέβασα καινούργιο ποστ σήμερα!

Roadartist είπε...

Καλημέρα Μαριάννα! Να είσαι καλά τότε για τη διευκρίνηση.. Καταπληκτικό κείμενο, όποιος πάντως κ αν το εμπνεύστηκε.. :)

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Τόσα απλό και τόσο δύσκολο!!!
Γιατί άραγε;...

Φιλιά και καλή εβδομάδα,Μαριάνα μου:))

Unknown είπε...

Γεια σου Μαριάννα.
Επιτέλους ήρθα στη σελίδα σου, αν και έχω το λινκ εδώ και καιρό.
Τελικά είσαι του ποιήματος και της απλότητας.
Αν και δεν είμαι θρησκευόμενο άτομο, μόνο όταν μας βρίσκει μιά συμφορά, καταλαβαίνουμε την αξία των απλών πραγμάτων γύρω μας.

Unknown είπε...

Να σας πω μιά πραγματική ιστορία από ένα video που βρήκα εδώ: www.youtube.com/watch?v=exRs8CK0OnM
Η μουσική είναι του Salvatore Adamo.
Πρόκειται για αληθινή ιστορία.
Το Μάϊο του 1993, δύο νεαροί Σλάβοι, 25 ετών, η Admira (Μουσουλμάνα) και ο Bosko (Ορθόδοξος) προσπάθησαν να ξεφύγουν από το πόλεμο.
Τους σκότωσαν και τους δύο ελεύθεροι σκοπευτές. Ο νεαρός σκοτώθηκε άμεσα, η κοπέλα αν και τραυματισμένη, σύρθηκε προς το νεαρό για να τον προστατέψει. Τα πτώματα και των δύο βρέθηκαν 5 ημέρες μετά.
οι φωτογραφίες στο video είναι αληθινές.
Όποτε το βλέπω, δακρύζω.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αν ξέραμε...
Με τη διαφορά....πως κανείς μας δε θέλει έστω και να το φανταστεί πως ίσως είναι η τελευταία...
Καλό σου βράδυ!!!

Ααα.... να μη το ξεχάσω...δε σου είπα πως πολύ ΣΕ και ΣΑΣ αγαπώ!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Οχι μόνον αυτά αλλά και άλλα, πολύ περισσότερα μπορείς να αισθανθείς και να κάνεις.....
Οχι όμως με το μυαλό , αλλά με την ψυχή.....

marianaonice είπε...

@Νότα μου έτσι είναι, τι σημασία έχει ποιός το έγραψε; Η ουσία είναι τι θέλει να μας πει και αν πήραμε το μήνυμα!! Καλό σου βράδυ.

@faraona μου καλώς ήλθες στο σπίτι μου. Πέρασα και εγώ από το δικό σου και πολύ μου άρεσαν τα χειροποίητα κοσμήματα! Το ότι δεν είμαστε αθάνατοι δεν πρέπει να το ξεχνάμε στιγμή! Μόνο έτσι θα δώσουμε αξία στη ζωή μας! Καλό βράδυ και σε σένα.

@Μερόπη μου καλώς επέστρεψες από το ταξίδι σου στην πατρίδα σου! Χάρηκα που ο κανακάρης σου είναι καλά και ας είναι λίγο γκρινιάρης! Εσύ μη μου αγχώνεσαι.. Λοιπόν έτσι είναι φιλενάδα, τους λυπάμαι αυτούς που δεν μπορούν να νοιώσουν αγάπη, γιατί ποτέ δεν θα πάρουν και θα φύγουν από τη ζωή στερημένοι από αυτό το συναίσθημα που δίνει νόημα στην ύπαρξή μας! Ποτέ δεν φοβήθηκα να εκφράσω αυτό που νοιώθω και δεν το μετάνοιωσα έστω και αν κάποιες φορές δεν άξιζε τον κόπο...
Καλό ξημέρωμα.

marianaonice είπε...

@mania μου, πραγματικά το πιο δύσκολο απ΄ όλα είναι να αναγνωρίσεις το λάθος σου και να ζητήσεις συγνώμη!! Πρέπει να σε διακρίνει μεγαλείο ψυχής και γενναιότητα για να το κάνεις αυτό, πράγμα πολύ σπάνιο για το φουσκωμένο εγώ μας!! Καλό σου ξημέρωμα καλή μου.

@roadartist, εγώ σ΄ ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να κάνω αυτή τη διευκρίνιση για το συγγραφέα του ποιητικού αυτού πεζογραφήματος.

@Ψυχούλα μου, πράγματι πολύ δύσκολο! Φαίνεται τα απλά είναι και τα πιο δύσκολα, γιατί τα προσπερνάμε χωρίς να τους δώσουμε σημασία, ακριβώς επειδή είναι απλά!!! Να είσαι καλά.

marianaonice είπε...

@mariana faithful και συνονόματή μου, καλώς όρισες στο σπιτικό μου! Πέρασα και εγώ από το δικό σου, και σου άφησα σχόλιο! Εκτός από το κοινό όνομα και την παρόμοια δικαστική περιπέτεια με τους δικηγόρους μας ενώνει λίγο και η Αυστραλία, που την αγαπώ έστω και αν την έζησα μόνο 40 μέρες. Την αγαπώ γιατί εκεί μένουν αγαπημένοι μου συγγενείς, (θεία και ξαδέλφια)και είναι σαν να την ήξερα πάντα.
Έχεις δίκιο φίλη μου. Μόνο στις συμφορές εκτιμάμε αυτά που μας χαρίζονται απλόχερα χωρίς εμείς να τα βλέπουμε!
Είδα το βίντεο με το άτυχο νεαρό ζευγάρι. Είναι πολύ σκληρός ο κόσμος μας για τους απλούς ανθρώπους!
Χάρηκα που σε γνώρισα και θα τα λέμε. Στο κάτω μέρος της σελίδας του μπλόγκ μου έχω μία φωτογραφία με φόντο την όπερα του Σύδνεϋ. Αν είσαι Αυστραλία, τώρα θα έχει ξημερώσει. Καλή σου μέρα λοιπόν.


@Γλαρένια μου έχεις δίκιο. Ποτέ δεν βάζει ο νους μας το τέλος, και δεν πρέπει βέβαια γιατί τότε θα κλαίγαμε συνεχώς, όμως πρέπει λίγο να φιλοσοφούμε ότι αυτή είναι η μοίρα μας! Είδες και ο Αρχιεπίσκοπος; Έφυγε όπως έφυγαν όλοι, όπως θα φύγουμε και εμείς...Καμία διάκριση στο θάνατο!! Γιατί δεν βάζουμε μυαλό;;
Και εγώ σε αγαπώ καλή μου, σας αγαπώ όλους σας και τον καθένα σας ξεχωριστά και νοιώθω τυχερή που σας συνάντησα γιατί δεν νοιώθω μόνη μου, πια!!

patsiouri είπε...

Αχ θεούλη μου...πόσες φορές το έχω ακούσει τελευταία...όλο ακούω για αγαπημένους που έφυγαν και οι αγαπημένοι δεν πρόλαβαν να τους ΤΟ ξαναπούν...
Να'σαι καλά...

marianaonice είπε...

@Αληθινέ και ασυμβίβαστε καλώς ήλθες. Άλλαξες τίτλο και δεν σε γνώρισα. Συμφωνώ μόνο με την ψυχή μπορείς να αισθανθείς! Το μυαλό σε προσγειώνει και καμιά φορά απότομα!...
Όπως και να έχει το να εκφράζει κανείς τα συναισθήματά του και να ζει σαν να είναι η τελευταία του μέρα ίσως είναι το κλειδί να ανοίξουμε την πόρτα στον αληθινό κόσμο μακριά από την ψευτιά που ζούμε σήμερα!!
Καλό σου ξημέρωμα φίλε.

marianaonice είπε...

@patsiouri μου που ήσουν τέτοια ώρα; Καιρό να σε δούμε;
Γι΄ αυτό πρέπει να λέμε πάντα αυτά που νοιώθουμε σ΄ αυτούς που αγαπάμε για να φύγουμε από τούτη τη ζωή γεμάτοι...
Καλό σου ξημέρωμα καλή μου.

Takiz είπε...

Φτάσαμε σε αυτήν την ζωή να υμνούμε το απλό.Ας ζήσουμε ταπεινά και με ήθος και όλα τα καλά του κόσμου θα είναι γύρο μας.

Την γλυκιά μου καλημέρα.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Υπέροχο κείμενο, απόσταγμα το δίχως άλλων λουλουδιών. Από αυτά που φυτρώνουνε στα πιο ανύποπτα μέρη στη διάρκεια ζωής ενός ανθρώπου...
Την καλημέρα μου!

ΩΣΗΕ είπε...

Παγομαριάννα μου καλημέρα. Το έχω αναρτημένο στο γραφείο μου και το διαβάζω όταν χρειάζομαι reboot...

πολύ καλημέρα σου,

φιλιά

marianaonice είπε...

@Takiz έτσι είναι, το απλό το προσπερνάμε και κανείς δεν του δίνει σημασία!! Γι΄αυτό χάνουμε την αξία της ύπαρξής μας!
Να είσαι καλά φίλε.

@Ανεμοσκορπίσματα, καλώς ήλθατε στη γειτονιά μου! Τα λουλούδια φυτρώνουν παντού φίλε μου, ακόμη και στους βάλτους!! Αρκεί να προσέξουμε για να τα δούμε...
Καλό σου απόγευμα.

@ΩΣΗΕ, σε περίμενα. Και εγώ όταν το πρωτοδιάβασα αυτό το ποιητικό πεζογράφημα το είχα κρατήσει για να το βλέπω κάθε φορά που έχανα το δρόμο μου σε ανούσιες καταστάσεις... Τον τελευταίο καιρό το είχα ξεχάσει, αλλά ψάχνοντας το φως μέσα στα σκοτάδια που ζω αυτές τις μέρες το ανακάλυψα! Μου έκανε πολύ καλό που το μοιράστηκα μαζί σας.
Καλό σου απόγευμα φίλε μου.

αντωνης είπε...

Πολυ ομορφο και αληθινο κειμενο, Μαριαννα. Το εκτυπωνω αμεσως!
:)

marianaonice είπε...

Αντώνη μου άργησες αλλά εντάξει το κείμενο είναι όλο δικό σου!!
:)

Ανώνυμος είπε...

Αποκωδικοποίηση....: θρησκειών, μυθολογιών, ψυχής, σιωπής,.....
Σχηματοποίηση λόγου, κοσμογονία, θεογονία,.....
URL : www.siopi.gr
Γεια.....

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!