Βράδυασε… Πέρασε και αυτή η Κυριακή!
Θλιμμένη Κυριακή…
Η νοσταλγία πλημμύρισε την ψυχή μου σήμερα...
Η νοσταλγία πλημμύρισε την ψυχή μου σήμερα...
Βλέπεις ήταν αυτό το μνημόσυνο, της αγαπημένης θείας, της τελευταίας αδελφής του πατέρα μου, που έφυγε πριν ένα χρόνο…αθόρυβα, αναίτια, βουβά, αναγκαία…
Ο πατέρας μου έμεινε τελευταίος από τα πέντε αδέλφια, στα 80 του χρόνια με τη θλίψη και την αγωνία στη ματιά του για το …αναπόφευκτο τέλος …που περιμένει όλους μας!
Συναντηθήκαμε όλα τα ξαδέλφια πάλι, σχεδόν μεσήλικοι άνδρες τα αγόρια και μεσήλικες γυναίκες τα κορίτσια! Θυμηθήκαμε τα παλιά, το παιχνίδι, τα οικογενειακά γλέντια, τις γέννες των παιδιών μας, βαφτίσια, γάμους, κηδείες…
Θυμηθήκαμε αγαπημένους συγγενείς που δεν υπήρχαν πια ανάμεσά μας…
Θυμηθήκαμε όλα όσα συνθέτουν τη μοίρα των ανθρώπων όλου του κόσμου…
Κλάψαμε, γελάσαμε , φιλοσοφήσαμε, ευχηθήκαμε για τα παιδιά μας…
Κάτι τέτοιες στιγμές αναλογίζομαι ότι η ζωή μας θα είχε ίσως άλλο νόημα αν μπορούσαμε να πούμε:
«Το χθες έφυγε.
Συνόδευσέ το με ευχαριστίες.
Το αύριο δεν ήρθε ακόμη.
Περίμενέ το με ελπίδες.
Το σήμερα είναι μπροστά σου.
Ζήσε το σαν στιγμή της αιωνιότητας»
Όμως σήμερα δεν μπορώ να δω διαφορετικά τα πράγματα.
Αισθάνομαι σαν να βούλιαξα σε βάλτο και όλα γύρω φαίνονται μάταια…
Σκάλισα πάλι τα παλιά μου ποιήματα και βρήκα το παρακάτω που ταιριάζει στο γκρίζο της σημερινής μέρας...
Ο πατέρας μου έμεινε τελευταίος από τα πέντε αδέλφια, στα 80 του χρόνια με τη θλίψη και την αγωνία στη ματιά του για το …αναπόφευκτο τέλος …που περιμένει όλους μας!
Συναντηθήκαμε όλα τα ξαδέλφια πάλι, σχεδόν μεσήλικοι άνδρες τα αγόρια και μεσήλικες γυναίκες τα κορίτσια! Θυμηθήκαμε τα παλιά, το παιχνίδι, τα οικογενειακά γλέντια, τις γέννες των παιδιών μας, βαφτίσια, γάμους, κηδείες…
Θυμηθήκαμε αγαπημένους συγγενείς που δεν υπήρχαν πια ανάμεσά μας…
Θυμηθήκαμε όλα όσα συνθέτουν τη μοίρα των ανθρώπων όλου του κόσμου…
Κλάψαμε, γελάσαμε , φιλοσοφήσαμε, ευχηθήκαμε για τα παιδιά μας…
Κάτι τέτοιες στιγμές αναλογίζομαι ότι η ζωή μας θα είχε ίσως άλλο νόημα αν μπορούσαμε να πούμε:
«Το χθες έφυγε.Συνόδευσέ το με ευχαριστίες.
Το αύριο δεν ήρθε ακόμη.
Περίμενέ το με ελπίδες.
Το σήμερα είναι μπροστά σου.
Ζήσε το σαν στιγμή της αιωνιότητας»
Όμως σήμερα δεν μπορώ να δω διαφορετικά τα πράγματα.
Αισθάνομαι σαν να βούλιαξα σε βάλτο και όλα γύρω φαίνονται μάταια…
Σκάλισα πάλι τα παλιά μου ποιήματα και βρήκα το παρακάτω που ταιριάζει στο γκρίζο της σημερινής μέρας...
Το αφιερώνω στη μνήμη της αγαπημένης μου θείας.
ΤΑΞΙΔΙ
Μακρύ ταξίδι η ζωή μου.
Ατέλειωτο τούνελ ο δρόμος μου.
Και ‘γω τραίνο μοναχό
Κυλώ βαριά στις σκοτεινές ράγιες.
Νέοι σταθμοί,
Νέοι τόποι,
Άγνωστοι άνθρωποι,
Άγνωστος ξένος κόσμος
Κι οι αγαπημένοι,
ΤΑΞΙΔΙ
Μακρύ ταξίδι η ζωή μου.
Ατέλειωτο τούνελ ο δρόμος μου.
Και ‘γω τραίνο μοναχό
Κυλώ βαριά στις σκοτεινές ράγιες.
Νέοι σταθμοί,
Νέοι τόποι,
Άγνωστοι άνθρωποι,
Άγνωστος ξένος κόσμος
Κι οι αγαπημένοι,
άγνωστοι πια συνεπιβάτες,
Πιο ξένοι απ΄ τους ξένους!
Οι ματιές συναντιώνται πάλι
Και τα χείλη ανοίγουν σε μια καλημέρα
Για να κλείσουν αλλοίμονο,
Πιο ξένοι απ΄ τους ξένους!
Οι ματιές συναντιώνται πάλι
Και τα χείλη ανοίγουν σε μια καλημέρα
Για να κλείσουν αλλοίμονο,
αμέσως μ΄ ένα ΑΝΤΙΟ
Και το τραίνο συνεχίζει
Κυλά όλο και πιο γρήγορα
Να φτάσει στο τέλος!!!....
Και το τραίνο συνεχίζει
Κυλά όλο και πιο γρήγορα
Να φτάσει στο τέλος!!!....
34 σχόλια:
Να ειστε καλα να τη θυμοσαστε.
Δυστυχως ή ευτυχως η ζωη συνεχιζεται.
Ωραιο το ποιημα σου.
καλο ξημερωμα!!!
(τιποτα δεν ειναι ματαιο, εκτος απο τα ανθρωπινα συμφωνα με την εκκλησια μας)
Κάτι τέτοιες στιγμές, η ζωή μας αποκτά νόημα.
Την αισιόδοξη καλημέρα μου.
@Αντώνη μου καλημέρα.
Σ΄ ευχαριστώ. Πράγματι σήμερα ξημέρωσε μια άλλη μέρα, με λαμπρό ήλιο μάλιστα, που φώτισε λίγο το γκρίζο των τελευταίων ημερών...
Είπαμε το ταξίδι συνεχίζεται...
@Takiz καλημέρα και σε σένα φίλε μου. Πράγματι αυτές οι στιγμές προσφέρονται για να δούμε τον κόσμο από την πραγματική του όψη...
Είναι κάποιες στιγμές που μ΄ εγκαταλείπει η αισιοδοξία μου, αλλά εντάξει, ήρθε και η άνοιξη...
Που θα πάει θα ξαστερώσει!!
Οι συναντήσεις με στιγμές του παρελθόντος και ταξίδι σκέψεων και αναμνήσεων ειναι μαγευτικό :)
Πολύ ωραίο ποίημα Μαριάννα.
Κάθε μέρα της ζωής μας πρέπει να τη ζούμε γι' αυτό που είναι και να χαιρόμαστε τη κάθε στιγμή, όπως και να έρχεται.
Ενώ ξέρεις πως “δυο πόρτες έχει η ζωή…” και πρέπει να αξιολογείς αλλιώς το χτες, αλλιώς το σήμερα και το αύριο, έρχονται αυτές οι στιγμές που ωραία περιγράφεις και μας πλακώνουν. Είναι πολύ, μα πολύ ανθρώπινες…
Να είσαι καλά να τους θυμάσαι όλους…
@lockheart μου πράγματι έχει τη μαγεία του, αλλά και τη μελαγχολία του το ταξίδι του παρελθόντος...
@Μαριάνα Faithful σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Το ξεχνάμε φίλη μου ότι η ζωή είναι ένα σύντομο ταξίδι...
@jf μου το χθες, το σήμερα και το αύριο, κάποιες φορές γίνονται ένα στην "οθόνη" του μυαλού μας, αλλά όταν συνειδητοποιήσουμε ότι το χθες έφυγε, τότε η μελαγχολία είναι αναπόφευκτη!
Καλό απόγευμα @φίλοι μου.
Μαριάννα δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με βοήθησες , χωρίς να το ξέρεις με το post σου.
Πριν λίγες ώρες αποχαιρέτησα τον πατέρα μου για το μεγάλο του ταξίδι.
Σ`ευχαριστώ.
Το μήνυμά σου για το χθες, το σήμερα και το αύριο είναι από τα πιο αισιόδοξα λόγια που έχω ακούσει.
Να ζήσετε να τη θυμόσαστε, μα μη σταματήσετε να χαμογελάτε για το αύριο.
Καλό σου βραδάκι
Αγαπημένη φίλη το πως νοιώθω το ξέρεις ήδη..απλά μια αγκαλιά για σένα και ενα ζεστό φιλι
@politis.gr Φίλε μου λυπάμαι πολύ. Δέξου τα θερμά μου συλλυπητήρια!! Καταλαβαίνω πως νοιώθεις...
Ξέρεις αυτό είναι ένα πικρό ποτήρι που αργά ή γρήγορα θα το πιούμε όλοι μας! Ο κύκλος της ζωής αυτό επιβάλλει. Οι γονείς φεύγουν πρώτοι! Και μακάρι να είναι έτσι τα πράγματα στη ζωή και όχι ανάποδα! Να παρηγοριέσαι και να εύχεσαι να είσαι καλά εσύ και η οικογένειά σου, να ζήσετε και να τον θυμόσαστε!
Εγώ έχω και τους δύο μου γονείς ακόμη. Η μαμά μου είναι 75 ετών... Γερνάνε και τρέμω στη σκέψη ότι κάποτε θα φύγουν...
Όμως ο θάνατος δεν μας ρωτάει!
Απλά είπαμε χαιρετάμε το χθες και συνεχίζουμε...
Για το θάνατο, το μεγάλο αυτό αίνιγμα της ζωής ο Επίκουρος έλεγε:
"Μην ασχολείσθε με το θάνατο. Το θάνατο δεν πρόκειται να τον συναντήσεις ποτέ. Αφού όταν τον συναντήσεις δεν θα ζεις..."!!
Αυτό νομίζω τα λέει όλα. Εμείς απλά βιώνουμε την απώλεια αγαπημένων ανθρώπων!!
Τα φιλιά μου και μια ζεστή αγκαλιά για τις δύσκολες ώρες που περνάς...
@kalynama μου σε τέτοιες ώρες ο άνθρωπος ψάχνει κάπου να πιαστεί για να καταλάβει το μυστήριο που καμιά φορά διαλύει τη ζωή του!!...
Και αυτά τα μηνύματα διαλύουν λίγο τη βαρειά συννεφιά...
Σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
@Βροχούλα μου σ΄ ευχαριστώ πολύ...
Νοιώθω ότι ακούμπησα λίγο από το βάρος της ψυχής μου εδώ μέσα, πάνω σε σας τους @φίλους μου...
Καλό σας βράδυ.
Μαριάννα μου τι να πω; Τα λες όλα μόνη σου. Στην μνήμη της αγαπημένης σου θείας λοιπόν ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΟΥ. Στη μνήμη της.
Πάντα είμαι αμήχανος μπροστά σε ανθρώπους που μου λένε πως έχασαν κάποιο δικό τους. Έστι στέκω και τώρα φίλη μου. Συγχώρα με
@Νότα μου σ΄ ευχαριστώ...
Χαίρομαι που ήρθες...
@άλλε μου, σ΄ ευχαριστώ και σένα φίλε! Η αμηχανία σου μου λέει πολλά...
Να είστε καλά @φίλοι μου.
αχ ρε Μαριαννα!
Μου θυμισε πολλα το ποστ σου αυτο. Γιατι και εγω εχασα 2 παρα πολυ αγαπημενους ανθρωπους περσι. Τη γιαγια μου και μια θεια, που ηταν και εκεινη σα γιαγια μου.
Ας ειμαστε καλα και ας γινεται ετσι, να φευγουν πρωτα οι μεγαλυτεροι σε ηλικια.
Καλο βραδυ!!!
Και καλο μηνα!!!
Αντώνη μου εδώ είσαι και συ;;
Εγώ ξενυχτώ γιατί δουλεύω και νοιώθω πολύ όμορφα όταν βλέπω ότι έχω παρέα!!
Όταν φεύγουν οι δικοί μας άνθρωποι είναι σαν να φεύγει και ένα κομμάτι από τη ζωή μας!! Με τις καλές και κακές στιγμές του, δεν παύει να είναι δικό μας κομμάτι και μας πονάει πολύ αυτό!! Οι μνήμες έρχονται χείμαρος και τότε συνειδητοποιείς ότι η ζωή κυλά μέσα από τα δάχτυλά σου σαν το νερό και δεν την παίρνεις χαμπάρι!!
Και εγώ έχω χάσει και τα τέσσερα αδέλφια του πατέρα μου και κάθε φορά πόνεσα πολύ, όμως τώρα ήταν ακόμη πιο βαρύ γιατί βλέπεις μεγαλώσαμε και μεγάλωσαν και οι γονείς μου...και ο φόβος με κυριεύει...
Καλό σου ξημέρωμα φίλε μου και καλό μήνα να έχουμε!
Δυστυχως ή ευτυχως ετσι ειναι η ζωη Μαριαννα μου. Οσο για τους γονεις, δεν μπορουμε να αποφυγουμε τιποτα. (μπορει να ακουγεται κυνικο, αλλά ειναι η πραγματικοτητα).
Συμφωνω παντως οτι φευγει μαζι με τους ανθρωπους μας και ενα κομματι απο τη ζωη μας. Αχ ρε Μαριαννα, να εισαι καλα!
Με εκανες και θυμηθηκα πολλα και κυριως εναν ανθρωπο, που παντα θα μου λειπει. Τελος παντων.
Καλο βραδυ και παλι.
Καλό βράδυ Αντώνη... :))
Μαριάννα
Από τη γη, το χώμα, φυτρώσαμε, πλαστήκαμε κι εκεί όλοι μας καταλήγουμε......
Ομως η ψυχή μένει ξάγρυπνη όταν το σώμα αναπαύεται στον αιώνιο ύπνο..
Ας φροντίζουμε όμως τα μάτια της να είναι πάντα καθαρά για να παραμείνουν ανύστακτα, όταν πέφτει το σκοτάδι..
Καλό βράδυ
@Έρση Μοναχού και συ ξενυχτάς καλή μου;
Έτσι είναι, το πιστεύω αυτό που λες!! Η ψυχή μας μένει ξάγρυπνη στον αιώνιο ύπνο.
Μία εμπειρία μου μοναδική από ένα όνειρο που είδα σε μία συγκλονιστική στιγμή που δεν θέλω να τη θυμάμαι, πίστεψα ότι οι ψυχές δεν χάνονται... Κάπου μένουν ξάγρυπνες...
Δες εδώ αν θέλεις:
http://marianaonice.blogspot.com/2007/12/blog-post_16.html
Χάρτινα καραβάκια που μας πάει ο άνεμος...
Μόνο ευχές παρήγορες, προσευχές και αγάπη στη ζωή μας!
Καλησπέρα κι όλα να είναι λίγο καλύτερα σήμερα εύχομαι
Marianaonice
ευχομαι να ειστε ολοι γεροι και να την θυμοσαστε και μη θλιβεσαι κοινη η μοιρα των ανθρωπων απανταχου στη γη...
οπως λεω κι εγω καμμια φορα,το θεμα ειναι να μην γεννιομασταν...αφου γεννηθηκαμε και μετα ο δρομος ειναι χωρις επιστροφη.
Υγεια μονο κοριτσι μου τιποτε αλλο δεν σου ευχομαι μονο αυτο.ΥΓΕΙΑ.
κΑΛΟΝ αΠΡΙΛΗ
Τσακίζει η αβεβαιότητα της επόμενης μέρας ή και ώρας τους ηλικιωμένους.
Παρακολουθώ τον 82χρονο πατέρα μου ο οποίος, παρ' ότι είναι καθ' όλα υγιής, βρίσκεται με ένα πιεσόμετρο στο χέρι....
Γ' αυτό, όπως πολύ σωστά λες:
"Το σήμερα είναι μπροστά σου.
Ζήσε το σαν στιγμή της αιωνιότητας»
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΜΗΝΑ!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Μαριάνα μου καλή μου φίλη,
Καλό μήνα σου εύχομαι. Επειδή ξέρω πόσο ευαίσθητη και τρυφερή είσαι, καταλαβαίνω τη μελαγχολία σου, αλλά ..."το αύριο δεν ήρθε ακόμη, περίμενε το με ελπίδες", όπως πολύ σοφά αναφέρεις κι εσύ.
Τελικά φιλενάδα τα ποιήματα σου βλέπω ότι σκίζουν....
@freedula μου έτσι είναι, όπως τα λες...Το σήμερα είναι πιο ξάστερο, βλέπεις είναι και η δουλειά που δεν αφήνει περιθώρια για πολλή περίσκεψη! Καλό μήνα καλή μου.
@faraona μου σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και τις ευχές σου. Σου εύχομαι και εγώ ΥΓΕΙΑ, και όλα τ΄ άλλα κάποια στιγμή ισιώνουν...
@Γλαρένια μου, καλό μηνα!! Έτσι είναι οι γονείς μεγαλώνουν και ξαναγίνονται μωρά... Και εμείς πρέπει να τους ντατεύουμε... Εμένα και οι δύο μου γονείς είναι καλά, δόξα τω Θεώ, αλλά όλο παράπονα με την υγεία τους!...
Μαριάννα,
δεν έχω λόγια...
Συνεχίζουμε.
Καλό μήνα!
@Μερόπη μου καλωσόρισες από ...τας Αγγλίας!! Καλό μήνα φιλενάδα...θα τα πούμε λεπτομερώς και στο τηλέφωνο! Είδες ποιήματα;; κρυφό ταλέντο!! Αν μας απολύσουν δεν θα ...πεινάσουμε!! Χα,Χα!!!
@κούκε μου, σ΄ ευχαριστώ! Και βέβαια συνεχίζουμε!!!
Καλό μήνα φίλε μου και καλή άνοιξη να έχουμε όλοι!
Την καληνύχτα μου και καλό μήνα
@Καληνύχτα Νότα μου και καλό μήνα με λιγότερη συννεφιά και περισσότερη άνοιξη στη ζωή σου!!!
:)))
Το τώρα... Σύγκλιση των όσων ζήσαμε με το μέλλον που ανταμώνουμε... Όπως είπες. Σαν να είναι αιωνιότητα. Έτσι μόνο γίνεται... πως αλλιώς; :)) Το ποίημα πολύ όμορφο, γεμάτο αλήθειες....
Καλό απόγευμα!
@ανεμοσκορπίσμα, σ΄ ευχαριστώ Νικόλα για τα καλά σου λόγια. Ειδικά από εσένα, που ξέρεις από ποίηση, έχουν ιδιαίτερη σημασία...
Καλό βράδυ.
Eυτυχισμένη η θεία σου να ξέρεις...έτσι όπως έχουν διαλυθεί οι οικογένειες σήμερα, δεν ξέρω κατά πόσο όλοι μας θα συνοδευτούμε από τα ανήψια μας εκείνη την ώρα...
@patsiouri μου πόσο δίκιο έχεις!!
Αυτό το σκέφτηκα και εγώ...
Κάθε φορά που συναντιώμαστε όλη η οικογένεια είτε από το σόϊ του πατέρα μου είτε από το σόϊ της μητέρας μου (πολυαγαπημένοι και από τις δύο πλευρές) αισθάνομαι σαν παιδί πάλι και η αγάπη πλημμυρίζει όλους μας!!
Πράγματι είναι ευλογία!!!
Κανείς δεν ξέρει πως θα είναι τα πράγματα σε μας...
Καλό ξημέρωμα καλή μου.
Δημοσίευση σχολίου