Τρίτη 10 Ιουνίου 2008

ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ!!...




...Είναι αυτές οι μικρές, ανθρώπινες και ζεστές στιγμές που δίνουν στη ζωή μας νόημα!

Όπως ένα τραπέζι με φίλους αγαπημένους για να γιορτάσουμε τη χαρά ενός συναδέλφου, μία γιορτή, μια προαγωγή στη δουλειά, μία επιτυχία τέλος πάντων, από αυτές που σου δίνουν την ικανοποίηση της εκπλήρωσης κάποιων στόχων σου και σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι η ζωή καμιά φορά είναι λίγο καλή μαζί σου...
Έτσι και σήμερα βρεθήκαμε σε ένα όμορφο ταβερνάκι, στο κέντρο της Αθήνας, με ωραία μουσική και δροσερό ούζο, επτά συνάδελφοι, που πορευτήκαμε μαζί όλη τη χρονιά σε ένα από τα δυσκολότερα και πιο ψυχοφθόρα επαγγέλματα, δεμένοι σαν ομάδα, αγαπημένοι, με σύμπνοια και κοινή προσπάθεια για το καλύτερο αποτέλεσμα! Ο λόγος της συνάντησης ήταν να γιορτάσουμε την προαγωγή του προϊσταμένου μας, στον ανώτατο βαθμό του κλάδου μας!

Ενός προϊσταμένου, συναδέλφου πάνω από όλα, που έφθασε εδώ που έφθασε με μόνο όπλο την πραγματικά εσωτερική αξία του, τη δύναμη της ψυχής του και τις γνώσεις του! Αγαπημένος συνάδελφος από τα χρόνια της νεότητάς του, αυθεντικός συνδικαλιστής, θαρραλέος, ειλικρινής και εκεί που έπρεπε αμείλικτος και ατόφιος!
Κυνηγήθηκε αλλά δεν πτοήθηκε και δεν έκανε καμία έκπτωση της συνείδησής του! Χτυπήθηκε και από αρρώστια σοβαρή που προς στιγμή αναχαίτισε την ορμητική πορεία του προς τα εμπρός, όμως και αυτή την ξεπέρασε λόγω της δικής του αισιοδοξίας και δύναμης!

«Όταν η γυναίκα μου και τα παιδιά μου έμαθαν την αρρώστια που έπασχα έβαλαν τα κλάματα»! μας είπε. «Ο πρώτος που θα γίνει καλά από αυτή την αρρώστια θα είμαι εγώ» τους απάντησε!!

Και να που το πέτυχε!!
Και σήμερα γιορτάζει και χαίρεται μαζί μας την επάξια προαγωγή του! Του ευχηθήκαμε με αγάπη ειλικρινή και μας ευχήθηκε ΠΑΝΩ ΑΠ΄ ΟΛΑ ΥΓΕΙΑ!! «Συνήθως το λέμε χωρίς να το εννοούμε, όμως εγώ πλέον ξέρω ότι αυτό είναι το σπουδαιότερο στη ζωή μας» μας είπε! Και είχε τόσο μα τόσο δίκιο!!...


Θυμηθήκαμε τα χρόνια που πέρασαν, τις δυσκολίες και την ψυχική φθορά της δουλειάς μας, τη ζωή που κύλησε μέσα από τα δάχτυλά μας σαν το νεράκι μιας δροσερής πηγής και χάθηκε στο πέρασμα των χρόνων. Την πίκρα που όλοι μας κάποιες φορές νοιώσαμε από αδικίες που μας έγιναν!

Αναπολήσαμε τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες μας, τους έρωτες, τα όνειρά μας που ξεμάκρυναν πια και πέρασαν στη σφαίρα του απραγματοποίητου!
Οι περισσότεροι μέσα στο άγχος και την πίεση της δύσκολης πραγματικά δουλειάς μας, είδαμε τις οικογένειές μας να μεγαλώνουν χωρίς να αντιληφθούμε το σταδιακό βλάστωμα των παιδιών μας που κάποια στιγμή στάθηκαν ενήλικοι ίσως πλέον άνθρωποι δίπλα μας και εμείς ακόμη ψάχνουμε τα βρέφη και τα παιδιά που ποτέ δεν χαρήκαμε τότε που έπρεπε!!


Και εγώ σήμερα περισσότερο από ποτέ, ίσως ήταν και το ουζάκι, αναπόλησα αυτό το απροσδιόριστο, το κάτι στη ζωή μας που πάντα το ζητάμε και ποτέ δεν το φθάνουμε και που πάντα νοιώθεις ότι όσο το επιδιώκεις τόσο μένει ανεκπλήρωτο…

Θυμήθηκα τους στίχους του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη γι΄ αυτή την αίσθηση του ανεκπλήρωτου που νομίζω ότι ζωγραφίζουν τέλεια αυτό το πικρό και συνάμα ηδονικά βασανιστικό αίσθημα του απροσδιόριστου κάτι, που φαντάζει τόσο μακρινό και θολό ενώ κυριεύει το μυαλό και την ψυχή σου και δυναστεύει την ευτυχία σου!!
Τι είναι λοιπόν αυτό το αίσθημα του ανεκπλήρωτου ονείρου και της ανεκπλήρωτης επιθυμίας μας;




Ένα φεγγάρι ολόχρυσο
Που λάμπει μέσα στη νυχτιά
Τίποτε άλλο!
Μια φωνή που γροικιέται
Μέσα στο σάλο
Τίποτε άλλο!
Πέρα μακριά
Ένα σινιάλο βαποριού που φεύγει
Τίποτε άλλο!
Και μέσα στην ψυχή μου
ΕΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΜΕΓΑΛΟ...
Τίποτε άλλο!!
.

47 σχόλια:

Takiz είπε...

Δεν υπάρχουν όρια σε όνειρα και επιθυμίες. Ο άνθρωπος είναι πλασμένος να ζητά πάντα το κάτι παραπάνω.
Ας εκτιμήσουμε το απλό το καθημερινό το συνηθισμένο και είμαι σίγουρος ότι πολύ σύντομα θα συναντήσουμε την ευτυχία.

ΥΓ. γειτόνισσα καταπληκτική ανάρτηση.
- μου έλειψες.....

marianaonice είπε...

@Τάκη μου
Καλώς τον μου!
Εσύ να δεις πόσο μου έλειψες @γείτονά μου!! Πως πάει όλα καλά;; Τελείωσες με το ΑΕΠ? Εύχομαι κάθε επιτυχία στις προσπάθειές σου και σε περιμένουμε να επανέλθεις δριμύτερος!!

Όντως δεν υπάρχουν όρια στα όνειρα και στο ανεκπλήρωτο!! Η αίσθησή του όμως πονάει καμιά φορά...
Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια φίλε και γείτονά μου!

αθεόφοβος είπε...

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σημαντικό είναι να δουλεύεις με ανθρώπους που όταν σου λένε καλημέρα το πρωί το εννοούν πραγματικά.
Είχα βρεθεί στο παρελθόν και στην ακριβώς αντίθετη κατάσταση και ήταν από τα πιό ψυχοφθόρα πράγματα στην ζωή μου.
Και πάντα τις περισσότερες φορές για την συνεργασία των ανθρώπων παίζει ρόλο ο προϊστάμενος.

marianaonice είπε...

@αθεόφοβε μου
ακριβώς έτσι όπως το λες είναι! Η ομάδα έχει σύμπνοια και αγάπη όταν ο επικεφαλής είναι ενωτικός και δίκαιος και δεν αφήνει περιθώρια για κόλακες και ρουφιάνους!! Αυτή την τύχη την είχα φέτος, ευτυχώς και δούλεψα με ανθρώπους αγαπημένους και αξιόλογους!
Εξ άλλου έχω ζήσει και την αντίθετη πλευρά που περιγράφεις εσύ πολλές χρονιές στη δουλειά μου και ξέρω τι σημαίνει αυτό!! Το κακό είναι ότι μετά την προαγωγή του σπουδαίου αυτού ανθρώπου τον επόμενο χρόνο το μέλλον μας είναι αβέβαιο... :)))
Καλό ξημέρωμα φίλε μου.

mortal είπε...

Ανεκπλήρωτα όνειρα...
Τι όμορφα που τα γράφεις, βρε Μαριάννα!

faraona είπε...

Mariannaonice μου ΕΓΡΑΨΕΣ.
εισαι τοσο τρυφερη κι ανθρωπινη που δεν εχω λογια...ετσι να μεινεις κοριτσι μου ο,τι κι αν ερχεται απο απεναντι.
τα φιλια και την εκτιμηση μου.

politis-gr είπε...

Μαριάννα κάπου είχα διαβάσει κάτι και το είχα σημειώσει σε ένα πρόχειρο χαρτί. Δεν θυμάμαι που ,αλλά το χαρτάκι το βρήκα !
Γράφει:"Η θάλασσα των αναμνήσεων και των ονείρων είναι καλά κρυμμένη στην ψυχή κάθε ανθρώπου, τις στιγμές που το επιζητούμε βουτάμε στο βυθό της κ αναγνωρίζουμε χρώματα που ποτέ δεν ξέραμε πως είχαμε δει, μπαίνουμε σ` ένα παράλληλο σύμπαν που η καρδιά πλέον δεν αγγίζει και δεν πληγώνεται, μόνο κρατά ότι την ωθεί στα μακρινά της ταξίδια.."
Με καλούς ή "κακούς" συναδέλφους λίγο πολύ όλοι μας έχουμε ζήσει.
"Αποθηκεύουμε" στην μνήμη τους καλούς και κάνουμε delete ..τους "κακούς".
Λοιπόν προχθές τα είχες βάλει με κάποιο φίλο για το ...ουζάκι.
Τελικά ..βοηθάει!:))
Καλό ξημέρωμα @φίλη μου!!

Meropi είπε...

Μαριάνα μου,
να και μια ελπιδοφόρα ανάρτηση!! Η νίκη του καλού! Πόσο τη θέλουμε αυτή την ελπίδα! Να που καμιά φορά η ελπίδα που ζητείται (ο τίτλος σου) ανευρίσκεται...

marianaonice είπε...

@mortal moy
Χαίρομαι πολύ που σου αρέσουν...
Αυτό σημαίνει ότι σε αγγίζουν αυτά που λέω!

@faraona μου
Όντως αυτό προσπαθώ να κάνω παρά το ότι μου έρχονται πολλά από απέναντι!
Να είσαι καλά φίλη μου, σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

marianaonice είπε...

@politis.gr
Καλέ μου φίλε, κατ΄ αρχήν σ΄ ευχαριστώ για το καινούριο "διαμαντάκι" που μου άφησες!
Δεν έχει σημασία ποιός το είπε αλλά το νόημά του!
Όντως αυτή η θάλασσα των αναμνήσεων και των ονείρων είναι η δεξαμενή που παίρνουμε τα κουράγια μας για να συνεχίσουμε...
Μόνο που η αίσθηση του ανεκπλήρωτου δεν γεμίζει ούτε από αυτή τη δεξαμενή!
Όσο για το ουζάκι, ναι παρότι δεν πίνω αυτό είναι ένα ποτό που μ΄ αρέσει και το προτιμώ, δροσερό με πάγο! Και πράγματι μερικές φορές χρειάζεται...
Καλό σου μεσημέρι @φίλε μου.

marianaonice είπε...

@meropi μου
Σίγουρα δεν χάθηκαν όλα! Κάπου υπάρχουν άνθρωποι σαν και μας και είναι καλή τύχη όταν τους συναντάμε!
Καλό μεσημέρι φίλη μου.

αντωνης είπε...

Μαριαννα καλησπερα

Αν ειναι να γραφεις ετσι, να βγαινεις πιο συχνα για ουζο με καλο μεζε και καλη παρεα

: )))

Roadartist είπε...

Μαριάνα μου επιτέλους!! Μπράβο συμφωνώ με τον Αντώνη να βγαίνεις συχνότερα :) μου άρεσε πάρα πολύ η αισιοδοξία σου..
Και εμένα αυτά με γεμίζουν, με καλή παρέα σε ενα ομορφο ταβερνάκι ή μια βόλτα στη θάλασσα.
Η ευτυχία βρίσκεται την απλότητα!!Φιλιά!!

marianaonice είπε...

@Αντώνη μου
βγαίνω... όσο μου επιτρέπουν οι συνθήκες της δουλειάς μου και γενικά οι υποχρεώσεις μου όλες...
Και πάντα με καλή παρέα, και γλεντάω, και τραγουδάω και χορεύω, και πίνω και το ουζάκι μου ή το κρασάκι μου!
Αυτές είναι οι ανάσες μου άλλωστε και δεν ζω χωρίς αυτές! απλά υπάρχουν κάποιες περίοδοι που κάπου χάνομαι από την παρέα αλλά για λίγο! Δεν μ΄ αφήνουν άλλωστε οι real φίλοι μου να χαθώ πολύ, αφού με αναζητούν, γιατί γλέντι χωρίς εμένα δεν γίνεται απ΄ ό,τι μου λένε!!
:))))

@roadartist μου
Συμφωνώ καλή μου ότι η ομορφιά βρίσκεται στα απλά πράγματα, και αυτό είναι ο κανόνας της ζωής μου!
Ποτέ μου δεν επεδίωξα τα μεγάλα, τα απλά με νοιάζουν και γι΄ αυτά αγωνίζομαι! Η απάντησή μου στον Αντώνη ισχύει και για σένα :)))

Καλό μεσημέρι.

Nikos Lioliopoulos είπε...

"αυτό το απροσδιόριστο, το κάτι στη ζωή μας που πάντα το ζητάμε και ποτέ δεν το φθάνουμε και που πάντα νοιώθεις ότι όσο το επιδιώκεις τόσο μένει ανεκπλήρωτο"
μήπως όμως αυτό δεν είναι όλη η ζωή ;Η επιδίωξη του ανεκπλήρωτου .
Μήπως τελικά αυτή είναι και η ομορφιά της ζωής;
Θυμήθηκα τώρα (τα παθαίνω αυτά τελευταία!) μια φράση από τραγούδι της λιτσας Διαμάντη(πάλι):
« για μια φορά που γέλασα πόσες δεν έχω κλάψει..»

Aristodimos είπε...

Οταν μπορεις να ταυτίζεσαι με τους ανθρώπους που δουλεύεις μαζι , τοτε και αποδίδεις καλύτερα μα και σαν ανθρωπος νιώθεις πιο αληθινός κι ελεύθερος...
Την καλημέρα μου Μαριάννα και παντα τετοια ομαδικότητα και συμπνοια να σας διακατέχει... Να περνάτε καλα

Αρης

M-meggie είπε...

Μαριάννα μου καλημέρα και ... ευχαριστώ γιατί είσαι αυτή που διαβάζω. Τίποτα άλλο.

Unknown είπε...

Γεια σου Μαριάνα, συμφωνώ απόλυτα με αυτό που λέει η Μερόπη. Η νίκη του καλού. Επιτέλους κάποια στιγμή πρέπει να ξεχωρίσει το καλό από το κακό. Τις ευχές μου σε σένα και στους συμαδέλφους σου.

jf είπε...

Το ανεκπλήρωτο όνειρο μιας ανεκπλήρωτης επιθυμίας πάντα θα υπάρχει για όσους ψάχνουν και κυνηγούν και έχεις απόλυτο δίκιο όταν λες πως πολλές φορές πονάει αυτό…
Κάτι σαν το κυνήγι της ξεχασμένης κουλούρας μεσ’ τη θάλασσα που όλο και νομίζεις πως τη φτάνεις κι όλο σου την παίρνει μακριά το κύμα και ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ δε μπορείς να κάνεις πια από το να τη βλέπεις να φεύγει…

Πάντως, είτε το πνεύμα σου μιλά είτε το …οινό-πνευμα, η σφραγίδα της γραφής σου είναι τυπωμένη· ζεστή κι ανθρώπινη.

Την καλημέρα μου

Ν.Α. Λάμπης είπε...

«Μέσα τα κεφάλια»
Τέρμα η καλοπέραση!

Τώρα δουλειά!

Καλείσαι να δώσεις την νομική γνώμη σου στο μπλογκ μου.
{5monkeysbrain.blogspot.com}

marianaonice είπε...

@Νίκο
έτσι είναι αυτή η επιδίωξη του ανεκπλήρωτου! Την κυνηγάς, πονάς αλλά δεν σταματάς γιατί απλά είναι η ουσία της ζωής μας!!
Πολύ σωστά το έθεσες!
Όσο για τη Λίτσα Διαμάντη, βλέπω έχουμε τα ίδια ακουστικά γούστα!! Και αυτός ο στίχος που θυμήθηκες "για μια φορά που γέλασα πόσες δεν έχω κλάψει" τα λέει όλα!!!
Καλό μεσημέρι @φίλε.

@Άρη μου
Σ΄ ευχαριστώ και εύχομαι και εσύ να περνάς καλά με όσους σ΄ αγαπούν και αγαπάς!!
Αυτό δίνει νόημα στη ζωή μας την άχαρη πολλές φορές!

marianaonice είπε...

@νότα μου
Εγώ σ΄ ευχαριστώ που με διαβάζεις καλή μου και χαίρομαι που κάτι έχει να πει η μία στην άλλη! Γιατί και εγώ σε διαβάζω!!

@jf μου,
Τι ωραία που το περιγράφεις σαν την ξεχασμένη κουλούρα στο κύμα που όλο ξεμακραίνει και συ μάταια προσπαθείς να τη φτάσεις!! Αυτό είναι η αίσθηση του ανεκπλήρωτου: ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ!!
Σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια @φίλη μου.

@ν.α. λάμπη
Καλώς όρισες από τα μέρη μου. Προσπάθησα να έρθω από εκεί για τις νομικές μου συμβουλές αλλά το λινκ που μου άφησες δεν με βγάζει. Μήπως κάτι είναι λάθος; Πάντως πέρασα από το μπλογκ σου και απ΄ ό,τι είδα δεν υπάρχει κάποιο νομικό ερώτημα! χαχαχα!!!
Να είσαι καλά!

marianaonice είπε...

@mariana μου
παρά λίγο να σε ξεχάσω. Σ΄ ευχαριστώ φίλη μου για τις ευχές σου. Ναι σίγουρα υπάρχει και το καλό αλλά το κακό περισσεύει δυστυχώς!!
Καλό σου μεσημέρι.

Side21 είπε...

Σπανίζει το είδος ...
Τυχεροί όσοι συνοδοιπορούν
με τέτοιους συνεργάτες.
Συγχαρητήρια κι απο μένα
και σιδεροκέφαλος ...
Πάντα τέτοια μυνήματα
αισιοδοξίας κι ανθρωπιάς.
Την καλησπέρα μου ...

. είπε...

Πολύ γλυκειά και αισιόδοξη η ανάρτησή σου έρχεται σε αντίθεση με το πεσιμιστικό στυλ του πολυαγαπημένου μου Λαπαθιώτη.
Χάρηκα για τον συνάδελφό σου πάρα πολύ!
'Οσο για το ανικανοποίητο υπάρχει πάντα εκεί.Το θέμα είναι πόσο μεγάλο κομμάτι της ζωής μας επιτρέπουμε να επηρεάζει.

marianaonice είπε...

@side21
Σ΄ ευχαριστούμε συνάδελφε για τις ευχές σου! Ναι είναι παρήγορο όταν συνεργάζεται κανείς με τέτοιους συναδέλφους!

@ανασαιμιά μου
ναι η ανάρτησή μου αυτή έχει και αισιόδοξο μήνυμα αλλά ταυτόχρονα περιέχει και εκείνο το πικρό αίσθημα της ζωής που κυλά σε προκαθορισμένες τροχιές και πολλές φορές δεν φθάνει ποτέ σ' αυτό το απροσδιόριστο κάτι των ονείρων μας και των επιθυμιών μας...
Πιστεύω ότι όσο κομμάτι της ζωής μας και αν επηρρεάζει από τη στιγμή που είναι εκεί, δυναστεύει όλο μας το είναι και αφήνει αυτό που λέει και ο Λαπαθιώτης στην ψυχή μας "ΕΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΜΕΓΑΛΟ"!

Καλό απόγευμα @φίλοι μου.

patsiouri είπε...

Συγχαρητήρια για το φίλο σου...κάτι τέτοιοι άνθρωποι όπως εκείνος και εσύ με κάνουν να αισιοδοξώ πως δεν είναι όλα χαμένα...

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Καλησπέρα. Σπανια συναντώ ανθρώπους που να ξέρουν το συγκεκριμένο ποίημα και να τους εκφράζει τόσο πολύ. Το ποίημα μου άρεσε τοσο πολύ που κάποια στιγμή το μελοποίησα. Αν θες μπες στο μπλογκ μου να το ακούσεις .

marianaonice είπε...

@patsiouri μου
έτσι είναι δεν χάθηκαν όλα! Αφού υπάρχουμε εμείς εδώ και ανησυχούμε, σίγουρα υπάρχει ελπίδα ακόμη!

@παράξενε ελκυστή
Καλώς όρισες από τα μέρη μου.
Χαίρομαι που εδώ βρήκες το αγαπημένο σου ποιήμα! Και εμένα αυτό το ποιήμα είναι σα να βγαίνει από μέσα μου, σαν να το έγραψα εγώ για μένα γιατί το αίσθημα του άφταστου και ανεκπλήρωτου ονείρου πάντα στοιχειώνει τη ζωή μου!
Πέρασα από το μπλογκ σου, αλλά δεν ξέρω που να το ακούσω. Θα ξαναπεράσω για καλύτερη έρευνα :))

Καλό ξημέρωμα.

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

Μια καλημέρα από..καρδιάς πέρασα να σ' αφήσω..
Στιγμούλες είναι η ζωή
και δε γυρίζουν πίσω...

Κούκος είπε...

Yπέροχη ανάρτηση Μαριάννα μου!
Απλή, καθημερινή, ανθρώπινη.
Με μια γλυκόπικρη γεύση στο τέλος, όπως είναι και η ζωή μας άλλωστε.
Να είσαι καλά!

tzonakos είπε...

Οι όμορφες στιγμές με ανθρώπους που αξίζουν και ειδικά συναδέλφους με αυθεντική αξία ειναι μοναδικές καθε φορά και τις θυμόμαστε.
Κι εγω πέρασα καλά με λίγους αλλα καλούς, μόνο καλούς.
Ηταν κι άλλοι, διχως αξία, που γλέντησαν επιτυχίες και μερικοί και την συνταξιοδότηση. Απο αυτούς θυμάμαι μόνο να τους λέω "καλή συνέχεια".
Απο τους άλλους θυμάμαι οτι ένιωθα ευτυχής μαζι τους και όπως ήξερα την αξία τους, ήξεραν και αυτοί την δική μου.
Καμμια φορά, κάποιοι άξιοι φεύγουν αθόρυβα, ετσι όπως ταπεινά έζησαν.
Ευχομαι να χεις καλές στιγμές με άξιους ανθρώπους πάντα Μαριάνα :)

Ανώνυμος είπε...

Οταν με ρωτάνε πως αντέχεις και δουλεύεις τόσες ώρες, λέω ότι εσείς βαριέστε την οικογένεια σας;

Πραγματικά, πιστεύω ότι ειναι πολύ τυχεροί όσοι μπορούν να έχουν τέτοιες συνεργασίες, με τόσο υπέροχους ανθρώπους!

Nikos Lioliopoulos είπε...

Μαριάννα , εψαξα βρήκα και ανέβασα στο blog moy το τραγούδι που σου πα.
Ειναι απο τα αγαπημένα μου ,ακου το Κατι μου λέει οτι θα σ'αρεσει και σενα.
"αγαπη δε γεννηθηκε που πόνος να μην είναι"...

marianaonice είπε...

@περίπλουσ
τι όμορφο αυτό το τετράστιχο που μου άφησες!! "στιγμούλες είναι η ζωή που δεν γυρίζουν πίσω"!! Δυστυχώς!...
Γι΄ αυτό και η πικρή γεύση στο τέλος!
Να είσαι καλά σ΄ ευχαριστώ!

@κούκε μου
Σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Και εσύ να είσαι καλά @φίλε μου και το τραγουδάκι σου υπέροχο και με νόημα!!! Μ΄ αρέσει τόσο πολύ που ντύνεις τα σχόλιά σου με μουσικές επιλογές!! Άλλωστε νομίζω ότι εμείς οι πατριώτες δεν ζούμε χωρίς μουσική :))))

@Τζονάκο μου
ΈΤσι είναι πράγματι! Οι καλοί άνθρωποι που βρίσκονται στο διάβα της ζωής μας αφήνουν τα σημάδια τους στην ψυχή και στην καρδιά μας για μια ζωή! Και πιστεύω όσο πιο αθόρυβοι τόσο πιο σπουδαίοι!!
Σ΄ευχαριστώ για την ευχή σου και αντεύχομαι και εγώ το ίδιο σε σένα! Πάντα να συναντάς σωστούς συνεργάτες στη ζωή σου!!

marianaonice είπε...

@freedula μου
Οι σωστοί συνεργάτες είναι σπάνιοι πλέον σήμερα, και αν τους βρεις είναι μεγάλη τύχη!! Πράγματι δεν κουράζεσαι να εργάζεσαι μαζί τους!

@Νίκο
Πέρασα και το άκουσα! Είναι πράγματι από τα πολύ αγαπημένα μου τραγούδια! Εδώ στην Αθήνα ακούω ένα σταθμό στα 88,00 (Όαση τον λένε) και βάζει πάρα πολλές φορές Λίτσα Διαμάντη και αυτό το τραγουδάκι και το άλλο που είχα βάλει εγώ σε προηγούμενη ανάρτησή μου (απαντήστε μου εσείς οι δυνατοί). Μ΄ αγγίζουν αυτά τα τραγούδια, όπως και πολλά άλλα λαϊκά και με συντροφεύουν στις ατέλειωτες ώρες της δουλειάς μου!!
Σ' ευχαριστώ πολύ @φίλε μου για την πρόσκληση!!
Θα περνώ συχνά να το ακούω...:))))

Γωγώ Πακτίτη είπε...

καλημέρα με χαμόγελο...:)

marianaonice είπε...

@γωγώ μου
Καλημέρα και καλό τριήμερο!!
:))))

Ανώνυμος είπε...

Ναπολέοντας
Λαπαθιώτης
μοιραίος ποιητής
απο τους αγαπημένους μου
στις εφηβικές ανατροπές
ευαίσθητή μαριάνα

φιλιά κι αγάπη

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

"Πάνω απ' όλα υγεία" και....ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ!!!...

Εξαιρετικό το θέμα της ανάρτησής σου

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Σπύρος είπε...

Καλημέρα και καλή βδομάδα..

Πάντα επιτυχίες στο συνάδελφο και σε όλους και πάντα όμορφες απλές ανθρώπινες στιγμές που πραγαμτικά αξίζουν πολλα.

Μπράβο σε αυτόν τον άνθρωπο η δύναμη και η πιστη μέσα μας μπορεί να μας πάει πολυυυυυυυυυυυυ μακρια..:)

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Δεν μπορείς εσύ να μένεις άλλο έξω από ΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ. Τόσο ανθρώπινη, τόσο ζεστή, τόσο γλυκιά ,τόσο αυθεντική !
Το χρονικό ζωής που περιγράφεις
τό έχω ζήσει, συνεπώς μοιράστηκα μαζί σου σε ανύποπτο χρόνο που με σημάδεψε,τα ίδια συναισθήματα, κι αν ψάξεις μέσα μου θα βρέξεις τ' ακροδάκτυλά σου απο τις σταγόνες που έχει σταλάξει στην ψυχή μου ο Λαπαθιώτης. Μάλλωνα μαζί του όταν ήμουνα μικρή γιατί είχε γίνει έμμονη ιδέα του δικού μου
και μου απήγγειλε συνέχεια στίχους του ( προφητικούς ίσως) και γώ ήθελα άλλα γιατί η ψυχή μου πετούσε.
Έλα λοιπόν φιλενάδα,
πέρασε από το ΠΗΓΑΙΜΟ , συγχώρα με
για ένα τόσο δα μικρό μυστικό που σου κρατώ
αλλά δεν ήλθε ο καιρός
να σου του πώ .
Γι αυτό τίποτα μη με ρωτάς. Κράτα μόνο
το Σ'ΑΓΑΠΩ ....

Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ

http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

marianaonice είπε...

@ποιώ
ελένη μου, νομίζω άλλαξες όνομα...
Όντως ο Λαπαθιώτης είναι μοιραίος ποιητής και εμένα όλοι οι μοιραίοι ποιητές είναι αγαπημένοι μου, αφού μοιραία είναι και η ζωή μου!
Να σαι καλά ευαίσθητη ελένη μου!!

@Γλαρένια μου,
Σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Πράγματι Υγεία και ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ στη ζωή μας! Όμως αυτό το κενό του απροσδιόριστου κάτι πολλές φορές δεν γεμίζει με ΤΙΠΟΤΕ!!
Φιλιά!

marianaonice είπε...

@lockeheart
Σ΄ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια.
Πράγματι αξίζουν έπαινοι σε τέτοιους ανθρώπους που στηρίζουν τα ιδανικά μας και τον αγώνα μας για μία έντιμη και καθάρια ζωή!!

@λυγερή μου
χαίρομαι τόσο πολύ που σε ξαναβλέπω από εδώ.
Περνώ και εγώ από εσένα. Θα ξανάρθω όμως στον ΠΗΓΑΙΜΟ εκεί που με καλείς για να δω το μυστικό που μου κρατάς! Ο Λαπαθιώτης σ΄ αυτό του το ποιήμα μιλά με τη δική μου ψυχή λες, γιατί η επιδίωξη αυτού του απροσδιόριστου κάτι δυναστεύει διαρκώς τη ζωή μου!! Γι΄αυτό και το ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΜΕΓΑΛΟ βγαίνει και από τα δικά μου χείλη πολλές φορές...
Κρατώ το Σ΄ ΑΓΑΠΩ γιατί το χρειάζομαι όσο ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ αυτή την περίοδο της ζωής μου!! Μόνο η αγάπη των φίλων με κρατά και μου δίνει τη δύναμη να παλέψω στον αγώνα μου με τα θηρία που μου επιφύλαξε η μοίρα μου!!
Κράτα και εσύ τη δική μου αγάπη και προχώρα στο δύσκολο αγώνα σου!!

cinderella είπε...

Με την ελπίδα και τα όνειρα πορευόμαστε. Χέρι χέρι με τους δικούς μας ανθρώπους. Αγκαλιά με τα θέλω μας και με την πείρα και την πίστη στο τιμόνι της ζωής. Στης ζωής το παρακάτω, στου μυαλού το παραπέρα που λέει και ο καλλιτέχνης! Τα καλύτερα εύχομαι στο φίλο σου καλή μου και σε σένα που χαίρεσαι με τη χαρά του. Μεγάλο προσόν αυτό. Δείγμα υγείας! Να είσαι καλά και με το καλό να τα λέμε!! Καλώς σε βρήκα!! :)))

marianaonice είπε...

@ciderella μου
Καλώς ήλθες από τα μέρη μου. Έχουμε συναντηθεί σε άλλες γειτονιές και έχω περάσει και εγώ από εσένα. Σίγουρα θα τα λέμε :))
Σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, πράγματι είναι υγεία να νοιώθεις τη χαρά του φίλου σου, και εγώ χαίρομαι που είμαι ανάμεσα στους υγιείς!! Έτσι έχω την ευτυχία να μοιράζομαι τη χαρά των φίλων μου και μαζί να την κάνουμε διπλή χαρά!!
Να είσαι πάντα καλά!

Ανώνυμος είπε...

όμορφο αληθινό
ανθρώπινο
τίποτ'άλλο...


ίσως πολλά πολλά ακόμη, καταχωνιασμένα στις πιο ανθρώπινες γωνιές του καθενός μας

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!