Συγκίνηση...από το "ΑΝ" του Κίπλινγκ...

Ο @φίλος lockheart πριν κάμποσο καιρό με κάλεσε σε ένα παιχνίδι συγκίνησης από οποιοδήποτε λόγο.
Στο συγκεκριμένο παιχνίδι καλούμαι να παραθέσω ένα video, κείμενο, στίχο, τίτλο από ταινία ή απόσπασμα αυτής ή ό,τι άλλο με έκανε να συγκινηθώ και φυσικά να αναφέρω και το λόγο που μου συνέβη αυτό.

Στη ζωή μου, όπως όλων φαντάζομαι, υπήρξαν αμέτρητες στιγμές που συγκινήθηκα από χαρά ή λύπη! Τι να πρωτοθυμηθώ αλήθεια;;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια φτωχή οικογένεια, με πατέρα βιοπαλαιστή και μητέρα νοικοκυρά.
Όταν έδωσα εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο, η δήλωση του πατέρα ρητή:
"Αν περάσεις επαρχία δεν θα πας. Δεν έχουμε τα μέσα να διατηρήσουμε δεύτερο σπίτι".
Η αγωνία μεγάλη και ο αγώνας ακόμη μεγαλύτερος!

Έτσι ένα γεγονός που με σημάδεψε στη ζωή μου και η συγκίνηση που ένοιωσα τότε χαράχτηκε για πάντα στο μυαλό μου, ήταν κατ' αρχάς η επιτυχία μου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών που μου επέτρεψε να σπουδάσω χωρίς να βάλω την οικογένειά μου σε επιπλέον έξοδα, στα οποία θα αδυνατούσαν να ανταπεξέλθουν!
Από τη συγκίνηση τότε θυμάμαι ότι όταν το άκουσα, λυποθύμησα!

Μετά εμπειρία φοβερής συγκίνησης ένοιωσα, όπως κάθε γυναίκα πιστεύω, με τη γέννηση της κόρης μου!

Τέλος θέλω να σας παραθέσω και κάποιους στίχους που, όταν παιδί ακόμη, είχα διαβάσει με συγκίνησαν αφάνταστα, γιατί ένοιωσα ότι ταυτίζομαι μαζί τους!
Πάντα στα δύσκολά μου οι στίχοι αυτοί με συντρόφευαν και από εκεί αντλούσα δύναμη ν' αντέχω και να συνεχίζω!!
Πάντα με συγκινούσαν και με συγκινούν!!

Όμως τα τελευταία χρόνια, δεν μπορώ να τους διαβάσω, χωρίς να δακρύζω... ίσως γιατί με όσα βιώνουμε στην ελληνική κοινωνία και προπαντός στην ελληνική δικαιοσύνη, οι στίχοι αυτοί έρχονται να βυθιστούν μαχαίρι σε ανοικτές πληγές μου που ακόμα πονάνε!!

Σήμερα πλέον όταν τους διαβάζω δεν συγκινούμαι απλά, κλαίω φανερά, και στο νου μου φέρνω τους δύο εισαγγελείς μας, Ηλία Κολιούση και Ελένη Σωτηροπούλου, που τώρα πληρώνουν το τίμημα για να τηρήσουν κι αυτοί ό,τι οι στίχοι του Κίπλινγκ προστάζουν!!

Τους αφιερώνω λοιπόν σ' αυτούς τους δύο ανθρώπους με έναν κόμπο στο λαιμό και μία θάλασσα οργής στην ψυχή μου!!

"ΑΝ"

Αν μπορείς να κρατάς την ψυχραιμία σου
όταν οι άλλοι χάνουν τη δική τους
και ρίχνουν σε σένα την ευθύνη
και την αιτία της αδυναμίας τους.

Αν έχεις πίστη στον εαυτό σου
όταν οι άλλοι αμφιβάλλουν για σένα
και δε σε πειράζει αυτή η δυσπιστία τους

Αν μπορείς καρτερικά να περιμένεις
χωρίς να σε κουράζει η αναμονή,
ή όταν διαδίδουν ψέματα για σένα
να μην ξεπέφτεις και συ στο ψέμα,
ή όταν φανερά σου δείχνουν μίσος
να μην αφήσεις το μίσος να σε καταλάβει,
κι όμως να μη φαίνεσαι πολύ αγαθός
μήτε πολύ στοχαστικός στα λόγια.

Αν να ονειρεύεσαι είσαι ικανός
δίχως να γίνεσαι σκλάβος των ονείρων

Αν να δέχεσαι μπορείς θρίαμβο και όλεθρο το ίδιο
και να αντιμετωπίζεις παρόμοια και τα δύο

Αν είσαι σε θέση να υπομένεις
ακούοντας την αλήθεια που συ είπες,
να επαναλαμβάνεται αλλοιωμένη από πονηρούς
που επιδιώκουν έτσι να παγιδέψουν αφελείς,
ή να παρατηρείς αυτά που συ τους έδωσες ζωή,
σπασμένα να κείτονται και παραπεταμένα
και να φτιάχνεις εξαρχής με εργαλεία φθαρμένα.

Αν τολμάς όλα σου τα πλούτη μαζεμένα
να τα παίζεις κορώνα-γράμματα μεμιάς,
να χάνεις κι απ' την αρχή να ξεκινάς
χωρίς να μέμφεσαι για τη μοίρα σου κανέναν

Αν μπορείς να κάνεις καρδιά, νεύρα και μυς
να σε υπηρετούν ακόμα κι όταν έχουν καταρρεύσει,
και γερά να κρατάς, ενώ δεν υπάρχει εντός σου
τίποτε πέρα από τη θέληση που τους λέει <βαστάτε!>

Αν μπορείς να μιλάς με χιλιάδες
κι όμως να κρατάς την αρετή σου,
ή να περπατάς με κυβερνήτες
κι όμως να μην αλλάζεις την απλή ζωή σου.

Αν ούτε εχθροί να σε βλάψουν μπορούν,
μα ούτε και κοντινότεροι φίλοι,

Αν όλοι έχουν την ίδια αξία για σένα
και κανείς πιο πολύ από τους άλλους

Αν μπορείς να γεμίζεις τη μέρα σου
με εικοσιτέσσερις ώρες αξίας ζωής,
τότε δική σου θα είναι όλη η Γη
με όλα της τα αγαθά κι ακόμη:
Αληθινά θα είσαι Άνθρωπος παιδί μου.

.