Είχε καιρό να βρεθεί στο Κέντρο τέτοιες μέρες…Περπατούσε αφηρημένη, χαμένη στις σκέψεις της …Μέσα στους καπνούς και στα δάκρυα των καπνογόνων διέκρινε αμυδρά τον εορταστικό στολισμό της καμένης πόλης της…Λαμπιόνια πολύχρωμα που αναβόσβηναν και έκαναν να φαντάζει ακόμη πιο θλιβερό το τοπίο με τα καταστραμμένα κτίρια, τα σπασμένα τζάμια, τα καρβουνιασμένα καταστήματα… τις ρημαγμένες ζωές και τα βουρκωμένα μάτια των αναίτιων θυμάτων…Λες κι οι δαίμονες είχαν στήσει λαμπρό χορό και πανηγύρι πάνω στο πτώμα της δολοφονημένης χαράς των ανθρώπων τούτης της χώρας…Μια μάνα παράμερα, σε ένα δένδρο Χριστουγεννιάτικο που μόλις είχαν στήσει στ’ αποκαΐδια του προηγούμενου και το φύλαγαν με όπλα για να μην ξανακαεί, θρηνούσε το 15χρονο μοναχογυιό της…
Καμία όρεξη, κανένα κέφι για γιορτές!...Κάτι καυτό κύλησε στα μάγουλα, μάλλον από τον καπνό θα είναι σκέφτηκε, και σκούπισε με την άκρη των δαχτύλων την αρμύρα που της έτσουζε τα μάτια…Ο πόνος όπως πάντα βαθύς ξεκινούσε από τα βάθη του είναι της και κατέκλυζε κάθε μόριο της ύπαρξής της κάνοντας το κορμί της να πονά λες και την είχαν αδυσώπητα δείρει με αγκαθωτή βίτσα!
Πάντα τούτες οι γιορτές της έφερναν πιότερο θλίψη παρά χαρά…Στα βάθη του χρόνου και της ηλικίας της, σκάλιζε τις στάχτες της ζωής της ψάχνοντας να βρει την αιτία που τα Χριστούγεννα γι’ αυτήν δεν ήταν γιορτή, αλλά πένθος βαρύ της ψυχής της! Σήμερα το πένθος της αυτό τη βάραινε περισσότερο, λες και μέσα στο γενικό πένθος των ανθρώπων που είδαν τις ελπίδες τους να καίγονται στο βωμό των καπνογόνων και των μολότοφ, το δικό της φάνταζε ακόμη πιο επώδυνο…
Γύρω της χαλασμός… μα ο δικός της νους πάλι σε άλλα τυρβάζει… Τον θυμήθηκε ξανά! Πάντα τέτοιες μέρες τον θυμόταν κι η μορφή του αναλλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων στοίχειωνε το μυαλό και το κορμί της!Είναι η γιορτή του, η δική του γιορτή ανήμερα των Χριστουγέννων, και ποτέ δεν θα μπορέσει να ξεχάσει τη χαρά που δοκίμαζε όταν τότε, μέρες πριν ονειρευόταν τη μέρα, την ώρα και τη στιγμή που θα γινόταν η ξεχωριστή προσκεκλημένη στη γιορτή του αυτή!Μια αγάπη από αυτές που όσο δεν στεριώνουν, όσο δεν καταλαγιάζουν, τόσο θεριεύουν και λαμπαδιάζουν σαν πυρκαγιά που καίει το σύμπαν!
Μια αγάπη χωρίς προορισμό, χωρίς ολοκλήρωση, μια αγάπη που σκορπίστηκε άσκοπα σε επιδιώξεις συμφέροντος και στο κυνήγι ενός πλούσιου γάμου…Βλέπεις το παραμύθι της φτωχής, εργαζόμενης φοιτήτριας που δεν είχε τίποτε να προσφέρει δεν είναι και τόσο παραμύθι…
Είναι η ίδια η ζωή ζωντανό παραμύθι…Την αγαπούσε αλλά η φτώχια τον είχε τρομάξει… Παιδί πολύτεκνης προσφυγικής, από Μικρά Ασία, οικογένειας… Θάμπωσε από την προσφορά που του έγινε και έτσι …την αρνήθηκε για πάντα παρότι την αγαπούσε… Χριστούγεννα ήταν και τότε! Η τελευταία γιορτή του, που πέρναγαν μαζί, αλλά δεν ήταν πια αυτή η ξεχωριστή προσκεκλημένη του…
Και τι σύμπτωση, Χριστούγεννα ήταν όταν μετά ένα χρόνο σχεδόν, ξαναγύρισε, με σύζυγο που ετοιμαζόταν να φέρει στον κόσμο το παιδί του! Κι αυτός έκλαιγε μπρος στα πόδια της και την παρακαλούσε να τον συγχωρέσει και να τον δεχθεί ξανά… Το μαχαίρι αυτή τη φορά το έμπηξε σε ανοιχτή ακόμη πληγή, που έσταζε φαρμάκι και αίμα! Το είναι της όλο φώναζε να τον δεχθεί γιατί της ανήκε, πάντα ανήκε σ’ αυτήν κι ας ήταν παντρεμένος και ας είχε μόλις γεννήσει η γυναίκα του το παιδί του, αλλά τότε αυτή είπε το ΟΧΙ κι ας γκρέμισε τη ζωή της ολάκερη!
Μια αγάπη που δυνάστευσε τα καλύτερα χρόνια της και χάθηκε πριν στεριώσει, σαν άστρο που έσβησε στο στερέωμα, σαν γιαούρτι που ποτέ του δεν έπηξε, σαν ένα λάστιχο που έσκασε στη μέση του πουθενά και ο γρύλλος δεν βρέθηκε στη θέση του… Δεν θα ήταν αυτή που θα χάλαγε μία οικογένεια!Ήξερε καλά από χαλασμένες οικογένειες!!
Από τότε παρόλο που πέρασαν χρόνια, παρόλο που έφτιαξε τη ζωή της δίπλα σε έναν άνδρα που την αγάπησε αληθινά και ολοκληρωτικά, ποτέ της δεν μπόρεσε να νοιώσει τη χαρά των Χριστουγέννων, με το ζόρι στόλιζε το σπίτι της για χάρη του δικού της παιδιού πια… Και φέτος τούτα τα Χριστούγεννα βάλθηκαν να της επιβεβαιώσουν τη θλίψη της! Βάλθηκαν να την κάνουν να νοιώσει ότι δεν είχε άδικο που αυτή τέτοιο καιρό ποτέ της δεν γιόρταζε… Και σήμερα η ψυχή της πονά, με έναν πόνο βαθύ και βουβό! Αλλη μια φορά νοιώθει ξεχασμένη, και απέραντα προδομένη… Γι΄ άλλη μια φορά νοιώθει να νυχτώνει έτσι απλά, βουβά, αναγκαία…
Σε προδίδουν κι οι φίλοι καμιά φορά, όχι μόνον οι αγαπημένοι! Και μάλιστα όταν τους έχεις περισσότερο, παρά ποτέ, ανάγκη!! Και τότε το γιατί είναι εξίσου αδυσώπητο και παγερό σαν το βοριά που σου κόβει την ανάσα!
Είναι σαν να έχεις καταφέρει με χίλιους κόπους και αγωνίες να ξαναστήσεις τα ερείπια της ζωής σου, σαν να έχεις πετύχει μέσα στο γενικό χαλασμό να καλουπώσεις ξανά τα όνειρά σου και την εμπιστοσύνη σου στους ανθρώπους και να δώσεις χρώμα και όραμα στους φόβους σου και στις ελπίδες σου, ατενίζοντας ένα βλέμμα καθάριο, ζεστό και πονετικό, χωρίς κρυφές σκοπιμότητες και σκοτεινές επιδιώξεις και τότε ξαφνικά διαπιστώνεις ότι τίποτε από όλα αυτά δεν ήταν αληθινό… Όλα ήταν μέσα στη φαντασία σου, και αυτό που έβλεπες ήταν μία μάσκα σαν όλες τις άλλες που σήμερα όμως φαντάζει πιο σκληρή από ποτέ!!
Είναι η μάσκα της σημερινής, μοναχικής μας πραγματικότητας…
Οι λέξεις με κόκκινο είναι αυτές που ο @Σπίθας με προσκάλεσε να παίξω το παιχνίδι με τις 5 λέξεις! Την ιστορία εμπνεύστηκα από το τραγούδι του Δημήτρη Μητροπάνου "Εγώ γιορτάζω πάντα όταν πονάω" που επειδή δεν ξέρω πώς να το κρεμάσω εδώ θα κάνετε τον κόπο να το ακούσετε αν θέλετε πατώντας πάνω στο λίνκ.
update 31-12-2008 ώρα 16.55΄
O καλός μου φίλος @κούκος μόλις μου έστειλε τον κώδικα για να αναρτήσω εδώ μέσα το παραπάνω τραγουδάκι. Σ' ευχαριστώ από την καρδιά μου καλέ μου φίλε και πατριώτη!! Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που η ζωή μοιάζει όμορφη, αληθινή, με υπέροχους φίλους και αληθινούς ανθρώπους! Σ' ευχαριστώ που μου χάρισες μια από αυτές τις στιγμές τώρα που την είχα μεγάλη ανάγκη!
83 σχόλια:
Απίστευτα αληθινή ιστορία...
Και μοναδικός Μητροπάνος!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Μάσκα, σήμερα, πραγματικότητα.
Το κείμενο πάει μαζι με το κλίμα των ημερών. Ειναι πολυ όμορφο και γεμάτο απο σπαραχτικά συναισθήματα πόνου, νοσταλγίας, αγάπης, ανάμνησης.
Αφου μια μερα φύγουμε απο αυτον τον κόσμο, θα ζούμε για λίγο στις αναμνήσεις κάποιων ζωντανών.
Κάθε φορά που θα μας θυμούνται θα ξαναζούμε για λίγο και ξανά, μέχρι να σβήσει κι ο τελευταίος που θα μας θυμάται πιά.
Η περίοδος των Γιορτών μου φέρνει κι εμένα νοσταλγίες, σκέψεις, αναμνήσεις.
Ωραία ανάγνωση, γεμάτη. Μάλλον πρέπει να γραφεις πιο συχνά.
@Γλαρένια μου
Ναι κι εμένα μ' αρέσει πολύ ο Μητροπάνος!
Όσο για την ιστορία είπαμε η ίδια η ζωή είναι ένα ζωντανό παραμύθι!
:)
@Tzonako μου
Όλες οι στιγμές της ζωής μας είναι κομμάτια της ύπαρξής μας και πάντα τις κουβαλάμε μαζί μας, στο χθες, στο παρόν, στο μέλλον!
Είναι αλήθεια ότι την περίοδο των γιορτών, ειδικά αυτών των γιορτών των Χριστουγεννιάτικων, νοιώθω πιο πολύ νοσταλγία για μνήμες πονεμένες μα και αγαπημένες, παρά χαρά για επιθυμία για ξεφάντωμα...
Ναι τη "μάσκα" αυτή τη μισώ όσο τίποτε άλλο στη ζωή μου, κι όλο μπροστά μου τη βρίσκω και μάλιστα εκεί που ποτέ μου δεν το περιμένω...
Είναι ίσως γιατί πάντα θέλω να βλέπω τα πράγματα και τους ανθρώπους όπως εγώ θα ήθελα να είναι κι όχι όπως πράγματι είναι!
Δεν ξέρω αν ποτέ θα καταφέρω να το αλλάξω αυτό, γιατί είναι αλήθεια πονάει κάθε φορά που γκρεμίζομαι...
:(
Πολύ δυνατό κείμενο, υπέροχη η ιστορία για κάποιους έρωτες που δεν τελείωνουν ποτέ, καλό και ελάχιστα γνωστό το τραγούδι του Μητροπάνου αν και πιστεύω πως θα ταίριαζε καλύτερα το "η πρώτη αγάπη δεν λησμονιέται, δεν ξεριζώνεται από την καρδιά..."
Καλό ξημέρωμα.
:)))
@Μοναχικέ μου Λύκε
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Ναι πάντα ο καθένας μας έχει κάτι μέσα του να τον πονά...και οι ανεκπλήρωτες αγάπες πολλές...
Έχεις δίκιο ότι το τραγούδι που λες θα ταίριαζε ίσως περισσότερο, όμως δεν ήθελα να δώσω τόσο έμφαση στην παλιά αγάπη, όσο στη σημερινή μοναξιά και ερημιά μας...
Και οι στίχοι του τραγουδιού "εγώ γιορτάζω πάντα όταν πονάω" νομίζω ότι αποδίδουν ακριβώς αυτό το συναίσθημα...
:)
Πόσος πόνος δεν κρύβεται στα μάτια; Από πόσα όνειρα δεν ξυπνήσαμε που γίναν εφιάλτες; Πόσες λάθος επιλογές και ραγισμένες καρδιές δεν έμειναν να τις μετρούν; Πόσα δάκρια δεν ρίξαμε αλήθεια για όλες αυτές τις υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν..
Απίστευτο κείμενο marianaonice μου,
Τόσες αλήθειες, σκέψεις, αισθήματα κρυμμένα πίσω από λέξεις!
*Την καλημέρα μου σου αφήνω και ένα χάδι να απαλύνει κάθε σκέψη που πονά..
Στεναχωρο κειμενο, ταιριαζει απολυτα με τη μουντη ατμοσφαιρα των ημερων.
Καλο ξημερωμα!
:)
@Λίνα μου
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Ναι είναι οι ραγισμένες καρδιές που μετρούν και ξαναμετρούν τις λάθος επιλογές τους! Και ποτέ δεν ξέρουν αν πράγματι ήταν λάθος...
Το χάδι των φίλων ακόμη και εδώ @μέσα είναι πάντα βάλσαμο στις σκοτεινιές της ζωής μας!
Νάσαι καλά @φίλη μου!
@Αντώνη μου
Τα κείμενα συνήθως καθρεφτίζουν τα συναισθήματα των συγγραφέων τους!
Και τα δικά μου αυτές τις μέρες δεν θα μπορούσαν να ήταν παρά μόνον μουντά σαν την ατμόσφαιρά μας...
Καλό ξημέρωμα και σε σένα! :)
Πολύ δυνατό κείμενο! Εύγε!
'Εχεις πολύ καλή πένα εσύ, μόνο που τη χρησιμοποιείς, συνήθως, για να μας μελαγχολήσεις...
@mortal
Σ' ευχαριστώ!
Δεν φταίω εγώ που η πέννα μου σας μελαγχολεί...
Οι πέννες γράφουν ό,τι προστάζουν οι ψυχές! Κι οι καιροί είναι μελαγχολικοί για τις ψυχές μας...
"Κι όταν σου πουν να με πυροβολήσεις/ χτύπα με αλλού/ μη σημαδέψεις την καρδιά μου./ Κάπου βαθιά της ζει το παιδικό σου πρόσωπο./ Δε θάθελα να το λαβώσεις".
@Άνεμε
Τι όμορφο αυτό που μου άφησες...
Ναι το παιδικό μας πρόσωπο ζει στις καρδιές όσων μας αγάπησαν!...
Νάσαι καλά @φίλε μου!
Καλό σου ξημέρωμα!
Το συναίσθημα να κυριαρχεί.
Γραμμάτια ανεξόφλητα κρυμμένα στη ψυχή.
Μέχρι πότε;
Το χέρι κυλα μόνο του και ζωγραφίζει στο χαρτί.
Υπέροχο όταν η ψυχή απαιτεί να γράφεις έτσι.
Με 5 λέξεις όνειρσ μιαις όλάκηερη ζωωής
@Σπίθα μου
Χμ...ξενύχτης κι εσύ!
Οι δικές σου 5 λέξεις ήταν το ερέθισμα γι' αυτό μου το "ζωγράφισμα"!
Άρα η ψυχή εναρμονίστηκε πλήρως στον τόνο των λέξεων που εσύ έδωσες!
Και χαίρομαι που σου άρεσε το αποτέλεσμα!
Καλό ξημέρωμα!
:)
Έβγαλες όλη την πίκρα των ημερών,ε,υποθέτω ότι αν δεν έγραφες,θα πλάνταζες...
μαριανα μου .συγνωμη δεν αντεξα να την διαβασω ολη την ιστορια σου..
με γυρισες πολλα χρονια πισω
οταν στολιζαμε το δεντρο απο κυπαρισι
χρονια πολλα..
το χριστό δεν τον φιλοξένησαν ποτέ και πουθενά μικρόν.
εξορία από την πόλη του και εξορία από τη χώρα του.
και κατήντησαν τα χριστούγεννα μέσα μας 'ντίσνευλάντ', 'χριστουγεννιάτικο χωριό' στην πλατεία συντάγματος. χωριό πειστικό.
χωρίς σπίτια.
μόνο με πραμάτειες.
με δακρυγόνα λες και τα δάκρυα δε φτάνουν.
έστω κι έστι, καλά χριστούγεννα. ίσως με ουσιαστική περίσκεψη, που ξεκίνησε με το θρήνο του αλέξη.
Καλημέρα Μαριάνα μου γλυκιά.
Στη μελαγχολική χριστουγεννιάτικη ιστορία σου έχω να αντιπαραθέσω τα εξής: Αυτός ο άγνωστος Χ. έχασε την ευκαιρία της ζωής του, όταν απαρνήθηκε τη φτωχή εργαζόμενη φοιτήτρια της ιστορίας μας. Γιατί η φοιτητριούλα αυτή εξελίχτηκε σε μια γυναίκα δυναμική, που συνδυάζει με αριστοτεχνική επιδεξιότητα τις ιδιότητες της τρυφερής συζύγου, μάνας και άριστης επαγγελματία.
Ας μην αφήνουμε τις παλιές ανεκπλήρωτες αγάπες που αποκτούν μυθικές θα έλεγα διαστάσεις μέσα στο χρόνο, να στοιχειώνουν τη σημερινή πραγματικότητα μας....
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ας έχουμε όλοι
Υπέροχο είναι.!
Καλό σ/κ :)
εμ πως...
έτσι είναι/...
@Vad
Ναι ...θα πλάνταζα!
:))
@gregory
Χρόνια πολλά @φίλε μου!!
Χρόνια πολλά με υγεία και αγάπη μαζί με αληθινούς φίλους και συγγενείς!!
Μόνο αυτό αξίζει σήμερα στη ζωή μας και είναι τόσο σπάνιο γι' αυτό και πολύτιμο! Oι υποκριτές περισσεύουν δυστυχώς!
@abttha
"χωριό πειστικό.
χωρίς σπίτια.
μόνο με πραμάτειες".
Εμπορευτήκαμε την ψυχή μας @φίλη μου! Γιατί αν υπάρχει θεός για μένα ο οίκος του είναι η ψυχή μας!
Κι αυτή γέμισε εμπόρους που την εμπορεύονται ανελέητα και την ξεπουλούν, όσο όσο για τα...30 αργύρια!!
Ναι τα δακρυγόνα έκαναν τα στεγνά και απορρημένα μάτια μας να δακρύσουν και πάλι... και το κλάμα ήρθε λυτρωτικό να μας θυμίσει ότι ακόμη είμαστε ζωντανοί και μπορούμε να θρηνούμε για ένα 15χρονο παιδί που θυσιάστηκε άπονα στο βωμό των σκοτεινών σχεδίων που άλλοι εκπόνησαν για μας!....
@Μερόπη μου
Έχεις δίκιο! Το παρελθόν πρέπει να θάβεται για πάντα και να μη στοιχειώνει το μέλλον μας!
Είναι όμως κάποιες φορές, που οι συγκυρίες το ξεθάβουν και το φέρνουν στο προσκήνιο για να δέσει άριστα με τη μουντή μας σημερινή ατμόσφαιρα!...
Μην ανησυχείς φίλη μου καλή και αληθινή! Δεν με φοβίζει πια το παρελθόν, μια αφορμή ήταν για να φτιάξω τούτη δω την ιστορία με τις 5 λέξεις.
Το παρόν με τρομάζει και το μέλλον το αβέβαιο για αυτήν την έρμη Χώρα μας!...
@Σπίθα
Σ΄ ευχαριστώ και πάλι...
Υπερβολέες!!
:))
@akrat
???
Τη διάβασες την ιστορία;;
Χαχαχα!!! Λακωνικός και γριφώδης μου είσαι!!
Αχ αυτό το παιχνίδι
με τις πέντε λέξεις ...
Βγάζεις το λογοτέχνη
που κρύβεις μέσα σου ...
Όσον αφορά το "θέμα" του
συμφωνώ με τη συμφοιτήτρια μου ...
Δεν αξίζει οι ανεκπλήρωτοι πόθοι
ενός αβέβαιου χτες, να μας στοιχειώνουν το σήμερα ...
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ σου εύχομαι συναδέλφισα
side21
Για όλους μας υπάρχουν κάποιες λέξεις που μας κάνουν να βγάζουμε πράγματα από μέσα μας!
Όσο για το ότι βγάζω το λογοτέχνη... υπερβάλλεις!!
Τώρα για το αν αξίζει ή όχι να ξεθάβουμε το αβέβαιο παρελθόν δες την απάντησή μου στο σχόλιο της Μερόπης, θα καταλάβεις συνάδελφέ!!
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ και σε σένα!
Γειάσου καλή μου...επειδή εγώ ξέρω ότι η ιστορία αυτή που έγραψες είναι πέρα για πέρα αληθινή..και το ξέρουμε και οι δύο το γι ατί το γράφω αυτό..και θα θελα εδώ να σου πώ ένα τεράστιο,πελώριο ευχαριστώ που μου άνοιξες τη καρδιά σου στο μπλόγκ μου..σε προηγούμενο πόστ μου και μου εμπιστέυτηκες αυτή την ιστορία της ζωής σου...που σε πονά και σε πλυγώνει τόσα χρόνια τώρα...
και ναί καλή μου...έχεις δίκιο..και έτσι ένιωσα έναν βαθύ και βουβό πόνο κι εγώ σαν τον δικό σου...και δυνατό..σαν σουβλιά στη καρδιά καθώς τη διάβαζα...επειδή θυμήθηκα και γώ εκείνα τα δικά μου μάυρα και ελεεινά και τρισάθλια Χριστούγεννα...όταν εκείνος με άφησε..(και σάμπως με άφηνε για πρώτη φορά;;;με είχε αφήσει χιλιάδες φορές πρίν από αυτή)...εκείνος...ναί ίσως ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου.. όταν με άφησε επειδή μπήκε στη ζωή του μιά Αμερικάνα όπως μου χε πεί τότε...μια ελληνίδα φοιτήτρια;;που σπούδαζε στην Αμερική...και θα πήγαινε να μείνει εκεί μαζί της... ο μεγαλύτερος ίσως πόνος της ζωής μου...πόνεσα σάνα πέθανε άνθρωπος....πόνεσα σάνα πέθανε εκείνος...τόσο μεγάλος πόνος...ο πόνος του θανάτου είναι τεράστιος ε,φαντάσου...δεν ήταν πόνος χωρισμού αυτός,ήταν πόνος θανάτου...και ας ζούσε,και ας ήξερα ότι είναι με κάποια άλλη... και κάθε τέτοιο καιρό αυτός ο πόνος ξανάρχεται..και ανοίγουν και πάλι οι πλυγές,και στάζουν αίμα,και πονάνε φρικτά...κι έτσι το νιώθω,το καταλαβαίνω έντονα..ότι εκείνος θα ζεί για πάντα μέσα μου....ότι θα τον κουβαλάω μέσα μου...έως και την άλλη ζωή...και ότι δε θα πάψω ποτέ να τον αγαπώ,να τον σκέφτομαι...και κεί πονάω ακόμη πιό πολύ...επειδή ξέρω ότι αυτός ο έρωτας θα μείνει πλατωνικός για πάντα......πόνος,νοσταλγία,θλίψη, λύπη...αίσθημα ανικανοποίητου...που δε σβήνει ποτέ....φιλάκια.....και εγώ σε καταλαβαίνω καλύτερα από όλους τους άλλους εδώ μέσα...πιστέυω..επειδή το ζώ κι εγώ αυτό...17 χρόνια τώρα...και ποιός ξέρει για πόσο ακόμη....
@Αθανασία μου
Συμφωνώ καλή μου ότι το παρελθόν καμιά φορά το κουβαλάμε μέσα μας!
Και μας βαραίνει και μας θλίβει...
Κυρίως σε εποχές που και το παρόν δεν μοιάζει τόσο ρόδινο...τότε ξεθάβουμε πονεμένες μνήμες περισσότερο, λες και ψάχνουμε στις στάχτες της ζωής μας να βρούμε σπίθα για να ζεσταθούμε...
Οι ανεκπλήρωτες αγάπες Αθανασία μου δεν θα πάψουν ποτέ να υπάρχουν, είναι μέρος της ζωής κι αυτές και καμιά φορά δεν φταίνε οι άνθρωποι γι' αυτό, αλλά οι κακές συγκυρίες!
Ετεροχρονισμένες συναντήσεις θα έλεγα εγώ ότι είναι οι ανεκπλήρωτες αγάπες, ετεροχρονισμένοι στόχοι και πόθοι!
Άλλο γυρεύει ο ένας, άλλο γυρεύει ο άλλος! 'Η αλλοιώς έχει φτιάξει τη ζωή του ο ένας κι αλλοιώς ο άλλος! Ο δικός σου ήθελε να ψάξει την τύχη του στην Αμερική, ο δικός μου ήθελε να δοκιμάσει να ξορκίσει τη φτώχεια του με έναν πλούσιο γάμο!!
Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα συναντιώνται σε λάθος χρόνο!!
Μην κακιώνεις και μην κολλάς!
Kαι προπαντός μή θλίβεσαι!!
Προχώρα η ζωή είναι μπροστά σου!
Και εμένα δεν έχω παράπονο!
Με αποζημίωσε η ζωή! Σήμερα εγώ φαντάζω σπουδαιότερη από την πολύφερνη νύφη που μου τον πήρε!!
Αυτή είναι η τιμωρία του!
Αν και δεν μ' ενδιαφέρει πια!
Απλά τα Χριστούγεννα αναπόφευκτα μου τον θυμίζουν αφού επί 8 χρόνια τα Χριστούγεννα της ζωής μου ήταν η δική του γιορτή!!
Και τα φετεινά Χριστούγεννα μου ξανάφεραν θλίψη ίσως γιατί όλη η ατμόσφαιρα σήμερα στη Χώρα μας είναι θλιμμένη και ίσως γιατί και εμένα με βασανίζουν τον τελευταίο καιρό και προσωπικά μου ζόρια!!
Όλα αυτά κάνουν ένα εκρηκτικό μίγμα θλίψης και πόνου που αποτυπώθηκε σ' αυτό μου το ποστάκι που μοιράστηκα μαζί σας!!
Εύχομαι καλή μου η ζωή να σε αποζημιώσει κι εσένα και ποτέ να μην έρθουν άλλα ζόρια για να χρειαστεί να ψάξεις σε στάχτες για νάβρεις φλόγα να ζεσταθείς!...
Μ'άρεσε του Νταλάρα.
Αν κι'έχω μεγάλη αδυναμία στο Μητροπάνο σε πολλά τργούδια του.
Άσε που είναι κύριος και εξαιρετικός λαικός τραγουσιστής ο Δημήτρης.
Εποχή έχει αφήσει.
Καλημέρα:)
Μαριάννα,
ευχαριστώ που με άφησες να δω λίγι πιο βαθιά στην ψυχή σου...
Σ' ευχαριστώ καλή μου φίλη
Φιλί στέλνω στα συναισθήματά σου
Μαριάννα, με συγκλόνισες με το κείμενό σου τι πόνο ψυχής κρύβεις κοπέλα μου!!Τελικά δεν γιατρεύονται οι πληγές τις καρδιάς επουλώνονται μα πάντα αιμορραγούν με την πρώτη ανάμνηση.
Και σε μένα οι γιορτές μου φέρνουν θλίψη χωρίς να έχω προσδιορίσει το λόγο.Κάνουμε πράγματα γιατί πρέπει τα βρήκαμε και όχι γιατί τα θέλουμε ορισμένες φορές.Και πρέπει να χαμογελάμε και να χαιρόμαστε στην προκειμένη περίπτωση για τους γύρω μας.Τελικά είναι πιο εύκολο να μελαγχολείς παρά να χαμογελάς? γιατί μας κλέβουν το χαμόγελο?
Ας πνίξουμε τον πόνο σφίγγοντας την καρδιά και τα δόντια μήπως και βγεί τελικά ένα χαμόγελο
Σούπερ!
Κι ο Μητροπάνος επίσης...
@Σπίθα
Του Νταλάρα;; εννοείς αυτό που έχω στα δεξιά του ιστολογίου μου προφανώς!
Συμφωνώ ο Νταλάρας είναι πρώτος για μένα και εφάμιλλος φυσικά και ο Μητροπάνος!
Και οι δύο αυτοί τραγουδιστές σίγουρα θ' αφήσουν εποχή!
@Λίτσα μου
Κάποιες στιγμές έχουμε ανάγκη να ανοίξουμε δίοδο στα συναισθήματά μας για να μην εκκραγούν! Έτσι λειτουργώ εγώ και όταν "γράφω" το κάνω πρώτα για μένα και χαίρομαι αφάνταστα όταν βλέπω ότι το απολαμβάνουν και οι @φίλοι μου!
@zoyzoy
Σωστά το λες! Σίγουρα είναι πιο εύκολο να βιώνεις τη μελαγχολία σου παρά να αναγκάζεσαι να υποκρίνεσαι χαμογελώντας...
Αυτό είναι πολύ βασανιστικό αλλά κάποιες φορές αναπόφευκτο!
Βέβαια λένε ότι "όποιος φλερτάρει συνέχεια με τη θλίψη στο τέλος την παντρεύεται"!!
Λες αυτό να έχω πάθει εγώ;; Χαχαχα!!
Για να σπάσουμε λιγάκι και το βαρύ κλίμα... :))
@Ασκαρδαμυκτί
Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία με τις 5 λέξεις!
Κι ο Μητροπάνος σ' αυτό του το τραγούδι δεν τραγουδά, ερμηνεύει
και αγγίζει κάθε μοναχική ψυχή!!
Κουβαλάς τους πόνους σου Μαριάννα μου, τους κουβαλάς ακόμα και τους καταθέτεις ευτυχώς! Ετσι γλυκά κι' αθόρυβα σβύνουν οι πίκρες, όσο περισσότερο τις κοιτάς κατάματα, τόσο πιό οριστικά σε εγκαταλείπουν.
Μέχρι να έρθουν να σε βρουν οι καινούργιες! Και πάλι απ' την αρχή...
Η ζωή μας κύκλους κάνει, γλυκειά μου Μαριάννα.
Καλά Χριστούγεννα να έχεις!
Και μέσα σε όλα αυτα
Το λόγο γεννώ
και στον αέρα πεθαίνει.
Η σιγή, ζωή.
Την αγάπη και τις καλύτερες ευχές μου για μέρες καλύτερες
Αρης
....κοιτα...λιγο πιο περα...χωρις να αγνοεις το εδω.......βλεπει καλυτερα ο γλαρος που πεταει ψηλοτερα.....ελεγαν στον γλαρο Ιωναθαν....
ωραιο το μαυρο...κειμενο....αληθινο σαν την ρουφιανα την ζωη που δεν σ'αφηνει να σηκωσεις κεφαλι....τωρα θα μου πεις μπλογκοπαιχνιδο ειναι να μην το παιρνω και σοβαρα....
γι'αυτο και γω σου πηρα την φωτογραφια (ευχαριστω....) και σου χαριζω μουσικη στο μπλογκ μου....
Χρονια Πολλα και καλες γιορτες !!!!
@βιολίστρια
Πάντα κοίταγα κατάματα ό,τι με πλήγωνε! Ποτέ δεν κρύφτηκα, ποτέ δεν έκλεισα τα μάτια σε ότι με πονούσε...
Και έμαθα να αδειάζω την πίκρα στο χαρτί... από παιδί το έκανα αυτό!
Το παιδικό μου ημερολόγιο είναι γεμάτο τέτοιες ιστορίες... και σήμερα όταν το διαβάζω οι πονεμένες μνήμες που ξαναβρίσκω μέσα εκεί φαντάζουν πια αγαπημένες!... Βλέπεις είναι κομμάτι του εαυτού μας και ο πόνος... πώς να τον απαρνηθούμε;;
Καλές γιορτές να έχεις και εσύ καλή μου με την οικογένειά σου!
@Άρη μου
Σιγή, ζωή!!
Κι ο λόγος γεννάται
με τον πόνο!
Νάσαι καλά @φίλε μου!
Καλές γιορτές εύχομαι και σε σένα,
με υγεία, αγάπη και πρόοδο στη ζωή σου!
@issale
Είπαμε παραμύθια ζωντανά είναι η ...ρουφιάνα η ζωή!!
Αλλά κι εγώ την έκανα μπλογκοπαίχνιδο!! είδες;;
Για να μάθει!! :))
Χάρισμά σου η φωτογραφία @φίλε.
Άλλωστε από το διαδίκτυο τις πήρα κι εγώ. Ποια από τις δύο αλήθεια πήρες;;
Θα περάσω από το @σπίτι σου να πάρω το μουσικό δώρο μου.
Καλές γιορτές και σε σένα!!
ερχομαι στα πεταχτα να σε φιλησω να σου πω καλες γιορτες με πολυ γελια και χαμογελα μεχρι να σκασεις
φιλια
Mαριάννα μου καλές γιορτές σου εύχομαι..να εισαι πάντα καλά κιεσύ και αυτοί που αγαπάς:)
Μαριαννα μου
σου ευχομαι μονο ενα πραγμα για τα ΧΡιστούγεννα!!!
νΑ ΓΕΜΊΣΕΙ ΦΩς Η ΨΥΧΟΥΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟΥΔΑΚΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙς ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΠΙΣΩ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΜΠΡΟΣΤΑ!!!!
πολλες ευχες για υγεια και αγαπη !!!
Καταπληκτική η ιστορία σου.
Μπλοκοπαίχνιδο ή αλληθινή, δεν έχει σημασία.
Γράφεις καταπληκτικά, αγγίζεις εκεί που πονά.
Όλοι στη ζωή μας έχουμε μια ιστορία μικρή ή μεγάλη, χαρούμενη ή πονεμένη. Η ζωή είναι αυτή που μας κουμαντάρει.Εμείς έχουμε πάρει πολλά απ΄αυτή. Βλέπουμε όμως μπροστά γιατί αν κοιτάξουμε πίσω, χάνουμε το σήμερα, άν κοιτάξουμε το σήμερα χάνουμε το αύριο.
Η ζωή είναι όπως το ρυάκι που κυλά.
Κυλά όλο μπροστά.
- Με τις ποιο εγκάρδιες ευχές,για ένα ευτυχισμένο χρόνο.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ
@skoulikaki μου
Δεν είσαι στο Παρίσσι;;
Μάλλον δεν έφυγες ακόμη!
Σ' ευχαριστώ πολύ @φίλη μου!!
Καλές γιορτές σου εύχομαι και να περάσεις ονειρεμένα στην πόλη του φωτός!!!
Την έχω ζήσει Χριστούγεννα και θα μου μείνει αξέχαστη!!
@σταγόνα μου
Σ' ευχαριστώ πολύ!!
Καλές γιορτές και σε σένα!!
Χρόνια πολλά, χαρούμενα και δημιουργικά!!
@faraona μου
Ναι ποτέ πίσω, πάντα μπροστά @φίλη μου!! Μόνο στα μπλογκοπαίχνιδα κοιτάζω λίγο πίσω... :)
Καλές γιορτές και σε σένα!!
Υγεία, χαρά και πρόοδο!!
@ανώνυμε ...Οδυσσέα
Συμφωνώ!! Η ζωή είναι ρυάκι που κυλά και αλλοίμονο αν δεν την προλάβεις!
Κάποιες φορές όμως οι συγκυρίες σε γυρίζουν πίσω στην ...πηγή!
Εκεί από όπου ξεκίνησε το ποταμάκι της ζωής του καθενός μας και τότε οι μνήμες ξεπηδούν όπως το γάργαρο νερό για να ...σε λυτρώσουν από τη μουτζούρα που σκεπάζει το σήμερα!...
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και τις ευχές σου!
Εύχομαι κι εγώ τον καινούριο χρόνο ΚΑΘΕ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΣΟΥ!!
όσο πιο πολύ κλαίμε, τόσο πιο γλυκά χαμογελούμε στα μετά. ίσως. πάντα θα κουβαλάμε στην ψυχή μας όλα όσα μας σημάδεψαν. και δεν τα ξεχνάμε. για να κάνουμε καλύτερο το αύριο. πολύ καλές γιορτές εύχομαι. με γλύκα. και χαμόγελο.
"Μα είναι κάτι δειλινά που άλλο δεν αντέχω…"
...και τότε πιάνεις την πέννα και της δίνεις και καταλαβαίνει.
Τυχερή που μ' αυτόν τον τρόπο ξεδίνεις κι εσύ, τυχεροί κι εμείς που σε διαβάζουμε!
Καλές γιορτές marianaonice
@basdiction
Έτσι είναι! Δεν τα ξεχνάμε!
Πατάμε πάνω στις μνήμες αυτές και ανεβαίνουμε στους στόχους μας και στις επιδιώξεις μας με προσοχή και περίσκεψη!
Καλές γιορτές @φίλε!!
γλυκειές και με αγάπη!
@jamanfou
Πώς με καταλαβαίνεις... ;)
Έτσι είναι και πολύ χαίρομαι που και εσείς το απολαμβάνεται αυτό το ξεδίπλωμα της ζωής μου στο χαρτί!
Καλές γιορτές, χρόνια πολλά!!
Ειρήνη και πρόοδο!
Κάποια είπε ΟΧΙ, κάποια είπε ΝΑΙ.
Πίστεψέ με, ο πόνος είναι ακριβώς ο ίδιος. Και η κενότητα επίσης.
Χρόνια πολλά και καλά! Με αγάπη, υγεία και ευτυχία! Ότι επιθυμείς!
Θα γιορτάζω και’ας πονώ. Με τους πολύ κοντινούς μου ανθρώπους.
Πολλά φιλιά.
@mamma
Καλώς ήλθες από τα @μέρη μου!!
Και χαίρομαι γι' αυτό!
Δεν απορώ ότι ο πόνος θα ήταν ίδιος είτε στο ΟΧΙ είτε στο ΝΑΙ!!
Από τη στιγμή που έκανε τη λάθος επιλογή του χάλασε τη ζωή και τη δική του και της πρωταγωνίστριας της ιστορίας!! Χαλασμένες ζωές λοιπόν θα ζούσαν και στις δύο περιπτώσεις!!
Έχεις απόλυτο δίκιο!!
@agapi μου
Έτσι "εγώ γιορτάζω πάντα όταν πονάω"!!
Με την αγάπη των δικών μας ανθρώπων ο πόνος ξεθωριάζει!
Καλές γιορτές εύχομαι και χρόνια πολλά!! Υγεία, αγάπη, χαρά και πρόοδο!!
Ο πόνος κι αν καταλαγίασει δύσκολα γιατρεύεται....
Μαριάννα όλοψυχα σου ευχομαι
Καλά Χριστούγεννα γεμάτα αγάπη και χαρα με τους ανθρώπους που αγαπάς...
Με εκτίμηση,
Αρης
@Άρη μου
Έχεις δίκιο! Ο πόνος καταλαγιάζει αλλά πάντα βαθειά είναι το σημάδι της μαχαιριάς!
Καλές γιορτές να έχουμε @φίλε μου και εύχομαι ένα ειρηνικό και καλύτερο νέο έτος για όλους μας!!
Καλό ξημέρωμα!!
:))
Το παρελθόν μας είναι σχεδόν πάντοτε μαζί μας Μαριάνα.
Εύχομαι το μόνο πράγμα που μπορώ να ευχηθώ, καλή ξεκούραση.
Περπατούσα στο δρόμο όταν κάποιος στάθηκε μπροστά μου.
Δε μιλήσαμε.
Μόνο με κοίταξε με το βλέμμα ενός άλλου καιρού που έχουν πάντα αυτοί που οίζουν τη ζωή μας.
Ύστερα άκουσα τα βήματα του να χάνονται.
Και μόνο τα άστρα είχαν μείνει εκεί στο βραδιασμένο ουρανό.
Τάσος Λειβαδίτης
Καλημέρα
Αφήνω ευχές από καρδιάς για χαρούμενες γιορτές και μια νέα χρονιά γεμάτη από χαμόγελα! Χρόνια Πολλά Μαριάνα μου κι όλα τ'άσχημα ας μείνουν πίσω... Φιλιά και την αγάπη μου!
Καλά Χριστούγεννα !!
Ότι επιθυμείς :)
ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ>>>>
Χρόνια Πολλά σου εύχομαι και καλές γιορτές.
Φιλιά
Καλή μου @φίλη, Σου Εύχομαι ολόψυχα Χρόνια Πολλά !
Με υγεία, αγάπη και ..όμορφη αλήθεια!
Ένας... - φίλος:))
@mariana μου
Καλή ξεκούραση και σε σένα!
Να περάσεις όμορφα με αγάπη και γλύκα μαζί με ανθρώπους που αγαπάς και σ' αγαπούν!
Φιλιά!
@George
Ναι μόνο τ' άστρα μένουν στο τέλος και η λάμψη τους!!
Υπέροχος ο Λειβαδίτης!
Σ' ευχαριστώ για τους στίχους του που μου άφησες!!
Τους κρατώ σαν χριστουγεννιάτικο δώρο και σου εύχομαι ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ, ΥΓΕΙΑ, ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ!!
@Σπίθα
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!
Σου εύχομαι: ΚΑΘΕ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΣΟΥ!!
:))
@maria tzirita
ΈΤσι κάθε άσχημο πάντα κάποια στιγμή μένει πίσω! έστω κι αν καμιά φορά μπερδεύεται ξανά στα ...πόδια μας...:)
Χρόνια Πολλά Μαρία μου, με υγεία, χαρά και πρόοδο!
Να περάσεις όμορφα κοντά στους ανθρώπους που αγαπάς και σ' αγαπούν!
@gregory
Επίσης!!! Υγεία, αγάπη και χαρά!!
@dyosmaraki
Χρόνια πολλά και σε σένα καλή μου!
Εύχομαι για το το νέο έτος κάθε ευτυχία και επιτυχία των στόχων σου !!
ανώνυμε... -φίλε
Σ' ευχαριστώ!!
Η αλήθεια είναι πάντα όμορφη!!
Μόνο που έγινε πια ...πολύ σπάνια!!
Εύχομαι και σε σένα ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ,
και ένα καλύτερο, ειρηνικό και με αφυπνισμένους πολίτες, νέο έτος!!
:))
Mαριάννα, σου εύχομαι οι καλυτερες μερες να ειναι παντα μπροστα. Και οχι αλλα δακρυα. Τα σκουπιζουμε και προχωράμε.
Καλές γιορτες με τους αγαπημενους σου.
Καλές γιορτές Μαριανάκι μου.
Με υγεία και τους δικούς σου ανθρώπους!! :))
cynical
Nαι έτσι, σκουπίζουμε τα δάκρυα και προχωράμε...
Μη δίνεις σημασία, καμιά φορά για τα δάκρυά μας φταίνε και τα ...δακρυγόνα... :)
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ και σε σένα!!
Χρόνια Πολλά με χαρά,υγεία και πρόοδο!
@cinderella μου
Να είσαι καλά!!
Καλές γιορτές και σε σένα!
Κοντά σ' όσους αγαπάς και σ' αγαπούν!!
Κάποιες επιλογές σημαδεύουν για πάντα τη ζωή του ανθρώπου που τις έκανε, αλλά μαζί, είναι αλήθεια, σημαδεύουν και την ζωή κάποιου άλλου. Εδώ, μία φορά επέλεξε εκείνος και μία, επόμενη, εσύ !
Και συμφωνώ,(έτσι θα σκεφτόμουν κι εγώ), ότι μετά την πρώτη επιλογή δεν υπήρχε επιστροφή. Αλλά για τον λόγο αυτό πρέπει να τραβήξεις μία γραμμή διαγραφής και όχι υπογράμμισης.
Η γιορτή των Χριστουγέννων σου εύχομαι να είναι χαρούμενη, συνειδητοποιώντας όσα καλά, μικρά και μεγάλα έχεις γύρω σου και ξεχνώντας όσα δεν έχεις, τα οποία δεν είναι και σίγουρο ότι αν τα είχες θα ήταν και καλύτερα, καθόλου σίγουρο.
Πολλά φιλιά φίλη μου :))...:))
Χρόνια Πολλά Μαριάνα
Εύχομαι καλή Χρονιά και αίσιο τέλος στις δύσκολες δίκες το 2009.
Α!!! και περισσότερα ποιήματα:))))
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ,
με πολλά εμπνευσμένα ποστ.
καλές γιορτές μαριάνα μου
με αυθόρμητα δάκρυα
δικής μας χαράς
Χρόνια πολλά marianaonice μου,
Μακάρι το χάδι να αγγίξει κάθε ψυχή και να απαλύνει κάθε πονεμένη καρδιά!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΟΤΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΑΓΑΠΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ :)!!! ΑΡΚΕΙ Η ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΓΑΛΗΝΗ :)!!!! ΦΙΛΙΑ ...
@άστρια μου
Πόσο δίκιο έχεις!
Έτσι είναι! Η πρώτη επιλογή καθορίζει και τις επόμενες! Και ή χαλάει ή φτιάχνει τις ζωές και των δύο!!
Όσο για τη γραμμή διαγραφής την έχω ήδη τραβήξει φίλη μου! Απλά την έσβησα για λίγο, και μόνο για τις ανάγκες του ...μπλογκοπαιχνιδιού!! Χαχαχα!!
Χρόνια Πολλά και κάθε καλό στη ζωή σου εύχομαι καλή μου!!
:))
@gnik
Xρόνια πολλά και σε σένα!!
Κάθε καλό στη ζωή σου!!
Όσο για τις δίκες του 2009 τις χρειάζομαι τις ευχές σου... :)
Τώρα για τα περισσότερα ποιήματα, μου φαίνεται από εδώ και πέρα μόνο ποιήματα θα σας γράφω και ...αισθηματικά σενάρια!!
Τα άλλα όλα τα ...βαρέθηκα!!!!!
Χαχαχαχα!!!!!
@habillis
Χρόνια πολλά, με υγεία, χαρά και πρόοδο!! Ό,τι ποθείς στη ζωή σου!!
Και σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! :)
@ποιώ-ελένη
Ελένη μου, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΑ!!
Με πολύ συναίσθημα και αγάπη!
Είναι τα μόνα που αξίζουν στη ρημάδα τη ζωή! Και τα δάκρυα είναι λυτρωτικά είτε χαράς είτε λύπης!
Γιατί είναι ανθρώπινα!!
Και σήμερα σπανίζουν τα ...ανθρώπινα!! :))
@Λίνα μου
Ναι το χάδι των φίλων να είσαι σίγουρη, αγγίζει τις ψυχές και απαλύνει τον πόνο...
Χρόνια Πολλά και Ευτυχισμένα!!
@lockheart
Εύχομαι Χρόνια Πολλά και σε σένα!
Κάθε ευτυχία και επιτυχία στη ζωή σου σε όλους τους τομείς!!
Και η γαλήνη στη ζωή μας είναι το ζητούμενο!! Και έχεις δίκιο, το κλειδί είναι η αγάπη!!
Φιλιά!!
:)))
Πέρασα να σου αφήσω της ευχές μου για το 2009. ότι πιο καλό για την καινούργια χρονιά που έρχεται.
@outopios
Σ' ευχαριστώ πολύ Κώστα!
Νάσαι καλά! Και εσύ ό,τι ποθείς!!
Καλή Πρωτοχρονιά!
Mαριαννα μου,ειχα καιρο να αφησω σχολιο στο blog σου,ομως νιωθω την αναγκη να σου πω οτι αυτη η αναρτηση αγγιξε την ψυχη μου,ξερεις το γιατι. Το οικονομικο συμφερον και η κοινωνικη καταξιωση,αποτελει για καποιους σκοπο ζωης,αυτο ποναει εμας που πανω απο ολα βαζουμε την αγαπη και την προσωπικη ευτυχια.Εζησα κατι αναλογο και αυτο το χρονο επουλωνω τις πληγες μου,ακολουθω την συμβουλη σου,νασαι καλα!Χρονια πολλα,καλες γιορτες!
@Λουλούδι μου
Πολύ χαίρομαι που σε ξαναβλέπω!
και πιο πολύ που πρόλαβες αυτή μου την ανάρτηση! Για να δεις ότι όταν σου άφηνα το σχόλιό μου, τότε στις 28-10-2008, είχα απόλυτο δίκιο!!
Δεν είσαι η μόνη! Βλέπεις;;;
Οι υποκριτές και οι "βολεψάκηδες" στη ζωή είναι πολλοί! Το θέμα είναι να μην πέφτουμε επάνω τους!!
Και εμένα φαίνεται το έχει ο οργανισμός μου! Τους τραβάω σαν το μαγνήτη όλους αυτούς τους τύπους...
Χαχαχα!! Στη ζωή σου θα πληγωθείς πολλές φορές! Γι' αυτό κράτα κουράγια μέσα σου και μη τα ...δίνεις όλα!!
Χρειάζεσαι τον εαυτό σου!! Για ν΄αντέχεις στα δύσκολα!
Τέλος πάντων!
Παρ' όλα αυτά εμείς θα ευχηθούμε:
Καλές γιορτές
Καλή Πρωτοχρονιά και
το νέο έτος να φέρει τη λύτρωση από κάθε βραχνά που μας πνίγει την ύπαρξη!!
Φιλιά!!
Κάλιο αργά παρά ποτέ λέει μια παροιμία Μαριάνα μου. Και εγώ αισθάνομαι τυχερός που το διάβασα έστω και καθυστερημένα. Η δύναμή του είναι αυτή η συγκλονιστική κατάθεση ψυχής και η αλήθεια του είναι που σε συναρπάζει. Να το κάνεις πιο τακτικά αυτό, έχεις πολλά να πεις με το μοναδικό σου τρόπο.
@κούκε μου
Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια @φίλε μου!
Ναι όταν μιλώ για μένα δεν μπορώ παρά να πω αλήθειες! Καταθέτω την ψυχή μου, πολλές φορές και σ' ανθρώπους που δεν το αξίζουν...όμως εγώ συνεχίζω να την καταθέτω... έτσι έμαθα! Και κάποτε έρχεται η στιγμή που όλα αυτά βγαίνουν στην επιφάνεια και με πνίγουν, και τότε τα κάνω μπλογκοπαίχνιδο! Γιατί όντως έχω πολλά να πω! :))
Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε! Η δική σου γνώμη έχει αξία για μένα!
Κουβαλάμε όλοι μας ανομολόγητα πάθη Μαριάννα ,αλλά τα ξομολογημένα , φιλτραρισμένα στο χρόνο και στη τέχνη της γραφής σου είναι λύτρωση όχι για σένα που εμφανώς τόχεις δουλέψει και τόχεις ξεπεράσει, είναι μάθημα για τους άλλους να κάνουν τις επιλογές τους.
Κριτήριο το οικονομικό λοιπόν στις ανασφαλείς σχέσεις και τότε, πόσο ο άνθρωπος θέλει να ξεπεράσει τον εαυτό του αλλά φευ η ανάγκη δεν τον αφήνει. Νομίζει ότι την φτιάχνει προσωρινά αλλά έρχονται Χριστούγεννα που δύσκολα τα ξεπερνά ο καθένας.
Τις ευχές μου για τα καλύτερα.
@DIONYSOS
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Ναι το οικονομικό κίνητρο έχει πολλές φορές χαλάσει σχέσεις όμορφες, σχέσεις ζωής!!
Και καλά λες νομίζεις ότι φτιάχνεις τη ζωή σου αλλά στην ουσία χαλάς και τη δική σου ζωή και του άλλου!!
Οι επιλογές μας είναι δίκοπο μαχαίρι!
Και τίποτε δεν αποκλείεται αφού όλα είναι ανθρώπινα! Μόνο που μετά η επιστροφή δεν μπορεί να γυρίσει το χρόνο πίσω...
Και σε σένα εύχομαι τα καλύτερα!
Καλή χρονιά @φίλε!
το γιορταζω παντα οταν ποναω... ειναικαι σε μενα το αγαπημενο...
ευχομαι φιλη μου
να παψεις τα χριστουγεννα
να πονας....
εγω βρηκα την δυναμη
και τα διεγραψα ολα αυτα...
σε τρεις μερες....
θυμαμαι ειχα κλαψει μονο 2 μερες και δυο νυχτες...
δεν αξιζε τον κοπο...
σε σενα ομως ειναι καπως αλλιωτικη η ιστορια σου.....
@zinaa kapa
Τώρα είδα το σχόλιό σου, μετά από τόσο καιρό!
Περασμένα ξεχασμένα πια...
:))
Σε προδίδουν κι οι φίλοι καμιά φορά, όχι μόνον οι αγαπημένοι! Και μάλιστα όταν τους έχεις περισσότερο, παρά ποτέ, ανάγκη!!
Οχι, οχι , οχι.
Οι φίλοι οι πραγματικοι μπορει να απουσιάσουν απο την χαρά σου, αλλα απο την λύπη σου ποτέ...δεν σε προδιδουν σε τετοιες στιγμές ποτε
ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ
Διαφορετικά δεν ειναι φίλοι, ειναι απλως γνωστοι....
Για δε το αλλο σκελος της ιστορίας τώρα, η γιαγιά μου έλεγε, αυτος που σε αγαπά ειναι ο καλυτερος......
Θεος σχωρέσει την ...
Ρίκη μου
"Οι φίλοι οι πραγματικοι μπορει να απουσιάσουν απο την χαρά σου, αλλα απο την λύπη σου ποτέ...δεν σε προδιδουν σε τετοιες στιγμές ποτε!"
Ναι πέρασαν χρόνια για να το καταλάβω αυτό...
όσο για το άλλο σκέλος λες? μα κι αυτός που αγαπάμε αν μας αγαπούσε δεν θα ήταν ακόμη πιο καλύτερος??
χαχαχα!!!
Δημοσίευση σχολίου