Κατά το Αν του Κίπλινγκ.

Μια ολόκληρη ζωή θυμάμαι και πριν από μένα θυμόταν ο πατέρας μου, και πριν από αυτόν ο παππούς μου… ότι η Ελλάδα είναι στο χείλος του γκρεμού, σχεδόν πτωχεύει, ότι δημόσιοι λειτουργοί κλέβουν δημόσιο χρήμα, ότι κανείς δεν τιμωρείται, ότι πάντα οι άλλοι που έφυγαν φταίνε, ότι ο λαός πρέπει να βάλει πλάτη, για να αποφύγουμε την καταστροφή και άλλες τέτοιες μεγαλοστομίες και κηρύγματα, που πλέον εξαντλήθηκαν όλα, μέχρι κεραίας και κανείς πια δεν ακούει...
Σήμερα, βάλθηκαν όλοι να επιβιώσουν με το να εξομοιωθούν πλήρως με τους κλέφτες που ρήμαξαν τη ζωή μας, το μέλλον των παιδιών μας, τα όνειρά μας και την ελπίδα μας να παραμείνουμε άνθρωποι και να ζήσουμε σε μια ευνομούμενη πολιτεία.
Σήμερα κυριαρχεί το δόγμα κλέψε για να φας και άρπαξε για νάχεις!!

Θλίβομαι που αδύναμη απλά παρακολουθώ το σκοτάδι να με τυλίγει, θλίβομαι που ο κόσμος δεν έχει δουλειές, νοιώθω ενοχή που εγώ έτυχε να έχω ακόμη δουλειά, αγωνιώ για το μέλλον του παιδιού μου, αγωνιώ για το αν θα πάρω σύνταξη ποτέ… αγωνιώ για το αν θα ξημερώσει ποτέ σ’ αυτό τον τόπο άσπρη μέρα! Σκέφτομαι:

Αν μπορείς να είσαι ατάραχος όταν τριγύρω σου οι άλλοι κλέβουν με χίλιους τρόπους και ρίχνουν σε σένα το άδικο,

Αν μπορείς να παρακολουθείς τις εξεταστικές επιτροπές που βγάζουν πορίσματα ότι ΕΣΥ έκλεψες τα λεφτά,

Αν μπορείς να εξηγήσεις γιατί οι κατέχοντες υψηλές θέσεις στο Δημόσιο, είναι …χοντρούληδες, με φουσκωμένες κοιλιές και φουσκωμένα μάγουλα,

Αν μπορείς να κατανοήσεις γιατί οι νόμοι «πιάνουν» μόνον τους μικρούς και αδύναμους και όχι τους μεγαλόσχημους κλέφτες και απατεώνες που σφετερίζονται εκατομμύρια,

Αν μπορείς να αντέξεις τη γραφειοκρατία των τυφλών, ρομποτικών λειτουργών του Δημοσίου,

Αν μπορείς να θρέψεις την οικογένειά σου με ψωμί και ελιές, και τίποτε άλλο,

Αν μπορείς εσύ να είσαι άνεργος, ενώ άλλοι γύρω σου να έχουν δύο και τρεις θεσούλες, στο Δημόσιο,

Αν είσαι από τους τυχερούς που έχεις μια δουλειά, και αντέχεις ξεκινώντας το πρωί, να κολλάς σε μποτιλιάρισμα και να φθάνεις το βράδυ,

Αν όταν φθάνεις στη δουλειά σου, αντέχεις να βλέπεις την αναξιοκρατία, τη φαυλότητα, τη δουλικότητα και τη διαφθορά να βασιλεύουν και εσύ να μοιάζεις εξωγήινος ανάμεσα στους βολεμένους συναδέλφους σου,

Αν μπορείς ν’ αντέξεις στην πατρίδα σου κανείς γύρω σου να μη μιλά τη γλώσσα σου,

Αν οι δρόμοι και οι πλατείες έχουν γίνει κινητά περίπτερα με το παραεμπόριο να εξαπλώνεται, όπως η γάγγραινα στο άρρωστο σώμα,

Αν εσύ κατάφερες να στήσεις μια επιχείρηση με το αίμα της ψυχής σου και αντέχεις να τη βλέπεις να πτωχεύει,

Αν εσύ ο Έλληνας πολίτης, που υπηρέτησες στο στρατό, που φορολογείσαι ανελέητα, που πληρώνεις τα κέρατά σου για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μπορείς να αντέχεις η πατρίδα σου να είναι γαλαντόμα και φιλότιμη στους εκατοντάδες χιλιάδες παράνομους αλλοδαπούς, που απολαμβάνουν τα ίδια ή και περισσότερα δικαιώματα από εσένα.

Αν στα δημόσια νοσοκομεία, εσύ αντέχεις, ως ασφαλισμένος να πληρώνεις εισιτήριο, και έξοδα ιατρικών εξετάσεων, ενώ οι αλλοδαποί περιθάλπονται εντελώς δωρεάν.

Αν αντέχεις να βλέπεις στον Ασπρόπυργο να χτίζονται εκτός σχεδίου αυθαίρετα, νυχθημερόν, και να παίρνουν νόμιμα νερό και φως, γιατί οι ιδιοκτήτες τους είναι ομογενείς από πρώην Ανατολικές χώρες, ενώ εσύ ο απλός βέρος ιθαγενής αυτής της έρμης χώρας, για να χτίσεις νόμιμα, ένα κεραμίδι να βάλεις το κεφάλι σου μέσα, πρέπει να πληρώσεις μαύρα κι άσπρα, τόσα όσα θα μπορούσες μ' αυτά να αποκτήσεις έπαυλη στο Ντουπάϊ!

Αν αντέχεις να βλέπεις τα πλαστά πιστοποιητικά ομογένειας να πάνε κι έρχονται και "Βορειοποιημένους" Αλβανούς γέροντες, που ζουν μόνιμα εκεί, ενώ τα παιδιά τους ζουν στην Ελλάδα, να καταχωρούνται ως κάτοικοι εδώ και να παίρνουν σύνταξη γήρατος, ενώ η μάνα σου, οικοκυρά, που έδωσε και γυιό φαντάρο, παίρνει την τύφλα της, στα γεράματά της!.

Αν αντέχεις η δημοκρατία να σου στοιχίζει πάνω από 60.000.000 Ευρώ το χρόνο, όσο στοιχίζει η λειτουργία του Κοινοβουλίου μας, με τις αποζημιώσεις, ατέλειες, επιδόματα οργάνωσης γραφείου των βουλευτών μας, 16^ους μισθούς, παροχή φθηνών πολυτελών αυτοκινήτων και λοιπές χορηγίες και bonus.

Αν οι ηγέτες μας ήταν φωτισμένοι άνθρωποι και πατριώτες, και όχι κλέφτες του κοινού ποινικού δικαίου και προδότες,

Αν στο οικονομικό κατεστημένο έμπαιναν όρια υποτυπώδους νομιμότητας

Αν η δικαιοσύνη μας ήταν με τους δίκαιους και όχι με τους ισχυρούς

Αν οι άνθρωποι μπορούσαν να μείνουν στους τόπους τους, με συνθήκες ανθρώπινες που θα τους επέτρεπαν να ζήσουν εκεί και να μη γίνονται φυγάδες σε ξένες, εξίσου πτωχές και αδύναμες, χώρες, ψάχνοντας το όνειρο στους σκοτεινούς δρόμους και στα καταγώγεια της παρανομίας τους.

Αν η Νέα Τάξη Πραγμάτων πρέσβευε την παγκοσμιοποίηση της αγάπης και του δίκιου και όχι των άνομων κερδών των ισχυρών του κόσμου

Αν όλα αυτά μπορούσες να κατανοήσεις

Τότε ναι θα μπορούσες να πεις πως κατανοείς τι σημαίνει ΜΗ ΕΥΝΟΜΟΥΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ και τι σημαίνει ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ ΑΝΘΡΩΠΟ!