Την περασμένη Παρασκευή, 19 Φεβρουαρίου η Μαρία Τζιρίτα, η πολυγραφότατη και διάσημη συγγραφέας της μπλογκοπαρέας μας, ήρθε στη γειτονιά μου για να παρουσιάσει το καινούριο της βιβλίο "Αν δεν υπήρχε αύριο".Όχι δεν θα σας παρουσιάσω το βιβλίο αυτό. Δεν το έχω διαβάσει ακόμη άλλωστε...
Σκέψεις μου θα σας εκφράσω, σκέψεις που η Μαρία με τη γλυκειά μας κουβεντούλα, που είχα την ευκαιρία να απολαύσω, μαζί της, γέννησε μέσα μου...Ο τίτλος του βιβλίου, η δική της παρουσίαση, το απόσπασμα που μας διάβασε, αλλά και τα λόγια που άκουσα από αυτούς που το διάβασαν, σε συνδυασμό με εκείνο το τόσο περιεκτικό γράμμα που η ίδια χάρισε στην πρωταγωνίστριά της, Κατερίνα, εκείνο το γράμμα που αντανακλά πηγαία και κρυστάλλινα συναισθήματα, μιας μοναδικής ίσως αγάπης που ..."αρκεί να κοιτάξεις μέσα σου και να νιώσεις δέος, το ίδιο δέος που νιώθεις όταν αντικρίζεις τον Θεό...." με έκαναν να δω στιγμιαία, αυτό το φαινόμενο που λέγεται ζωή, με μια άλλη ματιά... με μια ματιά ανιχνευτική για το υπαρξιακό αυτό ερώτημα.
"Αν δεν υπήρχε αύριο", τι θα έκανα εγώ, πώς θα ήταν η ζωή μου?
Και τι είναι αλήθεια αυτό το αύριο για τον καθένα μας?
Είναι το μέλλον μας? Και ποιός το καθορίζει αυτό το μέλλον?
Σκέφτηκα ότι από βρέφη, παιδιά στη συνέχεια και έφηβοι, βιώνουμε γεγονότα και καταστάσεις που μας κάνουν να παίρνουμε συνειδητά ή ασυνείδητα αποφάσεις για τη ζωή μας και για το μέλλον μας.
Ό,τι μας πλήγωσε, ό,τι μας φόβισε, ό,τι μας ντρόπιασε ή μας απογοήτευσε γίνεται η αφορμή μιας απόφασής μας, που τοποθετείται στο μέλλον μας, έτσι ώστε να προστατευτούμε από παρόμοια άσχημα συναισθήματα και κουμπώνουμε τη ζωή μας, με βάση αυτές τις αποφάσεις που πήρε ένα μωρό ή ένας έφηβος!
Πληγωθήκαμε γιατί αγαπήσαμε και δεν αγαπηθήκαμε? Αποφασίζουμε τότε, ότι δεν θα επιτρέψουμε την επόμενη φορά να πληγωθούμε και καθορίζουμε τα συναισθήματά μας έτσι ώστε το μέλλον μας να μη μας απογοητεύσει... Και γινόμαστε στεγνοί από αγάπη άνθρωποι, με μοναδικό μας στόχο το συμφέρον και τη δική μας εξασφάλιση... ή γινόμαστε αναποφάσιστοι και φοβισμένοι άνθρωποι που κοιτούν γύρω τους με καχυποψία και αρνούνται να δοκιμάσουν να απογοητευτούν, να ρισκάρουν να ξαναπληγωθούν, να ρισκάρουν να ζήσουν...
Όλα λειτουργούν για να εξυπηρετήσουν ένα μέλλον φορτωμένο με αποφάσεις του παρελθόντος μας.
Αν λοιπόν αδειάζαμε αυτό το μέλλον από αυτές τις ανόητες αποφάσεις του παρελθόντος μας, τότε τι θα έμενε? ένα τίποτε! και τι μπορείς να βάλεις στο τίποτε? ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
Να ζήσεις σαν να μην υπάρχει αύριο!
Και τότε θα ζήσεις αληθινά!
Τότε θα ζήσεις όσα η ζωή σου χρωστά και θα πραγματοποιήσεις όσα εσύ μπορείς να κάνεις!!
Αχ Μαρία μου, έχεις δίκιο, ότι είναι δύσκολο να εφαρμόσουμε στη ζωή μας αυτό το ερώτημα, και σε πιστεύω ότι κι εσύ, όπως μου είπες, παρά τις προσπάθειές σου, πάντα οι εμπειρίες του παρελθόντος σου, καθορίζουν τις αποφάσεις για το μέλλον σου...
Όμως, είναι βέβαιο, ότι αν δεν υπήρχε αύριο, αν αδειάζαμε το μέλλον μας από τα σκουπίδια του παρελθόντος μας, τότε θα είμασταν καλύτεροι άνθρωποι και η ζωή μας θα ήταν αληθινή...
.
21 σχόλια:
Τώρα το διαβάζω.
Ειμαι στη μεση του βιβλίου και δεν μπορώ ακόμα να εχω ολοκληρωμενη αποψη αλλα μάλλον πρόκειται για πολύ "γεμάτο" βιβλίο!
Καλημέρα!
ΥΓ Πέρνα αν θες απο το χώρο μου να ρίξεις μια ματια και στο δικό μου το βιβλίο
Φοβάμαι πως με το ξεσκαρτάρισμα του παρελθόντος, μαζί με τα ξερά θα καούν και τα χλωρά και τότε θα μείνουν τα όνειρά μας στα μισά του δρόμου...
Και πώς θα ζήσουμε χωρίς όνειρα!!!?
:))
Νομιζω Μαριανα μου πως αυτη ακριβως ειναι η ουσια του θανατου. Ξερουμε οτι καποια στιγμη θα πεθανουμε, δεν εχουμε ιδεα το ποτε και το πως...ισως μετα απο 50 χρονια ισως αυριο το πρωι...
Κι ομως, τελικα η αλαζονεια μας επικρατει της ανασφαλειας μας και ζουμε σαν να προκειται να ζησουμε για παντα, σαν να εχουμε απλετο χρονο...
Αυτο το μυστηριο της ανθρωπινης σκεψης ακομα δεν το εχω καταλαβει και νομιζω πως προκειται...
Το βιβλιο το διαβασα, ειναι πολυ πολυ δυνατο. Απλο, γραμμενο με αμεσοτητα, χωρις ιδιαιτερη γλαφυροτητα...τα νοηματα που περναει ειναι τοσο δυνατα, που θα ηταν περιττο να τα στολιζε παραπανω με λεξεις, θα φορτωνονταν και θα χανονταν...
Στο συστηνω ανεπιφυλακτα, καθως και τα δυο προηγουμενα της Μαριας!
Καλημερα!
"αρκεί να κοιτάξεις μέσα σου και να νιώσεις δέος, το ίδιο δέος που νιώθεις όταν αντικρίζεις τον Θεό...
Ενδιαφέρουσα η ιδέα του μυθιστορήματος! Θα το διαβάσω οπωσδήποτε. Άλλωστε διάβασα και το προηγούμενο βιβλίο της Μαρίας και το βρήκα εξαιρετικό!
"...Αν λοιπόν αδειάζαμε αυτό το μέλλον από αυτές τις ανόητες αποφάσεις του παρελθόντος μας, τότε τι θα έμενε? ένα τίποτε! και τι μπορείς να βάλεις στο τίποτε? ΤΑ ΠΑΝΤΑ!..."
Τα είπες ολα.
Πάντα αυτό το δίλημμα: να αφηνόμαστε στην αλήθεια του αυθορμητισμού μας, ή στα φίλτρα προστασίας που βάζει κάποια εμπειρία μας; Νομίζω ότι τελικά εξαρτάται από τη δύναμη του συναισθήματος, αυτό είναι που στο μέλλον, θα παρακάμψει ή θα υποταχθεί στη "λογική" που διαμόρφωσε το χθες.
Και το παρόν; αυτό θα κριθεί αργότερα:)
Καλή επιτυχία στη Μαρία Τζιρίτα!
Καληνύχτα Μαριάννα μου, με ένα υπέροχο αύριο!!:)
Αν δεν υπήρχε αύριο δεν ξέρω τι θα προλάβαινα να κάνω.
Και δεν ξερω αν υπάρχει καν ενα αύριο. Κάθε μερα ευχομαι να υπάρξει αυριο.
Μπράβο στην Μαρία Τζιρίτα για την συγγραφική της προσπάθεια.
συμφωνώ εν μέρει.. αλλά απο την άλλη χωρίς αύριο τέρμα και τα όνειρα και οι ελπίδες και η προσμονή.. και συνηθως αυτά είναι που μας δίνουν διάθεση για ζωή, κουράγιο και δύναμη.. αν μου έλεγαν ότι αύριο δεν θα υπάρχω νομίζω πως σήμερα το μόνο που θα ήθελα θα ήταν να πέσω σε ένα βαθύ χωρίς όνειρα ύπνο.. προτιμώ να είμαι εκεί στην κάθε μου στιγμή χωρίς να σκέφτομαι αν θα έρθει ή όχι το "αύριο"
Καλή επιτυχία στο βιβλίο της φίλης σου
φιλάκια Μαριάννα μου
ΘΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟ ΝΕΟ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟ ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ.ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ Η ΜΑΡΙΑ.ΤΗ ΓΝΩΡΙΣΑ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ ΤΟ ΝΕΟ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟ.
@Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Ρίκη μου, είχα διαβάσει το "Αχ μάτια μου"! Υπέροχο!
Είμαι σίγουρη ότι κι αυτό το βιβλίο της θα έχει πολλά να μας πει!
Θα περάσω καλή μου, και θα τα πούμε.
Είμαι σίγουρη ότι και εσύ θα έχεις πολλά να μας πεις.
Είσαι άνθρωπος με ευαισθησία και καθαρή σκέψη!
@JamanFou μου
Αντίθετα! Αν ξεσκαρτάρουμε το παρελθόν μας, τότε θα αφήσουμε το μέλλον μας ανοιχτό για να χωρέσει ό,τιδήποτε ονειρευόμαστε!!
@BUTTERFLY μου
Το πιστεύω ότι το βιβλίο θα είναι πολύ δυνατό!
Το αμέσως προηγούμενό της, το έχω διαβάσει. Μόνο το πρώτο της δεν έχω ακόμη.
Αν μπορούσαμε να φιλοσοφήσουμε ότι η ζωή είναι ένα δώρο που μας χαρίζεται με ημερομηνία λήξης, τότε ο κόσμος μας θα ήταν πολύ διαφορετικός!
@Άνεμε
Έτσι είναι! Τα αληθινά συναισθήματα ενώνουν τον άνθρωπο με την ουσία και το θείο!
@Μερόπη μου
Κι εγώ το βρήκα εξαιρετικό το προηγούμενο!
Η ιδέα του βιβλίου της αυτού, είναι καταπληκτική! Είναι νομίζω όλη η ουσία της ζωής σ' αυτό το ερώτημα που θέτει!
@Nikos.Lioliopoulos
Νίκο μου έτσι είναι! αν ξεφορτωθούμε όλα όσα φορτώσαμε στο μέλλον μας από το παρελθόν μας, τότε θα ανοιχτούν μπροστά μας ορίζοντες που ίσως δεν τους φανταζόμαστε!
@άστριά μου
Η δύναμη του συναισθήματος!!
Αυτό είναι η κινητήρια δύναμη της αληθινής ζωής! Η λογική, έτσι όπως την εννοούμε, ίσως, είναι το φρένο της!
@Τζονάκο μου
Αχ Τζόνυ μου! Αν δεν υπήρχε αύριο τουλάχιστον θα κάναμε αυτό που ποθεί η ψυχή μας κι όχι αυτό που αποφάσισε το παρελθόν μας για μας!
@σταγόνα μου
Όχι δεν είναι έτσι. Το ερώτημα θέτει την προοπτική να ζήσουμε επιτέλους το σήμερα, αυτό που μας ανήκει, αφήνοντας ανοιχτό το αύριο, για να βάλουμε μέσα ό,τι οι δυνατότητες μας επιτρέπουν και η ψυχή μας λαχταρά!
@JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
Κι εγώ νοιώθω τυχερή και περήφανη που τη γνώρισα και είναι φίλη μου...
Νάσαι καλά Σκρουτζάκο μας!
Καλή επιτυχία να έχει πάντα σ'ό,τι δημιουργεί!
:)))
Εχεις απόλυτο δίκιο.
Το παρελθόν αποφάσισε τι θα κάνουμε αύριο.
Αν δεν υπήρχε αύριο θά γλυτώναμε απο το παρελθόν. Αυτοκτονικό ακούγεται.
Μαριάνα πολύ μεγάλο το θέμα:παρελθόν μπροστά στο αύριο.
Είναι στιγμές που το παρελθόν μας καθοδηγεί στο αυριανό και άλλοτε πάλι που μπρός σε προκλήσεις και αδυναμίες, αγνοούμε το παρελθόν μας και παραδινόμαστε στο σήμερα.
Και η μοίρα μας; Δε παίζει κανένα ρόλο, την αποφεύγουμε δίχως να τη γνωρίζουμε;
Εγώ πιστεύω και στη μόιρα, αλλά και στις αποφάσεις μιάς στιγμής που παίρνονται ανάλογα με τις συνθήκες, το περιβάλον που επικρατεί τη περίοδο αυτή.
Αν αδειαζαμε το μελλον μας απο τα 'σκουπιδια' του παρελθοντας θα ερχομασταν απο το πουθενα και συνεπως μονοδρομος θα ηταν το πουθενα.
Το προβλη.μα μας 'απασχολει' εγωιστικα
με την ενοια τι θα γινουμε σε προσωπικο επιπεδο;;
Μας απασχολει φοβικα';;
Μας απασχολει φιλοσοφικα;;;
Προσωπικα θεωρω τον θανατο 'ΦΟΝΙΑ' ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΖΩΗ!!!
Το οτι ηρθα για να φυγω το θεωρω αδικο,αλλα οχι μονο για μενα για ολους.
Το οτι θα μετουσιωθω σε υλη αλλα και δυναμη ειναι σηγουρο.
Επειδη ομως δεν γνωριζω το επεκεινα δεν εχω δικαιωμα να ζω σε βαρος των αλλων που κι αυτοι εχουν δικαιωμα να ζησουν τον 'κοσμο'[ ομορφια ] μεσα στον πεπερασμενο χρονο ....
Επιτρεψε μου να γραψω μερικες γραμμες απο
ΤΗΝ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥτου
ΧΡΗΣΤΟΥ ΝΤΙΚΜΠΑΣΑΝΗ.
@@@@@@@
Στην ενδοχωρα της πολιτειας του
Ανθρωπου,οι πολιτες θα νοιωσουν
μεχρι τα μυχια του ειναι τους
τη σαρκα της ισοτητας να ζωωτανευει.
Θα δουν τα ονειρα της να παιρνουν
σαρκα και οστα και το διπτυχο δυναστη -δυναστευομενου να καταργειται.....................
@@@@@
Οπως καταλαβαινεις σε μια τετοια περιπτωση δεν θα μας απασχολουσε το αν πηρχε η δεν υπηρχε αυριο.
Καθως το σημερα θε σηματοδωτουσε το αυριο.
Μπορουμε να τολμησουμε;;;;
Ευχαριστω για την φιλοξενια που καταχρασθηκα.
Ας ξανασκεφτούμε το πρώτο μου σχόλιο...
Λέω να προσέξουμε στο ξεσκαρτάρισμα, γιατί κάπου εκεί στο παρελθόν έχουμε κάνει κάποια όνειρα που βρίσκονται καθοδόν για να πραγματοποιηθούν. Μην πετάξουμε κι αυτά! :))
Υπέροχη η Μαρία. Νομίζουμε ότι δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη από το να την συναντάμε στις σελίδες του μυαλού της μέσα από τις λέξεις της.
Αν σκεφτούμε το τώρα ή το αύριο μας και δει ο καθένας τι του λείπει ή τι βαθιά θα επιθυμούσε είμαι βέβαιη ότι ανθρώπους θα αναζητούσε. Αγαπημένους, με στιγμές γλυκές, τρυφερές που χάνουμε στο πέρασμα.
Ολο αναλωνόμαστε να λέμε και να γράφουμε "οι ρομαντικοί" πόσο απάνθρωπα και γρήγορα κι επιφανειακά έχουν γίνει όλα και μόλις στο σήμερά μας κληθούμε να τα αντιμετωπίσουμε, πάλι θα αποκεφαλίσουμε τους άλλους, βλέποντας παραμορφωμένο τον τέλειο εαυτό μας.
Οντως δύσκολα ερωτήματα.
Μου έλειψες πολύ. Φιλί
Άργησα πάλι να @φανώ... μα κάθε μέρα και χειρότερα από θέμα χρόνου πάμε...
@Τζονάκο μου
Όχι αυτοκτονία. Απλά εννοώ ότι αν στο μέλλον μας βάλουμε θετική σκεψη και όμορφους στόχους τότε θα κάνουμε όμορφο και ελπιδοφόρο το παρόν μας!
Για σκέψου το... να κάνουμε την πορεία μας αντίστροφα, από το μέλλον στο παρόν μας... σαν να πρόκειται ας πούμε να ταξιδέψουμε με το αγαπημένο μας πρόσωπο στις Μπαχάμες, σε λίγο καιρό, οπότε τι μας μέλλει αν σήμερα εδώ βρέχει και τα πράγματα είναι απαίσια?
Το μέλλον στις Μπαχάμες που μας περιμένει μας κάνει να νοιώθουμε όμορφα... έτσι δεν είναι? Ενώ αν πρόκειται να επιστρέψουμε από τις Μπαχάμες εδώ στο μπάχαλο, τι κι αν περνάμε ωραία στις Μπαχάμες, το μέλλον που μας περιμένει στην επιστροφή μας κάνει να νοιώθουμε χάλια...
Τέλος πάντων σε μπέρδεψα πάλι το ξέρω... χαχαχα!!
@Λεοντόκαρδε
Τι να πω? Έβαλες μεγάλο θέμα.
Κι εγώ πιστεύω στη μοίρα ή αν θες στις συγκυρίες μιας στιγμής που μπορεί να καθορίσουν ολόκληρη τη ζωή μας!
Μα ποιός φτιάχνει αυτές τις συγκυρίες δεν μπόρεσα ποτέ να απαντήσω..
@taspa μου
Ποτέ δεν είναι κατάχρηση του χώρου εδώ ένα σχόλιο μιας αγαπημενης @φίλης και μάλιστα όταν παραθέτει ένα τόσο όμορφο συμπλήρωμα της ανάρτησης μου.
:)))
@JamanFou μου
Κάθε άλλο! Τα όνειρα για το μέλλον μας πρέπει να βρίσκονται στο μέλλον και όχι στο παρελθόν! Εκεί να τα τοποθετούμε και να τα κάνουμε στόχους!
Διάβασε λίγο και το σχόλιό μου στο Τζονάκο, ίσως καταλάβεις τι εννοώ...
Δεν ξέρω πώς να σας το δώσω να το καταλάβετε... είναι μία βιωματική προπόνηση ζωής αυτό και όση το μάθουν μπορούν καλύτερα να πορευτούν σ' αυτό το δύσκολο ταξίδι της ζωής μας.
Φιλιά!
:)))
@freedula μου
Περιττόν να σου πω ότι δεν πίστευα στα μάτια μου όταν σε είδα πάλι @εδώ παρούσα!!
Κι εσύ μου έλειψες και τα τόσο μεστά και ανάγλυφα σχόλια και αναρτήσεις σου!!
φιλιάαα πολλά και άντε βάρα τις ορθοπεταλιές και φύγαμεεεε...
:)))
Δημοσίευση σχολίου