Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Διψάσαμε από συναίσθημα...

Πλησιάζει Πάσχα... που σημαίνει μέρες γιορτινές, κατανυκτικές, με αγάπη, ζεστασιά, οικογενειακή θαλπωρή και ευωδιά πασχαλιάς και τσουρεκιού...
Μα δεν ξέρω, φέτος τίποτε δεν μοιάζει σαν άλλοτε...
Μια βουβαμάρα, παγωμένα πρόσωπα, μετρημένα λόγια, συγκρατημένα χαμόγελα και ευχές, σαν να μη τις πιστεύουμε πια, και καμία διάθεση για να φθάσουμε στην ανάσταση της ψυχής μας και στην ανάταση των ελπίδων μας!

Μνήμες περασμένων εποχών, σήμερα μόνο θλίψη φέρνουν...
Λες και στέρεψε πια κάθε συναίσθημα μέσα μας...
Εκείνο το συναίσθημα της αληθινής φιλίας, εκείνη η ζεστασιά της παρέας, εκείνη η πραγματική έγνοια για τον φίλο ή την φίλη, εκείνο το ανυπόκριτα ερωτικό, το δειλό αυθεντικό συναίσθημα του έρωτα, που πατούσε πάνω σε μια σχέση τρυφερή του λίμπιντο κι έβγαινε με μια πράξη συμπαράστασης, με μια ματιά θαυμασμού, μ' ένα άγγιγμα, μ' ένα φιλί, εκείνος ο σεβασμός του άλλου, εκείνη η ζεστή ατμόσφαιρα σ' ένα σπίτι φιλικό, σε μια ταβέρνα, σ' ένα χορό, εκείνος ο αέρας του αληθινού φιλότιμου που απλωνόταν σε μια συγκέντρωση ανθρώπων φτωχών στα λεφτά μα πλούσιων στα αισθήματα, εκείνη η μερακλίδικη εκτόνωση με μια κιθάρα, μ' ένα μπουζούκι, με τραγούδια, με ένα χορό, με μια αθώα πλάκα, πάνε χάθηκαν, εδώ και καιρό, έγιναν πια γλυκόπικρες αναμνήσεις...

Ίσως κάποιοι νομίζουμε ότι ζούμε πιο ποιοτική ζωή σήμερα... όμως εγώ αναπολώ την εποχή που ο πατέρας ερχόταν στο σπίτι και κουβαλούσε απροειδοποίητα και ένα φίλο του ή τον κουμπάρο ή τον αδελφό του, έτσι στα ξαφνικά, με την παρέα τους και στη στιγμή στηνόταν φαγοπότι από αυτά που βρίσκονταν στο σπίτι, αρκεί να υπήρχε ένα χαρτί μακαρόνια, λίγο τυρί, ντομάτα, αγγουράκι και ούζο... απλά χωρίς έγνοια, χωρίς επιτήδευση και χωρίς την πρόσθετη φιοριτούρα των δεξιώσεων που δίνονται σήμερα στα σαλέ των πολυτελών ξενοδοχείων!
Ποιός μπορεί να αρνηθεί ότι πριν κάποιες δεκαετίες τα πάντα έπαιρναν φως και ομόρφαιναν μόνο με την καλή καρδιά, ζέσταινε η κάμαρη με το αγνό συναίσθημα μιας άδολης αγάπης, με την κουβεντούλα, με το κουτσομπολιό, ακόμη, της πλάκας, όλα καλοπροαίρετα για να ξεκουράζονται οι ψυχές των ανθρώπων??...

Δεν λέω και τότε υπήρχαν οι αντιθέσεις και οι τσακωμοί για τα πολιτικά και στο κάτω κάτω τι ενδιαφέρον θα είχε η ζωή αν ήταν όλοι αριστεροί ή όλοι δεξιοί? Ο διαχωρισμός ήταν τόσο φυσικός όσο και ο άλλος ο ποδοσφαιρικός, που άλλοι ήταν Παναθηναϊκοί κι άλλοι Ολυμπιακοί.
Σκέφτομαι ότι χωρίς αντιθέσεις κοινωνία δεν γίνεται, όμως σήμερα οι αντιθέσεις δεν είναι οι ίδιες, παροδικές που να μη σπάνε τη συναισθηματική σχέση...
Θυμάμαι ο νονός του αδελφού μου πρώην χωροφύλακας, δεξιός μέχρι το κόκκαλο, ήταν ο φύλακας άγγελός μας και παντού πρώτος να προστρέξει σε βοήθεια κάθε γείτονα, κι ο πατέρας μου αν και αριστερός ήταν ο καλός του ο κουμπάρος!
Η αγάπη, η αλληλεγγύη και το μπόλικο συναίσθημα εκδηλωνόταν με πράξεις κι όχι με υποκριτικές φράσεις του στυλ: "αγάπη μου", "φίλε μου", "αδελφέ μου", "ψυχή μου" και τέτοια άνευ σημασίας και επιφανειακής καθαρά έκφρασης!
Ένα ατύχημα, μια αρρώστια, ακόμη κι ένας χωρισμός ζευγαριού, μια φωτιά στο μαγαζί ή στο σπίτι του γείτονα, χωρίς να καλέσει κανείς προσκλητήριο έβλεπες να προστρέχουν οι φίλοι όλοι κοντά σ' αυτόν που είχε ανάγκη για να προσφέρει ο καθένας ό,τι βοήθεια μπορούσε...
Ήταν μία κοινωνία δεμένη με περισσή αλληλεγγύη κι αγάπη...

Σήμερα όμως οι άνθρωποι ζουν ή στην απομόνωση ή μέσα στις σχέσεις φυτρώνει το μίσος και η απόρριψη, ενώ η αλληλεγγύη και η αγάπη έγιναν λέξεις κενές, δίχως νόημα που τις προσπερνάμε όλοι μας, πνιγμένοι στο άγχος της καθημερινότητάς μας και παραδομένοι μέχρι θανάτου στη με κάθε τρόπο διάσωση του εαυτούλη μας και μόνον!!.
Γι' αυτό η ζωή κατάντησε ανυπόφορη και μάταιη...

Ας γράψουμε το μίσος και την έχθρα μας στο χιόνι κι ας τα βάλουμε στον ήλιο...
Αλλιώς πάμε χαμένοι!!

30 σχόλια:

IonnKorr είπε...

Ας γράψουμε το μίσος και την έχθρα μας στο χιόνι κι ας τα βάλουμε στον ήλιο...

Κι όμως το ξέρεις Μαριάννα. Το χιόνι αυξάνεται, ο Ήλιος σβήνει. Αυτή είναι η πορεία και δεν μπορεί να αλλάξει με εκκλήσεις.

monahikoslikos είπε...

Καλή Ανάσταση Μαριάννα!!!

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Πότε θα πάψουμε να αναπολούμε με τόση νοσταλγία;...
Πότε επιτέλους το χθες θα είναι όμορφες θύμησες μόνο και όχι νοσταλγία;Πότε,Μαριάνα μου;...

Καλό βράδυ!

faraona είπε...

Καλό Πάσχα Μαριαννούλα μου.
Μακάρι μακάρι λέω σ οσα γράφεις κι εύχεσαι.

φιλιά

marianaonice είπε...

@IonnKorr
Το ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας και την αλληλεγγύη μεταξύ μας.
Ας παλέψουμε να λιώσουμε τα χιόνια και να λάμψει ο ήλιος!
Ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί ας αλλάξουμε τον εαυτό μας για ν' αλλάξουμε τον κόσμο!

@Μοναχικέ μου Λύκε
Καλή Ανάσταση!
:))

@Η ψυχή μου το ξέρει
Ψυχούλα μου
Οι όμορφες θύμησες κάποιες στιγμές γίνονται πικρές και νοσταλγικές... μέσα σ' αυτή την αποξένωση που βιώνουμε σήμερα στη ζωή μας...
Μα νομίζω ότι εμείς κάτι έχουμε να θυμόμαστε... και να αναπολούμε!
Τα παιδιά μας άραγε?

marianaonice είπε...

@faraona μου
Καλό Πάσχα!
Μακάρι, ας το παλέψουμε όλοι μας...
Κι εμείς @εδώ μέσα ας μεταγγίσουμε μια λάμψη τέτοιας ελπίδας και ανθρωπιάς!
:))

Thalassenia είπε...

Δεν είναι τόσο μαύρα όλα.
Υπάρχει ακόμα η ζεστή παρέα με καλαμπούρι και κιθάρα.
Με πρόχειρο μεζέ και ειλικρίνια.
Αν δεν με πιστεύεις έλα να το δεις.

Καταλαβαίνω τι λες και λίγο συμφωνώ, αλλά δεν είναι όλα τόσο μαύρα.

Καλό Πάσχα εύχομαι.

marianaonice είπε...

@Thalassenia μου
Σαφώς και δεν είναι όλα τόσο μαύρα.
Ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που εξακολουθούν να δίνουν σημασία στην όμορφη ζεστή παρεούλα και ανοίγουν το σπίτι τους και την αγκαλιά τους... Μα όσο πάνε και λιγοστεύουν.
Κι εγώ προσπαθώ να διατηρώ τις όμορφες παρέες και να απολαμβάνω όμορφες στιγμές με αγαπημένους φίλους και συγγενείς.
Καλό Πάσχα καλή μου!
:))

Aνεμος είπε...

θα φανω λιγο αρνητικος αλλα το μισος αυξανει
ειδικα σημερα με την κριση και τον απορποσανατολισμο του κοσμμου απο τα πραγματικα προβληματα,βλεπω εξαρση βιας ρατσισμου και εγκληματικοτητας
θα καταντησουμε οταν λεμε για αγαπη και ομονοια να γινομαστε γραφικοι

DELTA είπε...

Καλημέρα. Πολύ ομορφη η ανάρτησή σου... Τα έζησα κι εγώ αυτά που γράφεις, και όντως το σήμερα απέχει απ αυτά. Ας μην απελπιζόμαστε όμως! Ας φροντίσουμε ο καθένας με τον τροπο του να περνάει τη ζωή του οσο πιο ευχάριστα και ουσιαστικά μπορεί, κι ολα θα πανε καλα. Η ζωή εξακολουθεί να είναι ωραια! Καλο Πάσχα

aktinidio είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μαριανούλα, κι εγώ ζω "σ' εκείνη την εποχή"! Γι' αυτό και με λένε "ούφο"! χαχα

Τις προάλλες χρησιμοποίησα κάποια πολιτική μου γνωριμία για να βοηθήσω έναν συμφοιτητή που είχε σοβαρό πρόβλημα, κι εκείνος, αφού με ευχαρίστησε, μου είπε εντελώς αυθόρμητα: "μα γιατί το έκανες; αφού είμαι Δεξιός".
Έπαθα ψιλοσόκ με τη νοοτροπία και το κλίμα που εξέφραζε η απορία του...

tzonakos είπε...

H Eλλάδα ποτέ δεν πεθαίνει :)
Κι όμως οταν βλέπεις να σε μισούν τι κάνεις ; Να θέλουν να σε βλάψουν, να σε μειώσουν, τι κάνεις ; Ψάχνεις για χιόνι ;

Βάσσια είπε...

Μας λείπουν όλα αυτά - κι όσοι καταφέρνουν να διατηρήσουν έστω και ψήγματα - είναι "ντεμοντέ".

Προσωπικά τέτοιο "ντεμοντέ" το αγαπώ και το θέλω και το παλεύω.

Καλή Κυριακή Μαριάνα :-)

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! ΠΙΟ ΓΛΥΚΑ ΑΠΟ ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ,ΠΙΟ ΓΕΡΑ ΑΠΟ ΑΒΓΑ,ΠΙΟ ΤΥΧΕΡΑ ΑΠΟ ΑΡΝΙΑ :)))))

Maria Tzirita είπε...

Μαριάννα μου θα συμφωνήσω ότι αυτή ήταν η τάση της εποχής κι αυτό ήρθε σαν αποτέλεσμα του νεοπλουτισμού και της οικονομικής ευρωστίας. Έλα να δεις τώρα όμως πώς θ'αλλάξουν τα πράγματα και θα με θυμηθείς... Η οικονομική κρίση, ο πάτος που θα πιάσουν οι περισσότεροι από μας θα μας αναγκάσει να ξαναβρούμε χαμένες αξίες, ουσιαστικές διασκεδάσεις μέσα από αληθινές σχέσεις. Γιατί τώρα που δε θα εχουμε τα φράγκα θα εκτιμήσουμε και πάλι την παρεούλα των φίλων με το ρεφενέ, θα δούμε τα πράγματα με αλλες διαστάσεις γενικότερα.
Εγώ να σου ευχηθώ να περάσεις ένα όμορφο Πάχα με την οικογένειά σου και να έχεις καλή Ανάσταση κορίτσι μου. Τα φιλιά και την αγάπη μου!

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Πολύ ζεστή η εγγραφή σου γλυκιά μου !
Τόσο ζεστή που λιώνει το χιόνι που έχει κατακαθίσει στην καρδιά και παγος έγινε πιά...
Και ξέρεις, όταν λιώνουν οι πάγοι πονάνε οι αναμνήσεις και η νοσταλγία δάκρυ γίνεται...

Πάντα καλά νάσαι και ζεστή...

http://ligery.pblogs.gr

Ανώνυμος είπε...

Σφράγισε ο Κύριος την ενότητα και την
επιθυμία του Πατρός πίνοντας το πικρό ποτήρι της σταύρωσης.
Αυτός βαδίζει προς τον Γολγοθά και μαζί Του πρέπει να πορευόμαστε και εμείς
μα θυμωμαστε πως το πικρό ποτήρι το ήπιε για μάς o Xριστός ,
πως η Σταύρωση ήταν για τη Λύτρωση.

Οι ημέρες αυτές είναι λυπηρές αλλά ταυτόχρονα και πηγές χαράς μετά
την Ανάσταση του Κυρίου μας.

Ας σηκώσουμε το λάβαρο του Χριστού ως την πορεία τον ουρανό!

Χαμόγελο κι ελπίδα ευχωμαι καλή μου @φίλη!!

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα ως το Πάσχα και καλή Ανάσταση στις ψυχές μας!

Ανώνυμος είπε...

Οτι ήθελα περίπου να πω, τα είπε ο Ανεμος. Δεν ξέρω αν είναι φύση σε κάποιους από μας να μελαγχολούμε, να νοσταλγούμε και να αισθανόμαστε τόσο τα μικρά καθημερινά, ίσως να είναι και λάθος. Μα κι αν τα εκφράζεις, σε κοιτάνε τα περισσότερα μάτια περίεργα κι απορείς. Καιρό τώρα απορώ και ζηλεύω, πως μπορεί κάποιος να χαμογελά μόνος; Γραφικοί ναι, έτσι είναι. μα όχι μόνοι, όχι όλοι. Κάτι είναι κι αυτό

Φιλί

Γιώργος είπε...

Καλή Μεγαλοβδομάδα Μαριανα και Καλη Ανάσταση να εχεις.

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Καλή μου

Μαριάννα

είσαι στο περιθώριο σήμερα αν μιλάς γι' αγάπη...
Δυστυχώς...
Κι εγώ νοσταλγώ τα χρόνια μου τα παιδικά. Γεμάτη αναμνήσεις πορεύομαι και νιώθω όλο και πιο έξω από το σύνολο.

Τα φιλιά μου

agrampelli είπε...

Μαριάννα μου,
μήπως βάζουμε περισσότερη τρυφερότητα στις αναμνήσεις μας,και μπορούν να μας χαιδεύουν απαλά;Λέω...πρέπει να μπορούμε να κοιτάμε την αλήθεια μέσα μας κατάματα..Και τότε,όπως και τώρα,ο άνθρωπος θηρίο και άγγελος μαζί θυμάμαι πως ήταν!
Καλησπέρα...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ολα όσα σκέφτομαι...
Ολα όσα νοιώθω...
Ολα, ΜΑ ΟΛΑ, όσα με θλίβουν...
Εμφανίστηκαν έτσι ξαφνικά, μέσα απ' τις γραμμές σου...
Σίγουρα δεν είσαι μόνη Μαριάννα!

marianaonice είπε...

@Ανεμε
Καθόλου αρνητικός! Τα ιδια λέμε!
Εκτός αν εννοείς απαισιόδοξος...
Έτσι είναι όσοι μιλούν για αγάπη και ομόνοια σήμερα πλέον φαντάζουν εκτός τόπου και χρόνου...

@DELTA
Καλώς ήλθες από @εδώ.
Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτησή μου.
Συμφωνώ ότι στο χέρι του καθενός μας είναι να δώσουμε πάλι χρώμα στη ζωή τη δική μας και των γύρω μας...
Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση!

@Ασκαρδαμυκτί μου
Κι εγώ σ' εκείνη την εποχή ζω... και μένα με λένε ...ούφο!! χαχαχα!
Κι εγώ σοκ θα πάθαινα από την απορία του... γιατί ποτέ μου δεν έβαλα ταμπέλες κομματικές στους ανθρώπους, και ήμουν τυχερή στη ζωή μου γιατί και εμένα δεν με είδαν με κομματική ταμπέλα όταν χρειάστηκα βοήθεια κάποτε... με είδαν σαν τη Μαριάνα, την σωστή επαγγελματία στη δουλειά της και το σωστό και δίκαιο άνθρωπο.
Και αυτό δεν το ξεχνώ.

marianaonice είπε...

@Τζονάκο μου
Ναι ναι ψάχνω για χιόνι, προτιμώ αυτό από το να φωλιάσει στην ψυχή μου το μίσος και η έχθρα, και να δηλητηριάσει την ίδια μου την ύπαρξη.
:))

@Βάσσια μου
Είμαστε ντεμοντέ αλλά παραμένουμε άνθρωποι ουσίας... Κι εγώ το αγαπώ αυτό...
Καλή Ανάσταση Βάσσια μου.

@JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟ
Καλό Πάσχα @φίλε μου! Καλή Ανάσταση και ανάταση των ψυχών και των ελπίδων μας!!

marianaonice είπε...

@Μαρία Τζιρίτα
Θα προτιμούσα να μη πιάναμε πάτο για να βρούμε την ανθρωπιά μας...
Και δεν ξέρω Μαρία μου αν η οικονομική καταστροφή μας θα μας κάνει πάλι ανθρώπους ή θα αυξήσει την εγκληματικότητα και τη βία, γιατί τώρα οι άνθρωποι ξέχασαν να ζουν με τα λίγα, έγιναν καταναλωτικά ζώα και θέριεψαν. Δεν θα επιτρέψουν να στερηθούν... και τότε φοβάμαι για όσα θα ακολουθήσουν...
Καλό Πάσχα φίλη μου, εύχομαι κάθε ανάσταση των ελπίδων σου για ένα καλύτερο αύριο προσωπικό και οικογενειακό.
:))

@λυγερή μου
Ο πάγος έχεις δίκιο κατακάθησε και έγινε πέτρα στην καρδιά μας... όμως εμείς επιμένουμε να τον λιώνουμε, και εδώ μέσα με εξαιρετικές παρουσίες σαν τη δική σου, το καταφέρνουμε...
Καλό Πάσχα καλή μου.
Την αγάπη μου και την εκτίμησή μου!
:))

@ellen μου
Χαμόγελο και ελπίδα!!
Όμορφη ευχή! Ας γίνει αληθινή!
Καλό Πάσχα και Ανάσταση των ελπίδων μας εύχομαι!

marianaonice είπε...

@Freedula μου
Όπως πάντα έγραψες...
Μπορεί κάποιος να χαμογελά μόνος?
Αυτή είναι όλη η ουσία της ζωής και του νοήματος που της δίνουμε...
Γραφικοί ναι, ας είμαστε γραφικοί, και σίγουρα δεν είμαστε μόνοι, έστω κι αν δεν είμαστε όλοι...
Τα φιλιά μου!!!
:))

@george-zampiakis
Καλή Ανάσταση Γιώργο, καλό Πάσχα με υγεία και ελπίδα στη ζωή μας!
:))

@ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ
Λίτσα μου
που πάντα είσαι παρούσα στις ενδόμυχες σκέψεις μου που μοιράζομαι εδώ μαζί σας...
Είμαστε στο περιθώριο σήμερα όσοι μιλάμε γι' αγάπη... όμως το προτιμώ να πορεύομαι έτσι... παρά να γίνω ...ζόμπι!
Τα φιλιά μου, καλό Πάσχα!!

marianaonice είπε...

@agrampelli
Ούτε συζήτηση! Και παλιά δεν είχαμε κοινωνίες αγγέλων... αυτό που θέλω να πω είναι ότι παλιά υπήρχε πιο ανθρώπινη ζεστασιά, μεγαλύτερη αλληλεγγύη των ανθρώπων, υπήρχαν οι γειτονιές που ακόμη και με το κουτσομπολιό τους φανέρωναν το ενδιαφέρον για το τι κάνει ο διπλανός μας, τι κάνει και πως πορεύεται ο γείτονας...
Φιλιά!

@Βιολίστριά μου
Σ' ευχαριστώ που με κάνεις να νοιώθω ότι δεν είμαι μόνη...
Νάξερες πόσο σπουδαίο είναι αυτό.. και πόσο παρήγορο!!
Φιλια!

Καλό Πάσχα σε όλους σας, φίλοι μου!!

σταγόνα είπε...

Θέλω να πιστεύω και να μείνω στο ότι όλα γίνονται για κάποιο σκοπό.. Ίσως χρειάζεται να αγγίξουμε τον πάτο για να ανεβούμε πάλι ψηλά..
Καλό Πάσχα Μαριάννα μου
με υγεία και ευτυχία σε σένα και σε όλους που αγαπάς..
ευχές για ένα καλύτερο και πιο ανθρώπινο "αύριο"

marianaonice είπε...

@σταγονα μου
Καλό Πάσχα!!
Καλή Ανάσταση των ελπίδων μας!!
Φιλιά!
:))

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!