Πρόσκληση για "Ένα παιχνίδι ... αγάπης"...

  Η φωτογραφία δώρο του @φίλου ηλιογράφου

 
Νάσαι πάλι εδώ αντίκρυ στον εαυτό σου... να ψαχουλεύεις τα έγκατα της ψυχής σου και να προσπαθείς να κολλήσεις ξανά το σπασμένο καθρέφτη της...
Σκόρπιες σκέψεις... σκόρπια λόγια... σκόρπιες χαρές και σκόρπιες λύπες... σκόρπιες αγάπες...  όλα μικρά κομματάκια περιμένουν να τα βάλεις στη σωστή σειρά και να συνθέσεις ξανά το παζλ της ζωής σου...
Πάει καιρός που ήθελες να παίξεις ένα παιχνίδι... το παιχνίδι της αγάπης το ονόμασες...
Το είχες υποσχεθεί σε δύο φίλες, στη zoyzoy και στην άστρια...
Και σε βρήκαν πάλι μπόρες και λοξοδρόμησες και χάθηκες ξανά στης αδικίας το λαβύρινθο και στης άρνησης την πίκρα...
Μέχρι που σήμερα είδες την Άστρια να ρωτάει για σένα "Και τι έχεις να πεις για τους Νόμους μας Δάσκαλε;..."  και τότε θυμήθηκες, θυμήθηκες την υπόσχεσή σου και ένοιωσες μέσα σου βαθειά τι σημαίνει ν' αγαπάς με την ψυχή σου, ν' αγαπάς με τη σκέψη σου, ν' αγαπάς με τα έργα σου και να δείχνεις την αγάπη σου... είδες τι σημαίνει να έχεις φίλους κι ας μη τους έχεις συναντήσει ποτέ... αρκεί που συνάντησες εδώ @μέσα την αντανάκλαση της ψυχής τους και τη θαλπωρή της έγνοιας τους για σένα...
 Γι' αυτό και εσύ τώρα πρέπει να ξεδιπλώσεις την ψυχή σου και να βγάλεις ν' απλώσεις στα μάτια αυτών των φίλων τις αγάπες σου... τις μοναδικές και αληθινές αγάπες σου... να τις μετρήσεις και να τις βρεις τουλάχιστον 10...

Προσπαθείς να σκεφτείς τι αγαπάς... και θλίβεσαι γιατί θυμάσαι ότι οι πιο μεγάλες σου αγάπες σε πρόδωσαν και σ' αρνήθηκαν... μα εσύ ακόμη συνεχίζεις να αγαπάς... γιατί ζεις μόνον σαν αγαπάς...

-Και τώρα νοιώθεις ότι πάνω απ' όλα αγαπάς τ' αστέρια που αμετακίνητα και σταθερά στέκουν εκεί ψηλά και φωτίζουν το σκοτεινό στερέωμα... κι ανάμεσά τους τούτο το μικρό αστεράκι της @παρέας μας που σήμερα φώτισε το στερέωμα της ψυχής σου!

-Ύστερα το βλέμμα θολώνει γιατί θυμάσαι την άλλη μεγάλη αγάπη σου... το δίκιο και τη δικαιοσύνη και σκέφτεσαι πόσο αυτή η αγάπη σε έχει προδώσει... Πέρασαν χρόνια για να καταλάβεις ότι το δίκαιο είναι με τους δίκαιους αλλά η δικαιοσύνη είναι με τους ισχυρούς!! Πέρασαν χρόνια για να καταλάβεις ότι δεν υπάρχει ανθρώπινη δικαιοσύνη, δεν υπάρχουν δίκαιες δικαστικές αποφάσεις, μόνον αποφάσεις σκοπιμότητας που το αποτέλεσμά τους εξαρτάται από αυτόν που αφορούν! Αν είναι πλούσιος και επώνυμος ή φτωχός και άσημος... Ο ζυγός φυσικά γέρνει εκεί που όλοι φαντάζονται αν δεν έχουν ήδη μάθει οι ίδιοι, στο πετσί τους, την αλήθεια...

-Το ξέρω λυπάσαι μα και σιχαίνεσαι αυτούς που βυθίζονται στο βούρκο του συμβιβασμού και στο βλέμμα σου αστράφτει η λάμψη της αναγνώρισης, όταν στο διάβα της ζωής σου συναντάς λεβέντες ανθρώπους!! Ω! πόσο αγαπάς τη λεβεντιά, την ειλικρίνεια και την ευθύτητα!! Κι ας την ψάχνεις πια με το κερί στους δύσκολους καιρούς που ζούμε... Όλοι σκυμμένοι, προσκυνημένοι, άτολμοι και καιροσκόποι, αδυνατούν να αντισταθούν ακόμη και στο πιο απαλό φύσημα της ...ανομίας και της ψευτιάς! Ο κόσμος τους αρχίζει και τελειώνει μέχρι το πετσί τους κι από εκεί και πέρα τίποτε δεν τους απασχολεί! Μόνον αυτοί να είναι καλά και να ξεγλυστρούν, πάντα, γλύφοντας και έρποντας από τα διλήμματά τους!!

-Ούτε συζήτηση φυσικά: Αγαπάς αυτούς που σ' αγαπούν αληθινά!! Μα πώς θα γινόταν αλλιώς? Η αγάπη είναι αμοιβαία! Είναι λάμψη και δεν μπορείς να ξεφύγεις από την αντανάκλασή της!! Αγαπάς αυτούς που ξέρουν ν' αγαπούν με αλήθεια, με θάρρος, με αυταπάρνηση, έτοιμοι να πέσουν και στη φωτιά για σένα και δεν σε αρνούνται πριν ...ο αλέκτωρ λαλήσει τρεις φορές!... Τι θλίψη... θυμάσαι πόσοι αλήθεια,  σε αρνήθηκαν με την πρώτη στραβή? πόσοι σου υποσχέθηκαν αιώνια και παντοτινή αγάπη και όμως δεν τόλμησαν όταν έπρεπε να στο αποδείξουν, γιατί ήθελαν και την πίττα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο? Δεν γίνεται όμως αυτό!! Η λεβεντιά πάει μαζί με την αληθινή αγάπη και αγάπη άτολμη δεν είναι παρά συμφέρον και σκοπιμότητα, σαν να θέλεις να κάνεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά! Μακριά από σένα τέτοιοι άνθρωποι...

-Αχ κι αυτά τα ηλιοβασιλέματα, πόσο τ' αγαπάς και πόσο σε μαγεύουν... Χάνεσαι στο μαβί του ουρανού και της θάλασσας και στο νου σου έρχεται το ταξίδι της ζωής, που λες και διαρκεί μόλις  μια μέρα... και εκεί που έχει ξημερώσει, βλέπεις το βράδυ ήδη να φθάνει και τη δύση να σε περιμένει για να σε ταξιδέψει, αστερόσκονη, πια στο σύμπαν! Μια πύρινη τροχιά είναι η ζωή μας, ξεκινά με μία σπίθα, γίνεται λαμπάδα, πυρκαγιά και στο τέλος σβήνει αναγκαία... και πνίγεται στα κατραμένια πέπλα της νύχτας...


-Αγαπάς και ένα μικρό χωριό εκεί στο βόρειο Αιγαίο...  όπου το ασημένιο των λιόφυλλων μπερδεύεται με το ζαφείρι της θάλασσας... αγαπάς τα καλοκαίρια σου εκεί... ξαναγιεννιέσαι... παίρνεις δύναμη και τότε νομίζεις ότι όλα τα μπορείς, ακόμη και ν' αλλάξεις τη ζωή σου ή ακόμη και τον κόσμο όλο!!

-Μη κρύβεσαι... το ξέρεις ότι αγαπάς να τραγουδάς... και ευλογείς τη ζωή που σου χάρισε για κόρη αηδόνι στη φωνή και νεράϊδα στη μορφή...  Λατρεύεις τις βραδιές εκείνες που η κούκλα σου τραγουδά για σένα και τους αγαπημένους σου... και καμαρώνεις σαν γύφτικο σκερπάνι όταν σου δίνουν συγχαρητήρια για το βλαστάρι σου... τη μεγαλύτερη αγάπη σου, όλου του κόσμου!!

-Και η 10η αγάπη σου τούτος εδώ ο @χώρος που τον στοίχειωσες με το θρίλερ της ζωής σου, μα και τον στόλισες με τις εμπειρίες της ψυχής σου, τις αγάπες της καρδιάς σου και το λυρισμό της ύπαρξής σου... Αγαπάς αυτό το χώρο με την εκλεκτή @παρέα σου, που για όλα τα λεφτά του κόσμου, δεν θα τον αρνιόσουν ποτέ!! Γιατί μέσα σ' αυτό το χώρο βρίσκεις διέξοδο στα αδιέξοδά σου, βρίσκεις βήμα να φωνάξεις τα στραβά του κόσμου και @αγκαλιές να κουρνιάσεις, όταν η καταιγίδα προμηνύεται σφοδρή και ανελέητη....