Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου... Σολωμός.




Σύννεφα... πυκνώσατε πάλι...
αντάρα η μορφή σας...  έτοιμη να λυτρώσει τα ψαροκάϊκα από την αδυσώπητη αλμύρα...
Στο βάθος το γκρίζο φωτίζεται... σημάδι ότι το φως υπάρχει πίσω από το μαύρο και θα βρει το δρόμο του ξανά να φωτίσει τα σκοτάδια μας...


Θάλασσα ανταριασμένη... θάλασσα θυμωμένη...  με πείσμα ανταγωνίζεσαι τον ουρανό και προσπαθείς να του μοιάσεις... σαν το χαμαιλέοντα μιμείσαι τα χρώματα του και αφρίζεις μανιασμένα θέλεις κι εσύ με τα κύματά σου να μοιάσεις στα σύννεφα... και να λουστείς το κρυμμένο φως τους...


Απάνεμη φωλιά το μικρό λιμανάκι, για τα  μοναχικά σκαριά που λικνίζονται μ' εμπιστοσύνη στη ασφαλή υγρή αγκαλιά του.... βαμμένα στο μαβί του δειλινού...που αναγκαία σε λίγο θα συναντήσει το ασημόφως του φεγγαριού...


Μοιάζει ποτάμι που χύνεται στη θάλασσα... μα όχι δεν είναι... Είναι η θάλασσα που ζήλεψε το ποτάμι και θέλησε να πάει αντίστροφα και κόντρα στο πεπρωμένο της. Είναι η θάλασσα που πήρε ανάποδα το δρόμο και λες και κίνησε να ανέβει στη στεριά, λες και θέλησε ν' ανατρέψει το μονότονο και να φέρει τα πάνω κάτω... γι' αυτό ξεχύθηκε και πλημμύρισε στην αλμύρα της, τις καλαμιές...


Είναι όμορφα τα ελληνικά νησιά... που δαντέλες στολίζουν τα πελάγη και τους κόλπους μας... λευκό, γαλάζιο και το χωμάτινο πιθάρι να μας θυμίζει τη ρίζα μας, να μας ξυπνά το αρχαίο και  μ' αυτό να μας θυμίζει το χρέος μας...



Και το μικρό ξωκκλήσι στο δρομάκι που πάει στο γιαλό... δείγμα τρανό της πίστης του Έλληνα στο μαγικό και στο θείο...  Με ανείπωτη γλύκα και λάμψη το πύρινο φως του ήλιου που βουλιάζει στη δύση, λαμπρύνει το μικρό καμπαναριό με υπερκόσμια... γαλήνη...


Το πέτρινο σπίτι με την κεραμοσκεπή και την πλακόστρωτη αυλή και τη γωνιά με το μπαμπού σαλονάκι του, χάρμα οφθαλμών και νότα παράδοσης και ποιότητας στον περίπατό μας..


Κλασικά λευκά σπιτάκια με τα γαλάζια τους παραθυρόφυλλα και τις ανθισμένες αυλές και βεράντες τους, ...
 

... τις γεμάτες με αμέτρητες γλάστρες, με λογιών λογιών λουλούδια της άνοιξης ...  που δίνουν χρώμα στην άχρωμη και μουντή ζωή μας...


Τι αναπαυτικά που τεμπελιάζει η γατούλα κουλουριασμένη στην καρότσα του παλιού τρίκυκλου... με βία ανοίγει το ένα μάτι να δει τους περιπατητές που της ψυθίρισαν ...ψιτ...ψιτ... μα σημασία δεν δίνει... ξέρει ότι αυτοί που περνούν μπροστά της είναι φίλοι... και η αύρα τους εκπέμπει αγάπη για όλα τα πλάσματα του κόσμου...


Νάτος και ο άλλος υπομονετικός φίλος μας... χαμηλοβλέποντας με υφάκι σοβαρό και αυστηρό... στέλνει το μήνυμα ότι δεν γουστάρει πολλά πολλά... έχει δουλειά δική του να χαρεί το γρασίδι και τις μαργαρίτες του Απρίλη...


Ο Χειμώνας αφήνει γειά... παρά την ψύχρα που ακόμη τραβάει στους ώμους τη ζακέττα, τα χρώματα των λουλουδιών, ο παιχνιδιάρης με τα σύννεφα ήλιος και η θαλπωρή των δυνατών αχτίδων του προμηνύουν το καλοκαιράκι που είναι προ των πυλών..

 

Χαμομηλάκια. Δεν αντέξαμε στον πειρασμό... γεμισαμε μια σακούλα με τα μικρά αυτά χρυσά ανθάκια που αποπνέουν άρωμα μωρού και γλύκα ανείπωτη και γεύση... βάλσαμο και φάρμακο για το κάθε τι...


δίπλα στο χρυσάφι με τις μαργαρίτες και τα μωβ αγριολούλουδα και τις μολόχες όλα μαζί να δένουν σε μια πανδαισία ανοιξιάτικης ομορφιάς και λαμπρής χαράς της ύπαρξής μας...



Νάτα και τα ξανθά κεφαλάκια απλωμένα στο ταψάκι να στραγγίξουν, να ξεραθούν και να μπουν στη γυαλα στο ντουλάπι με τα ελληνικά βότανα... που κάποιοι κάνουν τη δαιμονική σκέψη να απαγορέψουν τη συλλογή τους... στα πλαίσια του κώδικα alimentarius που ήδη έφθασε στην πόρτα μας...

Ας κρατήσουμε στη σκέψη μας και στη μνήμη μας εικόνες Ελλάδας σαν τις παραπάνω, ας μη σταματήσουμε να αναγνωρίζουμε το όμορφο και το ποιοτικό του τόπου μας και με πείσμα ας αρνηθούμε την παραχώρηση των δικών μας αξιών και των δικών μας δίκαιων σ' αυτούς που τόλμησαν να σκεφτούν να μας τα πάρουν!!

10 σχόλια:

Ange Alexiou είπε...

Τι όμορφες, ταξιδιάρικες φωτογραφίες!

Χωρίς ευρώ ζεις, χωρίς τροφή όχι. Ο κώδικας alimentarius, έφτασε ως ένα ακόμη μέτρο εκβιασμού. Θα απαγορεύονται και οι οικιακές καλλιέργειες; Και στην Ελλάδα όλα αυτά; Είναι φαιδροί...

Την καλημέρα μου:)

Ανώνυμος είπε...

Πόσο όμορφη ανάρτηση! Ταυτίζομαι απόλυτα. Καλημέρα και κουράγιο σε όλους μας!!

marianaonice είπε...

@misoagnosti
Καλώς ήλθες!!
Ναι @φίλη μου θα απαγορευτούν οι ατομικές καλλιέργειες και τα κηπάρια. Ήδη έχει γίνει σε κάποιες πολιτείες της Αμερικής. Άκουσα δε ότι θα απαγορευτεί και η συλλογή βοτάνων από την άγρια φύση. Όλα θα γίνουν ιδιοκτησία των κερδοσκόπων δαιμόνων ακόμη και ο αέρας που αναπνέουμε...
Φοβάμαι ότι αυτοί είναι φαιδροί μα εμείς θα είμαστε ακόμη περισσότερο αν αργήσουμε κι άλλο...

@περήφανη μανιάτισσα
Σ' ευχαριστώ... χαίρομαι που σου άρεσε και είναι παρήγορο που ακόμη μπορούμε κάποιοι άνθρωποι να μιλάμε την ίδια γλώσσα και να ταυτιζόμαστε με την αλήθεια...
καλό κουράγιο σε όλους μας πράγματι!
:))

BUTTERFLY είπε...

"Τα σπλαχνα τους κι η θαλασσα ποτε δεν ησυχαζουν"

"Η δυναμη σου πελαγο κι η θεληση μου βραχος"

Πρεπει να απελευθερωσουμε τις ψυχες μας τοσο απο το φοβο, οσο και απο τις αχρηστες επιθυμιες, πρεπει με τη γνωση να γκρεμισουμε τα τειχη του ιδιου μας του μυαλου, μονο τοτε θα ειμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ και μονο ελευθεροι μπορουμε να αγωνιστουμε!

ακυβέρνητος είπε...

Το "μαγαζί" Ελλάδα είναι γωνία, γι αυτό και κάθε κερατάς το ορέγεται. Ασχολήθηκε κανένας με τη Δανία, την Ελβετία, το Θιβέτ, τη Χιλή, την Κορέα, την Τουρκία, το Μαρόκο, τη Νέα Ζηλανδία....
Κανένας.
Πάντως διαπιστώνουν ότι παρόλο που βρήκαν πρόθυμους τους πωλητικούς μας να μας πουλήσουν, ο λαός αντιστέκεται και δεν θα τους κάνει το χατήρι.
Πολύ ωραίες φωτογραφίες.
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια...

marianaonice είπε...

@πεταλουδίτσα μου
Ο φόβος και οι άχρηστες επιθυμίες είναι οι βαριές αλυσίδες που μας κρατούν δεμένους στη βαρβαρότητα και στη δυστυχία! έχεις απόλυτο δίκιο.
Αν αυτά νικήσουμε τότε όλα θα τα νικήσουμε και κανείς δεν θα μπορεί να μας κρατά δούλους του...
Μα πώς;; πώς ο κόσμος θα μπορέσει να μάθει, να δει και την άλλη όψη του νομίσματος;

@Πέτρο μου
Πραγματικά στη σκέψη μου είσαι... αυτό θέλω να αναδείξω με την ανάρτησή μου αυτή, ότι το μαγαζί Ελλάδα είναι γωνία κι ας ήθελαν μέχρι τώρα να μας πείσουν ότι είναι Ψωροκώσταινα... όψιμα οι "σωτήρες" μας παραδέχθηκαν και τον ορυκτό μας πλούτο, αφού πρώτα τον είχαν παζαρέψει με τις ξένες εταιρείες των τοκογλύφων συνεταίρων τους.
Πιστεύεις ότι ο λαός καταλαβαίνει;
πιστεύεις ότι σ' αυτές τις εκλογές θα τους δείξει ότι τους ...πήρε χαμπάρι;
Άσε που κι ο κίνδυνος της βίας και νοθείας τους είναι περισσότερο από ποτέ ορατός...
τι να πω; είμαι πολύ απογοητευμένη...
:(

Aνεμος είπε...

Είναι όμορφα τα ελληνικά νησιά... που δαντέλες στολίζουν τα πελάγη και τους κόλπους μας... λευκό, γαλάζιο και το χωμάτινο πιθάρι να μας θυμίζει τη ρίζα μας, να μας ξυπνά το αρχαίο και μ' αυτό να μας θυμίζει το χρέος μας...
"Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την άνοιξη να έρθει."
Pablo Neruda

marianaonice είπε...

@Άνεμε
"Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την άνοιξη να έρθει."

Πολύ σωστά!!

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=Pv1Hz7gaOMI και όμως τα σύννεφα είναι τόσο ελπιδοφόρα καμιά φορά...αισιοδοξία, αγάπη και πίστη σίγουρα- θέλω να πιστεύω- θα μας λυτρώσουν..!

marianaonice είπε...

@Ανώνυμε
Ναι σίγουρα τα σύννεφα ξεπλένουν τη βρώμα και ξαστερώνουν τον ουρανό.
Ελπίδα πάνω απ' όλα αλλιώς χαθήκαμε!
Ωραίο το τραγουδάκι...
:))

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!