Πάμε κι εμείς στην αυλή του φθινόπωρου
πίσω απ' τα πετρωμένα στάχια του καλοκαιριού
πάμε κι εμείς στα παιδιά που κοιμήθηκαν
κάτω απ' τα ματωμένα νύχια του περιστεριού...
Μόνον αυτό το τραγούδι σήμερα μου έρχεται στο νου, κυρίως για τον τίτλο του.
Σήμερα όλη αυτή η ιστορία του Πολυτεχνείου, όπου άδικα σκοτώθηκαν άνθρωποι και βασανίστηκαν παιδιά, στο όραμα μιας ελεύθερης δημοκρατικής πατρίδας, δεν ήταν παρά ένα μεγάλο στημένο παιχνίδι για να ξεπλυθούν με τη μεταπολίτευση και να επιστρέψουν από τα "εξωτερικά" όπου "δούλευαν" οι γόνοι των πάλαι ποτέ δοσίλογων προκειμένου σήμερα να παριστάνουν τους "σωτήρες" μας, μέσα στα ερείπια της καταστροφής που αυτοί επέφεραν!
Ναι σήμερα βιώνουμα πραγματικά "ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ" ...
Και όταν κάποτε δάκρυζα ακούγοντας τη φωνή της Μαρίας Δαμανάκη "Εδώ Πολυτεχνείο... εδώ πολυτεχνείο... λαέ της Ελλάδας...", σήμερα κλείνω τ' αυτιά μου και ριγώ μπροστά στην τόση υποκρισία και συμφεροντολογία!!
Ξεπουληθήκαμε πλέον ολοσχερώς! Και λυπάμαι για τα παιδιά μας που τους στερήσαμε το "όραμα" που πρέπει να έχει ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του...
5 σχόλια:
Κάποιοι άνθρωποι της γενιάς του Πολυτεχνείου βρέθηκαν κοντά στην εξουσία, αλλά και άλλοι έπιασαν τα πόστα εδώ και εκεί για να ακυρώσουν την δύναμη και τις ιδέες της ίδιας γενιάς.
Η νέα γενιά που είναι η μόνη μας ελπίδα τώρα, ίσως βρει ένα μικρό κίνητρο από την ιστορία του Πολυτεχνείου που δεν είναι τίποτα άλλο, συλλογικός αγώνας για αυτό που πιστεύεις.
@ habilis
Συμφωνώ απόλυτα!
Η νέα γενιά μας είναι η μόνη μας ελπίδα. Μα σε λίγο θα την εξοντώσουν κι αυτήν!
ΟΧΙ ΣΤΑ ΤΡΟΜΟΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
Αλληλεγγύη στα δικαζόμενα μέλη της ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ ΠYΡHΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
και σε όσους διώκονται για την ίδια υπόθεση.
ΚΑΤΩ ΟΙ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΙ
Ο δρόμος της αντίστασης στην καπιταλιστική βαρβαρότητα,
ο δρόμος του αγώνα για την ελευθερία, περνάει μέσα από
την αλληλεγγύη σ’ αυτούς που πρώτοι τον διάβηκαν.
Δεν αφήνει κανέναν μόνο, δεν αφήνει κανέναν πίσω…
Φορτισμένη σε βρίσκω.
Αν μου επιτρέπεις, θεωρώ άδικη την επίθεση σε μια ολόκληρη γενιά. Ξεπουλημένοι υπήρχαν (για να μη πάω πολύ πίσω) και στην Κατοχή, αυτό δεν αποθάρρυνε τους περισσότερους να πολεμήσουν και να κάνουν αντίσταση. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις δικές του πράξεις/δράσεις και όχι για τις μαλακίες ή τους ηρωικές πράξεις των άλλων.
Αν η Δαμανάκη, ο Λαλιώτης, ο Ανδρουλάκης, ο Καστανίδης - και αρκετοί ακόμη άλλοι που τους γνωρίζουμε γιατί βγήκαν στο προσκήνιο και απέκτησαν εξουσίες – είχαν επιτύχει ως πολιτικοί, τότε η γενιά του Πολυτεχνείου θα αποκτούσε άλλη αίγλη;
Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι υπάρχουν εκατοντάδες αγωνιστές εντός του Πολυτεχνείου και χιλιάδες εκτός, που δεν προσπάθησαν να εξαργυρώσουν τους αγώνες τους (ή τους «αγώνες» τους) και που σίγουρα αισθάνονται ντροπή για τους πρώην «συντρόφους» τους και την κατάντια τους.
Με την επίθεση που γίνεται στη δική τους τη γενιά, αισθάνονται διπλά χαμένοι.
Κάπου διάβασα ότι όσοι βρέθηκαν μέσα στο Πολυτεχνείο το έκαναν με την καθοδήγηση και τη χρηματοδότηση της CIA για να ρίξουν οι αμερικάνοι τον Παπαδόπουλο που πήγε να κάνει εξόρυξη πετρελαίου στη Θάσο. Ήμαρτον !
@Ανώνυμε
σωστό σε βρίσκω αλλά εκτός θέματος της παρούσας ανάρτησης...
:))
@Πέτρο
Φυσικά και δεν αφορίζουμε ολόκληρη γενιά για τα κατορθώματα και τα ανομήματα κάποιων που μεθοδευμένα ή και τυχαία ανήλθαν στην εξουσία και έφεραν την καταστροφή! Όμως πλέον για όσους ηγήθηκαν αυτής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου διατηρώ πολλές επιφυλάξεις για τις "άδολες" επαναστατικές τους πράξεις! Σαφώς και ο λαός που έτρεξε και έκανε την επανάσταση μέσα και έξω από το πολυτεχνείο είναι πάντα το μεγάλο θύμα κάποιων καταστάσεων στημένων ή μη που θα αποφέρουν όφελος σε συγκεκριμένους καρεκλοκένταυρους που φωλιάζουν στο εσωτερικό ή και στο εξωτερικό, διαχρονικά και πάντα εκ του ασφαλούς!
Δημοσίευση σχολίου