ΟΝΕΙΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ

Του Γεωργίου Καλού από το Μεγάλο Πείραμα (Εν CERN).

Νύχτα στον ύπνο μου, ήρθαν οι δάσκαλοι
των παιδικών μου χρόνων ντυμένοι μάγοι.
Και με κοιτούσαν απορημένοι, καθώς
δεν είχα πλαγιάσει σε φάτνη.

Αναπεσών δεν ήμουν, ντυμένος μεγαλοπρέπεια βυζαντινή,
όπως στων αγιογράφων τη μεγάλη φαντασία.
Δεν ήμουν βρέφος καν, κι εκείνοι έφταναν από παντού,
ποιός ξέρει, πόσα διανύοντας χιλιόμετρα.

Δεν είχα παρά να τους καλοδεχτώ, τιμώντας τους,
καθώς του πρέπει. Δεν μου ταιριάζουν, είπα,
χρυσός και λίβανος, ούτε της σμύρνας τα αρώματα
που προορίζονται για βασιλιάδες.

Μην ξοδευτείτε, αρκετά δαπανήσατε κουράγια,
να μου μάθετε γράμματα. Κι αν αστέρας ολόφωτος
σας οδήγησε εδώ, ήταν λάθος. Νεοφανής δεν είναι,
όπως στη Γραφή, γιγάντιος λαμπτήρας νέον είναι, διαφήμισης.

Κοίταξαν έξω τότε, στην αυλή μου.
Δεν είδαν άλογα ζώα γύρω μου,
μόνο τα έλλογα, μυριάδες να περνούν αδιάφορα.
Για συντροφιά δεν ήξεραν, δεν είχαν χνώτο ζεστό
για βρέφη μικρά ή μεγάλα.

Στις νέες φάτνες των ελλόγων, διευκρίνισα,
δεν μπανοβγαίνουνε βοσκοί.
Οδηγοί αγέλης αγράμματοι, συνήθως προτιμώνται.
Γι' αυτό κι οι άγγελοι άλλαξαν δρόμο, δεν έρχονται πια κατά δω.

Τους αντικατέστησαν στις οθόνες μας με άλλους,
ντυμένους ακριβά, για να πουλάνε.
Τους έδωσαν φτερούγες πλαστικές για να γυρνάνε
προς κάθε κατεύθυνση.

Μ' ένα χαμόγελο διαρκές και τη λάμψη που απαιτούν τα ΜΜΕ.
Προς τι, λοιπόν τα Ωσαννά και τα Δοξαστικά; Οι Άγγελοί μου
δεν μιλούν και δεν ψάλλουν. Απαγορεύεται η διατύπωση ιδεών.
Εικόνες μόνον επιτρέπονται, κι αυτές αν είναι της ευτυχίας.

Τη δυστυχία δεν θέλει κανείς να γνωρίζει. Κεφάλαιο άλλο είναι,
σε βιβλίο άλλο, για νόες άλλους, για Βρέφος Θείο. Συσκέφτηκαν.
Αντίγραφο υπερτιμημένο με κοστολόγησαν.
Ο Ηρώδης δεν ζήτησε καν να μάθει, δεν τηλεφώνησε,
αφού είναι σε όλους γνωστό:

Οι τύραννοι δεν ψάχνουν για αντίγραφα, πρωτότυπα μόνο.
Σφαγή ασκόπως δεν γίνεται για ημιθέους.
Ο ένας θεός επικίνδυνος. Οι πολλοί, εσμός φωνών άσχετων,
ομολογουμένως ακίνδυνος. Και Χριστός ήταν ένας!