Η Υπόθεση τέθηκε στο αρχείο λόγω μη υπάρξεως επαρκών ενδείξεων ενοχής….

Μπορεί να έρχονται Απόκριες, όμως εμένα φίλοι μου, άλλα με απασχολούν!
Το χάλι της Δικαιοσύνης και γιατί η εικόνα της όσο πάει και μαυρίζει;;…
Πιστεύω ότι η διόγκωση της διαφθοράς στη σημερινή κοινωνία μας σε όλους τους τομείς από τη δράση του πλέον ανώνυμου απατεώνα μέχρι του επώνυμου πολιτικού και κυβερνητικού στελέχους οφείλεται κατά κύριο λόγο στο γεγονός ότι έπαψε να λειτουργεί ουσιαστικά ο θεσμός της Δικαιοσύνης στη Χώρα μας, που χαμένη μέσα στις αδυναμίες της και στις ελλείψεις της σε έμψυχο και άψυχο υλικό, φαντάζει πλέον σαν ξεπεσμένη αρχόντισσα που όλοι τη λοιδωρούν και την οικτίρουν!! Οι δε λειτουργοί της έχασαν πια την έξωθεν καλή μαρτυρία και δεν χαίρουν κανένα σεβασμό από τους πολίτες!!

Οι απατεώνες και οι εγκληματίες γενικά, γνωρίζοντας τις αδυναμίες του συστήματος και τα τρωτά του σημεία δεν διστάζουν να εγκληματούν αφού ξέρουν ότι δεν θα τιμωρηθούν, οι δε παθόντες προτιμούν να σωπάσουν παρά να καταγγείλουν τα σε βάρος τους αδικήματα, αφού ξέρουν ότι θα …μπλέξουν σε απρόβλεπτες καταστάσεις!!.

Όλοι έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια, συχνά-πυκνά τη γνωστή φράση:

«Δεν προέκυψαν ενδείξεις, η υπόθεση τέθηκε στο αρχείο με διάταξη του Εισαγγελέα».

Ο κόσμος μιλάει για κουκούλωμα υποθέσεων που απασχόλησαν την κοινή γνώμη για πολιτικά, δικαστικά, και πάσης φύσεως σκάνδαλα, όπως η αρχειοθέτηση της υπόθεσης VODAFON των υποκλοπών, των Πακιστανών, των πορισμάτων Ζορμπά για τα ομόλογα του Ταμείου των Δημοσίων Υπαλλήλων και του ΤΣΠΕΑΘ, της υπόθεσης Κλαδά – Κουκοδήμου και άλλα που δεν μου έρχονται στο νου αυτή τη στιγμή.

Κάθησα λοιπόν και σκέφτηκα και εγώ ως νομικός, τι είναι αυτό που φταίει σήμερα και η Δικαιοσύνη πάει κατά διαόλου. Και δεν ξέρω «αν είναι τιμία αλλά σίγουρα δεν φαίνεται τιμία»!!.

Τι είναι τέλος πάντων αυτή η εισαγγελική διάταξη; Μέχρι που πρέπει να φθάνει η εξουσία του Εισαγγελέα για την άσκηση ή μη ποινικής δίωξης και σε ποιες περιπτώσεις αυτός είναι δυνατόν να διαπράξει κατάχρηση εξουσίας είτε αρχειοθετώντας μία βάσιμη μήνυση ή ασκώντας ποινική δίωξη σε μία αβάσιμη; 

Πώς είναι δυνατόν ας πούμε μία υπόθεση για την οποία υπάρχουν επώνυμες καταγγελίες, με εμφανή ίχνη αλήθειας μετά από μία απλή προκαταρκτική έρευνα, που συνήθως την κάνει ένας πταισματοδίκης και στα περιφερειακά ειρηνοδικεία πολλές φορές την κάνει δυστυχώς, …ο γραμματέας του ειρηνοδίκη, να τίθεται μία υπόθεση στο αρχείο ή να ασκείται δίωξη κατά τη δικαιοδοτική (αποφασιστική) κρίση ενός μόνον εισαγγελέα που κανονικά πρέπει να έχει το ρόλο της κατηγορούσας αρχής και όχι του δικαιοδοτικού οργάνου, δηλαδή του οργάνου που έχει την εξουσία να αποφασίζει και που είναι οι δικαστές.

Ανέτρεξα λοιπόν στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και κατέληξα στα παρακάτω συμπεράσματα που νομίζω μου έλυσαν την απορία για την αιτία του κακού:

Προσέξτε:
Πριν το έτος 2003 σύμφωνα με το άρθ. 43 παρ. 1 εδ. β΄ του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (όπως αυτό ίσχυε πριν την αντικατάστασή του με το άρθ. 5 του ν. 3160/2003) ο Εισαγγελέας σε περίπτωση που λάμβανε μία μήνυση ή αναφορά ήταν υποχρεωμένος χωρίς τίποτε άλλο να κινήσει ποινική δίωξη, παραγγέλλοντας κυρία ανάκριση ή προανάκριση ή εισάγοντας την υπόθεση με απευθείας κλήση του κατηγορουμένου στο ακροατήριο. Στη μοναδική περίπτωση που είχε τη δυνατότητα και εξουσία να θέσει τη μήνυση ή την αναφορά στο αρχείο, υποβάλλοντας αντίγραφο και σχετική αναφορά στον εισαγγελέα Εφετών, ήταν όταν η μήνυση αυτή ήταν προφανώς μη νόμιμη ή αβάσιμη. Δηλαδή για την άσκηση της ποινικής δίωξης τότε αρκούσαν απλές υπόνοιες και αμυδρές έστω ενδείξεις για την τέλεση μίας παράνομης πράξης και έπρεπε να ασκηθεί ποινική δίωξη, χωρίς να υπάρχει έδαφος να αρχειοθετηθεί μία επώνυμη καταγγελία για την οποία διατάσσοταν προανάκριση μετά το πέρας της οποίας η τυχόν απαλλαγή του υπαιτίου μπορούσε να γίνει μόνο από το Δικαστικό Συμβούλιο, μετά από απαλλακτική πρόταση του Εισαγγελέα (άρθ. 245 παρ. 2 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας)!!

 
Μετά το 2003 όμως και την αντικατάσταση του ως άνω άρθ. 43 παρ. 2 με τον παραπάνω νόμο, τα πράγματα άλλαξαν:
Στις περιπτώσεις των κακουργημάτων ή πλημμελημάτων η ποινική δίωξη ασκείται πλέον μόνον μετά τη διενέργεια προκαταρκτικής έρευνας από τους αρμόδιους ανακριτικούς υπαλλήλους (αστυνομικούς ή πταισματοδίκες) και εφόσον ο Εισαγγελέας κρίνει ότι υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις (προσοχή όχι απλές ή έστω αμυδρές όπως παλιά). Δηλαδή δόθηκε στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών η εξουσία να αποφαίνεται ως δικαιοδοτικό όργανο και να αποφασίζει μόνος του, με διάταξή του, αν θα ασκήσει ποινική δίωξη και θα παραπέμψει τον μέχρι τότε ύποπτο για να δικαστεί, ή θα αποφανθεί για την αρχειοθέτηση της υπόθεσης, που σημαίνει την απαλλαγή του υπαιτίου, λόγω ελλείψεως επαρκών ενδείξεων! Ο αδικηθείς έχει το δικαίωμα να ασκήσει προσφυγή κατά της εισαγγελικής αυτής διάταξης επί της οποίας αποφαίνεται σε δεύτερο βαθμό, οριστικά και αμετάκλητα με διάταξή του ο Εισαγγελέας Εφετών.

Με το προηγούμενο νομοθετικό πλαίσιο η απαλλαγή του καταγγελλόμενου υπαιτίου μπορούσε να γίνει όπως παραπάνω ανέφερα μόνο από τριμελές Δικαστικό Συμβούλιο, μετά από απαλλακτική πρόταση του Εισαγγελέα και εφόσον είχε διενεργηθεί προανάκριση!!

Η αιτιολογία της τροποποίησης του προηγούμενου νομικού καθεστώτος ήταν η δήθεν επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης και η αποφυγή άσκησης ποινικής δίωξης για ουσιαστικά ή νομικά αβάσιμες μηνύσεις και αναφορές και η αποφυγή της ταλαιπωρίας όλων των παραγόντων.
Δηλαδή για να αποσυμφορηθεί δήθεν το ποινικό σύστημα, νομοθέτησαν:
1) Σε μία αναφορά ή μήνυση, αντί της προανάκρισης να διενεργείται μία πρόχειρη έρευνα στην αρχή, που την ονόμασαν προκαταρκτική έρευνα.
2) Τον κατηγορούμενο, τον αποκάλεσαν απλά ύποπτο, και την απολογία του την ονόμασαν έγγραφες εξηγήσεις.
3) Εφόσον μετά την προκαταρκτική έρευνα προκύψουν επαρκείς ενδείξεις ενοχής κατά του καταγγελλόμενου, τότε να ασκείται από τον εισαγγελέα και κατά τη δική του μόνο κρίση η ποινική δίωξη. 

 Και μέχρι εδώ θα πει κανείς καλά έκαναν! Εισαγγελέας είναι αυτός, υποτίθεται αμερόληπτος και υπεράνω υποψίας και γιατί να μην έχει δικαιοδοτική (αποφασιστική) κρίση, για το αν προέκυψαν ή όχι επαρκείς ενδείξεις ενοχής προκειμένου ν΄ ασκήσει ή να μην ασκήσει ποινική δίωξη, χάριν της αποσυμφόρησης του ποινικού συστήματος;;

Και όμως φίλοι μου έχω πλέον πεισθεί ότι η ως άνω έξυπνη τροποποίση μάλλον δεν είχε στόχο την αποσυμφόρηση των δικών, αλλά τη χειραγώγηση της Δικαιοσύνης από τους έχοντες και κατέχοντες!! Αυτό αποδεικνύεται καθημερινά!!

Οι δίκες αντί να μειώνονται γίνονται όλο και περισσότερες, απλά τώρα αντί για προανακρίσεις διενεργούνται από τα ίδια ανακριτικά όργανα, προκαταρκτικές έρευνες, αντί για κατηγορούμενους έχουμε απλά ύποπτους και αντί για απολογίες έχουμε έγγραφες εξηγήσεις! Ποιο το όφελος όμως; Το σύστημα τρέχει όπως και πριν, αφού οι ίδιοι μηχανισμοί και υπάλληλοι απασχολούνται και σήμερα και σε τίποτε δεν ωφελείται ο καταγγελλόμενος, έστω και αν δεν έχει ακόμη καταστεί κατηγορούμενος!! Αφού καλείται σαν ύποπτος είναι υποχρεωμένος και έγγραφες εξηγήσεις να δώσει και δικηγόρο να βάλει!! Άλλαξε η ορολογία όχι όμως η ουσία!!

 Αυτό που όμως άλλαξε πραγματικά είναι το όργανο που αποφασίζει για το αν θα κινηθεί η ποινική διαδικασία σε βάρος του καταγγελλόμενου ή όχι. Αντί για το Τριμελές Δικαστικό Συμβούλιο, η κρίση αυτή ανατέθηκε κυριαρχικά σε ένα μονομελές πλέον όργανο, τον εισαγγελέα, που αποφασίζει εντελώς μόνος του!! (Σημειωτέον ότι ακόμη και ένα Μονομελές Δικαστήριο δεν ενεργεί μόνο του αλλά μετά από πρόταση ενός εισαγγελέα).
Πριν την τροποποίηση της ως άνω διάταξης αν γινόταν μία καταγγελία με ελάχιστες ενδείξεις αλήθειας έπρεπε κατά το νόμο να ασκηθεί από τον Εισαγγελέα, υποχρεωτικά ποινική δίωξη, να διενεργηθεί προανάκριση και ειδικά για την απαλλαγή έπρεπε να αποφανθεί ένα δικαστικό συμβούλιο, αποτελούμενο από τρεις δικαστές, μετά από πρόταση του εισαγγελέα!! Ήταν επομένως πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο να γίνουν παρεμβάσεις σε τέσσερεις στην ουσία δικαστικούς λειτουργούς: τον εισαγγελέα και το τριμελές δικαστικό συμβούλιο! Επομένως ο καθένας που έσπευδε στη δικαιοσύνη για να βρει το δίκιο του είχε πολύ λιγότερες πιθανότητες να το δει να πνίγεται και να αθωώνεται αυτός που τυχόν τον αδίκησε αλλά και το αντίστροφο!!

Μετά την ως άνω διάταξη άνοιξαν οι κερκόπορτες στην εκτελεστική εξουσία που πάντα έψαχνε τρόπους παρέμβασης στη δικαστική. Έτσι σήμερα είναι πολύ πιο εύκολη η χειραγώγηση της δικαιοσύνης και η δρομολόγηση της ποινικής διαδικασίας κατά βούληση, αφού πλέον οι «άνωθεν» παρεμβάσεις σε ένα μόνο εισαγγελικό λειτουργό, σε πρώτο βαθμό και σε έναν σε δεύτερο βαθμό, δεν είναι δύσκολες. Σημειωτέον ότι στους Εισαγγελείς, ισχύει το σύστημα της ιεραρχίας σε αντίθεση με τους δικαστές που δεν υπάγονται ιεραρχικώς στους ανωτέρους τους (άρθ. 24 ν. 1756/1988 περί οργανισμού δικαστηρίων και κατάστασης δικαστικών λειτουργών). Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας, ορίζει τους εισαγγελείς που χρεώνονται κάθε υπόθεση, κατά την ανέλεγκτη βούλησή του και χωρίς κλήρωση.

Έτσι σήμερα το «σύστημα» ή το «κατεστημένο» (όπως θέλετε πείτε το) κατάφερε η Δικαιοσύνη να είναι υπόθεση, κυρίως, ενός εισαγγελέα πρωτοδικών σε πρώτο βαθμό και ενός εισαγγελέα Εφετών σε δεύτερο βαθμό, που ενεργούν μεμονωμένα ως δικαιοδοτικά όργανα και οι διατάξεις τους δεν υπόκεινται στην κρίση του Δικαστηρίου ή έστω ενός Δικαστικού Συμβουλίου.

Γι’ αυτό πλέον έγινε της μόδας η τακτική της αρχειοθέτησης των υποθέσεων που «καίνε» πολιτικά πρόσωπα, μεγαλοεπιχειρηματίες, ή και απλούς επώνυμους και μεγαλόσχημους πολίτες, που έχουν τις άκρες τους, ενώ το δίκαιο των κοινών θνητών κατάντησε παρωδία…
Τώρα αν κάποιος που αδικήθηκε με αυτόν τον τρόπο σκεφτεί να μηνύσει τον εισαγγελέα για κατάχρηση εξουσίας, πάλι θα διενεργηθεί προκαταρκτική έρευνα μετά την οποία ένας εισαγγελέας πρωτοδικών σε πρώτο βαθμό και ένας εισαγγελέας εφετών σε δεύτερο βαθμό, θα αποφανθεί αν θα ασκηθεί ποινική δίωξη ή θα αρχειοθετηθεί η υπόθεση λόγω ελλείψεως επαρκών ενδείξεων ….

Όπως καταλαβαίνετε φαύλος κύκλος αφού μπορούν σε κάθε περίπτωση με αυτήν την «έξυπνη τροποποίηση» του ως άνω άρθ. 43 να σε παίζουν μπάλα οι εισαγγελείς και να σε πετάνε εκτός γηπέδου και άντε εσύ να τρέχεις να αποδείξεις ότι έγιναν παράνομες πράξεις… Το σίγουρο είναι ότι θα βρεθείς και κατηγορούμενος….

Εδώ μπορείτε να δείτε μία περίπτωση εφαρμογής του πραγματικά σατανικά τροποποιημένου άρθ. 43 του Κ.Π.Δ. http://www.tanea.gr/ColumnCategory.aspx?d=20080211&nid=7438361&sn=&spid=876