Είναι παράξενο…
Πώς η ζωή μας κάποιες φορές φωτίζεται άξαφνα από εφήμερες λάμψεις που ξανοίγουν το γκρίζο και δίνουν χρώμα στον ασπρόμαυρο καμβά της!!
Είναι λάμψεις που εμφανίζονται από το πουθενά, έτσι αναίτια χωρίς εξήγηση, και κάνουν την καθημερινότητά μας να μοιάζει γιορτή!!
Τότε οι μέρες παίρνουν χρώμα και οι νύχτες γεμίζουν θαλπωρή σαν τη ζεστή, συντροφική κουβεντούλα με αγαπημένο φίλο, που διαλύει τα σύννεφα της μοναξιάς κι ο μόχθος και το ξενύχτι της δουλειάς μοιάζουν σαν ένα σεργιάνι σε δροσερό σοκάκι με ευωδιές γιασεμιού και χρώματα περικοκλάδας από αγιόκλημα…
Λάμψεις, το ξέρουμε, καταδικασμένες να σβήσουν γρήγορα, σαν τα βεγγαλικά που χάνονται στο μαύρο στερέωμα, σαν την αστραπή που βουτάει στη θάλασσα, λες κι ήρθαν για να φωτίσουν μια στιγμή το δρόμο μας, ίσα για να μη λοξοδρομήσουμε, ίσα για να αντέξουμε να συνεχίσουμε και ύστερα χάνονται και βυθίζουν πάλι την ύπαρξή μας σε πιο βαθύ σκοτάδι…
Και τότε τα μάτια πονάνε όπως όταν κοιτάς μια στιγμή το λαμπρό ήλιο και η αλμύρα καίει τα βλέφαρα…
Το παράπονο πνίγει τις λέξεις και το γιατί σφραγίζει σφιχτά το στόμα σε μια αναίτια σιωπή βαθειά σαν το βυθό του ωκεανού και παγερή σαν το χιονιά που πρόβαλε στα μέσα του χειμώνα…
Και συνεχίζουμε να βαδίζουμε, ψηλαφώντας στη νύχτα τους φόβους μας και περιμένοντας την επόμενη λάμψη που θα δώσει πάλι νόημα στο μάταιο τούτο ταξίδι που λέγεται ζωή…
Είναι παράξενο….
Ενώ ξέρουμε ότι κάθε φορά η λάμψη θα σβήσει και το φως θα χαθεί, και το μαύρο αναπόφευκτα θα σκεπάσει το χαμόγελό μας, γιατί να πονάμε;;
.
67 σχόλια:
Μαριανάκι μου γλυκό,
μέσα στην ποιητική σου διάθεση διακρίνω μια αισιοδοξία? Έτσι μπράβο!!
Καληνύχτα αγαπημένη μου φιλενάδα
Μπορεί να το ξέρουμε πως η λάμψη δεν θα διαρκέσει περισσότερο από λίγα δευτερόλεπτα αλλά πάντα ελπίζουμε σε μεγαλύτερη διάρκεια.
Περιμένουμε ίσως αυτό που ξέρουμε πως δεν έρθει ποτέ.
Καλό ξημέρωμα Μαριάννα
Πολυ αισιοδοξη διαθεση :)
καλο ξημερωμα μαριαννα
Δεν πειραζει που ποναμε Μαριανα.
Οπως δεν πειραζει οταν χαιρομαστε.
καλο βραδυ
Στις αισιόδοξές μου στιγμές, χαίρομαι που έχω ΕΣΤΩ κι' αυτές τις λάμψεις!
Στις απαισιοδοξία και στη μαυρίλα μου όμως, αναρωτιέμαι αν οι λίγες είναι αρκετές...
Γράφεις...η λάμψη θα σβήσει και το φως θα χαθεί...είναι σίγουρο όμως ότι θα ξανάρθει,έτσι είναι,οι ντόπιοι εδώ έχουν μια παροιμία:γιομ άσαλ,γιομ μπάσαλ,μια μέρα μέλι,μια μέρα κρεμύδι!Δεν είναι σοφό;
Καλή σου μέρα,Μαριάνα μου,και με πολύ φως...
Καλημερα
Ας ερχονται οι λαμψεις και ας σβηνουν. Φτανει που ερχονται.
Ξερεις οτι ειμαι λιγο γιουχου...και πιστευω οτι αν θελουμε μπορουν να ειναι αντιθετα τα πραγματα. Ισως να ειναι λιγες στιγμες μονο που πεφτει σκοταδι, ισα για να ξεκουραστουμε, να προσγειωθουμε λιγο, να σεβαστουμε οσα υπαρχουν, οσα εχουμε.
Γιατι σε βρισκω σε μουντη διαθεση;; Ελπιζω να ειναι γεματη απο τετοιες ξαφνικες λαμψεις η ζωη σου!!!!
καλημερααα :)
Αν δεν υπήρχε το σκοτάδι, δε θα εκτιμούσαμε τη λάμψη... Αν δεν υπήρχε ο πόνος δε θα εκτιμούσαμε τη χαρά...
Καλημέρα Μαριάννα μου!
Ίσως γιατί έτσι είναι η ζωή, έτσι μαθαίνουμε, μεγαλώνουμε, εξελιζόμαστε. Σημασία έχει να υπάρχει φως, αναλαμπές, εκλάμψεις ... το σκοτάδι έτσι και αλλιώς δεν φαίνεται, απλά υπάρχει και μας περιβάλει.
Καλημέρα
"..ίσα για ν'αντέξουμε να συνεχίσουμε.." αυτή είναι η αλήθεια της λάμψης μαριανάκι..
Νομίζω πονάμε γιατί κρατά τόσο μα τόσο λίγο...και μόλις σβήσει το σκοτάδι μας φαίνεται πιο βαθύ ακόμα..
Αλλά υπάρχουν:-)
Την καλημέρα μου
Καλημέρες!
Πήζω πολύ αυτές τις μέρες, ούτε να διαβάσω τα κείμενα δεν προλαβαίνω...
Γιατί η ίδια η ζωή είναι πόνος,Μαριάνα μου!Μπορείς ναζήσεις χωρίς τη...ζωή; :))
Απλά, υπάρχουν πού και πού εκλάψεις χαράς και ανεμελιάς, έτσι για να σπάει η μονοτονία!
φιλί γλυκό
Άμυντικός μηχανισμός είναι ο πόνος, μια προειδοποίηση.
Παίρνουμε το σήμα και συνεχίζουμε... Στο καλύτερο νάχουμε πίστη.
παραξενο θα ηταν να ειμασταν μονιμως σε ενα φως ευτυχιας ...
θελω αστραπες να μου θυμιζουν οτι εχω παθη και κανω λαθη και γιουπι μου και φιλακι σε σενα
Καρφίτσες και καρφιά διάσπαρτα στο δρόμο μας· αφημένα επίτηδες ή από αμέλεια.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν την αίσθηση του πόνου· το φαντάζεσαι; η ζωή μας θα ήταν συνεχώς σε κίνδυνο. Ο πόνος είναι πόνος, είτε σωματικός είτε ψυχικός και βιώνεται διαφορετικά από τον καθένα μας. Άλλος διαμαρτύρεται περισσότερο κι άλλος λιγότερο… Στο σωματικό χαπακώνεσαι στην καλύτερη των περιπτώσεων και γίνεσαι καλά. Με τον ψυχικό πόνο τι κάνεις; Μάλλον θα πρέπει ν’ ανατρέχουμε σ’ αυτή σου την ανάρτηση!!
Την καλημέρα μου
οι λάμψεις είναι το αποτέλεσμα διεργασιών σύγκρουσης..αντίστασης.. μη υποχωρησης..είναι η μετουσίωση της βίας σε κάτι άλλο.. και εγένετο φώς.. γιατί υπάρχει φώς
Να ευχηθούμε τότε... συνεχείς και ανεπανάληπτες λάμψεις στη ζωή μας!
Mερόπη μου, αγαπημένη μου και παντοτινή μου φίλη, είναι αλήθεια ότι μέσα στην όλη μαυρίλα του τελευταίου καιρού ψάχνω και εγώ να βρω μια μικρή αχτίδα, ένα μικρό άνοιγμα στο γκρίζο που θα μου φανερώσει την επόμενη λάμψη για να πάρω την ανάσα μου και να συνεχίσω. Θέλω να ελπίζω όπως λες κι εσύ Μοναχικέ μου Λύκε ότι η επόμενη λάμψη θα έρθει σίγουρα και θα διαρκέσει περισσότερο, αν όχι πάντα, γι' αυτό laplace78 διακρίνεις αυτή την ας πούμε "αισιόδοξη" διάθεση.
Το ξέρω faraona μου ότι δεν πειράζει που πονάμε, και ποιός μας ρωτάει δηλαδή αν μας πειράζει ή όχι;; Η λάμψη θα σβήσει, ίσως γιατί μόνο έτσι μπορούμε να εκτιμήσουμε την αξία της!
lilith όταν η μαυρίλα κάνει την εμφάνισή της μετά τη λάμψη δεν ξέρω γιατί, αλλά τότε μέσα μου βαθειά ίσως θα προτιμούσα να μην είχα δει το φως, γιατί έτσι θα λυπόμουν λιγότερο, όπως ο εκ γενετής τυφλός! Δεν ξέρει τι χάνει!!
Ενώ αυτός που χάνει το φως του στη διάρκεια της ζωής του, είναι πολύ πιο δυστυχισμένος πιστεύω!
Μια μέρα μέλι μια μέρα κρεμμύδι, έτσι έε;; Vad μου όμως άδικο δεν είναι;; 'Ασε που εμένα το κρεμμύδι μου πέφτει πιο πολλές μέρες από το μέλι!!
Όχι αντώνη μου είναι πιο οδυνηρό όταν μία αστράφτει και μία σκοτάδι σκεπάζει τα πάντα!! Μετά την αστραπή τα μάτια τυφλώνονται και το σκοτάδι είναι βαθύτερο, ενώ αν ζεις συνέχεια στο σκοτάδι, συνηθίζεις να ζεις μ' αυτό και τα μάτια της ψυχής συνηθίζουν να ξεχωρίζουν το ελάχιστο φως και αρκούνται σ' αυτό και ζουν μ' αυτό και πορεύονται μ' αυτό και δεν ζητούν περισσότερα...
Τυχεροί οι άνθρωποι dee dee μου που το σκοτάδι στη ζωή τους το βλέπουν σαν μια ανάπαυλα από το πολύ φως ίσα για να ξεκουράσουν τα μάτια τους και μετά να λουστούν πάλι στο φως!!
Στο εύχομαι καλή μου πάντα έτσι να είναι η ζωή σου, λουσμένη στο φως μιας συνεχούς λάμψης!!
Ναι maria tzirita αν δεν υπήρχε το σκοτάδι δεν θα ξέραμε την αξία της λάμψης! Όμως και που τη μάθαμε τι μ' αυτό;; Ο πόνος είναι βαθύτερος μετά από αυτή!!
odipore που καλώς ήλθες από τα @μέρη μου, το σκοτάδι είναι παντού και μας περιβάλλει! Δίκιο έχεις σ' αυτό και οι λάμψεις απλά έρχονται τόσο λίγο όσο να μας κάνουν να δούμε τι χάνουμε...
Βροχούλα μου γι' άλλη μια φορά συμφωνούμε σχεδόν απόλυτα:
"...πονάμε γιατί η λάμψη κρατά τόσο μα τόσο λίγο...και μόλις σβήσει το σκοτάδι μας φαίνεται πιο βαθύ ακόμα...". Το μόνο που δεν είμαι σίγουρη είναι αν τελικά είναι καλύτερα που υπάρχουν ή όχι!
patsiouraki μου Μην έχεις έννοια, δεν χάνεις και τίποτε σπουδαίο αν δεν διαβάσεις το κείμενο αυτό. Άστο καλύτερα...:))
Για να σπάει η μονοτονία μας λες Ψυχούλα μου! Και μετά όμως, όταν η μονοτονία επανέλθει δριμύτερη πώς συνηθίζουμε;; μου λες;;
Αχ Σπίθα μου προειδοποίηση είναι ο πόνος. Σωστό!! Μα η προειδοποίηση δεν θα έπρεπε να διαρκεί λιγότερο;; ανάποδα έπρεπε να ήταν τα πράγματα! Διαρκής η λάμψη και στιγμιαίος ο πόνος και το σκοτάδι! Και έτσι θα εκτιμούσαμε το φως!! γιατί να διαρκεί το μουντό;; και γιατί να υπερισχύει το γκρίζο στη ζωή μας;; Λιγουλάκι απ' αυτό θα έφτανε για να νοιώσουμε την αξία των λάμψεων!!
skoulikaki μου και σένα ρωτώ;; γιατί οι λάμψεις να μη διαρκούσαν περισσότερο από το σκοτάδι;; Πάλι η ευτυχία δεν θα ήταν μονότονη αλλά θα ήταν περισσότερη...
"...Καρφίτσες και καρφιά διάσπαρτα στο δρόμο μας· αφημένα επίτηδες ή από αμέλεια..." jamanFou μου και αν είναι από αμέλεια, κομμάτια να γίνει!! Τα επίτηδες αφημένα όμως;; γιατί;; Και με τον ψυχικό πόνο τι κάνεις;; Βοηθά λες η ανάρτησή μου;; Περιμένεις την επόμενη λάμψη;; Και πάνω που έχεις συνηθίσει να πορεύεσαι στο σκοτάδι φτου και ξανά από την αρχή ξεμαθαίνεις μέχρι να ξαναβυθιστείς στο μαύρο και να προσπαθήσεις πάλι να συνηθίσεις τη μαυρίλα!
Φαύλος κύκλος τελικά, λάμψη ή μόνιμο σκοτάδι;; Δεν ξέρω αλήθεια τι είναι το καλύτερο!
Σας ευχαριστώ για τους προβληματισμούς σας μαζί μου είναι κι αυτό ίσως μία μικρή αχτίδα για μένα...
:))
@maria μου
Ναι οι λάμψεις είναι διεργασίες αντίστασης στο σκοτάδι! Μα δεν εξαρτώνται πάντα από τη δική μας βούληση! Έρχονται και φεύγουν πολλές φορές αναίτια ή γιατί έτσι αποφάσισαν κάποιοι άλλοι φίλοι ή εχθροί!
@Aσκαρδαμυκτί μου
Ναι αυτό θα ήταν το καλύτερο!! Περισσότερες τουλάχιστον λάμψεις και μεγαλύτερης διάρκειας!!
Μπράβο Μαριάνα, χαίρομαι που είσαι καλά. Να είσαι πάντα έτσι.
Προσυπογράφω!
ΥΓ.
Χωρίς χαρά, μπορείς να ζεις
χωρίς ελπίδα, όχι...
εχω τη γνωμη οτι πρεπη να μεταδοσουμε στα παιδια μας τωρα πριν ειναι αργα...της αξιες που εχουν οι οικογενιακες γιορτες και οτι δεν ειναι ντεμοντε...αλιως θα χασουμε και της λαμψης της ζωης μας...
@mariana μου
Νάσαι καλά!
Προσπαθώ! Δεν ξέρω αν τα καταφέρνω αλλά προσπαθώ να εξηγήσω την κατάσταση και να συνηθίσω το μαύρο...
@mortal
Συμφωνείς και εσύ λοιπόν;;
Ναι έχεις δίκιο η ελπίδα της επόμενης λάμψης ίσως μας κρατάει στο δρόμο μας...
gregory
Αυτό είναι μία παράμετρος των λάμψεων που λέμε! Ναι οι οικογενειακές ζεστές συγκεντρώσεις συγγενών και φίλων και οι γιορτές και τα γλέντια των δικών μας αγαπημένων ανθρώπων είναι η θαλπωρή που θα ζεστάνει τις παγωμένες από την απομόνωση καρδιές μας!
Δίνω και εγώ πολλή σημασία σ' αυτές τις γιορτές Γρηγόρη, και προσπαθώ να καλώ φίλους και συγγενείς συχνά στο σπίτι μου γιατί είναι κάτι που μ' αρέσει και με γεμίζει πολύ!
Καλό βράδυ!
:))
Μαριάνα μου, οι λάμψεις στη ζωή μας θα είναι πάντα ευπρόδεκτες,όποτε κιαν έρθουν,όσο κιαν διαρκέσουν.Και αν έρθουν και ξαφνικά,δίχως να το περιμένουμε, γίνονται ακόμα πιο ευχάριστες.
Ζούμε πολλές φορές σε ένα φτιαγμένο για εμας σκοτάδι, για το οποίο δεν ευθυνόμαστε, ευθ΄θνονται άλλοι.
Λάμψεις λοιπόν....Απλά περιμένουμε...
Χαίρομαι με αυτή την στιγμή σου χαράς και αισιοδοξίας!
Καταπληκτική φωτογραφία, σε απόλυτη εναρμόνιση με την ανάρτηση σου. Διακρίνω ένα ποιητικό ταλέντο.
Ελπίζω και εύχομαι να τα ξεπεράσεις όλα με το καλό και να έχεις όλο και πιο πολλές στιγμές χαράς στην ζωή σου!
@Λεοντόκαρδε
Ναι για τα σκοτάδια μας καμιά φορά
ευθύνονται άλλοι δυστυχώς!
Και εμείς μόνο να υπομείνουμε μπορούμε και να περιμένουμε αν έρθει η επόμενη λάμψη!
agapi
Δεν ξέρω αν είναι αισιοδοξία ή απελπισμένη προσπάθεια να αγκιστρωθώ σε κάποια ελπίδα μιας άλλης λάμψης που ίσως έρθει κάποια στιγμή και φωτίσει τα σκοτάδια μου!
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
@φίλη μου!
Καλό βράδυ!
Μα αυτη η λάμψη ειναι που μας κρατα αμείωτο το ενδιαφέρον για την ζωή και την ελπίδα ασβηστο λυχνάρι...
Καλη σου μέρα Μαριαννα
Αρης
@Άρη μου
Μπορεί να είναι κι έτσι! Οι λάμψεις αυτές να μας δίνουν τη δύναμη να συνεχίσουμε...μόνο που καμιά φορά όταν σβήνουν δεν το αντέχεις το σκοτάδι... σου μοιάζει πιο πηχτό από ποτέ και νοιώθεις αδύναμος να συνεχίσεις...
Καλό ξημέρωμα @φίλε μου!
marianaonice...
"Μα η προειδοποίηση δεν θα έπρεπε να διαρκεί λιγότερο;; ανάποδα έπρεπε να ήταν τα πράγματα! "
...............
Και φίφτυ-φίφτυ, καλά θάταν:)
είναι γιατί ζητείται Ελπίδα
www.stagona.pblogs.gr/2008/04/confetti.html
καλή σου μέρα Μαριάννα
http://stagona.pblogs.gr/2008/04/confetti.html
έτσι νομίζω θα σου βγεί καλύτερα..:)
Σπίθα
Ούτε συζήτηση!!!Φίφτυ-φίφτυ μια χαρά θα ήταν!!! Αλλά που;;...
:)
@σταγόνα
Καλώς ήλθες στο @σπιτικό μου!
Πέρασα μια βόλτα και από το δικό σου!
Μου άρεσε! Μιλάει για τη βροχούλα, που την αγαπώ γιατί ξεπλένει κάθε τι βρώμικο και κάθε τι που μας πονά, σαν τα δάκρυα που όταν κυλούν ξεπλένουν την ψυχή μας από τη βρώμα που της φόρτωσαν!
Ναι ακόμη και όταν βρέχει... Ζητείται ελπίδα!!!
:)
μαριάνα μου
υπέροχη
καταθέτω στίχους
"ο ουρανός είναι ένα δίχτυ
γεμάτο σκοτεινά ψάρια
Εδώ έρχονται να χαρίσουν όλους τους άνέμους"
Νερούντα
φιλιά αγαπημένα
@Ελένη μου
Σ' ευχαριστώ για τους στίχους που μου άφησες!! Να είσαι πάντα καλά!!
(Koίτα το mail σου)
Μα αν όλα ήταν φως πως θα έβλεπες την ομορφιά της λάμψης; Μη πονάς...άσε τη μνήμη σου να ζήσει ξανά και ξανά την ομορφιά που έζησες έστω για λίγο. Γέμισε τη καρδιά σου με ότι εισέπραξες. Οι ευτυχία είναι μικρές στιγμές. Μην αφήσεις το σκοτάδι να χαλάσει τη μοναδικότητά της λάμψης.
Σ'αγαπάω ρε Μαριάννα!!
Οχι, Μαριάνα μου, όχι!
Ολα κάτι σηματοδοτούν. Ολα σημάδια είναι. Και το καλό θα έρθει. Γιατί έτσι γίνεται πάντα. Αυτό επιτάσσει η φυσική νομοτέλεια.
Απλά, προσπάθησε να περιμένεις...
ΜΑΡΙΑΝΝΑ μου ο πόνος δίνει στους δρόμους μας ψυχή!!!
Η λάμψη μπορεί να σβήνει απο τα μάτια, αλλά την διατηρεί η ψηχή μας.
Καλό βράδυ:))
@ανασαιμιά μου
Τώρα τι να πω εγώ;; Ότι αυτό το
"σ' αγαπάω βρε Μαριάνα" ήταν η λάμψη που εισέπραξα σήμερα από εσένα??!!
Νάσαι καλά βρε @φίλη!! Είναι τόσο αμοιβαίο αυτό το αίσθημα που αν το φωνάξω κι εγώ για σένα, ίσως σου φανεί απλή ανταπόδοση και ξεφτίσει...
Όμως νοιώθω σαν να βαδίζεις δίπλα μου και σ' ευχαριστώ πολύ γι' αυτό!
Ξέρεις να αισθάνεσαι και να το δείχνεις!!
@βιολίστριά μου
Αυτό κάνω μια ζωή! Περιμένω!
Και συνήθισα στο σκοτάδι...τόσο που η λάμψη θα με τρομάξει πια!
@παλμέ μου
Καμιά φορά η θύμηση μιας λάμψης μας πονάει περισσότερο... καλύτερα να μη τη θυμόμαστε ούτε εμείς ούτε η ψυχή μας...θα είμαστε πιο γαλήνιοι, σαν τον εκ γενετής τυφλό που είπα και παραπάνω, που δεν ξέρει τι χάνει στη ζωή του!
Καλό ξημέρωμα @φίλες μου!
Αντίθετα με τη Μερόπη εγώ διακρίνω στο κείμενο μια απογοήτευση.
Όσο λίγο και αν κρατάει η λάμψη, μας αφήνει με την αίσθηση του φωτός.
Για αυτό και μόνο αξίζει κανείς να ζει και να δημιουργεί...
Ίσως αύριο αυτή η Λάμψη να μείνει άσβεστη...
Κράτα δυνατά αγαπημένη
όση δύναμη χρειάζεσαι την έχεις μέσα σου κρυμμένη.
Διάβωασα χθες το κείμενο αλλα ηθελα να γράψω κάτι σημερα. Ειχα μια μέρα με πολλά και διάφορα "χρώματα" χθες και δεν θα ειχα καθαρό μυαλό.
* Θυμήθηκα το μπλογκ μιας πρόσφατης επαφής μου της Λίνας που το εχει βαφτίσει "Μια Ιδέα Χρώμα".
Νομίζω οτι θα συμφωνήσετε σε μερικά σημεία. -
Δεν ειναι το γκρίζο που θα σε κάνει να λοξοδρομήσεις αλλα οι λάψεις, αντανακλάσεις στιγμιαίες πάνω σε αυτο, απο καθρεφτίσματα πλάνα.
Εχουν δίκιο οσοι πιο πάνω διέγνωσαν μια απογοήτευση μα εγω πιστεύω οτι το γραψες επειδή ετσι σου βγήκε, πράγμα που κάνω κι εγω συχνά, χωρίς να θέλω να πω κατι πολυ συγκεκριμένο αλλα να περιγράψω ενα περιβάλλον εκείνης της ώρας, στο απόγειο ημερών με ένταση, αγωνία, αναζήτηση.
Το ταξίδι στη ζωή ειναι παράξενο και το διαπιστώνουμε πολυ μετά... μετά απο πολλά γεγονότα και ισως μετα απο μη πετυχημένους στόχους οπότε και πρέπει να πάμε γι αλλού.
Μάταιο δεν το θεωρώ το ταξίδι, αν και περιέχει κάμποση ματαιοδοξία.
Το κακό ειναι που απλοί στόχοι μας μετατρέπονται σε μάταιους επειδή τα εμπόδια που συναντήσαμε προκλήθηκαν απο άλλους που τους εμποδίζαμε εμείς να πετύχουν αυτοί αυτα που θέλουν.
Και σε τρώει μετα ενα μεγάλο "γιατί" !
εεεεεεεεεεεεεεεεεε
μα τι πράματα είναι αυτούνα????
μετακόμισε τον χειμώνα .... όπως κάνω εγώ... στην Νότια Αίγυπτο.
υπέροχα είναι... παρέα με τις κυνηγημένες κοινότητες των κοπτών..... και με ήλιο συντροφιά...
@spitogata μου
Το 'πιασες!! Έτσι είναι @φίλη μου! Μαυρίλα σκέτη βγάζει το ποστάκι μου αυτό, μαυρίλα που προσπαθώ να την ξορκίσω και να ρίξω μέσα λίγη λάμψη!!
Έπαψα από καιρό πια να πιστεύω σε άσβεστες λάμψεις! Ακόμη κι αυτές τις προσωρινές τις ξέχασα... απλά πορεύομαι στα σκοτάδια ψηλαφώντας τις αγωνίες και τους φόβους μου και αρκούμαι σε μικρές φλογίτσες που μπορεί να συναντήσω στο διάβα μου...
Νάσαι καλά και εσύ αγαπημένη spitogata μας και σ' ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου.
:))
@tzonako μου
Και εσύ καλά διέγνωσες μέσα σ' αυτό το ποστάκι την αγωνία μου για το αύριο, για το σήμερα, για τη στιγμή!!
Ίσως έχει δίκιο η @φίλη σου η @Λίνα!
Αυτό που μας κάνει να λοξοδρομούμε καμιά φορά είναι όντως οι λάμψεις, που φαίνεται αντί να φωτίζουν το σκοτεινό δρόμο μας, μας τυφλώνουν και χάνουμε την πορεία μας!! Σωστή τη βρίσκω αυτή τη σκέψη! γι' αυτό και ο πόνος μετά από κάθε λάμψη είναι βαθύτερος, γιατί συναισθανόμαστε ότι λοξοδρομήσαμε και χάσαμε την πορεία μας!
Αχ @φίλε μου αυτό το αναπάντητο ΓΙΑΤΙ κατατρώει και εμένα την ψυχή μου χρόνια τώρα και όπως οι στίχοι του αγαπημένου μου Λαπαθιώτη λένε ψάχνω αυτό το απροσδιόριστο κάτι που θα γεμίσει το είναι μου...
Μα όπως και ο παραπάνω ποιητής λέει γι' αυτό το κάτι:
Ένα φεγγάρι ολόχρυσο
Που λάμπει μέσα στη νυχτιά
Τίποτε άλλο!
Μια φωνή που γροικιέται
Μέσα στο σάλο
Τίποτε άλλο!
Πέρα μακριά
Ένα σινιάλο βαποριού που φεύγει
Τίποτε άλλο!
Και μέσα στην ψυχή μου
ΕΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΜΕΓΑΛΟ...
Τίποτε άλλο!!
@akrat
Ώστε έτσι;; Εσύ κυνηγάς τον ήλιο, τους χειμώνες στα ζεστά μέρη!!
Ωραίο κόλπο δεν λέω, αλλά δεν μπορούν όλοι να το κάνουν αυτό! Χαχαχα!!
Βλέπεις η ζωή του καθενός είναι κάπου γατζωμένη και δύσκολα μπορεί να ξεγατζωθεί και να κυλήσει σε μέρη μαγικά και ονειρεμένα!!
Να περνάς καλά!!
Ωχουου!!!
Και νόμιζα ότι μόνον εγώ χρειάζεται να προσπαθήσω για να αισιοδοξώ!
Τι λάμψεις ρε παιδάκι μου κεραυνοί κι αστραπές;
Μια μπόρα περνάμε...
Αλήθεια πιστεύεις ότι θα γεράσουμε και θα 'μαστε σ' αυτά τα τωρινά χάλια ή και χειρότερα;
Γιατί να μην αισιοδοξείς όταν έχεις πιάσει πάτο; Αφού δεν υπάρχει πιο κάτω να πας, μοιραία θ' ανακάμψεις!
Άντε χαμογέλα κι έλπιζε!
Η τύχη βοηθάει τους γελαστούς!
Και να σου πω μια αισιόδοξη φιλοσοφία του μεγάλου μας Αρκά:
"Όλη σου η ζωή είναι μια μοναχική πορεία προς τον τάφο...
Άσε που στο δρόμο μπορεί και να πεθάνεις".
Χα χα χα!!!
(ελπίζω να μην παρεξηγήθηκα για το black humor)
λες
"γιατί οι λάμψεις να μη διαρκούσαν περισσότερο από το σκοτάδι;; Πάλι η ευτυχία δεν θα ήταν μονότονη αλλά θα ήταν περισσότερη..."
γιατι κανεις δεν ειπε οτι η ζωη ειναι δικαιη και γιατι η ευτυχια ειναι δευτερολεπτα ηδονης της καρδιας και αυτο σε περισσοτερο βαθμο θα μας σκοτωνε..
εννοω οτι εκτιμουμε αυτα τα μικρα που δεν μπορουμε να εχουμε σε αφθονια ...και ισω ς καλυτερα ετσι ..αυτο να μας αξιζει γενικα στιγμες ευτυχιας και οχι χρονια
δεν μπορω να στο εξηγησω αλλιως :)
@γελαστό απόγευμα
Στέλιο μου, κάποια στιγμή και αυτή η αισιοδοξία έχει τα όριά της! Εξαντλείται @φίλε μου όταν βάλλεσαι από παντού και όταν δεν βλέπεις όραμα στον ορίζοντα!
Δεν το βάζω κάτω, μη φοβάσαι, στιγμές μαύρες είναι που έρχονται και παρέρχονται και έτσι η ζωή μας κυλά μιά στα πάνω μας και μια στα κάτω μας!
Όμως ο αγώνας συνεχίζεται γιατί η δικαίωση είναι ο στόχος και δεν γίνεται να τον παρακάμψουμε!! Έχουμε προγραμματιστεί από τη γέννα μας να χτυπάμε πάντα εκεί!!
skouliki μου
Το ξέρω τι θέλεις να πεις! Ότι και μεγάλες δόσεις ευτυχίας και χαράς θα ήταν ανυπόφορες γιατι δεν θα τις άντεχε η καρδιά μας! Από μια πλευρά έχεις δίκιο! Μα και τον πόνο γιατί να τον αντέχει;;
Λες να είμαστε έτσι φτιαγμένοι;;
Λες να μην μπορούμε να ζήσουμε χωρίς πόνο;; Τώρα που το σκέφτομαι, έτσι είναι, εγώ προσωπικά νοιώθω καλύτερα μέσα στη μελαγχολία μου, σαν να είμαι στο δικό μου χώρο και ξεβολεύομαι όταν αστράψει ξαφνικά και η ευτυχία ορμήξει στη ζωή μου!!
Χαχαχαχαχα!!!!!
Καλό Σ/Κ @φίλοι μου!!!
Κι ας βρέχει...
ναι ναι ετσι ειναι ασε και που η πολυ ευτυχια σε τρομαζει ...τι να κανεις..ποσο θα διαρκεσει και αλλα τετοια αγχωτικα ..οχι μωρε καλυτερα ο πονος καλεεεεεεε ειναι και πιο περαστικογρηγορος
τωρα εμας μας και μαζοχες ???χμ
Χαχαχαχαχα!!!!
@skoulikaki μου λες να είμαστε μαζόχες;;;; Μπα σε καλό σου!!!
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή!!!
Καλύτερα να μη σκεφτόμαστε πολύ, άστο να κυλήσει όπως νάναι και ανάλογα πράττουμε στο σκοτάδι ή στην αστραπή!!!
χαχαχαχα!!!!!
ίσως γιατί προσμένουμε αυτά που δεν ήρθαν ακόμη. με έναν γλυκό πόνο. γεμάτο λάμψη.
Μπορεί να μη σβύσει Μαριάνα μου, μπορεί όχι...
Μπορεί να κρατήσει για πάντα αυτή η λάμψη, αρκεί να μπορέσουμε να την κρατήσουμε.
Καλό σαββατόβραδο να έχεις :-)))
δεν ξέρω για λάμψεις
για αστραπές, πώς είναι.
ξέρω μονάχα πως τη στιγμή αυτή που η λάμψη ξεσπά στο βλέμμα μου, ο κόσμος αλλάζει μαριάννα.
είναι η στιγμή που ο κόσμος αλλάζει.
το μετά άφησέ το.
κράτα εκείνο, με τα μάτια κλειστά κι ανοιχτά στη μνήμη της λάμψης.
ακολουθούν πάντα κεραυνοί.
εδώ είμαι, το ξέρω.
το ξέρω.
δεν ξέρω τίποτε άλλο, πάρεξ μερικές λέξεις, πάντα τις ίδιες, και που δεν είναι δικές μου.
αυτές εδώ, στις ξαναγράφω, τις έχω γράψει κι αλλού, πολλές φορές. ίδιες όμως, αθάνατες συμβουλές πονεμένων ανθρώπων. ψάχνω τώρα να τις βρω και θα στις ποστάρω σε λίγο. καλημέρα!
Αν
«Αν ο ουρανός σου μια μέρα
καλυφθεί από σύννεφα,
Κλείσε τα μάτια : θα δεις
πέρα από κει, το άστρο των Μάγων.
Αν η γη γύρω σου
καλυφθεί από χιόνι
Κλείσε τα μάτια : θα δεις
χίλια λιβάδια να χορεύουν.
Αν υποφέρεις από κάτι κακό
που όλοι το λένε ανίατο,
Κλείσε τα μάτια : θα δεις
μέσα στο κακό, το πιο καλό φάρμακο.
Κι΄όταν έλθει ο θάνατος,
Κλείσε τα μάτια : θα δεις
μέσα στον τάφο, τα οθόνια της ζωής».
του Μιχαήλ ΝΟυάιμα:
Ο Μιχαήλ Νουάιμα (1889-1989) γεννήθηκε σε κάποιο ορεινό χωριό του Λιβάνου (Μπασκίντα). Γόνος μιας πτωχής πολυμελούς ορθόδοξης οικογένειας, έκανε τις βασικές σπουδές του στο ορθόδοξο ρωσικό σχολείο της Ναζαρέτ, στη συνέχεια στην ιερατική σχολή της Πολτάβα στην Τσαρική Ρωσία (1906-1911) και κατόπιν στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον. Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος τον βρήκε λοιπόν στις ΗΠΑ, απεσταλμένο από τη σύμμαχο μέχρι το 1917 Ρωσία. Επιστρατεύτηκε από τους Αμερικανούς το 1918 και στάλθηκε στην Ευρώπη (Γαλλία), όπου επωφελήθηκε σπουδάζοντας στο Πανεπιστήμιο της Rennes. Γύρισε προς τα τέλη του 1919 στις ΗΠΑ, όπου ανέλαβε και πάλι τις λογοτεχνικές ενασχολήσεις του, που είχε ήδη αρχίσει από το 1913, στα πλαίσια του Λογοτεχνικού Συνδέσμου (ή εν άλλοις "Λέσχη των 10 (Χριστιανών) Αράβων συγγραφέων"). Εκεί γνωρίστηκε με τον Γκιμπράν. Μετά από 30 χρόνια αλλεπάλληλων περιπλανήσεων, επέστρεψε στο Λίβανο το 1932, αποτραβήχτηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του και έζησε σχεδόν σαν ερημίτης. Πρόκειται για ένα κορυφαίο ποιητή.
(από την Εισαγωγή στη Λογοτεχνία των Αράβων)
Basdiction
Περιμένουμε λες κάποια λάμψη;;
Ναι η αναμονή καμιά φορά έχει κι αυτή τη γλύκα της!...
Kalynama μου
Κάποιες φορές δεν εξαρτάται από εμάς όταν η λάμψη σβήνει!! Άλλοι ορίζουν την τύχη μας και εμείς αδύναμοι απλά υπομένουμε...
Καλό υπόλοιπο Κυριακής να έχετε @φίλοι μου!!
abttha μου
Τι υπέροχο σχόλιο μου άφησες αγαπητή μου!!!
Σ' ευχαριστώ πολύ!!
Κι΄όταν έλθει ο θάνατος,
Κλείσε τα μάτια : θα δεις
μέσα στον τάφο, τα οθόνια της ζωής»
Aκόμα και στο θάνατο ο ποιητής Μιχαήλ Νουάιμα, που είχες την ευγενή καλωσύνη να μου γνωρίσεις βρίσκει τις λάμψεις του!!!
Καταπλητικόοο!!!
Σ' ευχαριστώ άλλη μια φορά!!!
Ότι αξίζει στη ζωή μας
είναι αυτές οι λάμψεις !!!
Σου εύχομαι να βαδίζεις
πάντα στο φως τους ...
Την καλησπέρα μου ...
@sidepap21
Σ' ευχαριστώ!!
Το πάντα το βρίσκω κομματάκι ...δύσκολο αλλά καμιά φορά μπορεί και ν' αστράψει στο δρόμο μας...
:)))
Καλό βράδυ, καλή εβδομάδα και καλό μήνα από αύριο!!
Διαβάζοντας και την τωρινή και την προηγούμενη που δεν πρόλαβα, συνειδητοποίησα ένα τρομερό παιχνίδι του χρόνου. Παραδόθηκα στα γιατί σου, σκορπίστηκα τις ίδιες μέρες και χάζεψα στην λάμψη των εφήμερων κι ας εύχομαι, για μια φορά να μην τελειώσει!
Α ρε συ Μαριάνα...
Mόλις άλλαξε η μέρα, η βδομάδα, ο μήνας. Και σε λίγες μέρες αλλάζει και η χρονιά. Όλα θα πάνε καλύτερα Μαριάννα μου! Και αν κερδίσουν μια εφήμερη μάχη θα χάσουν το πόλεμο. Αντέχουμε!
Συμφωνώ με τον @Κούκος.
Νέά μερα, νέος μήνας, νέες λάμψεις, ας ανανεωθούμε !
Μάθαμε να βάφουμε με χρώμα κάθε στιγμή, κάθε ανάμνηση και κάθε αναστεναγμό. Μα όλως περιέργως συνηθήσαμε πιο συχνά να χρησιμοποιούμε το γκρι, σαν να μην έμεινε άλλο χρώμα στην παλέτα. Σαν να ξεθώριασαν, σαν να μην αρκούν.
Κι όμως, αν κοιτάξουμε, αν ψάξουμε καλά θα δούμε ότι αρκούν και με κατάλληλους συνδυασμούς μπορούν να αποδώσουν στον καμβά κάθε λαμπρή απόχρωση τους. Αρκεί να δουλέψουμε μαζί τους, αρκεί να εμπιστευθούμε την δυναμική τους.
*Καλησπέρα marianaonice,καλώς σε βρίσκω.
*Εύχομαι να έχεις έναν μήνα γεμάτο ζεστά, έντονα χρώματα.:-)
Να ξαναδώ κατι αισιόδοξο από σένα, θέλω...
Άντε μωρέ...
Καλή βδομάδα, Καλό μήνα,
Καλό μας κουράγιο (θα χρειαστεί μπόλικο...)
α-α-ε
Ν.
@freedula μου
Αχ @φίλη μου! Ακριβώς στη λάμψη των εφήμερων!! Εκεί εναποθέτουμε την ελπίδα μας για λίγο χρώμα στη ζωή μας...
Τα γιατί μου και δικά σου γιατί λοιπόν! Το έχω νοιώσει...;))
@κούκε μου
Όλα αλλάζουν! Και εμείς αλλάζουμε...
Και δεν ξέρω αλήθεια αν πρέπει να χαίρομαι ή να λυπάμαι γι' αυτό! Γιατί δεν ξέρω αν αλλάζουν προς το καλύτερο...
Καλό μήνα @φίλε και σε σένα!!
@tzonako μου
Να ανανεωθούμε λοιπόν!! Και εσύ σήμερα έχεις ένα λόγο παραπάνω έτσι;; Γενέθλια γαρ! ;))
Χρόνια Πολλά κι από εδώ @φίλε μου!
Καλό μήνα!
Λίνα
Καλώς όρισες!!!
Ναι το γκρι κυριάρχησε πια στην παλέττα της ζωής μας!! Μα οι λάμψεις έστω και μικρής διάρκειας αρκούν καμιά φορά για να το ξανοίξουν!
Έχεις δίκιο πρέπει κι εμείς να δουλέψουμε γι αυτό!
Και σε σένα εύχομαι ένα καλό μήνα και όμορφες γιορτινές μέρες!
@ναπολέων
Καλώς τον!!
Καιρό να τα πούμε...
Καλό μήνα, καλή εβδομάδα και σε σένα! Όσο για κουράγιο, αλήθεια χρειαζόμαστε μπόλικο για να επιβιώσουμε σε αυτό το ξεχαρβάλωμα!!
Καλό βράδυ!
Σε ευχαριστώ πολύ :)
Και για το λινκ ;)
Καλή εβδομάδα Μαριάννα μου και αυτός ο μήνας να είναι ξεχωριστός και όμορφος για σένα!
@tzonako μου
Νάσαι καλά!!
Καλό ξημέρωμα και του χρόνου!!
:)))
@ανασαιμιά μου
Καλό μήνα, καλή εβδομάδα!!
Και για σένα @φίλη μου εύχομαι έναν όμορφο και ξεχωριστό Δεκέμβρη και όμορφες και ζεστές γιορτές!
Καλό ξημέρωμα...
:)))
Δημοσίευση σχολίου