Και τώρα λίγο ξεκούραση, στην όμορφη Αίγινα....

Επιτέλους κατάφερα για ένα τριήμερο να δραπετεύσω στο καταφύγιό μου, εδώ στην Αίγινα!
Θάλασσα, μουσική, λίγο μπλόγκινγκ και γενικά χαλάρωση...

Δεν θα κάνω νέα ανάρτηση, αλλά θα κρεμάσω κι εδώ μια παλαιότερη ανάρτησή μου, που είχα κάνει στον @Ανεμο, που μιλά για την αγάπη, στο σήμερα!!!

Πατήστε pause στο gadget πάνω δεξιά στη μουσική, για ν' ακούσετε και να δείτε το βίντεο. Αξίζει τον κόπο!!



Αντιγράφω από την τοπική Εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ της Μυτιλήνης κάποια αποσπάσματα από ένα υπέροχο άρθρο του Δημήτρη, που πολύ με εκφράζει....
Στην εποχή της αδιαφορίας, της αδράνειας, του ωχαδελφισμού και του ψυχρού υπολογιστικού συναισθήματος, νομίζω ότι αυτό το κείμενο είναι γροθιά στο στομάχι μας!

"...Κάποτε οι ποιητές έγραφαν τραγούδια που είχαν περιεχόμενο και ήταν αληθινά αριστουργήματα. ..

Σ' αγαπώ όπως η μάνα το παιδί
όπως η φλόγα το δαδί
όπως ο γέρος τη ζωή που τον αφήνει,
σ' αγαπώ όπως η άβυσσος το φως
όπως τα όνειρα ο φτωχός
κι ο κουρασμένος στρατιώτης την ειρήνη.

Δεν έχω τίποτ' άλλο, είμαι μια φωνή
είμαι δυό χέρια αδειανά που σε τυλίγουν
μα σ' αγαπώ και κοίτα, ανοίγουν οι ουρανοί
οι ουρανοί που τόσο δύσκολα ανοίγουν.

Σε ζητώ όπως το χώμα τη βροχή
όπως το γέλιο η ψυχή
κι οι οδοιπόροι τα βαρύσκιωτα πλατάνια,
σε ζητώ όπως το χιόνι η φωτιά
ο πονεμένος τη γιατρειά
και η μεγάλη αμαρτία, αχ τη μετάνοια..."

Αυτή η αγάπη δεν θα μπορούσε να εκφραστεί καλύτερα. Οι παρομοιώσεις είναι τέλειες.
Και το ρεφρέν έχει τόση ...αγνότητα!
"...Δεν έχω τίποτ' άλλο!! Είμαι δυό χέρια αδειανά που σε τυλίγουν!"
Τέλεια, άδολη και πέρα από οποιαδήποτε ιδιοτέλεια αγάπη. Σπάνια πράγματα θα πει κανείς, ναι, αλλά τόσο όμορφα που τα ψάχνεις να τα βρεις και δεν τα βρίσκεις.
"...μα σ' αγαπώ και κοίτα ανοίγουν οι ουρανοί, οι ουρανοί που τόσο δύσκολα ανοίγουν...".
Βρίσκει τον τρόπο εδώ ο ποιητής να επισημάνει "πόσο δύσκολα ανοίγουν οι ουρανοί"!!
Πρέπει να είναι τραγούδι που πέρασε την 20ετία και θα ήθελα να τον έβλεπα και να τον ρωτούσα:
-Αν τότε οι ουρανοί άνοιγαν δύσκολα, σήμερα πρέπει να ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΟΡΙΣΤΙΚΑ, και να μην ανοίγουν ούτε στιγμή!
"Οι ουρανοί" ανοίγουν ή κλείνουν με το κλειδί που έχει καθένας μέσα στην ψυχή του! Όταν μας γραπώνει η γη και μας καθηλώνει στην αναζήτηση της ύλης και μόνο, όταν τα πάθη και οι εναντιώσεις μεταξύ μας, καθώς ξεκινούν από συνεχή και σκληρό αγώνα κτήσης υλικών αγαθών, εκμηδενίζουν αισθήματα, καταφέραμε να εμπλακούμε σε αγώνα κτήσης χωρίς τέλος. Το "επιθυμώ" και το "διεκδικώ" λειτουργούν ως κοχλίες ατέρμονοι και το ...σιλό δεν γεμίζει ποτέ!!


Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα που η πάλη της ανισότητας με τη βουλιμία από τη μια και τη στέρηση από την άλλη να βρίσκονται σε συνεχή αντιπαράθεση, κάποια άλλα που τα είπαμε ΙΔΑΝΙΚΑ, έγιναν ...φαντάσματα!!
Μη μιλάς τώρα γι' ΑΓΑΠΗ, ΦΙΛΟΤΙΜΟ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ, και το βασικότερο ΗΣΥΧΗ, ΗΡΕΜΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΨΥΧΗ!!
Και μη μιλάς ποιητή και μη τραγουδάς τραγουδιστή για ...ουρανούς που τόσο δύσκολα ανοίγουν!
Γράψε και τραγούδησε ή ...μοιρολόγησε για ουρανούς που ποτέ δεν θ' ανοίξουν!!
Όσο για το ΑΓΑΠΩ... δυστυχώς ετελείωσε!!!!
.