Αυτό που έχεις δίνεις...

Και επειδή τον τελευταίο καιρό όπου γυρίσω το βλέμμα αντικρύζω βρώμα και δυσωδία, με τις αποκαλύψεις της μαφίας της απαγωγής Παναγόπουλου που έφεραν στον αφρό όλη τη λάσπη του βυθού αυτής της χώρας και βούλιαξαν στο βούρκο κάθε κρατική υπηρεσία, από τις φυλακές, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, τα δικαστήρια με τους δικαστές και εισαγγελείς τους, τους εργολάβους δημοσίων έργων μέχρι τα κόμματα και τους πολιτικούς μας, που πάντα παίζουν τον πρώτο ρόλο σε κάθε βρώμικη ιστορία, μου ήρθε στο νου η παρακάτω ιστορία, που είχα διαβάσει στην τοπική εφημερίδα Δημοκράτης της Μυτιλήνης, πριν κάμποσο καιρό.
Η ιστορία αυτή μοιάζει λίγο με τη χώρα μας! από εδώ και πέρα τίποτε καλό δεν περιμένουμε πλέον, αφού γεμίσαμε σκ**ά και σκουπίδια, αυτά πια θα προσφέρουμε και αυτά θα αποδεχόμαστε!!

"Στο χωριό σε δρόμο ντουσεμέ (πλακόστρωτο) κατηφορικό, ήταν το σπίτι της Καλλιόπης που μόνο καλωσύνη δεν είχε! Αμέσως μετά την κατηφόρα το σπίτι της Δέσποινας, που ήταν καλή και νοικοκυρά και ήρεμη και ήσυχη!
Ας μη σταθούμε σε όλα τα κουσούρια της Καλλιόπης. Είναι αλήθεια ότι οι γυναίκες του χωριού υπέφεραν απ' αυτήν. Ήταν ανακατώστρα, ψεύτρα, κουτσομπόλα... κομπλεξική!
Αυτά τα ήξερε η γειτόνισσά της η Δέσποινα και φυλαγόταν! Δεν έκανε σχέσεις φιλίας και γειτονίας μαζί της!
Η Καλλιόπη λοιπόν που μέσα στο σπίτι της ήταν όλα ...αλαλάς - χαρβαλάς, κατά την έκφραση των χωριανών.. πλέσα και ακατάστατη, ό,τι σκουπίδι είχε το πέταγε στο δρόμο και μετά έβγαινε με τη φροκαλιά (σκούπα) και το μόνο που έκανε ήταν να κατεβάζει τα σκουπίδια της ως την πόρτα της Δέσποινας. Φεύγανε από την πόρτα της? αυτό ήταν! Η νοικοκυροσύνη της έπαιρνε τέλος!
Της μίλησε μια, της μίλησε δυό η Δέσποινα: "Σε παρακαλώ μη πετάς τα σκουπίδια σου μπροστά στην πόρτα μου".
-Εγώ δεν πετώ τίποτα! ο δρόμος τα κατεβάζει. Όπως σκουπίζω εγώ έτσι να σκουπίσεις και εσύ! Δεν θα σκουπίζω εγώ το δικό σου κατώφλι!!
Κόντρα στην κόντρα, καμιά βελτίωση στη συμπεριφορά της η Καλλιόπη!
Παρακαλεί ξανά παρακαλεί η Δέσποινα και βάζει και άλλες γειτόνισες να της μιλήσουν!
Αυτό ήταν! Κάκιωσε η Καλλιόπη!
"Τώρα θα δεις"!! είπε.
Παίρνει ένα ωραίο πανέρι που είχε και βάζει μέσα μια πετσέτα κι αρχίζει να το γεμίζει με κουρέλια, πατατόφλουδες, κρεμμυδόφλουδα, μουχλιασμένα και σκουληκιασμένα σύκα, ψαροκόκκαλα, τέλος πάντων με ό,τι βρώμικο είχε!
Σκεπάζει το πανέρι και φωνάζει ένα αγόρι από το δρόμο.
"Πάρε μωρό μου τούτο και δώστο δίπλα στην κυρά Δέσποινα και πες πως το στέλνω εγώ"!
Παίρνει το πανέρι το παιδί και χτυπά την πόρτα δίπλα της Δέσποινας. Ανοίγει αυτή, ακούει το αγόρι και ξεσκεπάζει το καλάθι. Βλέπει αμέσως τι είναι και λέει του παιδιού: "περίμενε παιδί μου να σου δώσω κι εγώ κάτι"!
Κερνά το παιδί ένα γλυκό και αρχίζει:
Αδειάζει το πανέρι και το πλένει. Το σκουπίζει. Παίρνει μια λινή πεντακάθαρη πετσέτα και τη στρώνει! Μετά βάζει μια μικρή γυάλα γλυκό, κόβει βασιλικό φρέσκο και βάζει μέσα ένα ματσάκι, βάζει ακόμη παξιμάδια, τσέρι από βύσσινο που το είχε φτιάξει μόνη της, πέντε κόκκινα τριαντάφυλλα, ένα κουτί δαμάσκηνα, μια μικρή εικονίτσα της Παναγίας και πάνω σε μια κάρτα γράφει:

"Ό,τι είχες μου έστειλες, ό,τι έχω σου στέλνω"!!

Έδωσε ένα νόμισμα στο παιδί για τον κόπο του και είπε να πάει πίσω το πανέρι στην κ. Καλλιόπη.
Για λίγες μέρες η Καλλιόπη μαζεύτηκε! Όσο να πεις ...ντράπηκε κάπως!
Μετά πάλι τα ίδια!!
Οι άλλες γειτόνισες που έμαθαν το ...μάθημα που έδωσε η Δέσποινα στην Καλλιόπη, της έστειλαν το μήνυμα:

"Του σκύλου την ουρά τη βάλανε σε καλάμι δέκα χρόνια για να ισιώσει!! Όταν την βγάλανε ήταν πάλι στραβή"!!!

Γεμίσαμε Καλλιόπες πια σ' αυτό τον τόπο!! Χάθηκαν οι ήσυχες και γλυκιές Δέσποινες!
Γι' αυτό η μπόχα θα μας πνίξει!!
.