Ξεθωριασμένες φωτογραφίες από την πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη 1974, καταχωνιασμένες στο χρονοντούλαπο της ζωής μου, ανασύρθηκαν σήμερα, μαζί με τις όχι ξεθωριασμένες μνήμες μου...
Ο πρώτος κατάλογος των νεκρών, αναρτημένος στα κάγκελλα, όπου χιλιάδες κόσμου, τότε εναπόθεταν λουλούδια και καρφίτσωναν ποιήματα...
Τα πρώτα στεφάνια, στη μνήμη αυτών που χάθηκαν... και που κανείς δεν ήξερε αν ήταν οι άνθρωποι της διπλανής του πόρτας...
Δεν ξέρω αλλά, κάθε χρόνο τέτοια μέρα, κάτι με βαραίνει, κάτι δεν μ' αφήνει να γράψω, να εκφράσω όλα όσα ένοιωσα τότε, παιδί ακόμη και όλα όσα νοιώθω σήμερα...
Ίσως γιατί σήμερα νοιώθω προδομένη... ίσως γιατί σήμερα κατάλαβα ότι κι αυτοί που τότε θυσιάστηκαν προδόθηκαν...
Κάποιοι λένε ότι το "Πολυτεχνείο" ήταν ένα ακόμη στημένο παιχνίδι του συστήματος και της Αμερικής, για τους δικούς τους σκοπούς, για την εγκαθίδρυση του καθεστώτος Ιωαννίδη και την εφαρμογή του σχέδιου Αττίλα 1 και 2, που δεν το αποκλείω, πλέον, σήμερα...
Όμως εγώ, αυτή τη μέρα, θα τιμώ αυτούς τους ονειροπόλους, που ακόμη κι αν παρασύρθηκαν σ' αυτό το παιχνίδι, πίστεψαν στο όραμα της δημοκρατίας και στην κατάλυση του πλέον χουντικού και αιμοσταγούς δικτατορικού καθεστώτος στην Ελλάδα και έτρεξαν, χωρίς να σκεφτούν τον κίνδυνο να ενωθούν με τις φωνές που απαιτούσαν τότε δημοκρατία!
Όπως και να γίνει, μπορεί να είμασταν παιδιά τότε, όμως θυμόμαστε πως βίωσαν οι γονείς μας την επταετία αυτή!!
Αυτό τιμώ εγώ σήμερα, και θα το τιμώ για πάντα!
Χωρίς να θεωρώ ότι αυτό που έχουμε τώρα είναι αληθινή δημοκρατία και χωρίς να αρνούμαι ότι πολλοί ...αρχιαριστεροί εξαγόρασαν τους αγώνες και τη θυσία των άλλων, με τις χρυσές καρέκλες τους!!
Κάθε τέτοια μέρα αναλογίζομαι:
Υπάρχει σήμερα δημοκρατία ή έμεινε λέξη χωρίς περιεχόμενο?Φοβάμαι ότι το πανίσχυρο, σύγχρονο κατεστημένο σύστημα, μόνο δημοκράτες δεν εκκολάπτει και δεν ανέχεται. Ελέγχει τον κοινωνικό κορμό και κατευθύνει τους νέους ανθρώπους στο συμβιβασμό, στην υποταγή, στην εξουθένωση. Δεν ανέχεται αντιστάσεις και ελεύθερα φρονήματα.
Μας θέλει όλους γονατιστούς, προσκυνητές της εξουσίας του.Πολλοί έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν πια τις πολυμήχανες αυτές μεθοδεύσεις του συστήματος, που περισφίγγει τις δαγκάνες του, γύρω από την ιδέα μιας
"νέας τάξης πραγμάτων", με στόχο την αναγκαστική καθιέρωση μιας παγκόσμιας εξουσίας, όπως αυτής που διέλυσε πρόσφατα την περιοχή των Βαλκανίων, προσπαθώντας να επιβάλει μια αναδιάταξη στο χώρο αυτό και την επιβολή μιας ουδέτερης και άχρωμης θρησκείας, από ένα κράμα όλων των θρησκειών, πετυχαίνοντας τη λεγόμενη
παγκοσμιοποίηση, της οικονομίας, όπου όλοι και όλα θα εξαρτώνται από κεντρικούς μηχανισμούς και κατευθυνόμενες διαδικασίες.
Συμπέρασμα: Ούτε ήθος, ούτε δημοκρατία υπάρχει πια σήμερα, στο σύγχρονο κόσμο και προπαντός στην Ελλάδα. Μόνο μια ψεύτικη βιτρίνα, διαφημιστική όπου με ένα αισχρό και φασιστικό τρόπο ανελεύθερης δημοκρατίας, ο οικονομικά ισχυρός επιβάλλει τη θέλησή του στην κατανάλωση και ο καταναλωτής πληρώνει τα έξοδα της δουλείας του!
Ας μη ξεγελιώμαστε από κάποια μεμονωμένα φαινόμενα δημοκρατικής λειτουργίας ή και ελεύθερης έκφρασης που επίτηδες τα επιτρέπουν και τα ανέχονται οι μεγάλοι εξουσιαστές για να παραπείθουν, όπως κάποιες διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες στους δρόμους, κάποιες ελεγχόμενες ίσως κινητοποιήσεις από εγκάθετους εργατοπατέρες ή ακόμη κάποια "ελεύθερη έκφραση" που μπορεί να παραποιεί κι αυτή τα γεγονότα και να μεθοδεύει το "πελατειακό σύστημα" σχέσεων, μεταξύ ψηφοφόρων και κομμάτων, ώστε η συναλλαγή να συντηρεί τη δημοκρατική επίφαση.
Αν βρεθεί ποτέ αληθινή δημοκρατία και αληθινοί δημοκρατές, τότε το πολιτικό ήθος θα γεννηθεί μόνο του. Μέχρι τότε ας προσπαθήσουμε όλοι να γίνουμε δημοκράτες, αρχίζοντας τουλάχιστον από τον εαυτό μας, σεβόμενοι εαυτούς και αλλήλους...
Το χρωστάμε στη μνήμη αυτών που χάθηκαν τότε... το χρωστάμε στον εαυτό μας, που τότε πιστέψαμε στο όραμα... το χρωστάμε στα παιδιά μας... που τους επιφυλάξαμε ένα σκοτεινό μέλλον....
Μας μιλούν για οικονομική κρίση, και εξαγγέλλουν μέτρα για την αντιμετώπισή της.
