Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

Απόψε πως σιγούν όλα παράξενα...



Η παραπάνω υπέροχη φωτογραφία που μου έστειλε ο @ηλιογράφος, από το σημερινό ουρανό, έφερε στο μυαλό μου κάποιους στίχους της αγαπημένης μου Μαρίας Πολυδούρη, και με ταξίδεψε στους δρόμους των προδομένων μου επιθυμιών, εκεί όπου πλανήθηκαν οι χαμένες προσδοκίες της ψυχής μου και η ζωή μου κατάντησε μία παράλληλος της πορείας των ονείρων που ποτέ δεν συνάντησα...


****************************

Απόψε πως σιγούν όλα παράξενα
στη μοναξιά δομένα
Έχει η γαλήνη κάτι από τα σύννεφα
τα πλανεμένα.

Το σύμπαν κυματίζει έτσι απαλότατα.
Κάποια υμνωδία πλανιέται.
Μεσ' στην ψυχή μου μια γλυκιά κατάνυξη
σα ναφυπνιέται.

Δεν ξέρω πια τι νάναι, τίνος μήνυμα,
τι νοσταλγία πάλι,
Τα ξέχασα όλα,
πρώτη εγώ εγκατέλειψα
τη μάταιη πάλη.

Απόψε όπως σιγούν όλα παράξενα
μια προσδοκία τα πνίγει.
Αχ ας μη μάθω τίνος είναι μήνυμα
κι ως ήρθε, ας φύγει!

.

45 σχόλια:

kalynama είπε...

είναι μια ΥΠΕΡΟΧΗ φωτογραφία... κατευθείαν από το χέρι του Θεού...

Μπορώ να απομονώσω στίχους από το ποιήμα της;

Τα ξέχασα όλα, πρώτη εγώ εγκατέλειψα τη μάταια πάλη..

Απόψε όπως σιγούν όλα παράξενα
μια προσδοκία τα πνίγει.


Μάλλον είναι τέτοιο το βράδυ... το απαιτεί... κι ας έχει πανσέληνο...

Καλό βράδυ Μαριάνα μου..

Skouliki είπε...

πολυ ομορφο
εμενα παραδοξως με εκανα να χαμογελασω και οχι να λυπηθω '

φιλια

marianaonice είπε...

Ναι Καλυνάμα μου,
σωστά απομόνωσες τη φράση που εγώ έγραψα με έντονα μαύρα γράμματα:
Είναι αυτό που θέλω να πω:
"Πρώτη εγώ εγκατέλειψα τη μάταιη πάλη"
Είναι κάποιοι αγώνες χαμένοι εκ των προτέρων και το ξέρεις... και δεν έχει νόημα να παλέψεις... γιατί δεν πρέπει να παλέψεις! Είναι αυτές οι φορές που τα πονεμένα θέλω σου πρέπει να πνιγούν στα άπονα πρέπει!!
Καλό βράδυ @φίλη μου!...

marianaonice είπε...

Πολύ χαίρομαι σκουλικάκι μου που σε έκανε να χαμογελάσεις αυτή η υπέροχη φωτογραφία...
Ίσως αυτό είναι το σωστό! Τέτοιες εικόνες της πλάσης μάλλον αισιοδοξία πρέπει να μας δίνουν και όχι θλίψη!

b|a|s|n\i/a είπε...

τα όνειρα που ποτέ δεν συνάντησες, ποτέ δεν τα συναντάς, όταν σταματήσεις να ονειρεύεσαι. και όχι μόνο δεν έχεις σταματήσει αλλά και υπέροχες φωτογραφίες μας βάζεις και υπέροχα λόγια. καλησπέρες ονειρεμένες!

phlou...flis είπε...

Το ποίημα μπορεί να μη με συγκίνησε (δεν κατέχω γρι) αλλά η φωτογραφία είναι απίθανη. Τι να κρύβεται πίσω από το φωτεινό σημείο;

KΑΡΜΕΝ είπε...

Θα είχαμε καταλάβει την ομορφιά του Ήλιου, χωρίς να υπάρχουν τα σύννεφα να μας τον κρύψουν πότε-πότε; Θα είχαμε εκτιμήσει τα όνειρα μας, χωρίς τα εμπόδια που υπάρχουν στο δρόμο για την πραγματοποίηση τους;
Μαριάννα μου, τα πρέπει εμείς τα ορίζουμε για μας. Το ίδιο και την μάχη που δίνουμε για να αποκτήσουμε τα όνειρα μας…
Φιλιά.

rain είπε...

Πόσο λατρεμένα τουτα τα χρώματα τ'ουρανού..Γαλήνη..ηρεμία..γλυκιά μελαγχολία..
Ομορφη νύχτα μαριάννα μου..
"Ένα πρωί, ένα δείλι,
κάνε τον πόνο σου άρπα
και γέλασε και σβήσου"

kalynama είπε...

Μαριάνα μου; Πειράζει που τα πρέπει τα αποφεύγω; Με σκλαβώνουν, με κάνουν άλλον άνθρωπο και δεν ξέρω αν μας αξίζει κάτι τέτοιο..
Απόψε το ψάχνω... με κυνηγάει..

zoyzoy είπε...

Υπέροχοι στίχοι!!Εγώ πάλι μελαγχόλησα γνωρίζοντας τη σύντομη ζωή της και τον ανεκπλήρωτο έρωτά της!!
Ο Ερωτά της όπως ο ήλιος δεν μπόρεσε να λάμψει απ΄τα ατελείωτα σύννεφα που της κάλυψαν τη ζωή!!
Καλό βράδυ!!

marianaonice είπε...

@Βασίλη μου
Μου επιτρέπεις φαντάζομαι να σ' αποκαλώ με το όνομά σου.
Πολλές φορές ορκίστηκα να μην αφήσω τον εαυτό μου να ξαναονειρευτεί γιατί ήξερα ότι δεν θ΄άντεχα το οδυνηρό ξύπνημα... Όμως δεν τα κατάφερα και ονειρεύομαι ακόμη, καλά το κατάλαβες μα πάντα τα όνειρά μου είναι μάταια... :))
Σ' ευχαριστώ @φίλε μου για τα καλά σου λόγια!!
Καλό σου βράδυ!!

@phlou.flis μου
Δεν πειράζει που δεν κατάλαβες τα ποιητικά λόγια... Αυτά μόνο να τα νοιώσει κανείς μπορεί, όχι να τα καταλάβει... :))
Η φωτογραφία όντως υπέροχη. Πίσω από το φωτεινό σημείο μάλλον κρύβεται το ...μάτι του Θεού!!

@agapi μου
Δεν μπορούμε πάντα να ορίσουμε εμείς τα πρέπει μας! Είναι φορές που θέλησα να τα αγνοήσω όμως όταν ορθώνονται μπροστά μου τότε κάνω πίσω και οπισθοχωρώ χωρίς άλλη σκέψη! Κάποιες μάχες δεν κερδίζονται ποτέ... όσο αγώνα κι αν κάνεις!
Καλό βράδυ καλή μου! φιλιά!
Βάζω ορόσημο τη Μυτιλήνη και αισιοδοξώ!... :))

marianaonice είπε...

@Bροχούλα μου
Γλυκειά μελαγχολία πράγματι...
Πονεμένη μα κι αγαπημένη...
Και η γαλήνη διαπερνά την ύπαρξή μας και μαλακώνει τη θλίψη μας...
Καλό βραδάκι και σε σένα @φίλη μου! :))

@Kalynama μου
Αν μπορείς καλά κάνεις και τα αποφεύγεις! Αν με ρωτήσεις θα σου πω ότι ναι δεν μας αξίζουν τα πρέπει! Μας αλλοτριώνουν τόσο που ίσως κάποια στιγμή χάνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό...
Όμως εγώ δεν έχω τη δύναμη να τα παλέψω. Έτσι είμαι πλασμένη φαίνεται...
Και εγώ το ψάχνω @φίλη μου... :))

@zoyzoy
H ζωή της Μ. Πολυδούρη πράγματι ήταν μόλις μια ανάσα, ένα άνθισμα που μαράθηκε πριν καν ανοίξει!!
Με μελαγχολεί και εμένα μα μ' αρέσει πολύ! Μερικοί στίχοι της μιλάνε κατευθείαν στην ψυχή μου.
Καλό βράδυ!

Artistz είπε...

Ευτυχώς που υπάρχει και η φύση να μαε θυμίζει οτι είμαστε ανθρωποι και σκεφτόμαστε ασαν ανθρωποι..μια φωτοφραφια χιλιες λεξεις λένε μερικοι..εγω προσωπικα το αλλάζω..ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ-ΔΕΚΑΔΕΣ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ...
Δεν υπάρχει πιο ωραιο πράγμα να ταξιδευεις με μια φωτογραφια..να της δινεις ζωη μεσα στο μυαλο σου..και να χανεσαι μεσα στα συννεφα..το τραγουδι εικονες στα συννεφα απο τα υπογεια ρευματα το ξέρεις?

faraona είπε...

Pssss!!!
Πσσσσσσ!!!
Αμέσως ετοιμάζεις βαλίτσες και φύγαμε για Αγιάσο.
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!
δΕΝ ΑΝΤΈΧΩ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΟΥ ΘΑ ΞΑΝΑΠΑς για να σε δω ξανά χαρούμενη......
φταααααανει καλεεεεέ ,χαμογέλα πιαασααά....ασε την Πολυδούρη και πιάσε την Σαπφώ τουλάχιστον μπα σε καλό σου!


Απαγορεύεται για ενα μήνα τουλάχιστον η ανάρτηση κειμένων με θέμα την μελαγχολία,την πολιτική,την δικαιοσύνη...στο απαγορεύω τ ακούς?


ΔΕΝ υπάρχουν αγώνες χαμένοι...υπάρχουν ανθρωποι που το βαζουν κάτω ...κι εσυ εισαι γενναία στην βάση σου...αχ αχ επρεπε να ειμαι κει τώρα και θα σουλεγα εγω...δεμένη θα σε πήγαινα στο πλοίο.

ματσα μούτσα στα μουτράκια σου!!!!

Ελα απ το Υφάδι να χορεψουμε ...μπρος τώρααααα!!!!!!

Meropi είπε...

Μαριάνα μου,
καλησπέρα. Αυτό το ποίημα μια γλυκιά μελαγχολία μου ξυπνά!! Ελπίζω να μην είσαι μελαγχολικιά πάλι. Την καληνύχτα μου.

Fri είπε...

Να ταξιδέψω με έκανε η ανάρτηση, έξω και μακριά από εδώ... Όχι δεν είναι κακό να ονειρέυεται κανείς, και ας ξυπνάει μετα! Του μένει η γλυκιά η γεύση, το χαμόγελο από το όνειρο... Δεν είναι αυτά αρκετά για να σταθεί εκεί δυνατός και να συνεχίσει?

Την καληνύχτα μου :)

Fri είπε...

Και όταν στη νύχτα 'σιγούν όλα παράξενα στη μοναξιά δομένα', είναι ώρα να κάνουμε λίγη παρέα με τον εαυτό μας, δε συμφωνείς? Τον εαυτό μας που τον παραμελούμε συνήθως...

Skouliki είπε...

δεν θελω αλλη μελαγχολια

εκτος και αν την επιλεξω που τοτε θα ειναι γαματη !!

marianaonice είπε...

@Artistz
Έχεις δίκιο! Με μια φωτογραφία ο νους μπορεί να ταξιδέψει σε τόπους μακρινούς και ονειρεμένους, μπορεί να βρεθεί ανάμεσα στα σύννεφα και να αγγίξει τ' άστρα!!
Η φύση πάντα μας κάνει να νοιώθουμε ότι είμαστε κομμάτι της, αναπόσπαστο και πάλλουμε και χορεύουμε στο ρυθμό της, είτε το θέλουμε είτε όχι! Αν δεν συμφιλιωθούμε μαζί της θα χαθούμε...

@Faraona μου
γλυκειά, μην ανησυχείς! Ο εαυτός μου με περιμένει στο νησί! Δεν θα χαθεί, τον έχω ακουμπήσει εκεί που νοιώθει ασφαλής και χαρούμενος...
Εδώ απλά περνά η σκιά του που έχει μάθει ν' αντέχει τα σκοτάδια και τα γκρίζα σύννεφα!!
Την προηγούμενη εβδομάδα είχα εδώ τον αγαπημένο μου Στρατή και χορέψαμε στου Κορακάκη! Εκεί να μ' έβλεπες!! Δεν θα με αναγνώριζες!!
χαχαχαχα!!!!
Ήρθα από το Υφάδι και χόρεψα... δεν με είδες;;
Καλό ξημέρωμα @φίλη μου!
:)))

@Mερόπη μου
Ναι αυτό το ποιήμα είναι μελαγχολικό όπως όλα της Πολυδούρη. Όμως το βρήκα ταιριαστό με την όμορφη αυτή φωτογραφία που μου έστειλαν γι' αυτό το ανάρτησα...
Μελαγχολική είμαι τα τελευταία χρόνια σχεδόν πάντα, και εσύ ξέρεις το γιατί... σήμερα με περίμεναν πάλι να απολογηθώ αλλά δεν πήγα. Βαρέθηκα πια! Ευτυχώς κατάφερα και πήρα νέα προθεσμία, μην ανησυχείς!! Ας ελπίσουμε την άλλη φορά να τα καταφέρω να πάω...
Καλό ξημέρωμα φιλενάδα! Το ξενύχτησες και εσύ λίγο σήμερα...
:)))

marianaonice είπε...

Fri
Το ξύπνημα από ένα εφιάλτη σε λυτρώνει, αλλά το ξύπνημα από ένα αγαπημένο όνειρο σε σκοτώνει...
Ναι στη μοναξιά παρέα έχουμε τον εαυτό μας, έχεις δίκιο και είναι η ευκαιρία μας για να συμφιλιωθούμε μαζί του... Όμως εγώ πια έχω συμφιλιωθεί με τον εαυτό μου και την παρέα του την έχω μόνιμα...

@skoulikaki μου
Σου εύχομαι ποτέ να μη χρειαστεί να επιλέξεις τη μελαγχολία κι ας είναι και γ**άτη!!
:))

Καλό ξημέρωμα @φίλες μου!

VAD είπε...

Είν'η σιωπή,η γαλήνη πριν την καταιγίδα;Ισως...

αθεόφοβος είπε...

Το ποιήμα της Πολυδούρη μου έφερε στο μυαλό σαν συνέχεια του ένα άλλο ποιήμα από μια σύγχρονη ποιήτρια την Μαριγώ Αλεξοπούλου από τήν συλλογή της Ποιά μέρα λείπει.

Και τώρα που την οργάνωσες
την φυγή
τι περιμένεις
πως θα ΄ρθουν να σε βρούν
κι εσύ θα κρατάς
το ξύλινο κουπί
που σ΄ έφερε ως εδώ
-μεσ΄από θάλασσες
στις κορυφές του βουνού
εκεί όπου το ξύλινο κουπί σου έιναι άχρηστο-
κι ας το νιώθεις
το μοναδικό σου όπλο.

dinos είπε...

ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ,ΖΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ,ΕΙΣΑΙ ΟΜΩΣ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΝΑ ΠΑΛΑΙΨΕΙΣ
ΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ
ΤΕΛΟΣ,ΓΙΑΥΤΟ ΝΑ ΕΛΠΙΖΗΣ ΠΑΝΤΑ
ΣΟΥ ΤΟ ΛΕΩ ΑΠΟ ΠΕΙΡΑ ΕΝΟΣ
ΝΑΥΑΓΟΥ ΠΟΥ ΣΩΘΗΚΕ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ
ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ,ΧΑΜΟΓΕΛΑ
ΑΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ

marianaonice είπε...

@Vad μου
Αυτό μάλλον είναι...
Έτσι το αισθάνθηκα κι εγώ!
Κι οι καταιγίδες πολλές στη ζωή μας!

@αθεόφοβε
Καταπληκτικοί οι στίχοι που μου άφησες! Δένουν τέλεια με την ανάρτησή μου αυτή!
Αυτό το ξύλινο κουπί έμαθα κι εγώ να το κρατώ πάντα ακόμη και στο ...βουνό!
Νοιώθω ότι θάρθει η στιγμή που πάλι θα το χρειαστώ στις φουρτούνες που θ' ακολουθήσουν...

@THE LONELY SKIPPER
Αύριο είναι μια άλλη μέρα...
που ποτέ δεν έρχεται κι ας την περιμένεις πάντα!
Ένας ναυαγός που σώθηκε έχει την ικανοποίηση της νίκης του!
Ένας ναυαγός που ακόμη παλεύει αναζητώντας την ελπίδα, τι έχει άραγε;;
Καλημέρα @φίλε μου, με χαμόγελο!
:)))

Maria Tzirita είπε...

Μελαγχολική αλλά τόσο όμορφη ανάρτηση... Η Πολυδούρη μοναδική, αγγίζει τα συναισθήματά μας...
Φιλάκια Μαριανάκι μου!

marianaonice είπε...

@Maria Tzirita
Ναι όντως μελαγχολική... ταιριάζει με τους καιρούς μας και με τα συναισθήματά μας!! Σωστά το λες!
Καλό μεσημέρι Μαρία μου!
:)

Side21 είπε...

Παράλληλα όνειρα ...
Όνειρα που δε συνάντησα ...
γιατί δεν πήγα στο ραντεβού μας !!!
Δε βρήκα χρόνο να πάω γιατί δε μπόρεσα
να σταματήσω να ονειρεύομαι !!!

Ανώνυμος είπε...

Πρώτ΄απ΄όλα να ευχαριστήσω την οικοδέσποινα και τους επισκέπτες για τα επαινετικά σχόλια!


Δεν είχα διαβάσει ποτέ μου Μαρία Πολυδούρη, τώρα καταλαβαίνω γιατί ερωτεύτηκε τόσο σφοδρά τον Καρυωτάκη!

island είπε...

Πάντα στην καρδιά μου είναι η Πολυδούρη

marianaonice είπε...

@side21
Δυστυχώς τα όνειρά μας τις περισσότερες φορές έχουν πορεία παράλληλη προς τη ζωή μας!
Αν σταματούσαμε να ονειρευόμαστε τότε δεν θα συναναντούσαμε τα όνειρά μας, αλλά την πεζή πραγματικότητα...
Προτιμώ να ονειρεύομαι, κι ας μη συναντηθώ ποτέ με τα όνειρά μου...
:)))

@ηλιογράφε μου
Εγώ πρέπει να σ' ευχαριστήσω για την υπέροχη φωτογραφία που μας χάρισες και που ξύπνησε μέσα μου τόσα συναισθήματα! Έδεσε με την ψυχή μου ο συννεφιασμένος αυτός ουρανός με την κρυμμένη λάμψη του και η Μ. Πολυδούρη έδωσε πνοή στην εικόνα με τους μελαγχολικούς στίχους της!

@island
Kαι εμένα, μαζί με τον Καβάφη και τον Καρυωτάκη είναι από τους πιο αγαπημένους μου ποιητές!!

Καλό απόγευμα @φίλοι μου!

NdN είπε...

Μαριάνα καλησπέρα,

Κι εμένα το ποιήμα μου ξυπνάει μία μελαγχολία για όλους αυτούς που έφυγαν χωρίς να παλέψουν. Πιτσεύω πως καλύτερα είναι να μένεις να παλεύεις και ας χάσεις. Ακόμα και αν το αποτέλεσμα είναι προκαθορισμένο. Ετσι για να έχεις να λες ότι δεν παράτησες ποτέ τίποτα.

Καλό βράδυ!

gregory είπε...

μερικες φορες μας ξυπνας τα ονειρα μου..και με μεθας,,,,

να εισαι καλα και να μας κουνας λιγο...καλο βραδυ...

marianaonice είπε...

@NdN
Καλησπέρα Νίκο!
Είναι στη φτιάξη μου να παλεύω!
Ποτέ δεν τα παρατώ! Είναι όμως στιγμές που θάθελα να εξαφανιστώ μακριά από τα προβλήματα που μου αφανίζουν τη ζωή! Σ' αυτές τις στιγμές η πάλη γίνεται άνιση και αδυσώπητη! Όμως πάλι συνεχίζω...
Παίρνω δύναμη από μία εικόνα σαν τη φωτογραφία και από στίχους σαν αυτούς και νοιώθω λιγότερο μόνη στον αγώνα μου...
Καλό βράδυ @φίλε μου!

@gregory
Tόχουμε μερικές φορές ανάγκη να μεθάμε... Κι αν μεθάμε με εικόνες και στίχους τόσο το καλύτερο!!
Εγώ τελευταία το τσούζω και λιγάκι, ειδικά τα Σαββατόβραδα, έτσι για να ξεφεύγω από τα δύσκολα που μου βαραίνουν το νου...
Καλό βράδυ Γρηγόρη μου!
:)))

. είπε...

Πολύ σωστή η επιλογή σου να "δέσεις" τούτη την εικόνα της φύσης με αυτό το υπέροχο ποίημα της Πολυδούρη. :)

Καλό σου βράδυ!

marianaonice είπε...

@Ανασαιμιά μου
Ναι το βρήκα κι εγώ ταιριαστό!
Καλό ξημέρωμα @φίλη μου!
:))

Λουλούδι είπε...

Μαριανα μου,ωραιο το ποιημα,ομως αγγιξαν την ψυχη μου αυτα τα λογια:"με ταξιδεψε στους δρομους των προδομενων μου επιθυμιων...και η ζωη μου καταντησε μια παραλληλος της πορειας των ονειρων που ποτε δεν συναντησα..."!Νασαι καλα,καλη σου μερα.:)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Όμορφη η αναφορά σου στην Πολυδούρη και πανέμορφα τα ναζιάρικα παιχνιδίσματα της Φύσης.....δι' οπτικής γωνίας ηλιογράφου.
:-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

marianaonice είπε...

@Λουλούδι μου
Ο συννεφιασμένος σαν βουρκωμένος ουρανός πάντα τέτοιες σκέψεις φέρνει στο νου μου!
Αναλογίζομαι πόσο εξαρτημένη είναι η ζωή μας από αυτό το άγνωστο που μας παραμονεύει και που οδηγεί τις ελπίδες μας για ενα καλύτερο αύριο, έτσι όπως το έχουμε εμείς επιθυμήσει, στον ωκεανό της απελπισίας και της διάψευσης!

@Γλαρένια μου
Ναι κι εμένα μου άρεσε το ταίριασμα αυτής της φωτογραφίας του ηλιογράφου με τους στίχους της Πολυδούρη!

Καλημέρα!
:))

Λουλούδι είπε...

Μαριανα μου,η καθε σκεψη σου κρυβει μια σοφια αλλα ταυτοχρονα και μια μαγεια.Καλο σου βραδυ!

marianaonice είπε...

@Λουλούδι μου
Η ίδια η ζωή @φίλη μου μας χαρίζει τη σοφία της και η μαγεία πηγάζει από την αλήθεια αυτής της σοφίας!
Καλό σου βράδυ και σένα!
:)))

αντωνης είπε...

Καταπληκτικη η φωτογραφια!

Απο το ποιημα κρατω το τελευταιο:
"κι ως ηρθε, ας φυγει!"

Καλησπερες!

* Δεν υπαρχει ματαιη παλη κατα τη γνωμη μου.

marianaonice είπε...

@Αντώνη μου;;
Τώρα σε @είδα εδώ!! Δεν σε περίμενα!! Σε χάσαμε τελευταία και μας έλειψες!! αλλά άξιζε τον κόπο, αφού τώρα πια είσαι πατέρας!!
:)))

Ναι και εμένα μου άρεσε πολύ η φωτογραφία που μου έστειλε ο @ηλιογράφος και με ενέπνευσε γι΄αυτή μου την ανάρτηση!

Λες "ως ήρθε θα φύγει;;" Μακάρι...
Υπάρχει μάταιη πάλη, δυστυχώς!
Έδωσα αρκετές τέτοιες στη ζωή μου και τώρα πια εγκαταλείπω πρώτη όταν καταλάβω το μάταιο...
Δεν ξέρεις γι' αυτό το λες αυτό...

Καλό ξημέρωμα φίλε μου και καλώς ξαναήλθες στο ...@φτωχικό μου!!
ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ Ο ΓΙΟΣ και πάλι!!!
:)))

Λινα είπε...

Μακάρι να μπορούσα να πιαστώ από ένα σύννεφο και εγώ και να ταξιδεύψω μαζί του..
Ταξιδιάρικη φωτογραφία, όπως όμορφη και η ανάρτηση, το ποίημα της Πολυδούρη..

marianaonice είπε...

@Λίνα μου
Πόσες φορές και γω δεν λαχτάρησα να χανόμουν ανάμεσα στα πουπουλένια σύννεφα και να γινόμουν ένα με το στερέωμα του ουρανού, ξεφεύγοντας απ΄ όσα με δυναστεύουν και κάνουν τη ζωή μου βάλτο...
Σ' ευχαριστώ @φίλη μου για τα καλά σου λόγια!
:))

cinderella είπε...

Υπέροχη η φωτογραφία...μοναδικό το ποίημα...και αν σκεφτούμε οτι έχει γραφτεί με πόνο ψυχής και λατρεία από τη συγκεκριμένη γυναίκα...νομίζω οτι πρέπει να σιωπήσουμε στο μεγαλείο της.

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!