Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

Αχ μη κλαις...



Από το παράθυρο έμπαινε ο ήχος μιας αόριστης θλίψης...
Κοιτάγαμε τότε το μεγάλο φεγγάρι. Σωπαίναμε. Οι σκιές μας χάνονταν στα βάθη του χρόνου, ως τα βάθη της ηλικίας μας. Δεν φεύγω είπες, δεν ήμουν, δεν είμαι. Πάντα βρισκόμουν ανυπολόγιστα μακριά...
Το σφύριγμα του τραίνου, μαχαιριά που σκίζει τα σωθικά... για μια στιγμή τη ματιά σου σκοτεινιάζει η θύμηση... τότε που εκείνος έπρεπε να φύγει... τότε που εκείνος έπρεπε να μοιράσει τη λύπη στα δυο και να σ' αφήσει παίρνοντας μαζί του, για πάντα το μερίδιο που του αναλογούσε...
Εσύ έμεινες... για να θυμάσαι, να πονάς, να ονειρεύεσαι πως κάποτε θα πας να τον βρεις... για να πετάξετε ενωμένοι... σε έναν ουρανό μιας κοινής πατρίδας... που θα χωρά μόνο την αγάπη και δεν θα έχει περίσσευμα χώρου για τα μίση των ανθρώπων...
Τα χρόνια πέρασαν... τα όνειρα μαράζωσαν... η ζωή σε παρέσυρε στο ρεύμα της και σήμερα ζευγαρωμένη με έναν άνδρα που δεν ξέρεις αν αγαπάς, δεν ξέρεις αν θέλεις να σ' αγαπά... δεν ξέρεις αν θα συνεχίσεις το ταξίδι μαζί του...

Κρατάς σφιχτά το χεράκι της μικρής σου κόρης... και ελπίζεις... χωρίς να ξέρεις τι... Το βλέμμα του παιδιού πικρό, θλιμμένο και τα χειλάκια του σφιγμένα για να μη κλάψουν... Λυπάται γιατί λυπάσαι, κλαίει γιατί κλαις και συμπονά τον άνδρα που αφήνεις... λες και ξέρει ότι αυτός είναι η ζωή σου... κάνει προσπάθεια να του χαμογελάσει... νοιώθει ότι πρέπει να τον παρηγορήσει... τα μωρά έχουν ένστικτο... νοιώθουν τη μάνα...
Τώρα ξέρεις καλά πως άλλοι ορίζουν τις τύχες των ανθρώπων, άλλοι ορίζουν την ευτυχία των αγαπημένων... κι η ζωή είναι μια ετεροχρονισμένη διαδρομή... Μια διαδρομή που ποτέ δεν βρίσκεις το σωστό timing και πάντα τρέχεις να προλάβεις εκείνο που δεν έζησες... Ένας διαρκής χωρισμός από όσα αγάπησες, από όσα πόθησες και μ' όλη τη δύναμη της ψυχής σου λαχτάρισες, από όσα έλπισες, από όσα με μανία αναζήτησες... Ένας αδυσώπητος χωρισμός, με καρδιές κομμένες στα δυο...



Ο ένας μένει πίσω στους σταθμούς και στα λιμάνια να αποχαιρετά και ο άλλος μετανάστης ή πρόσφυγας, ή απλά γιατί ανήκει αλλού, παίρνει την ελπίδα μαζί του και φεύγει... φεύγει χωρίς τη θέλησή του, για μια χώρα άγνωστη σ' αυτόν, που τώρα θα είναι ο ακούσιος και αφιλόξενος προορισμός του ή για μια ζωή, που ο ίδιος δεν θα ζει...
Σφίγγεις τα χείλη... θέλεις να κλάψεις... προσπαθείς να χαμογελάσεις... μα το μόνο που καταφέρνεις είναι να γεύεσαι την αλμύρα της βροχής που πλημμύρισε το βλέμμα σου...
Πάντα τα πρέπει σου έπνιγαν τα θέλω σου, η καρδιά σου υποχωρούσε στα προστάγματα της λογικής και τώρα στα μέσα της διαδρομής σου αναμετράς τις χαμένες ευκαιρίες σου, αναμετράς τις απώλειές σου, νοιώθεις σαν ένα πλοίο που δεν έφθασε ποτέ στο λιμάνι του προορισμού του, σαν ένα πλοίο που μόνο θαλασσοδάρθηκε στους ωκεανούς και πάντα έβγαινε σε λάθος μπάρκα!
Και σε λίγο θα σκουριάζει σε ένα ξεχασμένο καρνάγιο...
Τον κοιτάς για τελευταία φορά, δεν αντέχεις τον πόνο που σφράγισε το πρόσωπό του...
Η απελπισία, η απόγνωση, το απόλυτο μηδέν της ζωής του... είναι εκεί, μπροστά του, έτοιμο να τον καταπιεί... μόλις εσύ του γυρίσεις την πλάτη και να τον ρίξει στο σκοτάδι που μόνον οι νεκροί γνωρίζουν...
...Αν χαθείς ξανά στης καρδιάς το μαχαλά...
Το τραγούδι ξεχύνεται και κατακλύζει την ακοή, το μυαλό, την ψυχή... βάλσαμο γλυκό... θα 'μαι δίπλα σου εγώ... χάρτης που διψώ το μελάνι της πορείας σου να πιω...
Στίχοι μάταιοι, αχ μη κλαις... τα ντουμάνια στου τραίνου τις γραμμές σου δείχνουνε το χθες, θες δεν θες... Στα λιμάνια των φάρων οι ριπές, ανάψανε φωτιές...
Αχ μη κλαις...

Υ.Γ. Το ποστάκι αυτό εμπνεύστηκα από την ανάρτηση του @Άνεμου, πριν κάμποσο καιρό

"Στους σταθμούς των τραίνων ποτέ μην κοιτάς πίσω. Είναι σαν να αφήνεις μια υπόσχεση"

Και το αφιερώνω σε όλους όσους έζησαν τον αθέλητο χωρισμό και βίωσαν την ανείπωτη θλίψη του.
.

43 σχόλια:

Aνεμος είπε...

μόλις εσύ του γυρίσεις την πλάτη και να τον ρίξει στο σκοτάδι που μόνον οι νεκροί γνωρίζουν...
απίστευτη ανάρτηση.. από τις καλύτερες

marianaonice είπε...

@Άνεμε
Χαίρομαι που σου άρεσε...
Άλλωστε εσύ έδωσες την έμπνευση...
:))

Εφη είπε...

''παντα τα πρεπει σου, επνιγαν τα θελω σου...''. ετσι γινεται δυστυχως τις περισσοτερες φορες. αν μπορουσαμε να ακοπουθησουμε τα ''θελω'' μας, τοτε μονο ευτυχια και χαρα θα νοιωθαμε στην ζωη μας.
καλο ξημερωμα.
και καλα Χριστουγεννα.

Aνεμος είπε...

'παντα τα πρεπει σου, επνιγαν τα θελω σου...'
σωστά Εφη

b|a|s|n\i/a είπε...

"γίνονται οι απώλειες συνήθειές μας" ίσως και να γίνονται. απλά να μην λείπουμε από μας.
καλημέρα σου!

monahikoslikos είπε...

Πάντα θα βρίσκεις αφορμή να ξύνεις την πληγή που δεν λέει να επουλωθεί!!!
Εξαιρετική ανάρτηση...
Καλές γιορτές Μαριάννα μου!!!

Matriga είπε...

Καλημέρα Μαριάννα!
Εξαιρετική ανάρτηση. Σκέφτομαι, όπως σωστά αναφέρεις, πως σ' ένα αθέλητο χωρισμό οι καρδιές κόβονται στα δυο...

Δύσκολη η ζωή, αλλά πάντα κάπου υπάρχει ελπίδα, όπως λες στον τίτλο του blog σου, γι' αυτό πάντα χαμογελώ.

Κοχυλένια φιλιά!!

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Φίλη Αγαπημένη,

εδώ θα πω μόνο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

Με φιλιά!

BUTTERFLY είπε...

Απο τις καλυτερες αναρτησεις σου!
Το timing ειναι τελικα καθοριστικος παραγοντας για ολα!
Μονο που να...σε καθε αποχαιρετισμο μικρο η μεγαλο, σε καθε λαθος στροφη που παιρνεις, χανεις και ενα κομματι του εαυτου σου!

ΒLOGGERS ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ" είπε...

Bir tutam baharatla gittin
Çarşı içinde bir gölge
Ve yollarıma tuz serdin
Seni bulayım gizlilerde

Baharat, tarçın ve buse
Tavanarasında saklı tarife
Ay ışığı ve Boğaziçi yalnız
O fener bizim çocukluk aşkımız
με αρώματα χρώματά και μυρωδιές απο μπαχάρι ταξίδι στον Βοσπορο εδω το βίντεο
http://www.youtube.com/watch?v=7E4AwhO284A

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.

Meropi είπε...

Μ' αρέσει ιδιαίτερα η μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα στην "πολίτικη κουζίνα"!!!!
Από δω το φερες, από κει το φερες, σε μελαγχολικές αναμνήσεις το ριξες πάλι φιλενάδα!!

jf είπε...

Την καλησπέρα μου... κι όχι άλλα δάκρυα!

Thalassenia είπε...

Συγκλονιστική ανάρτηση ιδίως για όσους έζησαν τέτοιο γεγονός.
Η ταινία από τις καλύτερες και σύ Μαριάννα ευαίσθητη ψυχούλα.
Όλα θέλουν το χρόνο τους. Απαλύνονται πάντα και δεν ξεχνιούνται ποτέ.

Καλό σου βράδυ.

Aνεμος είπε...

Ο ένας μένει πίσω στους σταθμούς και στα λιμάνια να αποχαιρετά και ο άλλος μετανάστης ή πρόσφυγας, ή απλά γιατί ανήκει αλλού, παίρνει την ελπίδα μαζί του και φεύγει...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Υπέροχο κείμενο, υπέροχο..δεν έζησα ποτέ τέτοιες καταστάσεις μα δεν αντέχω το πόνο σε όποια μορφή και αν έχει και ο πόνος της ..μοναξιάς είναι ο φοβερότερος.

Σταλαγματιά είπε...

Υπέροχο!!
Γεμάτο εικονες και συναισθήματα!!!
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει νιώσει εκείνη την βαθιά μαχαιριά του αποχωρισμού;

Γλυκό βράδυ

marianaonice είπε...

@Έφη
Έτσι γίνεται, το ξέρω, μα όταν έρθει η ώρα του απολογισμού, τότε τα θέλω σου ορθώνονται μπροστά σου και σου κόβουν την ανάσα!
Καλό ξημέρωμα και καλά Χριστούγεννα και σε σένα καλή μου.

@Άνεμε
Και κανείς δεν ξέρει αν έτσι ήταν το σωστό...

@b|a|s|n\i/a μου
Δεν έχεις άδικο... ακόμη κι οι απώλειές μας είναι κομμάτι από εμάς... που μας πονά μα δεν παύει να είναι αγαπημένο...
Καλό βράδυ.
:)

marianaonice είπε...

@Μοναχικέ μου Λύκε
Είτε την ξύνεις είτε όχι, η πληγή είναι εκεί και επουλωμένη ακόμη, πονάει...
Σ' ευχαριστώ!
Καλές γιορτές Λύκε μου!!

@matriga μου
Αυτό το συναίσθημα της κομμένης στα δυο καρδιάς σ' ένα χωρισμό το βιώνει κανείς αναπόφευκτα! Και είναι πολύ οδυνηρό, όντως, αλλά συμφωνώ πάντα υπάρχει κάπου η ελπίδα γι' αυτό και την ...αναζητάμε... :))

@ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ
Λίτσα μου,
εγώ σ' ευχαριστώ για το αγαπημένο πέρασμά σου...
Φιλιά γλυκειά μου!
:))

marianaonice είπε...

@BUTTERFLY μου
Σ' ευχαριστώ! Αυτό το timing πόσες φορές δεν το σιχτίρισα στη ζωή μου!!
Είναι απίστευτο πόσα μπορεί κανείς να χάσει γιατί δεν έτυχε να "είναι εκεί που έπρεπε" την κατάλληλη στιγμή!
Ναι σε κάθε αποχαιρετισμό ένα κομμάτι του "είναι" μας φεύγει μαζί με αυτούς που αποχωριζόμαστε...

@ΒLOGGERS ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ
Ευτυχώς που μου το θύμισες κι αυτό το βιντεάκι! Είναι απίστευτο και το τουρκικό τραγούδι!
Σ' ευχαριστώ. Το έβαλα ήδη στην ανάρτησή μου.

@JK SΚΡΟΥΤΖΑΚΟ μου
Σ΄ευχαριστώ @φίλε μου! Χαίρομαι που σου άρεσε. Να είσαι κι εσύ πάντα καλά!!

marianaonice είπε...

@Μερόπη μου
Ναι η μουσική της Ρεμπούτσικα είναι υπέροχη και σ' αυτή την ταινία ήρθε και έδεσε τέλεια!!
Αχ το ξέρεις εσύ, ότι όταν σκαλίζω μέσα μου, μόνο μελαγχολίες μου βγαίνουν...
:))

@JamanFou μου
Καλησπέρα!! Και σαφώς όχι άλλα δάκρυα...
Μόνο θύμησες και απολογισμούς...
:))

@Thalassenia μου
Χαίρομαι που σου άρεσε. Μα ποιός δεν έζησε στη ζωή του, κάποιο μικρό ή μεγάλο χωρισμό?
Σ' ευχαριστώ γλυκειά μου για τα καλά σου λόγια!
Καλό ξημέρωμα!

marianaonice είπε...

@Άνεμε μου
Σ' αυτή την ανάρτηση, κόλλησες μου φαίνεται... ;)))
Τα περισσότερα σχόλια που μου άφησες, ποτέ με όλα σου τα nicknames.
Κι αυτούς που μένουν κι αυτούς που φεύγουν, δυστυχώς, οι μοίρες πάντα μ' απονιά τους δέρνουν..., λέει ένα άλλο τραγούδι... θυμάσαι??

@αχτίδα μου
Ούτε να σ' αξιώσει η ζωή να ζήσεις ποτέ!
Ο πόνος αφόρητος κι η μοναξιά σ' ακολουθεί πάντα, ακόμη κι αν είσαι ανάμεσα σε χιλιάδες...

@Σταλαγματιά μου
Καλώς μου ήλθες!
Δεν θυμάμαι αν με έχεις ξαναεπισκεφθεί εδώ?
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Δεν υπάρχει άνθρωπος μάλλον που δεν ένοιωσε τη μαχαιριά ενός αποχωρισμού...
Καλό ξημέρωμα!
:)

phlou...flis είπε...

Δεν τη μπορώ αυτή τη θλίψη, τους χωρισμούς, τη μοναξιά. Σκέψου πως έρχονται Χριστούγεννα

Ένα γελαστό απόγευμα είπε...

Η ρημάδα η ζωή έχει γίνει πιο σκληρή και πιο απρόσωπη... Κουβαλάμε αναμνήσεις από αποχαιρετισμούς σε νεκροταφεία, λιμάνια και σταθμούς τραίνων...
Ο επικείμενος αποχωρισμός του Κούρκουλου με την Λιβανού στο αεροδρόμιο, στην ταινία "ένα γελαστό απόγευμα"...
Ακόμα "χτες" ο Καζούλης τραγουδούσε για τον αποχωρισμό του με τη Φανή στον ηλεκτρικό...
Σήμερα όμως συμβαίνει το ίδιο;
Σήμερα αποχωρίζεσαι τον άλλο όχι δια ζώσης αλλά με την ευκολία του sms! Τελικά ίσως τα συναισθήματά μας, σήμερα πλέον, να εκτιμώνται όσο το κόστος ενός sms...
Δυστυχώς!!!

tzonakos είπε...

Επειδή έτυχε να 'χω ζήσει τέτοια σκηνικά αποχωρισμού, τραίνων και αυτη την πλημμύρα ανάμικτων συναισθημάτων τις στιγμές εκείνες, μπορώ να πώ οτι πόνεσα διαβάζοντας το κείμενο.

marianaonice είπε...

@phlou...flis μου
Κατ' αρχάς μεγειά το καινούριο αβατάρ!!
Δεύτερον, εεε δεν κλαίμε κιόλας, αναδρομές κάνουμε στη ζωή μας, με αφορμή τα όμορφα τραγουδάκια της Ευανθίας Ρεμπούτσικα και την υπέροχη ταινία "Πολίτικη Κουζίνα"
Καλά Χριστούγεννα, σε κάθε περίπτωση!!

@"Ένα γελαστό απόγευμα"
Στέλιο μου, όπως πάντα τα σχόλιά σου καίρια και αληθινά!
Οι αποχωρισμοί στα νεκροταφεία, είναι το χειρότερο! Δεν το συζητάμε καν! Όσο για το ότι σήμερα λες ένα αντίο με ένα sms ή και με ένα email, άμα λάχει,είναι η σκληρή πραγματικότητα... ο πόνος του προσώπου δεν σφραγίζει την έκφρασή σου, η φουρτουνιασμένη θάλασσα στο βλέμμα σου δεν λαμπιρίζει, έτοιμη να πνίξει κάθε ίχνος ελπίδας, τα χέρια δεν σφίγγονται, ούτε τα κορμιά αγκαλιάζονται στον τελευταίο αποχαιρετισμό...
Δεν ξέρω αν είναι καλύτερο ή χειρότερο, δεν ξέρω αν πονάει λιγότερο ή περισσότερο... ξέρω ότι προτιμώ την κατά πρόσωπο αντιμετώπιση της απελπισίας... γιατί κι αυτή είναι κομμάτι του εαυτού μας... κι όσο κι αν πονάει κάποια στιγμή γίνεται αγαπημένη ανάμνηση...
Νάσαι καλά καλό ξημέρωμα φίλε!

@Τζονάκο μου
Το νοιώθω ότι το "πόνεσες" αυτό το ποστάκι μου... Οι άνθρωποι που έχουν συναισθήματα μέσα τους, είναι αδύνατον να μη πόνεσαν κάποτε σε έναν αποχωρισμό αγαπημένου τους...
Το σχόλιό μου στο Στέλιο, απευθύνεται και σε σένα, γιατί ξέρω ότι θα το καταλάβεις!
Καλό ξημέρωμα!

Μια όμορφη Κυριακή σε όλους!

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Υγεία-συντροφικότητα με τους αγαπημένους σας και μια πολύ καλή φιλική σχέση με τον εαυτό σας…..
Το χαρμόσυνο κλίμα των ημερών να περάσει την πόρτα του σπιτιού σας .
Στο Νέο έτος ας προσπαθήσουμε να αναβαθμιστεί η ποιότητα της Ζωής όλου του κόσμου !
Ευχαριστώ για τις στιγμές που μοιραζόμαστε στον ΠΗΓΑΙΜΟ της ψυχής μας….
http://ligery.pblogs.gr
http://pygemos.blogspot.com.
http://lygeri.pblogs.gr

marianaonice είπε...

@λυγερή μου
Καλές γιορτές!!
Με υγεία, χαρά και δύναμη!
"Στο Νέο έτος ας προσπαθήσουμε να αναβαθμιστεί η ποιότητα της Ζωής όλου του κόσμου"! Μια αληθινή ευχή!!
Εμείς σ' ευχαριστούμε που είσαι εδώ και @ταξιδεύεις μαζί μας μπροστάρησα σ' αυτό το @ταξίδι του αγώνα μας!
Φιλιά!

ΕΥΑ είπε...

ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΟΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΑΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ... ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΥΠΟΘΕΣΗ... ΘΑ ΤΗΝ ΑΦΙΕΡΩΣΩ ΛΟΙΠΟΝ ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΑΡΙΑΔΝΗ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΣ ΠΩ ΟΤΙ Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΟΤΑΝ ΠΙΣΩ ΚΟΙΤΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ ΤΩΝ ΤΡΑΙΝΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑΤΙ ΟΑΛ Σ' ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΤΕΛΙΚΑ "ΤΟ ΕΒΕΡΕΣΤ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΨΗΛΟ..."
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΚΛΕΙΨΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ, ΜΑΚΑΡΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ...

Unknown είπε...

Εξαιρετικο.
Οσο κι αν τα αναλογιζεται κανείς η κορυφωση και κεινο το απελπισμενο και τωρα,ερχεται αμείλικτο την ημερα που φευγουν τα παιδια και συ βλεποντας στον καθρεφτη καταλαβαινεις πως τοσα χρονια ησουν απελπιστικα μονη.
Και το χειροτερο δεν μπορεις να το πεις πουθενα καθως ολο αυτον τον κλεμενο χρονο [ που επετρεψες να σου τον κλεψουν...] ησουν η Ευτυχισμενη η πετυχημενη.
Τοτε αρχιζεις και παγωνεις καθως η μοναξια ειναι ανελεητη και περιμενη στην γωνια....................με ενα προσωπο κρυμμενο πισω απο μια εφημεριδα..........που περιμενη να σερβιρεις το φαγητο.............

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ.

thumbelina είπε...

Υπέροχη ανάρτηση, μόνο που θύμισες πράγματα που πονούν και πληγές που δεν έχουν κλείσει ακόμα....
ας είναι, κοιτάμε μπροστά ...
εύχομαι καλά Χριστούγεννα γεμάτα αγάπη, υγεία, και χαρά

Maria Tzirita είπε...

Πολύ μελαγχολική ανάρτηση για να αφήσω χριστουγεννιάτικες ευχές, αλλά ας είναι, δεν ξέρω αν θα έχω πάλι την ευκαιρία με τις ετοιμασίες για τη γιορτή! Γιορτάζει και η κόρη βλέπεις και θα έχουμε τραπέζι την Παρασκευή - ποιός στη χάρη μου που δουλεύω μέχρι Πέμπτη απόγευμα,ε;
Πολλές ευχές λοιπόν Μαριάννα μου, να περάσεις καλά, όσο καλύτερα μπορείς και να χαμογελάς, όσο περισσότερο μπορείς...
Πολλά πολλά φιλιά, καλά Χριστούγεννα σε σένα και την οικογένειά σου!

NdN είπε...

Μαριαννα εξαιρετικό το κείμενο. Πάντοτε θα λυπόμαστε γι αυτά που δεν "πήγαν" όπως θα θέλαμε, αλλά η ζωή συνεχίζεται και επειδή είναι μία και μάλιστα μικρή, πρέπει να την χαρούμε.

Καλές γιορτές να εχεις!

Unknown είπε...

Χρόνια πολλά Μαριάνα μου και να είσαι πάντα καλά, με υγεία.

Aristodimos είπε...

Καλή μου Μαριάννα,

Ευχομαι απο καρδιάς Χαρούμενα Χριστούγεννα να περάσεις με τους ανθρώπους που αγαπάς.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Αρης

marianaonice είπε...

@ΕΥΑ μου
Ο καθένας μας έχει και έναν αποχαιρετισμό που τον πονάει...
Ναι η υπόσχεση της ελπίδας για την αλλαγή στη ζωή μας για τα μωρά είναι τόσο σημαντική!
Και ο καθένας μας μπορεί να φθάσει το δικό του Εβερεστ!
Καλά Χριστούγεννα καλή μου, να χαίρεσαι την Αριάδνη σου!
Φιλιά!!

@taspa μου
Το σχόλιό σου απίστευτο!!
Τα είπες όλα! ένοιωσες το ζουμί της ανάρτησής μου αυτής!
Αυτή η μοναξιά που περιμένει στη γωνία... με το κρυμμένο πρόσωπο είναι η χειρότερη από ολες τις μοναξιές του κόσμου!!
Φιλιά!

@JK SΚΡΟΥΤΖΑΚΟ
Χρόνια Πολλά @φίλε μου!
Να περάσεις ονειρεμένα με τους αγαπημένους σου!!

marianaonice είπε...

@thumbelina μου
Πάντα οι πληγές πονούν ακόμη κι αν κλείσουν... μα ο πόνος με τα χρόνια γίνεται αγαπημένη θύμηση...
Καλά Χριστούγεννα καλή μου!
Χρόνια Πολλά!

@Μαρία Τζιρίτα
Μαρία μου δεν είχα σκοπό να σας μελαγχολήσω... απλά το θέμα της ταινίας ήταν η αφορμή για το ποστάκι μου αυτό... που με έκανε να σκαλίσω κι εγω τα εσώψυχά μου...
Να χαίρεσαι τη Χριστίνα σου!
Χρόνια Πολλά και να περάσετε ονειρεμένα τις γιορτές!!

@NdN
Νίκο μου
Σ' ευχαριστώ. Η ζωή συνεχίζεται πολύ σωστά!!
Γι' αυτό κι εσύ φαντάζομαι τώρα που θα κατέβεις στη Θεσσαλονίκη θα περάσεις τα πιο όμορφα και ονειρεμένα Χριστούγεννα!! Χρόνια Πολλά με υγεία, χαρά και αγάπη!

marianaonice είπε...

@mariana μου
Χρόνια Πολλά και καλες γιορτές με υγεία και αγάπη!!
Φιλιά πολλά!
:))

@Άρη μου
Χρόνια Πολλά με υγεία, και καλές γιορτές!!
Εύχομαι να περάσεις όμορφα με τους αγαπημένους σου. Υπέροχες οι τραγουδιστές ευχές σου με το Χατζηγιάννη!
Σ' ευχαριστώ!!
:))

Άστρια είπε...

Η ταινία υπέροχη και η μουσική της το ίδιο. Η ανάρτησή σου από καρδιάς!
Καλύτερα το βλέμμα να είναι στραμμένο μπροστά .. ποτέ πίσω!

Σήμερα όμως ήρθα να σου αφήσω τις πιο ζεστές μου ευχές για όμορφες, χαρούμενες, ονειρεμένες γιορτές με τους αγαπημένους σου!!

Σε φιλώ φίλη μου:))

marianaonice είπε...

@Άστριά μου
Χρόνια Πολλά!!
Με υγεία, αγάπη και χαρά καλή μου!
Να περάσεις και εσύ ονειρεμένα με τους αγαπημένους σου!
Φιλιά!
:))

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Καμια φορά η αναζητηση της ουτοπιας μας κάνει κακό...μας κλείνει τα μάτια....με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να δουμε την πραγματική, την χειροπιαστη ομορφιά που υπαρχει διπλα μας.....ακουσε με....οτι δεν ηρθε ποτέ. ίσως δεν επρεπε να ερθει και ποτε΄...ισως...που να ξερω κι εγω την κυριολεκτικη αλήθεια....
Ομως μηπως κάλλιο πέντε και στο χέρι, παρα δέκα και καρτέρι;

Λέω εγώ τώρα...

marianaonice είπε...

Ρίκη μου
ίσως έχεις δίκιο...
είπαμε η ζωη γράφει τα δικά της σενάρια για μας χωρίς να μας ρωτά!
Κι εμείς δεν έχουμε παρά να υποδυθούμε το ρόλο που μας επιφύλαξε, γιατί απλά αν δεν τον υποδυθούμε θα κατέβουμε από τη σκηνή...
Όμως η ουτοπία πάντα μένει ένα άπιαστο όνειρο, ένα απροσδιόριστο κάτι που πάντα θα μας γοητεύει και θα μας ομορφαίνει τις νύχτες...

Πόσο χαίρομαι που μοιράστηκα μαζί σου αυτή μου την ανάρτηση... έστω και καθυστερημένα...
Φιλιά!

Όταν κοιτάς από ψηλά την ανατολή !!